Joseph McCarthy & the new witch hunt in EU

[Praetorian]

Political past may haunt commission nominees
LEIGH PHILLIPS

EUOBSERVER / BRUSSELS - A handful of nominees for the new EU executive could find themselves under fire over past associations with Communism, after the centre-right in the European Parliament indicated it will take a tough line on the issue in upcoming hearings.

The European People's Party - the largest grouping in the chamber - said in a declaration last week that nominees "must under no circumstances have been associated with oppressive regimes and must not have participated in non-democratic governments or political movements."

The statement has been widely interpreted as meaning the EPP will try to block former Communists or Communist sympathisers from joining the EU executive when MEPs vet candidates next year.

It is unclear where the EPP will draw the line.

Centre-right MEPs have said they will not start a "witch-hunt" over youthful experiments, with Jose Manuel Barroso, the conservative European Commission president, himself a one-time Maoist and a leader of the underground Communist Party of the Portuguese Workers/Revolutionary Movement of the Portuguese Proletariat (PCTP/MRPP).

The proviso may also exempt the EU's new centre-left foreign minister, Catherine Ashton, who was in the 1970s and 1980s a member of the Campaign for Nuclear Disarmament (CND), became its treasurer in 1980 and represented the group at Communist Party meetings, according to a recent report in the right-wing Daily Mail newspaper.

But Ms Ashton has already been forced to defend herself following allegations that the Kremlin bank-rolled the CND and a call by Prague's former Europe minister, Alexandr Vondra, for an investigation.

Czech MEP Hynek Fajmon, who sits with the UK-Tory-aligned European Conservatives and Reformists grouping in the parliament, said: "Everyone knows that the Kremlin supported CND. It was the fifth column of the Soviet Union in the West."

Her spokesman, Lutz Guellner, said that Ms Ashton's time as an anti-nuclear campaigner was merely a youthful indiscretion: "Like any young person in the late 70s, Ms Ashton was involved in the big campaigns of the time."

"During her time in CND, she never visited the Soviet Union. She had no contact with the Soviet Union and never accepted any money from Soviet sources," he said. "She has never been a member of the Communist Party."

The Hungarian nominee, Laszlo Andor, may also attract EPP attention, with Euro-deputies from Fidesz, Hungary's right-wing opposition party, having said that he is "unacceptable."

Mr Andor was an anti-Stalinist socialist, who, according to one Hungarian diplomat, was once close to the Hungarian Communist Party but was never a member.

Currently an economist and board member of the European Bank for Reconstruction and Development, he remains a committed leftist and is editor-in-chief of Eszmelet (Consciousness), which right-wing daily HetiVelasz describes as a "neo-Marxist" periodical, but which Hungarian diplomats describe as "more like Le Monde Diplomatique," a left-wing French journal owned by Le Monde.

If Fidesz attacks Mr Andor as keenly as it did his predecessor, former Communist official Laszlo Kovacs, it risks undermining the Hungarian nominee's chances of landing a decent portfolio.

No school for spies

Meanwhile, the Czech Republic's nominee, Stefan Fuele, who is currently the country's European affairs minister, was once a member of the Communist Party of Czechoslovakia, as was Slovakia's nominee and its current commissioner, Maros Sefcovic.

The pair were students at the prestigious Moscow State Institute of International Relations (MGIMO), the diplomatic school of the Russian foreign ministry. In Soviet times, admission to the MGIMO was largely reserved to children of party members and "approved cadre."

There has been some mention in the Czech press about the school being a KGB "incubator." But this was denied by one 1980s alumnus who knew Mr Sefcovic as a student. "It was a school for the elite, sure, and students came from the Communist camp, but it was no 'spy school.' It was for future diplomats, journalists, economists, lawyers, not spies," the contact told this website.

Mr Fuele and Mr Sefcovic joined the Communist party because they wanted to become diplomats, not for ideological reasons, Czech and Slovak commentators said.

The Greek nominee, Maria Damanaki, was a member of the Communist Youth while a student in the 1970s and took part in the Athens Polytechnic uprising against the military junta. She was arrested and tortured by the regime.

From 1977 to 1993 she was an MEP first for the Communist Party and then with Synaspismos, a non-Stalinist far-left party. She later resigned and joined the mainstream Panhellenic Socialist Movement (Pasok), where she sits on its left wing and works on education and culture.

Changing spots

Estonia's nominee and the current administration and anti-fraud commissioner, Siim Kallas, was a member of the Communist Party of the Soviet Union from 1972 to 1990. He went on to become a free-market liberal and the country's prime minister in 2002, later installing Kremlin-wary officials in key places in his Brussels team.

The parliament will hold hearings with the 26 commissioners starting 11 January. The entire college, along with President Barroso, will then be subject to a vote in plenary, probably towards the end of the month.

"There is a lot of posturing going on. We should make up our minds on the basis of people's individual performance capacity and quality," a spokesman for the EU parliament's centre-left faction, Armin Machmer, said.

http://euobserver.com/9/29049

Een nieuwe ideologische opkuis van alles wat naar de socialistische democratie ruikt. We wanen ons terug in de jaren '50 met Joseph McCarthy

[netslet]

Dat zat er aan te komen he. Een aankondiging ervan konden we al lezen in de European Parliament resolution of 2 April 2009 on European conscience and totalitarianism

16. Is convinced that the ultimate goal of disclosure and assessment of the crimes committed by the Communist totalitarian regimes is reconciliation, which can be achieved by admitting responsibility, asking for forgiveness and fostering moral renewal;

[Praetorian]

Ik snap niet hoe 'progressieven' een restauratief orgaan bij uitstek kunnen verdedigen onder de noemer "Maar we zijn Europees, en dat is beter dan x-identiteit". En de marxistische beweging kan best wel zijn eigen kritiek formuleren, daar hebben we geen hulp nodig van een bende massamoordenaars in de eurocratische gelederen.

[netslet]

Bewijst wel dat Zizek er knal op zat met z'n opiniestuk ter gelegenheid van de verjaardag van de val van de muur:

Anti-Communists ask a simple question – ‘If capitalism is really so much better than socialism, why are our lives still miserable?’ – and offer an equally straightforward answer: it is because we don’t yet have capitalism, we don’t yet have true democracy. Ex-Communists are still in power, disguised as owners and managers. We need another purge, the revolution must be repeated. One can’t help noticing the resemblance with the way the old Communist regime used to put the blame for its failures on the continuing influence of the ‘forces of the past’.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Ik snap niet hoe 'progressieven' een restauratief orgaan bij uitstek kunnen verdedigen onder de noemer "Maar we zijn Europees, en dat is beter dan x-identiteit".

Over welke 'progressieven' heb je het dan? Leden van Europese partijen?

En de marxistische beweging kan best wel zijn eigen kritiek formuleren, daar hebben we geen hulp nodig van een bende massamoordenaars in de eurocratische gelederen.

Maar is het reële resultaat van de marxistische kritiek tov de reëel bestaande socialistische (in de marxistische zin van het woord) regimes net niet dat de radicale communistische positie niet meer wordt ingenomen in het politieke veld?

Ik bedoel maar: In België is er nu geen enkele actieve partij meer die ikzelf als communistisch zou durven omschrijven. Terwijl ik dat in vroegere tijden met de PVDA nog wel zou durven gedaan hebben.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Over welke 'progressieven' heb je het dan? Leden van Europese partijen?



Maar is het reële resultaat van de marxistische kritiek tov de reëel bestaande socialistische (in de marxistische zin van het woord) regimes net niet dat de radicale communistische positie niet meer wordt ingenomen in het politieke veld?

Ik bedoel maar: In België is er nu geen enkele actieve partij meer die ikzelf als communistisch zou durven omschrijven. Terwijl ik dat in vroegere tijden met de PVDA nog wel zou durven gedaan hebben.

Sociaal-democratische en ecologische stroming.

Er zijn dermate veel posities in Nieuw-Links, neomarxisme of postmarxisme, dat je daar geen lijn kan in trekken. Het is niet omdat bepaalde politieke structuren als noodzakelijk worden aanzien, dat de kritiek op de productieverhoudingen is verdwenen. Laten we zeggen dat bv. het concept parlement nu wel wordt bekeken als een mogelijk perspectief, maar dan wel met een radicaal andere inhoud (bv. Mouffe en haar concept van agonistic democracy). Mijn leninisme durft zich ook radicaal te differentiëren van de vroegere PCF-stellingen.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Sociaal-democratische en ecologische stroming.

Dan is de reden toch simpel? Men wil niet geassocieerd worden met den Historischen Vijand van Europa.

Die resolutie van april is eigenlijk een oorlogsverklaring aan communisten die een plaats zouden willen innemen in het europese politieke veld. Wel een beetje een pre-emptive strike.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

O
Ik bedoel maar: In België is er nu geen enkele actieve partij meer die ikzelf als communistisch zou durven omschrijven.

Kleine zijopmerking: Comac gebruikt de woorden 'socialistisch' en 'communistisch' niet meer op hun flyers.

Waarom laat je de LSP trouwens weg? Zijn ze in jouw ogen niet actief, of durf je die niet als communistisch omschrijven?

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Er zijn dermate veel posities in Nieuw-Links, neomarxisme of postmarxisme, dat je daar geen lijn kan in trekken. Het is niet omdat bepaalde politieke structuren als noodzakelijk worden aanzien, dat de kritiek op de productieverhoudingen is verdwenen. Laten we zeggen dat bv. het concept parlement nu wel wordt bekeken als een mogelijk perspectief, maar dan wel met een radicaal andere inhoud (bv. Mouffe en haar concept van agonistic democracy). Mijn leninisme durft zich ook radicaal te differentiëren van de vroegere PCF-stellingen.

Ik had het eigenlijk specifiek over politieke partijen. En ja, er zijn er hier nog verscheidene die zich beroepen op een marxistische analyse, maar geen enkele profileert zichzelf nog uitdrukkelijk als communistisch en er zijn dan ook geen verwijzingen te vinden in hun partijprogramma of communicatie naar de buitenwereld toe specifiek gelinkt aan de communistische eindfase. 't zijn allemaal socialisten, soit.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Kleine zijopmerking: Comac gebruikt de woorden 'socialistisch' en 'communistisch' niet meer op hun flyers.

Waarom laat je de LSP trouwens weg? Zijn ze in jouw ogen niet actief, of durf je die niet als communistisch omschrijven?

Dat zijn voor mijn part (afgaande van vooral de info op hun website) marxistische socialisten met een Stalin-complex. En een probleem met Mao blijkbaar ook, aangezien ze niet het verschil kunnen maken tussen Mao-isme en Stalinisme.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Dat zijn voor mijn part (afgaande van vooral de info op hun website) marxistische socialisten met een Stalin-complex. En een probleem met Mao blijkbaar ook, aangezien ze niet het verschil kunnen maken tussen Mao-isme en Stalinisme.

En wat is het verschil met communisme? Het verloren geloof in een 'withering away of the state', en vervangen door het democratisch planeconomisch kapitalisme?

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

En wat is het verschil met communisme? Het verloren geloof in een 'withering away of the state', en vervangen door het democratisch planeconomisch kapitalisme?

De socialistische fase wordt letterlijk in hun programma voorgesteld als eindfase.

Enkel een socialistische omvorming van de maatschappij kan een blijvende oplossing bieden.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

De socialistische fase wordt letterlijk in hun programma voorgesteld als eindfase.

Enkel een socialistische omvorming van de maatschappij kan een blijvende oplossing bieden.

Oke; dan zitten we op dezelfde lijn.

[Praetorian]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Ik had het eigenlijk specifiek over politieke partijen. En ja, er zijn er hier nog verscheidene die zich beroepen op een marxistische analyse, maar geen enkele profileert zichzelf nog uitdrukkelijk als communistisch en er zijn dan ook geen verwijzingen te vinden in hun partijprogramma of communicatie naar de buitenwereld toe specifiek gelinkt aan de communistische eindfase. 't zijn allemaal socialisten, soit.

Partijpolitiek is niet echt mijn ding. Ik kan alleen maar stellen dat er voor marxistische denkers het idee van communisme geen probleem vormt. Alain Badiou is daar het meest gekende voorbeeld van.

En we zitten natuurlijk ook met de Belgische Sonderweg, enig Europees land zonder een traditie van een sterke communistische oppositie of marxistische intellectuelen. In Frankrijk was ik zeer snel aanhanger van Besancenot.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

Partijpolitiek is niet echt mijn ding. Ik kan alleen maar stellen dat er voor marxistische denkers het idee van communisme geen probleem vormt. Alain Badiou is daar het meest gekende voorbeeld van.

En we zitten natuurlijk ook met de Belgische Sonderweg, enig Europees land zonder een traditie van een sterke communistische oppositie of marxistische intellectuelen. In Frankrijk was ik zeer snel aanhanger van Besancenot.

Nu het toch eventjes over Badiou gaat: Welk werk van hem is het meest geschikt om mee te beginnen? Ik ben namelijk nogal gecharmeerd geraakt door z'n "mieux vaut un désastre qu'un désêtre".

En ik weet wel dat vanuit historische redenen verklaard kan worden waarom we geen sterke communistische traditie hebben. Maar ik vroeg me af waarom het komt dat zelfs dat weinige communisme dat aanwezig was zich de laatste tijd van het communisme zelf weg lijkt te schuiven.

Eigenlijk zou ik gewoon graag twee dingen van je weten:

1. Ben je het eens dat de linkse politieke partijen zich meer en meer weg van het communisme gaan profileren? Dat er sprake is van een trend als het ware. Met als laatste wapenfeit de KP dat blijkbaar als een schip zonder kompas is geworden, terwijl die net wel op een grote historische significantie kunnen rekenen.

2. Is dit niet erg? Bvb in de zin van: Is er nog wel een mogelijkheid tot hailing wanneer die positie niet wordt ingevuld? Gaat zo niet veel links potentieel verloren?

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Praetorian

http://euobserver.com/9/29049

Een nieuwe ideologische opkuis van alles wat naar de socialistische democratie ruikt. We wanen ons terug in de jaren '50 met Joseph McCarthy

Jammer dat de reacties in deze draad al weer snel zijn afgezakt naar kleinlinkse kinnesinne.
Je maakt echter een waardevolle opmerking in je eerste post. Het lijkt erop dat vooral politiekers uit Midden-Europese landen collega's een hak willen zetten die vroeger ooit nog eens iets met het communisme te maken hadden. Een aantal West-Europese politici raakt daarbij ook betrokken, oa. Ashton. Dat quasi McCarthyisme is een bijzonder slechte zaak.

[netslet]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Jammer dat de reacties in deze draad al weer snel zijn afgezakt naar kleinlinkse kinnesinne.

Met permissie, maar die kleinlinkse kinnesinne dient enkel om te trachten een mogelijk antwoord te bieden op de vraag van Praetorian waarom de progressieve krachten in het Europees Parlement hier geen weerwerk tegen dienden.

Ik zie op europees vlak de positie van communist formeel weggevaagd worden en in het linkse politieke veld zelf zie ik een shift richting centrum die al lang bezig is, niet enkel hier, maar ook in Nederland met de SP van Jan Marijnissen, weg van de positie van het communisme. Misschien ligt het daar wel aan? Men wil niet verdedigen dat waar men van aan het weglopen is.

En dat wat men onderdrukt, van wegloopt, komt terug in een andere vorm. Daarom stel ik voor om te stoppen met weg te lopen, halt te zeggen (of te horen), ons om te draaien en eens na te denken hoe het komt dat het communisme die positie van dat waar men van moet weglopen heeft kunnen innemen.

[jamás será vencido]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Over welke 'progressieven' heb je het dan? Leden van Europese partijen?



Maar is het reële resultaat van de marxistische kritiek tov de reëel bestaande socialistische (in de marxistische zin van het woord) regimes net niet dat de radicale communistische positie niet meer wordt ingenomen in het politieke veld?

Ik bedoel maar: In België is er nu geen enkele actieve partij meer die ikzelf als communistisch zou durven omschrijven. Terwijl ik dat in vroegere tijden met de PVDA nog wel zou durven gedaan hebben.

De KP

[Samsa]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Met permissie, maar die kleinlinkse kinnesinne dient enkel om te trachten een mogelijk antwoord te bieden op de vraag van Praetorian waarom de progressieve krachten in het Europees Parlement hier geen weerwerk tegen dienden.

Ligt dat niet eenvoudigweg aan koele partijpolitieke kosten-batenanalyse? Zet eens op een rijtje wat ze er direct of indirect mee kunnen winnen en verliezen. Daarmee zeg ik niet dat ze in principe niet tegen die heksenjacht zijn, het staat gewoon erg laag op hun prioriteitenlijstje van zaken waar ze 'politiek kapitaal' in willen 'investeren'

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

Ik zie op europees vlak de positie van communist formeel weggevaagd worden en in het linkse politieke veld zelf zie ik een shift richting centrum die al lang bezig is, niet enkel hier, maar ook in Nederland met de SP van Jan Marijnissen, weg van de positie van het communisme. Misschien ligt het daar wel aan? Men wil niet verdedigen dat waar men van aan het weglopen is.

En dat wat men onderdrukt, van wegloopt, komt terug in een andere vorm. Daarom stel ik voor om te stoppen met weg te lopen, halt te zeggen (of te horen), ons om te draaien en eens na te denken hoe het komt dat het communisme die positie van dat waar men van moet weglopen heeft kunnen innemen.

Tijd dus om het stalinisme serieus te nemen en oorzaken en vooral implicaties van de val vd muur, de implosie van de SU en het algemene ophouden-te-bestaan van een maatschappelijke toekomstvisie, een 'alternatief', zelfs een 'utopie' te bediscussiëren onder de linkerzijde.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door netslet

hoe het komt dat het communisme die positie van dat waar men van moet weglopen heeft kunnen innemen.

Waarom niet de meest gehoorde verklaring; i.e. dat het 'einde van de USSR' 'bewijst' dat het communisme 'niet werkt'?

Misschien vlucht men vooral weg van de term communisme, en niet zozeer van de gedachten die daar achter zitten? In zoverre dat je kan spreken dat het communisme - gedefinieerd als de post-socialistische fase, i.e. waar de staat dus is afgestorven - nog levendig was de laatste jaren. 'k heb daar toch wel wat mijn twijfels over.