je pense donc je suis

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Wat die krokodil betreft heb ik een documentaire voor ogen over hoe zorgzaam een krokodil wel was met haar nakomelingen...

Ja, inderdaad frappant, maar de mens is toch ook zorgzaam voor zijn nakomelingen? Vecht een moeder niet voor haar kind in nood?

Nu de vraag, denk je werkelijk dat het menselijke verstand beter weet dan ons instinct, ons intrinsiek weten wat wel en wat niet goed is voor de evolutie, en dan spreek ik inderdaad niet alleen over het menselijke voortbestaan???

Ik vind juist hier dat de mens in zijn alles overdonderdende dwaasheid alles en iedereen bedot...

Maar wat is "beter weten"? Hoe bepaal je wat "beter" is? Toch vanuit... je menselijk verstand? Waarbij je zegt: 'dit doet het instinct en ik beoordeel dat met mijn verstand als 'goed'.' Net zoals je met datzelfde verstand ook bepaalde egoïstische reflexen als slecht kunt beoordelen.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Wie denk je dat ik ben om dat te weten...maar ik heb een zwaar vermoeden dat het nu wel sterk de verkeerde kant op gaat...

Nu snak ik weer naar een concreet voorbeeld. Waar gaat het de verkeerde kant uit?

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Doet het dat???

Soms wel, soms niet. Dat zoekt iedereen maar voor zichzelf uit. Je kunt daar geen objectief antwoord op geven.

[Diego Raga]

Mensen zoeken als sinds heugenis naar de zin of de oorsprong van het leven en sindsdien zijn er talloze religies en filosofieën ontstaan, die elk hun eigen waarheid in pacht menen te hebben.
Met 5 woorden zit men eigenlijk op het spoor van die waarheid, in welke taal of streek die ook beleden wordt, nl ‘De Zoeker Is Het Gezochte’ en kan het 'vinden' beginnen.

Zo, geire gedaan en trekter olle plan, mé.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Het gaat er niet om wie of wat de baas is..; het gaat erom dat je uitkomt voor wat je zelf bent en voor wat je zelf doet... maar daarvoor moet je eerst jezelf kennen...

Jawel het gaat er wel om. Je hebt fragmentatie en integratie. Ben jij de som van de delen of 1 geheel. Hoe heler je bent, hoe helderder en scherper je geest is.

Als je drugs neemt verslapt de geest, gaan de scherpe randjes eraf. En als je te wakker bent snijdt het super diep. Zo diep dat je er misschien niet van kunt herstellen.

Daarom dat alles in de natuur geleidelijk gebeurd. De shock van iets kan teveel voor je "zijn" zijn.

[TV-verslaafde]

Puur anekdotisch: net voor een zwaar ongeluk lijken allerlei opties door je hoofd te flitsen. Je wordt puur uit overleving en shock zo in het moment geduwd, je moet puur uit adrenaline zeer bewust zijn. Na zo'n moment verslapt de aandacht, het bewustzijn weer. Het lijkt eeuwig te duren ook al was het enkele seconden.

Dat is experimenteren met het zelf / het zijn, altijd je aandacht naar het moment brengen. Daarom dat er veel wordt gehamerd op uithouding....

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Het is toch maar de vraag of je dat "denken" kunt noemen. Wat je beschrijft is een conditioneringsproces. De hond leert op bepaalde tekens gedrag x te stellen. Dat hij "schuldig" naar beneden kijkt is trouwens ook maar projectie van jouw kant. Je gelooft toch niet dat die hond zich werkelijk schuldig voelt? Die ziet alleen jouw boosheid (voor hem niet meer dan bepaalde tekens) en reageert daarop door weg te kijken (wat dieren wel vaker instinctief doen als reactie op de dreiging van een fysieke confrontatie).

Ik wil gerust aannemen dat het projectie is van mijn kant. Hebben dieren schuldgevoelens? We zullen dat nooit echt weten nietwaar? Ik kan enkel maar vaststellen dat hij wat bedremmeld naar beneden staart wat mij een beetje doet denken aan een kind dat betrapt werd of een standje verwacht.

Maar wat gaat er precies om in zijn hoofd? Hoe breed uitgesponnen is een stimulus-respons? Zou je kunnen stellen dat bv heel de romantiek in de literatuur of erotisme een voortvloeisel is van de erecties die we ervaren in een staat van opgewondenheid? Zijn traumas dan ook een simpele reactie op een stimulus ook al bepalen ze vaak een persoonlijkheid en beinvloeden ze het denken?

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Oefening is dwang en dwang vervormt de werkelijkheid en brengt dikwijls weinig op...
Maar je verstand afleiden en met allerlei onschuldige spelletjes bezig houden... Hij gaat er in op en hij laat je met rust en jij kunt ongehinderd zonder zijn inmenging, als het ware als van op de achtergrond, vrij observeren en ontleden...
Wat observeren en ontleden??? Jouw diepste zelf...

Oefening is kunst. Dus als een beginnende kunstschilder de kneepjes van het vak begint te leren dan is zijn werkelijkheid al vervormd en is alle kunst die hij maakt geen gevolg van zijn creativiteit maar een verwrongen beeld vd werkelijkheid. Zoiets?

Als een kleuter daarentegen in het wilde weg verf zit rond te kliederen dan is dit een waarachtige schepping en creatie want vereist geen oefening.

[TV-verslaafde]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Oefening is kunst. Dus als een beginnende kunstschilder de kneepjes van het vak begint te leren dan is zijn werkelijkheid al vervormd en is alle kunst die hij maakt geen gevolg van zijn creativiteit maar een verwrongen beeld vd werkelijkheid. Zoiets?

Als een kleuter daarentegen in het wilde weg verf zit rond te kliederen dan is dit een waarachtige schepping en creatie want vereist geen oefening.

Zoiets als voetbal zonder regels. Granaat op het veld gooien mag in naam van voetbal. In de naam van kunst mag alles. Kak op een doek vegen al dus ook.

Wie speelt rechter over de standaarden? Er wordt hier een veel te hoge prijs betaald in naam van stijlvol te zijn.

Het gaat over de inhoud van iets, niet de vorm.

De puurheid als het ware. Maar wie daar nu over begint is tegenwoordig een gek.

Ja maar ... je kan liefde toch niet afmeten dat is oneindig. Prima, dan hoef ik toch ook niet te betalen voor een huwelijk, een ring en heel die zever. Het is onmetelijk, dus ondefinieerbaar, dus onmogelijk in materiële waarde om te zetten.

Dan piepen ze ineens heel anders, fuck off...

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Gevoels en zintuiglijke associaties...
En wat is denken anders dan die gevoels en zintuiglijke associaties onder woorden te brengen, en het abstract in zijn geheugen op te slaan zodat je het later op andere domeinen kunt toepassen...

Het denken heeft ook zijn eigen zelfstandigheid, die niet in het gevoel en de zintuigen is gegeven.

Een hele woordenschat is het gevolg; een hele leerboek van associaties, gedachtenleer, wiskundige berekeningen, filosofie, sterrenkunde, alchemie...

Zo is het.

Godsdiensten en andere ismen...

Zo is het.

Met al die woorden kan men van wit zwart maken en omgekeerd... Dus ook leugens zijn er in opgeslagen... en alles wordt zo ingewikkeld dat de mens niet meer weet waar hij staat en dat hij al, denkend juist te handelen, de grootste onnatuurlijke feiten, misdaden, en zo heeft gedaan...

Goed en kwaad zijn met elkaar in evenwicht: hoe hoger het goede, hoe lager ook het kwade daalt.

Dingen die men, had men het alleen van onze natuurlijke instinctieve, handelingen moeten hebben nooit zou gedaan hebben...

Maar dan hadden we ook al het goede gemist.

Want met dat abstrageren van het verstand is de leugen binnengeslopen...

Maar ook de waarheid.

iets wat veel minder mogelijk was indien met het enkel van natuurlijke stimuli moest hebben... Je gaat een hond niet wijs maken dat een kat vb. ook een hond is enz...

De transgender is daar nog niet uitgevonden...

Maar door alles zo te abstrageren kan men inderdaad oplossingen vinden; maar kan men ook de mensen de grootste dwaasheden wijs maken...

Zo is het en dwaasheden zijn ook wel grappig, humor dus, wat het dier niet kent.

En vooral de laatste tijden gaat men zelfs dat zogenaamde verstand aan de kant schuiven en heeft men het vooral over gevoelswaarden die normale mensen zouden moeten hebben...

Ach, dat heeft men vroeger ook wel zo gedaan.
En dat is goed om ook het gevoel te ontwikkelen.
Gevoel en verstand behoren bij elkaar.

Terwijl, hadden we zelfs nog maar een beetje onze eerste instinctieve levenswijze behouden ze ons nooit zouden hebben kunnen wijsmaken dat wat zij nu als zogenaamde normale gevoelens voor normale mensen houden totaal van pot gerukt is...

Ik weet niet over welk instinct je het hier hebt, noch welke gevoelens van de pot gerukt zijn.
In ieder geval: dieren hebben geen pot voor hun ontlasting, maar schijten gewoon in het wilde weg.
Dat zou ik de mensen toch niet aan willen raden...
Kortom: hierin zit een tegenstrijdigheid.

Dus in feiten is dat zogezegde grote denken van de mensheid, vandaag de dag het grootste gevaar geworden van de mensheid... en is het meer dan de hoogste tijd dat de mensheid zich daar bewust van wordt...

Het moderne wetenschappelijke denken, dat vooral materialistisch is, dat is nog niet het ware.
Dat is pas mijn atoomtheorie.

We moeten niet terug naar de dieren en hun instinct (in het wilde weg te schijten), maar juist verder naar de toekomst, onze toekomst in het heelal.
En dat Gods Rijk in de microkosmos bestaat.

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Ja, inderdaad frappant, maar de mens is toch ook zorgzaam voor zijn nakomelingen? Vecht een moeder niet voor haar kind in nood?



Maar wat is "beter weten"? Hoe bepaal je wat "beter" is? Toch vanuit... je menselijk verstand? Waarbij je zegt: 'dit doet het instinct en ik beoordeel dat met mijn verstand als 'goed'.' Net zoals je met datzelfde verstand ook bepaalde egoïstische reflexen als slecht kunt beoordelen.

Zoals de mens die de vrucht gegeten heeft van de boom over goed en kwaad...
Een roofdier dat een prooi doodt en opeet is dat goed of is dat kwaad???
Wat is beter, als alles goed zou geregeld zijn??? Zou dat dan niet minder kunnen zijn???

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Nu snak ik weer naar een concreet voorbeeld. Waar gaat het de verkeerde kant uit?

De klimaathetse???
De omvolking van Europa als een natuurlijke evolutie willen voorschrijven...
Weigeren om de totale schadelijkheid van de Islam onder ogen te zien want we zouden niet racistisch mogen zijn...
Ons nep opsolferen als nieuws en nieuws afdoen als nep...

De mensen die verstandelijk gewoon weg niet meer weten van welk hout nog pijlen te maken om hunne ontmenselijking van de mens als sociaal en het enige goede voor te stellen...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Diego Raga

Mensen zoeken als sinds heugenis naar de zin of de oorsprong van het leven en sindsdien zijn er talloze religies en filosofieën ontstaan, die elk hun eigen waarheid in pacht menen te hebben.
Met 5 woorden zit men eigenlijk op het spoor van die waarheid, in welke taal of streek die ook beleden wordt, nl ‘De Zoeker Is Het Gezochte’ en kan het 'vinden' beginnen.

Zo, geire gedaan en trekter olle plan, mé.

‘De Zoeker Is Het Gezochte’ en kan het 'vinden'

Goed gezegd en inderdaad komt het daar op neer...
Maar wat een hetse van alle kanten om die eenvoudige waarheid monddood te maken en hun eigen leugens als de waarheid en zelfs de enige waarheid ingang te doen vinden...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Jawel het gaat er wel om. Je hebt fragmentatie en integratie. Ben jij de som van de delen of 1 geheel. Hoe heler je bent, hoe helderder en scherper je geest is.

Klaar, tuurlijk dat we voor éénheid en niet voor verdeeldheid zijn... en tuurlijk dat ik mij als één geheel zie en niet als de som van verschillende entiteiten...

Als je drugs neemt verslapt de geest, gaan de scherpe randjes eraf. En als je te wakker bent snijdt het super diep. Zo diep dat je er misschien niet van kunt herstellen.

Ook mee akkoord dat de gewaarwordingen soms enorm diep kunnen gaan en dat het dan beter is, uit zelfbehoud, om wat te temperen tot je er sterk genoeg, en dus, klaar voor bent...

Daarom dat alles in de natuur geleidelijk gebeurd. De shock van iets kan teveel voor je "zijn" zijn.

Oké, en dat is misschien niet alleen op persoonlijk vlak zo, maar ok op algemeen vlak...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door TV-verslaafde

Puur anekdotisch: net voor een zwaar ongeluk lijken allerlei opties door je hoofd te flitsen. Je wordt puur uit overleving en shock zo in het moment geduwd, je moet puur uit adrenaline zeer bewust zijn. Na zo'n moment verslapt de aandacht, het bewustzijn weer. Het lijkt eeuwig te duren ook al was het enkele seconden.

Dat is experimenteren met het zelf / het zijn, altijd je aandacht naar het moment brengen. Daarom dat er veel wordt gehamerd op uithouding....

Altijd is veel gezegd; maar ik probeer het wel als levenswijze... en dan heeft het niets meer met 'uithouding' maar alles met 'gewoon zijn' te maken...

Puur anekdotisch...

Bij mijzelf is kanker vastgesteld en op het eerste ogenblik weet je niet of dat dodelijk of niet zal zijn...
Ik had op dat ogenblik de volstrekte zekerheid dat, zelfs al moest ik toen sterven, dat alles goed was zoals het was, en dat sterven of niet geen enkel maar dan ook geen enkel belang had...

En vreemd genoeg was dat juist hetzelfde gevoel, juist dezelfde zekerheid, dat ik had toen mijn moeder van ouderdom stervend was...
Ik weet wel dat ik mij dat toen toch wat kwalijk nam, want welk recht had ik om voor mijn moeder te beslissen dat het niet erg was...
Van anderen heb ik wel gehoord dat mijn aanwezigheid mijn moeder sterkte en misschien dat ik ergens die zekerheid aan haar overdroeg...

Maar nu, om het nu zelf meegemaakt te hebben, zie ik het eerder als een direct contact met het 'zijn' als een onafhankelijke entiteit die alles omvat...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Ik wil gerust aannemen dat het projectie is van mijn kant. Hebben dieren schuldgevoelens? We zullen dat nooit echt weten nietwaar? Ik kan enkel maar vaststellen dat hij wat bedremmeld naar beneden staart wat mij een beetje doet denken aan een kind dat betrapt werd of een standje verwacht.

Maar wat gaat er precies om in zijn hoofd? Hoe breed uitgesponnen is een stimulus-respons? Zou je kunnen stellen dat bv heel de romantiek in de literatuur of erotisme een voortvloeisel is van de erecties die we ervaren in een staat van opgewondenheid? Zijn traumas dan ook een simpele reactie op een stimulus ook al bepalen ze vaak een persoonlijkheid en beinvloeden ze het denken?

Ik zie trauma's eerder als het in een knoop liggen, het niet meer begrijpen, het niet willen aanvaarden van 'wat is'...

[marie daenen]

Oorspronkelijk geplaatst door Elio di Supo

Oefening is kunst. Dus als een beginnende kunstschilder de kneepjes van het vak begint te leren dan is zijn werkelijkheid al vervormd en is alle kunst die hij maakt geen gevolg van zijn creativiteit maar een verwrongen beeld vd werkelijkheid. Zoiets?

Als een kleuter daarentegen in het wilde weg verf zit rond te kliederen dan is dit een waarachtige schepping en creatie want vereist geen oefening.

Neem een beginnende schilder die de knepen van het vak wil leren kennen...
Vraag; doet hij het uit liefde voor het vak en dringt hij met het kennen van de kneepjes van het vak ook steeds dieper en dieper in zijn schilderkunst binnen of doet hij het omdat het zo hoort en, zelfs al kent hij dan de kneepjes van het vak, zal zijn werk eerder vervreemdend dan verrijkend werken...

[Indomitable]

Je pense donc je suis, un athée

[Elio di Supo]

Oorspronkelijk geplaatst door marie daenen

Neem een beginnende schilder die de knepen van het vak wil leren kennen...
Vraag; doet hij het uit liefde voor het vak en dringt hij met het kennen van de kneepjes van het vak ook steeds dieper en dieper in zijn schilderkunst binnen of doet hij het omdat het zo hoort en, zelfs al kent hij dan de kneepjes van het vak, zal zijn werk eerder vervreemdend dan verrijkend werken...

Er zijn genoeg voorbeelden van avantgardische schilders die eerst braafjes aan de academie les hebben gevolgd en nadien toch innoverend en zelfs schockerend bleken te zijn. Picasso bv ging op 13-jarige leeftijd naar de academie waar zijn vader les gaf. Salvador Dali volgde trouwens ook les in het zelfde instituut nl de Academia de San Fernando in Madrid.

Je kunt beiden toch moeilijk betichten van braafjes in de pas te hebben gelopen en zich netjes te hebben bezig gehouden met portretten schilderen en stillevens?

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Indomitable

Je pense donc je suis, un athée

Niet meteen een gedachte die getuigt van intelligentie. Eerder van schrijnende vooringenomenheid.