Vlaamse separatisten, wie zijn ze, wat drijft hen ?

[Jacob Van Artevelde]

IK dacht net aan hetzelfde, Jan, en bovendien aan zijn eerder vrij loze opmerking:

Oorspronkelijk geplaatst door mauste

Alle Vlaamse kranten??? Voor een bevolking die voor meer dan 70% analfabeet was?

Er waren inderdaad kranten al waren dat geen dagbladen. Ze verschenen twee tot driemaal per week.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Vlaemsch_Belgi%C3%AB

En toen die verdween verschenen er dan weer andere.

Er waren vooral vele regionale kranten.

De eerste krant in de Zuidelijke Nederlanden verscheen meer dan 400 jaar geleden:
http://www.standaard.be/cnt/dmf24012005_040
en werd uitgegeven door:http://nl.wikipedia.org/wiki/Abraham_Verhoeven

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door mauste

Alle Vlaamse kranten??? Voor een bevolking die voor meer dan 70% analfabeet was?...

Een Vlaamse bevolking die voor meer dan 70% analfabeet was, zal zich al helemaal niet in het Frans hebben kunnen behelpen, me dunkt.

De 'élite' zal daar wellicht niet wakker van hebben gelegen, maar ja, het "Heilig Land Der Vaad'ren" was er dan ook niet voor 'meer dan 70%' van de Vlamingen gekomen, hé.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

IK dacht net aan hetzelfde, Jan, en bovendien aan zijn eerder vrij loze opmerking:
Er waren inderdaad kranten al waren dat geen dagbladen. Ze verschenen twee tot driemaal per week.

Daarnaast schijnt hij niet te weten dat er in die tijd een voorleescultuur bestond. Een geletterde las voor uit een boek en rond hem zat of stond een hele menigte.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Aan mauste: in welke taal werd dit tijdschrift dan opgesteld daar u uitgaat van de veronderstelling dat er in die tijd geen eenheidstaal bestond?

Volgens mij bestond er toen zeker een soort 'koinê-Nederlands voor de geschreven taal.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Maar Vlaamsgezind was hij echter wel. Effe Wiki erbij halen.

Alhoewel Conscience pro-Belgisch was, bleek uit zijn geschriften een felle vlaamsgezindheid.

Daar hij geen middelen van bestaan had, bezorgde zijn vriend, de kunstschilder Gustaaf Wappers, hem een plaats van vertaler bij het provinciaal bestuur. Vanwege zijn Vlaamsgezindheid was hij echter spoedig verplicht van dit ambt af te zien. Uit noodzaak werd hij toen hovenier.


Samen met enkele bevriende letterkundigen was hij medeoprichter van het Vlaamsgezinde dagblad Vlaemsch België, dat in Brussel uitgegeven werd vanaf 1 januari 1844 maar al in november van datzelfde jaar ter ziele ging.

Raar, dat ondanks hij enkele keren het Belgische deksel op zijn Vlaamse neus kreeg, dat van hem blijkbaar geen orangist maakte....

En Conscience bleef hem dankbaar:



"Aan De Heer Ridder
Gustaf Wappers
's Konings Schilder



Weledele heer,

_Nu de gunst mijner landgenoten, mijnen arbeid bekronende, mij een plaats
tussen onze vaderlandse schrijvers gegeven heeft, nu ik enigszins met
vrijere stappen in de letterbaan mag voortgaan, behaag ik mij in het
herdenken aan wie ik dit verschuldigd ben;--wie mij, nog ongekend,
aanmoedigde en mij een deel zijns vernufts indrukte, onder wiens blik,
onder wiens stem ik mijn ziel in kunstdorst en in vaderlandsliefde voelde
ontsteken, wie voor mijn welzijn als voor dit eens broeders zich bekommerde
en mij, in het verdriet, in de stonden van bittere onttovering, een vriend
en een weldoener was.--Die naam zo heilig voor mij, die naam is de uwe, o
Gustaf!_

_Ik kon U voor zoveel goedheid niets dan dankbaarheid en liefde terugkeren,
niets dan bewondering voor uw edel hart.--Ook, wie zal zeggen wat ik
geleden heb, wat verontwaardiging mij getroffen heeft wanneer ik U, mijn
weldoener, aan de schichten des nijds en der lasteraars zag blootgesteld,
wanneer ik zag dat zij, uw kunst niet durvende raken, dit hart en die
inborst wilden te na spreken.--Uw vijanden hebben zichzelf een vlek, een
kenmerk van lasteraar op het voorhoofd gedrukt, en de schande nogmaals
ontvluchtende zijn zij weder in het duister gedoken.--Vergeef hun, Gustaf,
zij kennen U niet. Gedenk, met medelijden voor hen, dat indien gij geboren
waart om groot onder uw tijdgenoten, en Kunsttolk te zijn, zij tot
kunstadders geschapen waren; en daarbij,--is het niet in de vergelijking
uwer schitterende gewrochten met de hunne, zo gering, dat zij hun
nietigheid zien?--En moeten zij U dan niet haten omdat uw vernuft zo zwaar
op hen weegt?

Ho ja, dit is de gang der wereld:--de slangen wonen in aanzienlijker getal
aan de voet der reuzeneiken_.--

_Laat ze begaan, Gustaf, uw naam zal ondanks dit gif met die van Rubens en
van Van Dijck leven; en indien er één blad van mijn boek tot de
nakomelingen moet overgaan zal het gewis dit zijn waarop uw naam geprent
staat_."

Antwerpen, de 18 December 1838.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Volgens mij bestond er toen zeker een soort 'koinê-Nederlands voor de geschreven taal.

Daar hebben we ook het over. Eerder schreef ik al over "schrifttaal".

[mauste]

Het valt de Vlaams-nationalisten blijkbaar zwaar toe te geven dat er geen standaard Nederlands bestond in Vlaanderen in 1830.
Geen enkele taalkundige betwist nochtans die evidentie.
In 1927 (!!!) werd besloten - bij gebrek aan een Vlaamse eenheidstaal en -spelling, die van het Algemeen Beschaafd Nederlandsch van de noorderburen als norm over te nemen. Daartoe sloten België en Nederland een Intellectueel Akkoord. (Wiki)

[mauste]

Conscience heeft aan Leopold II Nederlands (Vlaams) 'onderwezen' en van de vorst een beurs gekregen om die taal te promoten.

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jacob Van Artevelde

Maar Vlaamsgezind was hij echter wel. Effe Wiki erbij halen.

Alhoewel Conscience pro-Belgisch was, bleek uit zijn geschriften een felle vlaamsgezindheid.

Daar hij geen middelen van bestaan had, bezorgde zijn vriend, de kunstschilder Gustaaf Wappers, hem een plaats van vertaler bij het provinciaal bestuur. Vanwege zijn Vlaamsgezindheid was hij echter spoedig verplicht van dit ambt af te zien. Uit noodzaak werd hij toen hovenier.

Samen met enkele bevriende letterkundigen was hij medeoprichter van het Vlaamsgezinde dagblad Vlaemsch België, dat in Brussel uitgegeven werd vanaf 1 januari 1844 maar al in november van datzelfde jaar ter ziele ging.

Raar, dat ondanks hij enkele keren het Belgische deksel op zijn Vlaamse neus kreeg, dat van hem blijkbaar geen orangist maakte....

Conscience was eerder wat u of uw geestesgenoten zouden betitelen als een 'belgicist'. Neem nu zijn werk 'De Boerenkrijg'. Conscience beschouwde de Boerenkrijg als een Belgisch fenomeen avant la lettre. Men kende boerenopstanden in die tijd (deze van de Boerenkrijg) in Wallonië én in Vlaanderen. België stond onder de dreiging van een Franse invasie. De Boerenkrijg was een voorbeeld van verzet tegen de Fransen in beide landsgedeelten.

Al bij al en wanneer men de Boerenkrijg historisch analyseert, stelt de Boerenkrijg in de Zuidelijke Nederlanden niet veel voor. Veelal had men te maken met kleine opstandjes hier en daar en vooral op het platteland. De steden onthielden zich van de strijd. De Fransen maakten er vlug korte metten mee.

Tot 1840 werd trouwens de zogenaamde 'Boerenkrijg' doodgezwegen hier bij ons. Men beschouwde die episode dus blijkbaar als 'verwaarloosbaar'. Het is pas na Hendrik Conscience en Auguste Orts (La Guerre des Paysans. Het boek kwam uit in 1863) dat men daar meer aandacht aan ging besteden. De zogenaamde 'Boerenkrijg' werd dan opgeblazen tot mythische proporties eigen aan een zekere romantiek uit die jaren, en voor de kar gespannen van nu eens de verdedigers van België en dan weer van de Vlaams-nationalisten. Om van de 'katholieke kar' nog maar niet te spreken.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

...
De zogenaamde 'Boerenkrijg' werd dan opgeblazen tot mythische proporties eigen aan een zekere romantiek uit die jaren, en voor de kar gespannen van nu eens de verdedigers van België en dan weer van de Vlaams-nationalisten. Om van de 'katholieke kar' nog maar niet te spreken.

Me dunkt dat er wat betreft dat karren nog niks is veranderd.

Als 'we' maar kunnen spannen, hé?

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Bij de Boerenopstand in de Nederlanden komt de adel niet onmiddellijk om de hoek kijken.

Dit is dan toch niet altijd zo.

Kanunnik Fr. Van Caenegem in zijn boek
'Quelques noms en quelques faits �* propos de la guerre des paysans; 1798-99', verhaalt dat op 2 januari 1797 (volgens hem is dat de datum waarop in die streek de boerenopstand begint) de abdij van Affligem bezet werd door 200 boeren onder de leiding van baron Jan-Jozef de Meer.

[cato]

Oorspronkelijk geplaatst door mauste

Het valt de Vlaams-nationalisten blijkbaar zwaar toe te geven dat er geen standaard Nederlands bestond in Vlaanderen in 1830.
Geen enkele taalkundige betwist nochtans die evidentie.
In 1927 (!!!) werd besloten - bij gebrek aan een Vlaamse eenheidstaal en -spelling, die van het Algemeen Beschaafd Nederlandsch van de noorderburen als norm over te nemen. Daartoe sloten België en Nederland een Intellectueel Akkoord. (Wiki)

De spelling in Vlaanderen en Nederland verschilde vaak

http://nl.wikipedia.org/wiki/Geschie...andse_spelling

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Conscience was eerder wat u of uw geestesgenoten zouden betitelen als een 'belgicist'. Neem nu zijn werk 'De Boerenkrijg'. Conscience beschouwde de Boerenkrijg als een Belgisch fenomeen avant la lettre. Men kende boerenopstanden in die tijd (deze van de Boerenkrijg) in Wallonië én in Vlaanderen. België stond onder de dreiging van een Franse invasie. De Boerenkrijg was een voorbeeld van verzet tegen de Fransen in beide landsgedeelten.

Al bij al en wanneer men de Boerenkrijg historisch analyseert, stelt de Boerenkrijg in de Zuidelijke Nederlanden niet veel voor. Veelal had men te maken met kleine opstandjes hier en daar en vooral op het platteland. De steden onthielden zich van de strijd. De Fransen maakten er vlug korte metten mee.

Tot 1840 werd trouwens de zogenaamde 'Boerenkrijg' doodgezwegen hier bij ons. Men beschouwde die episode dus blijkbaar als 'verwaarloosbaar'. Het is pas na Hendrik Conscience en Auguste Orts (La Guerre des Paysans. Het boek kwam uit in 1863) dat men daar meer aandacht aan ging besteden. De zogenaamde 'Boerenkrijg' werd dan opgeblazen tot mythische proporties eigen aan een zekere romantiek uit die jaren, en voor de kar gespannen van nu eens de verdedigers van België en dan weer van de Vlaams-nationalisten. Om van de 'katholieke kar' nog maar niet te spreken.

Zelfs de Oostfronters gebruikten de Boerenkrijg voor hun ideologie:


"Tijl Uilenspiegel is onsterfelijk!
Hij leefde onder de geuzen die streden tegen reactie en dwingelandij.
Hij leefde onder de brigands, die streden voor outer en heerd.
Hij leeft nu onder de mannen der Vlaamsche SS-Sturmbrigade Langemarck."

[Het Oosten]

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

U velt dus een oordeel over iets wat u nooit in handen had. Het werk van De Bruyne was immers geen "Vlaams Filmke", maar een boek uitgegeven door het Davidsfonds. Na WO II, onder nummer 358. Het Davidsfonds gaf voor als na de oorlog heel veel boeken uit, over een hele reeks onderwerpen.

U mag natuurlijk aangeven welke fouten De Bruyne in dat werk heeft gemaakt. Natuurlijk is het een zekere romantische en vulgariserende stijl geschreven, maar dat betekent nog niet dat een werk al dan niet doelbewust historische fouten zou meedragen.

De eerste publicatie van collaborateur Arthur De Bruyne over de Boerenkrijg verscheen in 1941. De Boerenkrijg werd hier voorgesteld als een strijd tot behoud en het overleven van het Dietse (=?) karakter van Vlaanderen. Het belangrijkste motief van de Boerenkrijgers was bij De Bruyne ongetwijfeld 'de zuivering van Vlaanderen van vreemde invloeden' (ook van de Duitse invloeden...?). Kenmerkend voor De Bruyne was zijn anti-Belgisch geschiedschrijving. Hij leverde dan ook verscheidenen bijdragen aan het collaborerend blad 'Volk en Kultuur'.

Het probleem voor De Bruyne van uit geschiedkundig oogpunt was de moeilijkheid om heel die geschiedenis van de Boerenkrijg in te passen in een 'Groot-Nederlands perspectief'.

Later probeerde De Bruyne wat meer 'wetenschappelijk' te schrijven, maar hij kon zich nooit echt losmaken van zijn persoonlijke ideologie.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

De eerste publicatie van collaborateur Arthur De Bruyne over de Boerenkrijg verscheen in 1941. De Boerenkrijg werd hier voorgesteld als een strijd tot behoud en het overleven van het Dietse (=?) karakter van Vlaanderen. Het belangrijkste motief van de Boerenkrijgers was bij De Bruyne ongetwijfeld 'de zuivering van Vlaanderen van vreemde invloeden' (ook van de Duitse invloeden...?). Kenmerkend voor De Bruyne was zijn anti-Belgisch geschiedschrijving. Hij leverde dan ook verscheidenen bijdragen aan het collaborerend blad 'Volk en Kultuur'.

Het probleem voor De Bruyne van uit geschiedkundig oogpunt was de moeilijkheid om heel die geschiedenis van de Boerenkrijg in te passen in een 'Groot-Nederlands perspectief'.

Later probeerde De Bruyne wat meer 'wetenschappelijk' te schrijven, maar hij kon zich nooit echt losmaken van zijn persoonlijke ideologie.

Waarom horen we die negatieve benadering dan niet over Pirenne, nietwaar?! Kenmerkend voor hem was immers zijn belgicistische geschiedschrijving. De vraag kan dus gesteld worden of niet vrijwel alle publicaties van die tijd enige ideologische trekken vertonen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Dit is dan toch niet altijd zo.

Kanunnik Fr. Van Caenegem in zijn boek
'Quelques noms en quelques faits �* propos de la guerre des paysans; 1798-99', verhaalt dat op 2 januari 1797 (volgens hem is dat de datum waarop in die streek de boerenopstand begint) de abdij van Affligem bezet werd door 200 boeren onder de leiding van baron Jan-Jozef de Meer.

De ene zwaluw maakt de lente niet, hoor.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Conscience was eerder wat u of uw geestesgenoten zouden betitelen als een 'belgicist'.

Conscience moet je niet aftoetsen naar hedendaagse concepten en referenties, maar de figuur, zijn opvattingen en zijn stijl plaatsen in de tijd van toen.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door mauste

Het valt de Vlaams-nationalisten blijkbaar zwaar toe te geven dat er geen standaard Nederlands bestond in Vlaanderen in 1830.
Geen enkele taalkundige betwist nochtans die evidentie.

Wat u hier schrijft, is gewoonweg een leugen van formaat. Er bestond weldegelijk een schrifttaal die door Oost en West werd gedeeld, al waren er wel enige, kleine verschillen (bijvoorbeeld aa versus ae in de spelling). Daarom ook werden boeken gewoonweg uitgewisseld. Zo werd de catechismus en het officieel gebedenboek van Mechelen op een bepaald moment ook gebruikt door de katholieken van de Republiek.

Als er geen gelijklopende schrifttaal bestond, wat deden die katholieken in de Republiek dan met boeken uit de Oostenrijkse Nederlanden? Leg mij het toch maar eventjes uit.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door mauste

Conscience heeft aan Leopold II Nederlands (Vlaams) 'onderwezen' en van de vorst een beurs gekregen om die taal te promoten.

Conscience mocht die taal "promoten" als een folkloristisch element in België. Niet als taal die op dezelfde wijze en op hetzelfde niveau zou gebruikt mogen worden als het Frans.

Een beetje zoals de Waalse overheid af en toe eens doet: een subsidie geven aan een toneelgezelschap in Gemmenich dat nog in de Limburgse volkstaal opvoert. Helemaal niet met de bedoeling het Limburgs of Nederlands ook maar enige administratieve impact te geven. Folklore.

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Het Oosten

Al bij al en wanneer men de Boerenkrijg historisch analyseert, stelt de Boerenkrijg in de Zuidelijke Nederlanden niet veel voor. Veelal had men te maken met kleine opstandjes hier en daar en vooral op het platteland. De steden onthielden zich van de strijd. De Fransen maakten er vlug korte metten mee.

Dat laatste is natuurlijk waar, om de eenvoudige reden dat de Fransen zwaarbewapend en geoefend waren. De boeren misten strategisch-militair inzicht (hoe en waar zouden ze dat geleerd hebben...?), beschikten over weinig en slechts lichte wapens, en waren natuurlijk niet getraind.

Alleen was heel die opstand voor de Fransen wel uitermate vervelend. In zijn verslag heeft van de Franse generaals het over "la Vendée universelle". Hij schrijft ook over de grote sympathie die de opstandelingen krijgen op het platteland, wat het voor de Franse troepen moeilijk maakte ondergedokenen op te sporen.