Kloot Flaminkaabje en de Boze Gerolf

[Thomas]

Kloot Flaminkaabje en de Boze Gerolf
Een modern sprookje


Er was eens een negenjarig meisje dat kloot flaminkaabje heette. Dat was omdat ze altijd een klotig flaminkaabje droeg. Volgens haarzelf geheel vrijwillig. Volgens de aanhangers van een leider die meer dan 100 jaar geleden een nieuw rijk wou stichten, was dat omdat dat aan de haard de hitte wat tegenhield met al die Coolen op het vuur. Want volgens dat geloof kunnen vrouwen vooral best in de buurt van de haard blijven zitten Je kunt van mannen niet hetzelfde verlangen. Aanhangers van andere godsdiensten begrijpen dat heel goed.

Op een dag vroeg moeder Kloot flaminkaabje om wat koekjes naar haar grootmoeder te gaan brengen. Die grootmoeder woonde midden in een woud waar veel blauw langs de boswegen liep. Haar moeder drukte Kloot flaminkaabje dus zeker op het hart niet nadat de avondklokken luiden de metro te nemen. Dat was heel gevaarlijk. Kloot Flaminkaabje beloofde dat en ging in volle mars op pad. Met veel paranoia stapte ze in de metro, legde haar voeten gehaakt in een kruis onder de andere bank en stak een arm op. Ze had immers in een column gelezen dat het heel wreed is om autochtone medeburgers niet op die manier te begroeten. De reis duurde lang zoals altijd met die honderden controles en oponthoud onderweg. Maar uiteindelijk kwam ze in het hart van het bijna blauwuitziende bos.

Net toen ze uitstapte werd ze aangesproken door een man met een stoppelbaard, die een raar geel leeuwachtig petje op had. Wat een gezaghebbend uitziende man, dacht Kloot Flaminkaabje, niet wetend dat dit de grote Boze Gerolf was.
"Wat ga je doen Kloot Flaminkaabje?", vroeg de grote boze Gerolf met zijn liefste stem. "Naar mijn grootmoeder, die van een ander bos afkomstig is, koekjes brengen," zei Kloot Flaminkaabje.
"Zou je niet liever eerst even gaan vechten in Brussel?", vroeg de boze Gerolf. "Dan pas ik zolang wel op je koekjes."
Dat wilde Kloot Flaminkaabje natuurlijk wel.
De grote Boze Gerolf gaf haar een bewijsje mee en aan een bruin jongetje gaf hij een ander papiertje, wat deze onmiddellijk onder zijn broertjes, zusjes, ouders en nonkels en vriendjes verspreidde om te laten zien dat Gerolf niets kwaads in de zin had. Terwijl Kloot Flaminkaabje de weg naar Brussel insloeg, haastte Boze Gerolf zich naar het huisje van grootmoeder, vergast(t)e haar en ging in haar bed liggen wachten.

Inmiddels had een jager, die Ah Bos Asha heette, ontdekt dat de grote Boze Gerolf snode plannen had en hij wilde hem doodschieten. Maar dat vonden de mensen in het land van Kloot Flaminkaabje heel gemeen. Ze zeiden dat Ah Bos Asha ook een jachtvergunning voor een ander vreemder bos had en hier alleen maar wilde komen schieten omdat de grote Boze Gerolf zoveel lekkere koekjes enkel voor bewoners van het eigen bos wilde. Met z'n allen gingen ze demonstreren tegen die stoute Ah Bos Asha. Dat zou hem wel leren.

Kloot Flaminkaabje keerde halverwege weer om. Ze vond het veel te 'vreemd' daar in dat verre Brussel. Teruggekomen baande ze zich een weg door een groep demonstranten naar het huisje van haar grootmoeder.
"Wat is er aan de hand?", vroeg ze aan een groen vrouwtje, met een neus als van een vogel, die aanpappend met witkapje en haar zeven lieve kinderen tegen het verbod op uitdelen van biologisch geteelde mooi uitziende appels protesteerde. Kloot Flaminkaabje bleef toch wat op afstand van het groene vrouwtje, omdat geruchten de ronde deden dat ze al een aantal witkapjes met haar bio-appels had doodgeknuffeld.
"We zijn aan het protesteren, zei het groene vrouwtje.
"Natuurlijk," zei Kloot Flaminkaabje en ze ging gauw het huisje binnen.

Daar lag de grote Boze Gerolf onder de dekens in het bed van grootmoeder.
"Grootmoeder," zei Kloot Flaminkaabje. "Ik had lekkere koekjes voor je meegebracht, maar die bewaart een vriendelijke mijnheer zolang voor mij." Terwijl ze dat zei, realiseerde ze zich echter dat haar grootmoeder er vreemd uitzag.
" Heil Grootmoeder, waarom draag je zo'n vreemd kortgehaakt snorretje?", vroeg ze.
"Dat is tegen de kou, kind," zei de grote Boze Gerolf.
Dat begreep Kloot Flaminkaabje wel. Toen zag ze dat er boven het bed een kruisje hing met haakjes aan in de vorm van een leeuw.
"Grootmoeder, wat is dat voor een raar kruisje?", vroeg ze.
"Tussen die haakjes hangt normaal een beeldje dat nu kapot is ," zei de grote boze Gerolf.
Logisch, dacht Kloot Flaminkaabje, grootmoeder stofte haar verzameling leeuwenbeeldjes regelmatig op en had ook al een tijdje Parkinson. Maar toen viel haar nog iets op:
"Grootmoeder, waarom draag je een baard en heb je een haard?"
"Dat is om te laten zien dat ik altijd gelijk heb en jij naar mij moet luisteren," zei de grote boze Gerolf terwijl hij overeind kwam en Kloot flaminkaabje bij al die andere vrouwen naast de haard zette, die hij op die plaats binnen eigen bosstreek al jaren gekluisterd hield.

Ah Bos Asha probeerde hen nog op tijd te bevrijden. Maar het vele blauw op de wegen hield hem tegen.
Die vonden dat jagers in eigen bossen moesten jagen.


Thms Anders.

[Groene T]

Inderdaad Thomas, 'k zou het ook apart gezet hebben...

beestig goe trouwens...
zelf geschreven ?

[Thomas]

ik vond het een leuke uitdaging.

[Groene T]

Thomas, voor mij is de wereld fundamenteel juist heel sterk en zeker...

't is wij, de samenlevingen en maatschappijen die heel de boel ondermijnen en verzieken...

allez, naar mijn gedacht dan...

[C uit W]

Schone tekst. Het oorspronkelijke had wel een realistischere sfeer

[Groene T]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Schone tekst. Het oorspronkelijke had wel een realistischere sfeer

Niet te ver zoeken ,

ik bedoelde dat 't leven op zich iets prachtig is, maar dat de mens met zijn rare kronkels er toch een onlogische gang van zaken heeft ingestopt die geuit op duizend verschillende manieren in het dagelijkse leven...

't is maar van welke kant je het bekijkt... want eigenlijk heb je gelijk !

[Thomas]

Tja Groene T, ook hier zou ik gerust een discussie over willen beginnen. Maar ik kies ervoor om een onderschrift als ondiscutabel te beschouwen voor de persoon ik kwestie.

[Groene T]

Oorspronkelijk geplaatst door Thomas

Tja Groene T, ook hier zou ik gerust een discussie over willen beginnen. Maar ik kies ervoor om een onderschrift als ondiscutabel te beschouwen voor de persoon ik kwestie.

heel juist, 't zijn trouwens allemaal persoonlijke waarheden...


en voor c uit w, sorry, heel debiel van mij dat ik niet doorhad dat je eigenlijk de tekst van Thomas bedoelde .... tuuuuuuut


maar voor de rest... cava ze...

[ydde]

Roodankje liep eens door het bos en hoorde plotseling achter een struikje kreunen. Tot haar verbazing zag ze verschillende weerwolven die verbazingwekkende mimieken vertoonden en fel aan ’t gestikuleren waren.
“Zeg” sprak zij tot de eerste “Waarom hebt gij zo’n grote poten”
“d’as om beter mijn visa kaart kunnen vast te houden!”
“Ah” zei zij ”En waarom heeft die naast U zo’n grote neus”
“Om beter te kunnen snutten …”
“Omdat hij zoveel blêt” verduidelijkte een andere.
“En waarom” vroeg zij een volgende “hebbde gij zo’n grote tanden?”
“Omdat ik, nogal véél moet met gasten moet gaan eten …” bekende deze.
“En kost dat véél”
“t’ Valt nogal mee” wedervoer de eetwolf “’k moet het zelf niet betalen!”
“Zeg” tot de vijfde “ Waarom hebt gij zo’n grote oren”
“Omdat ik democraat ben” loog deze wolf “ik wil weten wat de anderen willen …”
“En waarom hebben jullie allemaal zo’n klein oogskens?” wou Roodankje weten.
“Omdat” in koor “wij allemaal op U zitten te kakken!”
“Alléé” afscheidde het lieve Roodankje “tot den 18de, dan moet ik nog eens passeren …dag lieve wolven!”
Want zij, zij was tenminste een lief kind!