Mensen nemen steeds vaker het recht in eigen handen

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Denk jij echt nooit eens iets in de stijl van: "Verdorie, ik lig hier te verkondigen dat ik fun en plezier zou halen uit het doden van mensen. Wat is er met mij aan de hand?"

Toch wel.

En dan stel ik de volgende vraag: waarom zou dat eigenlijk een probleem zijn ?

En daar vind ik geen antwoord op.

Het is een beetje alsof een pater in de 11de eeuw zou denken: "verdorie, ik lig hier te verkondigen dat god niet bestaat ! Wat is er met mij aan de hand ?".

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Dit is volgens mij serieus overdreven. Ik vraag mij af op welke manier jij fun wil hebben en wie dan aggressief wordt naar u?
Wanneer maak je dat bijvoorbeeld mee?

Kijk, stel, daar staat een huis dat ik zou willen, niet om het te "hebben", maar om erin te wonen. Maar daar woont al iemand, het is niet van mij.

Het bestaan van die andere is dus storend in het bekomen van de fun dat ik in dat huis zou willen zitten. Het zou dan ideaal zijn om die personen daar te doden, zodat die hindernis weg is, en ik dus de fun kan hebben van in dat huis te wonen.

Het mij willen beletten van mijn fun te hebben om in dat huis te wonen is een daad van agressie tegenover mij. Let wel, ik begrijp die perfect, en ik zeg niet "dat is oneerlijk !" of zo. Maar in mijn streven naar mijn eigen fun is die eigenaar van dat huis een lastigaard.

Nog meer: ik wil hem dat huis kopen voor 20 Euro. Hij weigert. Een daad van agressie. Nog meer: ik wil hem dat huis kopen voor 20 Euro, maar een andere biedt 300 000 Euro. DIE is dan een concurrent waarvan het bestaan mijn fun verlaagt.

En ga zo maar door. Er zijn veel omstandigheden waar het pure bestaan van anderen mijn fun vermindert.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

-Anderen proberen mijn zoektocht naar fun en plezier te dwarsbomen (dit is volgens mij zo'n twijfelachtige vaststelling, ma soit)
-Dus iemand doden valt binnen de normale zaken die ik verondersteld ben te doen.

Ik zou niet weten hoe je van A naar B gaat.

Wel, als die anderen mijn zoektocht belemmeren, dan zou, door ze te doden, mijn zoektocht verder kunnen gaan he.

Zoals met dat huis. Als ik die eigenaar aflap, dan kan ik in zijn huis gaan wonen. Het is een van de manieren om de fun van "in dat huis te wonen" kan bekomen worden, als er een hindernis "andere eigenaar" zich voordoet.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Prima !

Empathie is voor mij de koppeling tussen (uw beeld van) andermans' plezier of lijdens-sensatie, en de uwe. Die koppeling is natuurlijk niet "universeel" aanwezig, maar ten aanzien van een zeker aantal mensen.

Soms is die koppeling positief, ttz, je voelt mee "in dezelfde richting". Liefde, vriendschap is zo: je bent gelukkig voor een stuk als persoon X gelukkig is, je hebt zeer voor een stuk als persoon X zeer heeft.

Soms is die koppeling negatief, ttz je voelt "omgekeerd mee". Haat en jaloersheid is zo: hoe gelukkiger Y is, hoe mottiger je zelf bent, en hoe meer Y ambras heeft, hoe beter je je voelt.

Je kan dus zeggen dat empathie een soort van "coefficient" is die je ten aanzien van ZEKERE andere individuen hebt. Is die coef positief, dan "voel je mee", is die coef negatief, dan "voel je tegen".

En dan heb je er dus ook belang bij, in het zoeken naar uw EIGEN geluk, om die andere dus oftewel plezier te doen (voor X) want daar haal je zelf, via empathie, plezier uit (en daarom doe je het ook), oftewel om de andere miserie aan te doen (voor Y) want daar haal je zelf, via empathie, ook plezier uit.

Je moet dus je vrienden plezier doen, en je vijanden miserie aan doen, om uw eigen plezier, via empathie, zo groot mogelijk te maken.

Maar met veruit de meeste mensen heb je natuurlijk geen enkele empathische band: dat is iets voor uw eigen kleine sociale kring, niet meer he.

En dan is het puur een kwestie van of die andere onbekenden voor U een nuttig, dan wel een nefast bestaan hebben he. Mensen die indirect economisch iets doen voor U, die zijn nuttig. Mensen die mede concurrenten zijn voor uw resources, die zijn nefast. Het zou beter zijn dat die er niet zijn. Ideaal gezien zou je die dus willen zien verdwijnen.

Wederom psychologisch en ethisch naief:
- die koppeling hoeft niet positief of negatief te zijn maar kan net beide tegelijk zijn en/of van het ene in het andere overlopen, vandaar paradoxen van het begeren
- ook als het zogezegd 'positief' is, is dat daarom nog niet per se een 'goede zaak'
- de globale effecten van een houding moeten bekeken worden en die van jou leidt tot mentale destabilisering en maatschappelijke anomie
- via de taal zijn er hogere koppelingen mogelijk (en die zijn ook nodig en zelfs inherent verbonden met het menszijn, al zijn er cruciale kwaliteitsverschillen daarin)

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Wederom psychologisch en ethisch naief:
- die koppeling hoeft niet positief of negatief te zijn maar kan net beide tegelijk zijn en/of van het ene in het andere overlopen, vandaar paradoxen van het begeren

Ja, dat begrijp ik wel, dat wat ik vandaag absoluut wilde, mij morgen doet braken. Maar dat is gewoon een kwestie van in de mogelijkheid te zijn of niet van enige voorspelling kunnen te doen van zijn eigen lusten in de nabije toekomst, en in de grond kan ik dat natuurlijk totaal niet weten. Vandaar dat de lusten van vandaag de belangrijkste zijn.

- ook als het zogezegd 'positief' is, is dat daarom nog niet per se een 'goede zaak'

Bij mij dus wel.

- de globale effecten van een houding moeten bekeken worden en die van jou leidt tot mentale destabilisering en maatschappelijke anomie

So be it. Tant pis.

- via de taal zijn er hogere koppelingen mogelijk (en die zijn ook nodig en zelfs inherent verbonden met het menszijn, al zijn er cruciale kwaliteitsverschillen daarin)

Ge zijt mij verloren.

Maar "empathie" is toch wel redelijk zeldzaam he. Dat is toch enkel maar voor een heel klein aantal mensen. Uw familie, uw vrienden, uw geliefden enerzijds, en een aantal figuren op dewelke ge een fixatie kunt hebben en waar ge U wilt op wreken. Als ge empathie hebt voor meer dan een paar tiental personen zou het mij verwonderen he.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja, dat begrijp ik wel, dat wat ik vandaag absoluut wilde, mij morgen doet braken. Maar dat is gewoon een kwestie van in de mogelijkheid te zijn of niet van enige voorspelling kunnen te doen van zijn eigen lusten in de nabije toekomst, en in de grond kan ik dat natuurlijk totaal niet weten. Vandaar dat de lusten van vandaag de belangrijkste zijn.

Dat bedoel ik niet alleen. Ik heb het ook over double binds, ambivalentie, masochisme (niet de 'gespeelde' vorm), de mixed state van een manisch-depressieve etc. etc. Voorts is een tijdsschaal wel degelijk een argument bij vergelijking.

Bij mij dus wel.

Dat hangt ervan af, nooit 'in se', want als daar geen culturele laag boven zat, zou dat tot problemen leiden.

So be it. Tant pis.



Ge zijt mij verloren.

Zie mijn eerdere post over lagere gesloten circuits.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Als ge empathie hebt voor meer dan een paar tiental personen zou het mij verwonderen he.

Dat is een andere discussie wat mij betreft maar nee, dat is niet zo zeldzaam. Ikzelf heb dat wel minder makkelijk (op zo'n emotionele manier), zelfs tegenover 'nabije' personen.

[Der Wanderer]

Het genie van Dostojewski toont bv. ook hoe een vrouw vanwege de rivaliteit met een andere vrouw met betrekking tot een man lesbische tendensen vertoont naar die rivale (wat double bind betreft).

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Het genie van Dostojewski toont bv. ook hoe een vrouw vanwege de rivaliteit met een andere vrouw met betrekking tot een man lesbische tendensen vertoont naar die rivale (wat double bind betreft).

Dostojewski moest dat wel in een boek schrijven, want pornhub bestond toen nog niet he

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Prima !



Empathie is voor mij de koppeling tussen (uw beeld van) andermans' plezier of lijdens-sensatie, en de uwe. Die koppeling is natuurlijk niet "universeel" aanwezig, maar ten aanzien van een zeker aantal mensen.

Soms is die koppeling positief, ttz, je voelt mee "in dezelfde richting". Liefde, vriendschap is zo: je bent gelukkig voor een stuk als persoon X gelukkig is, je hebt zeer voor een stuk als persoon X zeer heeft.

Hier ben ik weer mee.

Soms is die koppeling negatief, ttz je voelt "omgekeerd mee". Haat en jaloersheid is zo: hoe gelukkiger Y is, hoe mottiger je zelf bent, en hoe meer Y ambras heeft, hoe beter je je voelt.

Hier ben ik al heel wat minder mee. Mensen die ik haat of waar ik jaloers op ben laat ik zo veel mogelijk links liggen en steek er geen tijd in.
In ieder geval: ik ben er wel zeker van dat ik me beter voel bij die mensen gewoon te negeren dan dat ik me zou voelen als ik ze zou doden.

Je kan dus zeggen dat empathie een soort van "coefficient" is die je ten aanzien van ZEKERE andere individuen hebt. Is die coef positief, dan "voel je mee", is die coef negatief, dan "voel je tegen".

Inderdaad. Maar dan begrijp ik de stap tussen "ik voel me tegen" en "ik dood" nog steeds niet.

En dan heb je er dus ook belang bij, in het zoeken naar uw EIGEN geluk, om die andere dus oftewel plezier te doen (voor X) want daar haal je zelf, via empathie, plezier uit (en daarom doe je het ook), oftewel om de andere miserie aan te doen (voor Y) want daar haal je zelf, via empathie, ook plezier uit.

Het kan de ouderdom zijn maar mijn ervaring leert dat andere mensen miserie aandoen maar heel zelden resulteert in persoonlijk plezier.
In eerste (heel korte) instantie kan dat misschien even goed voelen of opluchten maar dat is slechts 'op de moment'. Enige tijd later voel ik me daar al niet meer goed bij.
Ik doe zelden of nooit andere mensen de duvel aan dus uw idee van "ik heb iets tegen anderen dus voor mijn eigen plezier zou het goed zijn dat ik ze de duvel aan kan doen" is een persoonlijke keuze.
En die mag u natuurlijk hebben.
Het wordt een probleem als u die persoonlijke keuze wil op gaan leggen aan iedereen. Op zich ook geen probleem want ieder heeft de persoonlijke keuze om uw voorstel al dan niet op te volgen (ik dood een ander of ik doe dat niet) maar het wordt wel een probleem omdat mensen die geen anderen willen doden wel slachtoffer kunnen worden van mensen die dat wel willen.

Je moet dus je vrienden plezier doen, en je vijanden miserie aan doen, om uw eigen plezier, via empathie, zo groot mogelijk te maken.

Wederom, dat is uw persoonlijke mening en volgens mij is dat, voor uw eigen gemoedsrust, geen goeie keuze. Het leidt enkel maar tot haat en frustratie.
Ik heb geleerd dat van me af te zetten en daar voel ik me veel beter bij dan bij constant gefrustreerd rond te lopen.

Maar met veruit de meeste mensen heb je natuurlijk geen enkele empathische band: dat is iets voor uw eigen kleine sociale kring, niet meer he.

Ja, inderdaad, maar dat wil nog lang niet zeggen dat ik me goed zou voelen bij het doden van iemand waar ik geen band mee heb.

En dan is het puur een kwestie van of die andere onbekenden voor U een nuttig, dan wel een nefast bestaan hebben he. Mensen die indirect economisch iets doen voor U, die zijn nuttig.

Ja, inderdaad.

Mensen die mede concurrenten zijn voor uw resources, die zijn nefast.

Dat is dan wel weer heel kort door de bocht. "Nefast..."
Hoe weet u trouwens dat mensen die u niet kent nefast voor u zijn? Degene die u de duvel wil aandoen heeft misschien wel een medicijn uitgevonden (of gaat dat ooit nog uitvinden) die u of uw naasten kan genezen van een dodelijke ziekte.
U ken die mensen helemaal niet. Hoe kan u dan weten dat die nefast voor u zijn?

Het zou beter zijn dat die er niet zijn. Ideaal gezien zou je die dus willen zien verdwijnen.

Ook dit is weer verschrikkelijk kort door de bocht en volgens mij zelfs kortzichtig.
Zelfs met een heel belachelijk voorbeeld is dat makkelijk aan te tonen.
Ik ben geen grote voetbal-liefhebber maar als sinds kindertijd een Standard-supporter. En dus heb ik niet liever dan dat Standard altijd tegen Anderlecht wint en nooit het risico dat ze van Anderlecht verliezen.
Volgens uw beeld zou het dus best zijn dat Anderlecht verdwijnt want dan kan Standard er nooit meer van verliezen.
Maar als ik Anderlecht zou doen verdwijnen (ik knal ze allemaal af) en bij uitbreiding doe ik dat ook met alle andere voetbalclubs (nooit nog het risico dat Standard verliest) zorg ik er tegelijkertijd voor dat Standard ook nooit nog zal winnen wegens geen tegenstanders meer.

Het doen verdwijnen van een tegenstander zal dus niet steeds leiden naar meer geluk, zoals u het stelt. En zo kan ik tientalllen voorbeelden geven.

Wat u doet is het kind met het badwater weggooien. U staart zich blind op de 'nadelen' van anderen maar u vergeet dat u met die anderen uit de weg te ruimen ook vele voordelen gaat vergooien.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Toch wel.

En dan stel ik de volgende vraag: waarom zou dat eigenlijk een probleem zijn ?

En daar vind ik geen antwoord op.

En heb je daarna ooit al eens de vraag aan je zelf gesteld: "Zou ik me echt beter voelen bij het doden van iemand anders? Zou ik echt iemand in koele bloede kunnen doden zonder er daarna wroeging van te krijgen?"

U gaat wel heel vlotjes over het feit dat je a) zomaar iemand zou kunnen doden en b) dat je jezelf erna beter bij zou voelen volgens mij.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Kijk, stel, daar staat een huis dat ik zou willen, niet om het te "hebben", maar om erin te wonen. Maar daar woont al iemand, het is niet van mij.

Het bestaan van die andere is dus storend in het bekomen van de fun dat ik in dat huis zou willen zitten. Het zou dan ideaal zijn om die personen daar te doden, zodat die hindernis weg is, en ik dus de fun kan hebben van in dat huis te wonen.

Het mij willen beletten van mijn fun te hebben om in dat huis te wonen is een daad van agressie tegenover mij. Let wel, ik begrijp die perfect, en ik zeg niet "dat is oneerlijk !" of zo. Maar in mijn streven naar mijn eigen fun is die eigenaar van dat huis een lastigaard.

Nog meer: ik wil hem dat huis kopen voor 20 Euro. Hij weigert. Een daad van agressie. Nog meer: ik wil hem dat huis kopen voor 20 Euro, maar een andere biedt 300 000 Euro. DIE is dan een concurrent waarvan het bestaan mijn fun verlaagt.

En ga zo maar door. Er zijn veel omstandigheden waar het pure bestaan van anderen mijn fun vermindert.

De enige manier die u dan nog rest is volgens mij zelfmoord plegen want als u die denkwijze volgt is het leven echt niet meer dan een opeenvolging van hindernissen waaraan u zich dermate ergert dat u er gefrustreerd van raakt.

Ik wil naar mijn dochter rijden maar dan moet ik het kanaal over en de brug ligt op 500m van mijn huis. Idealiter zou de brug dus recht voor mijn huis moeten liggen. Ik dynamiteer de bestaande brug, kidnap enkele ingenieurs en bouwvakkers en laat die een brug en een weg aanleggen die recht naar mijn dochter leidt. Het geluk straalt me toe!!
(Dat er dan nadien wel continu een massa verkeer voor mijn voordeur passeert is weer dat kind van het badwater)

Ik zit aan mijn computer en er belt iemand aan de voordeur. Ik wurg mijn vrouw want die heeft destijds beslist waar het buro moest komen en daardoor moet ik nu vijf meter wandelen naar de voordeur. Ik gijzel een architect en bouwvakker en laat die mijn voordeur verplaatsen. Wederom straalt het geluk me toe!! (Dat ik nadien zelf mijn kost moet koken en zelf aan mijn fluit ga moeten trekken en dat mijn kinderen me niet meer willen zien is ook hier weer het kind van het badwater)

Mijn buurman koopt een auto die ik heel mooi vind maar niet kan betalen. Buurman moet dus logischerwijs om zeep worden gebracht. Ik doe dat. En pik zijn auto in. Nadien kan ik nooit nog een gezellig babbeltje maken met buurman, hij helpt me nooit meer met het invullen van mijn belastingsbrief en buurvrouw is dermate over de zeik dat ze me door de knieën schiet. Ik heb dus mijn droomauto ongebruikt op de oprit staan want mijn rolstoel past er niet in.
Maar volgens u straalt het geluk me toe?

Nee, uw denkwijze gaat van zijn leven niet naar meer fun of voordeel leiden, ook niet voor uzelf.
Op dat punt schiet uw denkwijze ("ik dood iemand die mijn fun bederft en daardoor volgt automatisch dat mijn fun verhoogt") nog veel te kort.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wel, als die anderen mijn zoektocht belemmeren, dan zou, door ze te doden, mijn zoektocht verder kunnen gaan he.

Zoals met dat huis. Als ik die eigenaar aflap, dan kan ik in zijn huis gaan wonen. Het is een van de manieren om de fun van "in dat huis te wonen" kan bekomen worden, als er een hindernis "andere eigenaar" zich voordoet.

Ja, maar wederom vergeet u al de consequenties die gaan volgen op "het doden van de eigenaar".
Bovendien is de kans groot dat u nooit tot het doden van de eigenaar gaat komen want misschien woont u wel in iemand anders' droomhuis en heeft die u al gekeeld voor u dat met de eigenaar van uw droomhuis kon doen.
Geen idee waar u daar uw geluk uit haalt...

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja, dat begrijp ik wel, dat wat ik vandaag absoluut wilde, mij morgen doet braken. Maar dat is gewoon een kwestie van in de mogelijkheid te zijn of niet van enige voorspelling kunnen te doen van zijn eigen lusten in de nabije toekomst, en in de grond kan ik dat natuurlijk totaal niet weten. Vandaar dat de lusten van vandaag de belangrijkste zijn.

Dat kan je gewoon niet menen want dat zou betekenen dat je nooit nadenkt over de gevolgen van je daden.
In de zomer zou je dan je eigen ramen uit je huis kloppen want dan kan er s' nachts frisse lucht binnen maar dat doe je niet omdat je dan in de winter weer doodvriest.
Je gaat mij niet vertellen dat jij nooit nadenkt op lange termijn en altijd beslissingen neemt die je op het moment zelf te binnen schieten.
Want dan betaal je nooit in een winkel, hou je je nergens aan verkeersregels, lap je de wet langs alle kanten aan uw laarzen en woon je in een huis waar zelfs de kakkerlakken ziek worden (want wie heeft nu ooit echt goesting om te poetsen?)

Maar "empathie" is toch wel redelijk zeldzaam he. Dat is toch enkel maar voor een heel klein aantal mensen. Uw familie, uw vrienden, uw geliefden enerzijds, en een aantal figuren op dewelke ge een fixatie kunt hebben en waar ge U wilt op wreken. Als ge empathie hebt voor meer dan een paar tiental personen zou het mij verwonderen he.

Dan bent u in mijn ogen een heel gevoelloze mens.
Ik kan zelfs empathie tonen naar fictieve mensen toe. Als je bijvoorbeeld een boek leest wil je toch dat de sympathieke hoofdpersoon er goed uitkomt? Dat is evenzeer empathie ook al bestaat die persoon niet.
Als er iemand onrecht aangedaan wordt en ik lees daarover kan ik empathie opbrengen voor die persoon. Ook al ken ik hem niet en woont hij aan de andere kant van de wereld.
En tegelijkertijd heb ik zelfs empathie met alle anderen. Heel simpel aan te tonen omdat ik uw denkbeeld niet volg. Mensen mogen anderen niet doden omdat ik dat er erg vind voor die anderen. Ook al ken ik ze niet.
Het complete gebrek aan empathie (uitgezonderd van uw persoonlijke naasten en familie) zoals dat bij u blijkbaar werkt lijkt mij zeldzamer dan 'algemene empathie' waarbij je empathie voelt voor mensen die je niet kent of waarvan je neit eens weet dat ze bestaan.

[fred vanhove]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Wat u doet is het kind met het badwater weggooien. U staart zich blind op de 'nadelen' van anderen maar u vergeet dat u met die anderen uit de weg te ruimen ook vele voordelen gaat vergooien.

Klopt. Wie alles dichtgooit zodat er geen regen of wind meer binnenkomt zal na enige tijd beseffen dat ook zon en licht niet meer binnenkomen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Hier ben ik al heel wat minder mee. Mensen die ik haat of waar ik jaloers op ben laat ik zo veel mogelijk links liggen en steek er geen tijd in.
In ieder geval: ik ben er wel zeker van dat ik me beter voel bij die mensen gewoon te negeren dan dat ik me zou voelen als ik ze zou doden.

Ik zeg hier enkel dat haat en jaloersheid hetzelfde empathische mechanisme is als liefde en vriendschap, namelijk een eigen goed of slecht gevoel als functie van wat men denkt dat een andere ondervindt als goed of slecht gevoel.

Bij de ene is de koppeling "van hetzelfde teken" (hij verdriet, ik verdriet, hij plezier, ik plezier) en bij de andere "het omgekeerde teken" (hij verdriet, ik plezier, hij plezier, ik verdriet).

Maw, empathie is het verschijnsel dat uw eigen fun of miserie gaat afhangen van de (ingebeelde) van een ander.

Het kan de ouderdom zijn maar mijn ervaring leert dat andere mensen miserie aandoen maar heel zelden resulteert in persoonlijk plezier.

Dat is waar. Dat is dan ook de reden waarom ik niet denk dat mijn voorstel zou leiden tot een groot bloedbad - maar dat is mij eigenlijk kifkif.

In eerste (heel korte) instantie kan dat misschien even goed voelen of opluchten maar dat is slechts 'op de moment'. Enige tijd later voel ik me daar al niet meer goed bij.

Uiteraard, maar dat komt enkel maar omdat je begint te denken aan alle manieren waarop je je hebt blootgesteld aan represailles he.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

Zelfs met een heel belachelijk voorbeeld is dat makkelijk aan te tonen.
Ik ben geen grote voetbal-liefhebber maar als sinds kindertijd een Standard-supporter. En dus heb ik niet liever dan dat Standard altijd tegen Anderlecht wint en nooit het risico dat ze van Anderlecht verliezen.
Volgens uw beeld zou het dus best zijn dat Anderlecht verdwijnt want dan kan Standard er nooit meer van verliezen.
Maar als ik Anderlecht zou doen verdwijnen (ik knal ze allemaal af) en bij uitbreiding doe ik dat ook met alle andere voetbalclubs (nooit nog het risico dat Standard verliest) zorg ik er tegelijkertijd voor dat Standard ook nooit nog zal winnen wegens geen tegenstanders meer.

Het doen verdwijnen van een tegenstander zal dus niet steeds leiden naar meer geluk, zoals u het stelt. En zo kan ik tientalllen voorbeelden geven.

Wel, in dat geval is die "tegenstander" gewoon uw speelkameraadje he. Dus is die nuttig voor U.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door BigF

En heb je daarna ooit al eens de vraag aan je zelf gesteld: "Zou ik me echt beter voelen bij het doden van iemand anders? Zou ik echt iemand in koele bloede kunnen doden zonder er daarna wroeging van te krijgen?"

Absoluut. Maar ik zou met den daver op het lijf zitten voor de represailles. Maar mocht ik iemand doden, dan zou dat uiteraard goed overwogen zijn, en nee, ik denk niet dat ik daar een "gewetensprobleem" mee zou hebben. Maar wel veel schrik voor de gevolgen.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Uiteraard, maar dat komt enkel maar omdat je begint te denken aan alle manieren waarop je je hebt blootgesteld aan represailles he.

Nee, gewoon mijn geweten dat me niet meer gerust zou laten is al voldoende om me te weerhouden anderen de duvel aan te doen.

Zelfs al zou ik 100% zeker weten dat er geen represailles volgen zou ik me er nog niet goed bij voelen.

[BigF]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Wel, in dat geval is die "tegenstander" gewoon uw speelkameraadje he. Dus is die nuttig voor U.

Niet noodzakelijk. Want als Standard verliest van Anderlecht zorgt dat voor wrevel bij mij. Het risico dat ze me de duvel aan gaan doen is dus niet onbestaande.