Seksisme

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

De afschaffing van de slavernij was een economische oorlog van het industriele noorden dat geen slaven nodig had, maar wel goedkope arbeiders, tegenover het zuiden, dat agrarisch was en economisch nut had aan slaven. En het was niet meer van de tijd, het zou niet langer houdbaar gebleven zijn, dus was het twee vliegen in een klap: politieke en economische dominantie, een sterkere staat, en alles op de rug van een 'goed geweten' propaganda, wat wil je meer ?

Niet vergeten dat er over dat slavernij gedoe, dat als excuus werd gebruikt, een echte politieke oorlog werd gevochten: een einde stellen aan confederalisme, en federalisme opdringen. Het stelde voorgoed een einde aan de soevereiniteit van de Amerikaanse staten.

Maar Lincoln had gelijk: slavernij is een slecht idee. Wanneer je ze vrij laat, en vroeg of laat komt dat ervan, zit je met een ganse hoop "Syriers" op uw grondgebied, en daar komt niks anders dan ambras van. De kleine winst die je kan maken als je slaven hebt, ontploft in uw gezicht in duizendvoud als ze vrij komen, en dan zit ge daar met een grote opgehitste bende waar niks mee aan te vangen valt, een gemakkelijk schuldgevoel, en veel, veel ambras.

Uit wiki gehaald (https://nl.wikipedia.org/wiki/Abolitionisme_(slavernij))

De roman Uncle Tom's cabin van Harriet Beecher Stowe uit 1852 heeft de stroming een brede basis bezorgd in het bewustzijn van de bevolking van de noordelijke staten.


Dit lijkt me toch een typisch voorbeeld van empathie. Deze brede stroming heeft ervoor gezorgd dat de slavernij uiteindelijk werd afgeschaft.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Jaja. Er sterven ELKE DAG 150 000 mensen op deze wereld. Velen van hen hebben naasten die zwaar getroffen zijn door dat overlijden. Gaat gij nu de wereld rondhossen om die allemaal te troosten, universele empathie indachtig ? Dat is gewoon onhoudbaar als notie.
Tussen de leeuw en de antilope, wie verdient uw empathie ?
Gewoon krankzinnig als houding.
Maar dat is als ge een spook zijt dat geen wereldse noden heeft. Als er maar eten genoeg is voor 1 kind, gaat ge ook "empathie" hebben voor de andere kinderen die het eten van uwe kleine komen opeten ?

Universele empathie is een luxe-illusie die goed verkoopt. Het "Ocharme, ochottekes toch" syndroom, tot de werkelijkheid U achterhaalt.

Hier speelt een diepere angst (bij alice) om het in vraag te stellen van iemands anders empathie of gevoelens. Het toont alleen maar aan dat haar empathie of gevoelens voor die persoon niet echt of oprecht zijn. Het is een sprookje, maar ze heeft sprookjes nodig.

Rottende wonden opsnijden is ook niet mijn dada. Ze zal nooit echte liefde gekend hebben zoals velen onder ons, maar ik stel dat ook alleen maar vast bij mezelf en projecteer dat niet op anderen. Dat noemen ze zelfreflectie of zelfkennis, denk ik... het kunnen vaststellen dat dat gespeelde theaterstuk fake empathie was.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Dit lijkt me toch een typisch voorbeeld van empathie. Deze brede stroming heeft ervoor gezorgd dat de slavernij uiteindelijk werd afgeschaft.

Goed, ze waren daar in het noorden allemaal empathisch, en in het zuiden, allemaal psychopaten. Het noorden had geen slaven nodig, dus konden ze het zich permitteren van "empatisch" te doen, he. In het zuiden ging het hun economie kelderen. We hebben hier zo een typisch fenomeen van een "buzz" die door de politiek gerecupereerd werd. Maar er was al een goede reden om slavernij slecht te vinden: het is tegen het christelijke geloof.
Al dat maakte dat het niet moeilijk was, als het U niks kostte, om de gutmensch uit te hangen en anderen te beschuldigen - welke de goeiekope empathie was van het noorden. Als een paar politiekers er bovendien winst in zien, is het hek helemaal van de dam. Niks gemakkelijker dan op zo een gutmensch gevoel te surfen om oorlog te gaan voeren.

Maar nog eens, Lincoln had gelijk. Hadden de zuidelijke staten niet aan slavernij gedaan, dan zou de USA nadien met de nazaten ervan die er dan niet zouden zijn, veel, veel, veel minder ambras gehad hebben. Het sop was echt de kool niet waard. De hoeveelheid miserie, criminaliteit en dergelijke die nadien het gevolg geweest zijn van het in de natuur vrijlaten van die slaven heeft hoogstwaarschijnlijk een groot veelvoud gekost aan de Amerikaanse maatschappij in vergelijking met de economische winst die eruit gehaald werd tijdens de jaren van slavernij.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Dat noemen ze zelfreflectie of zelfkennis, denk ik... het kunnen vaststellen dat dat gespeelde theaterstuk fake empathie was.

Inderdaad. Trouwens, ik zal ook de eerste zijn om mijn buurvrouw te troosten als hare kleine dood is. Het zou zelfs nog oprecht zijn want diene kleine komt hier soms spelen met de mijne, en ik ken hem, dus is er een zekere vriendschap. Maar ik heb ook al, omdat het mij sociaal aangeleerd is, heel vaak gedaan alsof ik dingen erg vond. Het is een aangeleerd automatisme. Maar als je daar dan even bij stil staat, besef je inderdaad dat je komedie aan 't spelen zijt: in de grond kan het U geen ballen schelen. Maar toch doe je alsof je het heel, heel erg vindt. Dat is zelfs niet eens hypocriet. Ik vind het een vorm van beleefdheid. Dat is een beetje zoals in een concentratiekamp: ook al kan het mij echt geen ballen schelen van wat daar gebeurd is (ik ken daar niemand van die daar afgemaakt is), uit respect en beleefdheid voor anderen ga ik daar geen schunnige moppen vertellen, want ik kan daar enkel maar ambras mee krijgen. 't is een kwestie van goed opgevoed te zijn, dat je empathie faked.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Goed, ze waren daar in het noorden allemaal empathisch, en in het zuiden, allemaal psychopaten. Het noorden had geen slaven nodig, dus konden ze het zich permitteren van "empatisch" te doen, he. In het zuiden ging het hun economie kelderen. We hebben hier zo een typisch fenomeen van een "buzz" die door de politiek gerecupereerd werd. Maar er was al een goede reden om slavernij slecht te vinden: het is tegen het christelijke geloof.
Al dat maakte dat het niet moeilijk was, als het U niks kostte, om de gutmensch uit te hangen en anderen te beschuldigen - welke de goeiekope empathie was van het noorden. Als een paar politiekers er bovendien winst in zien, is het hek helemaal van de dam. Niks gemakkelijker dan op zo een gutmensch gevoel te surfen om oorlog te gaan voeren.

Maar nog eens, Lincoln had gelijk. Hadden de zuidelijke staten niet aan slavernij gedaan, dan zou de USA nadien met de nazaten ervan die er dan niet zouden zijn, veel, veel, veel minder ambras gehad hebben. Het sop was echt de kool niet waard. De hoeveelheid miserie, criminaliteit en dergelijke die nadien het gevolg geweest zijn van het in de natuur vrijlaten van die slaven heeft hoogstwaarschijnlijk een groot veelvoud gekost aan de Amerikaanse maatschappij in vergelijking met de economische winst die eruit gehaald werd tijdens de jaren van slavernij.

Straffe uitspraken, dit moet ik wel toegeven.

De christenen keken gewoon de andere kant uit. Ik vraag me trouwens af als ze niet christelijker waren in het zuiden dan in het noorden.

De vraag is ook als de huidige criminaliteit niet gewoon veroorzaakt wordt door de mindere kansen die de huidige Afro-Amerikaanse bevolking krijgt.

Maar goed, jij had het over de huidige Amerikaanse welvaartstaat en het feit dat ze niet door empathie tot stand kwam. Ik gaf gewoon een voorbeeld van een belangrijk feit die de huidige maatschappij gevormd heeft en die op empathie berust.

Wie weet hoe de Amerikaanse staat er vandaag de dag had uitgezien zonder dit gegeven. Misschien was ze niet zo welvarend als nu.

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad. Trouwens, ik zal ook de eerste zijn om mijn buurvrouw te troosten als hare kleine dood is. Het zou zelfs nog oprecht zijn want diene kleine komt hier soms spelen met de mijne, en ik ken hem, dus is er een zekere vriendschap. Maar ik heb ook al, omdat het mij sociaal aangeleerd is, heel vaak gedaan alsof ik dingen erg vond. Het is een aangeleerd automatisme. Maar als je daar dan even bij stil staat, besef je inderdaad dat je komedie aan 't spelen zijt: in de grond kan het U geen ballen schelen. Maar toch doe je alsof je het heel, heel erg vindt. Dat is zelfs niet eens hypocriet. Ik vind het een vorm van beleefdheid. Dat is een beetje zoals in een concentratiekamp: ook al kan het mij echt geen ballen schelen van wat daar gebeurd is (ik ken daar niemand van die daar afgemaakt is), uit respect en beleefdheid voor anderen ga ik daar geen schunnige moppen vertellen, want ik kan daar enkel maar ambras mee krijgen. 't is een kwestie van goed opgevoed te zijn, dat je empathie faked.

Wel, heb je Sophie's Choice gezien of gelezen? Of De Vliegeraar? Niets gevoeld?

Dan denk ik inderdaad dat je empathie mist.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

Wel, heb je Sophie's Choice gezien of gelezen? Of De Vliegeraar? Niets gevoeld?

Ja natuurlijk, op dezelfde manier dat ik emotioneel gepakt ben als ik naar zoiets als The Lord of the Ring kijk, of ik de daver op het lijf heb als ik naar Blair Witch kijk: ik ga op in het verhaal en "voel mee". Maar ik zie niet goed in hoe ik in *werkelijkheid* iets zou moeten voelen voor iets dat gebeurd is toen ik niet eens geboren was, met mensen die ik nooit heb gekend. Waarom zou ik moeten meevoelen met holocaust slachtoffers, en niet met het uitsterven van de Neanderthalers of Mohikanen, of Tasmaanse tijgers ? Of met alle sauriers 65 miljoen jaar geleden ? Moet ik mij bekommerd voelen om al de dode wezens sinds 600 miljoen jaar ? Er is veel meer afgezien toen, door veel meer bewuste wezens, in een veel grotere ramp, dan in de concentratiekampen. En vooral, als ik eigenlijk denk dat het beter zou zijn voor iedereen mocht 99% van de mensheid getermineerd worden (liefst zo pijnloos mogelijk - ik ben geen onmens he ).

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door JimmyB

De vraag is ook als de huidige criminaliteit niet gewoon veroorzaakt wordt door de mindere kansen die de huidige Afro-Amerikaanse bevolking krijgt.

Dat komt precies door hun oorsprong als "slaaf". Uiteraard ben je, als vers geloste ex-slaaf, niet echt geneigd om vol enthousiasme mee te bouwen aan de maatschappij die je tot dan toe als een slaaf heeft behandeld, he. En veel erfenis (noodzakelijk, want uw rol als wezen is precies de voortzetting van uw erfenis) is er ook al niet op cultureel, financieel, relationeel... vlak. En de relatie met de vroegere meesters die nu hun bebber moeten houden, zal ook zo simpel niet zijn. Dat is gewoon vragen om ambras. Vandaar dat de import van slaven een verkeerd gedacht was, dat op termijn meer miserie ging meebrengen dan de economische winst van het ogenblik.
Alle historische grote rijken die het plezant vonden om hun veroverde gebieden in slavernij te drukken, hebben er nadien ambras mee gehad. Er is maar een juiste manier om gebied te veroveren: totaal uitruimen en opkuisen. Dat lijkt economisch niet optimaal op het moment zelf, maar op lange termijn is het veel en veel voordeliger. Dat is wat de Amerikanen gedaan hebben met de originele bewoners, en dat is uiteindelijk een veel beter gedacht geweest dan ze als slaven gebruiken: de opbrengst weegt niet op tegen de destructurerende miserie die ge gaat hebben met hun nazaten als ge de slavernij niet meer zult kunnen volhouden (en dat kunt ge nooit eeuwig).

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Je hebt mensen zonder empathie nodig. Kan een dokter opereren als hij begint mee te huilen met de patiënt? Kan een politieker beleid voeren als hij begint mee te huilen met vluchtelingen, armen enzovoort? Kan een ondernemer mensen uitpersen zonder mee te huilen?

Je kan wel gevoelig zijn en empathisch vermogen hebben maar er is een dunne grens tussen sentimenteel gesnotter en laten zien dat je om iemand iets geeft. Met sentimenteel gesnotter help je niemand, je duwt ze alleen maar meer in een put van zelfbeklag zonder het probleem aan te pakken...

Dat is ongetwijfeld het domste argument waar iemand op kan komen, want wie professioneel bezig is, stelt het belang van de ander voorop wat betekent dat je boven empathie professionele hulp stelt. Niet dat ik verwacht dat jij daar een moer van begrijpt.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja, dat ontken ik niet. Maar dat is niet het "begrijpen" of "inleven" van andermans' gevoelens, dat is ZELF MEEVOELEN.



Toch wel. Gij voelt U mottig, vanwege een empathisch fenomeen tussen U en uw buurvrouw, omdat ge ziet dat ze ongelukkig is. Een positieve empathiecoefficient is blijkbaar een feit tussen U en de buurvrouw: als ge haar ongelukkig ziet, en ge ziet haar lijden, doet U dat dus ook (een beetje) lijden. Ge zijt triestig omdat zij triestig is.

Door haar te troosten, gaat ze minder triestig zijn (dat hoopt ge toch, anders dient uw troosten tot niks). Als ze minder triestig is, gaat gij dus ook minder triestig zijn, vanwege die empathie.

Minder triestig zijn is een voordeel. Gij gaat haar dus troosten om zelf minder triestig te zijn (via haar minder triestig zijn).



Euh, toch wel. Het moet U "iets doen" als gij haar triestig ziet. Dat moet U een beetje triestig stemmen, nee ? Moest het U helemaal niet triestig stellen, omdat ge haar een kreng vindt, en dat rotjoenk van een zoon van haar een stuk niksnut dat ge al 100 keer naar de verdoemenis hebt gewenst, dan gaat het feit dat'em dood is, en dat ge haar ziet bleiten, U eerder vol vreugde brengen. Dan gaat ge ze natuurlijk niet troosten (tenzij om een beetje meer het mes in de wonde te draaien natuurlijk).



Maar, naargelang van uw empathische relatie met haar (positief, neutraal, of negatief) gaat het gegeven dat het "hard moet aankomen" U zelf ook een beetje triestig maken, U niks kunnen schelen, of U de reden geven om een goeie fles champagne open te doen, he.

Welnee, waarom zou ik me " mottig" voelen? Evenmin lijdt ik, niet mijn zoon is dood; evenmin handel ik enkel omwille van het effect, ik wil gewoon even opvang bieden aan een gekwetst mens.

Je hebt echt moeite begrippen te vatten, maar voor professioneel advies moet je een factuur betalen
Medeleven dient de ander, maar je vat het niet. Of je denkt daar iets aan te moeten doen in jouw probleem maar geen basis voor nog langere discussie;

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Nee, je maakt dezelfde fout als Alice. Empathie is niet het intellectuele vermogen om juist de gevoelswereld van een ander bewust wezen in te schatten.

Ik spreek nergens over het één of andere intellectuele vermogen. Gelieve mijn woorden niet te verdraaien.

Empathie is het ZELF BEWUST ERVAREN van geluk of lijden bij de GEDACHTE van bovenstaande inleving.

Beweer ik iets anders ?

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad. Trouwens, ik zal ook de eerste zijn om mijn buurvrouw te troosten als hare kleine dood is. Het zou zelfs nog oprecht zijn want diene kleine komt hier soms spelen met de mijne, en ik ken hem, dus is er een zekere vriendschap. Maar ik heb ook al, omdat het mij sociaal aangeleerd is, heel vaak gedaan alsof ik dingen erg vond. Het is een aangeleerd automatisme. Maar als je daar dan even bij stil staat, besef je inderdaad dat je komedie aan 't spelen zijt: in de grond kan het U geen ballen schelen. Maar toch doe je alsof je het heel, heel erg vindt. Dat is zelfs niet eens hypocriet. Ik vind het een vorm van beleefdheid. Dat is een beetje zoals in een concentratiekamp: ook al kan het mij echt geen ballen schelen van wat daar gebeurd is (ik ken daar niemand van die daar afgemaakt is), uit respect en beleefdheid voor anderen ga ik daar geen schunnige moppen vertellen, want ik kan daar enkel maar ambras mee krijgen. 't is een kwestie van goed opgevoed te zijn, dat je empathie faked.

Jij projecteert jouw persoonlijke visie op de hele wereld, genre "zo denkt iedereen en niet anders !"

Dat mensen oprecht empathisch kunnen zijn, kun jij duidelijk niet bevatten, daarom probeer je het te rationaliseren en te minimaliseren, hetgeen niet bijster lukt trouwens.

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Jij projecteert jouw persoonlijke visie op de hele wereld, genre "zo denkt iedereen en niet anders !"

Dat mensen oprecht empathisch kunnen zijn, kun jij duidelijk niet bevatten, daarom probeer je het te rationaliseren en te minimaliseren, hetgeen niet bijster lukt trouwens.

Goed gesproken!

[alice]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Inderdaad. Trouwens, ik zal ook de eerste zijn om mijn buurvrouw te troosten als hare kleine dood is. Het zou zelfs nog oprecht zijn want diene kleine komt hier soms spelen met de mijne, en ik ken hem, dus is er een zekere vriendschap. Maar ik heb ook al, omdat het mij sociaal aangeleerd is, heel vaak gedaan alsof ik dingen erg vond. Het is een aangeleerd automatisme. Maar als je daar dan even bij stil staat, besef je inderdaad dat je komedie aan 't spelen zijt: in de grond kan het U geen ballen schelen. Maar toch doe je alsof je het heel, heel erg vindt. Dat is zelfs niet eens hypocriet. Ik vind het een vorm van beleefdheid. Dat is een beetje zoals in een concentratiekamp: ook al kan het mij echt geen ballen schelen van wat daar gebeurd is (ik ken daar niemand van die daar afgemaakt is), uit respect en beleefdheid voor anderen ga ik daar geen schunnige moppen vertellen, want ik kan daar enkel maar ambras mee krijgen. 't is een kwestie van goed opgevoed te zijn, dat je empathie faked.

Familie van me eindigde in Dachau. Dus daar heb ik voeling mee. Omdat die familie duidelijk op mijn vader lijkt.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door alice

Dat is ongetwijfeld het domste argument waar iemand op kan komen, want wie professioneel bezig is, stelt het belang van de ander voorop wat betekent dat je boven empathie professionele hulp stelt. Niet dat ik verwacht dat jij daar een moer van begrijpt.

"Stelt het belang van de ander voorop boven empathie?" Het belang draait er om dat ik iemand verder geholpen heb; om iemand te helpen moet je soms bikkelhard zijn. Het moet soms pijn doen voor iemand iets leert, sommige mensen hebben nogal een dikke schedel. Dat is wat ik wil zeggen.

Als het bikkelhard wordt is het beter dat vrouwen en hun sentimentele gesnotter de deur gewezen worden en de volwassenen het overnemen. Maar ik ga er vanuit dat jij dat niet begrijpt omdat jij in een crisis situatie misschien bevriest of paniekgedrag of huilen.

Ik ga er vanuit dat jij dat niet begrijpt, ja. Soms moet je handelen zonder na te denken anders is het grove nalatigheid... aka schuldig verzuim.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Jij projecteert jouw persoonlijke visie op de hele wereld, genre "zo denkt iedereen en niet anders !"

Dat mensen oprecht empathisch kunnen zijn, kun jij duidelijk niet bevatten, daarom probeer je het te rationaliseren en te minimaliseren, hetgeen niet bijster lukt trouwens.

Ja, je kan empathisch zijn maar helpt dat iemand vooruit? Als er een verkrachter binnenkomt ga jij daar nog mee sympathiseren. Ik vind dat schattig, maar niet erg nuttig. Dat is "fight or flight". En ik kan mij al voorstellen dat het bij jullie weeral een freeze is. Als je dan doodgaat in zo'n situatie, dan is dat maar zo maar je hebt wel alles gegeven om iets te voorkomen.

Bij jullie is het alleen maar passief ondergaan. Zoals een lappen pop...

Dat zal dan mijn primitief mannenbrein zijn, maar vrouwen hebben dan geen overlevingsdrang ofzo. Het is jij of ik.

Neen, dan wordt het iets veel cynischer... Iets waarbij vrouwen geen hulp kunnen bieden op bepaalde vlakken buiten emotionele steun. Een supporter, een fan, maar geen actieve deelnemer...

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door kiko

Jij projecteert jouw persoonlijke visie op de hele wereld, genre "zo denkt iedereen en niet anders !"

Dat mensen oprecht empathisch kunnen zijn, kun jij duidelijk niet bevatten, daarom probeer je het te rationaliseren en te minimaliseren, hetgeen niet bijster lukt trouwens.

Dat is dan weer jouw persoonlijke visie. Iedereen MOET denken zoals ik, en wie dan niet doet is extreem rechts.

Patrickve ontkent niet dat er oprechte empathie bestaat, maar hij legt haarfijn uit dat zelfs aan empathie die op het eerste zicht altruïstisch lijkt altijd een deel eigenbelang kleeft. Al is het alleen maar het plezier dat je iemand hebt kunnen helpen. "Wat ben ik toch een goed mens".

[kiko]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Dat is dan weer jouw persoonlijke visie. Iedereen MOET denken zoals ik, en wie dan niet doet is extreem rechts.

Waar schrijf ik zoiets ? Leer lezen en kom dan terug.

Patrickve ontkent niet dat er oprechte empathie bestaat, maar hij legt haarfijn uit dat zelfs aan empathie die op het eerste zicht altruïstisch lijkt altijd een deel eigenbelang kleeft. Al is het alleen maar het plezier dat je iemand hebt kunnen helpen. "Wat ben ik toch een goed mens".

Bestaat er nu oprechte empathie of is het toch eigenbelang ? Wat is het nu ?

Los daarvan, bij een goede daad komt de daad het eerst, dat en niets anders. Als die vervuld is, is er niets mis mee om je daar tevreden over te voelen.

Of moeten we ons daarvoor schamen ? Vreemd hoor.

[Knuppel]

Je verdraait weer alles. Niemand beweert dat mensen die goed doen zich moeten schamen omdat hen dat een geluksgevoel geeft. Het is wel een feit dat zelfs in empathie die op het eerste zich zuiver altruistisch lijkt een deel eigenbelang meespeelt. Daar zijn voorbeelden zat van. Je moet het alleen willen zien.

Ik hoef mezelf maar als voorbeeld te nemen om die stelling te kunnen bewijzen.
Het geeft mij een goed gevoel dat ik mijn kinderen goed heb opgevoed, maar dat deed ik niet alleen voor de kinderen. Dat deed ik ook voor mezelf. Omdat me dat zo geleerd werd en ik me alles behalve goed zou voelen als ik mijn kinderen tekort zou hebben gedaan.

Ik heb ook héél veel gedaan voor mijn familie, voor mijn vrienden en buren. Allemaal gratis voor niets. Ik heb er nog geld ingestoken ook. Deed ik dat alleen voor hen en niet voor een deel voor mezelf? Dat geloof je toch zelf niet?
Waarom zou een mens die veel goed doet, maar die desondanks stank voor dank krijgt dat als ondankbaarheid aanvoelen, en zich daar niet goed bij voelen?

[JimmyB]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Ja natuurlijk, op dezelfde manier dat ik emotioneel gepakt ben als ik naar zoiets als The Lord of the Ring kijk, of ik de daver op het lijf heb als ik naar Blair Witch kijk: ik ga op in het verhaal en "voel mee". Maar ik zie niet goed in hoe ik in *werkelijkheid* iets zou moeten voelen voor iets dat gebeurd is toen ik niet eens geboren was, met mensen die ik nooit heb gekend. Waarom zou ik moeten meevoelen met holocaust slachtoffers, en niet met het uitsterven van de Neanderthalers of Mohikanen, of Tasmaanse tijgers ? Of met alle sauriers 65 miljoen jaar geleden ? Moet ik mij bekommerd voelen om al de dode wezens sinds 600 miljoen jaar ? Er is veel meer afgezien toen, door veel meer bewuste wezens, in een veel grotere ramp, dan in de concentratiekampen. En vooral, als ik eigenlijk denk dat het beter zou zijn voor iedereen mocht 99% van de mensheid getermineerd worden (liefst zo pijnloos mogelijk - ik ben geen onmens he ).

Dus eigenlijk als ik het goed begrijp heb je wel de empathie maar probeer je dit af te blokken te rationaliseren. Geen probleem mee.

En inderdaad, met kan niet met alles en iedereen meevoelen want dit is onhoudbaar. Het punt is enkel dat men zich in de plaats van iemand moet kunnen stellen en begrijpen wat die voelt. Er kunnen 2 mensen in conflict zitten en dan moet men met de gevoelens van beide rekening houden en daarmee een oordeel vellen. Dit is het geval bij abortus. Je hebt de gevoelens van de moeder, de vader, de omgeving enz. Ieder heeft zijn emoties en belangen. Als men een wet maakt moet men dit algemeen benaderen, men kan niet voor elk individueel geval oordelen.

Wat betreft de terminatie van 99% van de mensheid, daar sta ik niet achter, 100% wel en liefst plots, zonder dat één iemand het beseft.

Waarom is dit? Dit is omdat de 1% overblijvende het slechts af is. Zij zien noodzakelijkerwijze famillie en vrienden getermineerd worden en zullen achterblijven met een gehavende maatschappij waarbij het jaren, zoniet eeuwen zal duren vooralleer men de stabiliteit teruggevonden heeft. En tegen dan is de bevolking mss weer met een factor 100 gegroeid en zijn we terug naar af.

Wanneer iedereen van de aarbol verdwijnt is er geen menselijk lijden meer en zijn we terug bij de situatie van voor het bestaan van de mensheid. Er zal natuurlijk een vervanger komen, we zouden dus het ganse biologische leven moeten termineren met de hoop dat het niet meer terugkomt.

Maar geloof me vrij, dit zal niet gebeuren.