Waarde, waardigheid en 'gelijkwaardigheid'

[Volksstormer]

Het grondbeginsel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) stelt: “Alle mensen worden vrij en gelijk in Waardigheid en Rechten geboren”. Ook de recentelijk aangenomen Grondwet van de Europese Unie maakt gewag van de ‘onschendbaarheid van de menselijke waardigheid’. Waardigheid is daardoor geen verdienste meer, geen graadmeter voor ons gedrag, maar een individueel recht. Zo wordt het belangrijkste morele grondbeginsel zomaar te grabbel gegooid.

1. Waarde en waardigheid

De diepere betekenis van het begrip wordt uitgehold en verkracht. Waardigheid is immers iets wat we verwerven door hoogwaardig gedrag en wat we verliezen door onwaardig gedrag. Ze is met andere woorden een graadmeter voor hoogwaardig gedrag. Een boreling kan dus geen aanspraak maken op waardigheid.

Waarde daarentegen is het geheel van eigenschappen, het vermogen om zinvol en moreel verantwoord te handelen. Waarde is (grotendeels) aangeboren, waardigheid niet. Waarde is relatief, waardigheid absoluut. Echte waardigheid veronderstelt immers het geloof in absolute waarden. Waardigheid moet dus abstract en platonisch opgevat worden: het is ons verlangen om moreel verantwoord te handelen op grond van idealen. Dat verlangen is absoluut, omdat het zin en waarde in zichzelf heeft. Zo verlangen we naar rechtvaardigheid, zuiverheid, eerlijkheid, waarheid en schoonheid om de rechtvaardigheid, zuiverheid, eerlijkheid, waarheid en schoonheid zelf. We kennen allemaal de voldoening die we krijgen als we goed gehandeld hebben en het onbehagen dat we krijgen als we verkeerd gehandeld hebben. Zo is een selectief geheugen niets anders dan een poging om dat onbehagen weg te nemen. We mijden de onwaardigen en trekken we ons op aan de waardigen.

Waarde is relatief: iets (bijv. geld) heeft waarde, omdat men er iets zinvols mee kan doen (= nut); iemand heeft waarde, omdat hij iets zinvols kan doen (= verdienste). Iemands waardigheid hangt echter af van wat hij doet met wat hij kan doen. Waardigheid heeft zin en waarde in zichzelf. Het is dus geen middel tot iets zoals waarde. Waarde is (grotendeels) aangeboren, waardigheid niet. Iedereen kan dus waardigheid verwerven, zij het dan in verschillende mate. Een boreling bezit dus nog geen waardigheid, maar wel waarde, namelijk zijn bestaan.

2. Profane en sacrale waardigheid

De UVRM is een draak van een verklaring, een draak van materialistische, egalitair-individualistische inspiratie. Marxisme, liberalisme en aanverwanten bedreigen de waardigheid van de mens door ‘waardigheid’ toe te kennen los van gedrag of verdienste, als een individueel recht. De VN stelden een lijst op met 30 rechten, maar geen woord over plichten. De VN erkennen het individu en de mensheid, maar geen volkeren en culturen. Nochtans is de beleving van waarden, rechten en plichten steeds cultuurgebonden. Gelijkwaardigheid is een goedkoop aureool waarop iedereen aanspraak kan maken, behalve dan de afvalligen van de nieuwe openbaring. De gelijkmakers smeren het individu stroop om de mond en plaatsen het op een troon.

Wie het geloof in absolute waarden verwerpt, verwerpt eveneens het menselijke verlangen om zinvol en moreel verantwoord te handelen. Profane waardigheid (gelijkwaardigheid) ontkent de zin van het bestaan en de zin van het moreel verantwoord handelen, grondbeginsel van de sacrale waardigheid. Profane waardigheid is irreëel en inhoudloos; sacrale waardigheid is weliswaar abstract, maar niet irreëel, want een leidraad voor ons handelen. Waarden en culturen zijn voor de gelijkmakers relatief, want alleen 'nuttig' voorzover zij tegemoet komen aan de individuele rechten en behoeften. Voor de gelijkmakers kunnen waarden immers slechts 'nut' hebben vanwege de zinloosheid en de leegte van het bestaan. Het is dus begrijpelijk dat alle religies een bepaalde vorm van sacrale waardigheid als grondbeginsel aannemen. Het geloof in absolute waarden staat dan wel centraal in elke religie, de uiterlijke verschijningsvorm is steeds cultuurgebonden.

Wie ons verlangen om moreel verantwoord te handelen onkent als een facet van de universele Zin of Wil van het Al, ontkent de zin van alle waarden, de zin van het bestaan, de zin van het Al. Onze wil om hogere waarden te gehoorzamen staat zo dikwijls haaks op individuele behoeften dat men wel moet aannemen dat hij een verinnerlijking van de ene Wil is. Die universele Zin of Wil is de kracht die het stoffelijke in de natuur voortdrijft, omringt en overstijgt. Zowel de ontwikkelingen in het heelal als de ontwikkelingen in de natuur tonen aan dat de werkelijkheid een strijd is tussen causaal, doelgericht of zinvol Zijn en een zinloos niet-Zijn. Er zijn verschijnselen met eigenschappen enerzijds (aarde, fauna, flora) en verschijnselen zonder eigenschappen anderzijds (ruimte, tijd, duisternis, koude). De eerste komen voort uit het Zijn, de tweede uit het niet-Zijn. Zo bestaan er opbouwende krachten uit het Zijn (licht, zwaartekracht, leven, causaliteit) en afbrekende krachten uit het niet-Zijn (duisternis, traagheid, dood, entropie). Sacrale waardigheid veronderstelt dus het geloof in een sacrale orde (het Zijn) die voortdurend strijdt tegen verval en aftakeling (het niet-Zijn).

3. Humanitair kosmopolitisme

De ontkenning van sacrale waardigheid doodt ook elke échte offerbereidheid, elk écht idealisme, elk écht engagement, want de gelijkmakers kennen geen hogere waarden. De kwalen die ons teisteren, zijn grotendeels het gevolg van het geestelijke slop waarin de Europese volkeren verkeren. Ons innerlijke verval wordt veroorzaakt door een gebrek aan zingeving en heroïsme. Het geestelijke heeft plaatsgemaakt voor het stoffelijke en het lichamelijke.

De gelijkmakers hanteren de sacrale waardigheid naar vorm en verkrachten haar aldus naar inhoud. Zij zijn erop gericht de individuele rechten en materiële behoeften te bevredigen door hogere waarden naar beneden te halen onder het mom van gelijkwaardigheid. Elke gehechtheid aan het eigene die hun humanitaire kosmopolitisme enigszins aantast, is een doorn in hun oog. Dat humanitaire kosmopolitisme troont en ontwortelt het individu en doet het verzaken aan zijn plichten ten aanzien van zijn eigen volk. Humanitair kosmopolitisme of universele broederschap is immers irreëel en inhoudloos: “Men kan niet over broederschap spreken tenzij dan met alter ego: leden van eenzelfde stad, eenzelfde natie, eenzelfde volk, eenzelfde cultuur. Indien alle mensen broeders zijn, buiten elk specifiek menselijk kenmerk, dan kan niemand werkelijk broeder zijn” (Alain de Benoist, Heiden zijn vandaag de dag).

Zolang er geen klaarheid komt omtrent de begrippen waarde en waardigheid, zullen de gelijkmakers ons blijven begoochelen. Zolang zal ook de tegenstrijdigheid in hun betoog niet ontmaskerd worden, namelijk dat gelijkwaardigheid zinloosheid veronderstelt en dat geen enkele mensenrechtenverklaring dus absolute aanspraken kan maken. Gelijkwaardigheid is irreëel en inhoudloos, maar des te handiger als middel om gelijkheid na te streven. Elke zingevende en waardevolle gemeenschap tussen individu en mensheid wordt relatief verklaard.

Relatieve waarden streven (lager) eigenbelang na, absolute waarden (hoger) gemeenschapsbelang. Niet de Aziatische, Afrikaanse en Arabische beschavingen, maar wel de Europese is niet langer een ideaal dat zijn volkeren aanzet tot offerbereidheid, dienstbaarheid en weerbaarheid.

[Phrea|K]

Die universele Zin of Wil is de kracht die het stoffelijke in de natuur voortdrijft, omringt en overstijgt. Zowel de ontwikkelingen in het heelal als de ontwikkelingen in de natuur tonen aan dat de werkelijkheid een strijd is tussen causaal, doelgericht of zinvol Zijn en een zinloos niet-Zijn. Er zijn verschijnselen met eigenschappen enerzijds (aarde, fauna, flora) en verschijnselen zonder eigenschappen anderzijds (ruimte, tijd, duisternis, koude). De eerste komen voort uit het Zijn, de tweede uit het niet-Zijn. Zo bestaan er opbouwende krachten uit het Zijn (licht, zwaartekracht, leven, causaliteit) en afbrekende krachten uit het niet-Zijn (duisternis, traagheid, dood, entropie). Sacrale waardigheid veronderstelt dus het geloof in een sacrale orde (het Zijn) die voortdurend strijdt tegen verval en aftakeling (het niet-Zijn).

Wolkenfietser!!

Als je met je bewustzijn

begrippen schept,

stap je buiten het wezenlijke

en hecht je aan vormen.

De Eeuwig Levende Boeddha

is geen Boeddha

van vorm of gebondenheid

(Huang Po)

gelijkmakers kennen geen hogere waarden. De kwalen die ons teisteren, zijn grotendeels het gevolg van het geestelijke slop waarin de Europese volkeren verkeren. Ons innerlijke verval wordt veroorzaakt door een gebrek aan zingeving en heroïsme.

Neen, we zitten nu in een overgangsperiode. Ik geef u gelijk dat de teloorgang van het Christendom na zoveel eeuwen wel z'n weerslag zal hebben op de Europeanen. Het Darwinisme rekende voorgoed af met ons romantische zelfbeeld: we zijn niet langer evenbeeld van één of andere God, maar het product van een blind, hersenloos mechanisme dat Evolutie noemt. Zoals Daniel C. Dennett het stelt in 'Darwins gevaarlijke idee': de impact van het Darwinisme op ons wereldbeeld was zo groot dat de naschokken nu nog steeds voelbaar zijn. Wetenschap is echter niet in staat om onze dorst naar diepere Zingeving te lessen, dus de Westerse mens zoekt haar ergens anders.

U creeërt het Volk als plaatsvervangende God. Het Algemeen Belang wordt geprojecteerd tot iets 'hogers' dan de som vd individuele belangen. U gaat er echter aan voorbij dat het volk maar een abstractie is, een categorisering die enkel in uw geest bestaat. De term 'het ontwortelde individu' gaat ervan uit dat wij ooit wortels hebben gehad. Uw ziet het individu als een wezen dat vastzit in tradities & wiens leven ten teken moet staan van het streven naar iets Hoger dan zijn persoonlijke doelstellingen. Eigenlijk is de centrale gedachte dat de mens nederig moet zijn: we moeten ons onderwerpen aan het 'Hoger Belang'. De moslim onderwerpt zich aan Allah, de collectivist aan het Algemeen Belang. De objectivist verwerpt die nederige houding & weigert zich te onderwerpen aan zulke waanbeelden. Offerbereidheid, dienstbaarheid,... voor mij zijn dit allemaal resten judeo-christelijk denken. Er is niks heroïsch aan.

8)

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Phrea|K

Wolkenfietser!!

Als je met je bewustzijn

begrippen schept,

stap je buiten het wezenlijke

en hecht je aan vormen.

De Eeuwig Levende Boeddha

is geen Boeddha

van vorm of gebondenheid

(Huang Po)

- Als het niet duidelijk was, het heilige - d.i. iets wat men onvoorwaardelijk eert - manifesteert zich voor mij als heiden alleen in de wereld. Ik erken geen 'Hinterwelten'.

Neen, we zitten nu in een overgangsperiode. Ik geef u gelijk dat de teloorgang van het Christendom na zoveel eeuwen wel z'n weerslag zal hebben op de Europeanen. Het Darwinisme rekende voorgoed af met ons romantische zelfbeeld: we zijn niet langer evenbeeld van één of andere God, maar het product van een blind, hersenloos mechanisme dat Evolutie noemt. Zoals Daniel C. Dennett het stelt in 'Darwins gevaarlijke idee': de impact van het Darwinisme op ons wereldbeeld was zo groot dat de naschokken nu nog steeds voelbaar zijn. Wetenschap is echter niet in staat om onze dorst naar diepere Zingeving te lessen, dus de Westerse mens zoekt haar ergens anders.

U creeërt het Volk als plaatsvervangende God. Het Algemeen Belang wordt geprojecteerd tot iets 'hogers' dan de som vd individuele belangen. U gaat er echter aan voorbij dat het volk maar een abstractie is, een categorisering die enkel in uw geest bestaat. De term 'het ontwortelde individu' gaat ervan uit dat wij ooit wortels hebben gehad. Uw ziet het individu als een wezen dat vastzit in tradities & wiens leven ten teken moet staan van het streven naar iets Hoger dan zijn persoonlijke doelstellingen. Eigenlijk is de centrale gedachte dat de mens nederig moet zijn: we moeten ons onderwerpen aan het 'Hoger Belang'. De moslim onderwerpt zich aan Allah, de collectivist aan het Algemeen Belang. De objectivist verwerpt die nederige houding & weigert zich te onderwerpen aan zulke waanbeelden. Offerbereidheid, dienstbaarheid,... voor mij zijn dit allemaal resten judeo-christelijk denken. Er is niks heroïsch aan.

8)

- Een volk is niet zomaar een 'begrip', maar een levend organisme. U hebt het blijkbaar nog steeds bijzonder moeilijk om het bestaan van een (uitgebreide) afstammingsgemeenschap te aanvaarden.

- Heroïsme (ridderlijkheid) is een ingesteldheid die inderdaad ook bestond in de vroeg-christelijke of heidens-katholieke Middeleeuwen. De Kerk speelde toen nog een constructieve rol in samenleving, in tegenstelling tot de subversieve joods-christelijke sekte die het was ten tijde van het Romeinse Rijk.

- Heroïsme betekent ook trouw aan het eigen ethos, aan zichzelf en het gaaf houden van het eigen blazoen, de eer of de waardigheid. De tegenstelling eer-schande is veel meer heidens dan b.v. de tegenstelling norm-zonde.