Talenpolitiek in de USSR

[Jedd]

een interessante link, waar je veel info kan halen is deze : http://www.eki.ee/books/redbook/introduction.shtml

tomm schetst m.i. een aardig accurate schets, met die bemerking dat onder stalin er wél een bewuste politiek was om (bepaalde) etnische groepen aan te pakken, wat zijn implicaties op het taalgebruik.

[tomm]

Oorspronkelijk geplaatst door Jedd

een interessante link, waar je veel info kan halen is deze : http://www.eki.ee/books/redbook/introduction.shtml

tomm schetst m.i. een aardig accurate schets, met die bemerking dat onder stalin er wél een bewuste politiek was om (bepaalde) etnische groepen aan te pakken, wat zijn implicaties op het taalgebruik.

Je kunt van een Est niet verwachten dat die veel sympathie heeft voor Russen of Sovjets. Zijn analyse is dan ook eenzijdig. Net dankzij de Sovjets bleven vele lokale culturen en talen bestaan die anders verloren zouden gaan.
Elke cultuur werd ook zorgvuldig bestudeerd door wetenschappers, elk stadje heeft wel z'n etnografisch museum, en etnische uitingen werden aangemoedigd. Er werd keihard opgetreden tegen nationalisme of religie, maar de talen en cultuur zelf bleven gespaard. De meeste volkeren kregen ook hun eigen republiek of deelrepubliek, zelfs al was er een Russische meerderheid. Natuurlijk is het zo dat het Russisch de taal van Moskou was, van het centrum, en als dusdanig belangrijker dan de andere talen. Maar er heeft zich geen uniformisering voltrokken als bvb. in de VS.
De Sovjet-Unie heeft ook enorme vooruitgang gebracht voor veel volkeren. Siberische en Centraal-Aziatische volkeren leefden nog in de middeleeuwen onder de tsaren, en ook de Oekraïne was extreem arm en achterlijk. Bij de Kirgiezen bvb. werden traditionele leefwijzen gecombineerd met collectivisatie en moderne technieken. In de winter leefden de kolkhoz-leden in stenen gebouwen en verwerken ze producten, in de zomer trokken (en nog steeds) ze met hun Yurts hoog de bergen in om hun kudden te laten grazen.
Zelfs in het hartje van Europees Rusland aan de Volga, leven nog tientallen islamitische Turkse, Mongoolse en Finse volkeren in hun eigen republiek, en spreken ze hun eigen taal.

[Jedd]

ik spreek je niet tegen hoor. uiteraard is er een bias, het is een werk van net na de onafhankelijkheid.

ik gaf de link vooral om een beeld te geven van de enorme hoeveelheid volkeren en talen die er in Rusland zijn. Weinig mensen zullen ermee vertrouwd zijn dat Rusland een dergelijk lappendeken is van verschillende talen. ter illustratie een kaartje dat enkel en alleen nog maar de uralische talen weergeeft, die slechts een fractie van de totaliteit vormen.

[bloedverwant]

Misschien niet helemaal binnen het onderwerp van deze thread, al is het uiteindelijk ook taalpolitiek:

Democracy Starting With “S”

When a textbook is written under the influence of a political situation, it should be kept away from children even more carefully than matches.


In their time, soviet kids were not spared from the grammar textbooks and they learnt forever an absurdity that Moskvich and Zaporozhez (soviet car makes) should be capitalized, while “ford” and “chevrolet” should be written exactly with a small letter.
Those who do not believe this, they may go for the most authoritative thesauri of that epoch and they will see that the “Soviet Navy” was capitalized while “the US navy” was not. And that was not because of difference of displacement or floodability.
So what are we supposed to expect from the new textbook on social science where, like in soviet times, even the grammar is based on politics and one may see “the Russian President” and “the US president”? Such a book may only affirm that a president written with a small letter cannot do any good for democracy, while the “capitalized” President is capable of turning any system, inherited by him, into a real democracy.
Along with that, it’s made clear that the name of the US “president” does not matter (although George Bush is mentioned in the book), as any US “president” would impose his democracy on everyone, like as this is their product intended for export. Then again, the family name of the Russian President, at whom the country has built the amazing “sovereign” democracy, must be engraved in history – that’s Vladimir Vladimirovich Putin. He managed to reform our political institutions and those changes were to “help Russia under conditions of global competition”.
It’s interesting to know, in which direction are we competing globally? Besides the exploration of our strategic natural resources, there is nothing to be noticed really. It seems that authors of the textbook do hope that after reading about “effective self-government of free people” the assiduous pupil would be able to define on one’s own what exactly one should be proud of, on the global scale. And one would be capitalizing Zhiguli (another Russian car make) intuitively for the rest of one’s life.
Boris Bronstein
our correspondent
26.09.2008
Novaya Gazeta