Hegel voor beginners.

[harriechristus]

Dagegen sehen wir bei Leukipp und Demokrit ideellere Prinzipien – das Atome und das Nichts – und ein näheres Eindringen der Gedankenbestimmung in das Gegenständliche – den Anfang einer Metaphysik der Körper – oder die reinen Begriffe die Bedeutung von Körperlichkeit erhalten, den Gedanken in gegenständliche Form übergehen. Die Lehre ist im Ganzen unausgebildet und kann keine Befriedigung geben.

Vertaling:

Daarentegen zien we bij Leukippos en Democritos ideëlere principes - het atoom en het niets - en een nader indringen van de gedachtenbepaling in het voorwerpelijke - een begin van een metafysica van de lichamen - ofwel de zuivere begrippen de betekenis van lichamelijkheid krijgen, de gedachten in voorwerpelijke vorm over gaan.
De leer is in het geheel onuitgebeeld en kan geen bevrediging geven.

[harriechristus]

Von den Lebensumständen des Leukipp ist durchaus nichts Näheres bekannt, nicht einmal, was er für ein Landsmann gewesen. Einige machen ihn zu einem Eleaten, andere zu einem Abderiten (weil er mit Demokrit zusammengewesen; Abdera liegt in Thrakien am Archipelagos) oder Melier (Melos ist eine Insel nicht weit von der peloponnesischen Küste) oder auch, wie Simplicius, zu einem Milesier. Daß er ein Zuhörer und Freund Zenons gewesen, wird bestimmt angegeben; doch scheint er fast gleichzeitig mit ihm gewesen zu sein, so wie auch mit Heraklit.

Vertaling:

Van de levensomstandigheden van Leukippos is volstrekt niets naders bekend, niet eenmaal, wat hij voor een landsman geweest is.
Enigen maken hem tot een Eleaat, anderen tot een Abderiten (omdat hij met Democritus samen geweest is; Abdera ligt in Thrakiën aan de Archipelagos) of een Melier (Melos is een eiland niet ver van de peloponnesische kunst) of ook, zoals Simplicius, tot een Milesiër.
Dat hij een toehoorder en vriend van Zenon geweest is, wordt bepaald aangegeven; doch hij schijnt bijna gelijktijdig met hem geweest te zijn, zo ook met Heraclitus.

[Pol Dolf]

er zijn varkens onder ons

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Pol Dolf

er zijn varkens onder ons

De varkens zijn beter dan de mensen.

[harriechristus]

Leukipp ist der Urheber des berüchtigten atomistischen Systems, das, in neueren Zeiten wiedererweckt, als das Prinzip vernünftiger Naturforschung gegolten hat.
Nehmen wir dies System für sich, so ist es freilich dürftig und nicht viel darin zu suchen.
Allein dies muß dem Leukipp als großes Verdienst zugeschrieben werden, daß er, wie es in unserer gemeinen Physik ausgedrückt wird, die allgemeinen und sinnlichen Eigenschaften der Körper unterschied.

Vertaling:

Leukippos is de grondlegger van het beruchte* atoom systeem, dat, in nieuwere tijden opnieuw opgewekt, als het principe van verstandige natuurontdekking gegolden heeft.
Nemen wij dat systeem voor zich, zo is het weliswaar armoedig en niet veel daarin te zoeken.
Alleen dit moet Leukippos als een grote verdienste toegeschreven worden, dat hij, wie het in onze gewone fysica uitgedrukt wordt, de algemene en zinlijke eigenschappen van de lichamen van elkaar onderscheidde**.

*Ik: Hegel heeft dus weinig waardering voor de atoomtheorie en dan is het ook nog de vraag wat Hegel precies bedoelt met het onderscheid** van de algemene en zinlijke eigenschappen van de lichamen.
Dat moet dan wel het onderscheid van het denken en de waarneming zijn, dat wil zeggen: het voorstellen, want zien kunnen we de atomen niet.

[harriechristus]

Die allgemeine Eigenschaft heißt spekulativ, daß er das Körperliche durch den Begriff oder das Wesen des Körpers in der Tat allgemein bestimmte; Leukipp faßte die Bestimmtheit des Seins nicht auf jene oberflächliche Weise, sondern auf spekulative.
Wenn gesagt wird, der Körper hat diese allgemeine Eigenschaft, z.B. Gestalt, Undurchdringlichkeit, Schwere, so stellt man sich vor, die unbestimmte Vorstellung »Körper« sei das Wesen und sein Wesen etwas anderes als diese Eigenschaften.

Vertaling:

De algemene eigenschappen heet speculatief, dat hij het lichamelijke door het begrip of het wezen van het lichaam inderdaad algemeen bepaalde; Leukippos vatte de bepaaldheid van het zijn niet op deze oppervlakkige wijze, maar speculatief.
Als gezegd wordt, het lichaam heeft deze algemene eigenschap, bijvoorbeeld gestalte, ondoordringbaarheid, zwaarte, dan stelt men zich voor, de onbepaalde voorstelling "lichaam" is het wezen en zijn wezen iets anders als deze eigenschappen.

[harriechristus]

Aber spekulativ ist das Wesen eben die allgemeinen Bestimmungen, oder sie sind der abstrakte Inhalt und die Realität des Wesens.
Dem Körper als solchem bleibt dort nichts für das Wesen als die reine Einzelheit, – dies die Bestimmung des Wesens.
Aber er ist Einheit Entgegengesetzter, und die Einheit als Einheit dieser Prädikate macht sein Wesen aus, oder sie sind Wesenheiten, – die allgemeinen Begriffe sind Wesen, oder sie sind an sich seiende.

Vertaling.

Maar speculatief is het wezen juist de algemene bepalingen, of zij zijn de abstracte inhoud en de realiteit van het wezen.
Het lichaam als zodanig blijft daar niets [over] voor het wezen als de zuivere enkelheid, - dit is de bepaling van het wezen.
Maar hij is eenheid van tegengestelden*, en de eenheid als eenheid van deze predikaten maakt zijn wezen uit, of zij zijn wezenheden, - de algemene begrippen zijn wezen, of zijn "aan zich" zijnden.

*Hegel zegt hier niet duidelijk wat dan die eenheid van tegengestelden is, maar het zou kunnen zijn dat hij de eerder genoemde abstracte inhoud en de realiteit als tegenstelling met als eenheid het wezen bedoelt.
Dat staat in de eerste zin.
Dus het abstracte begrip van het lichaam met zijn realiteit als tegengesteld.
Met wezen als eenheid (dus het lichaam als ding).
Maar wezen staat normaliter tegenover verschijning, dus dat lijkt mij niet juist.
Hij noemt zelfs alle bepalingen wezenheden.
Maar ook kan het op het voorgaande toegepast worden met de gestalte als these, de ondoordringbaarheid als antithese en de zwaarte (die beide verenigt) als synthese.

[harriechristus]

Erinnern wir uns, daß wir in der eleatischen Philosophie das Sein und Nichtsein als Gegensatz sahen: Nur das Sein ist, das Nichtsein ist nicht.

Vertaling: herinneren we ons, dat wij in de eleatische* filosofie het Zijn en Niet-zijn als tegenstelling zagen: alleen het Zijn is, het Niet-zijn is niet.

*De eleaten waren:
1 - Xenophanes, die bij de veelheid der verschijnselen het eeuwige en onveranderlijke Zijn bedacht.
2 - Parmenides, die meende dat alleen het Zijn is en dat het Niet-zijn niet is.
3 - En Zeno, die aantoonde dat de beweging (als eenheid van Zijn en Niet-zijn) tot tegenstrijdigheden leidt, zoals met name het bekende verhaal dat Hercules een schildpad niet in kan halen vanwege een eindeloze reeks van steeds kleinere afstanden tussen Hercules en de schildpad.

[harriechristus]

Auf die Seite des Nichtseins fällt alles Negative überhaupt, Bewegung, Veränderung, Denken usf. – lauter Bestimmungen, die aufgehoben werden, indem nur das Sein ist.
Sein ist noch nicht die in sich zurückkehrende und zurückgekehrte Einheit, wie Heraklits Bewegung und das Allgemeine.

Vertaling:

Aan de zijde van het Niet-zijn valt al het negatieve zonder meer, beweging, verandering, denken, enzovoort - louter bepalingen, die opgeheven worden, indien slechts het Zijn is.
Zijn is nog niet de in zich terugkerende en terug gekeerde eenheid, zoals Heraclitus' beweging en het algemene.*

*Hier suggereert Hegel dat Heraclitus al reeds het algemene begreep als het blijvende, dus bijvoorbeeld van de rivier die stroomt, maar ook blijft, een blijvende stromen is.
Volgens Störig in Prisma zo dat Heraclitus achter en in dit eindeloos vervlieten toch een eenheid, namelijk een redelijke grondwet beseft.
Eenheid in de veelheid en veelheid in de eenheid.

[harriechristus]

Von der Seite, daß in die sinnliche unmittelbare Wahrnehmung Unterschied, Veränderung, Bewegung fällt usf., kann gesagt werden, daß die Behauptung, nur das Sein sei, dem Augenscheine ebenso widerspricht als dem Gedanken.
Denn dies Nichts ist, das die Eleaten aufhoben; sie haben diese zwei Momente, beide haben Gleichgültigkeit.
Oder in der Heraklitischen Idee ist Sein und Nichtsein dasselbe.
Dies erhellt, wenn wir aus dieser Einheit wieder trennen die Bedeutung: Das Sein ist, aber das Nichtsein, da es eins mit dem Sein, ist ebensowohl; oder Sein ist sowohl Prädikat des Seins als des Nichtseins.
Dies spricht Leukipp aus; was in Wahrheit bei den Eleaten vorhanden war, spricht Leukipp als seiend aus.

Vertaling:

Van de zijde, dat in de zinlijke waarneming onderscheid, verandering, beweging valt enzovoort, kan gezegd worden, dat de bewering, dat alleen het Zijn is, de ogenschijn evenzo tegenspreekt als de gedachte.
Want het Niets is, dat de Eleaten ophieven; zij hebben die twee momenten, beide zijn onverschillig.
Of in de Heraclitische idee is Zijn en Niet-zijn hetzelfde.
Dit verduidelijkt, als we uit deze eenheid weer de betekenis scheiden: het Zijn is, maar het Niet-zijn, daar het een is met het Zijn, is evenzeer; of Zijn is zowel predicaat van het Zijn als van het Niet-zijn.
Dit spreekt Leukippos uit; wat in waarheid bij de Eleaten voor hande was, spreekt Leukippos als zijnde uit.*

*Naar mijn mening sprak Heraclitus de eenheid van Zijn en Niet-zijn uit als Worden, dus als tijd, maar daarop volgt de idee van Leukippos dat er ook een onderscheid is van Zijn en Niet-zijn als volte en leegte van de ruimte.
In de tijd heerst dan de eenheid als Worden, en in de ruimte het onderscheid als Vol en Leeg.
Niet zozeer als Zijnde, maar als Bestaande.
De tijd als ideëel is het Zijnde, de ruimte als realiteit is het Bestaande.

[harriechristus]

Das Sein aber und Nichtsein, beide mit der Bestimmung eines Gegenständlichen oder, wie sie für die sinnliche Anschauung sind, ausgesprochen, so sind sie der Gegensatz des Vollen und Leeren (to plêres kai to kenon).
Das Leere ist das als seiend gesetzte Nichts; das Volle aber, ihm gegenüber, das als Gegenstand (Realität) überhaupt gesetzte Sein.
Dies sind die Grundwesenheiten und die Erzeugungen von allen – Sein-für-Anderes und Reflexion-in-sich, nur sinnlich, nicht an sich bestimmt; denn das Volle ist sich selbst gleich, wie das Leere.

Vertaling:

Het Zijn echter en Niet-zijn, beide met de bepaling van een voorwerp of, zoals ze voor de zintuiglijke aanschouwing zijn, uitgesproken, zo zijn ze de tegenstelling van Vol en Leeg.
Het Lege is het als Zijnde gezette Niets; het Volle echter, hem tegenover, het als voorwerp (realiteit) xonder meer gezette Zijn.
Dit zijn de basis wezenlijkheden en de voortbrengselen van alle - Zijn-voor-het-andere* en reflectie-in-zich*, slechts zinlijk**, niet aan zich bepaald; want het Volle is zichzelf gelijk, zoals het Lege.

*Het lege als het negatieve bestaat slechts voor het andere als het volle, maar het volle als positief bestaat voor zich.

**Het zinlijke*** is slechts voor ons, en niet "aan zich" als abstract begrip.
En als zinlijk voor ons zijn beide gelijk.

***Het "zinlijke" is dan de voorstelling, want het atoom en het lege heeft Leukippos nooit gezien.
En de manier waarop hij het vertelt is wel degelijk "aan zich" als begrip.

[harriechristus]

Das Volle ist unbestimmt, hat das Atom zu seinem Prinzip.
Das Absolute ist das Atom und das Leere (ta atoma kai to kenon); das ist wichtige Bestimmung, wenn auch dürftig.
Das Prinzip ist also, daß das Atome und das Leere das Wahre, das Anundfürsichseiende ist.
Nicht die Atome, wie wir sprechen, nicht dies Eins allein, wie wir es uns z.B. in der Luft schwimmend vorstellen, – das Dazwischen ist ebenso notwendig, dies Nichts; und dies haben sie als das Negative, als das Leere bestimmt.

Vertaling:

Het volle is onbepaald, heeft het atoom als zijn principe.
Het absolute is het atoom en het lege, dat is een belangrijke bepaling, hoewel ook gebrekkig.
Het principe is dus, dat het atoom en het lege het ware, het "aan-en-voor-zich-zijnde"* is.
Niet de atomen, zoals wij spreken, niet het EEN alleen, zoals wij het ons bijvoorbeel in de lucht zwemmend voorstellen**, - het daar tussen is evenzo noodzakelijk, dit niets; en dit hebben zij als het negatieve, als het lege bepaald**.

*Dat "aan-en-voor-zich-zijnde" is een stokpaardje van Hegel waar hij steeds maar weer mee tevoorschijn te komen: te pas en te onpas.
Het "aan zich" is dan het abstracte en het "voor-zich-zijn" is het concrete middels een reflectie via het negatieve, dus via het anders zijn, dus hier het volle middels het lege en het lege middels het volle en beide als eenheid middels het onderscheid.
De volledige drie-eenheid is:
1 - aan zich zijn.
2 - voor andere zijn.
3 - voor zichzelf zijn.
De middelste laat hij meestal weg.

**Wel zoals wij de atomen in de lucht voorstellen, ook al weten wij er nu veel meer vanaf dan Leukippos en Democritos.
En het lege is het onbelangrijke daarbij als negatief, niets.
Wel voor de atomen om te kunnen bewegen.
Overigens is het lege op een kleiner niveau weer vol en het volle weer leeg en draait het om.
Het is dus eigenlijk een eenheid van vol en leeg.

[harriechristus]

Es ist so hier die erste Erscheinung des atomistischen Systems. Von diesem Prinzipe selbst sind nun näher seine Bestimmungen, Bedeutungen anzugeben. a) Das Erste ist das Eins, die Bestimmung des Fürsichseins; diese Bestimmung hatten wir noch nicht. Parmenides ist das Sein, abstrakt Allgemeine; Heraklit ist der Prozeß; die Bestimmung des Eins, Fürsichseins kommt dem Leukipp zu. Parmenides sagt, das Nichts ist gar nicht; bei Heraklit war Sein und Nichts im Prozeß; Leukipp hat auch das Positive als fürsichseiendes Eins und das Negative als Leeres.

Vertaling.

Het is hier het eerste verschijnen van het atomistische systeem.
Vam dit principe zelf zijn nu nader zijn bepalingen, betekenissen aan te geven.
a) Het eerste is het EEN, de bepaling van het "voor-zich-zijn"*; deze bepaling hadden we nog niet.
Parmenides is het Zijn, het abstract algemene; Heraclitus is het proces; de bepaling van het EEN, het "voor-zich-zijn" komt Leukippos toe.
Parmenides zegt: het Niets is helemaal niet; bij Heraclitus was Zijn en Niets in het proces; Leukipp heeft ook het positieve als het "voorzichzijnde" EEN en het negatieve als het lege.

*In het systeem van Hegel is de volgorde die van het Zijn tot het Worden en dan het "Dasein" dat is het Daar-zijn als iets en iets anders en dan ten derde het "Voor-zich-zijn".
Dat "Voor-zich-zijn" zou eigenlijk terug moeten keren tot het Zijn als Worden in de eerste plaats dus als tijd, maar Hegel past het toe op de anti-these als Daar-zijn als iets en iets anders op het iets, nu als atoom als EEN.
Het is dus eigenlijk een negatieve synthese aan de kant van het Daar-zijn als ruimte in plaats van op het Worden als tijd.
Daar zou het dan het tijdsmoment moeten zijn in plaats van het ruimtelijke punt als EEN.
Bovendien is dit "voor-zich-zijn" niet van Leukippos, maar een verdere interpretatie van Hegel zelf.
Hij maakt er meer van dan Leukippos heeft gezegd.

[harriechristus]

Das Fürsichsein ist eine wesentliche, notwendige Gedankenbestimmung.
Das atomistische Prinzip ist nicht vorbei, nach dieser Seite muß es immer sein.
Das Eins ist jetzt und ist immer und muß in jeder logischen Philosophie als ein wesentliches Moment vorkommen, nicht aber als Letztes.
Die konkretere Bestimmung des Eins, der Einheit*, des Seins ist nun die, daß das Eins das Fürsichsein ist; dies ist Sein, einfache Beziehung auf sich selbst, als Sein.
Aber es ist wichtig, daß das Fürsichsein auch reicher** bestimmt ist; es ist Beziehung auf sich durch Negation des Andersseins.

Vertaling:

Het voorzichzijn is een wezenlijke, noodzakelijke denkbepaling.
Het atoom principe is niet voorbij, naar deze zijde moet het altijd zijn.
Het EEN is nu en is altijd en moet in elke logische filosofie als een wezenlijk moment voor komen, niet echter als een laatste.
De concrete bepaling van het EEN, de eenheid*, van het Zijn is slechts die, dat het EEN het voorzichzijn is; dit is zijn, eenvoudige betrekking op zichzelf, als zijn.
Maar het is belangrijk, dat het voorzichzijn ook rijker** bepaald is; het is betrekking op zich door negatie van het anders zijn.

*Het is geen eenheid (Einheit), maar enkelheid.
Eenheid impliceert een veelheid, met name als het atoom oneindig deelbaar is, wat de mening van Aristoles is.
Enkelheid daarentegen is abstract EEN.
Het is ondeelbaar.

**Het is rijker bepaald als het ruimteschepen zijn.

[harriechristus]

Wenn ich sage, ich bin für mich, so bin ich nicht nur, sondern negiere in mir alles andere, schließe es von mir ab, sofern es als äußerlich erscheint. Es ist die Negation des Andersseins, – dieses ist Negation gegen mich. So ist das Fürsichsein Negation der Negation, und diese ist, wie ich es nenne, die absolute Negativität. Ich bin für mich, da negiere ich das Anderssein, das Negative; und diese Negation der Negation ist also Affirmation. Diese Beziehung auf mich im Fürsichsein ist so affirmativ, ist Sein, das ebensosehr Resultat ist, vermittelt ist durch ein Anderes, – aber durch Negation des Anderen; Vermittlung ist darin enthalten, aber eine Vermittlung, die ebensosehr aufgehoben ist.

Vertaling:

Als ik zeg, ik ben voor mij, zo ben ik* niet slechts, maar negeer in mij al het andere, sluit het van mij af, voor zover het uiterlijk verschijnt.
Het is de negatie van het anders zijn, deze is negatie tegen mij.
Zo is het voorzichzijn negatie van negatie, en deze is, zoals ik het noem, de absolute negativiteit**.
Ik ben voor mij, daar negeer ik het anderszijn, het negatieve; en deze negatie van de negatie is dus bevestiging.
Deze betrekking op mij in het voorzichzijn is aldus bevestigend, is zijn, dat even zo zeer resultaat is, bemiddeld is door het andere, - maar door negatie van het andere; bemiddeling is daarin vervat, maar een bemiddeling, die evenzeer opgeheven is.

*Hegel maakt hier het atoom tot het IK, maar niet het atoom is het IK, maar de microgod in het atoom.
Ook in de wetenschap wordt het atoom soms voorgesteld als een levend wezentje, maar ook dat is fout.
Het atoom is een ruimteschip.

**Als er een dubbele negatie is, dan zou er ook een dubbele bevestiging moeten zijn als het Zijn van het Zijn, wat het Bestaan is.
En dat zijn de atomen van Leukippos als het Bestaan van het Zijn.
Het Zijn is slechts een abstract begrip, maar als Bestaan is het ook uiterlijke werkelijkheid, dus als Zijn van het Zijn als absolute bevestiging.
Hoewel je nog een stap verder kan gaan als Zijn van het Zijn van het Zijn dat het Bewustzijn is.
Nog verder is dat de Geest van het denken en nog verder die van GOD.

[harriechristus]

Das Fürsichsein ist ein großes Prinzip.
Das Werden ist nur das Umschlagen von Sein in Nichts und von Nichts in Sein, wo jedes negiert ist; aber daß gesetzt ist, daß beide seien, einfach bei sich selbst, ist das Prinzip des Fürsichseins, was bei Leukipp zum Bewußtsein, zur absoluten Bestimmung geworden ist.
Es ist der Fortgang vom Sein, Werden.
Im Logischen kommt dann zwar zuerst das Dasein.
Dies ist aber das Erscheinende, der Schein; es gehört der Sphäre der Erscheinung an und kann so nicht Prinzip der Philosophie werden.

Vertaling:

Het voorzichzijn is een groot principe.
Het worden is slechts een omslaan van zijn in niets en van niets in zijn, waar elk genegeerd is; maar dat gezet is, dat beide zijn, eenvoudig bij zichzelf, is het principe van het voorzichzijn, wat bij Leukippos tot bewustzijn, tot absolute bestemming gekomen is.
Het is voortgang van zijn, worden.
In het logische komt dan weliswaar eerst het "Er zijn".*
Dit is echter het verschijnende, de schijn; het behoort tot de sfeer van de verschijning en kan zo niet het principe van de filosofie zijn.**

*De volgorde is dus:
1 - Zijn tot Worden.
2 - Er zijn (iets en iets anders)
3 - Voor zich zijn (punt en oneindigheid).

**Hier zit Hegel fout.
De atomen behoren wel degelijk tot de sfeer van het "Er-zijn" als verschijning.
Het "iets" en "iets anders", wat Hegel ervan maakt is het ene atoom en het andere atoom.
Ook de schijn is daar te vinden, want het volle en het lege zijn slechts schijnbaar vol en leeg, want het lege is evenzeer vol en het volle leeg.
Wat Leukippos niet wist.
En ook is de gewone natuur verdeeld in vol en leeg, waar bijvoorbeeld een steen vol is en de ruimte er om heen leeg.
Schijnbaar leeg, want om de steen heen is de lucht.
En in de steen zelf is de ruimte tussen de atomen en ook in de atomen.
Er is ook nog de synthese tussen beide en dat is de vloeibaarheid, bijvoorbeeld van het water, dat doorzichtig is als de lucht, maar tastbaar als een steen.
Het "voorzichzijn" behoort niet bij het "Er-zijn", maar bij Anaxagoras, die de "NOUS" als een onpersoonlijke geest van de natuur introduceert als schepper.
En inderdaad is de Geest van de natuur nog onpersoonlijk, zoals de wetten van de natuur dat ook zijn.
Maar als Geest van het denken is het "voor zich".
Het is de eerste terugkeer van de uiterlijkheid in de innerlijkheid.
Het is het ware "voorzichzijn" als oneindigheid.
Ook de atomen zijn bij Anaxagoras beter ontwikkeld als zaden, dus als levend.
Dat is dan ook als een beter "voor zich zijn", zowel als individueel alswel als collectief.
Dus een drie-eenheid van voorzichzijn als oneindig, individueel en collectief.

[harriechristus]

Die Entwicklung der Philosophie in der Geschichte muß entsprechen der Entwicklung der logischen Philosophie; aber es muß in dieser Stellen geben, die in der Entwicklung in der Geschichte wegfallen.
Wollte man z.B. das Dasein zum Prinzip machen, so wäre es das, was wir im Bewußtsein haben: es sind Dinge, diese sind relativ, sie sind da, sind endlich und haben eine Relation zueinander; es ist dies die Kategorie unseres gedankenlosen Bewußtseins.

Vertaling:

De ontwikkeling van de filosofie in de geschiedenis moet overeenkomen met de ontwikkeling van de logische filosofie; maar het moet in deze plaatsen geven, die in de ontwkkkeling van de geschiedenis wegvallen.
Zou men bijvoorbeeld het "Daar-zijn"* tot principe willen maken, zo zou datgene wat wij in het bewustzijn hebben: het zijn dingen, deze zijn relatief, zij zijn daar, zijn eindig en hebben een relatie tot elkander; het is dit de categorie van ons gedachtenloos** bewustzijn.

*Het "Daar-zijn" heb ik ook het "Er-zijn" genoemd.
Mijn vertaling is niet standvastig.

**Waarom dit ons gedachtenloos bewustzijn is, is mij niet duidelijk, maar waarschijnlijk omdat dit volgens Hegel in de geschiedenis der filosofie is weggevallen.
Daarmee ben ik het dan niet mee eens, want het is niet de relatie van het ene ding en het andere, maar die van het ding en de leegte daar om heen, dus de atomen in de leegte.
Zoals het worden de eenheid is van zijn en niets, zo moet ook het onderscheid van zijn en niets tot zijn recht komen en dat is het onderscheid van volheid en leegte, dus van het atoom en de leegte daar om heen.
Nu kun je het "voor-zich-zijn" best ook op het atoom toepassen, maar eigenlijk hoort het daar nog niet thuis, maar wel bij Anaxagoras.
Het atoom behoort bij het "Daar-zijn" zodat de logica van Hegel klopt met de geschiedenis der filosofie.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door harriechristus

Nu kun je het "voor-zich-zijn" best ook op het atoom toepassen,*...

*Zelf heb ik door mijn IK als "voor-zich-zijn" als abstract punt mijn atoomtheorie gevonden, dus door middel van het IK als ruimtelijk punt.
Dus bij het "Er-zijn" als klein mannetje op een atoom.
Dus overeenkomstig Hegel's idee.
Maar dat neemt toch niet weg dat het "voor-zich-zijn" eigenlijk bij Anaxagoras hoort.
En van daaruit kan het ook op het atoom toegepast worden, dus met terugwerkende kracht.
Zelfs de eenheid van Zijn en Niets, dat het Zijn door middel van het Niets een "voor-zich-zijn" is.
Zelfs als IK, dat het IK het Zijn is.
Zoals de God van de joden dan ook zegt: "Ik ben die ik ben!"
De eerste "manifestatie" van God is het Zijn, het Zijn uit het Niets of ook: door middel van het Niets als reflectie.
Afhankelijk of je met het Zijn of het Niets wilt beginnen.
Hegel begint met het Zijn.
Ik begin liever met het Niets.
Uit de tegenstrijdigheid van het Niets (dat het Niets ook IS) is alles geboren.
Uit de logica van de tegenstrijdigheid.

[harriechristus]

In Leukipp sehen wir nun jenes Prinzip; dies ist die Hauptsache.
Bei Leukipp ist das Eins noch das abstrakte Eins.
Das Prinzip ist zwar noch sehr abstrakt, obgleich es bestrebt ist sich konkret zu machen; aber hierbei geht es dann noch sehr dürftig zu.
Die wesentliche Bestimmung ist das Eins gegenüber der Einheit, dem Sein; in anderer Form die Einzelheit (das Atom ist das Individuelle, Unteilbare, die Bestimmung der Subjektivität), – das Allgemeine gegenüber der Individualität, der Subjektivität.

Vertaling:

In Leukippos zien we nu dit principe; dit is de hoofdzaak.
Bij Leukippos is het EEN nog het abstracte EEN.
Het principe is weliswaar nog zeer abstract, hoewel het gestreefd is het concreet te maken; maar hierbij gaat het nog zeer gebrekkig toe.
De wezenlijke bepaling is het EEN tegenover de EENHEID, het Zijn*; in andere vorm de enkelheid (het atoom is het individuele, ondeelbare, de bepaling van de subjectiviteit), - het algemene** tegenover de individualiteit, de subjectiviteit.

*Hegel vergeet hier de veelheid, de veelheid van atomen.
En niet als Zijn, maar als Bestaande.

**Het algemene is het begrip van het atoom en dat algemene impliceert de veelheid van de atomen in de eerste plaats.
Algemeen betekent immers: waarin allen EEN zijn, want allen zijn atomen.
Het enkele atoom komt dan pas op het laatst.
Wat natuurlijk voor alle atomen geldt dat ze enkelheden zijn.

[harriechristus]

Hierum handelt es sich in allen Dingen; es sind dies die großen Bestimmungen, und man weiß erst, was man an diesen dürftigen Bestimmungen hat, wenn man auch im Konkreten erkennt, daß sie auch da die Hauptsache sind.
Z.B. in der Freiheit, dem Recht, Gesetz und dem Willen handelt es sich nur um diesen Gegensatz der Allgemeinheit und Einzelheit.
Der Geist ist auch Atom, Eins; aber, als Eins in sich, unendlich voll.

Vertaling:

Hierom handelt het in alle dingen: het zijn dit de grote bepalingen, en men weet eerst, wat men aan deze armzalige bepalingen heeft, als men ook in het concrete erkent, dat zij ook de hoofdzaak zijn.
Bijvoorbeeld in de vrijheid, het recht, wet en wil handelt het zich alleen om deze tegenstelling van de algemeenheid en enkelheid.
De Geest is ook atoom, EEN; maar, als EEN in zich, oneindig vol.*

*Wat Hegel hier met oneindig vol bedoelt zegt hij niet.
Het zal de inwendige oneindigheid moeten zijn, maar als het atoom ondeelbaar is, dan heb je daar weinig aan.
Het kan ook de absolute macht van de enkeling zijn, dus zijn oneindige vrijheid tegen de algemeenheid van de staat.
Maar dat geldt dan voor allen, zodat je vanzelf van het liberalisme op het socialisme komt, maar daar was Hegel's tijd nog niet aan toe.
Er zijn dan drie partijen: het liberalisme, het socialisme en de staat.
Waarbij het liberalisme niet in de staatsmacht gelooft en het socialisme wel.