Ene, draagbare God en goddelijke voorschriften werd uitgevonden om praktische redenen

[Wreker]

Het is toch ietwat eigenaardig, al dat gedoe rond religie tegenwoordig.

Zowat iedereen vindt dat het een persoonlijke zaak is of je nu al dan niet in het bestaan van een of meerdere goden wil geloven.

Aan de andere kant is er een heleboel herrie omwille van maatschappelijke voorschriften die door religies worden opgedrongen.


Maar is die link tussen de grote levensvragen, als "wie zijn we, waar komen we, waar gaan we naartoe" e.d. enerzijds en het voorstellen van een levenshouding/opleggen van maatschappelijke regels wel zo vanzelfsprekend?

Blijkbaar niet: in het boeddhisme dat een bepaalde levenshouding predikt, bestaat er geen god, en de oude goden van Europa hielden zich niet bezig met het voorschrijven van gedragsregels voor de mensen.


De oorzaak van de multiculmiserie van tegenwoordig is dus te zoeken bij de Joden. Degenen die het christendom hebben uitgevonden en voor de inspiratie zorgden voor de islam.


Wat is er nu juist zo speciaal aan de religie van de Joden?

Hetgene wat de Joodse religie zo bijzonder maakt is dat het maar liefst 3 afzonderlijke zaken tot één heeft weten te maken. Toen de Joden in Egypte verbleven en sterk aangroeiden en de lokale bevolking dreigden te overvleugelen, werden ze op een keer door de Egyptenaren met harde hand het land uitgezet.

Dat gebeurde net in de periode dat er een gekke farao aan de macht was in Egypte. Hij noemde zichzelf Echnaton. In het centrum dat de Grieken "zonnestad" noemden, waren reeds lang priesters aan het lobbyen om de Aton, of zonneschijf als ene hoofdgod te promoten. Spiritueel leek dat een "hoger" idee en politiek was dat handig bij het verenigen van veroverde gebieden. De priesters van "zonnestad" vonden in de gekke Echnaton de gewillige aanhanger van hun ideeën.

Echnaton viel na enige tijd, nadat hij alle andere goden op het tweede plan had gezet, echter in ongenade en sloeg op de vlucht en zijn aanhangers zochten asiel bij de Joden op het Egyptisch grondgebied.

De Joden werden dus het land uitgezet, maar praktisch als ze waren namen ze het idee van de "ene" God over. Dat bleek zeer handig voor een herdersvolk dat regelmatig rondtrok. Geen beelden van verschillende goden meer meezeulen, geen feestdagen meer voor de verschillende goden, gewoon geen enkele afbeelding meer en enkel nog een kist, een "ark des verbonds" die hoefde meegedragen te worden.

Nog een vondst van de naar vereenvoudiging strevende Joden was het samensmelten van religieuze teksten en wetteksten. Als je ervoor zorgde, dat die ene draagbare God zonder afbeelding ook nog eens de wetten gedicteerd had, dan hoefde je maar één set teksten te onthouden. Ook zeer handig voor een volk onderweg, zonder vaste kantoren voor juristen en priesters.

En zo kwam het dat wat voor de Joden zo'n 33 eeuwen geleden een zeer praktisch antwoord leek op hun specifieke situatie van rondtrekkend herdersvolk, een onding ontstond dat in later eeuwen voor onnoemelijk veel ellende in de wereld zou zorgen.



Wordt het daarom nu stilaan geen tijd nu om de zaken weer te scheiden?

Jezus stelde al voor om "God" en "Keizer" te scheiden. Maar hij stelde zichzelf voor als was hij God zelf en linkte zijn eenvoudige levensfilosofie die hij overnam van Rabbi Hillel en die neerkwam op "aanvaard jezelf en de anderen" teveel aan de (Joodse) religie, en was bovendien veel te fanatiek, zoals in de scene met de kruisdood en zijn pathetisch gedoe dat hij niet gekomen was om vrede maar om het zwaard (ruzie) te brengen...

Enkele eeuwen ging een halve gare uit de woestijn die van de Joodse en christelijke religie weinig kaas had gegeten er nog een schepje bovenop doen en verenigde de christelijke bekeringsdrang met de bemoeizucht van de joodse voorschriften tot een uiterst extremistisch, zeg maar satanisch geheel, waarbij hij van gewone mensen "religieuze" moord- en roofmachines maakte.



Hoog tijd dus om het gezond verstand weer te doen zegevieren en al die dingen die niet bij mekaar horen van elkaar te scheiden.

1. Het bestaan van God of goden horen thuis op het filosofisch en wetenschappelijk vlak en mogen niet het maatschappelijk domein bepalen.

2. Maatschappelijke regels moeten door de mensen zelf als geheel worden bepaald en niet door tradities uitgevonden door een of andere parasiterende priesterkaste uit vervlogen millennia.


Tijd dus om eens en voor altijd komaf te maken met de nonsens van de godsdienstvrijheid. Godsdienstvrijheid zorgt voor niets dan ellende en vaagheid en tweestrijd.

Denken en discussiëren over spirituele en wereldlijke zaken moeten uitsluitend tot het filosofisch/wetenschappelijk debat beperkt worden.

Al wat met het maatschappelijke te maken heeft, daar moet het volk zelf, de polis, de politiek zijn zeg over doen. Geen priesters en geen goden. Geen "religieuze" voorschriften dus over hoe je je moet kleden of hoe je moet urineren of over wat een man en een vrouw waard zijn, wat je al dan niet mag eten en of je al dan niet genitaal moet verminkt worden enzovoort.

[Wreker]

"Spreken is zilver en zwijgen is goud" gaat het spreekwoord. Maar op een forum kies ik toch liever voor zilver dan. En jullie?

[/\|cazar]

Centraal is de vraag: wie/wat zijn/waren die goden ? En inderdaad, het monotheïsme is een verzinsel, in de oude teksten was overal spraken van godEN. Maar alle mensen naar 1 god doen luisteren is beter dan ze naar verschillende goden te doen luisteren, als die laasten ruzie zouden maken ...