Duitsland: ‘paradijs’ of ‘hel’?

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door frank1234

dan kan zij nog altijd werken gaan

maar heeft ze niets opgebouwd, ze mag opnieuw beginnen.

hoeveel vrouwen doen dit en hoeveel mannen?

[frank1234]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

maar heeft ze niets opgebouwd, ze mag opnieuw beginnen.

hoeveel vrouwen doen dit en hoeveel mannen?

da's een keuze die je zelf maakt he
als mijn vrouw veel verdient en ik niet werken ga moet ik achteraf niet klagen he

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door frank1234

da's een keuze die je zelf maakt he
als mijn vrouw veel verdient en ik niet werken ga moet ik achteraf niet klagen he

ik vraag me gewoon af of het niet vaak de vrouw is die thuis blijft, die €400-job aanvaardt en die achteraf met de gebakken peren zit.

het ziet er een goed systeem uit zolang alles goed gaat.

[frank1234]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

ik vraag me gewoon af of het niet vaak de vrouw is die thuis blijft, die €400-job aanvaardt en die achteraf met de gebakken peren zit.

het ziet er een goed systeem uit zolang alles goed gaat.

dat is historisch zo gegroeid. Er zijn nu toch al meer en meer mannen die "huisman" zijn

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

ik vraag me gewoon af of het niet vaak de vrouw is die thuis blijft, die €400-job aanvaardt en die achteraf met de gebakken peren zit.

het ziet er een goed systeem uit zolang alles goed gaat.

Als een varken van een vent zijn vrouw met kind(eren) achterlaat zonder er (ook) financiële verantwoordelijkheid voor op te nemen,
dan is die vrouw altijd de sigaar,
of ze nu full time werkte, part time, of helemaal niet.

Ik verwijt vakbonden en politici een gebrek aan moed en interesse om hier beter werk van te maken.
Dat initiatief van Vande Lanotte was een stap. Deels in de verkeerde richting, en vervolgens helemaal niet meer opgevolgd.

Ik ben er van overtuigd dat één van de redenen van de inertie op dit vlak te wijten is aan het feit dat de vakbonden liever het zo organiseren dat zij voor zulke mensen een werkloosheidsvergoeding kunnen fiksen.
Op die wijze springt de sociale zekerheid in voor de hogervermelde varkensachtige die zijn verantwoordelijkheid kan ontlopen.

.

[Effect]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

maar heeft ze niets opgebouwd, ze mag opnieuw beginnen.

hoeveel vrouwen doen dit en hoeveel mannen?

Kunt gij niet lezen? Zoals ik al geschreven heb: Mijn pensioenrechten bouw ik dubbel op. Ook ben ik zo eerlijk om ook voor haar derde pijler te zorgen. Ik ben geen socialist he, ik laat de maatschappij niet opdraaien voor onze keuzes.

[Paultje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bierke

nee ? http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuw...tiek/1.1482820

hoe komt dat ze dat nu ineens kunnen en vroeger niet

[Stingray]

Het verwondert mij dat men in DE nog niet in opstand gekomen is.

Laten we wel wezen : het systeem bedient alleen de rijken en machtigen.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Stingray

Het verwondert mij dat men in DE nog niet in opstand gekomen is.

Laten we wel wezen : het systeem bedient alleen de rijken en machtigen.

Inderdaad: het Duitse systeem is voor een kleine minderheid een walhalla maar voor de grote meerderheid is het struggle for life.

[De schoofzak]

Oorspronkelijk geplaatst door Stingray

Het verwondert mij dat men in DE nog niet in opstand gekomen is.

Laten we wel wezen : het systeem bedient alleen de rijken en machtigen.

Denk jij dat ?

Of is de werkelijkheid dat het systeem wel degelijk veeel meer mensen bedient, en wel in alle soepelheid op die momenten die ze zelf kunnen kiezen/organiseren?

Want .. waarom zouden ze er niet in opstand tegen komen ?

.

[fonne]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Inderdaad: het Duitse systeem is voor een kleine minderheid een walhalla maar voor de grote meerderheid is het struggle for life.

Inderdaad. Een zeer grote meerderheid van de Duitsers moet werken voor zijn brood. Wat een schande.

[Hot_rod]

Ik vind dit nog niet zo'n slechte discussie en Duitsland is in Europa wel een van de betere leerlingen, maar ik reis zeer veel, naar veel verschillende landen en 1 ding vergeet ik nooit daardoor: het gras is altijd groener aan de andere kant.
Wedden dat, moest men hier dergelijk systeem invoeren, het evenveel tegenstanders kent en minstens evenveel negatieve punten.

[De rechtvaardige rechter]

http://www.express.be/business/nl/ec...weg/182292.htm

[De rechtvaardige rechter]

Ik ben absoluut geen nazi. Maar die hadden ook sterke economie en toch weining armoede.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door fonne

Inderdaad. Een zeer grote meerderheid van de Duitsers moet werken voor zijn brood. Wat een schande.

Dat is het probleem niet, het probleem is dat grote delen van de Duitse bevolking door dat systeem gedwongen worden om te werken voor wat in feite een hongerloon is. En dan zeggen dat er mensen zijn die menen dat de Duitsers hun ondernemers dankbaar moeten zijn dat ze mogen werken aan 400 euro per maand...

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door demonen

06 / 12 / 2012
Bij de discussie over de begroting en het relanceplan van de regering-Di Rupo werd en wordt vol overgave verwezen naar Duitsland. Daar is tenminste wat gedaan aan de loonkost, zo wordt van werkgeverskant betoogd. Het paradijs dus, of niet? Bij de vakbonden wordt dan weer vol afschuw naar het Duitse voorbeeld gewezen: willen we dat wel, één miljoen mensen, die voor 400 euro per maand aan de slag moeten? De hel, of niet?

De waarheid is genuanceerd

Tussen 2003 en 2005 heeft de rood-groene regering-Schroeder een reeks hervormingen doorgevoerd op de Duitse arbeidsmarkt. Voordien had bondskanselier Schroeder aan de personeelschef van Volkswagen, Peter Hartz, gevraagd om een aantal voorstellen uit te werken. De meeste van die voorstellen werden omgezet in wetten, die genoemd werden naar Hartz.

Zo versoepelde Hartz I de regels voor uitzendarbeid en onderaanneming. Met Hartz II werden de zogenaamde mini-jobs ingevoerd, beter bekend als de 400-Euro-jobs. Wie in dit statuut werkt, mag niet meer dan 400 € per maand verdienen (wordt binnenkort opgetrokken tot 450 €). Oorspronkelijk mocht men ook niet meer dan 15 uur per week werken, maar die beperking is weggevallen. De werkgever betaalt bovenop het loon 30 procent sociale bijdragen.

Maar de werknemer bouwt met zo’n mini-job bijvoorbeeld geen pensioenrechten op (behalve als hij of zij zelf bijlegt voor het pensioen). Intussen werken bijna vijf miljoen Duitsers in dit statuut. Nog eens twee en een half miljoen hebben een mini-job als tweede baan.

Schleckerfrauen

Op die 400-Euro-jobs is er veel kritiek gekomen. Niemand kan leven van 400 € per maand, zo werd gezegd. Dat klopt, maar de realiteit is dat een zeer groot deel van de mini-jobs wordt gedaan door huisvrouwen uit gezinnen met een inkomen van meer dan 2.000 € per maand. Duitse vrouwen blijven vaak jarenlang thuis om voor de kinderen te zorgen. Kinderkribben zijn in Duitsland namelijk ofwel onbestaande ofwel te duur. Als de kinderen het huis uit zijn, willen die vrouwen zelf een euro bijverdienen en belanden ze in een minijob. Schleckerfrauen worden ze in Duitsland genoemd, vrouwen, die 15 uur per week aan de kassa zitten bij een grote keten (zoals het failliete Schlecker met zijn 16.000 filialen).

Dat betekent niet dat er geen misbruiken zouden zijn bij de 400-Euro-jobs. Die zijn ook populair in de schoonmaak en de horeca, en niemand controleert hoe lang en hoe hard iemand moet werken voor zijn of haar 400 € per maand. Maar de mini-jobs dienen vaak als een extraatje voor het gezin, niet als het enige inkomen. In dat geval kan men voor de ziekteverzekering bijvoorbeeld terugvallen op de partner.
Wie enkel een minijob heeft, kan trouwens ook nog een beroep doen op sociale uitkeringen (zie verder).

Maar de medaille heeft ook een keerzijde. Sommige werkgevers hebben ontdekt dat ze één voltijdse arbeidskracht kunnen vervangen door twee of meer minijobbers. In die zin hebben de 400-Euro-jobs wel een verschuiving teweeg gebracht in het Duitse arbeidslandschap. Met de Hartz-hervormingen is de sociale wetgeving in Duitsland alleen maar ingewikkelder geworden. Werkgevers hebben snel de achterpoortjes ontdekt, die hen in staat stellen om hun werknemers minder te (moeten) betalen.

Hervorming werkloosheid

Na Hartz III kwam Hartz IV en die hervorming kreeg de meeste wind. De oude werkloosheidsregeling werd vervangen door een nieuw systeem. Duitse werklozen krijgen nu nog hoogstens één jaar een echte werkloosheidsuitkering. Daarna vallen ze terug op het Arbeitlosengeld II, een eufemisme voor een veel lagere uitkering. Toen bekend werd dat het Alg II (Duitsers zijn gek op afkortingen…) niet meer dan 364 € zou bedragen, stak er een storm van protest op, ook in de rest van Europa. Hoe kon het rijkste land van het continent zijn werkloze medemensen zo slecht behandelen en met een aalmoes wegsturen?

Kwam daar nog bij dat langdurig werklozen pas recht hadden op Alg II als ze konden bewijzen dat ook hun huisgenoten geen baan hadden. Wie getrouwd is of samenwoont met iemand, die een normaal loon verdient, heeft in Duitsland geen recht op Alg II. Wie bovendien een eigen vermogen heeft (geld, waardepapieren, sieraden, huizen, enz.), moet dat vermogen eerst opgebruiken (tot een bepaalde grens), voor hij of zij recht krijgt op Alg II.

Geen vetpot, maar toch …

In 2004 waren er maandenlang betogingen tegen de invoering van het Arbeitlosengeld II. Daarbij werd meestal uit het oog verloren dat die 364 € maar een beginbedrag was, dat meestal aangevuld wordt met andere toelagen. Wie geen eigen huis heeft krijgt honderden euro extra voor huur en verwarming. Het juiste bedrag verschilt van stad tot stad, en wordt aangepast aan de hoogte van de plaatselijke huurprijzen. Zo krijgt een alleenstaande langdurig werkloze in Berlijn 378€ voor huur en verwarming. Elk kind geeft recht op een toelage van ongeveer 250€ bij. Alleenstaande ouders krijgen bovendien 131€ extra.

Daarbovenop kunnen langdurig werklozen in Duitsland aanspraak maken op allerhande toelagen, zoals voor verhuis, voor schoolgerief, voor de warmwatervoorziening en zelfs voor herstellingen aan de eigen woning. In 2010 heeft het Grondwettelijk Hof in Karlsruhe bepaald dat het Alg II gelijk moet zijn aan een menswaardig bestaansminimum. Als de uitkering en de toeslagen dat niet mogelijk maken, dan moeten de toelagen maar verhoogd worden, vindt het Hof.

Als we het geval nemen van een werkloze alleenstaande vrouw met twee kinderen in Berlijn, dan komen we uit op minstens 1549 € (basisbedrag 374€ + toeslag voor alleenstaande met kinderen 131€ + toeslag voor twee kinderen 502€ + toelage voor huur en verwarming voor huishouden met drie personen 542€). Dat is nog altijd geen vetpot, maar wel ver van het basisbedrag van 374€, dat altijd wordt vermeld. Het merkwaardige is dat dit systeem aan de Duitse overheid uiteindelijk méér kost dan het vorige, toen de werkloosheidsvergoeding langer werd doorbetaald…

Met dank aan de vakbonden: loonmatiging

De bedoeling van de Hartz-hervormingen was werklozen aan te zetten om sneller weer aan het werk te gaan. Uit de cijfers zou men kunnen afleiden dat men in dit opzet geslaagd is. In 2003 waren er in Duitsland 4.376.028 werklozen, in 2011 waren het er nog 2.980.000.

Midden november kon ik voor een kleine week naar Baden-Württemberg en Beieren om een reeks reportages te maken over de spectaculaire economische groei in Zuid-Duitsland. Uit de gesprekken met specialisten en ondernemers kwam vooral één ding naar voor: dat de Duitse economie overeind blijft, terwijl de rest van Europa getroffen wordt door een economische crisis, heeft weinig of niets te maken met de Hartz-hervormingen, maar alles met een jarenlange loonmatiging, met de steun van de vakbonden.

In 2003 was de loonkost van Duitse werknemers bij de hoogste van Europa. Duitse arbeiders en bedienden verdienden door de band meer dan in de buurlanden. Vanaf 2003 begonnen de Duitse vakbonden, in samenspraak met de werkgevers, hun looneisen te matigen.

Ritueel

Dat kon, omdat er in Duitsland geen index bestaat en er om de twee jaar loononderhandelingen zijn. Normaal eisen de Duitse vakbonden een loonsverhoging die gelijk is aan de verwachte inflatie in de komende twee jaar (wat overeenkomt met onze indexaanpassingen), plus een deel van de winst van de bedrijven (wat overeenkomt met een echte loonsverhoging). De loononderhandelingen bij onze Oosterburen gebeuren sinds zestig jaar volgens een vast stramien, waarvan de uitkomst vooraf vrij nauwkeurig te voorspellen is. Er wordt wel eens gestaakt, er wordt wel eens betoogd, maar dat is eerder een deel van het onderhandelingsritueel dan dat het werkgevers en werknemers radikaal tegenover elkaar stelt.

Integendeel. De afgelopen tien jaar hebben de Duitse vakbonden samengewerkt met de werkgevers om de lonen niet te zeer te laten stijgen. Tegen 2008 was de loonhandicap van de Duitse bedrijven tegenover de rest van Europa weggewerkt. Duitse werknemers verdienen nog altijd goed hun brood, maar niet meer dan in de buurlanden, en soms zelfs minder.

Toverwoord: flexibel

Na 2008 hebben de vakbonden geen grote inhaalbeweging gedaan. Met de financiële crisis in 2009 kreeg ook de Duitse economie het zwaar te verduren. Door Kurzarbeit in te voeren, vergelijkbaar met onze technische werkloosheid, konden ontslagen vermeden worden. Dat was een zegen voor het Duitse bedrijfsleven. Veel Duitse ondernemingen hangen immers af van de bekwaamheid van gespecialiseerde personeelsleden. Als die aan boord blijven, dan blijft ook de technische expertise in het bedrijf.

Een goed voorbeeld is het bedrijf bdtronic in Weikersheim, in de deelstaat Baden-Württemberg. Bedrijfsleider Patrick Vandenrhijn, een Genkenaar die al jaren in Duitsland werkt, is vol lof over de samenwerking met de vakbonden. “Ik heb een vrij goede verhouding met de vakbonden hier. Die mensen denken mee, die mensen proberen ook flexibel te zijn, ze weten dat de wereldmarkt flexibel is, het gaat met ups en downs. In 2009 hebben we –zoals overal- een crisisjaar gehad en ik moet zeggen dat we samen met de vakbonden een goede oplossing gevonden hebben. Ze hebben toegevingen gedaan op de bonussen, op het vakantiegeld en de eindejaarspremie. En dat heeft ons in staat gesteld om de hele groep mensen bijeen te houden.”

Altijd overleggen

Het toverwoord is dus ‘flexibel’. Het kwam bij mijn reis door Zuid-Duitsland voortdurend terug. Ondernemingen spelen flexibel in op de markt, ze zijn voortdurend op zoek naar nieuwe kansen. Maar ook de vakbonden zijn flexibel, ze denken mee met de bedrijfleiding over hoe ontslagen kunnen vermeden worden. Desnoods doen ze (tijdelijke) toegevingen op loon en werktijden. Als het bedrijf veel bestellingen heeft wordt er al eens langer gewerkt, in economisch slechte tijden kan er aan de verloning geknabbeld worden.

Maar alles gebeurt in overleg tussen bedrijfsleiding en vakbonden. In tegenstelling tot ons land, waar vakbonden en werkgevers tegenwoordig met getrokken messen tegenover elkaar staan werken in Duitsland bonden en patroons samen om de beste oplossing te vinden voor hun onderneming. Het tweede Duitse Wirtschaftswunder bewijst dat het werkt.

Rik Tyrions

(De auteur is verslaggever bij VRT Nieuws.)

@Allen: reageren op deze bijdrage impliceert dat u instemt met de regels voor deelname aan onze discussieforums; lees dus de regels - mod.

5 december 2012.
Express.be.

'Duitse modeleconomie censureert armoede gewoon weg'

In september stuurde het Duitse Ministerie van Arbeid de eerste versie door van zijn armoederapport. Deze versie moest geheim blijven en enkel de uiteindelijke, goedgekeurde versie zou worden openbaar gemaakt. Maar de eerste versie kwam nu toch in handen van de pers. Wat blijkt? Het rapport werd flink 'aangepast’ voordat het door de federale overheid werd goedgekeurd.

Financiëel expert Wolf Richter schrijft op zijn blog Testosterone Pit dat de oorspronkelijke data (PDF van 535 pagina’s) de harde realiteit van de toenemende armoede en ongelijkheid in Duitsland weergeeft. In de officiële versie is de pessimistische analyse vervangen door economisch jargon en eufemismen.

Een paar van de meest opmerkelijke zaken uit het (oorspronkelijke) rapport:

In 1998 bezat de armste 50% van de bevolking 4% van alle rijkdom. In 2008 was dat nog amper 1%. Het aandeel van de rijkste 10% in de rijkdom steeg in dezelfde periode van 45% tot 53%.

De armoede blijft toenemen: 15,5% in 2008, 15,6% in 2009 en 15,8% in 2010. 37,1% van de alleenstaande moeders of vaders zit onder de armoedegrens.
Enkele van de meest opmerkelijke verschillen tussen de officiële en de onofficiële versie:

Tal van uitspraken werden eenvoudigweg verwijderd. “De welvaart in Duitsland is ongelijk verdeeld”, “de ongelijkheid neemt toe”, “het gevoel van rechtvaardigheid verwatert en kan de sociale cohesie in gevaar brengen”: deze en andere zinnen – hoewel geschreven door leden van de conservatieve regering – hoorde men liever niet.

Een soort van nieuw jargon verving de ophefmakende taal. Zo werden dalende lonen opeens “een verwezenlijking van structurele verbeteringen op de arbeidsmarkt.”

Bepaalde statistieken werden eveneens verwijderd, waaronder die over vier miljoen Duitsers die voor minder dan 7 euro per uur werken.
De linkse oppositie is woedend over de bewuste manipulatie van de conservatieve regering. 'Zij die de realiteit verbergen en negeren, kunnen geen rechtvaardig beleid voeren,' zei de secretaris-generaal van de SPD Andrea Nahles.

Een vertegenwoordiger van het Ministerie van Arbeid geeft toe dat men de oorspronkelijke versie op vraag van de federale regering heeft aangepast, maar noemt dit een “volledig normaal proces” om ervoor te zorgen dat de regering “met één stem spreekt”. Ook dit wekt nu een storm van protest op bij onze oosterburen.

[fonne]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Dat is het probleem niet, het probleem is dat grote delen van de Duitse bevolking door dat systeem gedwongen worden om te werken voor wat in feite een hongerloon is. En dan zeggen dat er mensen zijn die menen dat de Duitsers hun ondernemers dankbaar moeten zijn dat ze mogen werken aan 400 euro per maand...

"Grote delen" Niet zeveren he. De meeste mini-jobs zijn vrije keuze voor jobstudenten, deeltijds werkende vrouwen, nevenjobs bovenop de normale dagtaak, ...
De enigen die verplicht worden te gaan werken zijn langdurig werklozen (ALG-II) die in gemeenschapsarbeid kunnen geplaatst worden (dat systeem heeft in Duitsland overigens altijd bestaan).
Natuurlijk zou jij liever hebben dat die mensen allemaal levenslang gaan doppen.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door fonne

"Grote delen" Niet zeveren he. De meeste mini-jobs zijn vrije keuze voor jobstudenten, deeltijds werkende vrouwen, nevenjobs bovenop de normale dagtaak, ...

Ach, "vrije keuze"... Inderdaad de meeste mini-jobbers zijn niet wettelijk verplicht om mini-jobs te aanvaarden, maar als de keuze er één is tussen een mini-job aanvaarden of de huur niet meer kunnen betalen (wat voor heel wat mini-jobbers de bittere realiteit is) dan moet er al iets ernstig mis zijn met uw moreel besef als ge dat een "vrije keuze" durft noemen.

De enigen die verplicht worden te gaan werken zijn langdurig werklozen (ALG-II) die in gemeenschapsarbeid kunnen geplaatst worden (dat systeem heeft in Duitsland overigens altijd bestaan).
Natuurlijk zou jij liever hebben dat die mensen allemaal levenslang gaan doppen.

Neen, ik zou willen dat het beleid die mensen een weg uit de armoede biedt. Langdurig werklozen door werk een weg uit de armoede bieden zou toch het doel moeten zijn van elk tewerkstellingsbeleid? Het huidige Duitse beleid daarentegen is er op gericht die mensen arm te houden.

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Kunt gij niet lezen? Zoals ik al geschreven heb: Mijn pensioenrechten bouw ik dubbel op. Ook ben ik zo eerlijk om ook voor haar derde pijler te zorgen.

Gij hebt die luxe, heel wat armere Duitsers hebben die luxe niet.

[fonne]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Ach, "vrije keuze"... Inderdaad de meeste mini-jobbers zijn niet wettelijk verplicht om mini-jobs te aanvaarden, maar als de keuze er één is tussen een mini-job aanvaarden of de huur niet meer kunnen betalen (wat voor heel wat mini-jobbers de bittere realiteit is) dan moet er al iets ernstig mis zijn met uw moreel besef als ge dat een "vrije keuze" durft noemen.

Euh, als ik mijn job opzeg zit ik ook zonder eten hoor. In die optiek zijn bijna alle werknemers dwangarbeiders.

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Neen, ik zou willen dat het beleid die mensen een weg uit de armoede biedt. Langdurig werklozen door werk een weg uit de armoede bieden zou toch het doel moeten zijn van elk tewerkstellingsbeleid? Het huidige Duitse beleid daarentegen is er op gericht die mensen arm te houden.

Het systeem van verplichte gemeenschapsdienst is er wel degelijk op gericht om mensen opnieuw in te schakelen in het normale arbeidscircuit. Of dat goed lukt is een andere vraag. Een bepaald soort mensen nestelt zich nu eenmaal nogal gemakkelijk in de relatieve armoede.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door fonne

Euh, als ik mijn job opzeg zit ik ook zonder eten hoor. In die optiek zijn bijna alle werknemers dwangarbeiders.

Je moet mijn woorden niet verdraaien, je weet goed genoeg wat ik bedoel: mensen kiezen enkel voor mini-jobs als jobs waarbij ze een waardig loon krijgen voor hun werk niet tot de mogelijkheden behoren. Ze kunnen "kiezen" tussen een hongerloon of verhongeren, maar een waardig loon behoort niet tot de mogelijkheden. Als gij dat een "vrije keuze" durft noemen dan is er iets ernstig mis met uw moreel besef.

Trouwens, waarom denkt ge dat zoveel Duitsers de nood voelen om een mini-job te aanvaarden bovenop hun normale dagtaak? Dat is toch een duidelijk teken dat vele Duitsers ook met een voltijdse job toch nog altijd te weinig verdienen om van te leven? Dat is het perverse aan het "Duitse model", het zorgt ervoor dat miljoenen Duitsers net genoeg verdienen om te overleven maar in feite te weinig om van te leven.