Voor meer veiligheid, stem Vlaams Belang.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Weinig volk dus.

Euh, nee.

[StevenNr1]

Euh, ja.

Hoeveel bejaarden waren er trouwens?

[Boadicea]

En wat dan met degene die er niet waren, maar wel op het VB stemmen? Alleen de opkomst bij de verkiezingen zegt iets en vermits die (voor Belgen) verplicht is, zal die wel een ander beeld geven, vooral omdat er zo te lezen op dit forum veel blanco stemmers bij zullen zijn. Het VB bedankt hen hier al bij voorbaat.

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Kom nu, Kimmie, niet overdrijven e...

Jij staat (nog) niet op de lijst van Kosmos, ik wel... 8)

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Euh, ja.

Hoeveel bejaarden waren er trouwens?

Het was een weekdag, slimme.

40% zou ik zeggen.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Jij staat (nog) niet op de lijst van Kosmos, ik wel... 8)

Ik sta er wel op, want ik heb in mijn Bloktijd een kleine misstap gedaan

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Ik sta er wel op, want ik heb in mijn Bloktijd een kleine misstap gedaan

Vertel, vertel!

(stuur het mij desnoods per PB )

[Djiezes]

Ze spannen zelfs Pierre Stukken voor hun kar, de profiteurs...

Heel hun campagne rond (on)veiligheid bewijst trouwens nog maar eens dat het VB eigenlijk de partij van en voor broekschijters is...

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Het was een weekdag, slimme.

's Avonds.

40% zou ik zeggen.

Valt nog mee dan.

Heb je ook zo'n dom bordje in de lucht mogen houden?

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

's Avonds.

Kinderen, al aan gedacht?

Valt nog mee dan.

Heb je ook zo'n dom bordje in de lucht mogen houden?

Als je me zou kennen, zou je weten dat ik nooit applaudiseer, bordjes omhoog houdt, rechtsta, of joel.

Daarbij voel ik helemaal geen drang om een propagandistisch en ineengestoken evenement van een andere partij te ondersteunen. Ik was daar in functie, menéér.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Vertel, vertel!

(stuur het mij desnoods per PB )

Dat hoeft niet hoor...

Ik heb toen laten lekken dat in de kelders van de Leeuw van Vlaanderen allerlei wapentuig te vinden was - dat is nu al wel lang geleden - ; daar waren ze niet echt blij mee.

[Kim]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Dat hoeft niet hoor...

Ik heb toen laten lekken dat in de kelders van de Leeuw van Vlaanderen allerlei wapentuig te vinden was - dat is nu al wel lang geleden - ; daar waren ze niet echt blij mee.

Hm, je bent niet de enige die dat zegt... Blijkbaar zitten de Vb'ers er weinig mee in want ze hangen het zelf aan de grote klok.

Ondertussen zullen wel een en ander hebben opgekuist (nu de "beest" vernieuwd is). Alhoewel...

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Hm, je bent niet de enige die dat zegt... Blijkbaar zitten de Vb'ers er weinig mee in want ze hangen het zelf aan de grote klok.

Nu wel, 4 jaar geleden niet.

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door lombas

Daarbij voel ik helemaal geen drang om een propagandistisch en ineengestoken evenement van een andere partij te ondersteunen. Ik was daar in functie, menéér.

Ah, zo.

En meneer Coveliers spreekt natuurlijk graag op zo'n 'propagandistisch en ineengestoken evenement'.
Ah, kartel enzo, even vergeten.

[lombas]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Ah, zo.

En meneer Coveliers spreekt natuurlijk graag op zo'n 'propagandistisch en ineengestoken evenement'.
Ah, kartel enzo, even vergeten.

Ik meen dat Hugo houdt van degelijkheid en doordachtheid; met lege, inhoudloze evenementen kan hij zijn gedachtegoed minder goed laten uitspreken.

Maar hij heeft zich goed kunnen inleven. Als je hem ziet, weet je dat hij geen luide expeditie-robinson muziek, 1500 applaudiserende mensen en 50 journalisten nodig heeft om de boodschap over te brengen.

[Patriot!]

Precies toch een goed geregisseerde show.


En dat is al wat telt.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Kim

Ik voel me ook niet onveilig, al zal dat wel veranderen wanneer het VB (ooit) aan de macht zou komen.

Ik wilde eigenlijk net iets gelijkaardigs zeggen, maar u was mij voor.

Al wil ik wel nuanceren : aangezien we normaal gezien éérst gemeenteraadsverkiezingen hebben, zou ik eigenlijk wel eens willen zien hoe het VB het zou doen, wanneer het in één of enkele gemeenten een meerderheid haalt en dus zowel een burgemeester als een schepencollege mag (MOET) leveren, en dan ZES JAAR LANG de boel mag (MOET) beredderen, 'in goede en in kwade dagen'.

[drosophila]

11-07-2003


Georges Timmerman;

Bomaanslag op 11 juli was 'jeugdzonde' van Vlaams Blok-senator Wim Verreycken

Veertig jaar geleden probeerde een VMO-commando de Congreskolom op te blazen

Vandaag precies veertig jaar geleden vierden drie leden van de extreem-rechtse Vlaamse Militanten Orde (VMO) de verjaardag van de Guldensporenslag op hún manier: ze pleegden een bomaanslag op de Congreskolom in Brussel. Een van de daders die later voor die terreurdaad werden veroordeeld, was de huidige fractievoorzitter in de Senaat van het Vlaams Blok, Wim Verreycken.

Brussel

Eigen berichtgeving

Georges Timmerman


Helemaal geslaagd kon de aanslag niet genoemd worden. Om de Congreskolom te laten instorten, zo wisten de VMO'ers, moest de springlading in de ruimte onder de zuil worden geplaatst. Maar ze raakten niet voorbij de solide bronzen poort van het monument en deponeerden de bom dan maar aan de buitenkant. De lont aansteken met een lucifer lukte niet, ze gebruikten een aansteker. Om kwart over drie 's nachts blies de explosie de vlam van de Onbekende Soldaat uit, rukte brokstukken uit de arduinen sokkel en beschadigde de bronzen deuren. In de Koningsstraat sneuvelden de ruiten, maar het symbool van het unitaire België bleef overeind staan. De verontwaardiging was er niet minder om. Toenmalig eerste minister P.W. Segers (CVP) veroordeelde de aanslag als "een zinloze daad van een provocateur".

Het was geen geïsoleerde aanslag, maar een schakel in een reeks gewelddadige acties van extreem-rechts, waarbij vaak dezelfde VMO'ers betrokken waren. De geüniformeerde leden van de VMO, een knokploeg die pas in de jaren tachtig werd verboden als privé-militie, fungeerde destijds zogezegd als ordedienst van de pas opgerichte Volksunie. De nooit opgehelderde bomaanslag op de IJzertoren in 1946 lag nog vers in het geheugen en de meest radicale elementen van het extreem-rechtse flamingantisme zonnen op wraak.

In de kranten van toen werd de aanslag op de Congreskolom in verband gebracht met de bomaanslag op het gerechtshof in Brugge, in de nacht van 13 februari 1963, waarbij gelijkaardige explosieven waren gebruikt. Op 4 december 1965 volgde een aanslag met explosieven op de Leeuw van Waterloo. Op 10 juni 1966 gooiden onbekenden een traangasgranaat in de woning van gewezen liberaal minister Herman Vanderpoorten in Lier. Een gelijkaardige aanslag vond op 29 juni van hetzelfde jaar plaats in de woning van de liberale advocaat Victor in de Antwerpse Justitiestraat.

'Onfrisse zedenzaak'

Vijf jaar lang tastte het gerecht in het duister over de identiteit van de bommenleggers. Pas in 1968 kon de zaak worden opgehelderd dankzij de verklaringen van Walter Maes, zoon van de legendarische VMO-leider Wim Maes. Walter Maes werd door de politie ondervraagd in het kader van een zedenzaak. De politie vermoedde dat hij als minderjarige was misbruikt door Adolf Franck, een ruwe dokwerker met een zwaar strafregister, die ook verdacht werd van een reeks havendiefstallen en van het afranselen van politieke tegenstanders. "Ingevolge zijn gedrag op zedelijk gebied" was Franck door VMO-leider Wim Maes uit de organisatie gezet. Daarop volgden bedreigingen aan het adres van Maes, en Franck zou ook geprobeerd hebben om Maes te chanteren. Kort daarna, op 3 oktober 1968, was Wim Maes op 43-jarige leeftijd plots aan een hartaanval overleden. Onbekenden schilderden nadien de woorden 'Dolf moordenaar' op het voetpad voor de woning van Franck. Walter Maes meende dat Franck verantwoordelijk was voor de dood van zijn vader.

Als gevolg van een klacht van "een invloedrijk man van de Volksunie" (wiens identiteit niet werd bekendgemaakt) was Franck omwille van deze "onfrisse zedenzaak met homoseksuele achtergrond" aangehouden en werden tientallen jongens en meisjes, onder wie talrijke minderjarigen, voor ondervraging naar het gerechtshof geroepen. Een van die jongeren was Walter Maes. Tot verrassing van de speurders wees de zoon van de overleden VMO-leider spontaan Franck aan als een van de drie daders van de aanslag op de Congreskolom, samen met twee andere VMO'ers: Rudi Degrijse (een correspondent in Antwerpen van het persagentschap Belga) en Wim Verreycken, bediende uit Borgerhout en op het moment van de feiten de 20-jarige leider van het trompetterskorps van de extreem-rechtse militie. In een adem vertelde Walter Maes erbij dat hetzelfde trio ook verantwoordelijk was voor de aanslagen op de woningen van Vanderpoorten en advocaat Victor. Voor die laatste feiten kwamen de drie VMO'ers echter nooit voor de rechter, omdat de raadkamer vond dat er onvoldoende bewijzen waren.

Een tweede getuige bevestigde grotendeels de verklaringen van Walter Maes. Rudy Mertens, een voormalig lid van het VMO-trommelkorps, verklaarde aan de onderzoeksrechter dat hij op 10 juli 1963, aan de vooravond van de aanslag, aanwezig was geweest in een café aan de Spoorweglaan in Wilrijk. Daar werd op een vergadering van een twintigtal VMO'ers het plan besproken om de bomaanslag te plegen. De drie verdachten waren erbij. Mertens hoorde VMO-leider Wim Maes na afloop van die vergadering tegen Degrijse zeggen: "Pietje, als gij ooit iets lost over wat hier allemaal gezegd is, sla ik u dood."

Dat de zaak zo lang stil kon worden gehouden, zo verklaarde de openbare aanklager later tijdens het proces, was het gevolg van "een zekere terreur die in de rangen van de VMO heerste. Er werd gedreigd dat wie zijn bek zou open doen zou doodgeslagen worden".

Volgens getuige Mertens had Degrijse de springstof geleverd en het commando met de auto naar Brussel gereden. Een van de twee anderen hield tijdens de rit het springtuig op zijn schoot. Het plaatsen van de bom in Brussel gebeurde door Franck en Verreycken. Eind december 1968 werden de drie verdachten aangehouden, ze bleven anderhalve maand in voorhechtenis. "Het nieuws van hun arrestatie sloeg in de Scheldestad in als een bom, even erg als destijds de bommen te Brussel en te Lier", preciseerde een krant.

Het proces voor de correctionele rechtbank van Antwerpen bleek een lijdensweg van vertragingsmanoeuvers en procedurekwesties.Tijdens de eerste zitting verlieten de beklaagden en hun advocaten de rechtszaal omdat een rapport van een expert, die de schade aan de Congreskolom had berekend, in het Frans was opgesteld. Advocaat Herman Wagemans, de raadsman van Franck, vond dan weer dat zijn cliënt niet rechtsgeldig was gedagvaard en vroeg uitstel. Groot misbaar werd gemaakt over politieke steekkaarten over de verdachten, opgesteld door de Staatsveiligheid, die bij in het strafdossier waren gevoegd. Advocaat Paul Doevenspeck, de raadsman van Degrijse, aarzelde niet erop te wijzen "dat dit methoden van een politiestaat zijn, onwaardig voor een vrij land". (Doevenspeck kwam een paar jaar geleden nog eens in het nieuws als initiatiefnemer van het mislukte rechtse weekblad Punt). Na nog enkele incidenten kreeg de voorzitter van de rechtbank het op zijn heupen. "Men mag de komedie niet op de spits drijven", waarschuwde hij. Wat dan weer heftig protest uitlokte van de verdediging.


Een jaar cel

Tijdens de debatten deden de advocaten van de VMO'ers hun best om de getuigen af te schilderen als volstrekt onbetrouwbare en onevenwichtige figuren, die tegenstrijdige en dus ongeloofwaardige verklaringen hadden afgelegd. Maar uiteindelijk veroordeelde de rechtbank de drie militanten op 13 mei 1969 bij verstek tot een jaar gevangenis en een boete van 2.000 frank wegens "vernieling van monumenten". Daarnaast werden ze veroordeeld tot een solidaire terugbetaling van de aangerichte schade, begroot op 102.666 frank. Na verzet te hebben aangetekend tegen het verstekvonnis kregen Verreycken, Franck en Degryse op 16 juni 1969 van dezelfde rechtbank een strafvermindering tot acht maanden cel. Ze gingen in beroep en een halfjaar later sprak het hof van beroep in Brussel de drie VMO'ers vrij. Vijf jaar waren inmiddels verstreken sinds de laatste onderzoeksdaad in het dossier, en de rechtbank moest tot de conclusie komen dat de feiten waren verjaard.

"Tuurlijk herinner ik me die zaak", zei Verreycken gisteren in een gesprek met de redactie. "Maar ik heb geen vaag idee wat er met Franck en Degrijse is gebeurd. Leven ze nog? Wat doen ze? Ik zou het echt niet weten. Geen van hen is actief in de kringen waarin ik momenteel actief ben. Nee, verdrongen heb ik de zaak niet, maar het is wel veertig jaar geleden. Dat is allemaal definief voorbij. Zeker, ik werd door het gerecht beschouwd als een verdachte en moest voor de rechtbank verschijnen. Maar ik ben vrijgesproken, dus ik heb niets met die aanslag te maken. Of gelooft u het Belgische gerecht soms niet?"

[drosophila]

algemeen

'Schoonfamilie' van Blok-senator Anke Van dermeersch verdacht van oplichting

Georges Timmerman 27-02-2004 Pag. 4

Antwerpen

Eigen berichtgeving

Georges Timmerman

Voor de correctionele rechtbank van Antwerpen begon gisteren het proces tegen Norbert Winckel, een zakenman uit Schoten en de 'schoonvader' van Vlaams Blok-senator Anke Van dermeersch. De ex-miss België was trouwens in de rechtszaal aanwezig. Winckel wordt verdacht van oplichting in het kader van een transactie met de Duitse wapenhandelaar Karl-Heinz Schulz, een specialist in de verkoop van militair materiaal afkomstig uit het vroegere Oostblok.

In september 1991 kochten Norbert Winckel en zijn zoon Pierre Winckel, destijds de levensgezel van Van dermeersch, via hun firma Inimex (voluit Intercontinentalimex) in Schoten zes marineschepen van de Duitse wapenhandelaar Schulz. Die had ze op zijn beurt gekocht van het Duitse overheidsbedrijf Vebeg, dat bevoegd was voor de verkoop van overtollig Oost-Duits wapentuig. Vader en zoon Winckel verkochten de schepen vervolgens met een winst van 6 procent aan een Noorse reder, die ze liet ombouwen tot visserijschepen.

Het gerecht verdenkt Winckel ervan dat hij in het kader van die verkoop een zwarte commissie heeft opgestreken van 2 miljoen Duitse mark in cash. "Een jammerlijk misverstand", meent advocaat Luc Deleu, die optreedt als raadsman van Winckel. Volgens de advocaat is de hele zaak terug te voeren tot een probleem met de facturering en werd de volledige koopsom wel degelijk via een Swift-rekening gestort op een wachtrekening bij een Duitse bank in Lubeck. "Schulz had de boten gekocht voor 1,5 miljoen Duitse mark, destijds ongeveer 30 miljoen frank, en verkocht ze aan de firma van vader en zoon Winckel voor 7,5 miljoen Duitse mark", pleitte de advocaat. "Schulz was gespecialiseerd in dergelijke transacties met materiaal van de strijdkrachten van de voormalige DDR. Hij heeft meer dan dertig soortgelijke transacties gerealiseerd en heeft daarmee een fortuin verdiend. Het probleem was dat hij op die transacties nooit belastingen heeft betaald. Schulz beschikte daarvoor over vennootschappen in België, Luxemburg en Panama." Een van die transacties haalde in 1995 de pers toen de verkoop van vier afgedankte Oost-Duitse oorlogsschepen aan Suriname mislukte en Pierre Winckel tevergeefs via de Antwerpse rechtbank een schadevergoeding van 75 miljoen frank probeerde los te krijgen van de Surinaamse regering. Hoe dan ook, het gerecht in Berlijn besloot in 1992 een strafonderzoek op te starten tegen Schulz wegens fiscale fraude. Dat Duitse onderzoek vormde de basis van twee strafdossiers van het Antwerpse parket. Het eerste dossier onder leiding van onderzoeksrechter Isa Van Hoeylandt werd gevoerd tegen Karl-Heinz Schulz, die met zijn firma Beij-Ma in Boom ook actief was in ons land, en tegen diens Belgische echtgenote Maria Van der Plancken. Deze zaak eindigde op 3 oktober 2002 met een vrijspraak voor Van der Plancken. Schulz zelf was inmiddels overleden.

In het tweede dossier, geleid door onderzoeksrechter Jacques Mahieu, werden vader en zoon Winckel in beschuldiging gesteld. Omdat Pierre Winckel in januari 2002 overleed, staat enkel zijn vader voor de rechtbank. Hij riskeert een voorwaardelijke celstraf van zes maanden en een fiscale geldboete van 50.000 euro wegens oplichting en valsheid in geschrifte. De voorzitter van de rechtbank belooft een vonnis op 1 april.

Karl-Heinz Schulz stond bekend als een voormalig huurling in Zuid-Afrika en genoot een bedenkelijke reputatie als wapensmokkelaar. Hij zou onder meer wapens geleverd hebben aan Palestijnse terroristen, guerrillabewegingen in Colombia en aan milities in Kroatië tijdens het conflict in ex-Joegoslavië. In de jaren tachtig was Schulz al actief op de clandestiene wapenmarkt in opdracht van de Stasi, de Oost-Duitse geheime dienst. Destijds werkte hij onder de rechtstreekse leiding van Alexander Schalck-Golodkowski, een vertrouwensman van de toenmalige communistische nomenklatoera. Advocaat Deleu ontkende gisteren in een gesprek met de redactie dat de activiteiten van het vroegere Beij-Ma in Boom zouden zijn overgenomen door de firma Inimex van Winckel.

[drosophila]

Bart Debie, de Antwerpse Johan De Mol

Georges Timmerman 02-09-2005 Pag. 05

Na ontslag bij politie bekende Debie dat hij lid was van Vlaams Blok

Bart Debie (31) maakte een blitzcarrière bij de Antwerpse politie. Op zijn 25ste nam hij voor de gein deel aan een examen voor adjunct-commissaris, eindigde tot zijn eigen verbazing als tweede en wist snel door te stoten naar de subtop van het korps. Mede door zijn optreden in de docusoap Het leven zoals het is: politie verwierf hij als commissaris van Zone West bekendheid bij de 'grote kuis' van het Falconplein, een buurt die een kwalijke reputatie had als centrum van de Russische maffia. In die tijd werkte hij vaak in tandem met hoofdcommissaris Serge Muyters, de kwelduivel van het Antwerpse prostitutiemilieu.

In de turbulenties volgend op de Visa-affaire, waarbij het Antwerpse politiekorps werd onthoofd en een stammentwist uitbrak tussen verschillende fracties, bleef ook Debie niet overeind. Eerst was er de klacht van de Turkse familie Uludogan, die in de nacht van 11 op 12 februari 2003 zwaar werd aangepakt op het politiekantoor in de Lange Nieuwstraat. "Met die Turken zouden er hoe dan ook vodden van komen", vertelde Debie later. Het verhoor ontaardde volledig. Een van de arrestanten belandde tegen een radiator, de stoelen kliefden door de bureauruimte en er werden rake klappen uitgedeeld. Een van de verhoorden moest naar het ziekenhuis worden gebracht met gebroken ribben.

Uiteindelijk werd Debie in juli 2003 preventief geschorst als gevolg van de mishandeling van de Turken en de illegale huiszoeking op de Paardenmarkt. Nadat hij door het gerecht in verdenking was gesteld wegens schriftvervalsing, misbruik van gezag, slagen en foltering, vernieling van roerende goederen, verduistering en inbreuken op de racismewet en een tijdje in voorhechtenis zat, werd Debie ook geschrapt als lid van de socialistische vakbond Acod wegens zijn sympathieën voor het Vlaams Blok. Hij liet zich ook juridisch bijstaan door het advocatenkantoor van VB-gemeenteraadslid Rob Verreycken.

Toen Debie begin vorig jaar ontslag nam als politieman en medewerker werd van de VB-fracties in het Vlaams en federaal parlement, als adviseur voor politionele en criminele dossiers, bekende hij dat hij al twee jaar lid was van de extreem-rechtse partij. "Ik ben al langer lid van de partij", zei Debie, "maar als politieman kon ik niet openlijk zeggen dat ik een 'mestkever' was. Anders was ik nooit commissaris geworden in dat politiek correcte wereldje van de politie. Bovendien ben ik voorstander van de nultolerantie en het Blok is de enige partij die man en paard durft te noemen." Debie trad zo in de voetsporen van Johan De Mol, de extreem-rechtse Schaarbeekse politiecommissaris die eind jaren negentig naar het Blok overstapte.

"Hij kan voor ons zeer nuttig zijn", verklaarde VB-leider Philip Dewinter. "Bart is al langer sympathisant en lid van het Vlaams Blok, maar hield dat als politieman strikt gescheiden. Ik heb de indruk dat hij deels werd geviseerd omdat hij een aantal principes van het Vlaams Blok - zerotolerantie, de harde aanpak - in de praktijk bracht in de Seefhoek, op het Falconplein en De Coninckplein." Het gerechtelijk onderzoek dat liep tegen Debie vond Dewinter geen bezwaar. "Wij hebben onze mening over het gerechtelijk onderzoek dat aan de gang is, maar het eindoordeel ligt bij het gerecht", stelde Dewinter. "Definitieve conclusies trekken we pas na afloop van een proces, als dat er ooit al komt. Tot dan is hij geen kandidaat voor de verkiezingen. Tot dan geven we hem het voordeel van de twijfel. Maar als alles zonder gevolg blijft, zullen we niet aarzelen om hem uit te spelen op onze lijsten." (GT)

© 2005 Uitgeverij De Morgen NV