Flexibiliteit als hyperuitbuiting?

Der Wanderer · 31 januari 2021, 14:47

Ik las op een ander forum - maar ik ga hier blijven, 1 forum is al genoeg en in feite vaak te veel - getuigenissen over het volgende verschijnsel: binnen bedrijven ontstaat een bepaalde sociale druk om extra uren te presteren of om ook thuis extra werk te verrichten waarbij mensen moeilijkheden ervaren om daartegen in te gaan wanneer anderen erin meegaan. De graad van uitbuiting neemt door zulk gratis werk op de rand van de slavernij nog toe maar de tegenpartij is dus niet steeds (enkel) 'de baas'. Hoe zou dit fenomeen tegengegaan moeten worden? Hoe vermijdt men 'bazenvleierij'? Hoe kan men ook vandaag nog 'stiptheid' en een correcte lineaire band tussen arbeid en verloning verzekeren? En hoe kunnen de vakbonden succesvol interveniëren in zulke vaak impliciete situaties (die verbonden worden met begrippen als 'motivatie' etc.)?

Dadeemelee · 31 januari 2021, 15:30

Dat hangt af van de bedrijfscultuur en is meestal beperkt tot het (soms ook lagere) managementsniveau. Als het je niet past of het wordt te erg dan rest er meestal enkel maar van job veranderen. Vakbonden hebben op dat niveau meestal weinig te zeggen.

kojak · 31 januari 2021, 15:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dadeemelee

Dat hangt af van de bedrijfscultuur en is meestal beperkt tot het (soms ook lagere) managementsniveau. Als het je niet past of het wordt te erg dan rest er meestal enkel maar van job veranderen. Vakbonden hebben op dat niveau meestal weinig te zeggen.

Klopt.
Ik heb het ervaren als meeleven met het bedrijf.
En andersom.
Beetje geven & nemen maw.
En klaar staan om in te springen als het ergens brandt maar dan moet de baas ook niet klagen als je eens ergens dringend een halve dag nodig hebt om persoonlijke dingen te kunnen regelen.
Van de andere kant, had dat natuurlijk ook een invloed op mijn loon.
Beiden moeten er voordeel bij hebben anders zou het idd naar uitbuiting kunnen gaan rieken.

maddox · 31 januari 2021, 16:00

Mensen die zich zo laten gebruiken door een werkgever (meestal een manager/leidinggevend op een tussenniveau) die hebben een paar opties.

Het aanvaarden en loonslaaf blijven tot het teveel is.
Het niet aanvaarden en het duidelijk aanklagen.
Het niet aanvaarden en stemmen met de voeten.

In geval 2 zijn er dan weer een reeks opties, maar gedwongen stemmen met de voeten zit er dan wel weer bij.

Zoals Kojak schrijft, flexibiliteit is een kwestie van geven en nemen. Het komt van beide kanten, als 1 kant alleen maar neemt, duurt het niet lang.

Der Wanderer · 31 januari 2021, 16:13

Voor de duidelijkheid: ik heb er zelf niets mee te maken, maar ik vind het wel een boeiende casus. Vooral omdat het kennelijk vaak de collega's zelf zijn die zulke druk creëren of in elk geval in stand houden. Waarbij het haast 'stoer' wordt (en vervolgens ook normaal) om structureel 'te veel' te doen.

Libro · 31 januari 2021, 16:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Voor de duidelijkheid: ik heb er zelf niets mee te maken, maar ik vind het wel een boeiende casus. Vooral omdat het kennelijk vaak de collega's zelf zijn die zulke druk creëren of in elk geval in stand houden. Waarbij het haast 'stoer' wordt (en vervolgens ook normaal) om structureel 'te veel' te doen.

Stielbederf, quoi.

Johan Daelemans · 31 januari 2021, 18:41

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door maddox

Zoals Kojak schrijft, flexibiliteit is een kwestie van geven en nemen. Het komt van beide kanten, als 1 kant alleen maar neemt, duurt het niet lang.

Persoonlijke ervaring - nucleaire sector - 1991/1997.
Afspraak: flexibele uurrooster en mikken naar 120 uren/maand.
Uiteindelijk in 1997 de sleutels van de bestelwagen op de baas zijn bureau gegooid met de woorden ... doe het zelf. Het was vrijdag, ik had toen die week 92 uur gepresteerd.

Mijn zoon werkt in een bank, heeft dat 'flexibel' kromwerken van zijn pa gezien met als toemaatje een overheid die met het grootste deel van de verdiende centen aan de haal ging. Hij werkt maximum een kwartier over en is vanaf dan zo goed als onbereikbaar.

Wie heeft hier gelijk en wie is de grote onnozelaar?

daiwa · 31 januari 2021, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Ik las op een ander forum - maar ik ga hier blijven, 1 forum is al genoeg en in feite vaak te veel - getuigenissen over het volgende verschijnsel: binnen bedrijven ontstaat een bepaalde sociale druk om extra uren te presteren of om ook thuis extra werk te verrichten waarbij mensen moeilijkheden ervaren om daartegen in te gaan wanneer anderen erin meegaan. De graad van uitbuiting neemt door zulk gratis werk op de rand van de slavernij nog toe maar de tegenpartij is dus niet steeds (enkel) 'de baas'. Hoe zou dit fenomeen tegengegaan moeten worden? Hoe vermijdt men 'bazenvleierij'? Hoe kan men ook vandaag nog 'stiptheid' en een correcte lineaire band tussen arbeid en verloning verzekeren? En hoe kunnen de vakbonden succesvol interveniëren in zulke vaak impliciete situaties (die verbonden worden met begrippen als 'motivatie' etc.)?

Ik pakte alles mee waar te verdienen was en geen seconde spijt van gehad.

31 januari 2021, 14:47	#1
Der Wanderer Europees Commissaris Geregistreerd: 11 februari 2005 Berichten: 7.745	Flexibiliteit als hyperuitbuiting? Ik las op een ander forum - maar ik ga hier blijven, 1 forum is al genoeg en in feite vaak te veel - getuigenissen over het volgende verschijnsel: binnen bedrijven ontstaat een bepaalde sociale druk om extra uren te presteren of om ook thuis extra werk te verrichten waarbij mensen moeilijkheden ervaren om daartegen in te gaan wanneer anderen erin meegaan. De graad van uitbuiting neemt door zulk gratis werk op de rand van de slavernij nog toe maar de tegenpartij is dus niet steeds (enkel) 'de baas'. Hoe zou dit fenomeen tegengegaan moeten worden? Hoe vermijdt men 'bazenvleierij'? Hoe kan men ook vandaag nog 'stiptheid' en een correcte lineaire band tussen arbeid en verloning verzekeren? En hoe kunnen de vakbonden succesvol interveniëren in zulke vaak impliciete situaties (die verbonden worden met begrippen als 'motivatie' etc.)? Laatst gewijzigd door Der Wanderer : 31 januari 2021 om 14:49.

31 januari 2021, 16:00	#4
maddox Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 25 september 2002 Locatie: vilvoorde Berichten: 63.456	Mensen die zich zo laten gebruiken door een werkgever (meestal een manager/leidinggevend op een tussenniveau) die hebben een paar opties. Het aanvaarden en loonslaaf blijven tot het teveel is. Het niet aanvaarden en het duidelijk aanklagen. Het niet aanvaarden en stemmen met de voeten. In geval 2 zijn er dan weer een reeks opties, maar gedwongen stemmen met de voeten zit er dan wel weer bij. Zoals Kojak schrijft, flexibiliteit is een kwestie van geven en nemen. Het komt van beide kanten, als 1 kant alleen maar neemt, duurt het niet lang. __________________ De meeste mensen gaan naar het werk om geld te krijgen, niet om het te verdienen.

31 januari 2021, 15:30	#2
Dadeemelee Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 13 mei 2015 Locatie: Vlaams-Brabant Berichten: 70.070	Dat hangt af van de bedrijfscultuur en is meestal beperkt tot het (soms ook lagere) managementsniveau. Als het je niet past of het wordt te erg dan rest er meestal enkel maar van job veranderen. Vakbonden hebben op dat niveau meestal weinig te zeggen.

31 januari 2021, 16:13	#5
Der Wanderer Europees Commissaris Geregistreerd: 11 februari 2005 Berichten: 7.745	Voor de duidelijkheid: ik heb er zelf niets mee te maken, maar ik vind het wel een boeiende casus. Vooral omdat het kennelijk vaak de collega's zelf zijn die zulke druk creëren of in elk geval in stand houden. Waarbij het haast 'stoer' wordt (en vervolgens ook normaal) om structureel 'te veel' te doen.