www.gravensteengroep.org

[Vrijgevochten]

De ondertekenaars van dit manifest, die zich de Gravensteengroep* noemen, vertrekken vanuit verschillende politieke en ideologische uitgangspunten, maar zijn het eens in hun gehechtheid aan de democratie en de mensenrechten. Zij stellen de waarden van vrijheid, gelijkheid, solidariteit en wederzijds respect centraal, en wijzen alle vormen van racisme en xenofobie radicaal af.

Zij zijn echter verontrust door het feit dat in de recente discussies over de staatshervorming de indruk wordt gewekt dat redelijke en rechtvaardige Vlaamse eisen telkens weer met (extreem-) rechts gedachtegoed worden geassocieerd. Daarom wensen ze de volgende standpunten naar voren te brengen.

Bij het ontstaan van België in 1830 heeft de francofone bourgeoisie de kans schoon gezien haar prioriteiten veilig te stellen, door een regime te installeren dat essentieel op sociale ongelijkheid en discriminatie van de Vlaamse taal en bevolking was gefundeerd. Die sociaal-economische ongelijkheid is mettertijd in grote mate weggewerkt dankzij een strijdbare arbeidersbeweging. Het recht op eigen taal en cultuur hebben de Vlamingen echter moeten afdwingen via een kluwen van ondoorzichtige compromissen. Het resultaat is een omslachtige staatsstructuur, een institutionele doolhof met zeven parlementen en zes regeringen. Onze 'imago-schade' in het buitenland wordt niet alleen veroorzaakt door de voorbije formatiecrisis, maar ook door de chaos die de Belgische constructie na 177 jaar lapwerk kenmerkt. De verkiezingsuitslag van 10 juni 2007 in Vlaanderen is mede veroorzaakt door het ongenoegen over deze historische vergroeiing en lijkt een onomkeerbare optie op de toekomst te nemen.

Dat een flink deel van de Vlaamse culturele wereld de intellectuele moed mist om deze analyse te maken, is onbegrijpelijk. Dat ze zich, samen met de oude Belgische elites, vastklampt aan een Belgische status-quo, is onaanvaardbaar. Dit zelfverklaard 'progressief Vlaanderen' stelt zich behoudsgezind op en dreigt de trein van de geschiedenis te missen. Ons aanknopingspunt is niet een belegen Vlaams romantisme, maar wel de Verlichtingsfilosofie, het democratisch gelijkheidsbeginsel, een moderne visie rond decentralisatie, subsidiariteit, schaalverkleining en regionale autonomie die overal in Europa aan de orde is, van Schotland tot Kosovo, en van Catalonië tot Estland.

Centraal staat daarin het principe van territorialiteit. In 1962-63 werden de definitieve grenzen vastgelegd van Vlaanderen, Wallonië en Duitstalig België, als taalkundige én culturele ruimtes binnen het Belgisch federaal bestel. Dit nadat al in 1932 de eentaligheid der regio's -mede onder sterke Waalse druk- werd aanvaard. De taalgrens heeft hier in dit opzicht de kracht van een staatsgrens. Zo'n ruimtelijke afbakening impliceert bepaalde spelregels, nodig voor een gezond sociaal weefsel. Wereldwijd beschouwt men het namelijk als evident dat een immigrant, mits een aanpassingsperiode, zich inburgert door zich de taal van het nieuwe thuisland eigen te maken. Dit doet geen afbreuk aan de mensenrechten inzake godsdienst, culturele eigenheid of taalgebruik in de privé-sfeer. Laagopgeleide allochtone migranten doen deze inspanning met vrucht, terwijl veelal hoogopgeleide Franstalige inwijkelingen in Vlaanderen dit om principiële redenen niét blijken te doen, hierin gesteund door hun politici. Sommigen menen zelfs dat het volstaat, in een grensgemeente een meerderheid te verwerven, om de grenzen te verplaatsen. Daarmee ondergraven ze het principe van de politieke solidariteit tussen de gewesten, en meteen ook van de Belgische federale structuur op zich. Men kan zich indenken hoe de Fransen zouden reageren, mocht een Duitstalige meerderheid in een Franse grensgemeente eventjes de grenzen tussen beide landen willen wijzigen...

De ondertekenaars van dit manifest vinden daarom dat elke discussie over sociaal-economische solidariteit onmogelijk wordt, indien men de politieke solidariteit, d.w.z. het wederzijds respect voor grens en ruimte niet eerbiedigt. Er is een ommekeer in de mentaliteit nodig bij de francofone politici: wij hoeven dit respect niet 'af te kopen'. De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is een toepassing van dat in de grondwet verankerd territorialiteitsbeginsel. Daarnaast vormt reële tweetaligheid in Brussel, als hoofdstedelijk gewest, de laatste kans voor België om als confederale staat te overleven.

Als een consensus over deze basisbeginselen wordt afgewezen, is elke discussie over staatshervorming zinloos. Noodgedwongen moeten we dan de nodige stappen zetten om de regio's als onafhankelijke staten deel te laten uitmaken van de Europese Unie. Overigens, in de post-Belgische context van de Europese samenwerking kan interregionale solidariteit maximaal spelen. Wij willen, als welvarende regio, zowel de interpersoonlijke als de interregionale solidariteit in stand houden. Met ons hoofd én met ons hart. Maar niet met een latent onbehagen omtrent cultuurimperialisme, ongezond parasitisme, en verborgen partijpolitieke agenda's.

Dit België is zonder duidelijke, onherroepelijke afspraken niet werkbaar; wie een hervorming in deze democratische zin afwijst, pleit in feite voor de ontbinding van die staat. In het verlengde van deze moderniseringsgedachte vragen wij transparante politieke structuren, responsabilisering van de regionale besturen, de toepassing van democratische grondrechten, en onschendbaarheid van taalgrenzen. Met onze Franstalige vrienden als het kan, zonder hen als het moet.

Meer autonomie zal eenieder tot voordeel strekken. Gelukkig groeit aan beide zijden van de taalgrens het besef dat ook Franstalig België zijn eigen groeikansen hypothekeert in de mate dat het zich laat gijzelen door politici die zweren bij de status-quo.

De oude vijandbeelden moeten vervangen worden door nieuwe samenwerkingsverbanden, gebaseerd op een evenwicht tussen solidariteit en verantwoordelijkheid. Wallonië als bevriende partnernatie lijkt ons een aantrekkelijker perspectief dan een staatsbestel dat zich van de ene crisis naar de andere voortsleept.

Namens de Gravensteengroep,
Etienne Vermeersch
Jan Verheyen
Frans-Jos Verdoodt
Piet van Eeckhaut
Jef Turf
Bart Staes
Johan Sanctorum
Jean-Pierre Rondas
Yves Panneels
Chris Michel
Bart Maddens
Paul Ghijsels
Paul De Ridder
Dirk Denoyelle
Peter De Graeve
Eric Defoort
Jo de Caluwe
Ludo Abicht

*De groep kwam voor het eerst samen en stelde deze tekst op in de schaduw van het Gentse Gravensteen.

www.gravensteengroep.org

[Cunhal]

Oorspronkelijk geplaatst door Vrijgevochten

De ondertekenaars van dit manifest, die zich de Gravensteengroep* noemen, vertrekken vanuit verschillende politieke en ideologische uitgangspunten, maar zijn het eens in hun gehechtheid aan de democratie en de mensenrechten. Zij stellen de waarden van vrijheid, gelijkheid, solidariteit en wederzijds respect centraal, en wijzen alle vormen van racisme en xenofobie radicaal af.

Zij zijn echter verontrust door het feit dat in de recente discussies over de staatshervorming de indruk wordt gewekt dat redelijke en rechtvaardige Vlaamse eisen telkens weer met (extreem-) rechts gedachtegoed worden geassocieerd. Daarom wensen ze de volgende standpunten naar voren te brengen.

Bij het ontstaan van België in 1830 heeft de francofone bourgeoisie de kans schoon gezien haar prioriteiten veilig te stellen, door een regime te installeren dat essentieel op sociale ongelijkheid en discriminatie van de Vlaamse taal en bevolking was gefundeerd. Die sociaal-economische ongelijkheid is mettertijd in grote mate weggewerkt dankzij een strijdbare arbeidersbeweging. Het recht op eigen taal en cultuur hebben de Vlamingen echter moeten afdwingen via een kluwen van ondoorzichtige compromissen. Het resultaat is een omslachtige staatsstructuur, een institutionele doolhof met zeven parlementen en zes regeringen. Onze 'imago-schade' in het buitenland wordt niet alleen veroorzaakt door de voorbije formatiecrisis, maar ook door de chaos die de Belgische constructie na 177 jaar lapwerk kenmerkt. De verkiezingsuitslag van 10 juni 2007 in Vlaanderen is mede veroorzaakt door het ongenoegen over deze historische vergroeiing en lijkt een onomkeerbare optie op de toekomst te nemen.

Dat een flink deel van de Vlaamse culturele wereld de intellectuele moed mist om deze analyse te maken, is onbegrijpelijk. Dat ze zich, samen met de oude Belgische elites, vastklampt aan een Belgische status-quo, is onaanvaardbaar. Dit zelfverklaard 'progressief Vlaanderen' stelt zich behoudsgezind op en dreigt de trein van de geschiedenis te missen. Ons aanknopingspunt is niet een belegen Vlaams romantisme, maar wel de Verlichtingsfilosofie, het democratisch gelijkheidsbeginsel, een moderne visie rond decentralisatie, subsidiariteit, schaalverkleining en regionale autonomie die overal in Europa aan de orde is, van Schotland tot Kosovo, en van Catalonië tot Estland.

Centraal staat daarin het principe van territorialiteit. In 1962-63 werden de definitieve grenzen vastgelegd van Vlaanderen, Wallonië en Duitstalig België, als taalkundige én culturele ruimtes binnen het Belgisch federaal bestel. Dit nadat al in 1932 de eentaligheid der regio's -mede onder sterke Waalse druk- werd aanvaard. De taalgrens heeft hier in dit opzicht de kracht van een staatsgrens. Zo'n ruimtelijke afbakening impliceert bepaalde spelregels, nodig voor een gezond sociaal weefsel. Wereldwijd beschouwt men het namelijk als evident dat een immigrant, mits een aanpassingsperiode, zich inburgert door zich de taal van het nieuwe thuisland eigen te maken. Dit doet geen afbreuk aan de mensenrechten inzake godsdienst, culturele eigenheid of taalgebruik in de privé-sfeer. Laagopgeleide allochtone migranten doen deze inspanning met vrucht, terwijl veelal hoogopgeleide Franstalige inwijkelingen in Vlaanderen dit om principiële redenen niét blijken te doen, hierin gesteund door hun politici. Sommigen menen zelfs dat het volstaat, in een grensgemeente een meerderheid te verwerven, om de grenzen te verplaatsen. Daarmee ondergraven ze het principe van de politieke solidariteit tussen de gewesten, en meteen ook van de Belgische federale structuur op zich. Men kan zich indenken hoe de Fransen zouden reageren, mocht een Duitstalige meerderheid in een Franse grensgemeente eventjes de grenzen tussen beide landen willen wijzigen...

De ondertekenaars van dit manifest vinden daarom dat elke discussie over sociaal-economische solidariteit onmogelijk wordt, indien men de politieke solidariteit, d.w.z. het wederzijds respect voor grens en ruimte niet eerbiedigt. Er is een ommekeer in de mentaliteit nodig bij de francofone politici: wij hoeven dit respect niet 'af te kopen'. De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde is een toepassing van dat in de grondwet verankerd territorialiteitsbeginsel. Daarnaast vormt reële tweetaligheid in Brussel, als hoofdstedelijk gewest, de laatste kans voor België om als confederale staat te overleven.

Als een consensus over deze basisbeginselen wordt afgewezen, is elke discussie over staatshervorming zinloos. Noodgedwongen moeten we dan de nodige stappen zetten om de regio's als onafhankelijke staten deel te laten uitmaken van de Europese Unie. Overigens, in de post-Belgische context van de Europese samenwerking kan interregionale solidariteit maximaal spelen. Wij willen, als welvarende regio, zowel de interpersoonlijke als de interregionale solidariteit in stand houden. Met ons hoofd én met ons hart. Maar niet met een latent onbehagen omtrent cultuurimperialisme, ongezond parasitisme, en verborgen partijpolitieke agenda's.

Dit België is zonder duidelijke, onherroepelijke afspraken niet werkbaar; wie een hervorming in deze democratische zin afwijst, pleit in feite voor de ontbinding van die staat. In het verlengde van deze moderniseringsgedachte vragen wij transparante politieke structuren, responsabilisering van de regionale besturen, de toepassing van democratische grondrechten, en onschendbaarheid van taalgrenzen. Met onze Franstalige vrienden als het kan, zonder hen als het moet.

Meer autonomie zal eenieder tot voordeel strekken. Gelukkig groeit aan beide zijden van de taalgrens het besef dat ook Franstalig België zijn eigen groeikansen hypothekeert in de mate dat het zich laat gijzelen door politici die zweren bij de status-quo.

De oude vijandbeelden moeten vervangen worden door nieuwe samenwerkingsverbanden, gebaseerd op een evenwicht tussen solidariteit en verantwoordelijkheid. Wallonië als bevriende partnernatie lijkt ons een aantrekkelijker perspectief dan een staatsbestel dat zich van de ene crisis naar de andere voortsleept.

Namens de Gravensteengroep,
Etienne Vermeersch
Jan Verheyen
Frans-Jos Verdoodt
Piet van Eeckhaut
Jef Turf
Bart Staes
Johan Sanctorum
Jean-Pierre Rondas
Yves Panneels
Chris Michel
Bart Maddens
Paul Ghijsels
Paul De Ridder
Dirk Denoyelle
Peter De Graeve
Eric Defoort
Jo de Caluwe
Ludo Abicht

*De groep kwam voor het eerst samen en stelde deze tekst op in de schaduw van het Gentse Gravensteen.

www.gravensteengroep.org

Zeer scherpe (vernietigende) commentaar van prof Jan Blommaert op dit manifest:

http://www.indymedia.be/nl/node/26133

[Pelgrim]

scherp?
vernietigend?

[Cunhal]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

scherp?
vernietigend?

Tussen die zogezegde progressieve intellectuelen zitten in elk geval een paar rechtse klootzakken alla Defoort (NVA) en Deridder.

[Metternich]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunhal

paar rechtse klootzakken alla Defoort (NVA)

Nu ja, als je extreem-links staat op de politieke as is bijna alles rechts vanuit jouw standpunt...

[Percalion]

Defoort, is die niet nog prof geschiedenis geweest aan de KUB?

[jamás será vencido]

Oorspronkelijk geplaatst door Metternich

Nu ja, als je extreem-links staat op de politieke as is bijna alles rechts vanuit jouw standpunt...

radicaal links toch?
niet extreem links

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Cunhal

Zeer scherpe (vernietigende) commentaar van prof Jan Blommaert op dit manifest:

http://www.indymedia.be/nl/node/26133

Onbegrijpelijk dat die rechtse kwiet van een Blommaert nog altijd voor indymedia mag schrijven. Waarschijnlijk wil indymedia tonen dat ze een brede beweging zijn: van links tot extreem-rechts.

[Pelgrim]

Wat had je verwacht van een reactionaire Belgicist? Zelfs Defoort, notabene van de N-VA, is pakken progressiever.

[Pelgrim]

deze rechtse klootzak die wel vrij op Indimedia zijn reactionaire rommel mag publiceren slaagt er niet eens in inhoudelijk te reageren.
Zijn voornaamste argument:
1. de vlaamse beweging was en is rechts. Voor een zelfverklaarde intellectueel is dat wel een kemel van formaat, zijn historisch inzicht reikt blijkbaar niet verder dan drie jaar geleden (en dan nog zou hij minstens al van sfl gehoord moeten hebben).
2: een confederatie is rechts. Dat is belachelijke onzin, een confederatie is een lege doos die zowel links als rechts kan ingevuld worden.

kortom, nog meer hysterisch geblaat van reactionaire belgicisten. Waarom worden verdedigers van de bourgeoisstaat België toch progressief genoemd? Ik snap het niet.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

Wat had je verwacht van een reactionaire Belgicist? Zelfs Defoort, notabene van de N-VA, is pakken progressiever.

Populisme in de hoogste graad. "Al wie niet voor Vlaamse onafhankelijkheid is, is conservatief."

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Populisme in de hoogste graad. "Al wie niet voor Vlaamse onafhankelijkheid is, is conservatief."

nekeer iets anders als "al wie voor meer Vlaamse bevoegdheid is, is extreem-rechts" hé.

[Geert C]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

nekeer iets anders als "al wie voor meer Vlaamse bevoegdheid is, is extreem-rechts" hé.

Tot op heden heb ik niemand op dit forum iets dergelijks horen beweren.

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Geert C

Tot op heden heb ik niemand op dit forum iets dergelijks horen beweren.

lees dan eens wat ene mr Feremans te vertellen heeft.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

deze rechtse klootzak die wel vrij op Indimedia zijn reactionaire rommel mag publiceren slaagt er niet eens in inhoudelijk te reageren.
Zijn voornaamste argument:
1. de vlaamse beweging was en is rechts. Voor een zelfverklaarde intellectueel is dat wel een kemel van formaat, zijn historisch inzicht reikt blijkbaar niet verder dan drie jaar geleden (en dan nog zou hij minstens al van sfl gehoord moeten hebben).
2: een confederatie is rechts. Dat is belachelijke onzin, een confederatie is een lege doos die zowel links als rechts kan ingevuld worden.

kortom, nog meer hysterisch geblaat van reactionaire belgicisten. Waarom worden verdedigers van de bourgeoisstaat België toch progressief genoemd? Ik snap het niet.

Ik weet inderdaad niet waarom verdedigers van een bourgeoisstaat progressief worden genoemd maar ik weet ook niet waarom we verdedigers van een nieuwe bourgeoistaat progressief zouden noemen. Een Vlaamse staat kan links ingevuld worden maar dat heeft men bij de Gravenstaangroep dan wel nagelaten te doen.

[ericferemans]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

lees dan eens wat ene mr Feremans te vertellen heeft.

Zo'n beweringen kan je beter met teksten staven, en niet met verknipte teksten of slechter nog: met verknipte uitspraken door verknipte forumzotten

Jij schijnt echt niet te weten wat er zo in de wereld gebeurd hé?

[solidarnosc]

http://www.links-socialisme.blogspot.com/

Een tekst van een kameraard.

[roger verhiest]

Laat er geen twijfel bestaan over een paar zeer eenvoudige zaken :
1. België zal een federale staat zijn.
2. Een federale staat bestaat uit gewesten/deelstaten met vaste grenzen, die slechts in uitzonderlijke omstandigheden mits bilaterale akkorden tussen de gewesten gewijzigd kunnen worden, liefst per referendum.
3.Een federale staat verdeelt de bevoegdheden tussen de overkoepelende federale overheid en de deelstaten op een logische subsidiaire wijze : wat beter lokaal geregeld wordt, moet lokaal geregeld worden, wat beter federaal geregeld wordt moet federaal geregeld worden.
4.In een dergelijk federaal bestel en gezien de bevolkingsdichtheid van België is het een vaststaand gegeven dat er binnen elk van de 3 of 4 deelstaten taalminderheden aanwezig zullen zijn, deze moeten in elke deelstaat op dezelfde wijze beschermd worden tegen de heersende taalmeerderheid ; in het bijzonder hun recht op onderwijs vanaf de kleutertuin tot aan de universiteit moet gewaarborgd zijn, evenals de geneeskundige zorgen, rechtspraak en rechtsbedeling.
5.We kennen slechts één nationaliteit : een franstalige belg die van Arlon naar Oostende verhuisd wordt in wezen een Vlaming resp. blijft een belg.

Dit zijn volgens mij, principes die een gelijke behandeling van eenieder waarborgen en aan de hand waarvan een staatshervorming in alle gevallen kans op succes heeft.

[GC]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

http://www.links-socialisme.blogspot.com/

Een tekst van een kameraard.

Interessante tekst! Die kameraad heeft dat weer goed geschreven

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Een Vlaamse staat kan links ingevuld worden maar dat heeft men bij de Gravenstaangroep dan wel nagelaten te doen.

Dat is inderdaad het punt.