Algemeen Nederlands als onze cultuurtaal

[vlijmscherp]

een interessant opiniestukje van Mia Doornaert. Een Belgiciste, maar wel één met hart op de juiste plaats als het over taal gaat. Niet te verwonderen trouwens, ze woont in Brussel en weet dus dat haar taal, het Nederlands, onder druk staat.

http://www.standaard.be/artikel/deta...21121_00377478

Driewerf hoera voor Wim Opbrouck. Dankzij hem voel ik me vandaag minder eenzaam. Ik ben blijkbaar niet de enige bij wie ‘de tenen krullen' wanneer een schooljuf aan een leerlingetje vraagt: ‘Hoe noem jij?' (Taalbijlage DS, 20 november) Ik ben goddank niet de enige die zich te pletter ergert aan elementaire taalfouten die niets te maken hebben met zogenaamde Vlaamse eigenheid, maar des te meer met onkunde.

Als er mij dan toch zogenaamd een taal wordt ‘opgelegd', laat het dan de cultuurtaal zijn van 21 miljoen Europeanen, niet een provinciaal koeterwaals.

Cultuurtaal is artificiële taal

En wat die ‘opgelegde' taal betreft: elke cultuurtaal is een ‘artificiële' taal. Een taal die niet in administratie, onderwijs, rechtspraak enzovoort wordt gebruikt, valt onvermijdelijk uiteen in lokale dialecten. Een algemene cultuurtaal vereist per definitie een autoriteit die bepaalt wat de correcte spelling, woordenschat en grammatica is. Als ik de Taalunie iets verwijt, dan is het niet dat ze over onze Nederlandse taal waakt, maar dat ze er te vaak mee rotzooit. Je leert kinderen niet correct spellen door voortdurend de spelling te veranderen. Welke de spelling ook is, ze vereist nog altijd goed onderwijs.

Het is ook geen arrogantie Vlamingen van hun vertaald Frans te willen ontdoen. In Québec ben ik op een journalistencongres ooit ingeleid met ‘Madame la présidente, vous avez le plancher', een letterlijke vertaling van ‘you have the floor'. Welnu, wanneer Vlamingen hun ‘valies maken', de ‘tafel zetten', ‘koffie maken' doen ze net hetzelfde. Dat is letterlijk ‘faire sa valise', ‘mettre la table', ‘faire du café'. In het Nederlands pakt men zijn koffer, dekt men de tafel, zet men koffie. Dat heeft niets met tirannie te maken, wel met Nederlands spreken in de plaats van een ‘avoir le plancher'-taaltje.

Geert en Judith Van Istendael hebben volledig gelijk wanneer ze het argument afwijzen dat mooi Nederlands spreken een ‘verraad' zou zijn van de ‘moedertaal'. Ik houd van hun vergelijking van taal met een groot huis met vele kamers waar je spelend kan doorheen rennen. Het is inderdaad leuk te spelen met de taal, en een rijk Algemeen Nederlands, een dialect of een tussentaaltje, een twittertaal of een formele schrijfstijl te gebruiken naargelang van de gelegenheid. Dat vereist wel dat je hebt geleerd het correcte Nederlands op een even natuurlijke wijze te gebruiken als dialect of verkavelingstaal.

Helemaal onbegrijpelijk wordt het als je de vraag leest of Algemeen Nederlands niet ‘elitair' is. Elitair is het juist om het ‘gewone volk' onbekwaam te achten tot een correcte taal. Dat is bovendien gevaarlijk voor de democratie want dan brengt men mensen het vermogen niet bij om kritisch te luisteren en te lezen. Taalverloedering maakt ‘het volk' kwetsbaar voor demagogen die ‘het goed kunnen zeggen' – in keurig Nederlands dat indruk maakt.

Wim Opbrouck heeft gelijk: ‘Je mag een keuze maken tussen dialect en Nederlands maar het moet wel kloppen. Voor de klas moet het algemeen Nederlands zijn.' Hij zegt terecht ook dat dit Nederlands ‘een kleur of een tongval' mag hebben. Een Vlaming hoeft inderdaad niet te klinken als een Nederlander. Hij moet wel Nederlands (kunnen) spreken en schrijven daar waar het hoort. Was de Vlaamse ontvoogding daar niet om te doen?

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

een interessant opiniestukje van Mia Doornaert. Een Belgiciste, maar wel één met hart op de juiste plaats als het over taal gaat. Niet te verwonderen trouwens, ze woont in Brussel en weet dus dat haar taal, het Nederlands, onder druk staat.

Het moet weer lukken! We hebben allebei een draad geopend over hetzelfde onderwerp en allebei exact om 10:06 uur. Maar geen erg, we laten het aan onze collega-forumbezoekers over om op één of op allebei te reageren.

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

Het moet weer lukken! We hebben allebei een draad geopend over hetzelfde onderwerp en allebei exact om 10:06 uur. Maar geen erg, we laten het aan onze collega-forumbezoekers over om op één of op allebei te reageren.

ja, ik heb het gezien

maar mss staat jouw topic wel in het juiste subforum en het mijne niet....

maar we komen wel tot dezelfde conclusie!

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Mia Doornaert

Als er mij dan toch zogenaamd een taal wordt ‘opgelegd', laat het dan de cultuurtaal zijn van 21 miljoen Europeanen

= 23 miljoen

Storender dan "valies''.

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

= 23 miljoen

Storender dan "valies''.

Even verder aanvullen:

“Je komt er verder mee dan met Chinees”

Onder het motto Nederlands, wereldtaal viert de Nederlandse Taalunie haar dertigjarig jubileum. Maar hoe zit het nu: floreert het Nederlands wereldwijd of
verdwijnt het langzaam in een antiquariaat? Welke inspanningen leveren Suriname, Curaçao, Indonesië en Zuid-Afrika voor het Nederlands in hun land?

Twijfel er niet aan, het Nederlands is een wereldtaal. Kijk maar naar de cijfers. Gemeten naar het aantal sprekers staat het Nederlands op de wereldranglijst ergens tussen positie 35 en 40, op 6000 talen in totaal.
Op het web is het Nederlands een van de tien (!) grootste talen.
Voorts leren maar liefst 15.000 studenten de taal aan meer dan 180 onderwijsinstellingen in veertig landen. En ook in taal- en spraaktechnologie is het Nederlands dominant.

“Het Nederlands is met recht een wereldtaal”, besluit Shirley Sitaldin goedkeurend. Sitaldin is voorzitter van de Raadscommissie Suriname, die advies geeft aan de Raad voor de Nederlandse Taal en Letteren. “Als je een feest geeft, moet je ook durven je eigen verdiensten en grootheid te tonen,” vindt Ronald Severing, directeur van de Fundashon pa Planifikashon di Idioma in Curaçao.

Het meest eens met de jubileumslogan van de Nederlandse Taalunie is Wannie Carstens, voorzitter van de Afrikaanse Taalraad. “Het Nederlands wordt op bijna alle continenten gesproken: in Zuid-Amerika, Afrika en Azië. Nederlandse en Vlaamse toeristen kunnen heel gemakkelijk spontane gesprekjes voeren in Zuid-Afrika. Als ik Chinees zou spreken, kon ik niet op zo veel plekken ter wereld

Zie veder:
http://taalschrift.org/editie/75/je-...an-met-chinees

[Vlaanderen Boven]

Volledig mee eens. We zijn al ver gekomen in Vlaanderen, en het is nu niet het moment om stil te vallen.

[Adrian M]

Nederlands studeren wereldwijd

Als je de studenten buiten beschouwing laat die in Indonesië en Zuid-Afrika Nederlands als bronnentaal leren, dat wil zeggen met het doel oude documenten of wetteksten te bestuderen, zijn het er ruim tienduizend.
In 40 landen aan ruim 220 universiteiten krijgen ze les van in totaal ruim vijfhonderd docenten.
Duitsland telt de meeste vakgroepen Nederlands aan universiteiten - dertig in totaal.
In de Verenigde Staten en Frankrijk kun je aan twintig universiteiten Nederlands leren.


Nederlands op scholen in Frankrijk, Duitsland en de Franstalige gemeenschap van België

In delen van Frankrijk en Duitsland, in de gebieden die grenzen aan Nederland en Vlaanderen, wordt in het basis- en voortgezet/ secundair onderwijs het Nederlands als vreemde taal onderwezen.
In Noord-Frankrijk leren ruim 7.000 scholieren Nederlands, van wie 4.550 al op de basisschool.
In de Duitse deelstaten Nedersaksen en Noord-Rijnland-Westfalen leren ruim 20.000 scholieren Nederlands. En in de Franstalige gemeenschap van België zijn dit er zo'n 300.000


Indonesië

Op verschillende plaatsen in de wereld kun je soms onverwachts met Nederlands uit de voeten. Indonesië is zo'n plaats. Sommige oudere Indonesiërs spreken nog Nederlands, maar ook veel jongeren hebben belangstelling voor die taal. Bovendien moeten studenten aan de universiteit, bijvoorbeeld aankomende juristen, zich nog steeds verdiepen in Nederlandstalige teksten. Daarom bieden veel universiteiten het Nederlands aan als bronnentaal en als beroepsgerichte taal. Studenten en andere belangstellenden kunnen bij verschillende cursuscentra terecht voor het Nederlands. Het Erasmus Taalcentrum in Jakarta is het belangrijkste centrum. Per jaar volgen hier tussen de vijftienhonderd en tweeduizend cursisten een cursus Nederlands
http://taalunieversum.org/archief/ta...ereldwijd.html

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Adrian M

Indonesië

..., Het Erasmus Taalcentrum in Jakarta is het belangrijkste centrum. Per jaar volgen hier tussen de vijftienhonderd en tweeduizend cursisten een cursus Nederlands

Het Goethe Institut in Jakarta, Bandung en Surabaya heeft 13.000 studenten Duits.

Gezien de geschiedenis en ook impact van het Nederlands op het Bahasa doet Nederlands het verbazingwekkend slecht in een natie met 220 miljoen inwoners. 1600 cursisten... hiephiephoera. Nee dus.

De verhoudingen tussen NL en Indonesie zijn nog steeds dramatisch slecht. Mede doordat Nederland geen duidelijke geopolitieke en/of cultuurpolitieke doelen heeft geformuleerd , maar haar Indonesie-politiek altijd heeft laten afhangen van wat toevallige hap-snap economische belangen van bevriende multinationals (hoi Oranjes) en het befaamde wijzende vingertje van links.
Nederland heeft nooit een Willy Brandt gehad die begreep hoe de verhoudingen lagen en hoe je de emoties een positieve en strategische wending zou kunnen geven.

Vergelijk dat eens met de Belgische staat die alles op alles zet om de francisation in Congo er doorheen te drukken. Een heldere geopolitieke strategie.

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Vergelijk dat eens met de Belgische staat die alles op alles zet om de francisation in Congo er doorheen te drukken. Een heldere geopolitieke strategie.

Doe die strategie eens uit de doeken....
Kunt ge daar meer over vertellen?

[Adrian M]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Het Goethe Institut in Jakarta, Bandung en Surabaya heeft 13.000 studenten Duits.

Gezien de geschiedenis en ook impact van het Nederlands op het Bahasa doet Nederlands het verbazingwekkend slecht in een natie met 220 miljoen inwoners. 1600 cursisten... hiephiephoera. Nee dus.

De verhoudingen tussen NL en Indonesie zijn nog steeds dramatisch slecht. Mede doordat Nederland geen duidelijke geopolitieke en/of cultuurpolitieke doelen heeft geformuleerd , maar haar Indonesie-politiek altijd heeft laten afhangen van wat toevallige hap-snap economische belangen van bevriende multinationals (hoi Oranjes) en het befaamde wijzende vingertje van links.
Nederland heeft nooit een Willy Brandt gehad die begreep hoe de verhoudingen lagen en hoe je de emoties een positieve en strategische wending zou kunnen geven.

Vergelijk dat eens met de Belgische staat die alles op alles zet om de francisation in Congo er doorheen te drukken. Een heldere geopolitieke strategie.

Klopt als een bus, geheel mee eens. Toen men er tijdens Indië voorzichtig mee begon(taal politiek) was het al te laat.

Vooral de linkse hoek (SP etc) zijn niet meeggegaan in de tijd. Indonesië is bij lange na niet meer het land als wat zij nog lijken vanuit te gaan.
Achterlijke zaak dat de verkoop van Leopard 2 tanks aan Indonesië geblokkeerd werd op basis waarmee ze aankwamen.
Terwijl we voor pakweg 1 miljard leverden aan het midden oosten, als wel werd er voor een kapitaal aan Chili geleverd.

Nu leveren de Duitsers tweedehands Leopard II tanks en wij kunnen ze aan de straatstenen niet kwijt (in de huidige tijd).
Er zou sprake van geweest zijn dat julllie er een stuk of 30 zouden kopen. Helaas ....

[Jacob Van Artevelde]

http://www.knaw.nl/Content/Internet_...pdf/971136.pdf

Kees Groeneboer: Westerse koloniale taalpolitiek in Azië:het Nederlands, Portugees, Spaans, Engels en Frans in vergelijkend perspectief

" De vraag die in dit artikel centraal staat is waarom het Nederlands in Indonesië eigenlijk altijd van geringe betekenis is gebleven, terwijl de talen van de andere Westerse koloniale grootmachten in Azië een veel grotere rol speelden. In tegenstelling tot het Nederlands in Indonesië vormen het Spaans en het Engels op de Filippijnen, het Frans in Vietnam, Cambodja en Laos, maar vooral het Engels in India, Bangladesh, Pakistan, Sri Lanka, Maleisië en Singapore, nu nog een factor van belang in de taalpolitieke verhoudingen."

En kijk, het is de schuld van de Belgische Opstand, had ik het niet gedacht.

" De taalpolitiek in Oost-Indië heeft aldus nooit trekken vertoond van een
daadwerkelijk taalimperialisme.
Een verklaring hiervoor kan deels gevonden worden in de ook nu nog overheersende opvatting onder Nederlanders dat taalpolitiek en het propageren van de Nederlandse taal een verdacht instrument
is met nationalistische trekken.
Kenden andere Westerse kolonisatoren als Spanje, Portugal, Engeland en vooral ook Frankrijk al vroeg het besef dat een centraal geleide taal- en cultuurpolitiek – zowel in het moederland als in de koloniën – de macht van de natie zou versterken, in Nederland bestond het bewustzijn dat taal een machtsmiddel kan zijn nauwelijks.
De federale structuur van de zeventiende-eeuwse Republiek der Verenigde Nederlanden maakte een nationalistische politiek ten aanzien van het Nederlands niet goed mogelijk.
Enterwijl in andere Europese landen sedert het begin van de negentiende eeuw romantische concepten opgeld deden waarbij het staatsbegrip mede werd gedefinieerd op basis van de nationale taal (Stephens 1978, p. XXI), bleef dit als gevolg van de Belgische Opstand van de jaren dertig in Nederland juist achterwege.
‘De natie kon zich met goed fatsoen niet meer hechten aan het Nederlands
als expressie van haar uniciteit, om de simpele reden dat het grondgebied
niet met het taalgebied samenviel’. En dit maakt Nederland in Europa
uniek aldus A.J. Gelderblom (1996), want ‘de moedertaal hoort niet bij het
complex van feiten, verschijnselen en voorstellingen waaraan het nationale gevoel zich heeft gehecht’. Dit geeft een verklaring voor het feit dat de taal nauwelijks deel uitmaakt van het Nederlandse nationale bewustzijn, voor wat ook wel genoemd is het gebrek aan taaltrouw, het ontbreken van een nationalistisch gevoel van gehechtheid aan de eigen taal bij veel Nederlanders (Uhlenbeck 1993, p. 30, De Vries 1993, p. 5-6).11 Dit alles heeft er in elk geval toe bijgedragen dat het Nederlands – anders dan het Portugees, Spaans, Frans en Engels – niet is gaan behoren tot de twaalf grote wereldtalen."

[Jacob Van Artevelde]

Oorspronkelijk geplaatst door Eberhard Leclerc

Vergelijk het Nederlands in Indonesië eens met de Belgische staat die alles op alles zet om de francisation in Congo er doorheen te drukken. Een heldere geopolitieke strategie.

Uit datzelfde artikel als hierboven:

In zekere zin kan men de Nederlandse koloniale taalpolitiek vergelijken met
die van België in Belgisch-Congo (1885-1960), het latere Zaïre en thans Democratische Republiek Kongo. Hoewel daar het Frans gold als officiële taal van bestuur en recht, werd er uit de paar honderd verschillende Inheemse taleneen viertal geselecteerd als onderwijsvoertalen in vier afgebakende regio’s. Deze vier gestandaardiseerde ‘linguae francae’ werden vanaf 1925 gebruikt om de Afrikanen te alfabetiseren en voor bepaalde arbeidsposities op te leiden. Voor de middenfuncties in het ambtelijk apparaat, de politie, justitie en militie, het onderwijs en de gezondheidszorg e.d. werd een Afrikaanse middenklasse opgeleid met kennis van het Frans. J. Fabian (1986) laat zien hoe het aanvankelijk door slechts een kleine minderheid gesproken Swahili geadopteerd werd als lingua franca en vervolgens kon uitgroeien tot een van de belangrijkste talen van de regio. Hij beoordeelt deze taalpolitiek in termen van ‘verdeel en heers’: het creëren van de ‘linguae francae’ diende in de eerste plaats de territoriale en etnische afbakeningen, terwijl het voorbehouden van het Frans voor alle vormen van vervolgonderwijs de sociale stratificatie van de maatschappij bepaalde (Fabian 1986, p. 137). Doordat voortgezet onderwijs steevast in de taal van de
kolonisator werd gegeven, werd er een bevolkingsgroep gecreëerd die in meer
of mindere mate werd verwesterd en geïsoleerd van de eigen cultuur. Ook de
Nederlandse taalpolitiek in Nederlands-Indië, gericht op het intact laten van de talige verscheidenheid, en het voorbehouden van het Nederlands aan een kleine maatschappelijke elite kan in deze zin worden gekenschetst als een verdeelen heerspolitiek, gericht op de instandhouding van de koloniale maatschappij.
Een koloniale taalpolitiek die zich richt op ‘eenheid in verscheidenheid’
moet zich in feite richten op twee sporen tegelijk. Een dergelijke taalpolitiek
moet enerzijds proberen de bevolking als geheel te assimileren aan de taal en
cultuur van de kolonisator, en er anderzijds voor zorgdragen dat de culturele
en talige verscheidenheid van de verschillende bevolkingsgroepen wordt geaccepteerd en onderhouden. Een dergelijk beleid gericht op tweetaligheid, zonder dat deze ten koste gaat van de Inheemse talen, is in Azië in feite nergens gevoerd. Dit was bijvoorbeeld wel het geval in de voormalige Soviet-Unie, waar de lokale talen gerespecteerd en gestandaardiseerd werden met het oog op het gebruik ervan in de eigen regio, terwijl het Russisch overal als leervak in het onderwijs de boventoon voerde met het oog op de interetnische en bovenregionale communicatie. De bedoeling van deze taalpolitiek was niet de lokale talen te vervangen, maar deze juist te beschermen en verder te ontwikkelen, en tegelijkertijd de tweetaligheid te stimuleren (Comrie 1981, p. 21-37; zie ook Haarmann 1992 en Kreindler 1993). Het is deze Soviet-taalpolitiek geweest die vervolgens in de jaren dertig Mexico heeft geïnspireerd tot een taal- en onderwijspolitiek
gericht op een volledige tweetaligheid, een politiek die vervolgens in de jaren vijftig door toedoen van Mexico de basis zou vormen van allerlei door de UNESCO gefinancierde ontwikkelingsprojecten in de derde wereld (Heath 1972, p. 110, 140). Een dergelijke politiek gericht op het creëren van ‘eenheid in verscheidenheid’ is in Nederlands-Indië echter nooit gevoerd. En dit was evenmin het geval met de meer imperialistisch getinte Franse taalpolitiek in Indo-China, die van Engeland in Brits-Indië en die van Spanje en vervolgens Amerika in de Filippijnen.

[Jacob Van Artevelde]

Bespreking van bovenstaand werk van Kees Groeneboer in Ons Erfdeel:

http://www.dbnl.org/tekst/_ons003199...01_01_0028.php

Nog een andere samenvatting:

http://www.rnw.nl/caribiana/article/...est-indi%C3%AB

[Ernst Niessen]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

een interessant opiniestukje van Mia Doornaert. Een Belgiciste, maar wel één met hart op de juiste plaats als het over taal gaat. Niet te verwonderen trouwens, ze woont in Brussel en weet dus dat haar taal, het Nederlands, onder druk staat.

http://www.standaard.be/artikel/deta...21121_00377478

Tot zo’n vijftig jaar geleden werd gedacht dat er op den duur nauwelijks nog verschil zou zijn tussen ’t Nederlands in Vlaanderen en dat in Nederland. Aan beide kanten van de grens was ’t Algemeen Beschaafd Nederlands (ABN) immers de normtaal en dat zou onherroepelijk leiden tot een gemeenschappelijke omgangstaal. Maar die voorspelling is niet uitgekomen. Je hoeft maar even naar de tv te luisteren om je daarvan te overtuigen. Blijkbaar is er in de tussentijd iets gebeurd wat niemand toen kon voorzien.
Taalveranderingen worden altijd veroorzaakt door veranderingen in de maatschappij. Er gebeurt iets in de samenleving en de taal reageert daarop. En veranderingen wáren er in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw – niet weinig ook. In Nederland ontstond daardoor een variant van ’t ABN, Poldernederlands, met zijn wijde aai’s: blaaiven, waain. Tegenwoordig is ’t al de meest gesproken vorm van ABN. Dat wil zeggen: in Nederland, in Vlaanderen dringt dit Poldernederlands niet door.
Ook met ’t ABN in Vlaanderen is van alles aan de hand. Niet met de taal zelf, maar met zijn populariteit. Die is sterk afgenomen. ’t Vlaamse ABN, dat Nederlanders zo graag horen, wordt alleen nog gesproken in de nieuwsuitzendingen van de Vlaamse Radio- en Televisieomroep (VRT). Dat VRT-ABN heeft geen contact met ’t ABN in Nederland. Recente klankverschijnselen zoals die in de Nederlands omroeptaal voorkomen tref je er niet in aan. VRT-ABN is een statische taal.
De echte vitale omgangstaal in Vlaanderen is de tussentaal die ook wel Verkavelingsvlaams genoemd wordt. ’t Is een hybride taal, waarvan de basis gevormd wordt door ’t Antwerpse dialect, met vormen als zijdegij, morgen komt em, das eel goe. Daarnaast zijn en worden er voortdurend allerlei elementen uit andere dialecten in opgenomen. Dat laatste is de puristen een gruwel. Was ’t nog een zuiver dialect, nou ja vooruit, maar dit allegaartje is onverdraaglijk. Daar komt nog bij dat er ook nog regionale verschillen zijn in ’t Verkavelingsvlaams zelf – een tussentaal dus die lijkt op een fiets die is samengesteld uit onderdelen van verschillende merken. Hij ziet er een beetje raar uit, maar hij rijdt wel.
Verkavelingsvlaams is tegelijk een even gewone taal als ABN of een dialect, al komen zijn onderdelen uit verschillende hoeken en is er nog veel diversiteit. Maar ’t heeft een grammatica die de sprekers moeiteloos beheersen. Er zitten geen elementen in die strijdig zijn met de aard van een Germaanse taal. Voor Verkavelingsvlaams geldt dus ook: wat niet kan, kun je niet zeggen (morgen em komt, bijvoorbeeld) en wat je kunt zeggen, dat kan dus gewoon.
Verkavelingsvlaams is in bijna alle sectoren van de Vlaamse samenleving de gewone omgangstaal geworden. Spreken van ABN heeft in Vlaanderen geen enkel nut, tenzij je een baan als nieuwslezer bij de VRT ambieert. Een spreker van Verkavelingsvlaams kan met gemak directeur van een bedrijf worden, docent of minister, succes boeken als komiek, als presentator optreden bij de tv. Om in soapseries te mogen meespelen, is ’t zelfs een voorwaarde.
De razendsnelle opkomst van deze nieuwe omgangstaal hangt samen met de economische bloei van Vlaanderen en de maatschappelijke veranderingen van de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, de periode waarin ook ’t Poldernederlands opkwam. Die ontwikkelingen hebben Vlaanderen zelfbewuster gemaakt. ’t Zelfstandige Vlaanderen is blijkbaar toe aan een eigen omgangstaal en heeft dat oude ABN, dat bovendien uit Holland komt, helemaal niet nodig.
Net zoals in de zestiende en zeventiende eeuw het dialect van het welvarende Holland uit kon groeien tot algemene landstaal in Nederland, zo gebeurt dat nu in Vlaanderen met ’t dialect van Antwerpen. De gesproken taal van Vlaanderen gaat vanaf nu zijn eigen weg en die loopt in een totaal andere richting dan ’t Nederlands.
Salut!

Jan Stroop in NRC Handelsblad, 20 november 2012

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Jan Stroop in NRC Handelsblad, 20 november 2012

Stroop van Stroper. Klopt geen blaas van.

[vlijmscherp]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Jan Stroop in NRC Handelsblad, 20 november 2012

Ik denk, hoop, dat dit geen bewaarheid wordt.

[Shadowke]

Oorspronkelijk geplaatst door vlijmscherp

Ik denk, hoop, dat dit geen bewaarheid wordt.

2!

[Adam Smith]

Kortom de Lage Landen waren niet goed in Imperialisme (het Noorden deed wel goed mee met het Kolonialisme). In de dekolonisatie was België echter wel een stuk beter, echter in het geval van Nederland had het Indonesische verzet wel met de hun ogen Japanse bezetter samengewerkt. Hoewel ik daarbij wel wil toegeven, dat men in Nederland in 1945 vooral de normale vooroorlogse situatie wilde herstellen. Let wel ook toen al moest Nederlands-Indië op lange termijn ontvoogd worden.

[Eberhard Leclerc]

Oorspronkelijk geplaatst door Ernst Niessen

Jan Stroop in NRC Handelsblad, 20 november 2012

Prima essay van Jan Stroop, die samen met mij vaststelt dat het Nederlands in Noord en Zuid al jaren divergeert.


Hij ziet een verklaring daarvoor meer in economische factoren terwijl ik het op de succesvolle Vlaamse buiten-de-deur-politiek van de Nederlandse tv-media houd gecombineerd met de algehele geinstitutionaliseerde hollander-fobie.

De taalunie en andere hotemetoot clubjes stonden erbij en keken ernaar.


Als media meer samenvallen treedt wél convergentie op : Zie het Frans in Belgie dat duidelijk is toegegroeid naar het ABF van Frankrijk en het Duits in Oostenrijk dat richting hoogduits blijft bewegen.

[eno2]

Stroop is een hoop zever, komt niks van