Open VLD : Pleidooi voor basisinkomen als basisrecht nav de 60ste verjaardag van de U

[Politics.be]

Vandaag 10 december 2008 is het precies 60 jaar geleden dat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens aangenomen werd in de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. In de Verklaring zijn de universele rechten van elke man, vrouw en kind vastgelegd: onze politieke rechten, de vrijheid van meningsuiting, maar ook onze sociaal-economische rechten zoals het recht op onderwijs, eten en onderdak. En alhoewel het inhoudelijke in de Verklaring duidelijk is en vrij algemeen aanvaard, is er over de uitvoering ervan veel minder overeenstemming.

Voor een groot deel van de wereldbevolking blijven de sociaal-economische Rechten van de Mens veelal een dode letter, en dit niettegenstaande de grote vooruitgang die er de voorbije decennia is geweest, want nog nooit zijn zoveel mensen boven de armoede uitgestegen. Toch hebben elke dag opnieuw miljarden mensen onvoldoende geld om zich te kunnen voorzien van de essentiële basisbehoeften, zoals eten en onderdak.

Vivant gelooft dat een basisinkomen - waarbij de overheid een basisbedrag op subsistentieniveau aan elke inwoner ter beschikking stelt - hieraan kan verhelpen, omdat in een moderne geglobaliseerde economie iedereen cashgeld nodig heeft om te overleven. Ook armere landen zijn hiertoe in staat. Zo loopt er in Namibië sinds januari 2008 een project om aan een dorp van duizend inwoners een basisinkomen van ongeveer 12 euro per persoon per maand te geven. Na enkele maanden was al duidelijk dat er minder honger wordt geleden en dat meer kinderen naar school gaan. In Brazilië waar het groots opgezette systeem "bolsa familia" cash geeft aan arme families, heeft dit basisinkomen geleid tot de opstart van vele kleine bedrijfjes door vrouwen en een grotere economische zelfredzaamheid voor vele gezinnen.

Het grote verschil tussen het basisinkomenidee en onze manier van uitkeringen verstrekken, is dat het basisinkomen niet tornt aan dat andere Mensenrecht, nl. het recht op arbeid, en dat het dus emancipeert eerder dan dat het mensen installeert in een cultuur van afhankelijkheid.

Via deze weg pleiten we er dan ook voor om het idee van het basisinkomen een kans te geven in onze wereld.

Voor een groot deel van de wereldbevolking blijven de sociaal-economische Rechten van de Mens veelal een dode letter, en dit niettegenstaande de grote vooruitgang die er de voorbije decennia is geweest, want nog nooit zijn zoveel mensen boven de armoede uitgestegen. Toch hebben elke dag opnieuw miljarden mensen onvoldoende geld om zich te kunnen voorzien van de essentiële basisbehoeften, zoals eten en onderdak.

Vivant gelooft dat een basisinkomen - waarbij de overheid een basisbedrag op subsistentieniveau aan elke inwoner ter beschikking stelt - hieraan kan verhelpen, omdat in een moderne geglobaliseerde economie iedereen cashgeld nodig heeft om te overleven. Ook armere landen zijn hiertoe in staat. Zo loopt er in Namibië sinds januari 2008 een project om aan een dorp van duizend inwoners een basisinkomen van ongeveer 12 euro per persoon per maand te geven. Na enkele maanden was al duidelijk dat er minder honger wordt geleden en dat meer kinderen naar school gaan. In Brazilië waar het groots opgezette systeem "bolsa familia" cash geeft aan arme families, heeft dit basisinkomen geleid tot de opstart van vele kleine bedrijfjes door vrouwen en een grotere economische zelfredzaamheid voor vele gezinnen.

Het grote verschil tussen het basisinkomenidee en onze manier van uitkeringen verstrekken, is dat het basisinkomen niet tornt aan dat andere Mensenrecht, nl. het recht op arbeid, en dat het dus emancipeert eerder dan dat het mensen installeert in een cultuur van afhankelijkheid.


Via deze weg pleiten we er dan ook voor om het idee van het basisinkomen een kans te geven in onze wereld.

Bron: politics.be