altruistische economie

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Lysander

Der is toch wel een verschil. Je minimaliseert kosten gegeven een bepaald nut en ge maximaliseert u nut, gegeven u kosten.

Eh, nee, he. De nutsfunctie N(x,y,z....) is de functie waarvan we de grootste waarde willen vinden, door te spelen op alle elementen x, y, z die we in handen hebben (waar we beslissingen kunnen over nemen).

De kostfunctie K(x,y,z...) is de functie waarvan we de kleinste waarde willen vinden, door te spelen op alle elementen x, y, z.... die we in handen hebben.

Als we stellen: K(x,y,z...) = - N(x,y,z...) dan gaan we identiek dezelfde beslissingen nemen als we K als kostfunctie willen minimiseren, of N als nutsfunctie willen maximiseren, he.

Zo een persoon lijkt mij niet mogelijk. Want hoe komt hij tot de beslissing om tegen zijn welbehagen in te gaan? De enige reden waarop vrijwillig tegen zijn welbehagen zal ingaan, is wanneer hij dat wil. Dit betekent, dat hij toegeeft aan zijn wens om tegen zijn eigen belang in te gaan. Toegeven aan die wens is egoïstisch.

Hum, dan wordt je definitie van egoisme leeg, want dan is een egoist, iemand die de beslissingen neemt die hij wil nemen.

Dan heb je natuurlijk triviaal gelijk, elke rationele beslisser is dan een egoist, maar dat woord verliest dan zijn betekenis.

Intellectueel kan hij mss wel bepalen wat hij niet leuk vindt. Maar als hij dit werkelijk doet, moet hij de wens hebben om dit te doen. Vanwaar komt die wens dan?

Vanuit een intellectuele redenering die hem anti-egoistisch wil laten zijn.
Bijvoorbeeld, onze moeder Theresa die denkt dat ze plezier moet doen aan haatdragende racisten, omdat die bijvoorbeeld in de meerderheid zijn, en dat onze moeder Theresa dus ervoor gaat streven om de gehate minderheid in concentratiekampen te stoppen en te elimineren, goed wetende dat ze hiervoor eeuwig in de hel zal branden, dat ze dat abominabel vindt, maar dat ze nu eenmaal altruistisch wil zijn en dus dat ze moet doen wat de meerderheid van de mensen wil zien gebeuren.

Das de tegenstelling die naar voor komt door je definitie van altruïsme. De tegenstelling die aanduidt dat als altruisme zo is zoals jij die definieert, er dan niemand altruistisch kan handelen.

Toch wel, ik kan het als dogma aanvaarden dat ik zo moet handelen omdat deepeco het gezegd heeft, ook al vind ik daar geen enkel welbehagen in en ook al denk ik niet dat ik daarvoor in een of ander hiernamaals ga beloond worden door een of andere diviniteit.

Zo wordt altruisme eigenlijk een deelverzameling van egoisme. Dat lijkt mij ook een zeer praktische definitie. Het soort altruisme dat je dagelijks tegenkomt. Want zelfs al is je definitie van altruisme in theorie wel mogelijk, is het niet mogelijk (zelfs niet in theorie) ernaar te handelen.

Wel, als je gewoon maar niet-materieel egoisme "altruisme" noemt, dan is dat niet in de zin van onzen deepeco, he. Voor mij is dat gewoon egoisme. Maar mijne godsdienstleraar snapte dat al niet, dus ik kan goed begrijpen dat anderen dat ook niet snappen.

Dat "altruisme" is eigenlijk zelfs een meer intelligente vorm van puur egoisme, want je wil (als je een heel klein beetje verstand hebt) toch helemaal je materieel voordeel niet maximaliseren voor zijn eigen, he. Je wil eventueel je materieel voordeel vergroten als MIDDEL om je welbehagen te vergroten, om beter van 't leven kunnen te genieten. Materiele spullen op zich brengen niks bij, he. Of je nu 20 ferrari's of 500 ferrari's bezit, dat maakt voor de meesten niks uit. Wat plezant is, is om in een ferrari rond te rijden, knappe blondjes te impressioneren, jezelf een hele heer te voelen, wat afgunst kunnen te veroorzaken, als een grote meneer aanzien te worden in een of ander sjiek hotel... allemaal dingen die op je welbehagen spelen (als je een strandstoefer bent). De ferrari zelf is bijzaak, het is gewoon een *middel* om dat welbehagen te bekomen.

[<!-- / message -->]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dan heb je natuurlijk triviaal gelijk, elke rationele beslisser is dan een egoist, maar dat woord verliest dan zijn betekenis.

Ja, maar. Dat is dus ook effectief zo.

Maar ik moet die gedachte opbouwen. Dus, eerst moet ik toch stellen dat ik de definities te ingewikkeld en te nauw (eng) vind.

Egoïsme zou je kunnen typeren als: Handelen met zelfverrijking als hoofddoel.

Altruïsme wordt dan: Handelen met de verrijking van iemand anders dan jezelf als hoofddoel.

En in principe kan je dan zeggen dat het motieven zijn. De reden waarom iemand een bepaalde handeling doet.

Motieven zijn bijvoorbeeld: Rijk worden, winst maximaliseren. Maar ook : Stoned zijn, liever lui zijn, lekker eten. En dus ook: Dieren pijn besparen, gezond willen leven, armoede uit de wereld helpen.

Voor zover ik weet doet de economie als wetenschap daar geen uitspraken over. Economie probeert te verklaren hoe de dingen zijn en geeft geen richtlijnen hoe ze zouden moeten zijn. Handen af van motieven dus. Het kan de behoefte zijn van iemand om uitsluitend zijn eigenbelang na te streven, maar het mag ook zijn doel zijn om zoveel mogelijk weg te geven aan anderen. Dat maakt voor de wetenschappelijke econoom geen reet uit.

Dus om terug te grijpen:

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dan heb je natuurlijk triviaal gelijk, elke rationele beslisser is dan een egoist, maar dat woord verliest dan zijn betekenis.

Ja dat is toch zo, voor een econoom behoren egoïsme en altruïsme tot de black box van het menselijk handen.

Voor zover het een econoom aanbelangt dwingt schaarste tot prioriteiten stellen en tot het maken van keuzes. Niet egoïsme. Niet altruïsme.

In een economische context verliezen die alle betekenis.

En dan wat heel de calculatie problemen betreft. Elk theoretisch economisch model vertrekt van een assumptie. Op basis van die assumptie kunnen vervolgens bepaalde uitkomsten worden beredeneerd. De assumptie is concreet de mini-max validatie in een mini-max iteratie. Een schaakprogramma komt tot een optimale zet door als assumptie aan te nemen dat de tegenstrever in de volgende zet de beste zet zal doen.

Een econoom kan in zijn model er van uit gaan dat een bedrijf zoveel mogelijk winst wil maken. Of ook dat er gestreefd wordt naar een zo sterk mogelijke groei van de omzet. Of nog naar het grootste marktaandeel. Andere assumpties, andere uitkomsten. Of zelfs de assumptie zo snel mogelijk op de fles gaan.

Je kan dus ook perfect een model opzetten waarin je aanneemt dat er gestreefd wordt naar zolang mogelijk kunnen beschikken over fossiele brandstoffen. Een econoom kan perfect ecologische assumpties in zijn modellen steken en daarmee tot zinnige conclusies komen.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door <!-- / message -->

Ja dat is toch zo, voor een econoom behoren egoïsme en altruïsme tot de black box van het menselijk handen.

Voor zover het een econoom aanbelangt dwingt schaarste tot prioriteiten stellen en tot het maken van keuzes. Niet egoïsme. Niet altruïsme.

In een economische context verliezen die alle betekenis.

Ik ben het met je eens dat wat telt voor een econoom, is dat de agenten van een economie een "nutsfunctie" hebben die ze trachten te optimiseren. Er verandert dus niks fundamenteels aan de basismechanismen van het economische denken, hoewel de uitkomst uiteraard sterk afhankelijk is van de precieze vorm van die nutsfunctie. Met andere woorden, de resultaten van de economie (en van de vrije markt) zijn niks anders dan een reflectie van wat de mensen eigenlijk willen (van de nutsfunctie die ze aanwenden).

Maar het is wel degelijk mogelijk om na te denken over de precieze vorm van die nutsfunctie. En om het verschil te maken tussen een egoist en een altruist, voer ik het concept van "welbehagen" in. Een egoist stelt zijn nutsfunctie gelijk aan zijn welbehagen, en een altruist stelt het gelijk aan het welbehagen van anderen.

Men kan zich inderdaad de vraag stellen of het uberhaubt wel mogelijk is om zijn nutsfunctie gelijk te stellen aan het welbehagen van anderen.

[<!-- / message -->]

Ja, maar.

Dan moet je eens wat langer stil staan bij de donatie economie die hier is neer gezet. Ik kan die met de beste wereld niet zien als opgebouwd door een altruïstische maatschappij. In een donatie economie, zo als die hier is neergezet, verschuiven geld en goederen van eigenaar door donatie. Nu vind ik de begrippen bezit en eigenaar hele bizarre begrippen om aan een altruïstische maatschappij te koppelen. Het model, de iteratie dus, klopt al niet. Ook de assumptie, namelijk dat altruïstische mensen trachten hun eigenwaarde te maximaliseren door het welbehagen van anderen te vergroten, lijkt mij vreemd. Eigenwaarde en maximaliseren lijken mij bizarre begrippen om aan altruïsme te koppelen. Ook de minimax evaluatie klopt dus niet.

Het is alsof je een model neerzet over migrerende walvissen. Een model waarin ze over nucleaire aandrijving beschikken. En een assumptie die ervan uitgaat dat de walvis die het eerste aankomt wint.

Nu is het wel totaal niet vreemd dat je een model dat altruïsme beschrijft contamineert met sporen van egoïsme. Ik maak me ook sterk dat je, omwille van je mens zijn, niet anders kan. Net zo min als je een model kan opstellen vanuit je walvis zijn over migrerende walvissen.

Het is namelijk zo dat er in een altruïstische maatschappij geen waarnemer bestaat die egoïsme herkent. Mocht dat wel zo zijn dan is die maatschappij gecontamineert met egoïsme. En bijgevolg zal die maatschappij ook egoïsme als motief hanteren.

Nu is die donatie economie wel interessant. Om niet te zeggen hopeloos interessant. Ze kan alleen maar het resultaat zijn van een met egoïsme gecontamineerde maatschappij. De rijken zijn namelijk dezen die het meeste kunnen weggeven. Als je alles weggeeft, houdt het op. Er moeten dus wel degelijk inkomsten zijn. Anders valt deze economie stil. Iemand die elke donatie gewoon maar aanvaardt, die zondigt tegen de regels. Je moet dus van iedereen de bezittingen kennen. En de uitgaven en de inkomsten. En om te speculeren op morgen, ook de te verwachten inkomsten en uitgaven. Anders doe je iemand schade door elke donatie zonder meer te aanvaarden. Niemand kan zich ook bevinden op de plaats waar en water, en tv's, en brood, en ketchup, en geneeskundige zorgen worden uitgedeeld TEGELIJKERTIJD. Schaarste is dus ook key in deze economie. Bovendien betekent dit dat er goederen moeten gerealloceerd worden over tijd en afstand. Er zal dus vervoer zijn ,speculatie en bewaring. En een equivalent van een overheid die moet toezien dat men niks achterhoudt. Achterhouden is in dit systeem stelen. Het komt dus weer neer op het optimaliseren van inkomsten en uitgaven. En op inkomsten genereren om uitgaven te kunnen doen. Uitgaven staat hier voor doneren. Het interessante aan deze denkoefening is, wanneer je ze volledig beleefd, dat je al egoïstische assumpties moet maken om een verschil met de huidige economie aan te tonen.

[<!-- / message -->]

En dan, beste patrickve, als je dat doorleeft hebt moet ge eens proberen om de contaminaties uit je eigen model te halen. Probeer eens walvis te zijn en met de walvissen mee te zwemmen, bij wijze van spreken. Vraag je eens af of een altruïst in een altruïstische maatschappij in staat is om te volgen. En als hij dat niet kan, dan kan je niet verschuilen achter het non-argument: "Hij snapt het weer niet".

[MIS]

Tic tac

2. Het onderscheid tussen differentiatie en dissociatie

Juist omdat de evolutie verloopt volgens processen van differentiatie en integratie, kan er in elk afzonderlijk stadium iets misgaan – hoe groter de diepte van de Kosmos, hoe groter het aantal mogelijke ziekten. En zoals we hebben gezien treedt een van de meest voorkomende evolutionaire stoornissen op wanneer differentiatie ontaardt in dissociatie, of dat nu is op ontogenetisch of op fylogenetisch niveau. In de menselijke evolutie bijvoorbeeld is het één ding om lichaam en geest te differentiëren, maar iets heel anders om ze te dissociëren. Het is één ding om cultuur en natuur te differentiëren maar iets heel anders om ze te dissociëren. Differentiatie vormt de inleiding tot integratie, dissociatie leidt tot rampen. De menselijke evolutie (zoals elk andere evolutie) wordt gemarkeerd door een reeks belangrijke differentiaties, die volkomen normaal en bovendien cruciaal zijn voor de evolutie en integratie van het bewustzijn (alleen door differentiatie kan een eikel uitgroeien tot een eik). Maar in elk stadium kunnen deze differentiaties ontaarden in dissociatie, zodat diepte wordt omgezet in ziekte, groei in kanker, cultuur in een nachtmerrie, bewustzijn in foltering. Een elke evenwichtige beschrijving van de geschiedenis is niet alleen een kroniek van de noodzakelijke differentiaties van de bewustzijnsevolutie, maar ook van de pathologische dissociaties en vervormingen waarmee deze maar al te vaak gepaard gaat.

Anders gezegd, de monetaire crisis is enkel het gevolg van een niet aangepast denkpatroon. Of begrijpen we dat weer niet misschien? En maar lezen …. Je hoeft inhoudelijk niet te reageren, dat is een optie.

[MIS]

En dan, beste patrickve, als je dat doorleeft hebt moet ge eens proberen om de contaminaties uit je eigen model te halen. Probeer eens walvis te zijn en met de walvissen mee te zwemmen, bij wijze van spreken. Vraag je eens af of een altruïst in een altruïstische maatschappij in staat is om te volgen. En als hij dat niet kan, dan kan je niet verschuilen achter het non-argument: "Hij snapt het weer niet".

Er moet iemand zijn die het denken bedacht heeft, we denken erover na wie dat zou zijn.

[MIS]

Oh ja, hoeveel keer hebben we dat al niet moeten horen. Simplisme zijn uitingen van oppervlakkigheid als gevolg van een eenzijdig lineair en star geconditioneerd denkpatroon. Eenvoud daarentegen gaat dieper en zal blijken de drager te zijn van het simplisme en bijhorende randfenomenen. En we hoeven het helemaal niet moeilijk te maken, net omwille ervan. Voor de goede orde, zal ik je nog een praktisch en aangepast voorbeeld geven.

Simplisme en oppervlakkigheid

We gaan ervan uit dat er een pensioentekort is, we geloven dat. In een rekenblad plaatsen we enkele getallen om dan tot het Europese besluit te komen dat we nog een tiental miljoen allochtonen nodig hebben om het financiële gat te dichten, we geloven dat en politiek stelt dat we onze mentaliteit moeten veranderen in functie hiervan. Simpel gesteld, we promoten slavernij, hoeven we geen doekjes om te doen. De reacties hierop vanuit de eigen cultuur en andere laten we dan even buiten beschouwing.

Eenvoud en diepte

In de eerste plaats is de premisse dat er een pensioentekort zou zijn gebaseerd op een rekenkundige en derhalve objectief waarneembare onwaarheid. Nu, waarom dat zo is kunnen we gewoon in een andere tabsheet van het bovenvermelde rekenblad becijferen. Een eenzijdig inflatoire ecnomie leidt tot het steeds hoger worden van prijzen waardoor we mits allerhande omwegen tot een pensioentekort komen, zeker gezien de verdere verbrijding van ‘economie’ (ic welvaart en welzijn) wat op zich een inherent natuurlijk proces is, dus ook globalisatie op zich. Dus, terug naar het rekenblad, economie laat ook deflatie toe waardoor je eenvoudig de omgekeerde logica kan toepassen en dat vanuit een mondiale en derhalve ruimere visie op economie, mens en leven. In z’n extreme vorm kan je dus ook alle prijzen en lonen wereldwijd delen door eenzelfde factor. Het gevolg is dat er omwille van de relativiteit der getallen schijnbaar niets wijzigt, alleen is je pensioentekort onbestaande omwille van de spontane geldcreatie die daar het eenvoudige gevolg van is. Zo ‘eenvoudig’ is dat.

En omdat bovenstaande rekenkundige eenvoud niet begrepen wordt passen we zonder probleem deze omgekeerde logica (te begrijpen vanuit de logica die we aanvaard hebben als waar en normaal) toe op de simplistische oplossing van slavernij. Hieruit vloeit dan het idee om de vergrijzing te exporteren. Ook op die manier kan het pensioentekort opgelost worden, en dat op basis van dezelfde relativiteit der getallen. Er zijn dus oplossingen in overvloed, je kan ook bvb. de Walen de schuld geven van het feit dat Opel Antwerpen z’n deuren sluit. Vervolgens wou je het over simplisme hebben?

We pleiten voor de afschaffing van onderwijs.