Michael Moore's waanwereld

Rechtsliberaal · 17 juli 2004, 17:52

Michael’s waanwereld
Auteur: Joost Niemöller
Bron: HP/De Tijd, 16 juli 2004

Over een week gaat in Nederland de nieuwe film van Michael Moore, ‘Fahrenheit 9/11’, in première. Daarin verkoopt hij leugens als feiten. Een waarschuwing vooraf.

Beste lezer,

Een dezer dagen gaat u naar de bioscoop om Fahrenheit 9/11 te zien, van Michael Moore. U weet dat de film dit jaar in Cannes uitsluitend op artistieke, en dus niet politieke gronden de Gouden Palm kreeg. De verzamelde filmjournalisten waren zo onder de indruk dat ze na afloop van de perspremière een staande ovatie van twintig minuten gaven. U zult de komende dagen ook in onze pers veel lovende berichten over de film gaan lezen. Want bij de Nederlandse persvoorstelling werd er hard gelachen als Bush weer eens voor gek werd gezet en aan het einde klonk ook hier een warm applaus.

Het had, aldus de media, niks gescheeld of het Amerikaanse publiek mocht Fahrenheit 9/11 niet zien, omdat de oorspronkelijke distributeur, Disney, de film weigerde uit te brengen. De Amerikaanse première werd daarom als een belangwekkend nieuwsfeit gebracht in bijvoorbeeld het NOS Journaal. De Nederlandse televisiekijker kreeg niet te horen dat in werkelijkheid Disney al een jaar eerder tegen Moore had gezegd geen politieke film uit te willen brengen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen. Michael Moore negeerde dat, wachtte tot na Cannes en begon toen pas stennis te schoppen. De perfecte timing voor een grandioze publiciteitsstunt.

Enfin, u bent dus al van tevoren warm gemaakt. Maar dat is nog maar het begin. U zult de bioscoop uit komen met spectaculaire overtuigingen. Zoals: George W. Bush, enerzijds de domste en luiste president aller tijden, anderzijds een onvermoeibare oorlogshitser en complotteur, verloor vier jaar geleden de verkiezingen, maar werd door vals spel toch de machtigste man op aarde. Na 11 september wilde diezelfde Bush de terrorist Osama bin Laden in bescherming nemen door hem in Afghanistan twee maanden voorsprong te geven. De achterliggende reden is dat Osama bin Laden een zakenrelatie heeft met de Amerikaanse president. Bush viel ten slotte wel Afghanistan aan, maar alleen om dat hij daar een gaspijpleiding wilde laten aanleggen.

Dat is nog lang niet alles. Moore vertelt verder dat de Saoedische prinsen achter de aanslag op 11 september zaten. Er bestonden zulke nauwe banden tussen de familie Bush en de familie Bin Laden dat de president direct na 11 september de Bin Ladens al het land liet uit vliegen toen het Amerikaanse luchtruim nog gesloten was. Ook bent u er, dankzij Moore, van overtuigd geraakt dat de familie Bush en de familie Bin Laden samen de investeringsmaatschappij Carlyle besturen, die hun zakken vullen met oorlogswinsten. Voor Carlyle en dus voor Bush was 11 september een zegen.

Het complotdenken begint hier werkelijk absurdistische vormen aan te nemen: Bush die samen met Bin Laden 11 september bekokstoofd zou hebben? Iemand die zoiets niet alleen bedenkt maar ook serieus neemt, moet wel op een rotsvaste ideologie kunnen vertrouwen. Een ideologie die is opgebouwd uit zwart-witbeelden. Zo’n fundamentalistische ideoloog is Michael Moore inderdaad. Hij mag zich voordoen als een non-conformist, een vrijdenker die alle zekerheden op losse schroeven weet te zetten. Maar in het denkraam van Moore bestaat geen twijfel.

Wie niet twijfelt, bedrijft propaganda. En wat hij over de oorlog in Irak te zeggen heeft, tart echt alles. Volgens Moore was er geen enkele aanleiding voor die oorlog. Toen Saddam Hoessein regeerde, was er namelijk zelfs nog nooit een Amerikaan door een Irakees vermoord. Van de ene op de andere dag werd de gelukkige Iraakse bevolking (in de film zijn beelden te zien van louter vrolijke Irakezen vlak voor de oorlog) overvallen door het Amerikaanse leger, dat zijn wapens richtte op Iraakse vrouwen en kinderen, en door zijn wangedrag een terechte revolutie onder de Irakese bevolking uitlokte. Dat wangedrag kwam doordat er nu eenmaal maar twee soorten Amerikaanse soldaten bestaan: gewetenloze blanke sadisten en arme, werkloze zwarte jongens die erin geluisd werden.

Wie dit zo sec leest, kan zich niet voor stellen dat dergelijke onzin geloof waardig in een film gepresenteerd kan worden. Maar Michael Moore weet het toch voor elkaar te krijgen. Het scherp gemonteerde, van vette muziekeffecten voorziene Fahrenheit 9/11 is dan ook een emotionele rollercoaster. Een film die maar doordendert: van de horror van Bagdad, via de hilarische clipjes met George W. Bush, tot de ontroerende beelden van een Amerikaanse moeder die haar zoon in Irak verloor. En alles uitgekiend gedoseerd langs vakmatig geconstrueerde spanningsbogen. In de ban van zo’n film wil je best eventjes geloven dat, zoals Moore letterlijk stelt, de afgelopen vier jaar onder Bush ‘one big dream’ zijn geweest. Een theatervoorstelling. Met ii september als hoofdact. Ja wel, want zelfs terroristen bestaan niet echt, vindt Michael Moore. Ze zijn slechts het bijproduct van de angst van domme Amerikanen. Fahrenheit 9/11 is de verbeelding van die gedachte. Maar Michael Moore wil meer bereiken dan het betoveren van een bioscoopzaal. Hij noemt zijn film een documentaire. Door die documentaire, verkondigde hij, zullen het Amerikaanse publiek de schellen van de ogen vallen. Zijn doel is pas bereikt als Bush massaal weggestemd wordt. Hij heeft het gelijk aan zijn kant, want, herhaalde hij keer op keer, alle feiten in zijn film kloppen. Iedereen die hem aanvalt, zal worden aangepakt door het legertje advocaten dat hij om zich heen heeft verzameld.

Tja. Dat vraagt dan toch om een ander soort antwoord dan een filmrecensie. Dan moet er dus iets gezegd worden over die feiten. Want dat zijn leugens.

Neem nu de pijpleiding die door Afghanistan zou worden aan gelegd. Dat was de werkelijke reden voor de oorlog in Afghanistan, aldus Moore. De familie Bush kon met die leiding geld verdienen. Het is een oude complottheorie die hij hier opwarmt, maar hij brengt het met de heftigheid van een nieuw inzicht.
In de film laat hij de beelden zien van Taliban-leiders. Moore vertelt erbij dat deze net zijn aangekomen in Houston, Texas. Daarna meldt hij dat George W. Bush op dat moment gouverneur was van die staat. Hij zegt er niet bij dat de leiders geen enkele bemoeienis hadden met Bush. Ze hadden hem zelfs niet gesproken. Dat was ook niet zo vreemd, want de Taliban-hoofden waren in Texas om te spreken met afgevaardigden van de regering-Clinton en met stafleden van een oliemaatschappij, Unocal. Michael Moore noemt de hele naam Clinton niet. Hij heeft het alleen over Unocal, over Bush en over die plannen voor een pijpleiding.

Vervolgens begint er over een landkaart een lijn door Afghanistan te lopen. Aha, die dekselse gasleiding. Dan zijn er beelden van arbeiders die aan een pijpleiding werken. Waar zijn die beelden gefilmd? Het kan niet in Afghanistan zijn geweest. Want daar ligt nog niet eens het begin van zo’n pijpleiding. Bovendien heeft geen enkele oliemaatschappij nog interesse in zon risicovol project. Maar ook dat vertelt Moore ons niet. Moore laat weg dat Unocal al in maart 1998 de stekker uit het project trok. Hij onthoudt ons nog een belangrijk feit dat het hele pijpleidingscomplot op losse schroeven zet: het bedrijf Enron, dat Bush in de verkiezingen steunde, was namelijk in diezelfde periode betrokken bij een (ook al afgeblazen) plan voor een concurrerende gasleiding. Als er al een belang van Bush was, dan lag dat daar. Maar die leiding zou nu juist niet door Afghanistan lopen! Hier valt dus het hele complot in het water.

Nog zoiets. Wie vulde zijn zakken dankzij 11 september? vraagt een journalist in de film. Als antwoord verschijnt over de volle breedte van het beeld van Carlyle, een Amerikaanse investeringsgroep. Carlyle staat volgens Moore symbool voor het militair-industriële complex. Om dat te illustreren laat Moore een Amerikaanse tank zien die door de Iraakse woestijn rijdt: een tank van Carlyle, zegt hij erbij.

En wie waren betrokken bij Carlyle? De vader van George Bush en de familie Bin Laden! Ook John Major trouwens, de vroegere conservatieve premier van Engeland. Een aantal van die mensen - Moore weet ook niet precies wie - zat bij elkaar in een hotel in Washington op de ochtend van de bewuste 11 september. U ziet duistere beelden van het chique hotel. U ziet allerlei gezichten. U hoort alarmerende muziek. Hier deugt iets niet, zoveel is duidelijk. Maar wat niet? Was er op de ochtend van 11 september soms een vergaderverbod?

Ook het Carlyle-complot is al oud. Maar de werkelijkheid is niet zo sensationeel als wordt gesuggereerd. George H.W. Bush, de vader, gaf een tijdje lezingen voor Carlyle. Bovendien hadden leden van de Bin Laden-familie slechts een belang van twee miljoen dollar in Carlyle. Niet veel op het totale Carlyle-vermogen van achttien miljard. Dus deze feiten kloppen. Maar voor Moore is dat niet genoeg. Hij beweert dat de familie Bin Laden bakken met geld verdiende toen een defensiefirma van Carlyle naar de beurs werd gebracht. Pas toen ze te veel in de gaten begonnen te lopen, aldus Moore, trokken de Bin Ladens zich terug. Spannend als het waar was geweest. Helaas voor Moore hadden de Bin Ladens hun miljoentjes al voor de beursgang teruggetrokken. Moore claimt dat de familie Bush 1,4 miljard dollar van de Saoedische regering kreeg. Met dat geld, stelt Moore, zouden de Saoedi’s ‘de liefde’ van de familie Bush hebben gekocht. Die 1,4 miljard is in werkelijkheid het totale bedrag dat de Saoedi’s in een periode van tientallen jaren gestoken hebben in het defensiebedrijf BDM. BDM was inderdaad een tijd in het bezit van Carlyle. Maar, helaas voor Moore, niet meer toen vader Bush voor Carlyle ging werken. Kortom: een verhaal van niks.

Wordt Carlyle trouwens echt gerund door de ideologische vrienden van Bush, zoals Moore in zijn film suggereert? Het bedrijf is het geesteskind van David Rubenstein, een voormalige adviseur van president Carter. Ook Arthur Levitt, die jarenlang een naaste medewerker was van president Clinton, bekleedt er een van de belangrijkste bestuursfuncties. De Hongaarse miljonair George Soros, die een felle anti-Bush-campagne voert, heeft honderd miljoen dollar in Carlyle gestoken. Nee, niet echt Bush-minded dus, dat Carlyle.

Als Carlyle echt symbool zou staan voor het militair-industriële complex, dan heeft het bedrijf dat niet erg voortvarend aangepakt.

Carlyle steekt slechts één procent van zijn vermogen in defensieprojecten. Het is bovendien beleid van Carlyle om niet te investeren in Saoedi-Arabië. Moore stopt zijn film vol met verdacht uitziende Saoedi’s die klef lopen te doen met de familie Bush. Maar dit laatste feit onthoudt hij ons liever.
Michael Moore had zich hier natuurlijk ook de vraag kunnen stellen: wie verlóór er veel geld door 11 september? Het antwoord op die vraag zou zijn: de Saoedi’s. Want die, zo maakt Moore zelf duidelijk in de film, hebben niet zo’n klein beetje geïnvesteerd in de VS. Volgens Moore’s schatting bezitten de Saoedi’s zo’n zeven procent van Amerika. Nogal overdreven, volgens anderen. Eerder de helft. Maar hoe dan ook: maakt dat het niet ongeloofwaardig dat de Saoedi’s en de familie Bush een megacomplot zouden hebben beraamd om met de aanslag van 11 september hun eigen zakken te vullen? De Saoedi’s zouden op die manier vooral hun eigen WTC-torens ingooien.

Om de veronderstelde duistere band tussen Bush en Laden aan te dikken, kwam Moore met een sensationele aantijging. Hij beweert in de film dat de Bin Ladens die 2 op 11 september in Amerika bevonden, het land uit mochten vliegen terwijl er een vliegverbod van kracht was.

Of, nou ja, die suggestie laat hij eigenlijk meer hangen. Hij toont beelden van gestrande vliegtuigpassagiers overal in Amerika. Hij vertelt erbij dat in de eerste dagen na 11 september niemand mocht vliegen. Maar, zegt Moore dan, na 13 september mochten maar liefst 142 Saoedi’s, onder wie 24 leden van de familie Bin Laden, wél vliegen, zelfs het land uit. Er glijden in de film ter illustratie suggestief gefilmde computerlijsten door het beeld van vluchten met bestemming Saoedi-Arabië. Alsof het geheime documenten betrof die op iets crimineels wijzen. Ook zijn er quasi heimelijk gemaakte opnamen van schimmen die in vage vliegtuigen stappen. Dan vertellen deskundigen dat geen enkele Saoedi door de FBI werd verhoord. Wat Michael Moore er niet bij vertelt, is dat na 13 september iedereen weer het vliegtuig in mocht stappen. Er was dus niets heimelijks aan het vertrek van de Saoedi’s. Het was ook geen overhaaste vlucht, zoals Moore suggereert. Pas ander halve week na 11 september vertrokken de Bin Ladens. Uit een overheidsonderzoek bleek bovendien dat er wel degelijk dertig Saoedi’s door de FBI werden verhoord voor hun vertrek, onder wie bijna alle leden van de familie Bin Laden.

Ook suggereert Moore dat de Bin Ladens een kwaad geweten hadden. Hij laat zien dat een enkele Bin Laden-neef aanwezig was bij een bruiloft van oom Osama. Hij verzwijgt dat de voltallige, grotendeels pro-westerse familie zich van Osama heeft afgekeerd. Ook vermeldt hij niet dat geen enkel Bin Laden-familielid, behalve Osama dan, ooit zelfs maar verdacht is geweest van terroristische activiteiten.

De regisseur krijgt de lachers op zijn hand als hij de popster Ricky Martin laat zien op een vliegveld, en zegt: “Not even Ricky Martin could fly. But really, who wanted to fly? No one, except the Bin Ladens.” Michael Moore baseert zich als het hem uitkomt op het boek House of Bush, House of Saud, van de journalist Craig Unger. Maar Unger beschreef juist hoe doodsbang iedereen in Amerika met de achternaam Bin Laden was. Sommige Bin Ladens sloten zich op in hun huis en durfden niet naar buiten. Zo grappig was het dus allemaal niet. Er hing in die dagen een ware lynchsfeer in de lucht.

En dankzij wie mochten de kennelijk zo schuldbewuste Bin Ladens volgens Moore het land uit vluchten? Dankzij Bush zelf natuurlijk. Hij wilde zijn Bin Laden-vriendjes buiten het bereik van de FBI brengen, anders zou het grote complot van hem en Osama uitkomen.

In werkelijkheid werd de beslissing om de Bin Ladens te laten vliegen genomen door veiligheidsadviseur Richard Clarke. Michael Moore kon dat weten, want het staat gewoon in het boek van Unger.

Clarke is in dit verband een interessante figuur, want deze schreef een anti-Bush boek dat in Amerika veel stof deed opwaaien.

Moore zet de jonge Bush neer als sukkeL Dat is niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush op geniale wijze complotten kan smeden.

Michael Moore geeft hem in zijn film alle ruimte als hij lelijke dingen over Bush te zeggen heeft. Maar in relatie met de Bin Laden-vluchten laat hij Clarke liever weg. Want het is Bush, en Bush alleen, die moet hangen. Toen Michael Moore hierover een vraag werd gesteld in een interview, verdedigde hij zich door te zeggen dat hij in de film wel degelijk een krantenartikel over Clarke laat zien. Klopt. Nog geen twee seconden een compleet krantenartikel met ergens daarin de naam Clarke. Voor de spoorzoekers.

Duizelt het u al? Wacht maar tot u in de bioscoop zit. Daar zal Moore u met zijn halfbakken ‘feiten’ bestoken in een onmenselijk tempo. Het horen en zien zal u vergaan. U zult zich noodgedwongen overgeven aan zijn waanzin - want dat de film goed in elkaar zit, staat buiten kijf.

Nog maar een voorbeeld van de leugens van Michael Moore. Hij stelt dat Bush vier jaar geleden de verkiezingen niet heeft gewonnen, maar gestolen. Fahrenheit 9/11 opent met een beeldbombardement waaruit zou moeten blijken dat Bush aan de verliezende hand was in Florida, en dat zijn tegenstander Gore zelfs al met het overwinningsfeest was begonnen. Toen begon ineens de rechtse zender Fox te beweren dat Gore verloor en moesten, zegt Moore, de andere zenders wel mee. Daarna volgden duistere machinaties door familieleden en machtige vrienden van Bush.

Dit is honderd procent lariekoek. Het feest van Gore vond in werkelijkheid plaats op de avond voor de verkiezingen en was dus juist bedoeld om de kiezers aan te moedigen. Het verlichte bord met het woord ‘Victory’ op de achtergrond, drukte de hoop van Gore uit, niet de feitelijke situatie. Het was ook niet het rechtse Fox, maar CBS dat voor het eerst aankondigde dat Bush aan de winnende hand was. Alle zenders, inclusief Fox, hadden in de voorgaande uren gemeld dat Gore won in Florida. Maar toen waren de stemlokalen in een deel van de staat nog open. Moore zwijgt tenslotte over een veelbesproken, gezamenlijk onderzoek dat een halfjaar na de verkiezingen werd uitgevoerd door drie pro- Gore-nieuwsorganisaties: The New York Times, The Washington Post en CNN. De conclusie van het onderzoek: Bush had de verkiezingen gewoon eerlijk gewonnen.

Nog een leugen. Niet zonder humor zet Michael Moore de jonge Bush neer als sukkel. Dat is, als je erover nadenkt, niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush een sluwe man is die op geniale wijze complotten kan smeden. Maar het knappe van de film is weer dat Moore met dergelijke inconsequenties wegkomt. Hij laat de jonge Bush zien in oubollige filmpjes van vroeger. Het ging zo slecht met hem in de zakenwereld dat hij gered moest worden. Toen verkocht hij zijn ziel aan de duivel. Jawel, aan de familie Bin Laden. Via een tussenpersoon, ene James Brath. Nu is het waar dat deze Brath zakencontacten had met de Bin Ladens. Ook is het waar dat hij geld stak in het kwakkelende Arbusto Oil, van Bush. Maar zelfs in het boek van Craig Unger valt te lezen dat er geen bewijzen zijn dat het om Bin Laden-geld ging. Brath zelf verklaarde, ook weer in het boek van Unger, dat het zijn eigen geld was. Waarom ook niet? Het ging maar om vijftigduizend dollar.

In de film krijgt het akkefietje een verdacht luchtje doordat er een overheidsdocument wordt getoond waarin de naam Brath met een vilstift is weggestreept. Bush zelf heeft erin zitten strepen, suggereert Moore, om zijn straatje schoon te vegen. De werkelijke reden achter het onleesbaar maken van de naam is dat er medische gegevens op het document staan. De Amerikaanse wet schrijft voor dat een document in dat geval alleen geanonimiseerd openbaar gemaakt mag worden. Niks verdachts aan de hand dus.

We eindigen bij Michael Moore zelf. Zijn dan weer cynische dan weer betrokken stem klinkt door de hele film. Ook treedt hij in eigen persoon op. Maar de Michael Moore die we te zien krijgen, is zelf een wandelende leugen. Het zegt misschien iets dat hij alleen nog geïnterviewd wenst te worden door journalisten die hem welgevallig zijn. En ook die moeten hun vragen van tevoren overleggen. Michael heeft namelijk zelf een hoop te verzwijgen.
Het stringente wereldbeeld van Michael Moore is terug te voeren op een mythe: het socialistische utopia.

In zijn eerste film, Roger and Me, toonde hij dat aan de hand van nostalgische beelden uit de tijd van de grote arbeidersbeweging. Ooit, aldus Moore, bestond de wereld uit arbeiders, die allemaal elkaars gelijke waren. Met de kapitalistische uitbuiters aan de top. De tegenstelling was overzichtelijk. De zekerheid was groot. Michael Moore is ervan overtuigd dat we terug moeten naar die wereld. Maar dan niet met kapitalistische uitbuiters aan de top natuurlijk. Liever technocraten in overheidsdienst. Zo heeft hij bijvoorbeeld voorgesteld dat fabrieken niet meer zelf zouden mogen bepalen waar ze zich vestigen. Ze zijn er namelijk niet om winst te maken, maar voor het geluk van de arbeiders. En dit geluk is optimaal als iedereen van generatie op generatie in dezelfde plaats blijft wonen en werken. Het symbool van deze blije wereld is ‘my hometown Flint’, de stad in de staat Michigan waar ooit de fabrieken van General Motors stonden. In al zijn films, ook nu weer in Fahrenheit 9/11, keert Flint terug. Daar gaat het nu slecht mee. De fabrieken werden gesloten. Er zijn slechts door werklozen bewoonde krotten over. Dat, zegt Michael Moore, is de werkelijkheid die door de kapitalistische complotmakers is geschapen.

De echte werkelijkheid is dat Moore niet eens uit Flint komt, maar uit het verderop gelegen Davidson, een rijke suburb. Hij groeide, als velen, op in een onbestemd middenklassegezin. Met die middenklasse weet het rigide socialistische denken geen raad. Inmiddels is hij zelf ideologisch gezien zijn eigen vijand geworden: een multi-miljonair die zijn dochter naar een privé-school stuurt. Om dat te verhullen, blijft hij zich voordoen als sjofele arbeider. In de echte wereld is trouwens ook Flint niet zoals het ons door de filmmaker wordt voorgeschoteld. Het gaat er namelijk juist heel voorspoedig. Het gemiddelde in komen in de streek is door de komst van nieuwe bedrijven met twintig procent gestegen sinds de sluiting van GM.

Om de complexe werkelijkheid te gieten in de strakke mal van het socialisme, moest Michael Moore alles vervormen tot een cartoon. Zodoende vertegenwoordigt hij met Fahrenheit 9/11 precies de vooroordelen die Europeanen graag over Amerika koesteren: een oppervlakkige schijnwereld. Niets is wat het lijkt. Fahrenheit 9/11is gewoon Disneyworld. Maar dan in hell.

Griffin · 17 juli 2004, 18:29

Volgens mij had ie een beloning uitgeloofd voor wie fouten in zijn film kon ontdekken en aantonen, ik zou zeggen: grijp uw kans!

Phrea|K · 17 juli 2004, 18:50

Interessante txt. Ik nam de hele film sowieso al met een container zout, want ook z'n boek 'Stupid White Man' was een verzameling van anti-blanke, anti-kapitalistische, anti-liberale & overdreven anti-establishment statements, waarbij Micheal Moore zich de rol toemeet van rebel tegen het Corrupte Systeem. Een gouden tip van nonkel Phrea|K is dat je zulke rebellen beter met de nodige achterdocht bekijkt.

Mr. Moore past perfect binnnen de wetten van het progressieve denken (zie hier).

Rechtsliberaal · 17 juli 2004, 19:23

Opvallend is ook hoe de links-georiënteerde media (bijvoorbeeld het NOS Journaal) de film van Michael Moore kritiekloos aanprijst. Alle kritiek op George W. Bush wordt verwelkomd, ook als het om - door Michael Moore bedachte - leugens gaat. En de anti-Amerikaanse linkse parochie slikt de leugens van Moore als zoete koek.

Bron:
www.coxandforkum.com/archives/000375.html

Pietje · 17 juli 2004, 20:36

8) Ik vertrouw Moore , alleszins 100 maal meer dan Sjors Dubbel You 8)

Pat · 17 juli 2004, 21:40

De kritiekloze Michael Moore aanbidders hebben een vette kluif aan deze tekst. Wat is feit en wat is fictie? Ze zullen allicht weinig of niet kunnen reageren op de aangehaalde feiten in deze tekst, omdat het hun petje te boven gaat. Maw voor hen het is veeleer een kwestie van blind geloof, eerder dan onweerlegbare feiten.

Pietje · 17 juli 2004, 21:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pat

De kritiekloze Michael Moore aanbidders hebben een vette kluif aan deze tekst. Wat is feit en wat is fictie? Ze zullen allicht weinig of niet kunnen reageren op de aangehaalde feiten in deze tekst, omdat het hun petje te boven gaat. Maw voor hen het is veeleer een kwestie van blind geloof, eerder dan onweerlegbare feiten.

8) Wie kan bewijzen, dat deze "onweerlegbare feiten" , korrekt zijn ?? 8)

Pat · 17 juli 2004, 22:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

8) Wie kan bewijzen, dat deze "onweerlegbare feiten" , korrekt zijn ?? 8)

Volgens sommigen enkel Michael Moore. Maar ik hou het op een hoop tijdverslindend opzoekingswerk om de feiten in de film of in de tekst hierboven al dan niet te weerleggen.

Een film die een documentaire pretendeerd te zijn wordt met de nodige marketingtruuks op de markt gebracht (alsof het een hapklare Mc-hamburger betreft). Da's voor het grote publiek uiteraard aantrekkelijker dan droge literatuur en een heleboel zelfstandig opzoekingswerk.

senator · 18 juli 2004, 00:36

Moore heeft er baat bij feiten op te blazen, zelfs uit te vinden
onder het motto -hoe vettiger hoe prettiger-
Van hem moet je dus geen objectief beeld verwachten
dat Moore en de hele hype rond hem probeert te doen geloven dat de film wel objectief is (men noemt de film soms een documentaire) maakt de film in mijn ogen echt verwerpelijk

o ja, ik ben zeker geen bush fan

thePiano · 18 juli 2004, 08:43

Feit is wel dat, wat wij twee jaar geleden al vertelden, de War for Oil bevestigd wordt door de versie van Michael Moore. Ondertussen is al gebleken dat zowel Bush als Blair in werkelijkheid geen enkele reden hadden om Irak aan te vallen, en als er één land op dat ogenblik aan aanmerking kwam om wèl de oorlog te verklaren, dan was dat Saoudi Arabië geweest. Het land van de Bin Ladens, 15 van de 19 terroristen die 9/11 uitvoerden waren Saoudi's enz. Het verhaal wordt knap verteld in Fahrenheit.

Bush heeft zijn uiterste best gedaan om deze film te laten verbieden in de States en is daar gelukkig niet in geslaagd.

Pat · 18 juli 2004, 09:19

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door thePiano

Feit is wel dat, wat wij twee jaar geleden al vertelden, de War for Oil bevestigd wordt door de versie van Michael Moore. Ondertussen is al gebleken dat zowel Bush als Blair in werkelijkheid geen enkele reden hadden om Irak aan te vallen, en als er één land op dat ogenblik aan aanmerking kwam om wèl de oorlog te verklaren, dan was dat Saoudi Arabië geweest. Het land van de Bin Ladens, 15 van de 19 terroristen die 9/11 uitvoerden waren Saoudi's enz. Het verhaal wordt knap verteld in Fahrenheit.

Bush heeft zijn uiterste best gedaan om deze film te laten verbieden in de States en is daar gelukkig niet in geslaagd.

Dan hebben Bush en het Belgische establishment iets gemeen, ze willen de vrije meningsuiting aan banden leggen. Of die vrije mening al dan niet terecht is, doet niet zozeer ter zake.

Alles wat u daar vertelt Hugo, kan ik evengoed aflezen op Indymedia, op de PVDA, of op de STOP USA webstek: Daar heb ik Michael Moore, de valse bescheidenheid zelve, niet voor nodig. Bovendien is daarmee nog niets weerlegd of bevestigd van de elementen die in de bovenstaande tekst geciteerd werden. Het is dus veeleer een kwestie tussen believers en non-believers. In zulke kwesties is het dus zaaks om een onderzoekende houding aan te nemen, veeleer dan slaafs achter de vette kont van een cineast aan te hollen.

Amerika is niet beter of slechter dan enig ander land, maar het is de machtigste natie ter wereld en dat maakt het verschil: hoge bomen vangen nu eenmaal meer wind. Als Bush jr voor persoonlijke doeleinden Irak in handen wil krijgen, dan lijkt dit heel pervers. Anderzijds betekent dit ook dat hij niet meer afhankelijk wil zijn van zijn "Saoudische olie-vrienden". Wat dus regelrecht ingaat tegen de Moore-logica want dat zou meteen een verraad betekenen aan de vriendschapsbanden tussen de Bush-clan en de Saoudi's. Vermits die Saoudi's, ook volgens Moore, mee in het 9/11 complot zitten, zou het zelfs wenselijk zijn indien Amerika er alles aan doet om haar afhankelijkheid aan Saoudische olie tot een minimum te beperken.

België voert ook wapens uit die, rechtstreeks of onrechtstreeks, in handen vallen van één of andere dubieuze groepering. Terwijl het skiën in Oostenrijk ontraden wordt drijft datzelfde België wel handel met Afrikaanse dicators. Voldoende stof voor een nieuwe (Belgische) film in de bekende Michael Moore stijl?

De artistieke stijl van zijn films is in die mate geniaal dat ik vermoed dat hij in de jaren dertig wel eens kans zou maken om het tot propagandaminister van het derde rijk te schoppen.

senator · 18 juli 2004, 11:45

één voorbeeld:
wat zijn bush zijn redenen om irak aan te vallen?

olie?
klinkt aanvaardbaar
de bevrijding van irak van "ik vergas mijn volk en bouw paleizen met hun geld" saddam?
één nobel doel
De bevolking kalmeren na 9/11 door een zondebok te zoeken in irak?
klinkt ook wel aanvaardbaar
...

Wat is nu de echte reden?
ik weet het niet, jullie weten het niet, bush weet het zelf niet eens denk ik
net omdat het geen zwart-wit zaak is
zo'n beslissing komt uit een veelvoud van factoren die samen Bush hebben doen besluiten om irak binnen te vallen.

En dat is met alles zo. Feiten zijn nu eenmaal feiten. Micheal Moore gaat geen leugens vertellen. Hij zal alleen de feiten vanuit zijn standpunt interpreteren. Wie een hond wil slagen vind altijd wel een stok.

De film is dus geen objectieve documentaire, want dat bestaat niet eens.
Het is Moore's interpretatie van een aantal feiten.
En hij verdient er geld mee, wat ook al een belletje moet doen rinkelen in verband met objectiviteit.

doggy · 18 juli 2004, 12:45

Iedereen wéét op voorhand dat dit een subjectieve film is, dus vind ik dat er bedrog maar weinig sprake kan zijn.
En moesten er inderdaad zo'n flagrante leugens gesteld worden, zou Moore al lang een pak processen aan zijn broek hebben. Zijn feiten werden door een drietal mensen full-time gecheckt, dus hij zal wel niet al te veel verzonnen hebben, zeker?

En dit nog: in een interview (in Humo of op cnn? Ik weet het jammer genoeg niet meer...) ver voor FH 9/11 had Moore eens gezegd dat als Bush verbanden kon leggen tussen 9/11 en Irak, dat hij dat dan ook gerust zou kunnen tussen Bush en Bin Laden. Het is dus wat geforceerd, maar dat was dus net zijn punt, dacht ik.

Pietje · 18 juli 2004, 13:07

8) Wees maar zeker, dat indien er zware leugens in de film aanwezig zouden zijn, Moore de "processen" tegen hem niet zou kunnen tellen. Zelfs de film volledig verbieden in de VS, is niet gelukt. 8)

Rock Against Communism · 18 juli 2004, 14:39

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rechtsliberaal

Opvallend is ook hoe de links-georiënteerde media (bijvoorbeeld het NOS Journaal) de film van Michael Moore kritiekloos aanprijst. Alle kritiek op George W. Bush wordt verwelkomd, ook als het om - door Michael Moore bedachte - leugens gaat. En de anti-Amerikaanse linkse parochie slikt de leugens van Moore als zoete koek.
Bron:
www.coxandforkum.com/archives/000375.html

Moore profiteerde vooral van de sterke anti-amerikaanse sfeer die er heerste in Europa, met name vooral de anti-bush gevoelens, die ook in de States zelf aanwezig zijn. Dat bv. NOS journaal er reclame voor maakt heeft niets te maken met de kwaliteit van de documentaire, maar des te met de politieke boodschap die men wil verspreiden ermee.

Pat · 18 juli 2004, 14:58

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

8) Wees maar zeker, dat indien er zware leugens in de film aanwezig zouden zijn, Moore de "processen" tegen hem niet zou kunnen tellen. Zelfs de film volledig verbieden in de VS, is niet gelukt. 8)

De film is ongetwijfeld gechecked door enkele juridische medewerkers. Hij is suggestief opgebouwd waarbij MM onder andere gebruik maakt van retorische vragen. Het publiek wordt dus uitgenodigd om zelf de voor de hand liggende antwoorden te verzinnen.

Klacht neerleggen, indien nodig, is niet echt verstandig met de verkiezingen in aantocht: Daardoor krijgt de film extra aandacht en kan Moore zijn rol als underdog handig uitspelen. Het Vlaams Blok heeft gelijkaardige ervaringen

illwill · 19 juli 2004, 05:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door senator

één voorbeeld:
wat zijn bush zijn redenen om irak aan te vallen?

olie?
klinkt aanvaardbaar
de bevrijding van irak van "ik vergas mijn volk en bouw paleizen met hun geld" saddam?
één nobel doel
De bevolking kalmeren na 9/11 door een zondebok te zoeken in irak?
klinkt ook wel aanvaardbaar
...

Wat is nu de echte reden?
ik weet het niet, jullie weten het niet, bush weet het zelf niet eens denk ik
net omdat het geen zwart-wit zaak is
zo'n beslissing komt uit een veelvoud van factoren die samen Bush hebben doen besluiten om irak binnen te vallen.

En dat is met alles zo. Feiten zijn nu eenmaal feiten. Micheal Moore gaat geen leugens vertellen. Hij zal alleen de feiten vanuit zijn standpunt interpreteren. Wie een hond wil slagen vind altijd wel een stok.

De film is dus geen objectieve documentaire, want dat bestaat niet eens.
Het is Moore's interpretatie van een aantal feiten.
En hij verdient er geld mee, wat ook al een belletje moet doen rinkelen in verband met objectiviteit.

Volledig mee akkoord.

Dies · 19 juli 2004, 07:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

Wees maar zeker, dat indien er zware leugens in de film aanwezig zouden zijn, Moore de "processen" tegen hem niet zou kunnen tellen. Zelfs de film volledig verbieden in de VS, is niet gelukt.

Komkom, iemand die Moore gerechterlijk aanvalt is gedoemd om te verliezen gebaseerd op de Amerikaanse grondwet. Maar goed, we voerde die discussie hier al eens: http://forum.politics.be/showthread....7&page=1&pp=20

neruda · 19 juli 2004, 09:37

Kom , kom mensen ..niet zeuren hé....we weten allemaal dat Bush als leider van een grootmacht een grote klucht blijft....het is het ergste wat onze planeet heeft moeten doorstaan in het begin van de 21ste eeuw...het kon niet erger...ik hoef niet te herhalen wat onder zijn amateurisch beleid hoe onze wereldje d'er vandaag voorstaat...
Het enigste wat Moore hier doet is het gewoon nogeens onderstrepen..
Laten we nog van de veroonderstelling gaan dat de film een leugen is geweest...
Het niet ondertekenen van het Kyoto-verdrag , het niet erkennen van het Internationale Hof in DH , zijn zwakke Anti-Aids beleid...

Allez , laten we eerlijk zijn hé folks...de man is 'dirt'....

Kaal · 19 juli 2004, 12:22

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Pietje

8) Wees maar zeker, dat indien er zware leugens in de film aanwezig zouden zijn, Moore de "processen" tegen hem niet zou kunnen tellen. Zelfs de film volledig verbieden in de VS, is niet gelukt. 8)

Fout. Niemand heeft die film willen verbieden. Amerika is niet zoals Europa, hé, daar mag je alles zeggen wat je wil en Moore is daar het levende bewijs van. In Frankrijk zou een anti-Chirac film inderdaad verboden worden, net zoals anti-Albert II boeken in België verboden worden. In Amerika zijn er talloze anti-Bush boeken en nu ook een film.

En begin nu aub niet over Disney. Lees het artikel van De Tijd.

17 juli 2004, 17:52	#1
Rechtsliberaal Lokaal Raadslid Geregistreerd: 10 mei 2004 Berichten: 350	Michael Moore's waanwereld Michael’s waanwereld Auteur: Joost Niemöller Bron: HP/De Tijd, 16 juli 2004 Over een week gaat in Nederland de nieuwe film van Michael Moore, ‘Fahrenheit 9/11’, in première. Daarin verkoopt hij leugens als feiten. Een waarschuwing vooraf. Beste lezer, Een dezer dagen gaat u naar de bioscoop om Fahrenheit 9/11 te zien, van Michael Moore. U weet dat de film dit jaar in Cannes uitsluitend op artistieke, en dus niet politieke gronden de Gouden Palm kreeg. De verzamelde filmjournalisten waren zo onder de indruk dat ze na afloop van de perspremière een staande ovatie van twintig minuten gaven. U zult de komende dagen ook in onze pers veel lovende berichten over de film gaan lezen. Want bij de Nederlandse persvoorstelling werd er hard gelachen als Bush weer eens voor gek werd gezet en aan het einde klonk ook hier een warm applaus. Het had, aldus de media, niks gescheeld of het Amerikaanse publiek mocht Fahrenheit 9/11 niet zien, omdat de oorspronkelijke distributeur, Disney, de film weigerde uit te brengen. De Amerikaanse première werd daarom als een belangwekkend nieuwsfeit gebracht in bijvoorbeeld het NOS Journaal. De Nederlandse televisiekijker kreeg niet te horen dat in werkelijkheid Disney al een jaar eerder tegen Moore had gezegd geen politieke film uit te willen brengen in de aanloop naar de presidentsverkiezingen. Michael Moore negeerde dat, wachtte tot na Cannes en begon toen pas stennis te schoppen. De perfecte timing voor een grandioze publiciteitsstunt. Enfin, u bent dus al van tevoren warm gemaakt. Maar dat is nog maar het begin. U zult de bioscoop uit komen met spectaculaire overtuigingen. Zoals: George W. Bush, enerzijds de domste en luiste president aller tijden, anderzijds een onvermoeibare oorlogshitser en complotteur, verloor vier jaar geleden de verkiezingen, maar werd door vals spel toch de machtigste man op aarde. Na 11 september wilde diezelfde Bush de terrorist Osama bin Laden in bescherming nemen door hem in Afghanistan twee maanden voorsprong te geven. De achterliggende reden is dat Osama bin Laden een zakenrelatie heeft met de Amerikaanse president. Bush viel ten slotte wel Afghanistan aan, maar alleen om dat hij daar een gaspijpleiding wilde laten aanleggen. Dat is nog lang niet alles. Moore vertelt verder dat de Saoedische prinsen achter de aanslag op 11 september zaten. Er bestonden zulke nauwe banden tussen de familie Bush en de familie Bin Laden dat de president direct na 11 september de Bin Ladens al het land liet uit vliegen toen het Amerikaanse luchtruim nog gesloten was. Ook bent u er, dankzij Moore, van overtuigd geraakt dat de familie Bush en de familie Bin Laden samen de investeringsmaatschappij Carlyle besturen, die hun zakken vullen met oorlogswinsten. Voor Carlyle en dus voor Bush was 11 september een zegen. Het complotdenken begint hier werkelijk absurdistische vormen aan te nemen: Bush die samen met Bin Laden 11 september bekokstoofd zou hebben? Iemand die zoiets niet alleen bedenkt maar ook serieus neemt, moet wel op een rotsvaste ideologie kunnen vertrouwen. Een ideologie die is opgebouwd uit zwart-witbeelden. Zo’n fundamentalistische ideoloog is Michael Moore inderdaad. Hij mag zich voordoen als een non-conformist, een vrijdenker die alle zekerheden op losse schroeven weet te zetten. Maar in het denkraam van Moore bestaat geen twijfel. Wie niet twijfelt, bedrijft propaganda. En wat hij over de oorlog in Irak te zeggen heeft, tart echt alles. Volgens Moore was er geen enkele aanleiding voor die oorlog. Toen Saddam Hoessein regeerde, was er namelijk zelfs nog nooit een Amerikaan door een Irakees vermoord. Van de ene op de andere dag werd de gelukkige Iraakse bevolking (in de film zijn beelden te zien van louter vrolijke Irakezen vlak voor de oorlog) overvallen door het Amerikaanse leger, dat zijn wapens richtte op Iraakse vrouwen en kinderen, en door zijn wangedrag een terechte revolutie onder de Irakese bevolking uitlokte. Dat wangedrag kwam doordat er nu eenmaal maar twee soorten Amerikaanse soldaten bestaan: gewetenloze blanke sadisten en arme, werkloze zwarte jongens die erin geluisd werden. Wie dit zo sec leest, kan zich niet voor stellen dat dergelijke onzin geloof waardig in een film gepresenteerd kan worden. Maar Michael Moore weet het toch voor elkaar te krijgen. Het scherp gemonteerde, van vette muziekeffecten voorziene Fahrenheit 9/11 is dan ook een emotionele rollercoaster. Een film die maar doordendert: van de horror van Bagdad, via de hilarische clipjes met George W. Bush, tot de ontroerende beelden van een Amerikaanse moeder die haar zoon in Irak verloor. En alles uitgekiend gedoseerd langs vakmatig geconstrueerde spanningsbogen. In de ban van zo’n film wil je best eventjes geloven dat, zoals Moore letterlijk stelt, de afgelopen vier jaar onder Bush ‘one big dream’ zijn geweest. Een theatervoorstelling. Met ii september als hoofdact. Ja wel, want zelfs terroristen bestaan niet echt, vindt Michael Moore. Ze zijn slechts het bijproduct van de angst van domme Amerikanen. Fahrenheit 9/11 is de verbeelding van die gedachte. Maar Michael Moore wil meer bereiken dan het betoveren van een bioscoopzaal. Hij noemt zijn film een documentaire. Door die documentaire, verkondigde hij, zullen het Amerikaanse publiek de schellen van de ogen vallen. Zijn doel is pas bereikt als Bush massaal weggestemd wordt. Hij heeft het gelijk aan zijn kant, want, herhaalde hij keer op keer, alle feiten in zijn film kloppen. Iedereen die hem aanvalt, zal worden aangepakt door het legertje advocaten dat hij om zich heen heeft verzameld. Tja. Dat vraagt dan toch om een ander soort antwoord dan een filmrecensie. Dan moet er dus iets gezegd worden over die feiten. Want dat zijn leugens. Neem nu de pijpleiding die door Afghanistan zou worden aan gelegd. Dat was de werkelijke reden voor de oorlog in Afghanistan, aldus Moore. De familie Bush kon met die leiding geld verdienen. Het is een oude complottheorie die hij hier opwarmt, maar hij brengt het met de heftigheid van een nieuw inzicht. In de film laat hij de beelden zien van Taliban-leiders. Moore vertelt erbij dat deze net zijn aangekomen in Houston, Texas. Daarna meldt hij dat George W. Bush op dat moment gouverneur was van die staat. Hij zegt er niet bij dat de leiders geen enkele bemoeienis hadden met Bush. Ze hadden hem zelfs niet gesproken. Dat was ook niet zo vreemd, want de Taliban-hoofden waren in Texas om te spreken met afgevaardigden van de regering-Clinton en met stafleden van een oliemaatschappij, Unocal. Michael Moore noemt de hele naam Clinton niet. Hij heeft het alleen over Unocal, over Bush en over die plannen voor een pijpleiding. Vervolgens begint er over een landkaart een lijn door Afghanistan te lopen. Aha, die dekselse gasleiding. Dan zijn er beelden van arbeiders die aan een pijpleiding werken. Waar zijn die beelden gefilmd? Het kan niet in Afghanistan zijn geweest. Want daar ligt nog niet eens het begin van zo’n pijpleiding. Bovendien heeft geen enkele oliemaatschappij nog interesse in zon risicovol project. Maar ook dat vertelt Moore ons niet. Moore laat weg dat Unocal al in maart 1998 de stekker uit het project trok. Hij onthoudt ons nog een belangrijk feit dat het hele pijpleidingscomplot op losse schroeven zet: het bedrijf Enron, dat Bush in de verkiezingen steunde, was namelijk in diezelfde periode betrokken bij een (ook al afgeblazen) plan voor een concurrerende gasleiding. Als er al een belang van Bush was, dan lag dat daar. Maar die leiding zou nu juist niet door Afghanistan lopen! Hier valt dus het hele complot in het water. Nog zoiets. Wie vulde zijn zakken dankzij 11 september? vraagt een journalist in de film. Als antwoord verschijnt over de volle breedte van het beeld van Carlyle, een Amerikaanse investeringsgroep. Carlyle staat volgens Moore symbool voor het militair-industriële complex. Om dat te illustreren laat Moore een Amerikaanse tank zien die door de Iraakse woestijn rijdt: een tank van Carlyle, zegt hij erbij. En wie waren betrokken bij Carlyle? De vader van George Bush en de familie Bin Laden! Ook John Major trouwens, de vroegere conservatieve premier van Engeland. Een aantal van die mensen - Moore weet ook niet precies wie - zat bij elkaar in een hotel in Washington op de ochtend van de bewuste 11 september. U ziet duistere beelden van het chique hotel. U ziet allerlei gezichten. U hoort alarmerende muziek. Hier deugt iets niet, zoveel is duidelijk. Maar wat niet? Was er op de ochtend van 11 september soms een vergaderverbod? Ook het Carlyle-complot is al oud. Maar de werkelijkheid is niet zo sensationeel als wordt gesuggereerd. George H.W. Bush, de vader, gaf een tijdje lezingen voor Carlyle. Bovendien hadden leden van de Bin Laden-familie slechts een belang van twee miljoen dollar in Carlyle. Niet veel op het totale Carlyle-vermogen van achttien miljard. Dus deze feiten kloppen. Maar voor Moore is dat niet genoeg. Hij beweert dat de familie Bin Laden bakken met geld verdiende toen een defensiefirma van Carlyle naar de beurs werd gebracht. Pas toen ze te veel in de gaten begonnen te lopen, aldus Moore, trokken de Bin Ladens zich terug. Spannend als het waar was geweest. Helaas voor Moore hadden de Bin Ladens hun miljoentjes al voor de beursgang teruggetrokken. Moore claimt dat de familie Bush 1,4 miljard dollar van de Saoedische regering kreeg. Met dat geld, stelt Moore, zouden de Saoedi’s ‘de liefde’ van de familie Bush hebben gekocht. Die 1,4 miljard is in werkelijkheid het totale bedrag dat de Saoedi’s in een periode van tientallen jaren gestoken hebben in het defensiebedrijf BDM. BDM was inderdaad een tijd in het bezit van Carlyle. Maar, helaas voor Moore, niet meer toen vader Bush voor Carlyle ging werken. Kortom: een verhaal van niks. Wordt Carlyle trouwens echt gerund door de ideologische vrienden van Bush, zoals Moore in zijn film suggereert? Het bedrijf is het geesteskind van David Rubenstein, een voormalige adviseur van president Carter. Ook Arthur Levitt, die jarenlang een naaste medewerker was van president Clinton, bekleedt er een van de belangrijkste bestuursfuncties. De Hongaarse miljonair George Soros, die een felle anti-Bush-campagne voert, heeft honderd miljoen dollar in Carlyle gestoken. Nee, niet echt Bush-minded dus, dat Carlyle. Als Carlyle echt symbool zou staan voor het militair-industriële complex, dan heeft het bedrijf dat niet erg voortvarend aangepakt. Carlyle steekt slechts één procent van zijn vermogen in defensieprojecten. Het is bovendien beleid van Carlyle om niet te investeren in Saoedi-Arabië. Moore stopt zijn film vol met verdacht uitziende Saoedi’s die klef lopen te doen met de familie Bush. Maar dit laatste feit onthoudt hij ons liever. Michael Moore had zich hier natuurlijk ook de vraag kunnen stellen: wie verlóór er veel geld door 11 september? Het antwoord op die vraag zou zijn: de Saoedi’s. Want die, zo maakt Moore zelf duidelijk in de film, hebben niet zo’n klein beetje geïnvesteerd in de VS. Volgens Moore’s schatting bezitten de Saoedi’s zo’n zeven procent van Amerika. Nogal overdreven, volgens anderen. Eerder de helft. Maar hoe dan ook: maakt dat het niet ongeloofwaardig dat de Saoedi’s en de familie Bush een megacomplot zouden hebben beraamd om met de aanslag van 11 september hun eigen zakken te vullen? De Saoedi’s zouden op die manier vooral hun eigen WTC-torens ingooien. Om de veronderstelde duistere band tussen Bush en Laden aan te dikken, kwam Moore met een sensationele aantijging. Hij beweert in de film dat de Bin Ladens die 2 op 11 september in Amerika bevonden, het land uit mochten vliegen terwijl er een vliegverbod van kracht was. Of, nou ja, die suggestie laat hij eigenlijk meer hangen. Hij toont beelden van gestrande vliegtuigpassagiers overal in Amerika. Hij vertelt erbij dat in de eerste dagen na 11 september niemand mocht vliegen. Maar, zegt Moore dan, na 13 september mochten maar liefst 142 Saoedi’s, onder wie 24 leden van de familie Bin Laden, wél vliegen, zelfs het land uit. Er glijden in de film ter illustratie suggestief gefilmde computerlijsten door het beeld van vluchten met bestemming Saoedi-Arabië. Alsof het geheime documenten betrof die op iets crimineels wijzen. Ook zijn er quasi heimelijk gemaakte opnamen van schimmen die in vage vliegtuigen stappen. Dan vertellen deskundigen dat geen enkele Saoedi door de FBI werd verhoord. Wat Michael Moore er niet bij vertelt, is dat na 13 september iedereen weer het vliegtuig in mocht stappen. Er was dus niets heimelijks aan het vertrek van de Saoedi’s. Het was ook geen overhaaste vlucht, zoals Moore suggereert. Pas ander halve week na 11 september vertrokken de Bin Ladens. Uit een overheidsonderzoek bleek bovendien dat er wel degelijk dertig Saoedi’s door de FBI werden verhoord voor hun vertrek, onder wie bijna alle leden van de familie Bin Laden. Ook suggereert Moore dat de Bin Ladens een kwaad geweten hadden. Hij laat zien dat een enkele Bin Laden-neef aanwezig was bij een bruiloft van oom Osama. Hij verzwijgt dat de voltallige, grotendeels pro-westerse familie zich van Osama heeft afgekeerd. Ook vermeldt hij niet dat geen enkel Bin Laden-familielid, behalve Osama dan, ooit zelfs maar verdacht is geweest van terroristische activiteiten. De regisseur krijgt de lachers op zijn hand als hij de popster Ricky Martin laat zien op een vliegveld, en zegt: “Not even Ricky Martin could fly. But really, who wanted to fly? No one, except the Bin Ladens.” Michael Moore baseert zich als het hem uitkomt op het boek House of Bush, House of Saud, van de journalist Craig Unger. Maar Unger beschreef juist hoe doodsbang iedereen in Amerika met de achternaam Bin Laden was. Sommige Bin Ladens sloten zich op in hun huis en durfden niet naar buiten. Zo grappig was het dus allemaal niet. Er hing in die dagen een ware lynchsfeer in de lucht. En dankzij wie mochten de kennelijk zo schuldbewuste Bin Ladens volgens Moore het land uit vluchten? Dankzij Bush zelf natuurlijk. Hij wilde zijn Bin Laden-vriendjes buiten het bereik van de FBI brengen, anders zou het grote complot van hem en Osama uitkomen. In werkelijkheid werd de beslissing om de Bin Ladens te laten vliegen genomen door veiligheidsadviseur Richard Clarke. Michael Moore kon dat weten, want het staat gewoon in het boek van Unger. Clarke is in dit verband een interessante figuur, want deze schreef een anti-Bush boek dat in Amerika veel stof deed opwaaien. Moore zet de jonge Bush neer als sukkeL Dat is niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush op geniale wijze complotten kan smeden. Michael Moore geeft hem in zijn film alle ruimte als hij lelijke dingen over Bush te zeggen heeft. Maar in relatie met de Bin Laden-vluchten laat hij Clarke liever weg. Want het is Bush, en Bush alleen, die moet hangen. Toen Michael Moore hierover een vraag werd gesteld in een interview, verdedigde hij zich door te zeggen dat hij in de film wel degelijk een krantenartikel over Clarke laat zien. Klopt. Nog geen twee seconden een compleet krantenartikel met ergens daarin de naam Clarke. Voor de spoorzoekers. Duizelt het u al? Wacht maar tot u in de bioscoop zit. Daar zal Moore u met zijn halfbakken ‘feiten’ bestoken in een onmenselijk tempo. Het horen en zien zal u vergaan. U zult zich noodgedwongen overgeven aan zijn waanzin - want dat de film goed in elkaar zit, staat buiten kijf. Nog maar een voorbeeld van de leugens van Michael Moore. Hij stelt dat Bush vier jaar geleden de verkiezingen niet heeft gewonnen, maar gestolen. Fahrenheit 9/11 opent met een beeldbombardement waaruit zou moeten blijken dat Bush aan de verliezende hand was in Florida, en dat zijn tegenstander Gore zelfs al met het overwinningsfeest was begonnen. Toen begon ineens de rechtse zender Fox te beweren dat Gore verloor en moesten, zegt Moore, de andere zenders wel mee. Daarna volgden duistere machinaties door familieleden en machtige vrienden van Bush. Dit is honderd procent lariekoek. Het feest van Gore vond in werkelijkheid plaats op de avond voor de verkiezingen en was dus juist bedoeld om de kiezers aan te moedigen. Het verlichte bord met het woord ‘Victory’ op de achtergrond, drukte de hoop van Gore uit, niet de feitelijke situatie. Het was ook niet het rechtse Fox, maar CBS dat voor het eerst aankondigde dat Bush aan de winnende hand was. Alle zenders, inclusief Fox, hadden in de voorgaande uren gemeld dat Gore won in Florida. Maar toen waren de stemlokalen in een deel van de staat nog open. Moore zwijgt tenslotte over een veelbesproken, gezamenlijk onderzoek dat een halfjaar na de verkiezingen werd uitgevoerd door drie pro- Gore-nieuwsorganisaties: The New York Times, The Washington Post en CNN. De conclusie van het onderzoek: Bush had de verkiezingen gewoon eerlijk gewonnen. Nog een leugen. Niet zonder humor zet Michael Moore de jonge Bush neer als sukkel. Dat is, als je erover nadenkt, niet erg consistent, omdat hij elders in de film juist suggereert dat Bush een sluwe man is die op geniale wijze complotten kan smeden. Maar het knappe van de film is weer dat Moore met dergelijke inconsequenties wegkomt. Hij laat de jonge Bush zien in oubollige filmpjes van vroeger. Het ging zo slecht met hem in de zakenwereld dat hij gered moest worden. Toen verkocht hij zijn ziel aan de duivel. Jawel, aan de familie Bin Laden. Via een tussenpersoon, ene James Brath. Nu is het waar dat deze Brath zakencontacten had met de Bin Ladens. Ook is het waar dat hij geld stak in het kwakkelende Arbusto Oil, van Bush. Maar zelfs in het boek van Craig Unger valt te lezen dat er geen bewijzen zijn dat het om Bin Laden-geld ging. Brath zelf verklaarde, ook weer in het boek van Unger, dat het zijn eigen geld was. Waarom ook niet? Het ging maar om vijftigduizend dollar. In de film krijgt het akkefietje een verdacht luchtje doordat er een overheidsdocument wordt getoond waarin de naam Brath met een vilstift is weggestreept. Bush zelf heeft erin zitten strepen, suggereert Moore, om zijn straatje schoon te vegen. De werkelijke reden achter het onleesbaar maken van de naam is dat er medische gegevens op het document staan. De Amerikaanse wet schrijft voor dat een document in dat geval alleen geanonimiseerd openbaar gemaakt mag worden. Niks verdachts aan de hand dus. We eindigen bij Michael Moore zelf. Zijn dan weer cynische dan weer betrokken stem klinkt door de hele film. Ook treedt hij in eigen persoon op. Maar de Michael Moore die we te zien krijgen, is zelf een wandelende leugen. Het zegt misschien iets dat hij alleen nog geïnterviewd wenst te worden door journalisten die hem welgevallig zijn. En ook die moeten hun vragen van tevoren overleggen. Michael heeft namelijk zelf een hoop te verzwijgen. Het stringente wereldbeeld van Michael Moore is terug te voeren op een mythe: het socialistische utopia. In zijn eerste film, Roger and Me, toonde hij dat aan de hand van nostalgische beelden uit de tijd van de grote arbeidersbeweging. Ooit, aldus Moore, bestond de wereld uit arbeiders, die allemaal elkaars gelijke waren. Met de kapitalistische uitbuiters aan de top. De tegenstelling was overzichtelijk. De zekerheid was groot. Michael Moore is ervan overtuigd dat we terug moeten naar die wereld. Maar dan niet met kapitalistische uitbuiters aan de top natuurlijk. Liever technocraten in overheidsdienst. Zo heeft hij bijvoorbeeld voorgesteld dat fabrieken niet meer zelf zouden mogen bepalen waar ze zich vestigen. Ze zijn er namelijk niet om winst te maken, maar voor het geluk van de arbeiders. En dit geluk is optimaal als iedereen van generatie op generatie in dezelfde plaats blijft wonen en werken. Het symbool van deze blije wereld is ‘my hometown Flint’, de stad in de staat Michigan waar ooit de fabrieken van General Motors stonden. In al zijn films, ook nu weer in Fahrenheit 9/11, keert Flint terug. Daar gaat het nu slecht mee. De fabrieken werden gesloten. Er zijn slechts door werklozen bewoonde krotten over. Dat, zegt Michael Moore, is de werkelijkheid die door de kapitalistische complotmakers is geschapen. De echte werkelijkheid is dat Moore niet eens uit Flint komt, maar uit het verderop gelegen Davidson, een rijke suburb. Hij groeide, als velen, op in een onbestemd middenklassegezin. Met die middenklasse weet het rigide socialistische denken geen raad. Inmiddels is hij zelf ideologisch gezien zijn eigen vijand geworden: een multi-miljonair die zijn dochter naar een privé-school stuurt. Om dat te verhullen, blijft hij zich voordoen als sjofele arbeider. In de echte wereld is trouwens ook Flint niet zoals het ons door de filmmaker wordt voorgeschoteld. Het gaat er namelijk juist heel voorspoedig. Het gemiddelde in komen in de streek is door de komst van nieuwe bedrijven met twintig procent gestegen sinds de sluiting van GM. Om de complexe werkelijkheid te gieten in de strakke mal van het socialisme, moest Michael Moore alles vervormen tot een cartoon. Zodoende vertegenwoordigt hij met Fahrenheit 9/11 precies de vooroordelen die Europeanen graag over Amerika koesteren: een oppervlakkige schijnwereld. Niets is wat het lijkt. Fahrenheit 9/11is gewoon Disneyworld. Maar dan in hell. __________________ Voor vooruitstrevend en weerbaar liberalisme! www.geocities.com/mediacontrole

17 juli 2004, 18:50	#3
Phrea\|K Parlementslid Geregistreerd: 4 april 2004 Locatie: West Flanders Ideology: Moderate Libertarianism Berichten: 1.760	Interessante txt. Ik nam de hele film sowieso al met een container zout, want ook z'n boek 'Stupid White Man' was een verzameling van anti-blanke, anti-kapitalistische, anti-liberale & overdreven anti-establishment statements, waarbij Micheal Moore zich de rol toemeet van rebel tegen het Corrupte Systeem. Een gouden tip van nonkel Phrea\|K is dat je zulke rebellen beter met de nodige achterdocht bekijkt. Mr. Moore past perfect binnnen de wetten van het progressieve denken (zie hier). __________________ The ultimate decision about what is accepted as right and wrong will be made not by individual human wisdom but by the disappearance of the groups that have adhered to the "wrong" beliefs. (F.a. Hayek)

17 juli 2004, 19:23	#4
Rechtsliberaal Lokaal Raadslid Geregistreerd: 10 mei 2004 Berichten: 350	Opvallend is ook hoe de links-georiënteerde media (bijvoorbeeld het NOS Journaal) de film van Michael Moore kritiekloos aanprijst. Alle kritiek op George W. Bush wordt verwelkomd, ook als het om - door Michael Moore bedachte - leugens gaat. En de anti-Amerikaanse linkse parochie slikt de leugens van Moore als zoete koek. Bron: www.coxandforkum.com/archives/000375.html Laatst gewijzigd door Rechtsliberaal : 17 juli 2004 om 19:24.

17 juli 2004, 20:36	#5
Pietje Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 22 mei 2004 Berichten: 30.550	8) Ik vertrouw Moore , alleszins 100 maal meer dan Sjors Dubbel You 8) __________________ Schoolvoorbeeld van rauw nationalisme : 9/11/1938 : Ook dat was "Eigen Volk Eerst" (klik) Zowel N-VA als VB zijn de erfgenamen vh Nazi-gezinde en antisemitische VNV (klik) Ziekelijke en perverse adoratie van het Nazisme, Adolf Hitler's Derde Rijk en misselijkmakende relativering en ontkenning van de Holocaust In Memoriam : Jazeker "N-VA is besmet met de erfzonde van het vooroorlogs nationalisme" (klik) Laatst gewijzigd door Pietje : 17 juli 2004 om 20:36.

17 juli 2004, 21:40	#6
Pat Parlementslid Geregistreerd: 8 februari 2003 Locatie: Bananenkoninkrijk Berichten: 1.879	De kritiekloze Michael Moore aanbidders hebben een vette kluif aan deze tekst. Wat is feit en wat is fictie? Ze zullen allicht weinig of niet kunnen reageren op de aangehaalde feiten in deze tekst, omdat het hun petje te boven gaat. Maw voor hen het is veeleer een kwestie van blind geloof, eerder dan onweerlegbare feiten. __________________ http://faithfreedom.org Laatst gewijzigd door Pat : 17 juli 2004 om 21:42.

18 juli 2004, 00:36	#9
senator Partijlid Geregistreerd: 18 juli 2004 Locatie: Dendermonde Berichten: 258	Moore heeft er baat bij feiten op te blazen, zelfs uit te vinden onder het motto -hoe vettiger hoe prettiger- Van hem moet je dus geen objectief beeld verwachten dat Moore en de hele hype rond hem probeert te doen geloven dat de film wel objectief is (men noemt de film soms een documentaire) maakt de film in mijn ogen echt verwerpelijk o ja, ik ben zeker geen bush fan Laatst gewijzigd door senator : 18 juli 2004 om 00:39.

18 juli 2004, 08:43	#10
thePiano Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 20 augustus 2002 Locatie: Antwerpen, 't Stad van Alleman Berichten: 18.172	Feit is wel dat, wat wij twee jaar geleden al vertelden, de War for Oil bevestigd wordt door de versie van Michael Moore. Ondertussen is al gebleken dat zowel Bush als Blair in werkelijkheid geen enkele reden hadden om Irak aan te vallen, en als er één land op dat ogenblik aan aanmerking kwam om wèl de oorlog te verklaren, dan was dat Saoudi Arabië geweest. Het land van de Bin Ladens, 15 van de 19 terroristen die 9/11 uitvoerden waren Saoudi's enz. Het verhaal wordt knap verteld in Fahrenheit. Bush heeft zijn uiterste best gedaan om deze film te laten verbieden in de States en is daar gelukkig niet in geslaagd. __________________ "Ik bewandel het rechte pad dat, zoals u weet, niet bestaat en ook niet recht is." (Fred Vargas in 'Un lieu incertain' - 2008)

18 juli 2004, 11:45	#12
senator Partijlid Geregistreerd: 18 juli 2004 Locatie: Dendermonde Berichten: 258	één voorbeeld: wat zijn bush zijn redenen om irak aan te vallen? olie? klinkt aanvaardbaar de bevrijding van irak van "ik vergas mijn volk en bouw paleizen met hun geld" saddam? één nobel doel De bevolking kalmeren na 9/11 door een zondebok te zoeken in irak? klinkt ook wel aanvaardbaar ... Wat is nu de echte reden? ik weet het niet, jullie weten het niet, bush weet het zelf niet eens denk ik net omdat het geen zwart-wit zaak is zo'n beslissing komt uit een veelvoud van factoren die samen Bush hebben doen besluiten om irak binnen te vallen. En dat is met alles zo. Feiten zijn nu eenmaal feiten. Micheal Moore gaat geen leugens vertellen. Hij zal alleen de feiten vanuit zijn standpunt interpreteren. Wie een hond wil slagen vind altijd wel een stok. De film is dus geen objectieve documentaire, want dat bestaat niet eens. Het is Moore's interpretatie van een aantal feiten. En hij verdient er geld mee, wat ook al een belletje moet doen rinkelen in verband met objectiviteit.

18 juli 2004, 12:45	#13
doggy Parlementsvoorzitter Geregistreerd: 23 mei 2004 Berichten: 2.267	Iedereen wéét op voorhand dat dit een subjectieve film is, dus vind ik dat er bedrog maar weinig sprake kan zijn. En moesten er inderdaad zo'n flagrante leugens gesteld worden, zou Moore al lang een pak processen aan zijn broek hebben. Zijn feiten werden door een drietal mensen full-time gecheckt, dus hij zal wel niet al te veel verzonnen hebben, zeker? En dit nog: in een interview (in Humo of op cnn? Ik weet het jammer genoeg niet meer...) ver voor FH 9/11 had Moore eens gezegd dat als Bush verbanden kon leggen tussen 9/11 en Irak, dat hij dat dan ook gerust zou kunnen tussen Bush en Bin Laden. Het is dus wat geforceerd, maar dat was dus net zijn punt, dacht ik. __________________ goddamn my navel itches

18 juli 2004, 13:07	#14
Pietje Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 22 mei 2004 Berichten: 30.550	8) Wees maar zeker, dat indien er zware leugens in de film aanwezig zouden zijn, Moore de "processen" tegen hem niet zou kunnen tellen. Zelfs de film volledig verbieden in de VS, is niet gelukt. 8) __________________ Schoolvoorbeeld van rauw nationalisme : 9/11/1938 : Ook dat was "Eigen Volk Eerst" (klik) Zowel N-VA als VB zijn de erfgenamen vh Nazi-gezinde en antisemitische VNV (klik) Ziekelijke en perverse adoratie van het Nazisme, Adolf Hitler's Derde Rijk en misselijkmakende relativering en ontkenning van de Holocaust In Memoriam : Jazeker "N-VA is besmet met de erfzonde van het vooroorlogs nationalisme" (klik)

19 juli 2004, 09:37	#19
neruda Banneling Geregistreerd: 18 januari 2004 Locatie: Belgium Berichten: 1.734	Kom , kom mensen ..niet zeuren hé....we weten allemaal dat Bush als leider van een grootmacht een grote klucht blijft....het is het ergste wat onze planeet heeft moeten doorstaan in het begin van de 21ste eeuw...het kon niet erger...ik hoef niet te herhalen wat onder zijn amateurisch beleid hoe onze wereldje d'er vandaag voorstaat... Het enigste wat Moore hier doet is het gewoon nogeens onderstrepen.. Laten we nog van de veroonderstelling gaan dat de film een leugen is geweest... Het niet ondertekenen van het Kyoto-verdrag , het niet erkennen van het Internationale Hof in DH , zijn zwakke Anti-Aids beleid... Allez , laten we eerlijk zijn hé folks...de man is 'dirt'.... Laatst gewijzigd door neruda : 19 juli 2004 om 12:57.