Doel 2020 : Culturele wereld uit Antwerpen en het Waasland wijst overheden op hun ver

[Politics.be]

Vrijdagavond vond in Doel voor een stampvolle kerk (méér dan 400 aanwezigen) de opvoering plaats van ‘Die Schöpfung’ van Joseph Haydn. Dat dit de dag van vandaag nog altijd kan gebeuren in het bedreigde dorp Doel is een nieuwsfeit op zich. Dat de kerk van Doel gevuld werd met een uitgelezen gezelschap van vertegenwoordigers uit de culturele wereld afkomstig uit de regio Waasland en Antwerpen is bovendien een duidelijke vingerwijzing naar het beleid. Een beleid dat maar niet wil of kan toegeven dat er in Doel een nodeloze vernietiging van onvervangbaar erfgoed plaatsvindt. De complete afwezigheid op dit unieke concert van beleidsmensen en bestuurders stak bijzonder schril af tegenover al die vertegenwoordigers uit de cultuursector.

De initiatiefnemers lieten ook geen onduidelijkheid bestaan over het opzet. Wat in Doel afgelopen vrijdag plaatsvond is waarschijnlijk nog niet vaak vertoond in Vlaanderen. Het klassiek concert startte met een striemende aanklacht tegen het beleid van de Vlaamse Regering. En een oproep om het dorp als bindmiddel tussen mens en haven te behouden. Dat laatste zorgde voor een overdonderend applaus bij de honderden aanwezigen en uitvoerders. Mede-initiatiefnemer Frank Arts (voorzitter Koma-ar Educatief vzw en oud-hoofdman van de in Beveren toonaangevende Orde van het Pilorijn) verwoordde het in zijn toespraak als volgt:

Wanneer zo dadelijk koor en orkest in grote triomf de schepping van het “licht” zullen bezingen , dan hopen wij dat “licht” figuurlijk zal uitstralen tot in onze parlementen en gemeentehuizen. Als een “verlichting” der geesten van ministers , volksvertegenwoordigers , sommige beleidsvoerders van het lokale bestuur en al wie beslissingen neemt over de uitbreiding van de Waaslandhaven. “Respect” is dikwijls een ijdel woord geworden in onze huidige maatschappij. Al te vaak zijn mateloos geldgewin , hebzucht , eigenbelang en een totaal gebrek aan lange termijnvisie in de plaats gekomen.

Wanneer een Beverse schepene , in het openbaar en zonder de minste schroom , verklaart dat de deelgemeente Doel voor hem eenvoudigweg “ niet meer bestaat “ terwijl het dorp tot op heden nog steeds staat ingekleurd als woonzone, wanneer de directeur van de Maatschappij Linkeroever tussen het puin van vernielde huizen koudweg zegt “dat zijn rode hart niet bloedt” , dan getuigt dat mijns inziens van intelligente armoede , van niet te dulden grofheid , van een absoluut gebrek aan respect , fijngevoeligheid en waardigheid tegenover dit eeuwenoude dorp en zijn bewoners. En dat zijn er nog steeds een paar honderd…

“Beslist beleid” is een al te gemakkelijke dekmantel en laat bij sommigen blijkbaar geen enkele ruimte tot kritische vraagstelling of eerlijk intellectueel zoeken naar mogelijke alternatieven.

(…)

Misschien kan de haven er beter uitzien met het behoud van Doel. Het maakt die economische mastodont plots een stuk menselijker . Aanvaardbaarder . Het dorp kan een zinvolle en bescheiden invulling krijgen : een kunstendorp of een dorp op de grens tussen haven en polders ! Laat het dorp intussen , gewoon intussen , een bindmiddel zijn tussen cultuur en industrie , tussen natuur en economie … Want kunst en cultuur bezorgen de samenleving ook een economische meerwaarde .


www.doel2020.org

Bron: politics.be