Wat kan Links van Rechts overnemen.

[Vorenus]

iedereen moet bekennen dat Links in een zware dip zit.

Integenstelling tot rechts is Links in tientallen stromingen gegroepeerd met elk hun eigen agenda.

Daarop komt dat de meest gehoorde reden van verval is dat Links de gewone mens niet meer begrijpt.

Welke standpunten van Rechts kan Links overnemen om terug voeling te hebben met de gewone mens?

[AdrianHealey]

Immigratie en onveiligheid als een probleem ontkennen?

[Bolsjewiek]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

Welke standpunten van Rechts kan Links overnemen om terug voeling te hebben met de gewone mens?

Militant zijn.

[Pavolini]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

iedereen moet bekennen dat Links in een zware dip zit.

Integenstelling tot rechts is Links in tientallen stromingen gegroepeerd met elk hun eigen agenda.

Daarop komt dat de meest gehoorde reden van verval is dat Links de gewone mens niet meer begrijpt.

Welke standpunten van Rechts kan Links overnemen om terug voeling te hebben met de gewone mens?

Ik denk dat u die eenheid ter rechterzijde overschat.

De reden waarom de linkerzijde geen vat meer heeft op het ganse maatschappelijke gebeuren is omdat haar ideologische en filosofische wortels veel te gelijklopend zijn met die van het liberaal-kapitalisme.

[Pavolini]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

Militant zijn.

Het Vlaams Belang, toch een grote rechtse partij, heeft nu veel minder militanten dan pakweg 10 jaar geleden.

[Samsa]

Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini

De reden waarom de linkerzijde geen vat meer heeft op het ganse maatschappelijke gebeuren is omdat haar ideologische en filosofische wortels veel te gelijklopend zijn met die van het liberaal-kapitalisme.

over welk links heb je het dan? CAP, LSP, PVDA en consoorten of SP.a, spirit en consoorten?

[Pavolini]

Oorspronkelijk geplaatst door Samsa

over welk links heb je het dan? CAP, LSP, PVDA en consoorten of SP.a, spirit en consoorten?

Links in het algemeen! Al wie een andere maatschappij wenst, zal afstand moeten nemen van de modernistische dogma's. De moderniteit duidt de sociaal-historische, politieke en wijsgerige beweging in de drie laatste eeuwen van de Westerse geschiedenis aan. Zij wordt voornamelijk gekenschetst door vijf in elkaar grijpende processen: het steeds belangrijker worden van het individu ten koste van de oude gemeenschappen, het toenemende massakarakter van de samenleving dat zich o.m. uit in gestandaardiseerde gedragingen en levenswijzen, de ontheiliging door het terugtreden van de grote geloofsverhalen ten voordele van een wetenschappelijke verklaring van de wereld, de rationalisatie door de toenemende overheersing van de instrumentele rede middels de markteconomie en de cultus van de technische doelmatigheid, en tenslotte het universalisme d.w.z. het alom invoeren op wereldschaal van een maatschappijmodel dat daarmee impliciet als enig verstandelijk mogelijke en dus meerwaardig t.o.v. andere wordt voorgesteld.

Deze beweging heeft oude wortels. In meer dan een opzicht zien we hier een verwereldlijking van begrippen en denkbeelden die aan de christelijke metafysica zijn ontleend en naar het wereldlijke leven zijn overgeslagen nadat ze van elke transcendente dimensie (die het wetenschappelijk waarneembare overstijgt) zijn ontstegen. We vinden inderdaad bij het christendom de kiem van de grote veranderingen die de wereldlijke ideologieën uit het moderne tijdperk hebben bevrucht. Het individualisme was reeds aanwezig in het begrip individuele heilsverwachting en in de bevoorrechte intieme band die de gelovige met God onderhoudt, een band die absolute voorrang heeft op enige verworteling in het aardse hiernamaals.

Het egalitarisme of gelijkheidsdenken vindt zijn bron in het idee dat alle mensen gelijkelijk tot de verlossing worden geroepen, want alle zijn gelijkelijk begiftigd met een individuele ziel, de absolute waarde waarin de gehele mensheid deelt. Het progressivisme of vooruitgangsdenken ontstaat uit het idee dat de geschiedenis een absoluut beginpunt en een noodzakelijk einde heeft, en een verloop dat vrijwel overeenstemt met het goddelijke plan. Het universalisme tenslotte is de natuurlijke uitdrukking van een godsdienst die beweert dat ze een geopenbaarde waarheid in pacht heeft die voor alle mensen geldt en rechtvaardigt dat men hun bekering eist. De moderne politiek steunt dus op verwereldlijkte theologische denkbeelden. Maar het christelijk denken is thans teruggebracht tot de status van maar één onder vele meningen en dus zelf het eerste slachtoffer geworden van deze beweging die het, tegen zijn zin in, op gang heeft gebracht. In de geschiedenis van het Westen zal het de godsdienst zijn geweest die het afscheid van de godsdienst betekende.

De onderscheiden filosofische scholen van de moderniteit mogen dan wel soms in concurrentie tegenover elkaar staan en elkaar soms tegenspreken, maar ze vinden elkaar wel als het gaat om het wezenlijke: het idee dat er een unieke en alom geldende, universeel toepasbare oplossing bestaat voor alle sociale, morele en politieke verschijnselen. De mensheid wordt er gezien als een optelsom van rationele individuen die uit eigenbelang, uit morele overtuiging, uit sympathie of nog uit vrees zijn geroepen om hun eenheid tot stand te brengen in de geschiedenis.

Vanuit dit gezichtspunt verwordt de verscheidenheid in de wereld tot een hindernis en alles wat de mensen onderscheidt wordt opgevat als iets bijkomstigs, toevalligs, verouderds of gevaarlijks. Voor zover de moderniteit niet alleen bij een gedachtegoed bleef, maar zich ook uitte in daadwerkelijk handelen, zien we haar pogingen om individuen met inzet van alle mogelijke middelen los te wrikken uit hun specifieke gemeenschappen om ze alsdan te onderwerpen aan een universeel geldende wijze van samenleven. De meest doelmatige manier daartoe bleek de markteconomie, gedragen door een kapitalistische logica.

De moderne gedachtewereld werd overheerst door vrijheidsdrang en gelijkheidsstreven. Beide kardinale waarden werden verraden. De individuele mensen, meer en meer afgesneden van de gemeenschappen die ze beschermden door zin en vorm te geven aan hun bestaan, ondergaan voortaan de ijzeren wet van onmetelijke beheers- en besluitvormingsmechanismen waartegenover hun vrijheid een zuiver formele aangelegenheid blijft. Ze hebben de wereldwijde macht van de markt, de technowetenschappen en de massacommunicatie te verduren zonder er ooit de loop van te kunnen beïnvloeden.

De belofte van gelijkheid is op haar beurt ook tweemaal op een mislukking uitgelopen: het communisme heeft haar verraden door de meest moorddadige regimes uit de geschiedenis te installeren; het kapitalisme heeft er de spot mee gedreven door de meest beschamende economische en sociale ongelijkheden te legitimeren op grond van een puur principieel gelijkheidsbeginsel. De moderniteit heeft "rechten" afgekondigd zonder evenwel de middelen te verschaffen om deze uit te oefenen.
Ze heeft behoeften aangescherpt en onophoude1ijk nieuwe geschapen, maar de mogelijkheid tot bevrediging van deze behoeften werd in de praktijk voorbehouden aan een kleine minderheid, waardoor de frustratie en woede van alle andere mensen wordt gevoed. En wat de vooruitgangsideologie betreft, die als antwoord op de verwachting van mensen de belofte op een steeds betere wereld onderhield, zien we dat die thans een daverende crisis kent: de toekomst blijkt onvoorspelbaar en boezemt de meeste mensen eerder vrees in dan dat ze hoop brengt.

Elke generatie ziet thans een wereld tegenover zich die aanmerkelijk verschilt van die van zijn ouders. Deze voortdurende verandering, die stoelt op de ontwaarding van overlevering en oude ervaringsfeiten en samenhangt met de alsmaar snellere transformaties van de leefwijze en van de leefomgeving, levert geen geluk maar existentiële angst en beklemming op.

Het `einde der ideologieën` betekent de historische uitputting van de grote verhalen die de mensen in beweging hebben gebracht, zoals het liberalisme, het socialisme, het communisme, het nationalisme, het fascisme of ook nog het nationaal-socialisme. De twintigste eeuw heeft de doodsklok geluid voor de meeste van deze doctrines, die in concreto o.m. volkenmoorden, het uitroeien van etnische gemeenschappen, massale afslachtingen en totale oorlogen tussen naties tot gevolg hadden, alsmede de voortdurende concurrentie tussen opgejutte individuen, ecologische rampen, sociale chaos en het verlies van alle betekenisvolle herkenningspunten.
Door de traditionele leefwereld zoals die geleefd wordt te vernietigen tot profijt van de instrumentele rede hebben de materiële groei en ontwikkeling zich vertaald in een geestelijke verarming zonder weerga. Ze hebben alom geleid tot zorg en ongerustheid te moeten leven in een altijd onzekere tegenwoordige tijd, in een wereld zonder verleden en zonder toekomst. De moderniteit heeft aldus de meest lege beschaving voortgebracht die de mensheid ooit heeft gekend.
De taal van de reclameboys is voorbeeld voor elk sociaal taalgebruik geworden, Koning Geld dringt ons de alomtegenwoordigheid van koopwaar op, de mens verwordt tot ruilobject in een sfeer van armetierig hedonisme en kickzucht, de techniek zet de wereld van het leven klem in het pseudo-rationele netwerk van "ikke, ikke, ikke en de rest kan stikke".

Misdaad, onmaatschappelijk gedrag, geweld en onbeschoftheid verbreiden zich in een oorlog van iedereen tegen iedereen en van ieder tegen zichzelf. Het onzeker geworden individu wordt heen en weer geslingerd in de ontwerkelijkte werelden van de drugsscene, de virtuele spelletjes en het mediagebeuren. Het platteland wordt ontvolkt en er is een toeloop naar onleefbare voorsteden en monsterachtige agglomeraties. Het eenzame individu gaat op in de anonieme en vijandige meute, terwijl het oude sociale, politieke, culturele of religieuze middenveld steeds zwakker wordt en zich steeds minder weet te onderscheiden van de grauwe eenheidsworst. De oppassers van de heersende ideologie zijn op het einde van hun rol. Ze hebben niets nieuws meer te zeggen en voelen de diepgaande malaise van de huidige samenleving koud over hen heen komen. Meestal beperken ze zich tot een hol, bezwerend discours dat ons door de media dagelijks met de houten hamer wordt ingeklopt, midden een samenleving die niet meer wordt bedreigd door explosie, maar door implosie.

Deze vage en verwarrende crisis waar we doorheen moeten duidt erop, dat de hedendaagse moderniteit op haar eind loopt, juist nu de universalistische aandrift (het wensbeeld van een wereldomspannend waardepatroon) die eraan ten grondslag ligt bezig is werkelijkheid te worden onder de hoede van de liberale mondialisatie. Het tijdperk van de late moderniteit wordt contradictorisch gekenmerkt door een hypertrofie van de moderniteit, met een radicalisatie van een aantal van zijn meest destructieve aspecten én door de opkomst van een postmoderniteit die fundamenteel dubbelzinnig is. Enerzijds confronteert de postmoderniteit ons met een 'postmodernisme' dat staat voor verbrokkeling en ontbinding, nomadisme en dwangmatig consumeren of nog het zich laten gaan in intellectuele abdicatie en bandeloos scepticisme ("anything goes"). Anderzijds opent ze perspectieven die door een aantal nieuwe onderwerpen worden gekenmerkt, positieve zowel als negatieve: groeiende zorg om het milieu, toenemende aandacht voor de kwaliteit van het leven, opkomst van 'stammen' en 'netwerken', herwonnen gevoel voor gemeenschapsbelangen, politieke erkenning van allerlei subnationale groepen en minderheden, vermenigvuldiging van conflicten binnen of boven de bestaande staten, terugkeer van sociale gewelddadigheid, afgang van geïnstitutionaliseerde kerkgemeenschappen, toenemende burgerlijke ongehoorzaamheid t.o.v. de heersende klasse, enz.

Ondanks wat ze tegenover elkaar stelt, behoren liberalisme en socialisme fundamenteel tot dezelfde categorie, die teruggaat op de Verlichting: hetzelfde individualisme aan de basis, hetzelfde universele gelijkheidsdenken, hetzelfde rationalisme, hetzelfde primaat van de factor economie, hetzelfde hameren op de emancipatoire waarde van arbeid, hetzelfde vooruitgangsgeloof en hetzelfde hopen op het einde van de geschiedenis. In menig opzicht heeft het liberalisme alleen maar met méér doelmatigheid bepaalde doelstellingen verwezenlijkt die het met het socialisme gemeen had: uitroeiing van groepsidentiteiten en traditionele culturen, onttovering van de wereld, wereldwijde uniformisering van het productiesysteem.

De verwoestingen die het marktmechanisme heeft aangericht, hebben ook de opkomst en de uitbreiding van de 'verzorgingsstaat' bewerkstelligd. In de loop der geschiedenis waren het marktmechanisme en de staat al vroeg als onlosmakelijke tweeling verschenen, waarbij de staat probeerde een belastingheffing op te leggen op ruilhandelingen binnen de gemeenschap en een homogene economische ruimte (marktgemeenschap) te scheppen om daarvan voor zich een machtsmiddel te maken. Vervolgens heeft de vermarkting van het sociale leven geleid tot het vervluchtigen van de gemeenschapsbanden en zodoende de gestage versterking van de verzorgingsstaat noodzakelijk gemaakt, om via de herverdeling van inkomens de noden te verzachten die ontstonden toen de traditionele saamhorigheid het liet afweten.

Deze tussenkomst door de staat heeft het liberalisme helemaal niet in zijn loop belemmerd, maar integendeel, het in staat gesteld op te bloeien: de verzorgingsstaat heeft een maatschappelijke explosie voorkomen en derhalve de veiligheid en stabiliteit gewaarborgd die voor het marktmechanisme nodig zijn. Maar de keerzijde van de medaille is dat de verzorgingsstaat, die slechts een abstract, naamloos en ondoorzichtig inkomensherverdelingsapparaat is, alom een gebrek aan verantwoordelijkheid heeft veroorzaakt. Steeds meer burgers verwerden daardoor tot hulpafhankelijken, die niet meer de omverwerping van het liberale systeem nastreven, maar veeleer de onbeperkte uitbreiding van hun rechten zonder enige tegenprestatie.

[Metternich]

De Benoist

[Bolsjewiek]

Oorspronkelijk geplaatst door Pavolini

Het Vlaams Belang, toch een grote rechtse partij, heeft nu veel minder militanten dan pakweg 10 jaar geleden.

Ik bedoel militant ZIJN, dus durven je standpunten in alle zuiverheid te bewaren en te verdedigen.
Je kan zeggen wat je wil, maar dat dat het Vlaam Bedrog bijvoorbeeld wel.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

iedereen moet bekennen dat Links in een zware dip zit.

Integenstelling tot rechts is Links in tientallen stromingen gegroepeerd met elk hun eigen agenda.

Daarop komt dat de meest gehoorde reden van verval is dat Links de gewone mens niet meer begrijpt.

Welke standpunten van Rechts kan Links overnemen om terug voeling te hebben met de gewone mens?

rechts is ook in veel stromingen verdeeld hoor. Zelfs liberaal-rechts telt verschillende strekkingen en denktanks.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

Ik bedoel militant ZIJN, dus durven je standpunten in alle zuiverheid te bewaren en te verdedigen.
Je kan zeggen wat je wil, maar dat dat het Vlaam Bedrog bijvoorbeeld wel.

denk je? Die partij blaast warm en koud tegelijk op alle themas buiten communaitaire kwesties en vreemdelingenzaken. Doen zich voor als de nieuwe partij van het werkvolk, en tegelijk schamen ze zich er niet om ultraliberale konten te likken.
Weet je trouwens wat het veebee over de Vlaamse Beweging denkt? Ik was op de nieuwjaarsreceptie van die partij. Voorzitter Van hecke gaf een hele speech over de Forza Flandria en een rechts front. Hij noemde de Vlaamse beweging één maal, in de hoedanigheid van De Decker en Coveliers, twee ultraliberalen die allesbehalve nationalist zijn. Een ferme kaakslag voor de militante Bewegers die daar toen aanwezig waren, maar die waren blijkbaar zelf te stom om dat door te hebben. Op enkelen na, dan.

Het veebee is dus allesbehalve 'zuiver', deze partij acht donkerblauwe sujetten belangrijker dan de eigen militanten.

[franke fritz]

De propaganda

Drie strijdpunten uitpikken en daar je hele campagne aan ophangen. Liefst in duidelijke taal en niet te complex.

• Tewerkstelling
• huisvesting
• gezondheidszorg

[groen!?]

Oorspronkelijk geplaatst door franke fritz

De propaganda

Drie strijdpunten uitpikken en daar je hele campagne aan ophangen. Liefst in duidelijke taal en niet te complex.

• Tewerkstelling
• huisvesting
• gezondheidszorg

is ecologie en klimaat voor de CAP geen kernthema?

[Vorenus]

Wat met

* immigratie

* Vlaamse onafhankelijkheid

* Justitie

[AdrianHealey]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

rechts is ook in veel stromingen verdeeld hoor. Zelfs liberaal-rechts telt verschillende strekkingen en denktanks.

Maar wij maken geen ruzie in onze aparte partijtjes/onderverdelingen?
Enfin, ideologisch dan.

[1handclapping]

Als je de moeite neemt om onze kameraad Pavolini zijn tekst te lezen, kom je op een veel verspreide mening nl. dat zowel filosofisch als ideologisch "Liberalisme" en "communisme" in wezen veel met elkaar gemeen hebben nl. het voorrang geven aan de individuele ontvoogding van de mens als individu. Zij zijn in wezen dus allebei "links" - het zgn. "rechts liberalisme" is zoals JLDD zo gaaf verwoordt "ethisch links" (in de betekenis van permissief wat betreft sexuele moraal o.a.), maar economisch "rechts".

Dit "economisch rechts" is echter volgens de marxistische doctrine, die heden ten dage wel nogal cynisch verwoordt wordt door de Chinese K.P.
een "noodzakelijke faze" in de economische evolutie. Het kapitalisme heeft om te kunnen overleven, om een "markt" te behouden gewoon de nood aan een "verzorgingsstaat" ; in de huidige context kan "economisch rechts" niet ovderleven zonder kapitaalkrachtige arbeiders/bedienden-consumenten. Diegenen die zich "Rechts-liberaal" noemen in de zin dat ze met nostalgie terugkijken naar een historische vakbondsloze en sociale zekerheidsloze maatschappij, zijn eigenlijk lieden die met recht als "Conservatief" bestempeld mogen worden want hun nostalgie is eigenlijk gericht op een "standenmaatschappij" waarin zij deel uitmaken van de "adel".

De fundamentele maatschappijkritiek is inderdaad die welke de marxistische visie van een allesoverheersende onderbouw van het economische aan een kritische annalyse onderwerpt.

Praktisch politek is en blijft de links/rechts tegenstelling zeer relevant:
het geloof en streven naar een samenleving waar de individuele mens het recht werkelijk heeft om zich te emanciperen en de plicht dezelfde emancipatie van zijn medemensen te verdedigen is links tegenover een rechts dat zich beroept op het recht zijn evenmens te discrimineren en te beroven van die rechten en zich niet bereid verklaart deze rechten te verdedigen.

Dat is ook de reden waarom nationalisme niet links kan zijn evenmin als een echt liberalisme rechts kan zijn.

[Bolsjewiek]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

denk je? Die partij blaast warm en koud tegelijk op alle themas buiten communaitaire kwesties en vreemdelingenzaken. Doen zich voor als de nieuwe partij van het werkvolk, en tegelijk schamen ze zich er niet om ultraliberale konten te likken.
Weet je trouwens wat het veebee over de Vlaamse Beweging denkt? Ik was op de nieuwjaarsreceptie van die partij. Voorzitter Van hecke gaf een hele speech over de Forza Flandria en een rechts front. Hij noemde de Vlaamse beweging één maal, in de hoedanigheid van De Decker en Coveliers, twee ultraliberalen die allesbehalve nationalist zijn. Een ferme kaakslag voor de militante Bewegers die daar toen aanwezig waren, maar die waren blijkbaar zelf te stom om dat door te hebben. Op enkelen na, dan.

Het veebee is dus allesbehalve 'zuiver', deze partij acht donkerblauwe sujetten belangrijker dan de eigen militanten.

oké, laten we dan zeggen dat we wat van de strijdvaardigheid van rechts kunnen overnemen.

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

oké, laten we dan zeggen dat we wat van de strijdvaardigheid van rechts kunnen overnemen.

andersdenkenden/-zijnden in mekaar slaan of afschieten?

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door Bolsjewiek

oké, laten we dan zeggen dat we wat van de strijdvaardigheid van rechts kunnen overnemen.

Welk "links" kan daarvan bijleren? Bedoel jij daar de SPa mee? Want wat daar nog links aan is, weet ik niet.

[Jaani_Dushman]

Oorspronkelijk geplaatst door Hellfigger

Wat kan Links van Rechts overnemen?

De hegemonie.