Registreren kan je hier.
Problemen met registreren of reageren op de berichten?
Een verloren wachtwoord?
Gelieve een mail te zenden naar [email protected] met vermelding van je gebruikersnaam.
Al 18 jaar lekkende oliebronnen in de Golf van Mexico
En de olieblinden negeren het zoveel mogelijk. Lithium is hun enige vijand.
Een krantenartikel van 2018, wslk niet het hele verhaal maar toch al genoeg... het is maar een van de zware olierampen, of het topje van de ijsberg... het meeste blijft wslk verborgen, we krijgen alleen de bleekbruine cijfers te horen...
Er zouden 150 olieplatformen over 4 jaar - dus and counting- vernietigd zijn door diverse zware orkanen...
Een van de grootste milieurampen in Amerika waar u nog nooit van gehoord hebt: al 14 jaar lekken olievaten in zee
Dagelijks komen er 300 tot 700 olievaten in de Golf van Mexico terecht, blijkt uit recente analyses. Zo is op satellietbeelden te zien hoe miljoenen tonnen olie de kust van Louisiana vervuilen. De oorzaak is te zoeken bij orkaan Ivan, die er in 2004 voor zorgde dat een olieplatform naar de zeebodem zonk. Veertien jaar later blijkt nog steeds geen oplossing gevonden. Het is een van de minst bekende milieurampen bij het brede publiek, maar intussen wel een van de grootste die Amerika ooit gekend heeft. De gevolgen zijn desastreus.
evdg
Dinsdag 23 oktober 2018 om 15:02
In september 2004 sloeg orkaan Ivan ongenadig hard toe nadat hij - ondertussen als tropische storm - voet aan wal zette in de Amerikaanse staat Louisiana. Meer dan negentig mensen kwamen om en de schade was met een kostenplaatje van miljoenen dollars astronomisch hoog. Maar dat was niet het enige: de modderstroom die Ivan veroorzaakte in de Golf van Mexico, sleurde een olieboorplatform de dieperik in. De gevolgen zijn ook vandaag nog, na 14 jaar, desastreus. Al blijven die vreemd genoeg ver weg van camera’s en onder de radar van het dagelijkse nieuws.
700 olievaten per dag
MC20 (Mississippi Canyon 20) lag op zo’n 130 meter diepte en op amper 20 kilometer van de kust van Louisiana toen de modderstroom het losrukte. Het platform zakte naar de bodem van de zee, nog eens meer dan 270 meter dieper. Olie begon te lekken uit de meer dan twintig boorputten die ermee verbonden waren. De oorspronkelijke eigenaar van het platform, onafhankelijk oliebedrijf Taylor Energy, trachtte de lekken te dichten, maar de modderstroom maakte de technische karwei aartsmoeilijk. Zo moeilijk dat veel van de boorputten nog steeds niet afgestopt zijn. Amerikaanse media zoals The Huffington Post berichtten dat er sinds 2004 dagelijks 300 tot 700 olievaten in zee zijn beland.
Onder de radar
Wat Taylor Energy beter leek te lukken, is het hele incident zo ver mogelijk uit de schijnwerpers houden. Cameraploegen bleven er weg, onderzoek werd amper gevoerd. Meer zelfs, het oliebedrijf slaagde erin om de milieuramp zes jaar lang compleet geheim te houden. Tot milieugroeperingen het lek bij toeval ontdekten in 2010, in navolging van een andere olieramp op het half-afzinkbare platform Deepwater Horizon. Hun verbazing was groot toen bleek dat de olievlekken die ze van kilometers ver zagen, niet gelinkt konden worden aan het olielek dat net had plaatsgevonden. Uiteindelijk duurde het nog tot 2015 voordat duidelijk werd hoe groots het probleem eigenlijk is.
Omdat er in het gebied ondertussen zoveel olie is vrijgekomen, is het voeren van onderzoek ook niet zonder gevaar. Wetenschappers en technici kunnen de schade enkel van dichtbij opmeten met gasmaskers, maar hun analyses zijn verbijsterend. Net als de beelden die worden gemaakt door satellieten vanuit de ruimte: het lijkt erop dat het nog een eeuw kan duren vooraleer de reservoirs volledig “opgebruikt” zijn en dus vanzelf stoppen met lekken.
Rechtszaak
Het ministerie van Binnenlandse Zaken is ondertussen in een rechtszaak verwikkeld met het oliebedrijf: het eist de teruggave van zo’n 450 miljoen dollar dat in een fonds van de overheid zit die op haar beurt de herstellingswerken zou uitvoeren. Verder hult Taylor Energy zich zo veel mogelijk in stilzwijgen, al blijft het oliebedrijf beweren dat er geen bewijzen zijn dat er nog steeds een actief lek is. Milieuactivisten brachten het oliebedrijf eveneens voor de rechter. In hun rechtszaak noemden de natuurbeschermers de overeenkomst tussen Taylor Energy en de federale overheid een geheime deal “die niet strookte met het nationale beleid.”
Vorige maand nog diende het ministerie van Justitie een onafhankelijke analyse in waaruit nochtans bleek dat de lekken veel groter zijn dan oorspronkelijk beweerd door het National Response Centre (NRC). Wetenschappelijke consultant Oscar Garcia-Pineda schreef het rapport en vond het opvallend dat NRC extreem lage cijfers doorgaf (55 gelekte olievaten per dag) op dagen dat het een veel hoger aantal rapporteerde. “Er is overduidelijk bewijs dat de rapporten van NRC onjuist zijn”, klonk het. “Mijn conclusie is dat hun analyses niet betrouwbaar zijn.”
Verontrustende uitbreidingsplannen
Ondertussen heeft de Amerikaanse regering, onder invloed van de president, nog nooit zoveel huurcontracten voor de olie- en gasindustrie verdeeld als nu. Net omdat de olie in de Golf van Mexico blijft sijpelen, creëert de overheid mogelijkheden om elders boorplatformen te installeren. Onder meer in kustgebieden die net vaker dan de Golf van Mexico getroffen worden door orkanen en stormen wordt frequenter geboord. En dat is verontrustend, in een tijdperk van warmere open wateren die ervoor zorgen dat stormen steeds krachtiger worden. In 2004 deed orkaan Ivan zijn vernietigende werk, maar intussen hebben verschillende orkanen al meer dan 150 platformen beschadigd of zelfs vernietigd in amper vier jaar tijd.
De lievelingssmurrie van de olielovers, nvdr ikke.
De verontrustende klimaatveranderingen en het tekort aan fossiele brandstoffen, noch de vrees voor de gevolgen van de slechte regularisatie van de olie-industrie, lijken de regering ervan te weerhouden uitbreidingsplannen te maken. En dat baart zorgen. Gemiddeld wordt in het kustgebied bij Louisiana jaarlijks 330.000 liter ruwe olie “gemorst” van olieplatformen, blijkt uit cijfers van een overheidsinstantie die toezicht houdt.
Veertien jaar na het lek van MC20 en tien jaar na de ramp met Deepwater Horizon, weet de overheid nog steeds niet wat de gevolgen nu precies zijn voor het leven in de zee. Er is geen nauwkeurige economische analyse die de schade aantoont van de olie die dagelijks in het water sijpelt, noch van de olie die moerasgebieden of (verlaten) stranden bereikt. Maar ook zonder lekken, zijn de olieplatformen volgens heel wat wetenschappers nefast voor het onderwaterleven. Zo zouden walvisachtigen schade overhouden aan de seismische testen op de bodem van de oceaan. Olie- en gasvertegenwoordigers houden ondertussen vast aan het feit dat de energieontwikkeling voor de Amerikaanse kust miljarden aan jaarlijkse economische groei opbrengt en tienduizenden banen creëert. Ook president Trump is voorstander.
Nog een recent artikel van NOAA, verandert is er niets, de oppervlakkige oliekuisploegen blijven bezig..., ze zouden nu meer dan 1 miljoen gallons opgekuisd hebben, een "milestone":
Private, public effort contains 1 million gallons of oil at longest U.S. spill
July 12, 2022
Research vessel at the Taylor Energy oil spill site offshore of Louisiana pre-containment. (NOAA)
Eighteen years ago, Taylor Energy’s MC20 oil production platform collapsed in an underwater mudslide caused by Hurricane Ivan, spilling oil into the Gulf of Mexico from the well site. This week marks the milestone of more than one million gallons of oil collected and removed from the environment by the U.S. Coast Guard.
An oil containment system was designed, created, and installed in 2019 by Couvillion Group, LLC, a company selected and hired by the U.S. Coast Guard. While the spill remains active, the containment system captures oil as it emerges under the surface and experts continue to work on a permanent solution. The highly effective containment system, daily U.S. Coast Guard oversight and scientific support from NOAA and other federal agencies made this milestone possible.
In December 2021, the United States and Taylor Energy reached a $16.5 million settlement for restoration. In 2022, more than $432 million from Taylor Energy’s Decommissioning Trust went to the Bureau of Ocean Energy Management to fund ongoing efforts to stop the spill.
NOAA continues to provide scientific support to the U.S. Coast Guard for this and other oil spills, by helping to estimate flow rates, detecting oil slicks, monitoring the site and assessing impacts of spill pollution on marine life and the public and to reach financial settlements that fund restoration.
**Coast Guard reaches major milestone by containing and removing 1 million gallons of oil from Mississippi Canyon Block 20 site
Illustrations of how the Taylor MC20 Platform in the Gulf of Mexico appeared before and after damage from Hurricane Ivan in 2004. The third panel shows the containment system installed to capture oil from persistent leaks. (September 2019 - Gulf of Mexico). (NOAA/Kate Sweeney)
1 miljoen gallons opgekuist van minstens 140.000.000 gallons? proficiat.
The 2004 Taylor oil spill is an ongoing spill located in the Gulf of Mexico, around 11 miles (18 km) off the coast of the U.S. state of Louisiana, resulting from the destruction of a Taylor Energy oil platform during Hurricane Ivan. It is the longest oil spill in U.S. history.[2] It was first brought to public attention when contamination at the site was noticed in 2010 by those monitoring the nearby Deepwater Horizon oil spill. A later report by the Associated Press in 2015 challenged the estimates of the extent of the leak given by the company and the U.S. Coast Guard, which were then revised to be around 1,000 times greater than initially reported.
Upper estimates of the spill have been calculated to be as much as 140,000,000 US gallons (530,000,000 l; 120,000,000 imp gal), or about 3,333,300 barrels of oil lost over the life of the disaster, affecting an area as large as 8 square miles (21 km2).[citation needed] As of 2018, it was estimated that 300 to 700 barrels of oil per day are being spilled, making it one of the worst modern oil spills in the Gulf of Mexico by volume. The reserves are likely sufficient for the spill to continue for up to 100 years if it is not contained.
Taylor Energy claims to have spent as much as $435 million decommissioning the site. They claim that nothing further can be done to contain the spill and that current observations of oil plumes in the area are the result of contaminated sediments, not an active spill. These claims have been proven wrong in reports from non-profit groups, the press, and the government.
In 2019, the U.S. Coast Guard and private contractors finally began to contain the majority of the leaking oil. But after 16 years of uncontrolled leakage, the Taylor spill has become the nation's longest continuous oil spill, rivaling the famous BP spill, which coincidentally led to its discovery.
Een olievat bevat 42 gallons of 159 liter ruwe olie, tot 700 vaten is tot 111.300 liter per dag en dat na 18 jaar nog xx jaren...
Laatst gewijzigd door Micele : 31 augustus 2022 om 23:11.
31 augustus 2022, 22:45
Al 18 jaar lekkende oliebronnen in de Golf van Mexico
