Als Belgie Perfect Werkte - Pagina 3

NBV · 3 maart 2003, 21:12

U onderschrijft Hitler's stelling over Natie en Nationalisme. Dat is héél duidelijk.

Zeno! · 3 maart 2003, 21:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door NBV

U onderschrijft Hitler's stelling over Natie en Nationalisme. Dat is héél duidelijk.

Wat mij opvalt is de obessie van de belgicisten voor nazi's en hitler...
Tja, zo'n groot verschil is er dan ook niet tussen: "ein reich, ein volk"... 8)

Gaat de NBV ook meedoen aan de verkiezingen?

Dimitri · 3 maart 2003, 21:20

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door NBV

U onderschrijft Hitler's stelling over Natie en Nationalisme. Dat is héél duidelijk.

Misschien kijk je beter je eigen programma er nog eens op na: fascistische staatsstructuur, partijen met andere mening verbieden, Levensruimte...

Nello · 3 maart 2003, 22:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door alpina

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Mooi, u onderschrijft Hitler. Bent u representatief voor de N-VA? Weet Geert Bourgeois hier al van?

Ja, goed bezig!! Ik onderschrijf Hitler omdat ik het logisch vind dat gebieden die veel met elkaar gemeen hebben proberen een staat te vormen!!

Bij gevolg ben ik dan ook een nazist en heb ik duizenden joden vergast, ook al ben ik nog maar 18jaar!??

Laten ons Vlamingen snel snel Zuid-Afrika innemen, daar spreken ze Nederlands, het hoofdkenmerk van onze cultuur + een Germaanse taal

Nello · 3 maart 2003, 22:13

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno1

Wat mij opvalt is de obessie van de belgicisten voor nazi's en hitler...
Tja, zo'n groot verschil is er dan ook niet tussen: "ein reich, ein volk"... 8)

Ik dacht dat dat de VlaemSSch nationalistische visie was

alpina · 3 maart 2003, 22:16

Citaat:

Laten ons Vlamingen snel snel Zuid-Afrika innemen, daar spreken ze Nederlands, het hoofdkenmerk van onze cultuur + een Germaanse taal

Je beseft waarschijnlijk zelf ook wel dat je nu ongelooflijk aan het zeveren bent!!

Dit is eigenlijk geen reactie waardig.

Nello · 3 maart 2003, 22:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door alpina

Citaat:

Laten ons Vlamingen snel snel Zuid-Afrika innemen, daar spreken ze Nederlands, het hoofdkenmerk van onze cultuur + een Germaanse taal

Je beseft waarschijnlijk zelf ook wel dat je nu ongelooflijk aan het zeveren bent!!

Dit is eigenlijk geen reactie waardig.

Alpina, geef toe dat er op deze topic al heel wat is afgel*lt, waardoor hier inderdaad geen ernstige reactie meer gegeven kan worden.
Ik heb echter al wel duidelijk gezien dat de VlaemSSch-Nationalisten vooral TAAL als één der belangrijkste componenten van éénheid vinden...

alpina · 3 maart 2003, 22:20

Dat is inderdaad correct, taal is een van de VELE argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar zeker niet het enige.

Nello · 3 maart 2003, 22:21

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door alpina

Dat is inderdaad correct, taal is een van de VELE argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar zeker niet het enige.

Wel, som ze hier eens allemaal op...

1) Taal
2) Geld
3) ???

Zeno! · 3 maart 2003, 22:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door nello

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door alpina

Dat is inderdaad correct, taal is een van de VELE argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar zeker niet het enige.

Wel, som ze hier eens allemaal op...

1) Taal
2) Geld
3) ???

3) http://vvb.org/dossiers/onafhankelijk.htm

Nello · 3 maart 2003, 22:29

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeno1

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door nello

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door alpina

Dat is inderdaad correct, taal is een van de VELE argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar zeker niet het enige.

Wel, som ze hier eens allemaal op...

1) Taal
2) Geld
3) ???

3) http://vvb.org/dossiers/onafhankelijk.htm

Ik zou graag hebben dat ze hier gewoon even worden gegeven, dat is gemakkelijker om een discuSSie te voeren

Zeno! · 3 maart 2003, 22:39

U vraagt, wij draaien. SSpeciaal voor u:

Naar een onafhankelijk Vlaanderen
De jongste tijd stapelen de dossiers zich op waarin duidelijk wordt dat de politieke, economische en sociale verschillen tussen Noord en Zuid in dit land bijzonder groot zijn. Dat vertaalt zich ook op het politieke niveau. België is een federale staat, maar vier Vlaamse partijen vragen meer. Ze pleiten voor confederalisme of voor onafhankelijkheid.

De Vlaamse volksbeweging is het jongste decennium voluit voorstander van die laatste optie. De standpunten werden vastgelegd in een Congres van april 1991.

In het korte bestek van tien punten proberen we hieronder vijf argumenten te geven voor onafhankelijkheid, en daarbij aansluitend vijf antwoorden te geven op vragen die in het debat nogal eens worden gebruikt door de tegenstanders van onafhankelijkheid.

De sociaal-economische verschillen zijn te groot geworden
De Vlaamse economie bloeit, de Waalse heeft het moeilijk. Vlaanderen is een KMO-land, in Wallonië regeert al generaties lang de PS, die opteert voor een veel grotere rol van de overheid. Welk model wenselijk is, daar spreken we ons hier niet over uit, maar dat Noord en Zuid erg verschillend zijn, valt niet te ontkennen.

De werkloosheid is in Vlaanderen laag (7%), in Wallonië erg hoog (16%). Verschillende problemen vragen om een verschillende aanpak.

Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wees er in een recent rapport op dat er in geen enkel ander industrieland zoveel uitkeringstrekkers zijn als in België. Maar de vaak gehanteerde Belgische cijfers zeggen weinig. Het Waalse cijfer lag in 2000 35% hoger dan in Vlaanderen.

Transfers via de sociale zekerheid verzachten het Waalse probleem, maar lossen het nooit op. Voor veel Waalse politici is België in essentie een sociaal zekerheidssysteem geworden. De "nationale" lonen en de "nationale" sociale zekerheid houden Wallonië arm. Hiervoor een structurele oplossing zoeken, staat zelfs niet in de 21 prioriteiten van de regering Verhofstadt. Een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid en een aparte loonnorm zijn dringend noodzakelijk.

Vlaanderen kan binnen België nauwelijks of helemaal geen eigen beleid voeren, los van de Waalse keuzen, op het vlak van pensioenwetgeving, werklozenbeleid, tewerkstellingspolitiek, fiscaliteit, industrieel beleid, verkeer, infrastructuur…

Deze tegenstrijdige belangen verzoenen kost België zeer veel geld. De hoge staatsschuld van vandaag is daar een gevolg van.

De geldstroom verlamt Wallonië
De onverantwoorde geldstromen van Noord naar Zuid worden hallucinant. Voor de sociale zekerheid alleen al gaat het om 2,73 miljard euro (110,2 miljard frank) per jaar. Die stroom is het gevolg van uitgavenverschillen inzake werkloosheid (uitgaven) en verschillen in de sociale bijdragen (inkomstenzijde)

Daarnaast zijn er nog transfers via de overheidsbegroting (1,24 miljard euro of 50 miljard frank), de financiering van de regio's (0,77 miljard euro of 39 miljard frank) en de afbetaling van de interestlasten op de staatsschuld (3,54 miljard euro of 143 miljard frank).

Dit maakt een jaarlijkse transfer van 1.412 euro of 54.000 frank per Vlaming. Wie daar niet van wakker ligt, is een rustige "communautaire slaper".

De "nationale" lonen en de unitaire sociale zekerheid houden Wallonië arm. Een herstel van de zwakkere Waalse economie (lage productiviteit) wordt bemoeilijkt omdat men binnen België de lonen op hetzelfde niveau wil houden. De transfers werken niet stimulerend voor de Waalse economie.

Goed politiek bestuur is onmogelijk geworden
Op politiek niveau leidt het bijeenhouden van die twee verschillende regio's tot een paternoster van ingewikkelde en tijdrovende compromissen waarbij niemand echt tevreden is. Blijft dus maar één oplossing: splitsten.

België bewandelt nu al dertig jaar de weg van de staatshervormingen. Daarmee zou men de communautaire vrede realiseren. Dat was het doel. Maar nog steeds, na die dertig jaar, is er van communautaire vrede geen sprake.

Elke staatshervorming draagt in zich de kiem van nieuwe onvrede, omdat ze - onder druk van het establishment - nooit ver genoeg gaat, altijd te laat komt en steeds opnieuw een volgende staatsmisvorming noodzakelijk maakt.

De Belgische constructie is na de verschillende staatshervormingen van de jongste dertig jaar zo ingewikkeld geworden, dat zelfs specialisten er grote problemen mee hebben. Het land telt te veel regeringen, te veel ministers, te veel bevoegdheidsconflicten.

Er zijn geen staatshervormingen meer nodig. We streven beter naar een ultieme volwaardige staatsvorming, die leidt tot een onafhankelijke Waalse en een onafhankelijke Vlaamse staat.

Het democratisch argument: laat de meerderheid beslissen.
Noch de Vlamingen, noch de Walen kunnen voor zichzelf verregaande beslissingen nemen binnen het Belgische kader. Ze zijn, door het Belgische feit, verplicht tot wederzijdse inmenging en bemoeizucht. Dat werd in de loop van 2002 al duidelijk in het debat over eigen maatregelen inzake het spoor, over het Vlaamse tijdskrediet, over een eigen sociale zekerheid, over de Vlaamse zorgverzekering, de discussie over splitsing van justitie, de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde…

Om die reden blijven de wrijvingen tussen Vlamingen en Walen overeind. Via een kluwen van grendelwetten, speciale meerderheden, overlegcomités allerhande, tussenkomsten van de Raad van State en het Arbitragehof is de feitelijke situatie zo misgroeid dat in dit land sommige beslissingen genomen of geblokkeerd worden door 20% van de kiezers of verkozenen.

Alle Vlamingen mogen het eens zijn over iets, het volstaat dat één Waalse partijvoorzitter "non" zegt om de Vlaamse consensus tegen te houden. De helft van de Waalse stemmen plus één kunnen immers een Vlaamse wens blokkeren. Dat is totaal onzindelijk in een democratisch bestuurssysteem en dat kan enkel leiden tot toestanden van frustratie en onrust. Het is dat soort onnatuurlijke tegenstellingen die gevoelens oproepen van imperialisme en leiden tot een onomkeerbare radicalisering.

Goed bestuur vereist een binding tussen kiezers en verkozenen. Waalse ministers in de federale regering zijn geen verantwoording verschuldigd aan de Vlamingen en omgekeerd.

Het einddoel: confederalisme of onafhankelijkheid?
Sommigen vinden confederalisme een einddoel. Ze hebben het al moeilijk met de uitleg van die term. Vaak wordt hij vertaald in de zin van: 'Federaal blijft alleen die materie waarover Vlamingen en Walen het eens zijn'. In die zin is confederalisme een stap vooruit tegenover het federalisme, dat vertrekt vanuit het gemeenschappelijke en afsplitst wat onmogelijk unitair kan worden gehouden.

Meteen is duidelijk dat confederalisme in de praktijk niet zo ver verwijderd zal zijn van onafhankelijkheid, want de zin om nog veel zaken gemeenschappelijk aan te pakken, krimpt met de dag.

In die zin denkt de Vlaamse Volksbeweging dat een heldere keuze voor onafhankelijkheid voor alle partijen veel duidelijker is. Confederale matregelen kunnen hooguit tussenstappen zijn.

Markant gegeven: België kan maar een confederatie worden met instemming van Wallonië. Om onafhankelijk te worden is een Waals ja niet nodig. Het zelfbeschikkingsrecht laat toe die stap te zetten met een meerderheid in het Vlaams Parlement.

Is Vlaanderen niet te klein om onafhankelijk te zijn?
Het is maar hoe je het bekijkt. Noorwegen, Denemarken, Finland, Ierland, Slovakije... zijn allemaal landen met minder inwoners dan Vlaanderen. Bovendien staat Vlaanderen economisch (bruto nationaal product per hoofd) aan de top van de wereld. Elke studie daarover zet Vlaanderen binnen de eerste vijf.

De wereld telt 190 staten. Vlaanderen is met zijn zes miljoen inwoners zowat in de helft van deze 190.

Het streven naar onafhankelijkheid leidt tot Joegoslavische, Ierse, Baskische enz… toestanden
Er zijn tal van voorbeelden die aantonen dat het ontstaan van nieuwe staten in geen geval met geweld gepaard gaat. De splitsing van Noorwegen en Zweden, van Tsjechië en Slowakije verliep fluweelzacht. Het uiteenvallen van de Sovjet-Unie eveneens.

Politieke of sociaal-economische strijd gaat soms gepaard met geweld, maar de Vlaamse ontvoogdingsstrijd is anderhalve eeuw lang vreedzaam verlopen. De laatste fase ervan, die moet leiden tot een onafhankelijke Vlaamse staat, zal ook voltooid worden vanuit de kracht van het woord.

Vlaanderen ligt niet wakker van onafhankelijkheid. Veel Vlamingen willen Belg blijven.
Vlaanderen ligt evenmin wakker van andere politieke thema's en van België nog veel minder. Maar almaar meer mensen ondervinden dat België vierkant draait en dat (een volgende stap naar) meer autonomie en onafhankelijkheid wenselijk is voor een beter beleid. Die signalen dringen door in het politieke veld.

De frank is gevallen voor de euro. De tricolore oprispingen rond het koningshuis sterven uit, in de sport is - een paar uitzondering zoals de Rode Duivels buiten beschouwing gelaten - van een nationaal Belgisch gevoelen nog nauwelijks sprake. De meeste sportbonden zijn gesplitst. De grote Vlaamse voetbalclubs zijn de Waalse invloed in de KBVB meer dan beu.

Het heeft geen zin België te splitsen, net nu Europa een wordt.
Europa is erg moeizaam op weg naar meer eenheid. Maar geen eenheid zonder verscheidenheid. Om die reden is er terecht kritiek op te veel Europese gulzigheid en wordt gepleit voor een confederaal Europa. Veel beslissingen kunnen bovendien beter genomen worden dichtbij de mensen (het zgn. subsidiariteitsprincipe): op gemeentelijk niveau, op het niveau van de regio's, de gemeenschappen, volkeren en staten.

De Belgische staat is een achterhaalde constructie uit het begin van de 19de eeuw, maar blijft voorlopig in Europa het beslissingsniveau voor Vlamingen en Walen. Dat kan niet anders dan leiden tot ingewikkelde constructies, gekrakeel omtrent verschillende belangen, onwerkbare compromissen. De Vlaamse stem bereikt Europa slechts via de Belgische filter.

Het is nu meer dan tijd om op Europees niveau Vlamingen en Walen hun eigen stem te geven. Dat kan maar als volwaardige lidstaat van de Europese unie, maar om in de EU aanvaard te worden, moet Vlaanderen eerst zelf onafhankelijk worden. De Europese Unie erkent immers enkel staten. Wat kan voor Denen, Ieren of Portugezen, zal straks ook kunnen voor een hele reeks nieuwe Oost-Europese staten. Waarom niet voor de Vlamingen?

Is Vlaanderen dan niet solidair?
Vlaanderen is al tientallen jaren solidair met Wallonië. Over de geldstroom naar het Zuiden hadden we het al in punt 2. hierboven. Willen de Vlamingen dan alle solidariteit met hun buren stopzetten? Zeker niet. Maar de "transfers" dragen niet bij tot een structurele oplossing van de Waalse problemen, integendeel. Zij werken als een verslavende drug, die Wallonië versuft.

Ze zijn ook onredelijk groot. Geen enkel land ter wereld hevelt zoveel middelen over naar een ander land. Aan rijke landen wordt gevraagd ten minste 0,7% van het BNP te besteden aan ontwikkelingshulp. Vlaanderen besteedt een veelvoud van dit bedrag aan Wallonië, terwijl dit landsgedeelte toch verre van een ontwikkelingsland is.

Veel Vlamingen ergeren zich wel aan de arrogantie van de Franstalige politici die - ondanks die verregaande solidariteit - zich onverantwoord blijven opstellen in het communautaire debat (taaldossiers, Brussel, de Rand, de taalgrens, de overheidssector, justitie, sociaal-economische dossiers, ...)

Moeten Vlamingen en Walen tegenstanders blijven? Binnen het huidige België kan dit moeilijk anders. Het conflict zit in het Belgische model ingebakken. Maar er is geen reden om niet in vriendschap te scheiden.

De echte tegenstander is België. Het Belgische establishment, dat nu de politieke, sociale en deels economische macht in handen houdt en die omkadert met het opkloppen van een kunstmatige Belgische identiteit.

Vlamingen en Walen moeten dit systeem stoppen en over zichzelf kunnen beslissen. Laat ons goede buren worden. De splitsing van België zal ook voor de Walen vooruit helpen.

Soms wordt al eens gewezen naar een zogezegd omgekeerd verlopen solidariteit van Wallonië met Vlaanderen, met name in de negentiende eeuw, toen Wallonië economisch sterker ontwikkeld was. Dat is een absoluut onterechte vergelijking. Vlaanderen kreeg in het toen unitaire België in geen geval steun via geldstromen van noord naar zuid. Wel mochten de Vlamingen als de gastarbeiders van toen in de mijnen en in de staalfabrieken hard gaan werken voor weinig loon. Vooral een bepaalde vooral Franstalige bourgeoisie is daar toen beter van geworden.

Van sociale zekerheid is pas sinds de tweede wereldoorlog sprake. Van transfers via de sociale zekerheid was voordien geen sprake.

Nog?

Bruno* · 3 maart 2003, 22:58

En zo origineel

Zeno! · 3 maart 2003, 23:08

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

En zo origineel

Niks beters te zeggen?

Bruno* · 4 maart 2003, 00:50

Hebt u het over uzelf

?

alpina · 4 maart 2003, 01:27

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Hebt u het over uzelf

?

U vraagt om argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen zodat u ze kan bedisussieren, er worden een hoop argumenten gegeven en het enigste dat de Belgicisten weten uit te kramen is: "Hoe origineel".

Dat zegt genoeg volgens mij, de Belgicisten gaan akkoord met de argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen!!

Voila dan is de discussie uitgepraat en kunnen de Belgicisten de BUB opdoeken!!

Of blijven jullie volharden, niet omdat jullie tegen Vlaamse onafhankelijkheid zijn maar gewoon voor het plezier?

Bruno* · 4 maart 2003, 02:30

Of blijven jullie volharden, niet omdat jullie tegen Vlaamse onafhankelijkheid zijn maar gewoon voor het plezier?

Een beetje zoals uw collegae?

Zelfs al ware Vlaanderen arm, dan nog zullen wij, Vlaamsnationalisten, voor een onafhankelijke Vlaamse staat zijn

even if such a union were unimportant from an economic point of view; yes, even if it were harmful, it must nevertheless take place.

Bruno* · 4 maart 2003, 02:30

Ja wie zou nu Hitler zijn van die twee citaten?

alpina · 4 maart 2003, 02:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tacitus

Ja wie zou nu Hitler zijn van die twee citaten?

Het verschil is wel dat Vlaamsnationalisten geen andere staten wil veroveren, maar zich enkel wil afscheiden voor de hierboven genoemde redenen! Dat is toch wel een wezenlijk verschil denk ik.

Bruno* · 4 maart 2003, 02:36

Citaat:

Het verschil is wel dat Vlaamsnationalisten geen andere staten wil veroveren, maar zich enkel wil afscheiden voor de hierboven genoemde redenen! Dat is toch wel een wezenlijk verschil denk ik.

Dan was Hitler slimmer bedoelt u

?

Bekijk resultaten enquête: BELGIE IS EEN MODELSTAAT DUS...
WORD IK NOG BELGISCHGEZINDER	2	28,57%
GA IK MIJN TIJD NIET LANGER STEKEN IN SEPARATISME	0	0%
STOP IK MET POLITIEK	0	0%
WORD IK NOG FLAMINGANTISCHER, BELGIE MAG NIET WERKEN	5	71,43%
Aantal stemmers: 7. Je mag niet stemmen in deze enquête

3 maart 2003, 21:12	#41
NBV Vreemdeling Geregistreerd: 23 februari 2003 Berichten: 70	U onderschrijft Hitler's stelling over Natie en Nationalisme. Dat is héél duidelijk. __________________ http://www.nbv.be.tf VOOR EEN VERENIGD BELGIË!! “Zelfs al ware Vlaanderen arm, dan nog zullen wij, Vlaamsnationalisten, voor een onafhankelijke Vlaamse staat zijn. ” Jan Van Den Berghe, Vlaams-nationalist. “Auch wenn diese Vereinigung, wirtschaftlich gedacht, gleichgültig, ja selbst wenn sie schädlich wäre, sie möchte dennoch stattfinden. Gleiches Blut gehört in ein gemeinsames Reich. ” Adolf Hitler, Nationaal-Socialist.

3 maart 2003, 22:20	#48
alpina Europees Commissaris Geregistreerd: 22 januari 2003 Berichten: 7.292	Dat is inderdaad correct, taal is een van de VELE argumenten voor een onafhankelijk Vlaanderen. Maar zeker niet het enige.

3 maart 2003, 22:39	#52
Zeno! Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 23 november 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 9.781	U vraagt, wij draaien. SSpeciaal voor u: Naar een onafhankelijk Vlaanderen De jongste tijd stapelen de dossiers zich op waarin duidelijk wordt dat de politieke, economische en sociale verschillen tussen Noord en Zuid in dit land bijzonder groot zijn. Dat vertaalt zich ook op het politieke niveau. België is een federale staat, maar vier Vlaamse partijen vragen meer. Ze pleiten voor confederalisme of voor onafhankelijkheid. De Vlaamse volksbeweging is het jongste decennium voluit voorstander van die laatste optie. De standpunten werden vastgelegd in een Congres van april 1991. In het korte bestek van tien punten proberen we hieronder vijf argumenten te geven voor onafhankelijkheid, en daarbij aansluitend vijf antwoorden te geven op vragen die in het debat nogal eens worden gebruikt door de tegenstanders van onafhankelijkheid. De sociaal-economische verschillen zijn te groot geworden De Vlaamse economie bloeit, de Waalse heeft het moeilijk. Vlaanderen is een KMO-land, in Wallonië regeert al generaties lang de PS, die opteert voor een veel grotere rol van de overheid. Welk model wenselijk is, daar spreken we ons hier niet over uit, maar dat Noord en Zuid erg verschillend zijn, valt niet te ontkennen. De werkloosheid is in Vlaanderen laag (7%), in Wallonië erg hoog (16%). Verschillende problemen vragen om een verschillende aanpak. Ook het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wees er in een recent rapport op dat er in geen enkel ander industrieland zoveel uitkeringstrekkers zijn als in België. Maar de vaak gehanteerde Belgische cijfers zeggen weinig. Het Waalse cijfer lag in 2000 35% hoger dan in Vlaanderen. Transfers via de sociale zekerheid verzachten het Waalse probleem, maar lossen het nooit op. Voor veel Waalse politici is België in essentie een sociaal zekerheidssysteem geworden. De "nationale" lonen en de "nationale" sociale zekerheid houden Wallonië arm. Hiervoor een structurele oplossing zoeken, staat zelfs niet in de 21 prioriteiten van de regering Verhofstadt. Een splitsing van het werkgelegenheidsbeleid en een aparte loonnorm zijn dringend noodzakelijk. Vlaanderen kan binnen België nauwelijks of helemaal geen eigen beleid voeren, los van de Waalse keuzen, op het vlak van pensioenwetgeving, werklozenbeleid, tewerkstellingspolitiek, fiscaliteit, industrieel beleid, verkeer, infrastructuur… Deze tegenstrijdige belangen verzoenen kost België zeer veel geld. De hoge staatsschuld van vandaag is daar een gevolg van. De geldstroom verlamt Wallonië De onverantwoorde geldstromen van Noord naar Zuid worden hallucinant. Voor de sociale zekerheid alleen al gaat het om 2,73 miljard euro (110,2 miljard frank) per jaar. Die stroom is het gevolg van uitgavenverschillen inzake werkloosheid (uitgaven) en verschillen in de sociale bijdragen (inkomstenzijde) Daarnaast zijn er nog transfers via de overheidsbegroting (1,24 miljard euro of 50 miljard frank), de financiering van de regio's (0,77 miljard euro of 39 miljard frank) en de afbetaling van de interestlasten op de staatsschuld (3,54 miljard euro of 143 miljard frank). Dit maakt een jaarlijkse transfer van 1.412 euro of 54.000 frank per Vlaming. Wie daar niet van wakker ligt, is een rustige "communautaire slaper". De "nationale" lonen en de unitaire sociale zekerheid houden Wallonië arm. Een herstel van de zwakkere Waalse economie (lage productiviteit) wordt bemoeilijkt omdat men binnen België de lonen op hetzelfde niveau wil houden. De transfers werken niet stimulerend voor de Waalse economie. Goed politiek bestuur is onmogelijk geworden Op politiek niveau leidt het bijeenhouden van die twee verschillende regio's tot een paternoster van ingewikkelde en tijdrovende compromissen waarbij niemand echt tevreden is. Blijft dus maar één oplossing: splitsten. België bewandelt nu al dertig jaar de weg van de staatshervormingen. Daarmee zou men de communautaire vrede realiseren. Dat was het doel. Maar nog steeds, na die dertig jaar, is er van communautaire vrede geen sprake. Elke staatshervorming draagt in zich de kiem van nieuwe onvrede, omdat ze - onder druk van het establishment - nooit ver genoeg gaat, altijd te laat komt en steeds opnieuw een volgende staatsmisvorming noodzakelijk maakt. De Belgische constructie is na de verschillende staatshervormingen van de jongste dertig jaar zo ingewikkeld geworden, dat zelfs specialisten er grote problemen mee hebben. Het land telt te veel regeringen, te veel ministers, te veel bevoegdheidsconflicten. Er zijn geen staatshervormingen meer nodig. We streven beter naar een ultieme volwaardige staatsvorming, die leidt tot een onafhankelijke Waalse en een onafhankelijke Vlaamse staat. Het democratisch argument: laat de meerderheid beslissen. Noch de Vlamingen, noch de Walen kunnen voor zichzelf verregaande beslissingen nemen binnen het Belgische kader. Ze zijn, door het Belgische feit, verplicht tot wederzijdse inmenging en bemoeizucht. Dat werd in de loop van 2002 al duidelijk in het debat over eigen maatregelen inzake het spoor, over het Vlaamse tijdskrediet, over een eigen sociale zekerheid, over de Vlaamse zorgverzekering, de discussie over splitsing van justitie, de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde… Om die reden blijven de wrijvingen tussen Vlamingen en Walen overeind. Via een kluwen van grendelwetten, speciale meerderheden, overlegcomités allerhande, tussenkomsten van de Raad van State en het Arbitragehof is de feitelijke situatie zo misgroeid dat in dit land sommige beslissingen genomen of geblokkeerd worden door 20% van de kiezers of verkozenen. Alle Vlamingen mogen het eens zijn over iets, het volstaat dat één Waalse partijvoorzitter "non" zegt om de Vlaamse consensus tegen te houden. De helft van de Waalse stemmen plus één kunnen immers een Vlaamse wens blokkeren. Dat is totaal onzindelijk in een democratisch bestuurssysteem en dat kan enkel leiden tot toestanden van frustratie en onrust. Het is dat soort onnatuurlijke tegenstellingen die gevoelens oproepen van imperialisme en leiden tot een onomkeerbare radicalisering. Goed bestuur vereist een binding tussen kiezers en verkozenen. Waalse ministers in de federale regering zijn geen verantwoording verschuldigd aan de Vlamingen en omgekeerd. Het einddoel: confederalisme of onafhankelijkheid? Sommigen vinden confederalisme een einddoel. Ze hebben het al moeilijk met de uitleg van die term. Vaak wordt hij vertaald in de zin van: 'Federaal blijft alleen die materie waarover Vlamingen en Walen het eens zijn'. In die zin is confederalisme een stap vooruit tegenover het federalisme, dat vertrekt vanuit het gemeenschappelijke en afsplitst wat onmogelijk unitair kan worden gehouden. Meteen is duidelijk dat confederalisme in de praktijk niet zo ver verwijderd zal zijn van onafhankelijkheid, want de zin om nog veel zaken gemeenschappelijk aan te pakken, krimpt met de dag. In die zin denkt de Vlaamse Volksbeweging dat een heldere keuze voor onafhankelijkheid voor alle partijen veel duidelijker is. Confederale matregelen kunnen hooguit tussenstappen zijn. Markant gegeven: België kan maar een confederatie worden met instemming van Wallonië. Om onafhankelijk te worden is een Waals ja niet nodig. Het zelfbeschikkingsrecht laat toe die stap te zetten met een meerderheid in het Vlaams Parlement. Is Vlaanderen niet te klein om onafhankelijk te zijn? Het is maar hoe je het bekijkt. Noorwegen, Denemarken, Finland, Ierland, Slovakije... zijn allemaal landen met minder inwoners dan Vlaanderen. Bovendien staat Vlaanderen economisch (bruto nationaal product per hoofd) aan de top van de wereld. Elke studie daarover zet Vlaanderen binnen de eerste vijf. De wereld telt 190 staten. Vlaanderen is met zijn zes miljoen inwoners zowat in de helft van deze 190. Het streven naar onafhankelijkheid leidt tot Joegoslavische, Ierse, Baskische enz… toestanden Er zijn tal van voorbeelden die aantonen dat het ontstaan van nieuwe staten in geen geval met geweld gepaard gaat. De splitsing van Noorwegen en Zweden, van Tsjechië en Slowakije verliep fluweelzacht. Het uiteenvallen van de Sovjet-Unie eveneens. Politieke of sociaal-economische strijd gaat soms gepaard met geweld, maar de Vlaamse ontvoogdingsstrijd is anderhalve eeuw lang vreedzaam verlopen. De laatste fase ervan, die moet leiden tot een onafhankelijke Vlaamse staat, zal ook voltooid worden vanuit de kracht van het woord. Vlaanderen ligt niet wakker van onafhankelijkheid. Veel Vlamingen willen Belg blijven. Vlaanderen ligt evenmin wakker van andere politieke thema's en van België nog veel minder. Maar almaar meer mensen ondervinden dat België vierkant draait en dat (een volgende stap naar) meer autonomie en onafhankelijkheid wenselijk is voor een beter beleid. Die signalen dringen door in het politieke veld. De frank is gevallen voor de euro. De tricolore oprispingen rond het koningshuis sterven uit, in de sport is - een paar uitzondering zoals de Rode Duivels buiten beschouwing gelaten - van een nationaal Belgisch gevoelen nog nauwelijks sprake. De meeste sportbonden zijn gesplitst. De grote Vlaamse voetbalclubs zijn de Waalse invloed in de KBVB meer dan beu. Het heeft geen zin België te splitsen, net nu Europa een wordt. Europa is erg moeizaam op weg naar meer eenheid. Maar geen eenheid zonder verscheidenheid. Om die reden is er terecht kritiek op te veel Europese gulzigheid en wordt gepleit voor een confederaal Europa. Veel beslissingen kunnen bovendien beter genomen worden dichtbij de mensen (het zgn. subsidiariteitsprincipe): op gemeentelijk niveau, op het niveau van de regio's, de gemeenschappen, volkeren en staten. De Belgische staat is een achterhaalde constructie uit het begin van de 19de eeuw, maar blijft voorlopig in Europa het beslissingsniveau voor Vlamingen en Walen. Dat kan niet anders dan leiden tot ingewikkelde constructies, gekrakeel omtrent verschillende belangen, onwerkbare compromissen. De Vlaamse stem bereikt Europa slechts via de Belgische filter. Het is nu meer dan tijd om op Europees niveau Vlamingen en Walen hun eigen stem te geven. Dat kan maar als volwaardige lidstaat van de Europese unie, maar om in de EU aanvaard te worden, moet Vlaanderen eerst zelf onafhankelijk worden. De Europese Unie erkent immers enkel staten. Wat kan voor Denen, Ieren of Portugezen, zal straks ook kunnen voor een hele reeks nieuwe Oost-Europese staten. Waarom niet voor de Vlamingen? Is Vlaanderen dan niet solidair? Vlaanderen is al tientallen jaren solidair met Wallonië. Over de geldstroom naar het Zuiden hadden we het al in punt 2. hierboven. Willen de Vlamingen dan alle solidariteit met hun buren stopzetten? Zeker niet. Maar de "transfers" dragen niet bij tot een structurele oplossing van de Waalse problemen, integendeel. Zij werken als een verslavende drug, die Wallonië versuft. Ze zijn ook onredelijk groot. Geen enkel land ter wereld hevelt zoveel middelen over naar een ander land. Aan rijke landen wordt gevraagd ten minste 0,7% van het BNP te besteden aan ontwikkelingshulp. Vlaanderen besteedt een veelvoud van dit bedrag aan Wallonië, terwijl dit landsgedeelte toch verre van een ontwikkelingsland is. Veel Vlamingen ergeren zich wel aan de arrogantie van de Franstalige politici die - ondanks die verregaande solidariteit - zich onverantwoord blijven opstellen in het communautaire debat (taaldossiers, Brussel, de Rand, de taalgrens, de overheidssector, justitie, sociaal-economische dossiers, ...) Moeten Vlamingen en Walen tegenstanders blijven? Binnen het huidige België kan dit moeilijk anders. Het conflict zit in het Belgische model ingebakken. Maar er is geen reden om niet in vriendschap te scheiden. De echte tegenstander is België. Het Belgische establishment, dat nu de politieke, sociale en deels economische macht in handen houdt en die omkadert met het opkloppen van een kunstmatige Belgische identiteit. Vlamingen en Walen moeten dit systeem stoppen en over zichzelf kunnen beslissen. Laat ons goede buren worden. De splitsing van België zal ook voor de Walen vooruit helpen. Soms wordt al eens gewezen naar een zogezegd omgekeerd verlopen solidariteit van Wallonië met Vlaanderen, met name in de negentiende eeuw, toen Wallonië economisch sterker ontwikkeld was. Dat is een absoluut onterechte vergelijking. Vlaanderen kreeg in het toen unitaire België in geen geval steun via geldstromen van noord naar zuid. Wel mochten de Vlamingen als de gastarbeiders van toen in de mijnen en in de staalfabrieken hard gaan werken voor weinig loon. Vooral een bepaalde vooral Franstalige bourgeoisie is daar toen beter van geworden. Van sociale zekerheid is pas sinds de tweede wereldoorlog sprake. Van transfers via de sociale zekerheid was voordien geen sprake. Nog?

3 maart 2003, 22:58	#53
Bruno* Banneling Geregistreerd: 12 oktober 2002 Locatie: Koninkrijk België - Royaume de Belgique-Königreich Belgien Berichten: 8.868	En zo origineel

4 maart 2003, 00:50	#55
Bruno* Banneling Geregistreerd: 12 oktober 2002 Locatie: Koninkrijk België - Royaume de Belgique-Königreich Belgien Berichten: 8.868	Hebt u het over uzelf ?

4 maart 2003, 02:30	#57
Bruno* Banneling Geregistreerd: 12 oktober 2002 Locatie: Koninkrijk België - Royaume de Belgique-Königreich Belgien Berichten: 8.868	Of blijven jullie volharden, niet omdat jullie tegen Vlaamse onafhankelijkheid zijn maar gewoon voor het plezier? Een beetje zoals uw collegae? Zelfs al ware Vlaanderen arm, dan nog zullen wij, Vlaamsnationalisten, voor een onafhankelijke Vlaamse staat zijn even if such a union were unimportant from an economic point of view; yes, even if it were harmful, it must nevertheless take place.