De Heilige Drievuldigheid

[labyrinth]

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.

Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !

Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.
Materie en energie 'one world'.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 13:01
Reason:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.

Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !

Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.
Materie en energie 'one world'.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 12:53
Reason:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.

Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !

Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.
Materie en energie 'one world'.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 12:45
Reason:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.
Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !
Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.
Materie en energie 'one world'.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 12:44
Reason:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.
Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !
Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.[/size]

[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 12:37
Reason:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.
Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !
Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.
Het Universum, de Evolutie en God zijn dan één !
Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.[/size]

[/edit]

[labyrinth]

Misschien is het wel de Duivel die de 'Big-Bang' veroorzaakte.....
In het begin was er niets dat ontplofte.

[Bhairav]

Met die westerse religies BLIJFDE sukkelen, en met oosterse is er veel warheid (alles cyclisch, met elkaar verbonden etc). Ik vraag mij af waarom daar nog zo moeilijk over gedaan word...

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Met die westerse religies BLIJFDE sukkelen, en met oosterse is er veel warheid (alles cyclisch, met elkaar verbonden etc). Ik vraag mij af waarom daar nog zo moeilijk over gedaan word...

Bhairav dat is gewoon omdat we alles in vakjes blijven zien, cultuur en religie. Het Westen, het Oosten, Noord en Zuid. We zien alles zo afzonderlijk terwijl alles gewoon ineenvloeit. Volkeren hebben zich in het verleden verplaatst en namen hun spiritualiteit hun verhaal overal mee.

Neem nu de 'hemel en hel' van de monotheïstische godsdiensten, dat is 'karma' ( goed of slecht ) bij de Oosterlingen, dat zijn 'geesten' (goede of slechte) of 'natuurgoden' ( gunstige of ongustige ) bij primitievere volkeren.

Steeds is er dat gevoel van iets dat ons overstijgt, een gemeenschappelijke behoefte, iets waar we terzelfdertijd blij om zijn en bang voor zijn. Die behoefte dat noem ik zelf spiritualiteit.

[labyrinth]

Beste Administrator,
Mag ik u vragen waarom er nu al bij deze discussie een driehoeksgevaar is ?
Mogen we dan niet praten over ' de grote vragen ' van het leven . In alle rust wel te verstaan, zonder elkaar te beledigen......
Zijn sluiers belangrijker dan spiritualiteit ?[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 30-05-2005 at 14:36
Reason:
--------------------------------

Beste Administrator,
Mag ik u vragen waarom er nu al bij deze discussie een driehoeksgevaar is ?
Mogen we dan niet praten over ' de grote vragen ' van het leven . In alle rust wel te verstaan, zonder elkaar te beledigen......
Zijn sluiers belangrijker dan spiritualiteit ?[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Beste Administrator,
Mag ik u vragen waarom er nu al bij deze discussie een driehoeksgevaar is ?
Mogen we dan niet praten over ' de grote vragen ' van het leven . In alle rust wel te verstaan, zonder elkaar te beledigen......[/size]

[/edit]

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Misschien is het wel de Duivel die de 'Big-Bang' veroorzaakte.....
In het begin was er niets dat ontplofte.

Ik dacht hieraan bij het horen van het journaal. Al die 'martelaars' ( onnozelaars is hier beter op zijn plaats ) die zich laten ontploffen en zo moordenaars worden, onschuldigen met zich mee nemen in de dood..... de eeuwige stilte.

Maar die Big-Bang ? Wie zegt er dat er achter die Bang geen hele wereld verschuilt ligt die wij nog niet kennen, dat er daar iets gebeurd is die de Big-Bang veroorzaakte.

Ik ben er zeker van dat het paradijs die zovelen verwachten na de dood hier in de toekomst op aarde te vinden is als we er tenminste willen aan werken. We hebben inderdaad de keuze er een hemel of een hel van te maken, nu meer dan ooit.

De mens, wij dus, zijn de voeling met de natuur verloren.
Eerst aanbaden de mensen de natuurkrachten, de zon, de wind.....het water was heilig, want hun leven hing af van deze elementen.
Nu aanbidden de mensen niets meer, behalve zichzelf. Ze zijn de natuur en haar wetten vergeten. Geen lucht, geen rivier is nog heilig in de ogen van de moderne mens. Nochtans is de mens nog steeds afhankelijk van de elementen.

De Fransen hebben neen gestemd.
Ze hadden de keuze....... samen te werken of elk afzonderlijk voor zichzelf.
De wereld heeft nochtans nood aan richtlijnen voor de toekomst.

psje. dat waren losse gedachtjes.....

[Cosmo]

In één van de misschien vele heelallen, in één van de miljarden melwegstelsels, op één van de vele planeten van één van de miljarden zonnen, leefde er eens, zo'n 13,5 miljard jaar na het onstaan van dat heelal, gedurende een paar honderduizend jaar een levend wezen dat dacht dat dat immense heelal, met al zijn pracht en praal ook in die vele andere melkwegstelsels, en niet-waarneembaar voor die levende wezens, helemaal geschapen was ter wille van die hoog (?) ontwikkelde zoogdieren.
Wat een pretentie, als U het mij vraagt.
Bovendien schiepen ze nog een God naar hun beeld en gelijkenis ......

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Cosmo

In één van de misschien vele heelallen, in één van de miljarden melwegstelsels, op één van de vele planeten van één van de miljarden zonnen, leefde er eens, zo'n 13,5 miljard jaar na het onstaan van dat heelal, gedurende een paar honderduizend jaar een levend wezen dat dacht dat dat immense heelal, met al zijn pracht en praal ook in die vele andere melkwegstelsels, en niet-waarneembaar voor die levende wezens, helemaal geschapen was ter wille van die hoog (?) ontwikkelde zoogdieren.
Wat een pretentie, als U het mij vraagt.
Bovendien schiepen ze nog een God naar hun beeld en gelijkenis ......

Het is natuurlijk heel arrogant van een God te scheppen naar je beeld en gelijkenis vooral als je ook nog denkt dat de andere schepsels, de dieren en de planten niets te zeggen hebben. Het getuigt op z'n minst van een goede portie egocentrisme. Als je alle godsdiensten als afzonderlijke deeltjes ziet van een allesomvattente spiritualiteit doorheen de tijd begrijp je dat daar het schoentje knelt.
De mens kreeg een ongewoon hoge eigendunk door zich centraal te stellen en begon aan een veroveringstocht van onze planeet.
Toen hij nog niet te talrijk was was dat geen ramp, nu hij met miljarden is zou hij best wat meer respect mogen opbrengen voor wat hem omringt, zijn biotoop, de dieren en planten en dit in zijn eigen voordeel.

Hieronder laat ik je meegenieten van een heel klein stukje van de merkwaardige toespraak van het Indiaans opperhoofd Seattle aan het 'Grote Opperhoofd' in Washington in 1854. Een toespraak waarin politiek en religie tot één geheel verbonden zijn. Hij zegt o.a. het volgende :

" Ik ben niet beschaafd en ik heb geen verstand van een andere manier van leven dan de mijne. Ik heb gezien hoe zo'n duizend buffels lagen te rotten op de prairie, daar achtergelaten door blanke mannen die op hen schoten vanuit een passerende trein. Ik ben onbeschaafd en ik begrijp niet dat een rokend ijzeren paard van meer belang kan zijn dan een buffel, die wij alleen doden om in leven te blijven. Wat is een man zonder dieren ? Als zij er geen van allen meer waren zouden de mensen sterven aan een diepe geestelijke eenzaamheid. Want wat er met de dieren gebeurt, gebeurt spoedig daarna met de mensen. Alle dingen zijn met elkaar verbonden.....
Dit weten wij zeker. De aarde behoort niet toe aan de mensen, mensen behoren toe aan de aarde.
Dit weten wij zeker. Alle dingen zijn met elkaar verbonden zoals het bloed de leden van één familie verenigt. "

Een mooi stukje spiritualiteit als u het mij vraagt, maar u vraagt het me niet dat weet ik. Onze rokende paarden ( wagens ) zijn ons op hun beurt aan het overwoekeren en veroveren.....
Niet dat we alles moeten overnemen van de Indianen want naar het schijnt waren ze nogal wreed voor zichzelf en daar knelde hun sandaal.....

Een goed evenwicht zoeken in alles voor alles.

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Hieronder een definitie van de Heilige Drievuldigheid tijdens het
Concilie van Lateranen in 1215 :

Wij geloven vast en wij belijden oprecht dat er slechts één ware, eeuwige, onmetelijke en onveranderlijke, onbegrijpelijke, almachtige en onuitspreekbare God is, Vader, Zoon en Heilige Geest: weliswaar drie personen, maar één essentie, substantie of helemaal enkelvoudige natuur: de Vader is uit niets, de Zoon alleen uit de Vader en de Heilige Geest op gelijke wijze uit beiden: zonder begin, altijddurend en zonder einde: de Vader brengt voort, de Zoon wordt geboren en de Heilige Geest komt voort: wezensgelijk en gelijkaardig en gelijk almachtig en gelijk eeuwig: één begin van alles: schepper van al het zichtbare en onzichtbare, al het geestelijke en lichamelijke: die door zijn almacht aan het begin der tijden uit het niets de beide scheppingen schiep, zowel de geestelijke als de lichamelijke, namelijk die van de engelen en die van de wereld: en daarna de menselijke, die in zekere zin tegelijk uit geest en lichaam samengesteld is. Daarentegen de duivel en de andere demonen waren door God van nature uit goed geschapen, maar ze werden slecht door eigen toedoen. De mens echter zondigde door ingeving van de duivel.

Kunnen we vandaag, anno 2005 een andere interpretatie hieraan geven ?

Bijvoorbeeld dat de Vader het Universum is, de Zoon de evolutie en de Heilige Geest de spiritualiteit of zingeving is.
Alle drie één, verbonden en oneindig.

Het Universum, de Evolutie en Spiritualiteit zijn dan één !

Dikt lijkt me persoonlijk althans al heel wat eenvoudiger, begrijpelijker.
Ook werd er vroeger geschreven dat de duivel en andere demonen slecht werden door eigen toedoen, door eigen handelingen dus, ze hadden de keuze.
Die duivel zette op zijn beurt mensen aan om slecht te handelen, maar mensen hebben ook de keuze....
Als je gelooft in God moet je ook geloven in de duivel, zijn tegenpool, en hun krachten.
Er zijn dus wel positieve en negatieve krachten aan het werk.
Materie en energie 'one world'.

Miljoenen jaren geleden waren dinosaurussen dé heersers over deze wereld. Ze zijn verdwenen. Miljoenen later , na een zeer langzame evolutie, zijn de mensen de heersers over deze wereld. Ze zullen verdwijnen, net als al onze voorgangers, hetzij door krachten uit het heelal, hetzij omdat ze zichzelf kapot zullen maken (en dat lijkt erop). In de natuur bestaat geen goed en geen kwaad - het is een constructie van de mensen. God en duivel: gewoon uitgevonden om het onverklaarbare te verklaren - het zit overal, in alle culturen, gewoon vanuit de wetenschap dat wij ooit ook zullen verdwijnen - en dat hebben b.v. de indianen goed begrepen - de katholieken al helemaal niet en de Joden nog veel minder, want die wachten nog altijd op hun God - die nooit zal komen, wegens niet bestaand - de mens is gewoon een schakel in de evolutie naar iets anders - voor zover hij met zijn onnozel verstand die evolutie niet stop zet en alles om zeep helpt...

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Boontjes

Miljoenen jaren geleden waren dinosaurussen dé heersers over deze wereld. Ze zijn verdwenen. Miljoenen later , na een zeer langzame evolutie, zijn de mensen de heersers over deze wereld. Ze zullen verdwijnen, net als al onze voorgangers, hetzij door krachten uit het heelal, hetzij omdat ze zichzelf kapot zullen maken (en dat lijkt erop). In de natuur bestaat geen goed en geen kwaad - het is een constructie van de mensen. God en duivel: gewoon uitgevonden om het onverklaarbare te verklaren - het zit overal, in alle culturen, gewoon vanuit de wetenschap dat wij ooit ook zullen verdwijnen - en dat hebben b.v. de indianen goed begrepen - de katholieken al helemaal niet en de Joden nog veel minder, want die wachten nog altijd op hun God - die nooit zal komen, wegens niet bestaand - de mens is gewoon een schakel in de evolutie naar iets anders - voor zover hij met zijn onnozel verstand die evolutie niet stop zet en alles om zeep helpt...

Ja, het is raar dat ze steeds grotere 'rokende ijzeren paarden' ( versta terreinwagens ) kopen om hun nageslacht te vervoeren.....
Er klopt iets niet.
En de Kerk blijft maar zeuren over de maagdelijkheid van Maria...
Ze vinden het al een hele vooruitgang als de Katholieken en Protestanten hierover een akkoord zouden vinden die alle partijen zouden bekoren. Ze zijn er al naar het schijnt 5 jaar over aan het discussiëren..... Mama Mia !

[labyrinth]

Even serieus nu .....

Heeft de Kerk niet de taak de mensen te begeleiden doorheen de evolutie ? De Kerk van vandaag zou moeten wijzen op de valkuilen geplaatst door de 'duivel'.... en in deze tijd is het niet de appel die aan Eva aangeboden werd maar misschien wel de bedreiging van onze planeet door de mens.
De kerk zou beter samenwerken met mensen als Steve Stevaert en evolueren.
Spreken (zeg maar preken) over ecologie en ethisch ondernemen, over verdraagzaamheid tussen alle mensen ongeacht hun geloof en seksuele geaardheid. De evolutie die o.a. monseigneur Vangheluwe voorstelt, namelijk biechten en een toevluchtsoord in bange dagen voor arme zondaars, is geen evolutie maar eerder een stap op de plaats of zelfs een stap terug.
Als gelovigen moeten ze consequent zijn en God's schepping met eerbied behandelen en beschermen. Bidden en biechten is vandaag misschien niet genoeg.

Terloops. Als u een heilige wilt aanbidden, een aanrader

http://www.heiligen.net/aug/frm1108.htm
Vooral de alfabetisch gerangschikte heiligen en waarvoor ze allemaal dienen zijn boeiend..... [edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 01-06-2005 at 10:00
Reason:
--------------------------------

Even serieus nu .....

Heeft de Kerk niet de taak de mensen te begeleiden doorheen de evolutie ? De Kerk van vandaag zou moeten wijzen op de valkuilen geplaatst door de 'duivel'.... en in deze tijd is het niet de appel die aan Eva aangeboden werd maar misschien wel de bedreiging van onze planeet door de mens.
De kerk zou beter samenwerken met mensen als Steve Stevaert en evolueren.
Spreken (zeg maar preken) over ecologie en ethisch ondernemen, over verdraagzaamheid tussen alle mensen ongeacht hun geloof en seksuele geaardheid. De evolutie die o.a. monseigneur Vangheluwe voorstelt, namelijk biechten en een toevluchtsoord in bange dagen voor arme zondaars, is geen evolutie maar eerder een stap op de plaats of zelfs een stap terug.
Als gelovigen moeten ze consequent zijn en God's schepping met eerbied behandelen en beschermen. Bidden en biechten is vandaag misschien niet genoeg.

Terloops. Als u een heilige wilt aanbidden, een aanrader

http://www.heiligen.net/aug/frm1108.htm
Vooral de alfabetisch gerangschikte heiligen en waarvoor ze allemaal dienen zijn boeiend..... [/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Even serieus nu .....

Heeft de Kerk niet de taak de mensen te begeleiden doorheen de evolutie ? De Kerk van vandaag zou moeten wijzen op de valkuilen geplaatst door de 'duivel'.... en in deze tijd is het niet de appel die aan Eva aangeboden werd maar misschien wel de bedreiging van onze planeet door de mens.
De kerk zou beter samenwerken met mensen als Steve Stevaert en evolueren.
Spreken (zeg maar preken) over ecologie en ethisch ondernemen, over verdraagzaamheid tussen alle mensen ongeacht hun geloof en seksuele geaardheid. De evolutie die o.a. monseigneur Vangheluwe voorstelt, namelijk biechten en een toevluchtsoord in bange dagen voor arme zondaars, is geen evolutie maar eerder een stap op de plaats of zelfs een stap terug.
Als gelovigen moeten ze consequent zijn en God's schepping met eerbied behandelen en beschermen. Bidden en biechten is vandaag misschien niet genoeg.[/size]

[/edit]

[labyrinth]

Het is wat lang maar zeker de moeite waard :

Avalokitesvara – De goddelijke tegenwoordigheid
Betreft: Brief 59, blz. 375-7


Het mahâyânaboeddhisme, de vorm die in Tibet voornamelijk wordt en in de afgelopen eeuwen werd bestudeerd, onderkent drie afzonderlijke entiteiten of hiërarchische logoi in de boeddhistische hiërarchie van de geest. Het zijn de boeddha Amitâbha of de boeddha van het grenzeloze licht, dan âlaya, dan Avalokitesvara. Âlayabetekent de geestbron van alles, het kleed of omhulsel van het grenzeloze licht; stof op kosmische of oneindig kleine schaal in de natuur. Daaruit ontspringen de veelsoortige stralen zoals bijvoorbeeld lichtstralen die de zon verlaten; en elke straal op zich is een wezen.
Avalokitesvarabetekent niet ‘de Heer die omlaag ziet’, zoals Rhys Davids het vertaalt, waarmee hij de elementaire regels van de Sanskrietgrammatica geweld aandoet. Ava betekent ‘omlaag’, lokita is het voltooid deelwoord van de Sanskriet-werkwoordswortel lok, ‘zien’, wat dus ‘gezien’ betekent. Èsvara betekent ‘Heer’. Avalokitesvara betekent dus, enigszins geparafraseerd, ‘de Heer die overal wordt gezien’, het kosmische licht, de kosmische geest, waarin we leven, ons bewegen en ons bestaan hebben, waarvan de essentie, het licht, trilt en brandt in elke mensenziel, de vonk in ieder mens. Het is de innerlijke of voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke om ons heen in alles, hier beneden gezien in al zijn werken en, door mensen vooral gezien in de mens, het meest ontwikkelde voertuig van deze goddelijke tegenwoordigheid.
Vergelijk deze prachtige boeddhistische triade uit Tibet, die ook de onze is, met de christelijke drieëenheid, zoals deze verbasterd en op grove wijze vervormd is, als gevolg van een eeuwenlange, verkeerde theologische en scholastische aanpak, omdat ze niet werd begrepen. Amitâbha, het grenzeloze licht, blijkt overeen te komen met de Vader in de christelijke drieëenheid, de kosmische Vader of abstracte geest, de pythagorische monade der monaden, de bron – voor ons in stilte en duisternis – van alle monaden die eruit voortkomen, eruit stromen, eruit geboren worden door middel van de tweede logos, âlaya, de geest, die in de oorspronkelijke christelijke leer vrouwelijk was, de vruchtbare en voortbrengende kracht in de natuur, zowel in geestelijk als in materieel opzicht, de moeder van alles, de voedster van alles, de behoedster van alles. En Avalokitesvara komt overeen met de oorspronkelijke derde persoon van de christelijke drieëenheid, de Zoon, de kosmische of derde logos. In het brahmanisme luidt de triade zo: parabrahman of brahman, pradhâna of mûlaprakriti, mahat. Als ze zich manifesteert in individuele monaden zoals een mens, is de drieëenheid Amitâbha, âtman; âlaya of mahâkâsa, buddhi; Avalokitesvara, manas; want manas is een rechtstreekse straal van het kosmische âlaya en ons âtman is een directe straal van paramâtman, de kosmische âtman, of brahman of parabrahman, of de Vader.
We hebben dus Vader, Geest of Heilige Geest, en Zoon – de oorspronkelijke christelijke drieëenheid; de roomse kerk slaagde er tenslotte in ze om te zetten in Vader, Zoon en Heilige Geest, waarmee ze de Zoon of logos liet voorafgaan aan de moeder waaruit hij is geboren!
Zoals de meesters aangaven in het laatste deel van de brief die we hebben bestudeerd, heeft Avalokitesvara zijn tempel in het heelal om ons heen. Hij is de scheppende logos, de derde logos, degene die als het ware het dichtst bij ons is, waaruit we allen afkomstig zijn als stralen van een kosmische zon, die de goddelijke tegenwoordigheid is in de natuur, die de goddelijke tegenwoordigheid is in het menselijke mânasische deel, dat natuurlijk voortkomt uit âtman of Amitâbha; want is de Zoon niet de Zoon van zijn Vader? Is manas niet, via buddhi, het kind van âtman? Is mahat, via âlaya of mahâkâsa of pradhâna – alle zijn namen voor hetzelfde – niet het kind van âdi-boeddha, of zo u wilt van paramâtman of brahman of parabrahman?
Avalokitesvara is dus de goddelijke tegenwoordigheid overal om ons heen, die elke gevoelige menselijke ziel onafgebroken, dag en nacht, kan voelen, zelfs als we ons in dromenland bevinden of belichaamd zijn op aarde. En diezelfde goddelijke tegenwoordigheid bevindt zich in het menselijke hart, want het menselijke hart, zelfs het menselijk lichaam, is op dit gebied een microkosmisch beeld van het heelal. Geen wonder dat de mensen uit de oudheid in elke tempel hun heilige der heiligen hadden – oorspronkelijk een prachtig en veelbetekenend symbool voor hen die het begrepen en naar de tempel kwamen om het goddelijke te aanbidden met een rein hart en grote eerbied – een tempel waarin, net als in het heelal, de goddelijke tegenwoordigheid woont. Het was een symbool; vandaar dat als iemand het heilige der heiligen naderde, hij zijn schoenen uittrok, zijn kleding reinigde, en hoofd en hart omhoog richtte; want doordat de vereerders eerbiedig hun eigen geest verhieven, traden ze in die tegenwoordigheid, zelfs in de goddelijke tegenwoordigheid.
Die tegenwoordigheid is Avalokitesvara; zijn straal in ons, via âtman, is het hogere manas, verlicht door buddhi, die op haar beurt is vervuld van het goddelijk licht van âtman. Want de Vader is in de moeder, en de moeder schenkt geboorte aan de Heilige Zoon, en die drie zijn één en toch drie, elk verschilt van de ander. Het is heel eenvoudig te begrijpen, maar verbazend moeilijk om een dieper besef van dat wonder te krijgen! Toch is het prachtig het te kennen en ons ertoe te verheffen. Het zou mooi zijn als elke man en vrouw besefte dat zich in het hart van ieder mens dat heilige der heiligen bevindt; want als de mens, door zijn zelfdiscipline en het cultiveren van het hoogste in hem, door zichzelf te vergeten in dienst van alle anderen, waardoor de eenheid opgaat in het al en hij zelfs dan al betrekkelijk goddelijk wordt, zo uitermate sterk wordt dat niets minder dan Het ooit voldoening kan schenken, dan verlangt hij ernaar hogerop te gaan, opent hij de toegangspoort van zijn heiliger wezen, en stroomt het licht naar binnen dat het heilige der heiligen in zijn hart vervult. Dan is de mens herschapen, hij is tijdelijk een christus, een bodhisattva.
Dat was het resultaat van een succesvolle inwijding, dat en niets anders. Soms bleef de aura van de gebeurtenis dagenlang, misschien weken, bij hem aanwezig, en was zijn lichaam in die tijd omgeven door licht. Men zei van hem dat hij was bekleed met zonnepracht, want de zon was een symbool voor âtman, omdat hij zich in zijn rijk bevindt; en onze eigen innerlijke god was de zon, de innerlijke god van onze eigen goddelijke aard, onze Vader in de Hemel, die straal van de kosmische Avalokitesvara.
Ik denk dat dit precies de reden is dat de Tibetaanse esoterici en mystici, ingewijden en het gewone volk – waarmee ik het merendeel van de mensen bedoel, de hardwerkende, vriendelijke, blijmoedige, liefhebbende, strevende mensen – allen voor de bodhisattva’s een diepere eerbied en vuriger liefde bezitten dan zelfs voor de boeddha’s. Want de boeddha’s hebben het volbracht, zij hebben deze sferen verlaten. Hun glorie blijft achter als een geestelijke invloed. Maar de bodhisattva’s zijn nog mensen en nog geen boeddha’s, maar mensen die hun leven eraan hebben gewijd Avalokitesvara tot een levende kracht in de wereld te maken door middel van zichzelf. Daarom heeft de grote massa de bodhisattva’s zo lief. Ze hebben een diepe eerbied voor de boeddha’s die verder zijn gegaan en de weg hebben gewezen, maar hun liefde gaat met een verheven menselijke toewijding uit naar de bodhisattva’s die met uitgestrekte armen achterblijven om uit medelijden te helpen. Geen wonder dat ze de bodhisattva’s liefhebben, want hij die Avalokitesvara tot leven wekt in het heilige der heiligen in het menselijke hart, wordt meer dan mens. Geen wonder dat men hem liefheeft, eert en vertrouwt. Ik denk dat deze gedachten onbeschrijflijk mooi zijn. De verhevenheid ervan verblindt ons niet, want het is alsof het goddelijke zich kleedt in een menselijk gewaad, een menselijke tooi, en daardoor voor ons mensen begrijpelijk wordt. Het is alsof we de mensheid zien maar bekleed met het goddelijke. De bodhisattva’s zijn niet zo abstract, niet schijnbaar zover weg als de boeddha’s.
Deze psychologie is zo waar dat daaraan en daaraan alleen heel het succes te danken is van het vroege christendom, omdat het de oude leer onderwees die in de zogenaamde heidense wereld bijna was vergeten en wel deze: dat er een man leefde die vervuld was van het goddelijke en dat hij onder ons kwam, onderricht gaf en de weg wees en ons allen zozeer liefhad dat hij zijn leven gaf en al wat in hem was, zodat anderen die dat zagen, hem op het pad zouden volgen – typerend voor een bodhisattva, een christus. Ik denk dat het alleen dat was wat diegenen die zich bij de christelijke kerk aansloten voor het christendom won.
Maar hoe oud is deze schone en inspirerende leer ! De christenen ontvingen haar uit het oosten. Ze is veel ouder dan de zogenaamde onvergankelijke bergen, want toen die nog uit zeeslib bestonden, nog niet omhoog waren gedrukt, werden deze leringen al aan mensen onderwezen in andere continenten, in andere tijdperken, in andere wortelrassen, deze zelfde verbazingwekkende leringen van kosmische oorsprong.
Let eens op het verschil tussen het christelijke theologische idee van Avalokitesvara, door Rhys Davids en anderen verkeerd vertaald met ‘de Heer die omlaag ziet’, iets dat ‘daar boven’ en afgezonderd en ver weg was, en de werkelijke betekenis: de Heer hier onder ons, de Heer van medelijden, menselijk en toch goddelijk, de goddelijke tegenwoordigheid, die ons overal omgeeft, waardoor een menselijk hart dat dit beseft een menselijk heilige der heiligen wordt.[edit]
[size=1]Edit:[/size]

[size=1]After edit by labyrinth on 04-06-2005 at 22:40
Reason:
--------------------------------

Het is wat lang maar zeker de moeite waard :

Avalokitesvara – De goddelijke tegenwoordigheid
Betreft: Brief 59, blz. 375-7


Het mahâyânaboeddhisme, de vorm die in Tibet voornamelijk wordt en in de afgelopen eeuwen werd bestudeerd, onderkent drie afzonderlijke entiteiten of hiërarchische logoi in de boeddhistische hiërarchie van de geest. Het zijn de boeddha Amitâbha of de boeddha van het grenzeloze licht, dan âlaya, dan Avalokitesvara. Âlayabetekent de geestbron van alles, het kleed of omhulsel van het grenzeloze licht; stof op kosmische of oneindig kleine schaal in de natuur. Daaruit ontspringen de veelsoortige stralen zoals bijvoorbeeld lichtstralen die de zon verlaten; en elke straal op zich is een wezen.
Avalokitesvarabetekent niet ‘de Heer die omlaag ziet’, zoals Rhys Davids het vertaalt, waarmee hij de elementaire regels van de Sanskrietgrammatica geweld aandoet. Ava betekent ‘omlaag’, lokita is het voltooid deelwoord van de Sanskriet-werkwoordswortel lok, ‘zien’, wat dus ‘gezien’ betekent. Èsvara betekent ‘Heer’. Avalokitesvara betekent dus, enigszins geparafraseerd, ‘de Heer die overal wordt gezien’, het kosmische licht, de kosmische geest, waarin we leven, ons bewegen en ons bestaan hebben, waarvan de essentie, het licht, trilt en brandt in elke mensenziel, de vonk in ieder mens. Het is de innerlijke of voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke om ons heen in alles, hier beneden gezien in al zijn werken en, door mensen vooral gezien in de mens, het meest ontwikkelde voertuig van deze goddelijke tegenwoordigheid.
Vergelijk deze prachtige boeddhistische triade uit Tibet, die ook de onze is, met de christelijke drieëenheid, zoals deze verbasterd en op grove wijze vervormd is, als gevolg van een eeuwenlange, verkeerde theologische en scholastische aanpak, omdat ze niet werd begrepen. Amitâbha, het grenzeloze licht, blijkt overeen te komen met de Vader in de christelijke drieëenheid, de kosmische Vader of abstracte geest, de pythagorische monade der monaden, de bron – voor ons in stilte en duisternis – van alle monaden die eruit voortkomen, eruit stromen, eruit geboren worden door middel van de tweede logos, âlaya, de geest, die in de oorspronkelijke christelijke leer vrouwelijk was, de vruchtbare en voortbrengende kracht in de natuur, zowel in geestelijk als in materieel opzicht, de moeder van alles, de voedster van alles, de behoedster van alles. En Avalokitesvara komt overeen met de oorspronkelijke derde persoon van de christelijke drieëenheid, de Zoon, de kosmische of derde logos. In het brahmanisme luidt de triade zo: parabrahman of brahman, pradhâna of mûlaprakriti, mahat. Als ze zich manifesteert in individuele monaden zoals een mens, is de drieëenheid Amitâbha, âtman; âlaya of mahâkâsa, buddhi; Avalokitesvara, manas; want manas is een rechtstreekse straal van het kosmische âlaya en ons âtman is een directe straal van paramâtman, de kosmische âtman, of brahman of parabrahman, of de Vader.
We hebben dus Vader, Geest of Heilige Geest, en Zoon – de oorspronkelijke christelijke drieëenheid; de roomse kerk slaagde er tenslotte in ze om te zetten in Vader, Zoon en Heilige Geest, waarmee ze de Zoon of logos liet voorafgaan aan de moeder waaruit hij is geboren!
Zoals de meesters aangaven in het laatste deel van de brief die we hebben bestudeerd, heeft Avalokitesvara zijn tempel in het heelal om ons heen. Hij is de scheppende logos, de derde logos, degene die als het ware het dichtst bij ons is, waaruit we allen afkomstig zijn als stralen van een kosmische zon, die de goddelijke tegenwoordigheid is in de natuur, die de goddelijke tegenwoordigheid is in het menselijke mânasische deel, dat natuurlijk voortkomt uit âtman of Amitâbha; want is de Zoon niet de Zoon van zijn Vader? Is manas niet, via buddhi, het kind van âtman? Is mahat, via âlaya of mahâkâsa of pradhâna – alle zijn namen voor hetzelfde – niet het kind van âdi-boeddha, of zo u wilt van paramâtman of brahman of parabrahman?
Avalokitesvara is dus de goddelijke tegenwoordigheid overal om ons heen, die elke gevoelige menselijke ziel onafgebroken, dag en nacht, kan voelen, zelfs als we ons in dromenland bevinden of belichaamd zijn op aarde. En diezelfde goddelijke tegenwoordigheid bevindt zich in het menselijke hart, want het menselijke hart, zelfs het menselijk lichaam, is op dit gebied een microkosmisch beeld van het heelal. Geen wonder dat de mensen uit de oudheid in elke tempel hun heilige der heiligen hadden – oorspronkelijk een prachtig en veelbetekenend symbool voor hen die het begrepen en naar de tempel kwamen om het goddelijke te aanbidden met een rein hart en grote eerbied – een tempel waarin, net als in het heelal, de goddelijke tegenwoordigheid woont. Het was een symbool; vandaar dat als iemand het heilige der heiligen naderde, hij zijn schoenen uittrok, zijn kleding reinigde, en hoofd en hart omhoog richtte; want doordat de vereerders eerbiedig hun eigen geest verhieven, traden ze in die tegenwoordigheid, zelfs in de goddelijke tegenwoordigheid.
Die tegenwoordigheid is Avalokitesvara; zijn straal in ons, via âtman, is het hogere manas, verlicht door buddhi, die op haar beurt is vervuld van het goddelijk licht van âtman. Want de Vader is in de moeder, en de moeder schenkt geboorte aan de Heilige Zoon, en die drie zijn één en toch drie, elk verschilt van de ander. Het is heel eenvoudig te begrijpen, maar verbazend moeilijk om een dieper besef van dat wonder te krijgen! Toch is het prachtig het te kennen en ons ertoe te verheffen. Het zou mooi zijn als elke man en vrouw besefte dat zich in het hart van ieder mens dat heilige der heiligen bevindt; want als de mens, door zijn zelfdiscipline en het cultiveren van het hoogste in hem, door zichzelf te vergeten in dienst van alle anderen, waardoor de eenheid opgaat in het al en hij zelfs dan al betrekkelijk goddelijk wordt, zo uitermate sterk wordt dat niets minder dan Het ooit voldoening kan schenken, dan verlangt hij ernaar hogerop te gaan, opent hij de toegangspoort van zijn heiliger wezen, en stroomt het licht naar binnen dat het heilige der heiligen in zijn hart vervult. Dan is de mens herschapen, hij is tijdelijk een christus, een bodhisattva.
Dat was het resultaat van een succesvolle inwijding, dat en niets anders. Soms bleef de aura van de gebeurtenis dagenlang, misschien weken, bij hem aanwezig, en was zijn lichaam in die tijd omgeven door licht. Men zei van hem dat hij was bekleed met zonnepracht, want de zon was een symbool voor âtman, omdat hij zich in zijn rijk bevindt; en onze eigen innerlijke god was de zon, de innerlijke god van onze eigen goddelijke aard, onze Vader in de Hemel, die straal van de kosmische Avalokitesvara.
Ik denk dat dit precies de reden is dat de Tibetaanse esoterici en mystici, ingewijden en het gewone volk – waarmee ik het merendeel van de mensen bedoel, de hardwerkende, vriendelijke, blijmoedige, liefhebbende, strevende mensen – allen voor de bodhisattva’s een diepere eerbied en vuriger liefde bezitten dan zelfs voor de boeddha’s. Want de boeddha’s hebben het volbracht, zij hebben deze sferen verlaten. Hun glorie blijft achter als een geestelijke invloed. Maar de bodhisattva’s zijn nog mensen en nog geen boeddha’s, maar mensen die hun leven eraan hebben gewijd Avalokitesvara tot een levende kracht in de wereld te maken door middel van zichzelf. Daarom heeft de grote massa de bodhisattva’s zo lief. Ze hebben een diepe eerbied voor de boeddha’s die verder zijn gegaan en de weg hebben gewezen, maar hun liefde gaat met een verheven menselijke toewijding uit naar de bodhisattva’s die met uitgestrekte armen achterblijven om uit medelijden te helpen. Geen wonder dat ze de bodhisattva’s liefhebben, want hij die Avalokitesvara tot leven wekt in het heilige der heiligen in het menselijke hart, wordt meer dan mens. Geen wonder dat men hem liefheeft, eert en vertrouwt. Ik denk dat deze gedachten onbeschrijflijk mooi zijn. De verhevenheid ervan verblindt ons niet, want het is alsof het goddelijke zich kleedt in een menselijk gewaad, een menselijke tooi, en daardoor voor ons mensen begrijpelijk wordt. Het is alsof we de mensheid zien maar bekleed met het goddelijke. De bodhisattva’s zijn niet zo abstract, niet schijnbaar zover weg als de boeddha’s.
Deze psychologie is zo waar dat daaraan en daaraan alleen heel het succes te danken is van het vroege christendom, omdat het de oude leer onderwees die in de zogenaamde heidense wereld bijna was vergeten en wel deze: dat er een man leefde die vervuld was van het goddelijke en dat hij onder ons kwam, onderricht gaf en de weg wees en ons allen zozeer liefhad dat hij zijn leven gaf en al wat in hem was, zodat anderen die dat zagen, hem op het pad zouden volgen – typerend voor een bodhisattva, een christus. Ik denk dat het alleen dat was wat diegenen die zich bij de christelijke kerk aansloten voor het christendom won.
Maar hoe oud is deze schone en inspirerende leer ! De christenen ontvingen haar uit het oosten. Ze is veel ouder dan de zogenaamde onvergankelijke bergen, want toen die nog uit zeeslib bestonden, nog niet omhoog waren gedrukt, werden deze leringen al aan mensen onderwezen in andere continenten, in andere tijdperken, in andere wortelrassen, deze zelfde verbazingwekkende leringen van kosmische oorsprong.
Let eens op het verschil tussen het christelijke theologische idee van Avalokitesvara, door Rhys Davids en anderen verkeerd vertaald met ‘de Heer die omlaag ziet’, iets dat ‘daar boven’ en afgezonderd en ver weg was, en de werkelijke betekenis: de Heer hier onder ons, de Heer van medelijden, menselijk en toch goddelijk, de goddelijke tegenwoordigheid, die ons overal omgeeft, waardoor een menselijk hart dat dit beseft een menselijk heilige der heiligen wordt.[/size]

[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------

Het is wat lang maar zeker de moeite waard :

Avalokitesvara – De goddelijke tegenwoordigheid
Betreft: Brief 59, blz. 375-7


Het mahâyânaboeddhisme, de vorm die in Tibet voornamelijk wordt en in de afgelopen eeuwen werd bestudeerd, onderkent drie afzonderlijke entiteiten of hiërarchische logoi in de boeddhistische hiërarchie van de geest. Het zijn de boeddha Amitâbha of de boeddha van het grenzeloze licht, dan âlaya, dan Avalokitesvara. Âlayabetekent de geestbron van alles, het kleed of omhulsel van het grenzeloze licht; stof op kosmische of oneindig kleine schaal in de natuur. Daaruit ontspringen de veelsoortige stralen zoals bijvoorbeeld lichtstralen die de zon verlaten; en elke straal op zich is een wezen.
Avalokitesvarabetekent niet ‘de Heer die omlaag ziet’, zoals Rhys Davids het vertaalt, waarmee hij de elementaire regels van de Sanskrietgrammatica geweld aandoet. Ava betekent ‘omlaag’, lokita is het voltooid deelwoord van de Sanskriet-werkwoordswortel lok, ‘zien’, wat dus ‘gezien’ betekent. Èsvara betekent ‘Heer’. Avalokitesvara betekent dus, enigszins geparafraseerd, ‘de Heer die overal wordt gezien’, het kosmische licht, de kosmische geest, waarin we leven, ons bewegen en ons bestaan hebben, waarvan de essentie, het licht, trilt en brandt in elke mensenziel, de vonk in ieder mens. Het is de innerlijke of voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke om ons heen in alles, hier beneden gezien in al zijn werken en, door mensen vooral gezien in de mens, het meest ontwikkelde voertuig van deze goddelijke tegenwoordigheid.
Vergelijk deze prachtige boeddhistische triade uit Tibet, die ook de onze is, met de christelijke drieëenheid, zoals deze verbasterd en op grove wijze vervormd is, als gevolg van een eeuwenlange, verkeerde theologische en scholastische aanpak, omdat ze niet werd begrepen. Amitâbha, het grenzeloze licht, blijkt overeen te komen met de Vader in de christelijke drieëenheid, de kosmische Vader of abstracte geest, de pythagorische monade der monaden, de bron – voor ons in stilte en duisternis – van alle monaden die eruit voortkomen, eruit stromen, eruit geboren worden door middel van de tweede logos, âlaya, de geest, die in de oorspronkelijke christelijke leer vrouwelijk was, de vruchtbare en voortbrengende kracht in de natuur, zowel in geestelijk als in materieel opzicht, de moeder van alles, de voedster van alles, de behoedster van alles. En Avalokitesvara komt overeen met de oorspronkelijke derde persoon van de christelijke drieëenheid, de Zoon, de kosmische of derde logos. In het brahmanisme luidt de triade zo: parabrahman of brahman, pradhâna of mûlaprakriti, mahat. Als ze zich manifesteert in individuele monaden zoals een mens, is de drieëenheid Amitâbha, âtman; âlaya of mahâkâsa, buddhi; Avalokitesvara, manas; want manas is een rechtstreekse straal van het kosmische âlaya en ons âtman is een directe straal van paramâtman, de kosmische âtman, of brahman of parabrahman, of de Vader.
We hebben dus Vader, Geest of Heilige Geest, en Zoon – de oorspronkelijke christelijke drieëenheid; de roomse kerk slaagde er tenslotte in ze om te zetten in Vader, Zoon en Heilige Geest, waarmee ze de Zoon of logos liet voorafgaan aan de moeder waaruit hij is geboren!
Zoals de meesters aangaven in het laatste deel van de brief die we hebben bestudeerd, heeft Avalokitesvara zijn tempel in het heelal om ons heen. Hij is de scheppende logos, de derde logos, degene die als het ware het dichtst bij ons is, waaruit we allen afkomstig zijn als stralen van een kosmische zon, die de goddelijke tegenwoordigheid is in de natuur, die de goddelijke tegenwoordigheid is in het menselijke mânasische deel, dat natuurlijk voortkomt uit âtman of Amitâbha; want is de Zoon niet de Zoon van zijn Vader? Is manas niet, via buddhi, het kind van âtman? Is mahat, via âlaya of mahâkâsa of pradhâna – alle zijn namen voor hetzelfde – niet het kind van âdi-boeddha, of zo u wilt van paramâtman of brahman of parabrahman?
Avalokitesvara is dus de goddelijke tegenwoordigheid overal om ons heen, die elke gevoelige menselijke ziel onafgebroken, dag en nacht, kan voelen, zelfs als we ons in dromenland bevinden of belichaamd zijn op aarde. En diezelfde goddelijke tegenwoordigheid bevindt zich in het menselijke hart, want het menselijke hart, zelfs het menselijk lichaam, is op dit gebied een microkosmisch beeld van het heelal. Geen wonder dat de mensen uit de oudheid in elke tempel hun heilige der heiligen hadden – oorspronkelijk een prachtig en veelbetekenend symbool voor hen die het begrepen en naar de tempel kwamen om het goddelijke te aanbidden met een rein hart en grote eerbied – een tempel waarin, net als in het heelal, de goddelijke tegenwoordigheid woont. Het was een symbool; vandaar dat als iemand het heilige der heiligen naderde, hij zijn schoenen uittrok, zijn kleding reinigde, en hoofd en hart omhoog richtte; want doordat de vereerders eerbiedig hun eigen geest verhieven, traden ze in die tegenwoordigheid, zelfs in de goddelijke tegenwoordigheid.
Die tegenwoordigheid is Avalokitesvara; zijn straal in ons, via âtman, is het hogere manas, verlicht door buddhi, die op haar beurt is vervuld van het goddelijk licht van âtman. Want de Vader is in de moeder, en de moeder schenkt geboorte aan de Heilige Zoon, en die drie zijn één en toch drie, elk verschilt van de ander. Het is heel eenvoudig te begrijpen, maar verbazend moeilijk om een dieper besef van dat wonder te krijgen! Toch is het prachtig het te kennen en ons ertoe te verheffen. Het zou mooi zijn als elke man en vrouw besefte dat zich in het hart van ieder mens dat heilige der heiligen bevindt; want als de mens, door zijn zelfdiscipline en het cultiveren van het hoogste in hem, door zichzelf te vergeten in dienst van alle anderen, waardoor de eenheid opgaat in het al en hij zelfs dan al betrekkelijk goddelijk wordt, zo uitermate sterk wordt dat niets minder dan Het ooit voldoening kan schenken, dan verlangt hij ernaar hogerop te gaan, opent hij de toegangspoort van zijn heiliger wezen, en stroomt het licht naar binnen dat het heilige der heiligen in zijn hart vervult. Dan is de mens herschapen, hij is tijdelijk een christus, een bodhisattva.
Dat was het resultaat van een succesvolle inwijding, dat en niets anders. Soms bleef de aura van de gebeurtenis dagenlang, misschien weken, bij hem aanwezig, en was zijn lichaam in die tijd omgeven door licht. Men zei van hem dat hij was bekleed met zonnepracht, want de zon was een symbool voor âtman, omdat hij zich in zijn rijk bevindt; en onze eigen innerlijke god was de zon, de innerlijke god van onze eigen goddelijke aard, onze Vader in de Hemel, die straal van de kosmische Avalokitesvara.
Ik denk dat dit precies de reden is dat de Tibetaanse esoterici en mystici, ingewijden en het gewone volk – waarmee ik het merendeel van de mensen bedoel, de hardwerkende, vriendelijke, blijmoedige, liefhebbende, strevende mensen – allen voor de bodhisattva’s een diepere eerbied en vuriger liefde bezitten dan zelfs voor de boeddha’s. Want de boeddha’s hebben het volbracht, zij hebben deze sferen verlaten. Hun glorie blijft achter als een geestelijke invloed. Maar de bodhisattva’s zijn nog mensen en nog geen boeddha’s, maar mensen die hun leven eraan hebben gewijd Avalokitesvara tot een levende kracht in de wereld te maken door middel van zichzelf. Daarom heeft de grote massa de bodhisattva’s zo lief. Ze hebben een diepe eerbied voor de boeddha’s die verder zijn gegaan en de weg hebben gewezen, maar hun liefde gaat met een verheven menselijke toewijding uit naar de bodhisattva’s die met uitgestrekte armen achterblijven om uit medelijden te helpen. Geen wonder dat ze de bodhisattva’s liefhebben, want hij die Avalokitesvara tot leven wekt in het heilige der heiligen in het menselijke hart, wordt meer dan mens. Geen wonder dat men hem liefheeft, eert en vertrouwt. Ik denk dat deze gedachten onbeschrijflijk mooi zijn. De verhevenheid ervan verblindt ons niet, want het is alsof het goddelijke zich kleedt in een menselijk gewaad, een menselijke tooi, en daardoor voor ons mensen begrijpelijk wordt. Het is alsof we de mensheid zien maar bekleed met het goddelijke. De bodhisattva’s zijn niet zo abstract, niet schijnbaar zover weg als de boeddha’s.
Deze psychologie is zo waar dat daaraan en daaraan alleen heel het succes te danken is van het vroege christendom, omdat het de oude leer onderwees die in de zogenaamde heidense wereld bijna was vergeten en wel deze: dat er een man leefde die vervuld was van het goddelijke en dat hij onder ons kwam, onderricht gaf en de weg wees en ons allen zozeer liefhad dat hij zijn leven gaf en al wat in hem was, zodat anderen die dat zagen, hem op het pad zouden volgen – typerend voor een bodhisattva, een christus. Ik denk dat het alleen dat was wat diegenen die zich bij de christelijke kerk aansloten voor het christendom won.
Maar hoe oud is deze schone en inspirerende leer ! De christenen ontvingen haar uit het oosten. Ze is veel ouder dan de zogenaamde onvergankelijke bergen, want toen die nog uit zeeslib bestonden, nog niet omhoog waren gedrukt, werden deze leringen al aan mensen onderwezen in andere continenten, in andere tijdperken, in andere wortelrassen, deze zelfde verbazingwekkende leringen van kosmische oorsprong.
Let eens op het verschil tussen het christelijke theologische idee van Avalokitesvara, door Rhys Davids en anderen verkeerd vertaald met ‘de Heer die omlaag ziet’, iets dat ‘daar boven’ en afgezonderd en ver weg was, en de werkelijke betekenis: de Heer hier onder ons, de Heer van medelijden, menselijk en toch goddelijk, de goddelijke tegenwoordigheid, die ons overal omgeeft, waardoor een menselijk hart dat dit beseft een menselijk heilige der heiligen wordt.[/size]

[/edit]

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Even serieus nu .....

Heeft de Kerk niet de taak de mensen te begeleiden doorheen de evolutie ? De Kerk van vandaag zou moeten wijzen op de valkuilen geplaatst door de 'duivel'.... en in deze tijd is het niet de appel die aan Eva aangeboden werd maar misschien wel de bedreiging van onze planeet door de mens.
De kerk zou beter samenwerken met mensen als Steve Stevaert en evolueren.
Spreken (zeg maar preken) over ecologie en ethisch ondernemen, over verdraagzaamheid tussen alle mensen ongeacht hun geloof en seksuele geaardheid. De evolutie die o.a. monseigneur Vangheluwe voorstelt, namelijk biechten en een toevluchtsoord in bange dagen voor arme zondaars, is geen evolutie maar eerder een stap op de plaats of zelfs een stap terug.
Als gelovigen moeten ze consequent zijn en God's schepping met eerbied behandelen en beschermen. Bidden en biechten is vandaag misschien niet genoeg.

Terloops. Als u een heilige wilt aanbidden, een aanrader

http://www.heiligen.net/aug/frm1108.htm
Vooral de alfabetisch gerangschikte heiligen en waarvoor ze allemaal dienen zijn boeiend.....

Over die alfabetisch gerangschikte heiligen wil ik het niet hebben: dat behoort tot de katholieke folklore - en sommige mensen voelen zich daar goed bij, so what? Wie evenwel verder denkt kijkt over die niet bestaande heiligen heen. En die ziet dat er iets fundamenteels verkeerd gaat. Biechten over zonden heeft inderdaad geen zin, geen zonden doen is veel belangrijker. Maar: wat zijn zonden? Dé grootste zonde is de wereld naar de kloten helpen (wat we met zijn allen bezig zijn) - de mens is immers NIET de gebruiker van de aarde, maar een tijdelijk deel van de aarde. De aarde is je vader en je moeder, en katholieken vragen daar altijd respect voor (zie de 10 geboden): enkel passen ze het niet toe.
Soms vergeten wij dat wij nog achter-achter-achter-kleinkinderen zullen hebben (we denken enkel aan ons eigen directe kinderen) - . En wat doet de Kerk? Biechten en vergeven? D'er is niets te vergeven: wie zondigt zal..., maar ja , zondigen tegen wat? De grootste kapitalist van Italië is het Vaticaan, dus daar kan men niet tegen zondigen. Dat Jezus Maria-Magdalena tot de zijne nam, ja, dat is volgens Rome een zonde - nou zeg...Dat Maria nog kinderen had (ook onbevlekt?) is een doodzonde voor wie dat gelooft- waar is men mee bezig? Het wordt hoog tijd dat het Christendom - net zoals de Islam- zich eens serieus gaat herbronnen.

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Het is wat lang maar zeker de moeite waard :

Avalokitesvara – De goddelijke tegenwoordigheid
Betreft: Brief 59, blz. 375-7


Het mahâyânaboeddhisme, de vorm die in Tibet voornamelijk wordt en in de afgelopen eeuwen werd bestudeerd, onderkent drie afzonderlijke entiteiten of hiërarchische logoi in de boeddhistische hiërarchie van de geest. Het zijn de boeddha Amitâbha of de boeddha van het grenzeloze licht, dan âlaya, dan Avalokitesvara. Âlayabetekent de geestbron van alles, het kleed of omhulsel van het grenzeloze licht; stof op kosmische of oneindig kleine schaal in de natuur. Daaruit ontspringen de veelsoortige stralen zoals bijvoorbeeld lichtstralen die de zon verlaten; en elke straal op zich is een wezen.
Avalokitesvarabetekent niet ‘de Heer die omlaag ziet’, zoals Rhys Davids het vertaalt, waarmee hij de elementaire regels van de Sanskrietgrammatica geweld aandoet. Ava betekent ‘omlaag’, lokita is het voltooid deelwoord van de Sanskriet-werkwoordswortel lok, ‘zien’, wat dus ‘gezien’ betekent. Èsvara betekent ‘Heer’. Avalokitesvara betekent dus, enigszins geparafraseerd, ‘de Heer die overal wordt gezien’, het kosmische licht, de kosmische geest, waarin we leven, ons bewegen en ons bestaan hebben, waarvan de essentie, het licht, trilt en brandt in elke mensenziel, de vonk in ieder mens. Het is de innerlijke of voortdurende tegenwoordigheid van het goddelijke om ons heen in alles, hier beneden gezien in al zijn werken en, door mensen vooral gezien in de mens, het meest ontwikkelde voertuig van deze goddelijke tegenwoordigheid.
Vergelijk deze prachtige boeddhistische triade uit Tibet, die ook de onze is, met de christelijke drieëenheid, zoals deze verbasterd en op grove wijze vervormd is, als gevolg van een eeuwenlange, verkeerde theologische en scholastische aanpak, omdat ze niet werd begrepen. Amitâbha, het grenzeloze licht, blijkt overeen te komen met de Vader in de christelijke drieëenheid, de kosmische Vader of abstracte geest, de pythagorische monade der monaden, de bron – voor ons in stilte en duisternis – van alle monaden die eruit voortkomen, eruit stromen, eruit geboren worden door middel van de tweede logos, âlaya, de geest, die in de oorspronkelijke christelijke leer vrouwelijk was, de vruchtbare en voortbrengende kracht in de natuur, zowel in geestelijk als in materieel opzicht, de moeder van alles, de voedster van alles, de behoedster van alles. En Avalokitesvara komt overeen met de oorspronkelijke derde persoon van de christelijke drieëenheid, de Zoon, de kosmische of derde logos. In het brahmanisme luidt de triade zo: parabrahman of brahman, pradhâna of mûlaprakriti, mahat. Als ze zich manifesteert in individuele monaden zoals een mens, is de drieëenheid Amitâbha, âtman; âlaya of mahâkâsa, buddhi; Avalokitesvara, manas; want manas is een rechtstreekse straal van het kosmische âlaya en ons âtman is een directe straal van paramâtman, de kosmische âtman, of brahman of parabrahman, of de Vader.
We hebben dus Vader, Geest of Heilige Geest, en Zoon – de oorspronkelijke christelijke drieëenheid; de roomse kerk slaagde er tenslotte in ze om te zetten in Vader, Zoon en Heilige Geest, waarmee ze de Zoon of logos liet voorafgaan aan de moeder waaruit hij is geboren!
Zoals de meesters aangaven in het laatste deel van de brief die we hebben bestudeerd, heeft Avalokitesvara zijn tempel in het heelal om ons heen. Hij is de scheppende logos, de derde logos, degene die als het ware het dichtst bij ons is, waaruit we allen afkomstig zijn als stralen van een kosmische zon, die de goddelijke tegenwoordigheid is in de natuur, die de goddelijke tegenwoordigheid is in het menselijke mânasische deel, dat natuurlijk voortkomt uit âtman of Amitâbha; want is de Zoon niet de Zoon van zijn Vader? Is manas niet, via buddhi, het kind van âtman? Is mahat, via âlaya of mahâkâsa of pradhâna – alle zijn namen voor hetzelfde – niet het kind van âdi-boeddha, of zo u wilt van paramâtman of brahman of parabrahman?
Avalokitesvara is dus de goddelijke tegenwoordigheid overal om ons heen, die elke gevoelige menselijke ziel onafgebroken, dag en nacht, kan voelen, zelfs als we ons in dromenland bevinden of belichaamd zijn op aarde. En diezelfde goddelijke tegenwoordigheid bevindt zich in het menselijke hart, want het menselijke hart, zelfs het menselijk lichaam, is op dit gebied een microkosmisch beeld van het heelal. Geen wonder dat de mensen uit de oudheid in elke tempel hun heilige der heiligen hadden – oorspronkelijk een prachtig en veelbetekenend symbool voor hen die het begrepen en naar de tempel kwamen om het goddelijke te aanbidden met een rein hart en grote eerbied – een tempel waarin, net als in het heelal, de goddelijke tegenwoordigheid woont. Het was een symbool; vandaar dat als iemand het heilige der heiligen naderde, hij zijn schoenen uittrok, zijn kleding reinigde, en hoofd en hart omhoog richtte; want doordat de vereerders eerbiedig hun eigen geest verhieven, traden ze in die tegenwoordigheid, zelfs in de goddelijke tegenwoordigheid.
Die tegenwoordigheid is Avalokitesvara; zijn straal in ons, via âtman, is het hogere manas, verlicht door buddhi, die op haar beurt is vervuld van het goddelijk licht van âtman. Want de Vader is in de moeder, en de moeder schenkt geboorte aan de Heilige Zoon, en die drie zijn één en toch drie, elk verschilt van de ander. Het is heel eenvoudig te begrijpen, maar verbazend moeilijk om een dieper besef van dat wonder te krijgen! Toch is het prachtig het te kennen en ons ertoe te verheffen. Het zou mooi zijn als elke man en vrouw besefte dat zich in het hart van ieder mens dat heilige der heiligen bevindt; want als de mens, door zijn zelfdiscipline en het cultiveren van het hoogste in hem, door zichzelf te vergeten in dienst van alle anderen, waardoor de eenheid opgaat in het al en hij zelfs dan al betrekkelijk goddelijk wordt, zo uitermate sterk wordt dat niets minder dan Het ooit voldoening kan schenken, dan verlangt hij ernaar hogerop te gaan, opent hij de toegangspoort van zijn heiliger wezen, en stroomt het licht naar binnen dat het heilige der heiligen in zijn hart vervult. Dan is de mens herschapen, hij is tijdelijk een christus, een bodhisattva.
Dat was het resultaat van een succesvolle inwijding, dat en niets anders. Soms bleef de aura van de gebeurtenis dagenlang, misschien weken, bij hem aanwezig, en was zijn lichaam in die tijd omgeven door licht. Men zei van hem dat hij was bekleed met zonnepracht, want de zon was een symbool voor âtman, omdat hij zich in zijn rijk bevindt; en onze eigen innerlijke god was de zon, de innerlijke god van onze eigen goddelijke aard, onze Vader in de Hemel, die straal van de kosmische Avalokitesvara.
Ik denk dat dit precies de reden is dat de Tibetaanse esoterici en mystici, ingewijden en het gewone volk – waarmee ik het merendeel van de mensen bedoel, de hardwerkende, vriendelijke, blijmoedige, liefhebbende, strevende mensen – allen voor de bodhisattva’s een diepere eerbied en vuriger liefde bezitten dan zelfs voor de boeddha’s. Want de boeddha’s hebben het volbracht, zij hebben deze sferen verlaten. Hun glorie blijft achter als een geestelijke invloed. Maar de bodhisattva’s zijn nog mensen en nog geen boeddha’s, maar mensen die hun leven eraan hebben gewijd Avalokitesvara tot een levende kracht in de wereld te maken door middel van zichzelf. Daarom heeft de grote massa de bodhisattva’s zo lief. Ze hebben een diepe eerbied voor de boeddha’s die verder zijn gegaan en de weg hebben gewezen, maar hun liefde gaat met een verheven menselijke toewijding uit naar de bodhisattva’s die met uitgestrekte armen achterblijven om uit medelijden te helpen. Geen wonder dat ze de bodhisattva’s liefhebben, want hij die Avalokitesvara tot leven wekt in het heilige der heiligen in het menselijke hart, wordt meer dan mens. Geen wonder dat men hem liefheeft, eert en vertrouwt. Ik denk dat deze gedachten onbeschrijflijk mooi zijn. De verhevenheid ervan verblindt ons niet, want het is alsof het goddelijke zich kleedt in een menselijk gewaad, een menselijke tooi, en daardoor voor ons mensen begrijpelijk wordt. Het is alsof we de mensheid zien maar bekleed met het goddelijke. De bodhisattva’s zijn niet zo abstract, niet schijnbaar zover weg als de boeddha’s.
Deze psychologie is zo waar dat daaraan en daaraan alleen heel het succes te danken is van het vroege christendom, omdat het de oude leer onderwees die in de zogenaamde heidense wereld bijna was vergeten en wel deze: dat er een man leefde die vervuld was van het goddelijke en dat hij onder ons kwam, onderricht gaf en de weg wees en ons allen zozeer liefhad dat hij zijn leven gaf en al wat in hem was, zodat anderen die dat zagen, hem op het pad zouden volgen – typerend voor een bodhisattva, een christus. Ik denk dat het alleen dat was wat diegenen die zich bij de christelijke kerk aansloten voor het christendom won.
Maar hoe oud is deze schone en inspirerende leer ! De christenen ontvingen haar uit het oosten. Ze is veel ouder dan de zogenaamde onvergankelijke bergen, want toen die nog uit zeeslib bestonden, nog niet omhoog waren gedrukt, werden deze leringen al aan mensen onderwezen in andere continenten, in andere tijdperken, in andere wortelrassen, deze zelfde verbazingwekkende leringen van kosmische oorsprong.
Let eens op het verschil tussen het christelijke theologische idee van Avalokitesvara, door Rhys Davids en anderen verkeerd vertaald met ‘de Heer die omlaag ziet’, iets dat ‘daar boven’ en afgezonderd en ver weg was, en de werkelijke betekenis: de Heer hier onder ons, de Heer van medelijden, menselijk en toch goddelijk, de goddelijke tegenwoordigheid, die ons overal omgeeft, waardoor een menselijk hart dat dit beseft een menselijk heilige der heiligen wordt.

Met alle sympathie (en zeker voor het Boeddhisme):hoe komt het dat we altijd moeten terug kijken naar 2-3-4 duizend jaar terug? Komt daar de wijsheid van ? Van Boeddha die de wijsheid zag? Van Jezus die, Marxist avant la lettre, een andere wereldorde predikte? Als Newton zijn appel zag vallen, was dat niet even belangrijk? (maar ja, de mensen waren toen al slimmer). En is de Verlichting , die gans Europa en onze ganse politiek en al onze grondwetten bepaald heeft, niet even belangrijk? Waarom vast houden aan historische (zelfs voorhistorische) symbolen? Uit angst? Uit een streven naar een zekerheid die er toch nooit zal zijn? De mens is gewoon een (kleine) schakel in de evolutie- een goede dag verdwijnen we, net zoals de dino's miljoenen jaren geleden (en we zijn sterk bezig om dit proces te versnellen) - d'er is geen god, d'er is niets: enkel natuur en de aarde en het heelal die hun natuurkundige weg gaan. Is die uitgestippeld? Jawel: Licht, Materie en Energie. Daar heeft geen enkele god iets mee te maken. Tenzij er iemand die drie elementen uitgevonden heeft. Maar dan gaat het over honderden melkwegstelsels, wat niets meer te zien heeft met heiligen, pauzen, Rome, maagden en boetedoening. Het wonder van de mens ligt in de mens zelf. En misschien is er , omdat de mens het niet mag beseffen, al met al veel waarheid in de zeer menselijke, humane levensvisie van het boeddhisme. Je geweten ben je zelf, je leider ben je zelf.

[Bhairav]

Boontjes... ge snapt het niet wat labyrinth zei...
Het gaat niet om god of geen god... die discussie is oliedom.

[labyrinth]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Boontjes... ge snapt het niet wat labyrinth zei...
Het gaat niet om god of geen god... die discussie is oliedom.

Misschien heeft Boontjes wel gesnapt dat de Kerk beter fietstochten organiseert om God's schepping te laten bewonderen aan de beminde gelovigen in plaats van ze op te sluiten in donkere kille kerken en biechtstoelen.
God's licht en warmte laten schijnen op de beminde gelovigen.
Ze kunnen misschien zelfs een oecumenische fietstocht organiseren langs de abdijenroute..... liefst in wapperende gewaden.......

[Salamandrina]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Beste Administrator,
Mag ik u vragen waarom er nu al bij deze discussie een driehoeksgevaar is ?

Huh?
Bedoel je die rode driehoekjes?
Die staan overal hoor, discussieer gerust voort.

mvg,
Salamandrina.

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Boontjes... ge snapt het niet wat labyrinth zei...
Het gaat niet om god of geen god... die discussie is oliedom.

OK, maar waarover gaat het dan wel ? Leg het dan uit a.u.b.

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door Bhairav

Boontjes... ge snapt het niet wat labyrinth zei...
Het gaat niet om god of geen god... die discussie is oliedom.

Juist: het gaat over de zingeving van het bestaan, en die zingeving is de mens zelf, niets anders. Waarom er dan van alles gaan bij betrekken? En daarbij: heeft ons bestaan wel zin? Ja, als overgang naar een volgend bestaan van andere wezens (en niet het aards paradijs, want daar komt toch niemand in). We zijn een schakel in de evolutie en laat ons daar voorlopig het beste van maken , want hindou, protestant, boeddhist, katholiek, atheïst: we zitten allen in hetzelfde schuitje - alleen verklaren we het anders en klampen we ons vast aan iets onbestaands om ons eigen twijfels op af te wentelen.

[Boontjes]

Oorspronkelijk geplaatst door labyrinth

Misschien heeft Boontjes wel gesnapt dat de Kerk beter fietstochten organiseert om God's schepping te laten bewonderen aan de beminde gelovigen in plaats van ze op te sluiten in donkere kille kerken en biechtstoelen.
God's licht en warmte laten schijnen op de beminde gelovigen.
Ze kunnen misschien zelfs een oecumenische fietstocht organiseren langs de abdijenroute..... liefst in wapperende gewaden.......

Ik snap het maar al te goed....En na wat de paus laatst gezegd heeft snap ik het nog beter: de kerk zou inderdaad beter fietstochten mét BBQ én met partnerruil organiseren - hoe wereldvreemd kan iemand zijn?