Wereld Tea Party'ers is achterhaald

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Dit klopt voor degenen die goed bij kas zitten. Maar wat doe je dan met de grote groep Amerikanen die zich geen ziekteverzekering kunnen veroorloven? En wat als kommerciële ziekteverzekeraars tijdens de behandeling stoppen met de verzekerde uit te betalen?

Hoe groot is die groep en in welke mate werden die nog niet geholpen door medicaid en vrijwillige organisaties?

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Ik ben zelf nochtans voorstander van de sociaal gekorrigeerde autonomistische versie van het libertarisme. Een nachtwakersstaat dat alleen maar steunt op repressieve instituten zoals leger, politie en gerecht om de eigendommen van de "haves" te beschermen is onvoldoende. Zo'n nachtwakersstaat moet op zijn minst ook een sociaal vangnet met interpersoonlijke solidariteit voor de "havenots" omvatten. Dit laatste is de beste garantie voor het eigendomsrecht, veel meer dan die repressieve instituten. Daar hebben ook de "haves" baat bij. Te grote welvaartsverschillen en te grote konsentraties van eigendom in een beperkt aantal handen werkt immers eigendomsdelikten en onstabiele samenlevingen in de hand, waar noch de "haves" noch de "havenots" baat bij hebben.

Tussen het absoluut eigendomsrecht van kapitalistische libertairen en de "eigendom is diefstal"-filosofie van socialistische libertairen heb je het relatief eigendomsrecht van de autonomistische libertairen.

Vind je niet dat de redenering 'als we niet sociaal corrigeren, gaan de armen een onstabiele samenleving veroorzaken' getuigen van een elitaire, denigrerende visie? Alsof armen niet in staat zijn om te werken om zichzelf te verrijken; neen, ze gaan chaos en wanorde veroorzaken, als we ze geen gooddies uit de overheid geven. Dat is je redenering; ik ga echter niet akkoord met die denigrerende vooronderstelling.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

Ik had het niet over de Zwitserse maar over de Zweedse sociaal-demokratie.

Ah; kan je eens aantonen hoe duurzaam dat model is? En waarom is dat zo positief? Cijfers ivm innovatie, pijncontrole, preventie, etc.

[Wautd]

Oorspronkelijk geplaatst door Nr.10

De Tea Party-beweging is ronduit lachwekkend.

Mij doen ze eerder aan de bruinhemden van de jaren 20 en 30 denken. Met het verschil dat Big Business wachtte met hun te kloten ná de nazis de macht kregen.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Wautd

Mij doen ze eerder aan de bruinhemden van de jaren 20 en 30 denken. Met het verschil dat Big Business wachtte met hun te kloten ná de nazis de macht kregen.

Ik zou dan wel dat kleine verschil opmerken dat de bruinhemden de staat as such verdedigden en dat de tea party movement over het algemeen een tendens is naar wantrouwen vis a vis de overheid. Lijkt me wel een belangrijk verschil, zeker als je kijkt naar de breuklijn waarover het dispuut is ontstaan.

[Savatage]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

De Amerikaanse Tea Party'ers vinden dat het kapitalisme alle problemen oplost, dat het het Enige Echte Syteem is dat werkt, en dat de gezondheidszorg van de USA "fantastisch" is. Dit wordt nochtans niet bevestigd door de feiten. In de meeste West-Europese landen is het voor iemand met een gemiddeld inkomen beter leven dankzij een uitgebreid publiek sociaal vangnet, het leven is er zeker niet slechter dan in de USA, en sociaaldemokratieën zoals Zweden doen het zelfs heel goed.

Omdat jij het zegt zeker?

[Voltian]

misschien niet de juiste topic om dit te vragen, maar Adrian, wat is uw mening over de gezondheidzorghervorming in de VS?
Uit vorige posts leer ik dat je staat voor een zo klein mogelijke publieke sector; in de meeste gevallen kan ik me er in theorie in vinden maar gezondheidszorg lijkt me toch best publiek georganiseerd. Althans, tot die conclusie kom ik met de (beperkte) kennis die ik erover heb en wat ik oppik in artikels. Wat is uw visie?

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Doomy

De Amerikaanse Tea Party'ers vinden dat het kapitalisme alle problemen oplost, dat het het Enige Echte Syteem is dat werkt, en dat de gezondheidszorg van de USA "fantastisch" is. Dit wordt nochtans niet bevestigd door de feiten. In de meeste West-Europese landen is het voor iemand met een gemiddeld inkomen beter leven dankzij een uitgebreid publiek sociaal vangnet, het leven is er zeker niet slechter dan in de USA, en sociaaldemokratieën zoals Zweden doen het zelfs heel goed.

Ook het banksysteem van het "kommunistische" China (tegenwoordig eigenlijk een soort staatskapitalisme) is relatief ongeschonden uit de bankkrisis gekomen. China heeft veel grotere groeicijfers dan om het even welk westers kapitalistisch land.

Verder heeft men het harde kapitalisme van Milton Friedman nergens ter wereld zonder de door hem zo veroordeelde overheidsdwang kunnen installeren, en heeft het altijd geleid tot een verarming van een groot deel van de bevolking, een roof van publieke middelen via "privatiseringen", en een grotere welvaartskloof. In Chili en Argentinië heeft men de bevolking haar welvaart alleen via bloedige staatsgrepen en bijbehorende "shock and awe"-kapitalisme kunnen ontfutselen, zodat ze het te druk hadden met overleven om zich te kunnen verzetten tegen de uitverkoop van hun publieke welvaart.

De Amerikaanse Tea Party'ers willen voor de USA ook "exeptionalism" omdat de USA volgens hen een speciaal land is dat daardoor een voorkeursbehandeling verdient. "Exeptionalisme" is gewoon een ander woord voor superioriteitsgevoel. Die lui hebben het er duidelijk moeilijk mee dat ze hun bevoorrechte positie in de wereld verliezen en anderen in de wereld ook hun deel van de welvaart opeisen.

Kortom: het wereldbeeld van de Amerikaanse Tea Party'ers is al even achterlijk en achterhaald als deze van de moslimfundamentalisme. Hun verzet is gewoon een laatste stuiptrekking van een verdwijnend wereldbeeld in een veranderende wereld.

De religie van de neoliberale “vrije markt” is ontmaskerd:

· De vrije markt saneert zich nu op kosten van de belastingsbetaler.
· Vele jaren heeft de economische elite reuzenwinsten gemaakt zonder participatie, nu moet de gemeenschap vermijden dat ze bankroet gaan door financiële steun, flexibiliteit en ontslagen van arbeiders.
· Jobs worden weggesneden en inkomens verminderd omdat het hogere bonussen, absurde aftrekbare voordelen, extreme aandeelhouderuitkeringen en dividenden oplevert.
· Het mondiale uitzendkantoor van de economische elite had vrij spel gekregen om de wereld rond op jacht te gaan naar de goedkoopste arbeidskrachten, met delokalisatie van bedrijven, sociale kerkhoven en volksverhuizingen als gevolg.
· De elite, omdat zij nog steeds de meeste vruchten plukken van onze collectieve inspanningen voor onderwijs, infrastructuur enz, deze moeten uiteraard belast worden, verantwoording afleggen en onder strenge controle staan, en zonodig bestraft worden
· De elite (jetset), slechts 0,2 procent van de bevolking verkrijgt 50% van de totale inkomens in ons land, deze parasieten zijn de oorzaak van een wereldcrisis die zijn gelijke niet kent.

De economische vrije markt meltdown begint:

Ieder systeem is vergankelijk en gedoemd ten onder te gaan, dus ook vrije markt, dat leerde ons de geschiedenis.
Vernieuwing en verandering zijn de pijlers van vooruitgang en evolutie, de geschiedenis herhaald zich, vrije markt is dus een verdwijnend wereldbeeld ten gevolge van een veranderende wereld.

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

misschien niet de juiste topic om dit te vragen, maar Adrian, wat is uw mening over de gezondheidzorghervorming in de VS?
Uit vorige posts leer ik dat je staat voor een zo klein mogelijke publieke sector; in de meeste gevallen kan ik me er in theorie in vinden maar gezondheidszorg lijkt me toch best publiek georganiseerd. Althans, tot die conclusie kom ik met de (beperkte) kennis die ik erover heb en wat ik oppik in artikels. Wat is uw visie?

Ik had mezelf voorgenomen om niet meer echt in debat te gaan op politics.be, tenzij wat vragen te stellen (en zo meer feiten te weten te komen), maar zo'n vriendelijke vraag kan ik niet negeren.

'k ga wel wat samenvatten wat mijn bezwaren zijn, zonder echt de onderliggende zaken te beredeneren.

In het algemeen ben ik inderdaad geen voorstander van een organisatie van de gezondheidszorg door de overheid. Ik denk dat (1) vrijwillige solidariteit, (2) private verzekeringen en (3) sparen in het algemeen een betere methode is om te betalen voor gezondheidszorg, om de simpele reden dat ik denk dat als je systemen baseert op vrijwilligheid ze beter zijn dan op basis van dwang. Competitie en solidariteit kunnen dan samen een compleet geïntegreerd systeem vormen. De redenen waarom ik geen voorstander ben van dwang, is omdat dwang effectief vrijwilligheid wegneemt. Maar alleen als mensen vrijwillig iets doen, kan je zeker weten dat ze dit effectief willen. Als je dat wegneemt, neem je (voor mij) een fundamenteel mechanisme weg waarop je een systeem kan controleren of het wel doet wat het moet doen. Natuurlijk: je hebt het probleem van de armen, maar waarom zou vrijwillige solidariteit en competitie om de kosten te verlagen slechter zijn dan een systeem waarbij belastingen worden geheven, mensen gesubsidieerd, gecontroleerd, gereguleerd, etc. Vanuit een wantrouwen voor het politieke proces, betwijfel ik of dit wel wenselijk is. Natuurlijk; dit raakt de fundamentele discussies niet aan - adverse selection enzo. - en ik wil gerust wat literatuur geven daarover, maar ik ga daar niet verder niet echt op in.

In het algemeen ben ik inderdaad tegen deze hervorming. Ik denk niet dat de redenering 'het gaat niet goed, daarom is elke mogelijke verandering positief' een correcte redenering is, wat een redenering is die ik nogal vaak heb gehoord. Ik denk dat deze gezondheidszorghervorming een (veel snellere) stijging van de kosten zal teweegbrengen, wat het in het algemeen slecht is. We mogen ons niet focussen op 'er zijn problemen' en daardoor negeren dat 'er meer problemen zouden kunnen ontstaan'. 'k heb al studies gelezen dat het aantal verzekerden wel eens zou kunnen dalen (waarom zou je je nog verzekeren als je toch aan dezelfde prijs kan verzekeren als je effectief een ziekte hebt?), dat er allerlei aanbodbeperkingen zullen gevolgen (door het feit dat men ook probeert om simpelweg stijgende prijzen te _verbieden_, maar prijscontroles hebben altijd perverse effecten), ...

Dus ja; 'k denk dat er heel goede redenen zijn om tegen deze hervorming te zijn, zelfs bekeken vanuit het standpunt van de 'zwakkeren'.

[the_dude]

die tea party beweging is wel niet zo eenduidig als wordt afgebeeld. Je hebt denkende mensen die genoeg hebben van het profitariaat en hun lakeien in de politiek en je hebt types als palin die er als volleerd profiteur hun voordeel uit pogen te halen...
+ zoals ik gelezen heb is die hervorming geen systeem zoals wij ze kennen doch een vrijbrief aan de grote privé instelling om als enige de massa te voorzien, met welke gevolgen?

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik had mezelf voorgenomen om niet meer echt in debat te gaan op politics.be, tenzij wat vragen te stellen (en zo meer feiten te weten te komen), maar zo'n vriendelijke vraag kan ik niet negeren.

'k ga wel wat samenvatten wat mijn bezwaren zijn, zonder echt de onderliggende zaken te beredeneren.

In het algemeen ben ik inderdaad geen voorstander van een organisatie van de gezondheidszorg door de overheid. Ik denk dat (1) vrijwillige solidariteit, (2) private verzekeringen en (3) sparen in het algemeen een betere methode is om te betalen voor gezondheidszorg, om de simpele reden dat ik denk dat als je systemen baseert op vrijwilligheid ze beter zijn dan op basis van dwang. Competitie en solidariteit kunnen dan samen een compleet geïntegreerd systeem vormen. De redenen waarom ik geen voorstander ben van dwang, is omdat dwang effectief vrijwilligheid wegneemt. Maar alleen als mensen vrijwillig iets doen, kan je zeker weten dat ze dit effectief willen. Als je dat wegneemt, neem je (voor mij) een fundamenteel mechanisme weg waarop je een systeem kan controleren of het wel doet wat het moet doen. Natuurlijk: je hebt het probleem van de armen, maar waarom zou vrijwillige solidariteit en competitie om de kosten te verlagen slechter zijn dan een systeem waarbij belastingen worden geheven, mensen gesubsidieerd, gecontroleerd, gereguleerd, etc. Vanuit een wantrouwen voor het politieke proces, betwijfel ik of dit wel wenselijk is. Natuurlijk; dit raakt de fundamentele discussies niet aan - adverse selection enzo. - en ik wil gerust wat literatuur geven daarover, maar ik ga daar niet verder niet echt op in.

In het algemeen ben ik inderdaad tegen deze hervorming. Ik denk niet dat de redenering 'het gaat niet goed, daarom is elke mogelijke verandering positief' een correcte redenering is, wat een redenering is die ik nogal vaak heb gehoord. Ik denk dat deze gezondheidszorghervorming een (veel snellere) stijging van de kosten zal teweegbrengen, wat het in het algemeen slecht is. We mogen ons niet focussen op 'er zijn problemen' en daardoor negeren dat 'er meer problemen zouden kunnen ontstaan'. 'k heb al studies gelezen dat het aantal verzekerden wel eens zou kunnen dalen (waarom zou je je nog verzekeren als je toch aan dezelfde prijs kan verzekeren als je effectief een ziekte hebt?), dat er allerlei aanbodbeperkingen zullen gevolgen (door het feit dat men ook probeert om simpelweg stijgende prijzen te _verbieden_, maar prijscontroles hebben altijd perverse effecten), ...

Dus ja; 'k denk dat er heel goede redenen zijn om tegen deze hervorming te zijn, zelfs bekeken vanuit het standpunt van de 'zwakkeren'.

De solidariteitsprincipes zijn niet onbegrensd:

Voorzorg voor:

Werkloosheid, werkonbekwaamheid, ziekte, handicap, ongeval, pensioen, kindergeld en het laatste vangnet eventueel OCMW.

1. Een groot aantal mensen in onze samenleving kunnen nog over een goed leven beschikken door deze solidariteitsprincipes.
2. Ook reduceren deze principes de criminaliteit met ongeveer 75%.
3. Deze principes zorgen in de eerste plaats voor een herverdeling van rijkdom in onze samenleving en koopkracht voor iedereen.
4. De solidariteitsprincipes hebben niets met liefdadigheid te maken, het is veelmeer het tegenovergestelde van liefdadigheid.

Deze solidariteitsprincipes zijn de natte droom van iedere VS burger, uitgezonderd de rijke uiteraard.

We hebben met een beperkte samenleving een collectieve spaarpot gemaakt, zonder winstoogmerk:
Diegenen die “niet”of te “weinig” betaalde of spaarde, of niet gehoorde tot deze beperkte samenleving hebben geen recht op deze spaarpot.

Solidariteit betekent:
Een bepaalde samenleving die op een gezamenlijke manier een spaarpot aanlegde, dit om er in slechte tijden of noodgevallen gebruik van te kunnen maken.

Een bepaalde samenleving die een spaarpot aanlegt betekent:
Diegenen die niet mee betalen aan deze spaarpot hebben geen recht op deze spaarpot.
Uitzonderingen zijn gehandicapten, invaliden, zieken enz. die in relatie staan met de welbetalende.

Voorbeeld van een privaatverzekering:
Wanneer iemand zijn autoverzekering niet betaalt, dan heeft hij ook geen recht op een uitkering bij ongeval, men kan zich niet beroepen op de solidariteit: “de anderen betalen ik hoef niet te betalen”?.

Ik ben zeker geen voorstander van privaatverzekeringen maar we kunnen er wel iets van leren:
We mogen zeker het kind niet samen met het badwater weggieten.
Ik ben voorstander van collectieve staatsverzekeringssystemen zonder winstoogmerk, wat het solidariteitsprincipe ten goede komt, deze hebben als voordeel dat ze geen winstbejag nastreven en waarbij de spaarpot veel groter en massaler is en tegen een stootje kan.
Ook mensen die niet kunnen betalen (invaliden, gehandicapten enz) kunnen genieten van deze collectieve solidariteitsverzekeringen.
Op voorwaarde dat deze gelden (spaarpot) door bekwame mensen beheerd wordt en dat deze mensen het solidariteitsprincipe begrijpen en nastreven (nul tolerantie)
Indien er veel te ruime, dus slechte solidariteitsprincipes gehandhaafd worden moet men de verantwoordelijke hiervan zo snel mogelijk bestraffen of sanctioneren.
Is er geen essentieel verschil tussen een manager die rendabel een privaat bedrijf runt en een manager die rendabel een staats bedrijf runt.
Of de bedrijfseigenaar nu privaat of staat noemt, het rendement is van belang, het rendement is niet altijd winst, dat de totale samenleving het goed heeft, dit is ook rendement.
De kleur van de kat is van geen belang, van belang is dat ze muizen vangt.
De staat dient de gemeenschap dus de volledige samenleving of ieder individu.
Besluit:
Alle personen van een bepaalde samenleving die niet hebben bijgedragen tot de collectieve spaarpot hebben geen recht op deze spaarpot, of dit nu eigen volk, vreemdelingen of Walen zijn heeft geen belang, het gaat er om dat de betalende zeker niet gediscrimineerd worden en dat het spaarpotje niet leeg wordt gemaakt door niet betalende.


Een hongerende mens een vis te eten geven is een sociale daad, deze mens leren vissen, dit is een definitieve oplossing voor zijn honger.
Het solidariteitsprincipe betekent dus ook dat het spaarpotje relatief vol blijft en vooral dat het niet geplunderd wordt door niet betalende.
De solidariteitsprincipes zijn dus begrensd.

Globalisering:

Moeten solidariteitsprincipes gebonden zijn aan regio’s, landen, Europa of aan de totale wereld, is globalisering van deze solidariteitsprinciepen noodzakelijk.
Natuurlijk is globalisering van de solidariteitsprincipes noodzakelijk en ook de bijdrage tot de solidariteitsprincipes.
Indien er naast onze grenzen geen solidariteitsprincipes waren, dan zou dit een vorm van discriminatie zijn.
Gehandicapten, invaliden, zieken, gepensioneerden, kinderen, werklozen enz. zouden op plaats (a) tevreden zijn en op plaats (b) omkomen van ellende.
Om volkerenwandel te voorkomen moeten solidariteitsprincipes standaardiseren en vooral globaliseren.

[Voltian]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Ik had mezelf voorgenomen om niet meer echt in debat te gaan op politics.be, tenzij wat vragen te stellen (en zo meer feiten te weten te komen), maar zo'n vriendelijke vraag kan ik niet negeren.

'k ga wel wat samenvatten wat mijn bezwaren zijn, zonder echt de onderliggende zaken te beredeneren.

In het algemeen ben ik inderdaad geen voorstander van een organisatie van de gezondheidszorg door de overheid. Ik denk dat (1) vrijwillige solidariteit, (2) private verzekeringen en (3) sparen in het algemeen een betere methode is om te betalen voor gezondheidszorg, om de simpele reden dat ik denk dat als je systemen baseert op vrijwilligheid ze beter zijn dan op basis van dwang. Competitie en solidariteit kunnen dan samen een compleet geïntegreerd systeem vormen. De redenen waarom ik geen voorstander ben van dwang, is omdat dwang effectief vrijwilligheid wegneemt. Maar alleen als mensen vrijwillig iets doen, kan je zeker weten dat ze dit effectief willen. Als je dat wegneemt, neem je (voor mij) een fundamenteel mechanisme weg waarop je een systeem kan controleren of het wel doet wat het moet doen. Natuurlijk: je hebt het probleem van de armen, maar waarom zou vrijwillige solidariteit en competitie om de kosten te verlagen slechter zijn dan een systeem waarbij belastingen worden geheven, mensen gesubsidieerd, gecontroleerd, gereguleerd, etc. Vanuit een wantrouwen voor het politieke proces, betwijfel ik of dit wel wenselijk is. Natuurlijk; dit raakt de fundamentele discussies niet aan - adverse selection enzo. - en ik wil gerust wat literatuur geven daarover, maar ik ga daar niet verder niet echt op in.

In het algemeen ben ik inderdaad tegen deze hervorming. Ik denk niet dat de redenering 'het gaat niet goed, daarom is elke mogelijke verandering positief' een correcte redenering is, wat een redenering is die ik nogal vaak heb gehoord. Ik denk dat deze gezondheidszorghervorming een (veel snellere) stijging van de kosten zal teweegbrengen, wat het in het algemeen slecht is. We mogen ons niet focussen op 'er zijn problemen' en daardoor negeren dat 'er meer problemen zouden kunnen ontstaan'. 'k heb al studies gelezen dat het aantal verzekerden wel eens zou kunnen dalen (waarom zou je je nog verzekeren als je toch aan dezelfde prijs kan verzekeren als je effectief een ziekte hebt?), dat er allerlei aanbodbeperkingen zullen gevolgen (door het feit dat men ook probeert om simpelweg stijgende prijzen te _verbieden_, maar prijscontroles hebben altijd perverse effecten), ...

Dus ja; 'k denk dat er heel goede redenen zijn om tegen deze hervorming te zijn, zelfs bekeken vanuit het standpunt van de 'zwakkeren'.

Alvast bedankt om een uitzondering te maken

Theoretisch ga ik akkoord: mensen moeten alleen doen waar ze zelf voor kiezen en dus vrijwillig betalen voor gezondheidszorg eerder dan gedwongen via belasting. In principe leidt dit tot het beste resultaat. In de praktijk lijkt het toch niet te lukken want de huidige gezondheidszorg in de VS is relatief duur en kwaliteit is slecht (heb ik gelezen in The Economist, als je wil zoek ik het artikel). De VS leunt meer op privé dan "successvollere" (in de zin van kwaliteit en kost) publieke systemen in Europa en elders (enfin, de één al beter dan de ander...) dus het werkt het blijkbaar niet.

Ik denk dat er 2 problemen zijn waardoor de "second best" optie (nl. gedwongen via belastingen en beheerd/gecontroleerd door een overheid) in dit geval beter is.

Het bepalen van de juiste behandeling voor een medisch probleem vraagt bij uitstek specifieke kennis. Om te vermijden dat de consument in het zak wordt gezet en een veel te dure behandeling wordt aangesmeerd is een sterke consumentenorganisatie nodig, die de belangen van de klant verdedigt. Die is er niet en die rol wordt in een publiek systeem opgenomen door een overheid (of gecontroleerd door een overheid). Ok, dat is niet perfect want nog steeds gevoelig aan mismanagement en lobbying, maar het is beter dan niets.

Ten tweede, preventie, in vele gevallen goedkoper dan verzorging, zou enkele via een indirecte weg worden opgenomen in een privaat systeem (vb. via kortingen op premies als je kan aantonen dat je die of die risicoverlagende keuzes maakt).

Hoewel het inderdaad keuzevrijheid beperkt lijkt gezondheidszorg toch één van die zaken waar de overheid gerust voor mij mag beslissen, dan moet ik er ten minste geen tijd in steken wat voor mij de beste behandeling zou zijn. In geval van een privaat systeem is de weg van consumentenbelang naar juiste prijs voor een juiste (medische) dienst te ingewikkeld en te gevoelig voor perverse effecten waardoor, ondanks de minpunten, een overheidssysteem mij toch meer aangewezen lijkt, nee?

[Voltian]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

Alvast bedankt om een uitzondering te maken

Theoretisch ga ik akkoord: mensen moeten alleen doen waar ze zelf voor kiezen en dus vrijwillig betalen voor gezondheidszorg eerder dan gedwongen via belasting. In principe leidt dit tot het beste resultaat. In de praktijk lijkt het toch niet te lukken want de huidige gezondheidszorg in de VS is relatief duur en kwaliteit is slecht (heb ik gelezen in The Economist, als je wil zoek ik het artikel). De VS leunt meer op privé dan "successvollere" (in de zin van kwaliteit en kost) publieke systemen in Europa en elders (enfin, de één al beter dan de ander...) dus het werkt het blijkbaar niet.

Ik denk dat er 2 problemen zijn waardoor de "second best" optie (nl. gedwongen via belastingen en beheerd/gecontroleerd door een overheid) in dit geval beter is.

Het bepalen van de juiste behandeling voor een medisch probleem vraagt bij uitstek specifieke kennis. Om te vermijden dat de consument in het zak wordt gezet en een veel te dure behandeling wordt aangesmeerd is een sterke consumentenorganisatie nodig, die de belangen van de klant verdedigt. Die is er niet en die rol wordt in een publiek systeem opgenomen door een overheid (of gecontroleerd door een overheid). Ok, dat is niet perfect want nog steeds gevoelig aan mismanagement en lobbying, maar het is beter dan niets.

Ten tweede, preventie, in vele gevallen goedkoper dan verzorging, zou enkele via een indirecte weg worden opgenomen in een privaat systeem (vb. via kortingen op premies als je kan aantonen dat je die of die risicoverlagende keuzes maakt).

Hoewel het inderdaad keuzevrijheid beperkt lijkt gezondheidszorg toch één van die zaken waar de overheid gerust voor mij mag beslissen, dan moet ik er ten minste geen tijd in steken wat voor mij de beste behandeling zou zijn. In geval van een privaat systeem is de weg van consumentenbelang naar juiste prijs voor een juiste (medische) dienst te ingewikkeld en te gevoelig voor perverse effecten waardoor, ondanks de minpunten, een overheidssysteem mij toch meer aangewezen lijkt, nee?

Of wacht, je schat absolute keuzevrijheid hoger in dan een potentieel goedkoper publiek gedwongen model?
Kan ook natuurlijk, 't is maar welke waarden je hoger inschat...

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Dajjal

Je bedoelt die smerige grootkapitalisten die investeren in firma's zodat deze mensen kunnen aanwerven ?

Ach, die lui zijn zo vol van zichzelf dat ze altijd denken dat ze de enigen zijn die welvaart kreêren.
Alsof zij geen werknemers nodig hebben om die welvaart te kreëren.
Alsof ze geen koopkrachtige konsumenten nodig hebben om hun goederen en diensten aan te verkopen.
Alsof onderwijs en gezondheidszorg niet onrechtstreeks welvaart kreëren.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

De redenen waarom ik geen voorstander ben van dwang, is omdat dwang effectief vrijwilligheid wegneemt.

Kapitalistische libertairen weigeren te erkennen dat er ook van kapitaal dwang kan uitgaan. Want wat ben je met een teoretische vrijheid als je ze door een gebrek aan middelen niet in de praktijk kan brengen? En wat is je vrijheid waard als een groot bedrijf met veel middelen 132 advokaten tegen je aan kan smijten om je klein bedrijfje te nekken of je te onteigenen?

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door corse

Moeten solidariteitsprincipes gebonden zijn aan regio’s, landen, Europa of aan de totale wereld, is globalisering van deze solidariteitsprinciepen noodzakelijk.
Natuurlijk is globalisering van de solidariteitsprincipes noodzakelijk en ook de bijdrage tot de solidariteitsprincipes.
Indien er naast onze grenzen geen solidariteitsprincipes waren, dan zou dit een vorm van discriminatie zijn.
Gehandicapten, invaliden, zieken, gepensioneerden, kinderen, werklozen enz. zouden op plaats (a) tevreden zijn en op plaats (b) omkomen van ellende.
Om volkerenwandel te voorkomen moeten solidariteitsprincipes standaardiseren en vooral globaliseren.

Zelf vind ik dat een interpersoonlijke solidariteit onafhankelijk zou moeten zijn van elke territoriale, identitaire, kulturele, godsdienstige,... overheid. Het zou moeten worden georgainzeerd door een soort rechtstreeks verkozen funktionele overheid die los staat van elke territoriale of identitaire overheid.

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door Voltian

Of wacht, je schat absolute keuzevrijheid hoger in dan een potentieel goedkoper publiek gedwongen model?
Kan ook natuurlijk, 't is maar welke waarden je hoger inschat...

Wat is de keuzevrijheid van iemand die niet de middelen heeft om zich voldoende te verzekeren private verzekeringsinstellingen?

[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey

Vind je niet dat de redenering 'als we niet sociaal corrigeren, gaan de armen een onstabiele samenleving veroorzaken' getuigen van een elitaire, denigrerende visie? Alsof armen niet in staat zijn om te werken om zichzelf te verrijken; neen, ze gaan chaos en wanorde veroorzaken, als we ze geen gooddies uit de overheid geven. Dat is je redenering; ik ga echter niet akkoord met die denigrerende vooronderstelling.

Ooit al eens de straat opgeweest in een derdewereldstad? De armen werken zich daar hun ganse leven krom om de eindjes aan elkaar te knopen zonder dat ze er rijker van worden. De rijken zitten er te profiteren van de rest van de bevolking. De enige manier waarop de arme jongeren er zich aan de armoede kunnen ontworstelen is door bij de plaatselijke mafia te gaan. Is het dan te verwonderen dat de kriminaliteit er zo hoog is en een mensenleven er niks waard is?

[Pelgrim]

Nu vraag je wat. Een libertair die iets van de échte wereld heeft gezien?

[corse]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Nu vraag je wat. Een libertair die iets van de échte wereld heeft gezien?

Even ontheemen en reizen is de weg naar helder denken:

· Reizen, even ontheemen en het ontmoeten van andere culturen en leefgewoonten wekt fantasie en curiositeit op.
· Onze planeet heeft alle verschillende levenswijze ter beschikken, keuze genoeg!
· Reizen is naar jezelf kijken tegen een andere achtergrond.
· Reizen is als een parachute, wie hem niet gebruikt stort vroeg of laat te pletter op de rotsen van de eigen onwetendheid.
· Opgesloten zitten in de eigen cultuur knot af en geeft je een bekrompen gevoel, het is als een open gevangenis waar je nooit buiten komt.
· Eigen cultuur is noodzakelijk, maar deze vergelijken met andere culturen is vooral verrijkend voor je eigen geest.
· De isolatie van de mens in zijn eigen cultuur maakt hem tot gevangene van de eigen gedachte.
· Wetenschappelijk gezien is er maar één menselijk ras, racisme is dus waanzin!
Duizenden jaren van: (cultuur, gewoonten, tradities, religies, ontwikkeling, eigenheid en samenlevingsverband) maken het verschil.
· Reizen is een muur van kortzichtige eigeninteresses doorbreken en het venster op de rest van de wereld openen.
Nu we dit lapje grond (Aarde) van uit de ruimte kunnen bekijken hebben we een indruk waar het eigelijk om gaat, de enkele momenten die we op deze planeet zijn maken ons bewust van het feit dat het vergaren van elke vorm van eigendom verloren tijd is die we moeten betalen met de kostbare tijd van ons korte leven op deze planeet.
We zijn als mens maar enkel even op bezoek op deze planeet, niemand gehoord deze planeet.
· Een cultuurschok is daarvoor zeer leerzaam, een spiegel die je eigen levenswijze in vraag stelt.
· Reizen is als een boek, wie niet reist leest enkel één bladzijde.
· Talenkennis en ervaring in het benaderen van andere culturen is het gereedschap voor een open geest.
· Door gebrek aan wereldcultuurkennis kan je andere culturen niet begrijpen, dit door teveel enkel en alleen met zichzelf en de omringende kring bezig te zijn.
· Natuurlijk omdat de huidige westerse samenleving volledig op het individu zelf gebaseerd is, individualisme en eng-denkendheid dus.
· De mens is daardoor vatbaar voor alle soorten van geweld, oorlogen, vooroordelen tegen andersdenkenden en racistisch denken.
· Vooral jonge mensen laten zich beïnvloeden, rekruteren en trekken ter strijde tegen de onbekende vijand.
· Reizen is een kunst die berust op ervaring en kennis.
· Wereldvreemdheid bevordert fantasieloosheid en onverdraagzaamheid tegenover andere culturen.
· Door het belichten van andere culturen wordt tevens de eigen cultuur interessanter en vatbaar voor verbeteringen.
· Geluk is niet zozeer het geluk zoeken, maar wel de vraag, wat remt ons af om gelukkig te zijn, dat wat ons afremt wordt enkel duidelijk door andere culturen te ontmoeten.
Een te snel eenzijdig geëvolueerde cultuur is vatbaar voor veel fouten en is altijd tot ondergang gedoemd, dat leerde ons de geschiedenis, een duurzame samenleving wordt langzaam en weloverwogen opgebouwd met als belangrijkste doel: de zin van het leven.