De zin van het leven

[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

...
Genesis 22:7 is interessanter voor de vraag: wat is de zin van het leven.
Abraham beschouwde lammeren als deel van zijn wezen, ziel, of lichaam, evenals zijn zoon Izaäk. Zijn bezit schonk hem vreugde en genot, zou Spinoza zeggen. En dat genot was de zin van zijn leven. Het offeren van zijn bezit in een brandoffer deed hem verdriet, en bezorgde hem angst, zou Spinoza zeggen. Maar de idee van het eren van zijn God Jaweh, door van zijn bezit afsrand te doen, overheerste.
Ken je een uitspraak van Jezus die hetzelfde principe adviseert?

De zin van het leven, volgens de bijbel, is God liefhebben bovenal. Dar is echter een aangeleerde illusie. Deze illusie is wijdverbreid, en een manier om angst te bezweren. "Omdat gij mij uw zoon niet onthouden hebt, u geliefde, daarom ... beloftes, geloof, verwachting, lijden.

De legende van Abram die zijn zoon Izaäk moest offeren als brandoffer aan Jaweh was essentieel voor de ontstaansmythe van de staat Israël. De zoon van Izaäk, die gespaard werd, was immers Jakob; en hij werd later door god Israël genoemd. Israël was aldus een natie die ontstaan was dankzij gods genade, een natie die god toebehoorde. Volgens de evangelisten gebruikte Jezus dat beeld van een vader zoon relatie, en offerbereidheid, opnieuw.

Het evangelie naar Matteüs 10:37-39 NBG51. (Jezus zei: )
Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zijn kruis niet opneemt en achter Mij gaat, is Mij niet waardig. Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, maar wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden.

Deze uitspraak is in lijn met de militaristische houding van de nomadische joodse stammen die besloten, of genoodzaakt waren, om "het beloofde land" en steden te veroveren op de filistijnen. Het was ook de juiste houding voor christelijke militairen die een christelijke natie verdedigen, met gods zegen. Die houding was de zin van het leven, dus.

[harriechristus]

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

Deze uitspraak is in lijn met de militaristische houding van de nomadische joodse stammen die besloten, of genoodzaakt waren, om "het beloofde land" en steden te veroveren op de filistijnen. Het was ook de juiste houding voor christelijke militairen die een christelijke natie verdedigen, met gods zegen. Die houding was de zin van het leven, dus.

De zin van het leven is echt wel wat meer dan de zogenaamde "christelijke" natie te verdedigen.

En dat van de joden niet verdedigd werd, maar veroverd.
En als het om veroveren gaat dan konden de christenen daar ook wel wat van.

De zin van het christendom is de naastenliefde, en daar is niet veel van terecht gekomen.