** Profeet Mohammed in de ogen van Westerse denkers **

[_Yahya_]

Thomas Carlyle in 'Heroes and Hero Worship and the Heroic in History,' 1840

"The lies (Western slander) which well-meaning zeal has heaped round this man (Muhammad) are disgraceful to ourselves only."

"A silent great soul, one of that who cannot but be earnest. He was to kindle the world, the world’s Maker had ordered so."

A. S. Tritton in 'Islam,' 1951

"The picture of the Muslim soldier advancing with a sword in one hand and the Qur'an in the other is quite false".

De Lacy O'Leary in 'Islam at the Crossroads,' London, 1923.

"History makes it clear, however, that the legend of fanatical Muslims sweeping through the world and forcing Islam at the point of sword upon conquered races is one of the most fantastically absurd myths that historians have ever repeated".

Edward Gibbon in 'The Decline and Fall of the Roman Empire' 1823

"The good sense of Muhammad despised the pomp of royalty. The Apostle of God submitted to the menial offices of the family; he kindled the fire; swept the floor; milked the ewes; and mended with his own hands his shoes and garments. Disdaining the penance and merit of a hermit, he observed without effort of vanity the abstemious diet of an Arab".

Edward Gibbon and Simon Oakley in ‘History of the Saracen Empire,’ London, 1870

"The greatest success of Mohammad’s life was effected by sheer moral force."

“It is not the propagation but the permanency of his religion that deserves our wonder, the same pure and perfect impression which he engraved at Mecca and Medina is preserved after the revolutions of twelve centuries by the Indian, the African and the Turkish proselytes of the Koran....The Mahometans have uniformly withstood the temptation of reducing the object of their faith and devotion to a level with the senses and imagination of man. ‘I believe in One God and Mahomet the Apostle of God’ is the simple and invariable profession of Islam. The intellectual image of the Deity has never been degraded by any visible idol; the honors of the prophet have never transgressed the measure of human virtue, and his living precepts have restrained the gratitude of his disciples within the bounds of reason and religion.”

Reverend Bosworth Smith in 'Muhammad and Muhammadanism,' London, 1874.

"Head of the State as well as the Church, he was Caesar and Pope in one; but he was Pope without the Pope's pretensions, and Caesar without the legions of Caesar, without a standing army, without a bodyguard, without a police force, without a fixed revenue. If ever a man ruled by a right divine, it was Muhammad, for he had all the powers without their supports. He cared not for the dressings of power. The simplicity of his private life was in keeping with his public life."

"In Mohammadanism every thing is different here. Instead of the shadowy and the mysterious, we have history....We know of the external history of Muhammad....while for his internal history after his mission had been proclaimed, we have a book absolutely unique in its origin, in its preservation....on the Substantial authority of which no one has ever been able to cast a serious doubt."

Edward Montet, 'La Propagande Chretienne et ses Adversaries Musulmans,' Paris 1890. (Also in T.W. Arnold in 'The Preaching of Islam,' London 1913.)

"Islam is a religion that is essentially rationalistic in the widest sense of this term considered etymologically and historically....the teachings of the Prophet, the Qur'an has invariably kept its place as the fundamental starting point, and the dogma of unity of God has always been proclaimed therein with a grandeur a majesty, an invariable purity and with a note of sure conviction, which it is hard to find surpassed outside the pale of Islam....A creed so precise, so stripped of all theological complexities and consequently so accessible to the ordinary understanding might be expected to possess and does indeed possess a marvelous power of winning its way into the consciences of men."

Alphonse de LaMartaine in 'Historie de la Turquie,' Paris, 1854.

"Never has a man set for himself, voluntarily or involuntarily, a more sublime aim, since this aim was superhuman; to subvert superstitions which had been imposed between man and his Creator, to render God unto man and man unto God; to restore the rational and sacred idea of divinity amidst the chaos of the material and disfigured gods of idolatry, then existing. Never has a man undertaken a work so far beyond human power with so feeble means, for he (Muhammad) had in the conception as well as in the execution of such a great design, no other instrument than himself and no other aid except a handful of men living in a corner of the desert. Finally, never has a man accomplished such a huge and lasting revolution in the world, because in less than two centuries after its appearance, Islam, in faith and in arms, reigned over the whole of Arabia, and conquered, in God's name, Persia Khorasan, Transoxania, Western India, Syria, Egypt, Abyssinia, all the known continent of Northern Africa, numerous islands of the Mediterranean Sea, Spain, and part of Gaul.

"If greatness of purpose, smallness of means, and astonishing results are the three criteria of a human genius, [SIZE=5]who could dare compare any great man in history with Muhammad?[/SIZE] The most famous men created arms, laws, and empires only. They founded, if anything at all, no more than material powers which often crumbled away before their eyes. This man moved not only armies, legislations, empires, peoples, dynasties, but millions of men in one-third of the then inhabited world; and more than that, he moved the altars, the gods, the religions, the ideas, the beliefs and the souls.

"On the basis of a Book, every letter which has become law, he created a spiritual nationality which blend together peoples of every tongue and race. He has left the indelible characteristic of this Muslim nationality the hatred of false gods and the passion for the One and Immaterial God. This avenging patriotism against the profanation of Heaven formed the virtue of the followers of Muhammad; the conquest of one-third the earth to the dogma was his miracle; or rather it was not the miracle of man but that of reason.

"The idea of the unity of God, proclaimed amidst the exhaustion of the fabulous theogonies, was in itself such a miracle that upon it's utterance from his lips it destroyed all the ancient temples of idols and set on fire one-third of the world. His life, his meditations, his heroic revelings against the superstitions of his country, and his boldness in defying the furies of idolatry, his firmness in enduring them for fifteen years in Mecca, his acceptance of the role of public scorn and almost of being a victim of his fellow countrymen... This dogma was twofold the unity of God and the immateriality of God: the former telling what God is, the latter telling what God is not; the one overthrowing false gods with the sword, the other starting an idea with words.

"Philosopher, Orator, Apostle, Legislator, Conqueror of Ideas, Restorer of Rational beliefs.... The founder of twenty terrestrial empires and of one spiritual empire that is Muhammad. As regards all standards by which human greatness may be measured, we may well ask, is there any man greater than he?"

Mahatma Gandhi, statement published in 'Young India,'1924.

"I wanted to know the best of the life of one who holds today an undisputed sway over the hearts of millions of mankind.... I became more than ever convinced that it was not the sword that won a place for Islam in those days in the scheme of life. It was the rigid simplicity, the utter self-effacement of the Prophet the scrupulous regard for pledges, his intense devotion to his friends and followers, his intrepidity, his fearlessness, his absolute trust in God and in his own mission. These and not the sword carried everything before them and surmounted every obstacle. When I closed the second volume (of the Prophet's biography), I was sorry there was not more for me to read of that great life".

Sir George Bernard Shaw in 'The Genuine Islam,' Vol. 1, No. 8, 1936.

"If any religion had the chance of ruling over England, nay Europe within the next hundred years, it could be Islam."

“I have always held the religion of Muhammad in high estimation because of its wonderful vitality. It is the only religion which appears to me to possess that assimilating capacity to the changing phase of existence which can make itself appeal to every age. I have studied him - the wonderful man and in my opinion for from being an anti-Christ, he must be called the Savior of Humanity."

"I believe that if a man like him were to assume the dictatorship of the modern world he would succeed in solving its problems in a way that would bring it the much needed peace and happiness: I have prophesied about the faith of Muhammad that it would be acceptable to the Europe of tomorrow as it is beginning to be acceptable to the Europe of today.”

Michael Hart in 'The 100, A Ranking of the Most Influential Persons In History,' New York, 1978.

"My choice of Muhammad to lead the list of the world’s most influential persons may surprise some readers and may be questioned by others, but he was the only man in history who was supremely successful on both the secular and religious level. ...It is probable that the relative influence of Muhammad on Islam has been larger than the combined influence of Jesus Christ and St. Paul on Christianity. ...It is this unparalleled combination of secular and religious influence which I feel entitles Muhammad to be considered the most influential single figure in human history".

Dr. William Draper in 'History of Intellectual Development of Europe'

"Four years after the death of Justinian, A.D. 569, was born in Mecca, in Arabia, the man who, of all men, has exercised the greatest influence upon the human race... To be the religious head of many empires, to guide the daily life of one-third of the human race, may perhaps justify the title of a Messenger of God".

Arthur Glyn Leonard in 'Islam, Her Moral and Spiritual Values'

"It was the genius of Muhammad, the spirit that he breathed into the Arabs through the soul of Islam that exalted them. That raised them out of the lethargy and low level of tribal stagnation up to the high watermark of national unity and empire. It was in the sublimity of Muhammad's deism, the simplicity, the sobriety and purity it inculcated the fidelity of its founder to his own tenets, that acted on their moral and intellectual fiber with all the magnetism of true inspiration".

Philip K. Hitti in 'History of the Arabs'

"Within a brief span of mortal life, Muhammad called forth of unpromising material, a nation, never welded before; in a country that was hitherto but a geographical expression he established a religion which in vast areas suppressed Christianity and Judaism, and laid the basis of an empire that was soon to embrace within its far flung boundaries the fairest provinces the then civilized world".

Rodwell in the Preface to his translation of the Holy Qur'an

"Mohammad's career is a wonderful instance of the force and life that resides in him who possesses an intense faith in God and in the unseen world. He will always be regarded as one of those who have had that influence over the faith, morals and whole earthly life of their fellow men, which none but a really great man ever did, or can exercise; and whose efforts to propagate a great verity will prosper".

W. Montgomery Watt in 'Muhammad at Mecca,' Oxford, 1953.

"His readiness to undergo persecution for his beliefs, the high moral character of the men who believed in him and looked up to him as a leader, and the greatness of his ultimate achievement - all argue his fundamental integrity. To suppose Muhammad an impostor raises more problems that it solves. Moreover, none of the great figures of history is so poorly appreciated in the West as Muhammad.... Thus, not merely must we credit Muhammad with essential honesty and integrity of purpose, if we are to understand him at all; if we are to correct the errors we have inherited from the past, we must not forget the conclusive proof is a much stricter requirement than a show of plausibility, and in a matter such as this only to be attained with difficulty".

David George Hogarth in 'Arabia'

"Serious or trivial, his daily behavior has instituted a canon which millions observe this day with conscious memory. No one regarded by any section of the human race as Perfect Man has ever been imitated so minutely. The conduct of the founder of Christianity has not governed the ordinary life of his followers. Moreover, no founder of a religion has left on so solitary an eminence as the Muslim apostle".

Washington Irving 'Mahomet and His Successors'

"He was sober and abstemious in his diet and a rigorous observer of fasts. He indulged in no magnificence of apparel, the ostentation of a petty mind; neither was his simplicity in dress affected but a result of real disregard for distinction from so trivial a source".

"In his private dealings he was just. He treated friends and strangers, the rich and poor, the powerful and weak, with equity, and was beloved by the common people for the affability with which he received them, and listened to their complaints".

"His military triumphs awakened no pride nor vain glory, as they would have done had they been effected for selfish purposes. In the time of his greatest power he maintained the same simplicity of manners and appearance as in the days of his adversity. So far from affecting a regal state, he was displeased if, on entering a room, any unusual testimonials of respect were shown to him. If he aimed at a universal dominion, it was the dominion of faith; as to the temporal rule which grew up in his hands, as he used it without ostentation, so he took no step to perpetuate it in his family".

James Michener in ‘Islam: The Misunderstood Religion,’ Reader’s Digest, May 1955, pp. 68-70.

"No other religion in history spread so rapidly as Islam. The West has widely believed that this surge of religion was made possible by the sword. But no modern scholar accepts this idea, and the Qur’an is explicit in the support of the freedom of conscience."

“Like almost every major prophet before him, Muhammad fought shy of serving as the transmitter of God’s word sensing his own inadequacy. But the Angel commanded ‘Read’. So far as we know, Muhammad was unable to read or write, but he began to dictate those inspired words which would soon revolutionize a large segment of the earth: "There is one God"."

“In all things Muhammad was profoundly practical. When his beloved son Ibrahim died, an eclipse occurred and rumors of God 's personal condolence quickly arose. Whereupon Muhammad is said to have announced, ‘An eclipse is a phenomenon of nature. It is foolish to attribute such things to the death or birth of a human being'."

“At Muhammad's own death an attempt was made to deify him, but the man who was to become his administrative successor killed the hysteria with one of the noblest speeches in religious history: ‘If there are any among you who worshiped Muhammad, he is dead. But if it is God you Worshiped, He lives for ever'.”

Lawrence E. Browne in ‘The Prospects of Islam,’ 1944

"Incidentally these well-established facts dispose of the idea so widely fostered in Christian writings that the Muslims, wherever they went, forced people to accept Islam at the point of the sword".

K. S. Ramakrishna Rao in 'Mohammed: The Prophet of Islam,' 1989

"My problem to write this monograph is easier, because we are not generally fed now on that (distorted) kind of history and much time need not be spent on pointing out our misrepresentations of Islam. The theory of Islam and sword, for instance, is not heard now in any quarter worth the name. The principle of Islam that “there is no compulsion in religion” is well known".

Johann Wolfgang von Goethe, the German writer said:

"Us, Europeans, with all our concepts could not reach what Muhammad has reached, and no one will be able to precede him. I have looked in the history of humanity for an example and found that it was Muhammad, as the truth must be revealed. Indeed, Muhammad succeeded to subdue the entire world to monotheism".

Dr. Gustav Weil writes in "History of the Islamic Peoples":

“Muhammad was a shining example to his people. His character was pure and stainless. His house, his dress, his food - they were characterized by a rare simplicity. So unpretentious was he that he would receive from his companions no special mark of reverence, nor would he accept any service from his slave which he could do for himself. He was accessible to all and at all times. He visited the sick and was full of sympathy for all. Unlimited was his benevolence and generosity as also was his anxious care for the welfare of the community.”

J.W.H. Stab wrote in "Islam and its Founder":

“Judged by the smallness of the means at his disposal, and the extent and permanence of the work that he accomplished, no name in world's history shines with a more specious luster than that of the Prophet of Makkah. To the impulse, which he gave, numberless dynasties have owed their existence, fair cities and stately palaces and temples have arisen, and wide provinces became obedient to the Faith. And beyond all this, his words have governed the belief of generations, been accepted as their rule of life, and their certain guide to the world to come. At a thousand shrines the voices of the faithful invoke blessings on him, whom they esteem the very Prophet of God, the seal of the Apostles… Judged by the standards to human renown, the glory of what mortal can compare with his?”

Wordt vervolgd ...

[_Yahya_]

Sarojini Naidu

"Sense of justice is one of the most wonderful ideals of Islam, because as I read in the Qur'an I find those dynamic principles of life, not mystic but practical ethics for the daily conduct of life suited to the whole world."

Sarojini Naidu, Lectures on 'The Ideals of Islam' see Speeches and Writings of Sarojini Naidu, Madras, 1918, p 167.

Annie Besant, wrote in "The Life and Teachings of Muhammad":

“It is impossible for anyone who studies the personality of the great Prophet of the Arabs, and come to know how this prophet he used to live, and how he taught the people, but to feel respect towards this honorable prophet”.

Canon Taylor

"It (Islam) replaced monkishness by manliness. It gives hope to the slave, brotherhood to mankind and recognition of the fundamental facts of human nature."

Canon Taylor, Paper read before the Church Congress at Wolverhampton, Oct 7, 1887, Quoted by Arnond in The °reaching of Islam, pp 71-72.

A.J. Toynbee

"The extinction of race consciousness as between Muslims is one of the outstanding achievements of Islam and in the Contemporary world there is as it happens, a crying need for the propagation of this Islamic virtue.

A.J. Toynbee, Civilization on Trial, New York, 1948, p 205.

Sir C.P. Ramaswamy Iyer

"What does Islam stand for? I regard and all thinking men regard Islam as the one and only democratic faith that is actually functioning in the world today. Being a Hindu, firmly entrenched in the Hindu Faith, I yet make bold to say so. My own religion has not succeeded, despite its fundamental philosophy, in implementing in practice the Oneness of Humanity. No other religion, whatever its theory may be, has brought into practice the essential idea of oneness of man before God as Islam has done. It is only in Islam that there can be no such problem as those presented by the Boers in the South Africa, as those prevalent in white Australia or in the Southern states of the United states of America or even in England among the several strata of society".

Sir C.P. Ramaswamy Iyer, Eastern Times, 22nd December 1944.

J. H. Denison writes in his book, Emotions as the Basis of Civilisation, pp. 265 9:

"In the fifth and sixth centuries, the civilised world stood on the verge of chaos. The old emotional cultures that had made civilisation possible, since they had given to man a sense of unity and of reverence for their rulers, had broken down, and nothing had been found adequate to take their place. ..... It seemed then that the great civilisation which had taken four thousand years to construct was on the verge of disintegration, and that mankind was likely to return to that condition of barbarism where every tribe and sect was against the next, and law and order were unknown ....... The new sanctions created by Christianity were creating divisions and destruction instead of unity and order .... Civilisation like a gigantic tree whose foliage had over reached the world ..... stood tottering ..... rotted to the core .... Was there any emotional culture that could be brought in to gather mankind once more to unity and to save civilisation? ... It was among the Arabs that the man was born who was to unite the whole known world of the east and south".

S. P. Scott writes in, History of the Moorish Empire in Europe, p. 126:

"If the object of religion be the inculcation of morals, the diminution of evil, the promotion of human happiness, the expansion of the human intellect, if the performance of good works will avail in the great day when mankind shall be summoned to its final reckoning it is neither irreverent nor unreasonable to admit that Muhammad was indeed an Apostle of God".

SIR WILLIAM MUIR

"It is strongly corroborative of Muhammad's sincerity that the earliest converts to Islam were not only of upright character, but his own bosom friends and people of his own household who, intimately acquainted with his private life could not fail otherwise to have detected those discrepancies which even more or less exist between the profession of the hypocritical deceiver abroad and his actions at home".

SIR JOHN GLUBB

"Whatever opinion the reader may form when he reaches the end of this book, it is difficult to deny that the call of Muhammad seems to bear a striking resemblance to innumerable other accounts of similar visions, both in the Old and New Testaments, and in the experience of Christian saints, possibly also of Hindus and devotees of other religions. Such visions, moreover, have often marked the beginnings of lives of great sanctity and of heroic virtue".

"To attribute such phenomena to self delusion scarcely seems an adequate explanation, for they have been experienced by many persons divided from one another by thousands of years of time and by thousands of miles of distance, who cannot conceivably have even heard of each other. Yet the accounts which they give of their visions seem to bear an extraordinary likeness to one another. It scarcely appears reasonable to suggest that all these visionaries "imagined" such strikingly similar experiences, although they were quite ignorant of each other's existence".

Wordt vervolgd ...

[sn00py]

Hey, ik denk ook. Maar in mijn ogen was hij een wormstekige, achterlijke, primitieve alcoholische drugsverslaafde met uitgesproken psychopathische en pedofiele neigingen.

[_Yahya_]

VERVOLG:

WILL DURANT

Talking about the immence influence of Muhammad on world history he wrote:

"In the year 565 Justinian died, master of a great empire. Five years later Muhammad was born into a poor family in a country three quarters desert, sparsely peopled by nomad tribes whose total wealth could hardly have furnished the sanctuary of St. Sophia. No one in those years would have dreamed that within a century these nomads would conquer half of Byzantine Asia, all Persia and Egypt, most of North Africa, and be on their way to Spain. The explosion of the Arabian peninsula into the conquest and conversion of half the Mediterranean world is the most extraordinary phenomenon in medieval history".

ALFRED GUILLAME

He wrote the following in his book Islam in regards to the battles fought by the Prophet:

"Muhammad accomplished his purpose in the course of three small engagements: the number of combatants in these never exceeded a few thousand, but in importance they rank among the world's decisive battles".

KAREN ARMSTRONG

A modern research scholar of Islam Karen Armstrong, wrote in her book:

"Muhammad had to start virtually from scratch and work his way towards the radical monotheistic spirituality of his own. When he began his mission, a dispassionate observer would not have given him a chance. The Arabs, he might have objected, were just not ready for monotheism: they were not sufficently developed for this sophisticated vision. In fact, to attempt to introduce it on a large scale in this violent, terrifying society could be extremely dangerous and Muhammad would be lucky to escape with his life".

"Indeed, Muhammad was frequently in deadly peril and his survival was a near-miracle. But he did succeed. By the end of his life he had laid an axe to the root of the chronic cycle tribal violence that afflicted the region and paganism was no longer a going concern. The Arabs were ready to embark on a new phase of their history".
(Muhammad - A Biography of the Prophet page 53-54)

"Finally it was the West, not Islam, which forbade the open discussion of religious matters. At the time of the Crusades, Europe seemed obsessed by a craving for intellectual conformity and punished its deviants with a zeal that has been unique in the history of religion. The witch-hunts of the inquisitors and the persecution of Protestants by the Catholics and vice versa were inspired by abtruse theoligical opinions which in both Judaism and Islam were seen as private and optional matters. Neither Judaism nor Islam share the Christian conception of heresy, which raises human ideas about the divine to an unacceptably high level and almost makes them a form of idolatry. The period of the Crusades, when the fictional Mahound was established, was also a time of the great strain and denial in Europe. This is graphically expressed in the phobia about Islam".
(Muhammad: A Biography of the Prophet, page 27).

MAJOR A. LEONARD

"If ever any man on this earth has found God; if ever any man has devoted his life for the sake of God with a pure and holy zeal then, without doubt, and most certainly that man was the Holy Prophet of Arabia".
(Islam, its Moral and Spiritual Values, p. 9; 1909, London).

John Austin

"In little more than a year he was actually the spiritual, nominal and temporal rule of Medina, with his hands on the lever that was to shake the world."

Sources: John Austin "Muhammad the Prophet of Allah," in T.P.'s and Cassel's Weekly for 24th September 1927.

Lane-Poole in 'Speeches and Table Talk of the Prophet Muhammad'

"He was the most faithful protector of those he protected, the sweetest and most agreeable in conversation. Those who saw him were suddenly filled with reverence; those who came near him loved him; they who described him would say, "I have never seen his like either before or after." He was of great taciturnity, but when he spoke it was with emphasis and deliberation, and no one could forget what he said".

Jules Masserman in 'Who Were Histories Great Leaders?' in TIME Magazine, July 15, 1974

"Perhaps the greatest leader of all times was Mohammad, who combined all the three functions. To a lesser degree Moses did the same".

Encyclopedia Britannica

"Muhammad is the most successful of all religious personalities."

"... A mass of detail in the early sources shows that he was an honest and upright man who had gained the respect and loyalty of others who were likewise honest and upright men." (Vol. 12).

Wordt vervolgd ..

[_Yahya_]

Napoleon Bonaparte,

"Muhammad (peace be upon him) was a prince; he rallied his compatriots around him. In a few years, the Muslims conquered half of the world. They snatched away more souls from false gods, pulled down more idols, demolished more pagan temples in fifteen years than the followers of Moses and Jesus did in fifteen centuries. Muhammad was a great man. He might have been, in fact, a god, if the revolution which he was instrumental in bringing about had not been prepared by circumstances. When he appeared, the Arabs had been, since many years, afflictedwith civil wars. All those nations that have achieved great things have done them when they came out of such ordeals that renewed equally their souls and their bodies. If the battles of Kadesia and (gap in the original MSS) which enabled the intrepid Muslims to plant the standard of the Prophet on the banks of the Oxus and on the frontiers of China; if those of Ajnadin and Yarmuk, which caused Syria and Egypt to fall under their dominion, were turned against them; if the Khalids, the Zerars and the Amrs had been defeated and repelled to the vast deserts, the Arabs would have gone back to their wandering life; they would have lived like their forefathers, poor and miserable; the names of Muhammad, Ali, and Omar would have remained unknown to the World".

“Moses has revealed the existence of God to his nation. Jesus Christ to the Roman world, Muhammad to the old continent… “Arabia was idolatrous when, six centuries after Jesus, Muhammad introduced the worship of the God of Abraham, of Ishmael, of Moses, and Jesus. The Ariyans and some other sects had disturbed the tranquility of the east by agitating the question of the nature of the Father, the son, and the Holy Ghost. Muhammad declared that there was none but one God who had no father, no son and that the trinity imported the idea of idolatry". [Napolean Bonaparte as Quoted in Christian Cherfils, ‘Bonaparte et Islam,’ Pedone Ed., Paris, France, 1914, pp. 105, 125. (Original References: “Correspondance de Napoléon Ier Tome V pièce n° 4287 du 17/07/1799…”].

"I hope the time is not far off when I shall be able to unite all the wise and educated men of all the countries and establish a uniform regime based on the principles of Quran which alone are true and which alone can lead men to happiness." [Napoleon Bonaparte as Quoted in Christian Cherfils, 'Bonaparte et Islam,' Pedone Ed., Paris, France, 1914, pp. 105, 125].

[lombas]

Dominee B. Smith heeft een probleem, want Mo had wel degelijk een staand leger, een lijfwacht en pauselijke pretenties (uitwijking naar Medina).

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dominee B. Smith heeft een probleem, want Mo had wel degelijk een staand leger, een lijfwacht en pauselijke pretenties (uitwijking naar Medina).

Hallo lombas,

De tweede fase van da3wah (oproep tot de islam) na de eerste fase, dat is eigenlijk in het geheim preken.

Openlijk preken
Eerste openbaring betreffende het Preken

“En waarschuw je stam en je naaste verwanten.”
(QS Asj-Sjoe'araa 26: 214)

Dit was het eerste vers dat in dit verband werd geopenbaard. Het is opgenomen in Soerah Asj-Sjoe'araa (hoofdstuk 26 – de dichters), wat het verhaal van Moesa u overlevert, en gaat over de vroege dagen van zijn profeetschap, zijn migratie met de kinderen van Israël, hun ontsnapping aan Firaun en zijn volk en het verdrinken van Firaun en zijn legers. Dit hoofdstuk levert in feite de verschillende fases over die Moesa u doorliep in zijn strijd met de Firaun en de missie van het oproepen van zijn volk tot Allah. Verder bevat het verhalen die spreken over het verschrikkelijke einde dat diegenen wachtte die de boodschappers tegenspraken, zoals het volk van Noeh, ‘Ad, Thamoed, Ibrahiem, Loeth en Ahloel-Aikah (Metgezellen van het hout). (Dat was een groep mensen die een boom genaamdAikah aanbaden.) Chronologisch gezien behoort dit hoofdstuk in het midden van de Mekkaanse periode, toen het contact van het licht van het profeetschap met het culturele milieu van het heidense Mekka de Mekkanen in hun meest arrogante bui testte. De boodschap die dit hoofdstuk overbracht, is samengevat: “De Waarheid is onoverwinnelijk. Toen de bezieling van het profeetschap naar Mekka kwam, werd hij tegengewerkt door de voorstanders van de zonde; maar de Waarheid, in tegenstelling tot leugens, kan niet anders dan blijven, terwijl leugens zeker vergankelijk zijn.”

Het uitschreeuwen van de Waarheid en de reactie van de polytheïsten

De stem van de Profeet s.a.w. bleef in Mekka weergalmen, totdat het volgende vers werd geopenbaard:

“Verkondig daarom openlijk, dat wat je opgedragen is en keer je af van afgodenaanbidders.”
(QS Al-Hidjr 15: 94)

Toen ondernam hij het in diskrediet brengen van de bijgelovige praktijken van afgoderij, het onthullen van de waardeloze realiteit en de absolute machteloosheid ervan en het geven van concreet bewijs dat afgoderij op zichzelf, of het gebruik ervan als een manier waarop de afgodendienaar in contact met Allah kan komen, een overduidelijke leugen is.
De Mekkanen van hun kant, barstten uit in razernij en afkeuring. De woorden van Mohammed s.a.w. creëerden een donderslag, die het traditionele, ideologische Mekkaanse leven ondersteboven keerde. Zij konden het niet goed hebben, om door iemand debeschrijving van afgedwaalde mensen te horen ophangen aan polytheïsten en afgodendienaren. Zij begonnen hun rijkdommen te verzamelen om de kwestie af te handelen, de voorwaarts marcherende revolutie te onderdrukken en een preventieve slag toe te brengen aan zijn volgelingen, voordat hun gewijde tradities en al lang bestaande erfenis zou worden verslonden en verpletterd. De Mekkanen hadden een diepe overtuiging, dat het ontkennen van de goddelijkheid van iedereen, behalve Allah, en het geloven in de Goddelijke Boodschap en het hiernamaals, worden geïnterpreteerd in termen van volledige inwilliging en absolute verbinding en dat dit, op zijn beurt, geen enkele ruimte voor hen overliet om enige autoriteit over zichzelf en over hun rijkdom te claimen, laat staan voor hun ondergeschikten.

Samengevat, hun toegeëigende, op religie gebaseerde verhevenheid en aanmatigendheid zouden van geen enkel belang meer zijn; hun pleziertjes zouden ondergeschikt zijn aan de tevredenheid van Allah en Zijn boodschapper; en als laatste zouden zij moeten ophouden letsel toe te brengen aan diegenen die zij valselijk als zwak hadden bestempeld en van het begaan van vreselijke zonden in hun alledaagse leven. Zij waren zich deze betekenissen al ten volle bewust, dat is de reden dat hun zielen zich niet konden neerleggen bij deze “schandelijke” positie, niet vanwege motieven die op waardigheid en eer gebaseerd waren, maar eerder omdat:

“Hij wil dus doorgaan met zondigen.”
(QS Al-Qijaamah 75: 5)

Zij waren zich bewust van deze consequenties, maar zij konden het zich niet veroorloven niets te doen tegenover een eerlijk, waarheidsgetrouw man, die het beste voorbeeld was van goede manieren en menselijke waarden. Zij hadden nooit zo'n voorbeeld gekend in de geschiedenis van hun ouders en grootouders. Wat moesten ze doen? Zij waren met stomheid geslagen en daar hadden ze alle reden toe. Volgend op zorgvuldig overleg, sloegen zij hun slag op het enige beschikbare doelwit, d.w.z. zij namen contact op met de oom van de Boodschapper, Aboe Talib, en verzochten hem tussenbeide te komen en zijn neef te adviseren met zijn activiteiten te stoppen. Om hun eis grote kracht bij te zetten, kozen zij ervoor om het gevoeligste gebied in het Arabische leven te beroeren, namelijk de voorouderlijke trots. Zij spraken Aboe Talib op de volgende manier aan: “Oh Aboe Talib! Jouw neef vervloekt de goden; vindt gebreken in onze manier van leven, bespot onze religie en vernedert onze voorvaderen; jij moet hem ofwel een halt toeroepen, of je moet ons hem te pakken laten nemen. Want jij staat net zo tegen hem als wij tegen hem zijn; en we zullen jou van hem ontdoen.” Aboe Talib trachtte hun toorn te bedaren, door hen een beleefd antwoord te geven. De Profeet s.a.w. ging echter verder op zijn weg, de religie van Allah predikend en mensen ertoe oproepend, al hun wanhopige pogingen en boosaardige bedoelingen veronachtzamend.

Pogingen die werden ondernomen om het oprukken van de islam te stoppen

Toen zij zich volledig realiseerden, dat Mohammed s.a.w. nooit van zijn oproep zou kunnen worden afgebracht, namen de Qoeraisj in een wanhopige poging het oprukken van de oproep te keren, zij namen hun toevlucht tot andere goedkope middelen, want zij handelden immers vanuit fundamentele beweegredenen:

• Schofferen, vernederen, belachelijk maken, verloochenen en lachwekkende, goedkope manieren, die allemaal gericht werden op de nieuwe bekeerlingen in het algemeen en de persoon van Mohammed s.a.w. in het bijzonder, om zo het moraal te verlagen en hun vurige ijver te laten verslappen. Zij betichtten de Profeet s.a.w. ervan een man te zijn die door een djinn werd bezeten, of iemand die geestesziek was:

En zij zeggen:“O, jij aan wie de ‘vermaning' neer is gezonden! Waarlijk, jij bent een dwaze man.”
(QS Al-Hidjr 15: 6)

Of een leugenaar, die aan hekserij deed: En zij (de Arabische heidenen) vragen zich af waarom een waarschuwer uit hun midden tot hen is gekomen! En de ongelovigen zeggen:

‘Dit is een tovenaar, een leugenaar.'
(QS Shaad 38: 4)

Hun ogen keken ook naar de goede man alsof blikken konden doden, of ze lieten hem struikelen, of probeerden hem in zijn onwankelbaarheid of fermheid storen. Zij gebruikten allerlei soorten beledigingen: “dolleman”, of “iemand die door een kwade geest wordt bezeten”, enzovoorts:

“En waarlijk, degenen die ongelovig zijn, zouden je bijna door hun blikken willen doden vanwege hun haat wanneer zij de herinnering horen en zeggen:'Waarlijk, hij is een bezetene!'”
(QS Al-Qalam 68: 51)

Onder de nieuwe bekeerlingen was er een groep, die helaas geen sterke clan achter zich had staan om hen te ondersteunen. Deze onschuldigezielen werden te pas en te onpas belachelijk gemaakt en beschimpt. Naar zulke mensen verwijzend, vroegen de semi-intellectuele aristocraten van de Qoeraisj, herhaaldelijk schertsend en minachtend, aan de Profeet s.a.w. :

“Zijn het deze die Allah begunstigd heeft onder ons?”
(QS Al-An'aam 6: 53)

En Allah zei:

“Weet Allah niet het beste, wie de dankbaren zijn?”
(QS Al-An'aam 6: 53)

De slechte mensen lachten op vele manieren om de rechtschapen mensen:

• Inwendig lachten zij hen uit, vanwege hun geloof, omdat zij zichzelf superieur voelden.

• Wanneer de rechtschapen mensen hen in openbare plaatsen passeerden, beledigden ze hen en knipoogden ze naar hen.

• Ze achtervolgden hen tot in hun huizen.

• Waar en wanneer ze hen zagen, berispten ze hen en noemden ze dwazen, die de weg kwijt waren.

In het hiernamaals zullen al deze trucjes en leugens gezien worden voor wat ze zijn en de rollen zullen omgedraaid worden. Allah heeft gezegd:

“Waarlijk! (Tijdens het wereldse leven) lachten de zondaren de gelovigen uit. En wanneer zij ze voorbijliepen, knipoogden zij naar elkaar. En als zij weer onder hun eigen mensen waren, bespotten zij hen. En als zij hen zagen, zeiden zei: ‘Waarlijk! Zij zijn zeker afgedwaald!' Maar zij zijn niet als wachters over hen ingesteld.'”
(QS Al-Moethaffifien 83: 29-33)

• Ze vervormden de leerstellingen van Mohammed s.a.w. , uitten dubbelzinnigheden, verspreidden valse propaganda, verzonnen ongegronde beschuldigingen over zijn leerstellingen, persoon en karakter en gingen zo tot het uiterste om ieder zicht op degelijke overpeinzing van het publiek tegen te houden. Over de Qoer'aan zeiden zij:

“Verhalen van de ouderen, die hij heeft opgeschreven, worden hem in de ochtend en de middag gedicteerd.”
(QS Al-Foerqaan 25: 5)

Onrechtvaardig gingen zij verder, onophoudelijk in de oren van de mensen inprentend, dat de Qoer-aan geen werkelijke openbaring was:

“Dit is niets anders dan een leugen die hij bedacht heeft, en anderen hebben hem daarmee geholpen zodat zij iets onrechtvaardigs en een leugen gemaakt hebben.”
(QS Al-Foerqaan 25: 4)

De slechten schreven ook het soort beweegredenen en motieven toe aan de mannen van Allah, waar zij in dergelijke omstandigheden zelf schuldig aan zouden zijn. De heidenen en diegenen die vijandig tegenover de openbaring van Allah en de islam stonden, konden niet begrijpen, hoe zulke wonderbaarlijke verzen van de tongvan de Profeet s.a.w. konden vloeien, zonder dat hij iemand had die hem dat onderwees en zij beweerden:

“Het is slechts een mens die hem onderricht.”
(QS An-Nahl 16: 103)

Zij brachten ook een ander ongegrond en oppervlakkig bezwaar naar voren:

“En zij zeggen: ‘Waarom eet deze boodschapper voedsel en loopt hij over markten?'”
(QS Al-Foerqan 25:7)

Zij waren bedroevend onwetend en bleven pijnlijk in gebreke want zij konden niet beseffen, dat een onderwijzer van de mensheid iemand is die hun aard deelt, zich in hun levens mengt, bekend is met hun gedragingen en meevoelt in hun vreugde en verdriet.

De Edele Qoer-aan heeft hun beschuldigingen en veranderingen zeer heftig weerlegd en heeft uitgelegd, dat de uitspraken van de Profeet s.a.w. de openbaringen zijn van de Heer en dat hun aard en inhoud een moedige uitdaging vormen voor diegenen die zijn profetische uitspraken, aan één of andere verachtelijke oorsprong toeschrijven, soms aan de geestelijke worstelingen van een dromerige hervormer, andere keren aan de ontboezemingen van een waanzinnige dichter, of het onsamenhangende gezwam van een geesteszieke man.

• De Qoer-aan tegenspreken met de mythologie van de ouden om de belangstelling van de mensen van de Woorden van Allah af te leiden. An-Nadr ibn Harith sprak de mensen van de Qoeraisj eens op de volgende manier aan: “Oh Qoeraisj! Jullie hebben een fenomeen ervaren, dat nooit eerder is voorgekomen. Mohammed s.a.w. groeide hier onder jullie op en bewees altijd zeer voorkomend en de eerlijkste en oprechste jongeman te zijn. Echter, toen hij later een volwassen man geworden was, begon hij een nieuw geloof te preken, dat vreemd was voor jullie maatschappij en niet met jullie genoegens overeenkwam, dus het ene moment betichten jullie hem ervan, een tovenaar te zijn, op een ander moment, een waarzegger, een dichter, of zelfs een geesteszieke man. Ik zweer bij Allah, dat hij geen van dat alles is. Hij is niet geïnteresseerd in het blazen op de knopen, zoals een magiër dat is, noch behoren zijn woorden tot de wereld van het waarzeggen; hij is ook geen dichter, want zijn mentaliteit is niet die van een onsamenhangende spreker, noch is hij geestesziek, want men is er nooit getuige van geweest, dat hij enige vorm van hallucinaties ontwikkelde, of insinuaties deed die eigen zijn aan een geesteszieke. Oh, mensen van de Qoeraisj, het is werkelijk een ernstige kwestie en ik beveel jullie aan, jullie houding te heroverwegen.”

Er is overgeleverd, dat An-Nadr in een later stadium op weg naar Hierah ging, waar hij zich vertrouwd maakte met de gebruiken van de koningen van Perzië en de verslagen vanmensen als Rustum en Asphandiar en toen naar Mekka terugkeerde. Daar volgde hij de Boodschapper van Allah s.a.w. altijd als een schaduw, bij alle audiënties die de laatste hield om het nieuwe geloof te preken en de mensen te waarschuwen tegen de toorn van Allah.

An-Nadr volgde de Profeet s.a.w. onmiddellijk en heeft aan dezelfde toehoorders lange verhalen overgeleverd over de mensen van Perzië. Hij eindigde zijn toespraak dan altijd listig met een vraag waarin hij informeerde, of hij Mohammed s.a.w. niet de loef afstak. Ibn ‘Abbaas t heeft overgeleverd, dat An-Nadr gewoonlijk zangeressen kocht, die door middel van hun lichamelijke charmes en hun liedjes, ieder die enige gehechtheid aan de Profeet s.a.w. ontwikkelde, weg van de islam lokten; hierover zegt Allah:

“En van de mensheid is hij die ijdele praat koopt om (de mens) van het Pad van Allah te misleiden zonder kennis, en die de islamk bespotten.Zij zijn degenen voor wie er een vernederende bestraffing is.”
(QS Loeqman 31: 6)

• In een nieuwe poging om Mohammed s.a.w. van zijn principiële standpunt af te brengen, nodigden de Qoeraisj hem uit om tot een compromis te komen waarin hij iets van zijn religie zou weglaten en dat de polytheïsten hetzelfde zouden doen. Allah, de Allerhoogste, zegt:

“Zij willen, dat jij compromissen sluit met hen, daarom willen zij ook een compromis met jou sluiten.”
(QS Al-Qalam 68: 9)

Op gezag van Ibn Djarir en At-Thabrani is overgeleverd, dat de afgodendienaren het aanbod deden, dat Mohammed s.a.w. een jaar lang hun goden zou aanbidden en zij zouden zijn Heer een jaar lang aanbidden. In een andere versie zeiden zij: “Als jij onze goden accepteert, zouden wij de jouwe aanbidden.” Ibn Ishaaq heeft overgeleverd, dat Al-Aswad ibn Al-Moettalib, Al-Walid ibn Al-Moeghierah,Oemaijjah ibn Khalaf en Al-‘Aash ibn Wa'il As-Sahmy, een groep invloedrijke polytheïsten, de Profeet s.a.w. onderschepten, terwijl hij in het Gewijde Heiligdom een omgang maakte en hem aanboden, te aanbidden wat zij aanbaden en dat zij zouden aanbidden wat hij aanbad, zodat, volgens hen, beide partijen een gemeenschappelijke noemer zouden bereiken.

Zij voegden eraan toe: “Zou de Heer die jij aanbidt, bewijzen beter dan de onze te zijn, dan zal het zoveel beter voor ons zijn, maar als onze goden beter blijken te zijn, zul jij er voordeel bij hebben.” Allah I , was ter plekke besluitvaardig en openbaarde het volgende hoofdstuk:

“Zeg: ‘O, ongelovigen! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden, noch zullen jullie aanbidden wat ik aanbid. En ik zal niet aanbidden wat jullie aanbidden. Noch zullen jullie aanbidden wat ik aanbid. Daarom voor jullie jullie godsdienst en voor mij mijn godsdienst (het islamitische monotheïsme).'”
(QS Al-Kaafiroen 109: 1-6)

Vervolgingen

Aan het begin van het vierde jaar van de oproep, gedurende een periode van een paar maanden, beperkten de polytheïsten hun treitertechnieken tot de bovengenoemde mensen. Maar toen zij zich de futiliteit van die procedures realiseerden, besloten zij tot een volledige tegenaanval. Zij riepen op tot een algemene vergadering en kozen een comité van vijfentwintig mannen uit de adel van de Qoeraisj, met Aboe Lahab, de oom van de Profeet s.a.w. als voorzitter. Na langdurig overleg kwamen zij tot een besluit om maatregelen te nemen die bedoeld waren om het oprukken van de islam op verschillende manieren te stoppen. Zij waren vastbesloten kosten noch moeite te besparen bij het bestrijden van het nieuwe geloof. Zij besloten de Boodschapper van Allah s.a.w. te belasteren en de nieuwe bekeerlingen aan verschillende soorten martelingen te onderwerpen, alle beschikbare bronnen gebruikend. Het was gemakkelijk, om de resoluties betreffende de nieuwe bekeerlingen in werking te stellen, omdat zij als zwak werden beschouwd. De Profeet s.a.w. ,was niet gemakkelijk te belasteren omdat hij zo plechtstatig en edelmoedig was en zo'n ongeëvenaard perfect karakter had, dat het zijn vijanden ervan afbracht enige buitensporige daad tegenover hem te begaan. Hij had ook zijn oom, Aboe Talib, die van edele afkomst was en die een ontzagwekkende clan had, om hem te ondersteunen. Deze situatie was een bron van zorg voor de ongelovigen, maar zij hadden het gevoel, dat zij niet langer het geduld konden opbrengen of enige tolerantie konden tonen tegenover een formidabele kracht die langzaam maar zeker oprees om hun religieuze bewind en tijdelijke autoriteit ongeldig te maken.

Aboe Lahab nam zelf het initiatief in de nieuwe serie van vervolgingen en begon ontelbare porties schadelijke daden, haat en afgunst aan Mohammed s.a.w. toe te dienen. Beginnend met het werpen van stenen naar hem, verder door zijn twee zonen te dwingen te scheiden van hun vrouwen Roeqaijjah en Oemm Koeltsoem, de dochters van de Profeet s.a.w. , tegen hem te smalen over de dood van zijn tweede zoon, hem “de man afgesneden van nageslacht” noemend en dan in zijn voetsporen volgend tijdens de seizoenen van pelgrimage en bij openbare discussies, om een verkeerde indruk over hem te geven en de bedoeïenen tegen hem en zijn oproep op te zetten. Zijn vrouw, Oemm Djamil bint Harb, de zuster van Aboe Soefjan, had ook haar deel in de genadeloze veldtocht. Zij bewees, dat zij niet voor haar echtgenoot onderdeed in de vijandigheid en haat die ze voor de Profeet s.a.w. koesterde. Zij bond doornbundels samen met touwen van gedraaid palmbladvlas en strooide ze uit op de paden waarvan werd verwacht, dat de Profeet s.a.w. ze zou nemen, om hem lichamelijk letsel toe te brengen. Zij was ontzettend sluw, slechtgehumeurd en gebruikte beledigende taal, ze was zeer bedreven in de kunst van het uitbroeden van intriges en het aansteken van het vuur van onenigheid en opruiing. Ze werd zeer terecht bezoedeld als “de drager van het brandhout” in de Edele Qoer-aan. Bij het ontvangen van dit nieuws,ging zij onvervaard op weg naar de moskee met een handvol steentjes om naar de Profeet s.a.w. te werpen. Allah, de Grote, nam haar gezichtsvermogen weg en zij zag slechts Aboe Bakr, die direct naast de Profeet s.a.w. zat. Zij sprak Aboe Bakr toen zeer vrijpostig aan, dreigend de mond van zijn metgezel te breken, met haar handvol steentjes en ze reciteerde een versregel, die bol stond van schaamteloze opstandigheid: “Wij hebben de ongeprezene niet gehoorzaamd, zijn oproep afgewezen en ons van zijn religie afgezonderd.” Toen zij was vertrokken, wendde Aboe Bakr zich tot de Profeet s.a.w. en informeerde naar de kwestie. De Profeet s.a.w. verzekerde hem ervan, dat ze hem niet had gezien, omdat Allah haar gezichtsvermogen had weggenomen.

Aboe Lahab en zijn gezin bleven dat soort schaamteloze voorbeelden van marteling toebrengen, ondanks de bloedbanden die hen met elkaar verbonden, want hij was de oom van de Profeet s.a.w. en zij leefdenin aangrenzende huizen. Eigenlijk onthielden slechts weinigen van de buren van de Profeet s.a.w. zich ervan hem te belasteren. Zij gooiden zelfs de ingewanden van een geit op zijn rug, terwijl hij zijn gebeden uitvoerde. Hij klaagde altijd over dat ongepaste buurschap, maar vergeefs, want zij stonden zichzelf vele fouten toe.

Hun algehele proces van verrichten van kwaadaardige handelingen omvatte ook lasterpraat en roddel als middel tot onderdrukking. De leiders van Mekka in het algemeen en Oemaijjah ibn Khalaf in het bijzonder, namen hier hun toevlucht toe. In dit verband zegt Allah:

“Wee voor de lasteraar en degenen die kwaadspreken”
(Qs Al-Hoemazah 104: 1)

Eens woonde Oeqbah ibn Al-Moe'ait een audiëntie van de Profeet s.a.w. bij en luisterde naar hoe hij de islam preekte. Een goede vriend van hem, Oebai ibn Khalaf, hoorde hiervan. Hij kon zo'n soort daad niet tolereren, dus hij berispte Oeqbah en beval hem, in het heilige gezicht van de Profeet s.a.w. te spuwen en zonder schaamte deed hij dat. Oebai liet geen enkele denkbare manier ongebruikt om de Profeet s.a.w. te belasteren; hij maalde zelfs oude, gecomposteerde bonen en blies hetpoeder op hem. Al-Akhnas ibn Sjoeraique Ath-Thaqafi kleineerde te pas en te onpas het karakter van de Profeet s.a.w. . Als directe verwijzing naar de oneervolle daden van de man gaf de Edele Qoer-aan de volgende verfoeilijke kenmerken aan hem:

“En gehoorzaam niet degenen die veel zweren, het wordt als waardeloos gezien. Een lasteraar, voortgaand met roddel. Het goede verhinderend, overtredend, zondig, wreed – nochtans een bastaard.”
(QS Al-Qalam 68: 10-13)

De arrogantie en verwaandheid van Aboe Djahl blokkeerden alle wegen die maar het kleinste beetje licht van het geloof in zijn hart hadden kunnen produceren:

“Omdat hij noch geloofde noch bad!”
(QS Al-Qijaamah 75: 31)

Verder wilde hij de Profeet s.a.w. van het Edele Heiligdom weren. Het gebeurde eens, dat de Profeet s.a.w. in de omgeving van het Heilige Huis bad, en Aboe Djahl dreigend op hem af kwam en beledigende taal tegen hem uitsloeg. De Profeet s.a.w. gaf hem een zware berisping, waarop Aboe Djahl hem tartend antwoordde en beweerde dat hij de machtigste in Mekka was; toen openbaarde Allah:

“Laat hem dan zijn raad (van helpers) oproepen.”
(QS Al-‘Alaq 96: 17)

In een andere versie van hetzelfde incident greep de Profeet s.a.w. Aboe Djahl bij de nek, schudde hem stevig, zeggende:

“Wee voor jou! En dan wee voor jou! Opnieuw, wee voor jou! En dan wee voor jou!”
(QS Al-Qijaamah 75: 34-35)

Ondanks deze berisping kwam Aboe Djahl nooit bij zinnen, noch realiseerde hij zich deze dwaze praktijken. Integendeel, hij was vastbesloten tot het uiterste te gaan en hij zwoer, dat hij het gezicht van de Boodschapper van Allah s.a.w. door het stof zou halen en over zijn nek zou lopen. Hij was nog niet op weg gegaanom zijn slechte bedoeling ten uitvoer te brengen, of men zag hem al terugkeren, zichzelf met zijn handen afschermend (alsof iets verschrikkelijks achter hem aanzat). Zijn metgezellen, vroegen hem wat er aan de hand was. Hij zei: “Ik zag een greppel van brandend vuur en vleugels die vlogen.” Later gaf de Boodschapper van Allah s.a.w. het volgende commentaar: “Als hij verder door was gegaan, zouden de engelen, één voor één zijn ledematen eraf hebben geplukt.” Op die manier werd de Profeet s.a.w. , dus schandelijk behandeld, de grote man, gerespecteerd als hij door zijn landgenoten werd en met een invloedrijke man, zijn oom Aboe Talib, achter zijn rug om hem te steunen. Als de zaken er bij de Profeet s.a.w. zo voor stonden, hoe was het dan met de mensen gesteld, die als zwak werden beschouwd en die geen clan hadden om hen te ondersteunen? Laat ons hun situatie nader beschouwen.

Wanneer Aboe Djahl hoorde over de bekering van een man van hoge komaf, met machtige vrienden, dan kleineerde hij zijn inzicht en zijn intellect, ondermijnde zijn beoordelingsvermogen; en hij bedreigde hem met vreselijke gevolgen als hij een handelaar was. Als de nieuwe bekeerling maatschappelijk zwak was, sloeg hij hem genadeloos en stelde hem aan onuitsprekelijke martelingen bloot. De oom van Oethman ibn ‘Affan had de gewoonte Oethman in een mat van palmbladeren te wikkelen en dan een vuur onder hem aan te steken. Toen Oemm Moesh'ab ibn ‘Oemair over de bekering van haar zoon hoorde, liet zij hem verhongeren en verbande hem uit haar huis. Hij was gewend aan een weelderig, gemakkelijk leven, maar tijdens de nasleep van de martelingen die hem ten deel vielen, raakte zijn huid verschrompeld en hij kreeg een afgrijselijk uiterlijk. Bilal, de slaaf van Oemaijjah ibn Khalaf, werd hard door zijn meester geslagen, toen de laatste over zijn bekering tot de islam teweten kwam. Soms werd er een touw rond zijn nek gebonden en moesten de straatjongens hem door de straten en over de heuvels van Mekka slepen. Soms werd hij onderworpen aan een langdurige onthouding van eten en drinken; op andere momenten werd hij vastgebonden, liet men hem op het gloeiend hete zand liggen en onder het verpletterende gewicht van zware stenen. Vergelijkbare andere maatregelen werden aangegrepen om hem te dwingen zijn geloof te verzaken. Dit alles was vergeefs. Hij volhardde in zijn geloof, in de eenheid van Allah. Bij één van zo'n gelegenheid kwam Aboe Bakr langs; door medelijden geroerd kocht hij hem en bevrijdde hem uit zijn slavernij. Een ander slachtoffer van de aanmatigendheid van de Qoeraisj was ‘Ammar ibn Jasir, een bevrijde slaaf van de Bani Makhzoem. Tezamen met zijn vader en moeder omarmde hij de islam in een vroege fase. Herhaaldelijk moesten zij op het gloeiendhete zand liggen en werden zij hard geslagen. Soms werd ‘Ammar op kooltjes gegooid.De Profeet s.a.w. was zeer geroerd door de wreedheden die ‘Ammar en zijn familie werden aangedaan. Hij troostte hen altijd en hief zijn handen op in gebed en zei: “Wees geduldig, jullie zullen waarlijk jullie verblijfplaats in het paradijs vinden.” De vader, Jasir, stierf door de herhaalde martelingen. De moeder van ‘Ammar, Soemaijjah, werd door Aboe Djahl zelf met de bajonet doorstoken, met de dood als gevolg, en aldus verdiende zij de titel van de eerste vrouwelijke martelaar in de islam.

‘Ammar zelf werd aan verschillende vormen van martelingen onderworpen en werd altijd bedreigd, dat hij zwaar zou lijden, behalve wanneer hij Mohammed s.a.w. zou beledigen en zijn geloof zou verlaten, voor Al-Lat en Oezza. In een moment van zwakte uitte hij een woord, dat als het verlaten van het geloof werd geïnterpreteerd, hoewel zijn hart nooit wankelde en hij kwam onmiddellijk naar de Profeet s.a.w. toe, die hem troostte vanwege zijn pijn en zijn geloof bevestigde. Onmiddellijk daaropvolgend, werd het volgende vers geopenbaard:

“Iedereen die ongelovig aan Allah is, nadat hij geloof heeft gehad, behalve die ertoe gedwongen wordt en in wiens hart nog geloof is,”
(QS An-Nahl 16: 106)

Aboe Fakieh, Aflah, een bevrijde slaaf van de Bani ‘Aboed-Dar, was de derde van die hulpeloze slachtoffers. De onderdrukkers maakten altijd zijn voeten vast met een touw en sleepten hem door de straten van Mekka. Khabbab ibn Al-Aratt was bij iedere mogelijke gelegenheid ook een gemakkelijk slachtoffer van vergelijkbare gewelddadigheden. Hij onderging tot de verbeelding sprekende martelingen en mishandelingen. De Mekkaanse polytheïsten trokken aan zijn haar en draaiden zijn nek om en lieten hem op brandende kooltjes liggen, met een grote steen op zijn borstkas, om hem ervan te weerhouden te ontsnappen. Sommige moslims van rang en status werden in de ruwe huid van kamelen gewikkeld en weggeworpen en anderen werden in wapenuitrustingen gestopt en op het brandende zand gezet onder de verschroeiende zon van Arabië. Zelfs de vrouwelijke bekeerlingen werden niet gespaard en de lijst is te lang om ze allemaal te bevatten. Zanirah, An-Nahdiyah en haar dochter, Oemm Oebais, en vele anderen kregen hun volledige deel van de vervolging van de hand van de onderdrukkers – inclusief ‘Oemar ibn Al-Khathab – uiteraard voor zijn bekering tot de islam. Aboe Bakr, een welgestelde gelovige, kocht en bevrijdde enkele van die vrouwelijke slaven, net zoals hij deed bij Bilal en ‘Amir ibn Foeheirah.

Uit het boek "Dit is Mohammed"


Mvg
Yahya

[Esperanza]

Oorspronkelijk geplaatst door Fikr_El7or

Wordt vervolgd ...

Mag ik vragen, door het vrijwel eindeloos aanhalen van "grote" namen en alzo te steunen op een soort van gezagsargumenten, wat je nu probeert te bewijzen?

Een grond van rechtvaardiging?

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Fikr_El7or

Edward Gibbon in 'The Decline and Fall of the Roman Empire' 1823

"The good sense of Muhammad despised the pomp of royalty. The Apostle of God submitted to the menial offices of the family; he kindled the fire; swept the floor; milked the ewes; and mended with his own hands his shoes and garments. Disdaining the penance and merit of a hermit, he observed without effort of vanity the abstemious diet of an Arab".

The History of the Decline and Fall of the Roman Empire werd in zes delen (vanaf 1776) geschreven door de beroemde Engelse historicus Edward Gibbon. Volgens Gibbon waren de Romeinen lui en zacht geworden. Dit kwam deels door het christendom, dat met zijn nadruk op het leven na de dood en zijn pacifistische ideeën de Romeinse kracht had leeggezogen, waardoor ze hun imperium niet meer konden verdedigen. In de tijd dat Gibbon over het Romeinse Rijk schreef, was er volgens de historicus Bernard Lewis ‘een vacature voor een Oriëntaalse mythe. De islam kwam in vele opzichten goed uit.’

In de woorden van Ibn Warraq, in Why I am not a Muslim:

‘Gibbon schilderde net als Voltaire de islam in zo gunstig mogelijke kleuren om een beter contrast met het christendom te krijgen. De Engelse historicus legde de nadruk op de menselijkheid van Mohammed als een middel om indirect de christelijke doctrine van de goddelijke Christus te kritiseren. Gibbons anticlericalisme bracht hem ertoe de veronderstelde afwezigheid van de vervloekte priesterklasse te onderstrepen. Inderdaad duikt dit patroon telkens opnieuw op – de islam wordt gebruikt als een wapen tegen het christendom. Gibbons deïstische visie op de islam, als een rationele, priesterloze godsdienst, met Mohammed als de wijze, tolerante wetgever, is van enorm grote invloed geweest op de manier waarop alle Europeanen hun zusterreligie nog jaren later hebben bekeken. Inderdaad zijn hierdoor mythes gevestigd die zelfs vandaag de dag nog klakkeloos worden aanvaard door zowel wetenschappers als leken. Voltaire en Gibbon onderschreven beiden de mythe van de moslimtolerantie (waarmee ze Turkse tolerantie bedoelden).’

En wij weten nu wel door onze moderne media hoe 'tolerant' de islam is.
In de meeste gevallen: intolerant. Precies zoals het christendom vroeger was en sommige protestantse christenen nog steeds zijn.

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door Esperanza

Mag ik vragen, door het vrijwel eindeloos aanhalen van "grote" namen en alzo te steunen op een soort van gezagsargumenten, wat je nu probeert te bewijzen?

Een grond van rechtvaardiging?

Ze zijn grote denkers en lees maar wat ze zeggen en niet wat ongeschoolde mensen en hoogmoedige mensen over de boodschapper Mohammed saw vertellen..

Mvg
Yahya

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door system

The History of the Decline and Fall of the Roman Empire werd in zes delen (vanaf 1776) geschreven door de beroemde Engelse historicus Edward Gibbon. Volgens Gibbon waren de Romeinen lui en zacht geworden. Dit kwam deels door het christendom, dat met zijn nadruk op het leven na de dood en zijn pacifistische ideeën de Romeinse kracht had leeggezogen, waardoor ze hun imperium niet meer konden verdedigen. In de tijd dat Gibbon over het Romeinse Rijk schreef, was er volgens de historicus Bernard Lewis ‘een vacature voor een Oriëntaalse mythe. De islam kwam in vele opzichten goed uit.’

In de woorden van Ibn Warraq, in Why I am not a Muslim:

(...)

Ik heb het boek "The 100: A Ranking of the Most Influential Persons in History van Michael H. Hart" gelezen, de auteur Michael H. Hart heeft de boodschapper Mohammed (v.z.m.h) als eerst gekozen.

Ik ga hier -uit het Engels vertaald- een review plaatsen geschreven door Siddiq Osman Noormuhammad over dit boek:

Mijn keuze om Mohammed de leiding te laten nemen in de werelds meest invloedrijke persoon, zal sommige lezers misschien verrassen en zelfs bekritiseerd worden door anderen. Maar hij was de enige persoon die succesvol was op zowel het religieuze als het seculiere vlak. Vanuit zijn povere achtergrond, fundeerde Mohammed één van de werelds grootste religies en werd later een zeer grote politieke leider. Vandaag, dertien eeuwen na zijn dood is zijn invloed nog steeds overduidelijk aanwezig en van kracht.

Hoe kan iemand nu de impact van Mohammed op de mensengeschiedenis meten? Zoals elke religie, heeft de islam een enorme invloed op het leven van haar volgers. Het is daarom ook dat de uitvinders van de grote religies allemaal terug te vinden zijn in dit boek. Aangezien er ongeveer 2 keer zoveel christenen als moslims zijn in de wereld, lijkt et misschien ongewoon dat Mohammed hoger gerankt wordt dan Jezus. Daar zijn 2 principiële redenen voor. Eerst en vooral, Mohammed speelde een veel grotere rol in de ontwikkeling van de islam dan Jezus in het christendom. Hoewel Jezus verantwoordelijk was voor de basis van de ethische en morele wetten van het christendom, was het Sint Paulus die de grootste vormer werd van de christen theologie en de auteur van een grote portie in het nieuwe testament.

Mohammed was integendeel, wel verantwoordelijk voor zowel de islamitische theologie als de basis van de ethische en morele principes. Aanvullend, speelde hij een sleutelrol in het verkondigen van het nieuwe geloof en in het neerzetten van de religieuze praktijken in de islam.

De christen theologie was eerder gevormd door de werken van sint Paulus. Jezus presenteerde een spirituele boodschap, Paulus voegde hieraan de aanbidding van Christus.

Paulus’ invloed op het christendom is niet te meten. Zijn ideeën houden het volgende in: Jezus was niet zomaar een geïnspireerde profeet maar was zelfs heilig. Christus stierf voor onze zonden en zijn lijden kan ons “weer goed maken”. Een mens kan geen bevrijding vinden door zich te binden aan de Bijbelse wetten, maar enkel door Christus te accepteren. Bijgevolg, wanneer iemand Christus accepteert, zullen zijn zonden vergeven worden.

Jezus liet zelf geen enkel schrift achter, en bijna alle informatie over zijn leven komen van het nieuwe testament. Jammer genoeg, spreken de evangeliën elkaar tegen op verschillende punten. Bijvoorbeeld, Matthieu en Lucas geven een compleet verschillende versie van Jezus’ laatste woorden, maar beide van deze versies zijn directe citaten van het oude testament.

(De auteur gaat nog voort door te wijzen dat de leerstellingen van Jezus niet wijd gevolgd worden):

Maar de waarheid is dat deze niet wijd gevolgd worden. Eigenlijk worden ze in het algemeen niet geaccepteerd. De meeste christenen vinden dat de citaat “bemin uw vijand” een idee is die slechts in een perfecte wereld gerealiseerd kan worden, maar dat zoiets niet mogelijk is in de wereld waarin wij leven. Wij praktiseren het niet, verwachten niet dat anderen het praktiseren, en leren het ook niet aan onze kinderen om het te praktiseren. Jezus meest onderscheidende leerstelling, blijft bijgevolg een intrige maar vrijwel ook een ongeprobeerde voorstel.

Het is vaak gezegd dat als Christus terug naar de aarde zou keren, hij gechoqueerd zou zijn door vele dingen dat in zijn naam uitgevoerd werden, en de bloedige gevechten tussen verschillende sekten die zichzelf, de volgers van Jezus noemen. Boeddha zou ook verbaasd zijn door de vele doctrines die gepresenteerd worden als boeddhistisch. Hoewel er veel sekten zijn, is er niets in de geschiedenis van het Boeddhisme dat te vergelijken is met de bloedige-religieuze oorlogen die plaatsvonden in het Christen europa. Vanuit deze standpunt, lijkt het erop dat de leerstellingen van Boeddha veel meer invloed hadden op zijn volgers dan de leerstellingen van Jezus, op zijn volgers.

Michael H. Hart, The 100, Hart Publishing Company, New York, 1978


Mvg
Yahya

[bolle]

Wat een hoop Geleuter man!

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Fikr_El7or

Ik heb het boek "The 100: A Ranking of the Most Influential Persons in History van Michael H. Hart" gelezen, de auteur Michael H. Hart heeft de boodschapper Mohammed (v.z.m.h) als eerst gekozen.

Ik ga hier -uit het Engels vertaald- een review plaatsen geschreven door Siddiq Osman Noormuhammad over dit boek:

Mijn keuze om Mohammed de leiding te laten nemen in de werelds meest invloedrijke persoon, zal sommige lezers misschien verrassen en zelfs bekritiseerd worden door anderen. Maar hij was de enige persoon die succesvol was op zowel het religieuze als het seculiere vlak. Vanuit zijn povere achtergrond, fundeerde Mohammed één van de werelds grootste religies en werd later een zeer grote politieke leider. Vandaag, dertien eeuwen na zijn dood is zijn invloed nog steeds overduidelijk aanwezig en van kracht.

Hoe kan iemand nu de impact van Mohammed op de mensengeschiedenis meten? Zoals elke religie, heeft de islam een enorme invloed op het leven van haar volgers. Het is daarom ook dat de uitvinders van de grote religies allemaal terug te vinden zijn in dit boek. Aangezien er ongeveer 2 keer zoveel christenen als moslims zijn in de wereld, lijkt et misschien ongewoon dat Mohammed hoger gerankt wordt dan Jezus. Daar zijn 2 principiële redenen voor. Eerst en vooral, Mohammed speelde een veel grotere rol in de ontwikkeling van de islam dan Jezus in het christendom. Hoewel Jezus verantwoordelijk was voor de basis van de ethische en morele wetten van het christendom, was het Sint Paulus die de grootste vormer werd van de christen theologie en de auteur van een grote portie in het nieuwe testament.

Mohammed was integendeel, wel verantwoordelijk voor zowel de islamitische theologie als de basis van de ethische en morele principes. Aanvullend, speelde hij een sleutelrol in het verkondigen van het nieuwe geloof en in het neerzetten van de religieuze praktijken in de islam.

De christen theologie was eerder gevormd door de werken van sint Paulus. Jezus presenteerde een spirituele boodschap, Paulus voegde hieraan de aanbidding van Christus.

Paulus’ invloed op het christendom is niet te meten. Zijn ideeën houden het volgende in: Jezus was niet zomaar een geïnspireerde profeet maar was zelfs heilig. Christus stierf voor onze zonden en zijn lijden kan ons “weer goed maken”. Een mens kan geen bevrijding vinden door zich te binden aan de Bijbelse wetten, maar enkel door Christus te accepteren. Bijgevolg, wanneer iemand Christus accepteert, zullen zijn zonden vergeven worden.

Jezus liet zelf geen enkel schrift achter, en bijna alle informatie over zijn leven komen van het nieuwe testament. Jammer genoeg, spreken de evangeliën elkaar tegen op verschillende punten. Bijvoorbeeld, Matthieu en Lucas geven een compleet verschillende versie van Jezus’ laatste woorden, maar beide van deze versies zijn directe citaten van het oude testament.

(De auteur gaat nog voort door te wijzen dat de leerstellingen van Jezus niet wijd gevolgd worden):

Maar de waarheid is dat deze niet wijd gevolgd worden. Eigenlijk worden ze in het algemeen niet geaccepteerd. De meeste christenen vinden dat de citaat “bemin uw vijand” een idee is die slechts in een perfecte wereld gerealiseerd kan worden, maar dat zoiets niet mogelijk is in de wereld waarin wij leven. Wij praktiseren het niet, verwachten niet dat anderen het praktiseren, en leren het ook niet aan onze kinderen om het te praktiseren. Jezus meest onderscheidende leerstelling, blijft bijgevolg een intrige maar vrijwel ook een ongeprobeerde voorstel.

Het is vaak gezegd dat als Christus terug naar de aarde zou keren, hij gechoqueerd zou zijn door vele dingen dat in zijn naam uitgevoerd werden, en de bloedige gevechten tussen verschillende sekten die zichzelf, de volgers van Jezus noemen. Boeddha zou ook verbaasd zijn door de vele doctrines die gepresenteerd worden als boeddhistisch. Hoewel er veel sekten zijn, is er niets in de geschiedenis van het Boeddhisme dat te vergelijken is met de bloedige-religieuze oorlogen die plaatsvonden in het Christen europa. Vanuit deze standpunt, lijkt het erop dat de leerstellingen van Boeddha veel meer invloed hadden op zijn volgers dan de leerstellingen van Jezus, op zijn volgers.

Michael H. Hart, The 100, Hart Publishing Company, New York, 1978


Mvg
Yahya

Ik ben het in grote lijnen eens met die auteur. Maar toch deze nuances. De bloedige religieuze oorlogen in de islam waren ook schering en inslag, de oorlogen tussen islamitische 'warlords' evenzeer.
En moest Mohammed terugkomen op aarde, hij zou (vermoedelijk) evenmin tevreden zijn met alles wat er nu in de wereld gebeurt in naam van islam.

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik ben het in grote lijnen eens met die auteur. Maar toch deze nuances. De bloedige religieuze oorlogen in de islam waren ook schering en inslag, de oorlogen tussen islamitische 'warlords' evenzeer.
En moest Mohammed terugkomen op aarde, hij zou (vermoedelijk) evenmin tevreden zijn met alles wat er nu in de wereld gebeurt in naam van islam.

Bedoelt u in de naam van anti-islam of in de naam van de islam .. ?

Is de oorlog tegen islamitische staat (Ottomaanse rijk) een oorlog in de naam van anti-islam of in de naam van de islam?

De oorlog tegen moslimlanden: chichinië, palastine, irak, afghanistan, somalië, ..

Als Mohammed (vzmh) vandaag zou leven dan was het een serieuze jihaad geweest om:

1 De moslimlanden te bevrijden
2 De shariah van Allah te bevestigen en al de menselijke doctrines in moslimlanden verwijderen ..


Dit is de waarheid,


Mvg
Yahya

[xuod]

Oorspronkelijk geplaatst door sn00py

Hey, ik denk ook. Maar in mijn ogen was hij een wormstekige, achterlijke, primitieve alcoholische drugsverslaafde met uitgesproken psychopathische en pedofiele neigingen.

Maar dat is het juist, "jou ogen" zijn niet gelijk aan de personen die hier quoteerd zijn.
Dus voordat je afkomt met al deze vooroordelen, gelieve je persoonlijke prestaties in je leven(die een invloed hebben gehad op de wereld) hier neer te zetten.
Dan weten we meteen of we aandacht aan jou moeten schenken.


Mvg
Xuod

[xuod]

Oorspronkelijk geplaatst door bolle

Wat een hoop Geleuter man!

Is dit werkelijk het enige wat je hierover te zeggen hebt?
Het is wel erg dat je de woorden van de grote namen van het Westen, als "geleuter" bestempelt. Misschien is een beetje nuancering toch gepast.


Mvg
Xuod

[xuod]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dominee B. Smith heeft een probleem, want Mo had wel degelijk een staand leger, een lijfwacht en pauselijke pretenties (uitwijking naar Medina).

Laten we het even hebben over deze lijfwacht. Wie behoorde dan tot de lijfwacht, en gelieve betrouwbare bronnen te plaatsen.

PS: Kom aub niet af met de 4 khalieven na hem, want da waren zijn metgezellen. Niet zijn lijfwachters.


Mvg
Xuod

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Fikr_El7or

Bedoelt u in de naam van anti-islam of in de naam van de islam .. ?

Is de oorlog tegen islamitische staat (Ottomaanse rijk) een oorlog in de naam van anti-islam of in de naam van de islam?

De oorlog tegen moslimlanden: chichinië, palastine, irak, afghanistan, somalië, ..

Als Mohammed (vzmh) vandaag zou leven dan was het een serieuze jihaad geweest om:

1 De moslimlanden te bevrijden
2 De shariah van Allah te bevestigen en al de menselijke doctrines in moslimlanden verwijderen ..


Dit is de waarheid,


Mvg
Yahya

Ik bedoel dat er vele dingen gebeuren in naam van de islam die toch niet goed te praten zijn door vele islamieten. Tenminste dat hoop ik toch. Als een soenniet zich opblaast in Irak op een volle shi'itische markt, dan mag ik er toch van uitgaan dat u dat niet goedkeurt.

Het zijn de Ottomanen die andere volkeren hebben aangevallen en hun heerschappij gedurende eeuwen in de Levant hebben gevestigd. Niet?

Wat bedoelt u met 'en al de menselijke doctrines te verwijderen in moslimlanden'?

Indien Mohammed de sharia zou invoeren, ja dan heb ik daar natuurlijk bedenkingen bij, want dan zou hij ex-moslims dus vermoorden. Tenminste als ik het goed begrepen heb.

[_Yahya_]

Oorspronkelijk geplaatst door system

Ik bedoel dat er vele dingen gebeuren in naam van de islam die toch niet goed te praten zijn door vele islamieten. Tenminste dat hoop ik toch. Als een soenniet zich opblaast in Irak op een volle shi'itische markt, dan mag ik er toch van uitgaan dat u dat niet goedkeurt.

Het zijn de Ottomanen die andere volkeren hebben aangevallen en hun heerschappij gedurende eeuwen in de Levant hebben gevestigd. Niet?

Wat bedoelt u met 'en al de menselijke doctrines te verwijderen in moslimlanden'?

Indien Mohammed de sharia zou invoeren, ja dan heb ik daar natuurlijk bedenkingen bij, want dan zou hij ex-moslims dus vermoorden. Tenminste als ik het goed begrepen heb.

Hallo,

Wat er in Irak igebeurt, gebeurt in de naam van Bush en zijn aanhangers en ook in de naam van olie en leugens en verdraaingen want wie ga ik vertrouwen dat die boomanslagen door sjieeten en/of sunnieten worden gepleegd ?? maar ik heb op Aljazeera gezien zowel sunni als shia geleerden die duidelijk hebben gezegd dat er een conflict tussen de moslims door Amerikanen wordt bezorgd ... !!

Ottomaanse rijk was een staat, een grote staat maar wie heeft het doen ondergaan ? en waarom? is dat niet in de naam van anti-islam? of in de naam van islam?

En de oorlogen tegen Palastijnen (van 1924 tot vandaag nog), Chichinië, Afghanistan, Irak, Somalië, ... etc ?

Met menselijke doctrines bedoel ik securalisme, socialisme, communisme, arabische socialisme of baathisme, nationalisme, ...

Een ex-moslim moet niet vermoord worden hoor maar eerst istitaba doen en dat wil zeggen dat er experts in de islam een paar discussies met de afvallige moeten gaan voeren en dan zijn beweringen beantwoorden en zijn excuus bespreken en dan mag de afvallige drie dagen nadenken en als hij terug naar de islam gaat dan is het goed anders is het doodstraf.

Maar dat geldt voor een afvallige die zijn afvallidgheid binnen de islamitische staat bekend maakt en promoteert, dus iemand die openbaar zondigt, dus niet alle afvallige moslims.


Mvg
Yahya

[Rudy Van Nespen]

Oorspronkelijk geplaatst door Fikr_El7or

Als Mohammed (vzmh) vandaag zou leven dan was het een serieuze jihaad geweest om:

1 De moslimlanden te bevrijden
2 De shariah van Allah te bevestigen en al de menselijke doctrines in moslimlanden verwijderen ..


Dit is de waarheid,


Mvg
Yahya

Erg tolerante en vredelievende taal, als U het mij vraagt...

Net zoals hetgeen nu volgt:

Een ex-moslim moet niet vermoord worden hoor maar eerst istitaba doen en dat wil zeggen dat er experts in de islam een paar discussies met de afvallige moeten gaan voeren en dan zijn beweringen beantwoorden en zijn excuus bespreken en dan mag de afvallige drie dagen nadenken en als hij terug naar de islam gaat dan is het goed anders is het doodstraf.

U mag nog zoveel 'geleerde' koppen aanvoeren om te bewijzen hoe vredelievend en hoogstaand de Islam wel mag zijn, het zijn de uitspraken die hierboven te lezen zijn, die aantonen wat de Islam werkelijk is: een intolerante en agressieve veroveringsideologie (de naam religie onwaardig) die perfect te vergelijken is met het Nationaal-Socialisme in de tweede wereldoorlog.

En we weten allemaal wat er van die laatste ideologie geworden is, niet?