De rol van arbeid in je leven?

[Den Duisteren Duikboot]

Geeft arbeid zin aan je leven of is het toch maar 'een noodakelijk kwaad' waar je het beste van maakt? Indien het zin geeft aan je leven, betekent dit dat je ook zou arbeiden indien je er niet financieel van afhankelijk was?

Ben je het eens met de stelling dat we menselijke arbeid in de mate van het mogelijke overbodig moeten maken?

Zou je een deel van je welvaart willen inleveren in ruil voor vrije tijd of ben je tevreden met je huidige werksituatie?

Andere bemerkingen en vragen eveneens welkom.

[Mambo]

Arbeid heeft veel verschil.
Ben gans de dag bezig geweest hout te zagen en te klieven en voel mijn botten niet meer.
Doe dat maar eens gans uw leven?

Op een bureau zitten is toch veel makkelijker vind ik. Vind dat niet eens werken. Is eerder een hobby. Een tijdverdrijf. Prutsen. Politics teisteren.

[Horus]

Vroeger dacht ik ook dat jobs, die niet arbeidsintensief waren, niet konden doorwegen.
Nu weet ik beter.

In mijn geval is mijn arbeid mijn............ vrijheid! (en ik wil zeker niet refereren naar 'Arbeit macht Frei').
Hier worden sociale contacten gelegd, ik leer dingen bij, ik kom vooruit in het leven.
Arbeid heeft ook het voordeel dat vele mensen, die structuur in hun leven nodig hebben, 'van straat zijn' en nergens lopen rond te lummelen.

Ik ben best tevreden met de dagen die ik thuis ben.
Beter nog, ik ben vrij veel thuis, heb recht op veel verlof.
De meesten van mijn collega's storten zich in zwartwerk, om zo hun kapitaal op te krikken en onder de duiven te schieten van de zelfstandige.

Daar doe ik niet aan mee, mijn vrije tijd, die is voor mij.
En die heb ik verdiend, want ik ga ervoor werken (en zeker niet met tegenzin).

[Desiderius]

Mambo heeft hier een punt: wat voor de één "arbeid" is, is voor de ander een hobby, een tijdverdrijf... De grootste luxe die ik vandaag heb, is het feit dat ik niet "moet", maar mijn latijn "mag" stoppen in wat me op elk gegeven moment interesseert. En nu eens is dat een stuk studie, dan weer eens de "stress" (nouja) van het mee helpen oprichten van een bedrijfje en een andere keer weer het dagenlang bladeren ruimen en boomtakken zagen.

Voorwaarde voor mij om me er goed bij te voelen is het vooruitzicht op een stukje "eer van m'n werk" of "succes" zo je wil. Afmaken waar ik aan begonnen ben. Dus geen vruchteloos of ongeïnspireerd geploeter; hoewel ik me wel kan voorstellen dat nogal wat werkmensen hun dagtaak op die manier moeten ondergaan. Maar zelfs dat laatste is nog te verkiezen boven het échte lamzakken. Stilzitten en vegeteren is ongelofelijk saai en afstompend, zélfs al doe je dat in relatief grote luxe. Daar valt niet het minste "plezier" mee te halen. En de échte lamzakken zijn niet -zoals sommigen wel eens willen insinueren- de steuntrekkers, zelfs niet de werkonwilligen. Het grootste percentage hyper-verveelde (en dus ook vervelende) lamzakken vind je onder diegenen die niet weten wat aanvangen met hun centen.

Als d�*t dan het droombeeld is dat sommigen koesteren bij de gedachte aan bvb. lottowinst of een grote nalatenschap, laat ik dan bij deze de eerste zijn om u een emmer ijskoud water in de nek te kiepen. Het is absoluut geen prettig leven als je er maar niet in slaagt om voor jezelf de nodige uitdagingen of ambities te verzinnen. En neen, shoppen of luieren in het zonneke horen daar niet bij. (leuk voor eventjes, maar je houdt dat niet vol)

[Mambo]

Groot gelijk Desiderius;
Arbeiden in de ware zin van het woord, fysieke arbeid is hard ploeteren en uw lichaam afbeulen. Leuk voor eventjes, spierbollen kweken en zo. (hernia krijg je gratis boven op)
Maar ik geef het ieder op een briefje, het is afzien!
Doe maar eens de test en ploeg uw tuintje eens om met een spade, u zal het wel weten.
Denk er aan dat mensen dat soms een leven lang doen en heus niet een tuintje maar zo van alles.
Niet dat ze dom zijn, of dommer dan u. Maar omdat ze dit kennen en het andere soms schuwen! Daarom blijven ze het doen.

Ik doe al gans mijn leven fysieke arbeid maar er is toch veel verschil nog.
Werken aan een bepaald tempo of zeulen met gewichten van 50 tot 100 kilo. Doe het maar eens.
Voor die mensen is een vroeger pensioen zeker geen overbodige luxe maar hoog tijd.

Arbeid maakt vrij. Voor een stuk kan ik er zelfs inkomen. Als je zwaar labeur doet heb je geen kopzorgen. Mss vandaar dat het vrij maakt.
Maar lastig dat wel!

ps, ik heb zo nog een duizend kilo en ik weet niet hoeveel kilo bomen te klieven en te zagen en als iemand ze wil overnemen, geef me een seintje.
Ik heb er dus echt geen zin meer in!

Geef maar een bod.

[Grellig]

Arbeid is voor mij persoonlijk een noodzakelijk kwaad geworden.

Toen ik een jaar of 20 was,ben nu 32,was arbeid mijn leven maar door de gang van zaken in België ben ik hier op moeten terugkomen.Je mag nog zo hard je best doen,als er herstructureringen op til zijn ga je er onherroepelijk uit.Ze hebben gaan compassie,heb het 2 keer meegemaakt.

Ook zijn de "vriendschappen" die je op de werkvloer opgebouwd hebt een illusie.Na een herstructurering is het ieder voor zich en gaan de wegen uit elkaar,zelfs na jarenlang intens samenwerken en op een boogscheut van elkaar af wonen.Het is werkelijk intriest maar thats the way it go's.

Nu klop ik mijn uurtje's,beperk mijn persoonlijke(vriendschappelijke)relatie's,lees en schrijf veel,en voor de rest kunnen ze me allemaal éne zuigen.

A ja,goede thread gestart Duikboot.Is altijd interessant om te weten hoe mensen over het werk denken.In het begin van je loopbaan betekent het héél veel,maar naarmate men meer mensenkennis krijgt is er maar éne te vertrouwen en dat is de Almachtige.

[Bhairav]

In mijn geval is mijn arbeid mijn............ vrijheid! (en ik wil zeker niet refereren naar 'Arbeit macht Frei').
Hier worden sociale contacten gelegd, ik leer dingen bij, ik kom vooruit in het leven.
Arbeid heeft ook het voordeel dat vele mensen, die structuur in hun leven nodig hebben, 'van straat zijn' en nergens lopen rond te lummelen.

Dat is nu een redenering dat bij mij niet pakt.
Het is zo'n visie dat mensen hebben... waarbij ze zichzelf gewoon vanalles wijsmaken...

[Chrisis]

Ik werk om te leven, niet omgekeerd, en ben blij dat een job mij bezig houdt en leven in de brouwerij brengt. Het sociaal contact eraan verbonden, het besef mee te bouwen aan een gemeenschap, het gevoel nuttig te zijn,.... dat zijn de voordelen en mijn drijfveren om aan het werk te zijn.
En als iedereen die kan werken dat ook zou doen zijn we de meest welvarende regio ter wereld! Niet werken is voorbehouden aan kinderen, zieken en bejaarden, en de rest moet ten dienste staan van die zwakken.
Arbeid, of hij nu fysiek of geestelijk is, maakt van een individu een radertje in onze maatschappij, een nuttig radertje. Arbeid creëert wederzijds respect, individu versus gemeenschap en omgekeerd, de ene kan niet zonder de andere. De mens is een groepsdier, en in een groep heeft ieder zijn taak...

[Bhairav]

Daar heb ik dus geen behoefte aan: mijn nut hebben in de samenleving. Status evenmin. Die dingen laten mij ijskoud.

[Shizie]

arbeid is noodzakelijk kwaad.. arbeid is een manier om de rekeningen betaald te krijgen

en gvd ik heb er 3 ontvangen vanochtend; visa, autoverzekering en verkeersbelasting totaal = 1500 euro'kes

[satiper]

Interessante vraag idd.
Hier zijn al veel zaken gezegd waar ik voor een goed deel akkoord kan mee gaan.
Werken heeft in de loop der tijden wel niet altijd hetzelfde betekend.
Eigenlijk is dat zelfs nu nog altijd zo.
Zo kan werken voor de één de hel en voor de ander de hemel zijn.
Zo extreem heb ik het nooit ervaren.
Hoewel de hel op een bepaald ogenblik toch wel dicht in de buurt leek.
Ondertussen is het wel stukken beter.
Toch blijft het voor mij spijtig genoeg een verplichte opgave.
Mocht ik voldoende centjes hebben om te rentenieren, zou ik alleszins de verplichte vorm van arbeid uitschakelen.
In de plaats hiervan zou ik dan wel allerlei project(en/jes) opstarten.
Een beetje zoals Mambo het uitlegt, vandaag wat klieven, morgen een windmolen en tussendoor speculeren op de beurs

[Geertje]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Geeft arbeid zin aan je leven of is het toch maar 'een noodakelijk kwaad' waar je het beste van maakt? Indien het zin geeft aan je leven, betekent dit dat je ook zou arbeiden indien je er niet financieel van afhankelijk was?

Ben je het eens met de stelling dat we menselijke arbeid in de mate van het mogelijke overbodig moeten maken?

Zou je een deel van je welvaart willen inleveren in ruil voor vrije tijd of ben je tevreden met je huidige werksituatie?

Andere bemerkingen en vragen eveneens welkom.

Vroeger deed ik heel graag mijn werk. Ik trok altijd fluitend op. Tot zowat 2 jaar geleden : het grootste deel van activiteiten verkocht, 90 % van het persoon weg (onslag, overname, brugpensioen). Ikzelf had geen keuze : blijven.

Tijdens deze woelige tijden leer je best je collega's kennen. Enkele vriendschapsbanden zijn sterk verstevigd maar de meeste collega's heb ik geen behoefte om nog te zien. Zij die het hardste voor solidariteit riepen, zijn in het geniep met de directie apart gaan praten om betere voorwaarden te krijgen.

Eigenlijk zou iedereen moeten werken. Zelfs werklozen zou men een job moeten geven zodat we tesamen de maatschappij dragen en dat niet enkel de werkenden het gevoel hebben dit te doen. Desnoods moeten ze elke dag de straat kuisen.

Om werktijd in te ruilen voor vrij tijd zou ik geen probleem hebben, zelfs met evenredige looninruiling. Geld interesseert me eigenlijk nauwelijks, luxe vind ik totaal niet nodig.

[Chrisis]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Daar heb ik dus geen behoefte aan: mijn nut hebben in de samenleving. Status evenmin. Die dingen laten mij ijskoud.

Zoek u dan een onbewoond eiland!

[Geertje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Daar heb ik dus geen behoefte aan: mijn nut hebben in de samenleving. Status evenmin. Die dingen laten mij ijskoud.

Je wordt voorspelbaar.

[Bhairav]

Nooit zal ik zo voorspelbaar als u worden.