Alles bestaat uit Materie.

[Jarno]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

en: hoeveel weegt een gedachte? Bijvoorbeeld: hoeveel weegt de gedachte: eindigheid of oneindigheid of God of materie?Gedachtes als zodanig zijn zuivere abstracties en wegen dus helemaal niets.
Ja, ze bestaan zelfs niet eens, want ze zijn zuiver innerlijk.
Ze zijn daarom alleen denkbaar.
Maar als denkbaarheid bezitten ze wel bewustzijn en ze kunnen ook uiterlijk bestaan in de vorm van de natuur.

Dus het denken heeft drie vormen:

1 - de zuivere abstracte inhoud, die je niet kunt wegen, want zuiver niets is.

2 - de vorm der uiterlijk natuur ( waar je ze dan ook kunt wegen, maar waar je het denken niet zelf weegt, maar de materiële vorm daarvan )

3 - die van het bewustzijn als synthese van de eerste twee genoemden.
En ook als zodanig kun je het denken niet wegen. Wel de hersenen als middel tot het bewustzijn van het denken, maar niet het denkende bewustzijn zelf, omdat dit geen objectief ding is, maar subjectieve algemeenheid of oneindigheid, dat het uiterlijke gewicht te boven gaat.
Het zou dan een oneindig gewicht moeten bezitten of beter: omvatten.


Conclusie: je kunt het denken niet wegen.

Man, gij kraamt onzin uit. Dus als wetenschappers erin slagen om te bewijzen dat een gedachte, zowel als de menselijke geest een gewicht heeft dan gaat gij even zeggen "Das niet waar! Ik weet 't beter!" en verwacht gij van ons dat wij u geloven omdat gij 't zegt?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

Man, gij kraamt onzin uit. Dus als wetenschappers erin slagen om te bewijzen dat een gedachte, zowel als de menselijke geest een gewicht heeft dan gaat gij even zeggen "Das niet waar! Ik weet 't beter!" en verwacht gij van ons dat wij u geloven omdat gij 't zegt?

geen geloven, maar begrijpen.......wat denken is en dat is een zaak van de filosofie en niet van de natuurwetenschappen.

Gedachten zijn zuiver abstract en kunnen daarom geen gewicht hebben.
Als ik een concreet ding analyseer dan analyseer ik dat in gedachten, die als zodanig volkomen abstract zijn en geen concrete dingen meer zijn.
En die kunnen daarom geen gewicht hebben.

En dat denken openbaart zich in de tijd en ook de tijd is metafysisch en geen ding.
In de tijd denkt de mens zijn gedachten, de ene na de andere en elk der gedachten is een zuivere enkelheid, dus geen concreet ding.

Zo is de abstracte gedachte: huis alleen maar huis en niks anders, dus geen stenen en dak en muren en plafond, maar alleen maar huis.
Zoiets is dus helemaal niks, want volkomen abstract en heeft dus geen gewicht.

In het denken zelf wordt dus bewezen dat gedachten geen gewicht kunnen hebben.
Want iets wat gewicht heeft is een concreetheid van een oneindigheid van gedachten als concreet systeem.
Maar elke gedachte daarvan als los voor zichzelf is helemaal niks uiterlijks meer en zelfs helemaal niks en gewichtloos.

Gedachten kun je alleen maar denken en niet zien en betasten en op een weegschaal leggen.

[harriechristus]

9 - De absolute Materie versus de absolute Geest.

De zogenaamde absolute materie is verdwenen voor een absoluut denksysteem.
De eerste is zoals de werkelijkheid of de natuur voor ons verschijnt als iets wat substantieel aanwezig zou zijn.
De tweede is de verklaring daarvan in het denken, dus de ideële grondslag.
(Het is in diepste wezen een tegenstelling tussen het manlijke en het vrouwelijke principe.......materie komt dan ook van mater en betekent: moeder.)

Het denken als zuivere innerlijkheid, dus als zijnde niets uiterlijks, dus helemaal Niets.

Spinoza verdeelt dit als denken en uitbreiding, waarbij het echter het denken als inhoud van het denken geheel en al "buiten" de werkelijkheid der uitbreiding (ruimte en tijd) plaatst.
Nu is er natuurlijk geen buiten de werkelijkheid van ruimte en tijd, want deze is eeuwig en oneindig en er kan dus niks buiten bestaan.
Ook al niet omdat "buiten" zelf een ruimtelijk begrip is.
Het enige wat wel kan is dat het denken zelf helemaal Niets is, dus niets uiterlijks en alleen maar zuiver innerlijk.
Vandaar dat we ook het woord nodig hebben als middel om van het denken bewust te worden.
Maar in dat "Niets" ligt toch de volledige oneindige een eeuwige geest der Logica besloten.

Het denken als denk-act in de werkelijkheid zelf.

Maar dat denken als zuiver metafysische inhoud wordt door ons feitelijk gedacht als denk-act en bestaat dan in de werkelijkheid van tijd en ruimte zelf en wel als bewustzijn van het denken. Het is het bestaan van het bewustzijn van het denken dat wij zelf zo bij onszelf kunnen ervaren.

Gedachten bestaan ook in en als de werkelijkheid zelf.

Maar gedachten bestaan niet alleen in ons denken, maar zitten ook in de werkelijkheid van tijd en ruimte zelf, die immers uit gedachten is opgebouwd. Vandaar dat wij ook over de werkelijkheid na kunnen denken. Tijd en ruimte zijn ook zelf gedachten, niet alleen maar in ons hoofd, maar ook objectief in en als de ruimte en tijd zelf.

Zodat het denken drie vormen heeft:

1 - als zuivere abstracte inhoud, dus zonder enige vorm......ook te begrijpen als Gods Geest vóór de schepping.*

2 - als feitelijk bestaan, dus de natuur en de materie en de energie, enzovoort, omdat dat allemaal gedachten zijn, die ook als gedachten worden uitgesproken. Het zijn dus objectief existerende gedachten.
(de schepping van de natuur uit Gods Geest.)

3 - als denken in ons hoofd, dus als ons denkende bewustzijn........en wel zo dat Gods Geest in ons tot bewustzijn en zelfbewustzijn komt. Dus wij zijn zelf de God die wij denken.

Niet alle gedachten kunnen in ons hoofd zitten.

Waarbij wij overigens moeten realiseren dat niet alle gedachten alleen maar in ons hoofd kunnen zitten. Want als ik aan de wereld denk of aan de natuur, dan zitten die niet in mijn hoofd. Wel de abstracte gedachte-vorm daarvan, maar niet de concreet bedoelde inhoud, want de natuur en de wereld zitten ook buiten mijn hoofd. En eigenlijk is het veel meer andersom dat mijn hoofd in de wereld en de natuur zit.
In het algemeen moeten wij hier concluderen dat het denken eigenlijk niet in het hoofd zit, maar het hoofd in het denken, dat wil zeggen: het hoofd (de hersenen) is een middel voor het denken.
Wat in mijn hersenen zit is over het algemeen de abstracte vorm van het denken.

De geest zit in de materie en andersom: de materie zit in de geest.

Maar dat zijn dan twee mogelijke visies. De ene is het absolute materialisme dat de geest van het denken ondergeschikt maakt aan de materie, zodat het denken in de materie zit. En andersom is de geestelijke visie die uitgaat van de prioriteit van het denken en denkt dat de materie andersom in de geest zit.
De synthese is dat ze in elkaar zitten en elkander doordringen en overal waar de ene is is ook de andere, te beschouwen als het gelukkige huwelijk, verzoening van materialisme en idealisme.

Wisselwerking van hersenen en denken.

En bij de hersenen krijgen een zelfde tegenstelling: wie produceert wie? Is het denken een product van de hersenen** of de hersenen een product van het denken?
De synthese van beide visies is de wisselwerking tussen het denken en de hersenen.
Zo meent men dat aan het denken altijd een hersen-werking vooraf gaat en de laatste dus de slaaf zou zijn van de eerste. Maar zou het denken dan niet een hersenwerking teweeg kunnen brengen, zodat het denken aan de hersenwerking vooraf gaat? Of heeft de wetenschap dat nog niet uitgezocht omdat het niet in de eigen vooroordelen is opgekomen?

De hersenen zijn op hun beurt een product van het denken van de microwezentjes.

Zou men namelijk menen dat het denken geen enkele zelfstandigheid zou bezitten dan blijft het ontstaan en de werking van de hersenen onverklaard en aan het toeval overgeleverd.
Want de verklaring is de geest van het denken, dus de Logica die de hersenen geschapen hebben en doen werken.
Hetzij dat die Logica onbewust is, (begonnen met de natuurwetten, die ook denken zijn) hetzij ook bewust bij de microwezentjes in de hersenen zelf, wat ik dan specifiek denk.

*Let wel dat er volgens mijn atoomtheorie nooit een eerste schepping is geweest, maar wel een eindeloze herhaling daarvan binnen een eeuwige evolutie.

**Dat de hersenen als middel voor het denken toch het denken zouden kunnen produceren is voor mij daarin gelegen dat ook een middel toch geestelijk van aard is, dus ook uit gedachten is opgebouwd, dat wil zeggen: de natuur kan de geest scheppen omdat ze zelf geestelijk is.
Ten tweede omdat de hersenen gezien de gigantische complexiteit daarvan (het miljard-voudige van onze computers) zeker geen slecht middel kan zijn, dus een zekere gelijkwaardigheid aan zijn product moet hebben.

wordt vervolgd.

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

wordt vervolgd.

Spaar ons aub. We gaan het u vergeven als je stopt met die onzin te posten. Het is een tijd grappig geweest, nu is het gewoon zielig en irritant.

[Jarno]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

geen geloven, maar begrijpen.......wat denken is en dat is een zaak van de filosofie en niet van de natuurwetenschappen.

Gedachten zijn zuiver abstract en kunnen daarom geen gewicht hebben.
Als ik een concreet ding analyseer dan analyseer ik dat in gedachten, die als zodanig volkomen abstract zijn en geen concrete dingen meer zijn.
En die kunnen daarom geen gewicht hebben.

En dat denken openbaart zich in de tijd en ook de tijd is metafysisch en geen ding.
In de tijd denkt de mens zijn gedachten, de ene na de andere en elk der gedachten is een zuivere enkelheid, dus geen concreet ding.

Zo is de abstracte gedachte: huis alleen maar huis en niks anders, dus geen stenen en dak en muren en plafond, maar alleen maar huis.
Zoiets is dus helemaal niks, want volkomen abstract en heeft dus geen gewicht.

In het denken zelf wordt dus bewezen dat gedachten geen gewicht kunnen hebben.
Want iets wat gewicht heeft is een concreetheid van een oneindigheid van gedachten als concreet systeem.
Maar elke gedachte daarvan als los voor zichzelf is helemaal niks uiterlijks meer en zelfs helemaal niks en gewichtloos.

Gedachten kun je alleen maar denken en niet zien en betasten en op een weegschaal leggen.

En een steen zijn slechts vijf letters in een bepaalde volgorde en dus bijgevolg gewichtloos. Zielig.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

En een steen zijn slechts vijf letters in een bepaalde volgorde en dus bijgevolg gewichtloos. Zielig.

Je verwart het woord met de betekenis.
En is het geschreven woord bovendien niet gewichtloos, maar heeft het gewicht van de inkt.

Een steen als gedachte is niet hetzelfde als de steen als een uiterlijk ding.
Je hebt dus niet werkelijk een steen in je hoofd die je zou kunnen wegen.

Wel is het mogelijk dat je de voorstelling van een willekeurige steen in je hoofd hebt, waaruit zich de abstracte gedachte: steen zich laat analyseren.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

Spaar ons aub. We gaan het u vergeven als je stopt met die onzin te posten. Het is een tijd grappig geweest, nu is het gewoon zielig en irritant.

filosofie is een kwestie van aandacht en vooral: goed nadenken.......

[harriechristus]

10 - De materie bij Google.

Voor alle zekerheid heb ik even bij Google opgezocht wat de wetenschap onder materie verstaat.

citaat uit Google bij materie:

Materie of stof is de bouwsteen waaruit de (waarneembare) wereld is opgebouwd. Volgens de natuurkunde bestaat materie uit fermionen. Dit zijn deeltjes die gekenmerkt worden door een halftallige spin, zoals elektronen, muonen, protonen en neutronen. Kracht overbrengende deeltjes zoals het Foton en het Gluon zijn dus geen materie, hoewel ze wel energie bezitten en soms ook massa.

In de relativiteitstheorie worden massa en energie aan elkaar gelijkgesteld, aangezien massa in energie kan worden omgezet (annihilatie) en energie in massa kan worden omgezet. Het zijn dus uitwisselbare eenheden.*

De filosofische stroming die de werkelijkheid beschouwt als voornamelijk of uitsluitend bestaande uit materie wordt materialisme genoemd.

Materie als bouwsteen en als ruimtelijke vorm.

Het is wel grappig dat ze voor materie of stof het woord bouwsteen gebruiken, omdat voor ons een steen het summum is van materie als degelijke en betrouwbare vorm. Wij zouden dan in het algemeen zeggen dat de materie zich openbaart in de dingen om ons heen, voor zoverre deze een vorm hebben.
Zo beschouwen we de lege ruimte niet als materie, maar wel als een eigenschap der materie, want een ding kan niet bestaan zonder ruimte in te nemen.

Materie als een systeem van vele vormen en krachten in afstoot-kracht en aantrekkingskracht.

Maar we zouden ook omgekeerd de materie als een eigenschap der ruimte kunnen beschouwen, namelijk als bepaalde ruimte, dus een ruimte met een vorm. Maar een enkele vorm alleen maakt toch nog geen materie, want is op zichzelf alleen maar een leeg omhulsel. Er moeten dus nog meer eigenschappen bij komen. Met name dat een vorm weerstand biedt, en we dat als eerste zouden kunnen verklaren doordat een ding niet alleen vorm is, maar een inwendig systeem van vele vormen, met name natuurlijk de atomen, die door krachten bij elkaar worden gehouden, en die we kennen als aantrekkingskracht en afstootkracht.

Energie is beweging ontstaan door kracht.

Het begrip kracht ligt ook aan de basis van het begrip energie en wel als potentiële energie, dat wil zeggen: potentie tot beweging.
Dit komt dan van de formule van Newton: kracht = massa x de versnelling ontstaan door de aantrekkingskracht.
Maar wat aantrekkingskracht eigenlijk is en waardoor ze ontstaat weet men eigenlijk niet.

Afstootkracht als wil tot onderscheid en aantrekkingskracht als wil tot eenheid.

Afstootkracht is wat duidelijker, namelijk daar waar twee vormen op elkaar botsen, dat ze zich dan willen handhaven en elkaar afstoten.
Dit berust dan op de wil tot onderscheid, zelfhandhaving.
De aantrekkingskracht kan dan in tegengestelde wil verklaart worden, namelijk als wil tot eenheid, het opheffen van het onderscheid.
Dit is de verklaring van Hegel.**

Er zou energie kunnen bestaan zonder massa en materie.

We hebben dus zo al reeds een aantal verklaringen of eigenschappen voor de materie: ruimte en vorm en kracht in afstootkracht en aantrekkingskracht. Verder een systeem van vele vormen, die we kennen als de microwereld der atomen en die de wetenschap dan terugbrengt tot deeltjes, genaamd fermionen (ook weer in vele soorten), en deeltjes die kracht overbrengen en niet als materie worden beschouwd, maar alleen als energie.
Zodat het begrip kracht (energie) apart wordt gezet. Er zou dan zoiets bestaan dat alleen energie zou zijn en dus geen vorm=materie zou bezitten of massa=veelheid. Maar soms ook weer wel.
Hoewel de materiedeeltjes (fermionen) omgekeerd wel energie bezitten.
(Of zouden deeltje soms omgekeerd alleen maar massa kunnen zijn zonder energie, dus geheel en al statisch zonder beweging wat mij evenmin waarschijnlijk lijkt. Veel meer zou men de materie als een inwendig systeem van bewegingen kunnen beschouwen met als totaliteit daarvan een (betrekkelijk) stilstaand, dus statisch moment.)

Energie zonder massa zou de tijd kunnen zijn als louter metafysisch.

Energie zou dan alleen tijd kunnen zijn en geen ruimtelijke realiteit bezitten in een materiële vorm en ook geen massa bezitten.
Dat zou er op neer komen dat energie zuiver geestelijk is, even geestelijk als het denken, dat ook alleen maar een vorm der tijd heeft, waar woorden en ook de begrippen elkaar in de tijd opvolgen.
Toch komt dat volgens mijn bescheiden mening niet overeen met de formule van Einstein: E=mc2, want als de massa 0 is, dan verdwijnt ook de energie, want 0 x c2=0. Dus binnen die formule moeten massa en energie een blijvende eenheid zijn en niet te scheiden.

Massa wordt gemeten door middel van de aantrekkingskracht.

Samen gevat is materie een ruimtelijke vorm, vele vormen als een systeem van vormen. En deze bezit dan de verdere eigenschap van kracht in afstootkracht en aantrekkingskracht. Als feitelijke beweging heet dat dan energie.
Hoewel we ook de potentiële energie kennen, wat dus hetzelfde is als de kracht.
Het begrip massa drukt de hoeveelheid uit, met name te meten door middel van de aantrekkingskracht van Newton, dus hoeveel iets weegt.
Bedenk dan wel dat iets op de maan minder weegt dan op aarde, dus dat gewicht niet hetzelfde is als massa.
Maar daar heeft Newton weer een aparte formule voor.

De energie van de lichtsnelheid in de vorm van een foton.

Dan meent men dat energie zonder massa kan zijn, of laten we zeggen: minimaal, zodat sprake moet zijn van een gigantische snelheid aan beweging ( met name de lichtsnelheid ) zonder massa of met heel weinig massa. Als zodanig kennen we het foton als lichtdeeltjes, maar als deeltje toch een vorm en een massa als hoeveelheid moet bezitten. Dit is dan een tegenstrijdigheid in de wetenschap, die het foton enerzijds als massaloos beschouwt en anderzijds is bewezen dat fotonen door de zon worden aangetrokken, dus weer wel massa moeten bezitten.
Maar dit wordt dan weer omzeild door de idee van een extra dimensie, en wel zo dat de ruimte rond de zon gebogen zou zijn.***

Energie als de metafysica der tijd......omzetting van ruimte (fysica) in tijd (metafysica).

Zou massa geheel en al in energie omgezet kunnen worden, dan zou het alleen maar beweging zijn zonder dat er iets beweegt, en als zodanig kennen we de tijd.
Dan wordt de energie iets geheel en al metafysisch, dus immaterieel, of massaloos.
Zodat de materialistische visie van de wetenschap (voor zover ze die zelf heeft ) hier zijn einde vindt.
Want materie is energie is massaloos en is dus metafysisch, wat als beweging de tijd is of de tijdgeest, want de tijd is geestelijk van aard, want deze is niet zichtbaar en alleen denkbaar.
Waarbij we ons af kunnen vragen of de tijd werkelijk zonder ruimte kan bestaan of andersom de ruimte zonder tijd of dat beiden altijd een onverbrekelijke eenheid zijn van fysica en metafysica.

Met behoud van verdere ontwikkeling en verbeteringen.

Tot zover met behoud van eventuele verbeteringen of veranderingen wat met name de wetenschappelijkheid betreft, want ik ben geen natuurwetenschapper.
Dus inhoudelijke kritiek is welkom.
En ook wat de filosofie betreft, omdat ook de filosofie hier moeilijk is en speculatief moet zijn.

*Dat zou dan betekenen dat ruimte in tijd kan worden omgezet en omgekeerd tijd in ruimte.

**Vanuit mijn atoomtheorie kan ik dat een diepere grondslag geven in de cultuur der microwezentjes, die naar elkaar toe reizen, maar elkaar ook afstoten, dus van elkaar gaan. Dit in eenheid met de natuurwetten.
De directe afstootkracht is hierin fysisch en de aantrekkingskracht op afstand is metafysisch.
Hoewel de metafysica der aantrekkingskracht gebruik kan maken van de fysica der afstootkracht. Ik denk hierbij aan de raketmotor op basis van afstootkracht.

***In strijd met dit hele verhaal is de theorie van Einstein dat een hoeveelheid massa die tot de lichtsnelheid versneld zou worden, een oneindige hoeveelheid energie vereist en tot een oneindige massa zou uitdijen.
Om dat dan weer te rijmen met het foton heet het dat het foton geen rustmassa zou bezitten.

wordt vervolgd.

[harriechristus]

11 - Alles verandert in iets anders en blijkt altijd weer iets anders te zijn.

De materie openbaart zich aan ons door haar ruimtelijke vorm en degelijkheid, bijvoorbeeld het bestaan van een steen, die niet alleen maar vorm is, maar ook stevig aanwezig is, als het ware vol is. Nochtans als we een steen van heel dichtbij zouden kunnen bekijken, dan blijkt de volle aanwezigheid van de steen uit atomen te bestaan, die iets anders te zijn dan het eerst was, namelijk een steen die verandert in atomen. En dat moeten we goed realiseren, dat alles bij nadere beschouwing in iets anders verandert, dus dat de degelijke betrouwbaarheid van iets, wat dan ook, altijd weer een illusie is.

Alles wat vol lijkt is deels leeg en alles wat leeg lijkt is deels vol.

En dat blijkt ook al uit de wetenschappelijke definitie van wat materie is. Het is dan blijkbaar geen steen of een stuk hout of een stuk metaal, maar het zijn fermionen, die dan weer slechts deeltjes zijn van het atoom. En het atoom blijkt daarbij voor een heel groot deel lege ruimte te zijn. Dus wat eerst vol leek blijkt grotendeels leeg te zijn. Omgekeerd blijkt alles wat leeg schijnt ook weer vol te zijn. Zo is de lege ruimte gevuld met de atomen van de lucht, die alleen maar een grotere afstand hebben ten opzichte van elkaar en niet aan elkaar vast zitten en dus los kunnen bewegen.

De eenheid van Zijn en Niets als volheid en leegheid in de Griekse filosofie.......om beweging mogelijk te maken.

En de lege ruimte van het heelal is overal gevuld met licht, die weer uit fotonen bestaat. Dus alles wat vol is, is evenzeer leeg en alles wat leeg is, is evenzeer vol. Zodat alles wat bestaat eigenlijk een eenheid is van volheid en leegheid. Deze idee van volheid en leegheid komt al van de oude Griekse filosofen omdat men meende dat alles een eenheid moest zijn van Zijn en Niets en ook in een tegenstelling daarvan. En dat zag men dan vooral ruimtelijk zo dat er niet alleen volheid moest zijn (het Zijn), maar ook leegheid (het Niets) en dat dan nodig was om beweging mogelijk te maken.

Alles is Worden.....van Heraclitos.

Want als er overal Zijn is en geen leegte van het Niets, dan kunnen de dingen niet bewegen.
(Tenzij je natuurlijk zou kunnen menen dat de materie volmaakt vloeibaar is en alle delen precies aan elkaar aansluitend langs elkaar heen kunnen bewegen. Dat zou dan alleen mogelijk zijn bij oneindig kleine punten, die dan zelf helemaal niets zijn.)
Vandaar de Idee dat de eenheid van Zijn en Niets het Worden is, dus de beweging.
Dat alles een Worden is komt van de Griekse filosoof Heraclitos.

De atoomtheorie van Leukippos en Democritos. (5e eeuw voor christus.)

Omdat het heelal dus uit leegheid en volheid moest bestaan noemde men die volheden atomen.
Wat dus nog steeds overeenkomt met de moderne wetenschap, ook al zijn de atomen van toen niet meer dezelfde atomen van nu. Het zijn nu nog veel kleinere deeltjes geworden, maar het kan best zijn dat Leukippos en Democritos als ontdekkers der atoomtheorie eigenlijk die veel kleinere deeltjes bedoeld hebben.
(Ze dachten die deeltjes als ondeelbaar en dit is ook nog steeds een illusie van de wetenschap ondeelbare deeltjes te vinden. Zo zou men niet kleiner kunnen gaan dan de Planck-grootte van 1/10^32 mm. In mijn atoomtheorie is sprake van een oneindige deelbaarheid.)
Enfin: dat doet er ook niet zo toe. Feit is dat hun principe juist was, maar dat de moderne wetenschap natuurlijk veel meer weet hoe de microkosmos werkelijk in elkaar zit.

De oneindige deelbaarheid.

Onjuist echter is mijns inziens dat de atomen niet verder deelbaar zouden zijn. Kenmerk van de zogenaamde materie is volgens mij de oneindige concreetheid daarvan en dus ook de oneindige deelbaarheid. Dus zoekende in de microkosmos zal men alleen maar een wereld vinden die steeds ingewikkelder zal blijken te zijn en dus ook concreter en niet gereduceerd kan worden tot één simpel principe, zoals bijvoorbeeld: energie. Dat is slechts een eigenschap te midden van vele andere eigenschappen.

De eenheid van vol en leeg maakt de vorm der materie onzeker.

Omdat de materie niet volkomen vol is, maar deels ook leeg en de leegte ook weer vol, komen we met de idee der volle materie niet helemaal uit, Want het is dan niet waar dat alles (volle) materie is.
Er is ook leegte en omdat volheid en leegheid in elkaar overgaan is ook de idee der vorm niet zo zeker.
Want als alles zowel leeg als vol is, dan is niet precies uit te maken waar de grens van iets is.
Het zou best kunnen dat een klein wezentjes in de microkosmos andere grenzen ziet op een andere plaats dan wij die zien.
Denk ook maar aan het wonderbaarlijke feit dat een electron zich ook als een golf kan voordoen.

Zijn de eigenschappen der materie ook materie?

De leegheid in het atoom zouden we als het meer metafysische aspect kunnen beschouwen, want leegheid is iets wat er is en er toch ook niet is. Want daar is niks. Zoals ook de ruimte als zodanig leeg is en dus eigenlijk niks is, maar ook weer wel, namelijk ruimtelijkheid als voorwaarde of eigenschap van de materie.
Maar zijn de eigenschappen van de materie ook nog materie?
Is kracht bijvoorbeeld iets materieels of iets ideëels?

De tijd is ideëel en de materie is iets wat wij waarnemen en als zelfstandigheid denken.

En zo zijn we er vanuit gegaan dat bij het absolute materialisme ook de tijd materieel aanwezig zou moeten zijn.
Maar is dat ook zo? Of zou de tijd ook zuiver ideëel kunnen zijn, dus alleen maar denkbaar?
En dat is eigenlijk ook het geval met de zogenaamde materie.
Die materie denken wij als zelfstandigheid, maar openbaart zich aan ons via onze zintuigen.

De materie zelf bezit geen bewustzijn.

Terwijl de materie als zodanig geen bewustzijn bezit, dan alleen voor ons, dus in ons bewustzijn.
De materie zelf, bijvoorbeeld een steen, heeft geen ogen en oren en geen hersenen.
Dus als het al bewustzijn zou hebben, kan dat niet veel voorstellen en lang niet dat wat wij als een steen bewust waarnemen.
Een steen zelf is dus onbewust, want zonder zintuigen en denken kan ie ook niet.

Is het zien van de steen de steen zelf?

Dus als je zou menen dat ons zien van een steen nog niet die steen zelf is, die toch wel zou bestaan, dan zou je moeten concluderen dat alleen door die steen zelf onmiddellijk te zijn het bestaan van de steen zelf bewezen kan worden.
Dus alleen een steen zelf kan zijn eigen bestaan bewijzen, want ons bewustzijn kan slechts subjectief zijn of een relatie tussen die steen en ons, maar niet die steen zelf.
Maar als die steen zelf geen bewustzijn heeft valt daarmede ook de mogelijkheid tot bewijsvoering weg.
Hij, de steen, verdwijnt in het onbewuste.

De metafysica van de materie en de metafysica zelf.

De materie is alleen maar een bewusteloos bestaan, dat alleen maar werkelijk is in ons waarnemen en denken.
Wij denken het, maar als zodanig, dus "an sich" is het helemaal niks dan alleen maar een objectief denksysteem zonder bewustzijn.
Het is dus zuiver ideëel en precies hetzelfde als de metafysica van het denken.
Met het enige verschil dat die metafysica als een ruimtelijk systeem gedacht wordt en ook als tijd.
Terwijl je de metafysica zelf ook nog volkomen ruimteloos en tijdloos kunt denken.

De hogere metafysica van kunst en cultuur.

Overigens is er nog een derde metafysica en wel van het bewuste denken, gevoelen en voorstellen en die de materie te boven en te buiten gaat in dromen en fantasie, maar ook in kunst en cultuur, in filosofie en religie.

wordt vervolgd.

[harriechristus]

12 - Materie en natuur... en voor alles zou een natuurlijke verklaring zijn.

Behalve het begrip materie kennen we ook het begrip: natuur of fysica voor natuurkunde. Dat laatste begrip is dan veel ruimer dan het eerste. In de moderne tijd wil men dan alles vanuit de natuur verklaren in overeenstemming met de evolutietheorie, die ook leert dat alles uit de natuur ontstaan zou zijn of dat voor alles een natuurlijke verklaring te vinden is.

De natuurwetenschappen in strijd met het geloof... en de filosoof Hegel.

En dat in strijd met de godsdiensten die leren dat er voor de natuur zelf en voor de mens een hogere geestelijke oorzaak is. Alles is geschapen door Gods Geest. Dit is dan een geloof zonder bewijsvoering, hoewel er wel degelijk in de filosofie godsbewijzen bestaan of ten minste pogingen daartoe.
De beste die daarin geslaagd is voor mij Hegel, die een logische verklaring heeft gevonden voor het bestaan in zijn dialectische denk-methode. Alles is volgens hem in wezen opgebouwd in een eenheid van tegendelen. Je zou het ook een filosofische relativiteitstheorie kunnen noemen.
Zijn verklaring is dan de logica of geest der natuur, mens en cultuur, die als bewuste persoon gedacht God is. Maar deze logica komt dan in ons tot bewustzijn, zodat wij zelf dan eigenlijk God zijn.
Hij kon dan nog niet het objectieve bestaan van God buiten ons bewijzen, wat ik dan met mijn atoomtheorie wel kan.

Het ontstaan van het heelal uit de Oerknal.

Gaat men van de natuur uit als grondslag, dan wordt die natuur zelf zonder meer als waarheid aangenomen en niet verder verklaard. De natuur bestaat, maar waarom die natuur bestaat en waar die vandaan komt wordt dan niet echt goed verklaard. Het wordt zonder meer aangenomen, dus dat het zo is, maar niet waarom het zo is.
Wel meent men dan dat het heelal voortgekomen is uit een Oerknal, als het ware uit het Niets of uit een oneindige hoeveelheid energie in de microkosmos, een zogenaamde singulariteit.

De tegenstrijdigheid in de wetenschap tussen het reduceren tot een simpele basis en de steeds groter wordende complexiteit.

Wat daarin ligt is de idee dat alle complexiteit van ons bestaan voortgekomen is uit iets veel eenvoudigers. Het is de idee de complexiteit te verklaren of te reduceren tot iets simpels, een simpel principe. In strijd eigenlijk met het feit dat de natuurwetten steeds complexer blijken te zijn in met name de relativiteitstheorie en de quantummechanica en de snarentheorie, die werkt met vele meerdere dimensies om de zogenaamde theorie van alles te vinden.
Dus er komt in de wetenschappelijk eigenlijk steeds meer bij in plaats dat er steeds meer af gaat.
Het werkt dan eigenlijk twee kanten op: die van de reductie tot een simpele basis en anderzijds de vermeerdering van de wetenschap tot een steeds grotere complexiteit.
Deze tegenstrijdigheid heeft men zelf niet door waar men bijvoorbeeld meent dat de snarentheorie zelf een simpel basisprincipe zou zijn, terwijl het toch berust op de meest complexe berekeningen waarvoor men vele computers nodig heeft.

Twee verschillende principes ter verklaring.

En dan komen we ook op twee mogelijke principes ter verklaring: de ene is de simpele basis waaruit alles is voortgekomen en de andere de grotere complexiteit als grondslag. Bedenk maar dat onze visie op de werkelijkheid vroeger veel simpeler was dan nu en dat het dus naar alle waarschijnlijkheid zal blijven groeien en de kosmos en de werkelijkheid in de toekomst nog veel complexer zal blijken te zijn.

De verzoening van het ene met het andere in een oneindige reeks van heelallen en oerknallen.

Het is nog zelfs mogelijk de ene visie met de andere te verzoenen in de idee dat onze geboorte van de kosmos uit het Niets of een singulariteit voort is gekomen uit een andere kosmos. Dus dat als het ware de ene kosmos de andere baart. Zo zou onze Oerknal er één kunnen zijn in een oneindige reeks.

De atoomtheorie als een blijvende voortplanting der heelallen.

Zet je al die geboortes van een eindeloze reeks van heelallen ineen tot een doorlopend systeem van een eindeloze evolutie dan heb je mijn atoomtheorie. Dus niet zo dat elk heelal weer vergaat, maar zich voort blijft ontwikkelen en het volgende heelal schept of baart. Dus in de vorm van een blijvende voortplanting der heelallen.

De hogere dimensies.

En ook zou ons heelal er één kunnen zijn in een oneindige hoeveelheid in een oneindig heelal. Hetzij gewoon ruimtelijk, hetzij in de vorm van meerdere dimensies. Bijvoorbeeld zo dat ons heelal een in zichzelf gesloten systeem zou kunnen zijn, dus een bol in een hogere dimensie, zo dat als je de ene kant op gaat dat je dan aan de andere kant weer terug komt.

De parallelle universa.

Dan hebben we ook nog de idee der parallelle universa, waarbij ruimtelijk als het ware vlak naast ons eigen heelal nog een heelal is waar alles even anders is dan in de onze. En zelfs eindeloos vele van zulke heelallen, die een weerspiegeling zijn van eindeloos vele mogelijkheden. Die idee komt dan voort uit de quantummechanica, waarbij plaats en snelheid van een deeltje onzeker zijn en de mogelijkheid opent dat er meerdere werkelijkheden vlak naast elkaar zouden bestaan.
En wel zo dat elke werkelijkheid zich elk moment kan splitsen in meerdere mogelijkheden. Bijvoorbeeld als ik voor de keuze sta het een of het andere te doen, dan geschiedt beiden en splits ik mijzelf op in twee harries met twee daar bij behorende werkelijkheden.

Het bestaan van alle tijds-momenten.

En aan het begin hebben we de mogelijkheid geopperd dat de tijd in al zijn momenten werkelijk als materie aanwezig zou kunnen zijn, of beter: als bewustzijn, voor zover mijns inziens materie eigenlijk op zichzelf niet bestaat, maar eigenlijk bewustzijn is in denken en voorstelling, als bewustzijn bestaat.

Alle tijds-momenten zouden eeuwig kunnen zijn.

Dit zou je dan als een vorm van de parallelle universa kunnen beschouwen, maar dan niet als een ruimtelijke variatie, maar uitgesmeerd in de tijd.
Er zijn dan eindeloos vele universa als eindeloos vele momenten in de eeuwige tijd, die ieder voor zich ook een eeuwig bestaan genieten als bewustzijn in denken en zintuiglijke waarneming, dus als ervaring.
Je moet er dan niet aan denken dat ook de meest verschrikkelijke momenten van het leven voor eeuwig blijven bestaan en eeuwig ervaren worden.

De eeuwigheid der tijd en de eeuwigheid in de hemel der godsdienst.

Dat heeft dan ook een eenheid met de godsdienst die ook "alles" beschouwt als eeuwig, dat wil zeggen: in het bijzonder de goede mens die voor eeuwig in de hemel komt, de slechte voor eeuwig in de hel.
Maar het zou mijns inziens onjuist zijn en onlogisch een mens vast te nagelen op slechts één eeuwig moment van zijn leven, hetzij dat dat een zalig of onzalig moment is.
Het is beter dit te zien als beweeglijkheid, dus zo dat naast het eeuwige moment een mens zich ook weer uit zo'n moment los kan maken, dus gewoon binnen het kader van de beweeglijkheid van het leven, maar zo dat ook elk moment eeuwig is en weer herbeleefd kan worden en ook constant herbeleefd wordt, alleen niet door steeds maar weer één en dezelfde persoon. Zo zou ook een ander zich in ons in kunnen leven, en met name denk ik dan aan de microwezens.

De mogelijke verzoening van hemel en aarde.

Maar het is toch wel aardig dat we via een speculatie omtrent de natuur ook op een idee van de godsdienst terecht zijn gekomen, namelijk dat alle momenten van het bestaan eeuwige momenten zouden kunnen zijn.
Zouden we aldus op aarde datgene vinden wat eerst alleen aan de hemel werd toegeschreven en aldus hemel en aarde kunnen verzoenen?

wordt vervolgd.

[harriechristus]

13 - Materie als een ding in de ruimte, maar daarmede tevens in de tijd.

Als we het begrip materie zouden analyseren, dan zouden we materie kunnen omschrijven als zijnde een vormgeving in de ruimte, dus als een ruimtelijk ding. Nu bestaat een ding niet alleen maar in de ruimte, maar ook in de tijd.
Als zodanig verandert het constant van het ene tijdsmoment in het andere, dus eigenlijk ook van de ene ruimte in de andere als je de tijd als een eindeloze hoeveelheid ruimtes zou beschouwen.
Het is dan eigenlijk een constant verdwijnen en weer verschijnen als een wisselwerking tussen tijd en ruimte.

Het ding als een eindeloze reeks van dingen in de tijd.

En we kunnen de tijd dan ook omschrijven als een eindeloze reeks van ruimtes, dus eigenlijk ook als een eindeloze reeks van dingen, want het ding is eigenlijk in elk tijdsmoment een ander ding.
Zo ben ik zelf ook als persoon niet dezelfde die ik een seconde later zal zijn.

De constante wisselwerking tussen ruimte en tijd als realiteit en idealiteit.

En als constante wisselwerking tussen tijd en ruimte is het een constant verdwijnen en verschijnen en eigenlijk ook een constante wisselwerking tussen realiteit (de ruimte) en de idealiteit ( de tijd ), want de tijd is ideëel voor zover deze als toekomst en verleden niet waargenomen kan worden, maar alleen gedacht.
(Overigens zijn realiteit en idealiteit twee aspecten van hetzelfde. De realiteit is wat je zintuiglijk waarneemt (zien en betasten) en de idealiteit wat je denkt. Het ene onder het aspect van de ruimte en het andere als tijd, want denken is een tijdsbeweging in eenheid met het horen.)

De ruimte die alle tijdsmomenten omvat.

Omgekeerd kunnen de we ruimte omschrijven als een eindeloze reeks van tijds-momenten, namelijk als we alle tijds-momenten in de ruimte geprojecteerd denken. Dus dan is de ruimte niet alleen de concrete bewuste ruimte van nu, maar ook de eindeloze concrete ruimtes van het verleden en de toekomst.

Het verleden en de toekomst zien.

Bedenk echter wel dat we die momenten niet waar kunnen nemen maar deze als zodanig denken (weer wel op zeer grote afstand als we met name sterrenstelsels uit een ver verleden waarnemen.). Ook innerlijk als herinnering en zo dat mensen soms in de toekomst kunnen kijken, maar ook dat laatste is innerlijk en geen echte uiterlijke waarneming.....(voor zover ik weet.).

Tijd en ruimte als twee aspecten van hetzelfde.

In die zin zijn ruimte en tijd eigenlijk precies gelijk, oftewel: twee aspecten van precies het zelfde. Want de ruimte kan alleen maar bestaan omdat deze zich continueert in de tijd en de tijd bestaat alleen maar werkelijk als een eindeloos aantal ruimtes.

Tijd en ruimte omvatten elkaar volledig.

Samengevat kunnen we dat "tijd-ruimte" noemen, dus de tijd die zich openbaart in de ruimte of als een heleboel ruimtes. Of andersom als "ruimte-tijd", dus de ruimte, die ook alle tijdsmomenten omvat, dus als meest concrete alle tijd omvattende ruimte.
Beiden: ruimte en tijd omvatten elkaar dan volledig.

De synthese van tijd en ruimte als beweging.

We hebben verder ook nog een apart begrip die beiden omvat en dat is de beweging.
Want de ruimte beweegt of verandert in de tijd en de tijd verandert in de ruimte.
Dus niet allen de tijd beweegt, maar ook de ruimte.
En elke beweging of verandering is zowel een verandering van tijd als van ruimte.

Verschil tussen verandering en beweging.

Het verschil tussen verandering en beweging is dat verandering inwendig is, en de beweging uitwendig....die ook weer twee aspecten zijn van hetzelfde.
Zo kan de kleur groen in geel veranderen door inwendige chemische processen. Het is dan een kwalitatieve verandering, die berust op een inwendige beweging der moleculen.
Beweging is daarentegen in de eerste plaats uitwendig.
Zo kan ik mij al lopende bewegen van plaats A naar plaats B.
Ik loop dan bijvoorbeeld met een snelheid van 5 kilometer per uur en snelheid drukt dan ook een verhouding uit van afstand (ruimte) en tijd.
Dus in de beweging worden ruimte en tijd samengevat of verenigd.

Materie als een systeem van inwendige bewegingen.

Nu zou men een ding als materie terug kunnen brengen tot een systeem van inwendige beweging, vooral als we denken aan de bewegende electronen en dat misschien ook alle andere deeltjes van de kern weer uit bewegende nog kleinere deeltjes bestaan.
Maar zelfs al zouden deeltjes stil staan, dat ze dan tenminste bewegen in de tijd.

De relativiteit van stilstand en beweging.

Of volgens de relativiteitstheorie zo dat alles zowel als stilstaand als bewegend beschouwd kan worden.
Dat zou in ieder geval betekenen dat je alles onder de noemer van beweging kan beschouwen.
Maar andersom natuurlijk ook als stilstaand.

De stilstand is de materie en de beweging is de energie.

Beschouw je de beweging als stilstaand, dan is het materie als een ruimtelijk ding.
Beschouw je het als bewegend dan is het energie, omdat energie eigenlijk massa is in beweging.
En dat omdat volgens Einstein massa en energie volledig uitgewisseld zouden kunnen worden.
(dat volledig is volgens mij nogal problematisch)

Twee aspecten van hetzelfde tot het begrip van beiderlei eenheid.

Het is dan eigenlijk een uitwisseling van ruimte en tijd, dus zo dat je een ruimtelijk ding als beweging in de tijd kan beschouwen en dan is het energie of energie als een ruimtelijk ding en dan is het materie.
Maar ook hier denk ik dat het om twee aspecten gaat van hetzelfde, want in de formule van de energie E=mc2 zit ook het begrip materie inbegrepen als massa als eigenschap van materie.
En materie bezit energie als mogelijkheid tot beweging.

Van impuls (p=mv) naar kracht (F=ma) naar energie (E=1/2mv2 of E=mc2).

Impuls = massa x snelheid

Nu is massa in beweging eigenlijk nog geen energie.
Massa in beweging is eigenlijk bekend als impuls=p, in de formule: p=mv, oftewel: impuls = massa x de snelheid (v=velocitas=snelheid)

Kracht = massa x versnelling.

Een verdere ontwikkeling van dat begrip impuls is dan de kracht: F(force)=m x a (=acceleration=versnelling).
Dat is dan de van Newton, die een verklaring van de beweging geeft door de aantrekkingskracht waardoor een ding zich versnelt.

Energie = massa x versnelling x afstand.

Daarvan is dan weer het begrip energie afgeleid, door de versnelling ook nog eens te vermenigvuldigen met de afgelegde afstand: Energie = massa x versnelling x afstand = 1/2 mv2 en bij Einstein vanuit de relativiteitstheorie is dat: mc2, waarbij de snelheid=v over gaat in de snelheid van het licht=c

Energie wordt uitgedrukt in het aantal joules = Newtonkracht x het aantal meters (afstand)
Zo hebben we één joule aan energie nodig om een appel van één ons een meter omhoog te tillen.

Citaat uit Google:
Een volwassen persoon heeft per dag ongeveer 8 000-12 000 kilojoule aan energie uit voeding nodig. Opname van 20 000 kilojoule die het lichaam niet kan gebruiken resulteert in een gewichtstoename van ongeveer 1 kilogram.

Daarvan zou je dus 10 miljoen appeltjes per dag op kunnen tillen......

wordt vervolgd....

[harriechristus]

14 - Materie en energie gelijken sprekend op elkaar.

Het begrip materie en het begrip energie ontlopen elkaar niet zoveel. Want beiden zijn een eenheid van massa en beweging, dus eigenlijk van ruimtelijkheid en tijd. Alleen bij de materie ligt de nadruk op de ruimtelijke vorm en hoeveelheid als massa en bij de energie ligt de nadruk op de beweging.

Ze zijn een accentverschil van realiteit en idealiteit.

Omwille van dat accentverschil is de materie meer reëel, zichtbaar en tastbaar en is de energie meer ideëel, mysterieus en metafysisch.
Bij energie krijg je het gevoel van: ja, maar wat is energie dan eigenlijk?

Energie en materie kwamen al voor bij Aristoteles.

Energie is overigens al een heel oud begrip en komt al voor bij Aristoteles. Ook het begrip materie komt al bij hem voor. Maar bij hem heeft het begrip materie een iets andere betekenis, namelijk als algemene grondslag van alle vormen. Dus niet de specifieke vorm zelf als dit bepaalde ding, maar wat aan alle vormen ten grondslag ligt, dus meer als algemene ruimtelijke substantie, die echter al zodanig nog helemaal niets is, dus lege ruimte is. Wat daaraan dan nog ontbreekt is de vormgevende kracht.

De vormen van Aristoteles en de Ideeën van Plato.

Die vormen moeten dan de plaats innemen van de Ideeën van Plato en omwille van dat verschil wordt Aristoteles dan een realist genoemd ten opzichte van Plato als idealist.
Vormen verschillen echter van elkaar qua kwantiteit (grootte) en kwaliteit (inhoud), die zich laten benoemen en dus eigenlijk niets anders zijn dan existerende ideeën, dus hetzelfde wat Plato zegt. Alleen Plato ziet die ideeën los in de hemel en Aristoteles ziet ze reëel in de objectieve werkelijkheid.

Het begrip materie in het algemeen en als zodanig is helemaal......niets....of ook als lege ruimtelijkheid.

Nemen we bijvoorbeeld materie, dan zien we al gauw dat materie eigenlijk een algemeen begrip is voor allerlei soorten van materie, bijvoorbeeld hout, steen, ijzer, water, lucht, zuurstof, atomen, elementaire deeltjes, enzovoort. Maar nog nooit heeft iemand materie in het algemeen mogen aanschouwen, dus DE materie als zodanig.
Het is een algemeen alles omvattende realiteit voor van alles en nog wat. Maar zouden we al die bijzondere vormen der materie eruit halen om te weten wat nu materie als zodanig is, dus los van de bijzondere vormen van materie, dan blijft er voor de materie zelf niks over dan een algemeen lege werkelijkheid te zijn, dus eigenlijk niets of: een lege ruimte.

Materie als zuiver abstract begrip en als existerend begrip.

Nu: dat is wat Aristoteles eigenlijk zegt en komt eigenlijk wel overeen met wat Plato zegt.
Materie is een algemeen begrip, dat je echter wel kunt onderscheiden in een zuiver inhoudelijk begrip, dus helemaal abstract als zijnde helemaal Niets, en als een existerend begrip als lege ruimte.

De Idee van Plato als innerlijke voorstelling.

Maar Plato bedoelde zijn Ideeën nog niet als zuiver abstract, maar als zuivere voorstellingen, dus als innerlijke voorstellingen van een lege ruimte.
Dus er was ook een verschil tussen Plato en Aristoteles.
Plato zag het allemaal als wezenlijk innerlijk en dus subjectief en Aristoteles als uiterlijk en objectief.
De waarheid is volgens mijn bescheiden mening de eenheid van beide visies.

De Ideeën als eenheid van gedachten en voorstellingen.

De mens leeft ook in een innerlijk wereld van Ideeën, dat wil zeggen: Ideeën zijn gedachten in eenheid met voorstellingen. Bij alles wat we denken hebben we ook innerlijke voorstellingen. Ook al kunnen we niet alles voorstellen. Zo is er geen voorstelling van de oneindigheid, maar we kunnen wel iets voorstellen wat er enigszins op lijkt, met name de voorstelling der eindeloosheid.

Abstracte gedachten als zodanig zijn geen voorstellingen.

Maar ook abstracte begrippen kun je eigenlijk helemaal voorstellen. Ze kunnen wel deel zijn van een voorstelling, bijvoorbeeld: hoogte als de hoogte van een huis. Maar losgemaakt uit de voorstelling, dus alleen maar hoogte als zodanig kan niemand zich voorstellen. Dan is het alleen nog maar zuivere abstracte gedachte geworden.

wordt vervolgd.

[harriechristus]

15 - De materie is een ruimtelijk systeem van oneindig vele vormen.

Het meest wezenlijke van de materie is de ruimtelijke vorm. Maar die vorm is niet één enkele vorm, maar een oneindig systeem van vormen, zowel uitwendig als inwendig. Het inwendige oneindige systeem van vormen komt dan vooral tot uitdrukking in mijn atoomtheorie in de vorm van een inwendige oneindige reeks van steeds hogere culturen.
(Let wel dat hier natuurlijk ook nog de tijd bij komt, dus de beweging van de materie.)

Hegel bepaalt de materie als plaats (Ort) als eenheid van ruimte en tijd.

Hegel bepaalt de materie als eenheid van ruimte en tijd als plaats (Ort). Dat lijkt er wel wat op voor zover de plaats een bepaalde ruimte is, dus vorm heeft. Toch is dit mijns inziens nog niet helemaal juist, want de eenheid van ruimte en tijd is volgens mij de beweging en niet de plaats.

Eerst de vorm en dan de beweging.

Nu is het wel zo dat als er sprake is van beweging dat er ook iets moet bewegen, want dat de beweging als zodanig nog helemaal niks is. Wel zou je ook kunnen zeggen dat de lege ruimte als zodanig voortduurt in de tijd en als zodanig "beweegt". Maar voortduren is nog geen echte beweging.
En we hebben dus eerst iets nodig, dus een vorm in de ruimte, voor dat die dan kan bewegen.
Dus eerst komt de materie en dan de beweging.

Als we het helemaal omdraaien dan komt de ruimte (+vorm) uit de tijd voort.

Nu zou je het ook helemaal om kunnen draaien, en eerst helemaal bij het begin van de Logica van Hegel beginnen als eenheid van Zijn en Niets als Worden. Worden is een tijdsbegrip en daaruit verschijnt dan bij Hegel als tweede het "Dasein", dus "er-zijn" of "verschijning", dat wil zeggen: de ruimtelijkheid komt uit de tijd.
Uit de tijd verschijnt de ruimte, omdat de tijd alle ruimtes omvat en de één na de ander laat verschijnen en weer verdwijnen.
(Dat wil ook zeggen dat de idealiteit de realiteit doet ontstaan. In moderne termen: dat de materie uit energie ontstaat.)

Het probleem van de kip en het ei.

Nu krijg je natuurlijk hier het zeer lastige probleem van de kip of het ei: wat was er nou het eerste: de ruimte en de vorm in de ruimte en dan de beweging of was er eerst de tijd en is uit de tijd de ruimte en de vorm ontstaan?

Alles is er altijd al geweest.......de waarheid is het eeuwige en oneindige systeem van de werkelijkheid.

Nu denk ik zelf niet dat er ooit eerst alleen maar tijd was of alleen maar ruimte, maar dat het totale oneindige systeem van de werkelijkheid altijd al in alle eeuwigheid heeft bestaan en wel omdat het ene niet kan bestaan zonder het andere.
Er kan dus niet eerst alleen maar ruimte geweest zijn als er ook niet meteen tijd was en andersom ook geen tijd zonder ruimte.
En zo kan er ook geen ruimte zijn als daarin al niet meteen vormen zijn, want een lege ruimte is helemaal niks.
Dus dat hele idee van: eerst dit en dan dat, dat moet je maar met een korreltje zout nemen, want het was er allemaal altijd al.

De samenhang der dingen te begrijpen door deze van zoveel mogelijk kanten te beschouwen.

En om de samenhang en de logica daarvan de begrijpen is het het beste het systeem van de werkelijkheid vanaf zoveel mogelijk kanten te behandelen en liefst zo grondig mogelijk zonder iets over het hoofd te zien.
Dus om zoveel mogelijk visies met elkaar te verzoenen en eventuele tegenstrijdigheden op te lossen.
Maar je zult begrijpen dat zoiets heel veel werk is en heel veel studie vraagt en dat ik mij hier helaas moet beperken, want de uitvoering daarvan zou meerdere levens vragen.



Aristoteles.

Aristoteles, Hegel en de atoomtheorie.

Zo heeft Aristoteles voor het eerst een poging gedaan een totale wetenschap op te bouwen, die alles omvattend is.
(Van zijn enorme arbeid is helaas weinig overgebleven.)
En Hegel heeft dat ook gedaan vanuit de filosofie, met als zeer indrukwekkend resultaat 20 boeken van 500 bladzijden, waarin hij zijn filosofie opbouwt als een totaal dialectische logisch systeem.

Mijn eigen ideaal van een totaal omvattend systeem.

En vanuit mijn atoomtheorie zou ik eigenlijk hetzelfde moeten en kunnen doen, maar omdat er in de moderne tijd zoveel te weten valt aan natuurwetenschap en filosofie en cultuur en godsdienst en psychologie en ook omdat ik geen hardwerkende systematicus ben, maar meer een rustig denker, moet ik mij helaas beperken tot algemene schetsen en principes aan te geven vanuit mijn atoomtheorie en godsbegrip als basis en de filosofie van Hegel als extra steun.
Maar werkelijk concreet uitwerken daarvan zou zeker 10 zo niet 100 of duizend levens vragen.
Maar dat is dan een mooie arbeid voor zij die na mij komen.

wordt vervolgd

[harriechristus]

16 - Hoe komt de ruimte aan zijn vormen?

Materie is vormgeving der ruimte. En dan zou je je af kunnen vragen hoe de ruimte aan die vormen is gekomen.
Volgens Aristoteles worden die vormen er als het ware van buiten af ingestopt, zoals een beeldhouwer vorm geeft aan een steen.
Logischer lijkt mij dat ruimte en vorm een noodzakelijke eenheid zijn, dat wil zeggen dat de ene niet kan bestaan zonder de ander, dus zo dat de ruimte altijd al vorm heeft gehad en de zogenaamde schepping der vorm niets anders is dan alleen maar verandering van die vormen.

Wisselwerking van tijd en ruimtelijke vorm

Waarbij die verandering openbaring is der tijd uit de verandering der ruimtelijke vorm of andersom de tijdgeest die veranderingen in de ruimte bewerkstelligt. Dat laatste komt dan meer overeen met de Idee van Aristoteles, waarbij de energie de vorm schept. Te vergelijken met onze moderne opvatting dat de energie de massa zou scheppen of andersom de massa in energie omgezet kan worden. Eenheid van beide visies is dan de wisselwerking tussen massa en energie als tussen ruimte en tijd.



Plato en Aristoteles.

Je kunt het verder ook nog beschouwen als een wisselwerking tussen materie en geest, een onverzoende tegenstelling die al dateert uit de Griekse tijd tussen Aristoteles en Plato. Hoewel Aristoteles met zijn energie duidelijk zeer metafysisch bezig is en niet zo'n materialist als waar ie wel voor gehouden wordt. (Zijn idee van energie en vorm behoren dan ook tot zijn metafysica.)

Ruimte en vorm horen bij elkaar.

Want een lege ruimte zonder vorm is helemaal niks. Zoiets zou je wel kunnen denken, maar niet concreet voorstellen.
Evenmin als een vorm zonder ruimte kan bestaan, evenmin is een ruimte zonder vormgeving mogelijk.
Het is dan een volkomen lege ruimte die zonder vorm helemaal niets is.

Vormgevingen der ruimte: lengte, breedte en hoogte en dan punctualiteit en continuïteit

Zo zijn lengte en hoogte en breedte al vormgevingen. En dan heb je nog de minimale vorm der punctualiteit, dus een punt in de ruimte gedacht of de ruimte zelf als één punt. Maar ook een punt is eigenlijk nog helemaal niets.
Dan heb je de eigenschap van de ruimte als continuïteit, dus als een vloeibare aaneenschakeling van oneindig veel punten, die onderling niet te onderscheiden zijn.

De ruimte wordt steeds werkelijker (concreter) met steeds meer eigenschappen.

Zo kun je de ruimte steeds meer eigenschappen geven, waardoor ze meer en meer concreet wordt, dus steeds werkelijker. En daar hoort dan ook de vorm bij, maar één vorm maakt ook nog geen concrete ruimte, maar pas een systeem van eindeloos vele vormen, dus als vormen in vormen, zoals een ding uit atomen bestaat en die weer uit nog kleinere deeltjes.

Hegel verklaart de ruimte uit de tijd.........het "er-zijn" uit het worden.

De filosoof Hegel heeft een soort van verklaring van de ruimte uit de tijd.
En omdat hij dit zelf nogal moeilijk uitlegt (moeilijk precies te begrijpen), geef ik hier een vrije interpretatie.
Hij beschouwt de eenheid van Zijn en Niets als Worden. (Dit komt ook al voor in de Griekse filosofie en wel bij Heraclitus.)

De verklaring van het Zijn uit het Niets en andersom.

En wel daarom dat het Niets IS.......en omgekeerd het abstracte Zijn helemaal Niets is. Het zijn dus enerzijds verschillende begrippen, die anderzijds aan elkaar gelijk zijn. En om de eenheid van die twee redenen veranderen ze in elkaar. Omdat het Niets IS, daarom Wordt het ook een Zijn. Maar omdat het Zijn op zijn beurt weer Niets is, daarom Wordt het Zijn weer Niets. Ze zijn daarom met elkander in een wisselwerking, omdat het beide tegenstrijdige begrippen zijn en in het Worden die tegenstrijdigheid oplossen.

De eenheid van Zijn en Niets als Verschijnen en Verdwijnen.

De verandering van het Niets in het Zijn is een Verschijnen en van Zijn in Niets een Verdwijnen.
Samen vormen ze het Worden, dus als samengaan van verschijnen en verdwijnen.
(Nu zit hier ook al meteen de idee van ruimtelijkheid in, want verschijnen impliceert een ruimtelijkheid als het verschijnen ook een werkelijk verschijnen is en niet alleen maar ideëel.)

Het onderscheid van Zijn en Niets in het Worden is de Verschijning als grondslag der ruimtelijkheid.

Oftwel: de eenheid van Zijn en Niets als Worden (de tijd) berust op het onderscheid van Zijn en Niets (dat er ook moet zijn wil de eenheid mogelijk zijn) en dat onderscheid is dat het Zijn ook duidelijk anders is dan het Niets, dus zich daar van los maakt en dat is de ruimtelijkheid of het principe daarvan.
Hegel noemt het dan Dasein (er-zijn), dus verschijnen of realiteit.

Hegels natuurfilosofie.

Hegel noemt dit echter zelf nog geen tijd en ruimte, omdat voor hem tijd en ruimte veel concretere begrippen zijn, die hij apart behandelt in zijn natuurfilosofie.
Maar omdat dit een nogal ingewikkelde behandeling zou vergen heb ik het hier wat eenvoudiger weer gegeven.

[harriechristus]

16 - Pas door het bewustzijn worden de dingen werkelijkheid.

Ten onrechte meent men veelal dat het ding concreet zou zijn. Nee: niet het ding, maar ons bewustzijn van het ding is concreet, want pas in en door ons bewustzijn wordt het ding werkelijkheid. De waarheid is daarom niet zozeer het waargenomen ding als object, maar het waarnemende "ding" als subject.

Niet het ding, maar wij zelf als hoger of veel ingewikkelder "ding".

Dat waarnemende "ding" zijn wij dan zelf. Dat is ons lichaam dat je dan ook als een ding zou kunnen beschouwen, maar dat veel beter in elkaar zit als een duizelingwekkend ingewikkeld organisme.
Dus de veel grotere mate van concreetheid ligt hier, dus in ons zelf.
En pas door ons wordt ook het objectieve ding tot bewustzijn.

Het bewustzijn van de dingen zelf kan niet veel voorstellen.

Het ding als object, dus bijvoorbeeld een steen, bezit geen bewustzijn. Want het heeft geen oren en ogen en het heeft ook geen hersenen. Dus zelfs al zou het bewustzijn bezitten, dan kan het niet veel voorstellen.
Nu zou men zich natuurlijk af kunnen vragen waar het bewustzijn zelf vandaan komt.

Het bewustzijn als een apart "ding", namelijk de elektrische functie van onze hersenen en zenuwen.

Is het bewustzijn zelf weer een apart ding, dus een ding met een extra kwaliteit bewustzijn te kunnen produceren. We kunnen dan met name denken aan onze zenuwen en hersenen, die in principe functioneren op basis van een ingewikkeld systeem van elektriciteit, waarmee langs de zenuwvezels impulsen worden weer gegeven.

Citaat uit de Wikipedia

Langs een zenuwvezel worden impulsen doorgegeven door verandering van de elektrische potentiaal over de celmembraan, de zogenoemde actiepotentiaal. Hoewel dit wel een elektrisch fenomeen is, gaat het hier niet om simpele geleiding van elektriciteit: er treedt een verandering op in de celmembraan waardoor het potentiaalverschil tussen de binnenkant en de buitenkant van de cel verandert en deze verandering breidt zich langs de uitlopers van een zenuwcel uit, enigszins vergelijkbaar met het zich verplaatsen van het vlamfront in een stuk lont. De snelheid van een impuls dat door een zenuw wordt geleid is dan ook vele malen kleiner dan die van een elektrisch puls in een koperen draad. Bij snelle vezels gaat dat met grotere snelheid (maximaal tussen de 70 en 120 meter per seconde) dan bij langzame vezels. De snelste zenuwen zijn de motorische zenuwen die naar de grote skeletspieren gaan. De snelheid waarmee het signaal zich voortplant is afhankelijk van de dikte van zowel de myelineschede als van de diameter van de zenuw. Bij de 'langzaamste' zenuwvezels ligt de voortplantingssnelheid tussen de 1 en 2 m/s.




Het grote geheim hoe ons bewustzijn in onze hersenen functioneert.

Plaatje: zenuwvezels die van onze ogen naar de achterkant van onze hersenen lopen en elkaar halverwege kruisen, zodat we ons waargenomen beeld eigenlijk tegen de achterkant van onze hersenen zien.
(En op dit plaatje komen linker en rechter helft zelfs tegenover elkaar te staan.)
Of weten we dat beeld op een magische manier toch weer naar buiten te projecteren.
Dus: waar zien we eigenlijk?
In ieder geval moeten onze hersenen alle delen van ons bewustzijn op de een of andere manier (feitelijk of metafysisch=gedacht) tot een ordentelijk geheel bij elkaar weten te brengen.

*Let wel dat ik bewustzijn hier zintuiglijk bewustzijn betekent, terwijl we daarnaast ook nog het gevoel hebben en het denken.

wordt vervolgd...

[Jarno]

Harrie, er is echt niemand die uw saaie monoloog nog leest hoor.

[Alboreto]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

Harrie, er is echt niemand die uw saaie monoloog nog leest hoor.

Welke monologen?

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Jarno

Harrie, er is echt niemand die uw saaie monoloog nog leest hoor.

Ik begrijp het: jullie houden meer van "one-liners" op het niveau van de kleuterschool........

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Alboreto

Welke monologen?

nog dommer.....

[Jarno]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Ik begrijp het: jullie houden meer van "one-liners" op het niveau van de kleuterschool........

Neen, wij bevinden ons op een politiek discussieforum, en dat vergeet jij. Je post enkel in je eigen draden ellenlange saaie posts zonder enige meerwaarde.