Justitie draait vierkant - Pagina 5

lamenielachen · 2 september 2020, 07:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Hypochonder

Volgens Hans Rieder zou er een groot probleem zijn qua hand-en spandiensten en dus de verwevenheid tussen parket, onderzoeksrechters enerzijds en de politiediensten anderzijds. Het is een ons kent ons wereldje en de ene zal de andere niet aanklagen omdat ze moeten samenwerken... En wie de Walen en hun mentaliteit een beetje kent die weet dat dat soort rottigheid, dat soort vriendjespolitieke ginder nog veel en veel dieper geworteld zit dan in Vlaanderen...

Het is trouwens zeer markant: voor dit soort Waalse rottigheid zijn er tot nu toe enkel en alleen Vlamingen publiekelijk verantwoordelijk gesteld. De echte verantwoordelijken: de rechtstreekse oversten van de betrokken politiemensen en het zootje binnen het parket van Charleroi genoemd wordt samen met de onderzoeksrechter die op deze zaak werden gezet die blijven buiten schot...

Perfecte omschrijving van de problematiek en de mankementen.
Zo was het vroeger, is het vandaag en zal het blijven tot ergernis van de brave burger die dat zootje ongeregeld moet betalen.

Knuppel · 2 september 2020, 07:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door epicurist_dirk

Overleden begin 1970 zei mijn peter al “ er is géén plaats waar minder recht geschied dan in de rechtbank”

Bovendien is de Brusselse justitie meest corrupt gelinkte toestand met veel geseponeerde – gemanipuleerde verjaarde toestanden. Brusselse justitie dat gans het justitie systeem al decennia in dit sjoemel land verziekt.

En land waar in justitie faalt, dat faalt in alles.

De bewijzen dat heel Belgique rottend is stapelen zich op.

Knuppel · 2 september 2020, 07:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

JM Dedecker was weer keihard in zijn artikel in Knack,
maar er zit een grote waarheid in wat hij zegt:

Politiewaakhond Comité P wil mystery shoppers op pad sturen om integriteitstesten uit te voeren bij haar eigen politiekorpsen. Het zal bijvoorbeeld huiszoekingen ensceneren en vallen opzetten voor de agenten, zoals portefeuilles verstoppen om te kijken of de pakkemannen poen pakken. Het doet mij denken aan stasipraktijken en bijzondere onderzoeksmethodes van sabelslepers die zichzelf boven hun eigen wetten plaatsen. Uitlokking is in strafonderzoeken nochtans verboden en onderzoekers mogen het voornemen om een misdrijf te plegen niet doen ontstaan, bevestigen of versterken.
Groter kan de vernedering niet zijn voor onze koddebeiers die trouw aan de wet gezworen hebben, verondersteld worden zelf de wet na te leven en er ethisch en moreel correct naar moeten handelen. Uit een deontologische code met 68 artikels is er immers vlug een stok gevonden om met een tuchtonderzoek te slaan door de leden van het Comité P die zichzelf zuiverder en maagdelijker achten dan hun eigen collega's.

Wie de arm der wet amputeert in plaats van versterkt, belazert de kluit en verzwakt de rechtsstaat.
Er zijn zo'n 50.000 politieagenten in ons land, Calog-personeel meegeteld. Dit is het hoogste aantal agenten per inwoner van gans West-Europa. Niettegenstaande de roep om steeds meer blauw op straat en het nooit aflatend geleuter van de politievakbonden is er dus man- en vrouwkracht genoeg. Een politieagent is een gerespecteerde goedbetaalde ambtenaar. Van zodra hun nine-to-five-uurregeling verstoord wordt, kregen ze tot voor kort nog extra vergoedingen uit een IKEA-catalogus van 74 verschillende premiestelsels, en het nieuwe Koninklijk Besluit van 20 juni 2019 is een nog leukere grabbelton. Een commissaris weigerde onlangs te promoveren tot korpschef omdat hij een resem extraatjes zou moeten inleveren en zo minder zou verdienen dan zijn baas (naam bekend). Telkens er een onregelmatigheidje opduikt in de werklast wordt dit gecompenseerd met een loon-of vakantietoeslag. Door het NAVAP-systeem (non activiteit voorafgaand aan pensioen) mogen ze hun kepie en hun uniform definitief aan de wilgen hangen op hun 58ste en 37,5 jaren dienst gelden als een volledige loopbaan.
Hoewel het aantal jongeren dat interesse toont voor een carrière bij de politie in dalende lijn zit, kan je je ook vragen of er niets schort aan het rekruteringssysteem. Na een eerste serie selectieproeven, waar 8 op de 10 kandidaten vlekkeloos voor slagen komt er een assessment. Volgens de klachten uit de politiewereld die mij daarover bereiken gaat het meer om een subjectieve batterij van psychologische testen, uitgevoerd door pas afgestudeerde zielenknijpers, jonkies die met soft deskundigengeneuzel enkel welzijnsknuffelaars het examen laten passeren. Wie ook maar een beetje karakter vertoont wordt terug naar af gestuurd, enige zweem van agressie vertonen voor mensen die nochtans op gevaar van lijf en leden de wet moeten handhaven, levert een buis op. Niet veel meer dan één op de tien kandidaten slaagt daardoor voor die zwartekousenjury. Een kneuzenbrigade van bleekwaterpolitieagenten die eerder als straathoekwerkers moeten fungeren dan als ordehandhavers is hun ultieme betrachting, zo lijkt het wel. Hielenlikkers in plaats van hielenklikkers.
Geen wonder dat er bijvoorbeeld geen kandidaten gevonden worden om het Kanaalplan te handhaven in de Molenbeekse Bronx, waar getatoeëerde multiculturele analfabeten stoned van hun eigen wietkweek mekaars ruiten uitgooien, en zo stijf staan van het spul dat ze de beet van de politiehond niet meer voelen. Door het politiek-correct bochtenwerk van hun oversten moeten de ordehandhavers zich immers laten behandelen als witte weekdieren. Hun leiding hunkert zo wanhopig naar de goedkeuring van de zogenaamde progressieve critici dat ze vaak meer bezig lijkt te zijn met public relations dan met het voorkomen en opsporen van misdaad, meer met het beschermen van hun eigen reputatie dan met het beschermen van het publiek.
Daar bovenop verlamt de koudwatervrees om als racist weggezet te worden ook nog een adequate ordehandhaving. Jongerenbendes moeten met een schuimrubberen knuppel en een fluwelen handschoen aangepakt worden, van Liedekerke tot Londerzeel en Tildonk, om hen gunstig te stemmen en in elk geval om hen niet woedend te maken. Door het HYCAP-systeem moest Middelkerke drie agenten leveren 'om de orde te handhaven' tijdens de Warmste Week in Kortrijk, terwijl ze in hun eigen gemeente de handen vol hadden met de transmigrantenstroom. Een mens moet zijn prioriteiten kennen, nietwaar? In het waterhoofd van de politietop hangt een druilerig mistgordijn. Onze dienders worden daarenboven nog ontmoedigd in hun vervolgingsbeleid, omdat de straffen die volgen op een veroordeling meestal ontoereikend zijn. Denk maar aan de lichte straf voor één van de relschoppers op oudejaarsnacht, vorig jaar in Molenbeek.

Over die bewuste nacht bereikte mij vorige maand een brief van een politie-inspecteur, die al verschillende keren opgevorderd werd voor de Brusselse rellen: 'Tijdens de nieuwjaarsnacht van 2018-2019 was één van de verantwoordelijken van Zone West (Molenbeek) een jonge vrouwelijke commissaris. Vol van goede bedoelingen en overtuigd van het goede in elke mens. (...)Ze is in het cellencomplex in Molenbeek toegekomen omstreeks 23u00 en bezocht er een cel met minimum 40 minderjarige Marokkanen. Allemaal bestuurlijk opgepakt voor openbare ordeverstoring. Het werk van uren jagen en hard werken van de interventieploegen. Ze vond het zo zielig dat ze direct hun vrijlating heeft bevolen, zodat "ze dan toch nieuwjaar konden vieren" Dat hebben ze zeker gedaan; De kern van die groep zou een half uur later half Molenbeek afbreken en haar winkels plunderen.'
Voor dergelijke geüniformeerde welzijnsknuffelaars zijn de echte misdadigers de autobezitters die hun munten in de parkeermeters moeten steken en met hun hoestbuien op vier wielen de wereld vervuilen. Met overmatige ijver plaatsen ze camera's langs de straat en richten ze zich op de kleinste snelheids- en andere verkeersovertredingen. Het boetefonds spijzigt ook nog de politiekas, en dat is mooi meegenomen.
Dat de staking van onze gevangenisbewakers ook een partijtje armworstelen is tussen de vakbonden voor zieltjeswerving in het licht van de sociale verkiezingen van mei later dit jaar, lijdt geen twijfel. Een systeem van minimale dienstverlening is immers noodzakelijk, maar of de bezettingsgraad bij stakingsdagen groter zou zijn met de nieuwe regeling dan bij normale dagen, zoals de stakers beweren, is voor discussie vatbaar.
De echte oorzaak zit echter dieper, hun noden zijn dezelfde als die van onze pakkemannen. We hebben eigenlijk gevangenisbewakers genoeg, namelijk 6.825. Dat is één cipier voor 1,6 gevangenen. Een Europees record. In Scandinavië is het maar 1 op 4, en in onze ziekenhuizen is er maar één verpleegkundige voor 9,4 patiënten. Een gedetineerde kost ons 146,50 euro per dag (de tweede hoogste dagprijs van gans Europa) en ze zijn momenteel met 10.883. 57% daarvan is recidivist en het overgrote deel heeft buitenlandse roots.
Sedert het Committee for the Prevention of Torture (CPT) onder leiding van Mykola Gnatovsky (jawel, een Oekraïner) in onze bajesen is gepasseerd kregen de gedetineerden langzaamaan meer rechten dan hun bewakers. Voor een naaktfouillering naar drugs hebben de cipiers bijvoorbeeld de toestemming van de directie nodig, terwijl een derde van de gedetineerden drugs gebruikt.Wat is het volgende? Dat ze enkel nog op zalvende toon aan een crimineel mogen vragen om braaf te zijn, terwijl ze zelf een gebroken oogkas geschopt worden? Druggebruik en criminaliteit gaan hand in hand. Meer dan 10% van de Belgische gedetineerden die aangaven ooit heroïne gebruikt te hebben, vertellen dat ze het goedje in de gevangenis zijn beginnen te gebruiken.
Ondertussen staat op elke gang staat een klachtenbus waardoor cipiers bij de minste klacht of verdachtmaking door een 'criminele inmate' en zijn pro-deo advocaat voor de Raad of de Commissie van Toezicht moeten verschijnen, en hun directie verstek geeft met het alibi van doorgeschoten juridische principes. De tastbare voordelen voor een misdadiger om hulpeloos te schijnen, zijn tegenwoordig zo groot dat hij maar weinig aanmoediging nodig heeft om zich zo te gedragen.
In elke bak zitten rotte appels, ook bij onze ordehandhavers, en dit moet gecontroleerd worden. Maar als je eerder de arm der wet amputeert dan hem te versterken om de misdaad te bestrijden, belazer je de kluit en ondermijn je de rechtsstaat.

De Decker in een vrije brulboei die zich noch door de koning noch door zijn lakeien de mond laat snoeren.
Hopelijk krijgt het politiek correcte tribunaal hem niet kapot en groeit zijn aanhang.

Knuppel · 2 september 2020, 07:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

Het overlijden van de Slovaak legt het juiste probleem bloot,
België en haar justitie draait vierkant

Op 2 juli 2018 is de Slovaakse ambassadeur formeel: toenmalig minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) is persoonlijk ingelicht over de zaak-Chovanec. Vandaag wil hij dat evenwel niet herhalen. “Dit was het moeilijkste dossier van mijn diplomatieke carrière”, zegt hij in onze zusterkrant De Standaard, dat het verslag kon inkijken. Bron: GVA

“Ik heb maandenlang alle mogelijke ministeries gecontacteerd”

Het komt er op neer dat je van het kastje naar de muur gestuurd wordt.

Correctie. Niet alleen Jambon was slechts ingelicht over wat de politie van Charelroi kwijt wilden. De zwaarwichtigste feiten werden verzwegen.

N-Vb · 2 september 2020, 17:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Correctie. Niet alleen Jambon was slechts ingelicht over wat de politie van Charelroi kwijt wilden. De zwaarwichtigste feiten werden verzwegen.

Dat klopt, maar het gaat hier vooral over de slechte werking van justitie in het algemeen; geen controle op rechters,..

en Geens is volgens mij ook een voddeman

N-Vb · 2 september 2020, 17:40

10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten'
Uit Knack van 02/09/2020

Bron : Knack
Michel Vandersmissen Jan Lippens

'Sommige magistraten hebben zo veel nevenfuncties, dat het de kwaliteit van hun werk in het gedrang brengt.' Dat zegt Marc Sterkens (56), kamervoorzitter van het hof van beroep in Antwerpen. Knack deed een kleine rondvraag en stuitte niet alleen op veel discretie over wie wat doet als nevenjob, maar ook op forse kritiek op regelrechte misbruiken.

10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten'
'Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast.'

Traditioneel wordt begin september het gerechtelijk jaar geopend met plechtige redevoeringen. Vaak grijpt de magistratuur dat moment aan om kritische bedenkingen bij het justitiebeleid te formuleren. Maar de kritiek op de magistratuur zelf is de laatste tijd ook niet van de lucht. Symptomatisch was een incident vorige week bij het hof van beroep in Brussel. Een advocaat had een pleitdatum gevraagd en kreeg tot zijn verbijstering te horen dat zijn zaak op z'n vroegst in september 2026 kan worden gepleit.

Maar er was ook beklijvendere kritiek. Begin dit jaar haalden de ouders van Julie Van Espen, de 23-jarige studente die op 4 mei 2019 in Antwerpen werd vermoord, snoeihard uit in een open brief aan de koning. Ze schreven dat hun dochter vandaag nog in leven zou zijn als justitie adequaat had gewerkt. Eerder had een audit van de Hoge Raad voor de Justitie (HRJ) al gewezen op de vele 'disfuncties' in dat dossier. Ook in het ophefmakende 'euthanasieproces' over Tine Nys in Gent viel er heel wat aan te merken op het bochtenwerk van het Openbaar Ministerie.

Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe.

Jan Nolf, erevrederechter
En vooraan in de actualiteit zitten twee zaken die vragen oproepen over de onafhankelijkheid en efficiëntie van het gerecht. Rond de zogenoemde Reuzegomzaak - waarbij leden van de Leuvense studentenclub Reuzegom, onder wie de zoon van een magistraat, worden vervolgd voor de dood van student Sanda Dia - hangt een ons-kent-onssfeertje, suggereerde Sven Mary, advocaat van de familie van het slachtoffer, vorige week in Knack. En dan is er het gerechtelijk onderzoek naar het dodelijke politiegeweld op Jozef Chovanec in een cel in Charleroi. Dat sleepte al twee en een half jaar aan... tot de gruwelbeelden in de media uitlekten. Het bracht advocaat Hugo Lamon ertoe om zich in een recente column hardop af te vragen of 'een volledige crash van justitie' niet langer uit te sluiten valt.

De gerechtelijke wereld reageert op kritiek doorgaans met het argument dat justitie te weinig mensen en middelen heeft, waardoor magistraten haast permanent overbelast zijn. Maar klopt dat wel? Want van de goed 2600 magistraten - rechters en leden van het Openbaar Ministerie - in België heeft een niet gering aantal kennelijk nog voldoende tijd over om bij te klussen. Knack kon een lijst inkijken met een paar honderd nevenfuncties die magistraten uitoefenen, naast hun voltijdse baan. Sommige van die functies zijn betaald. De lijst is overigens allesbehalve volledig, en bij het departement Justitie heeft niemand zicht op wie wat precies doet.

Marc Sterkens, kamervoorzitter bij het hof van beroep in Antwerpen, is een van de weinige magistraten die bereid zijn openlijk over die nevenfuncties te praten. Collega-magistraten wilden vaak alleen anoniem hun mening kwijt. Met de steun van de Hoge Raad voor de Justitie heeft Sterkens de afgelopen jaren de praktijk van het bijklussen in België vergeleken met die in Nederland, Denemarken en Noorwegen. In Nederland, bijvoorbeeld, mogen rechters in principe alleen buiten de werkuren bijklussen. 'Terwijl ik het hier bij ons als parketmagistraat meemaakte dat ik zeven maanden moest wachten op een rechterlijke uitspraak', zegt Sterkens. 'Toen ik bij collega's informeerde hoe dat kon, werd me gezegd dat de tijdrovende bezoldigde nevenfuncties van die magistraat de oorzaak waren. Ik stel me daar vragen bij.'

Sterkens noemt het onderwerp 'zeer explosief', niet alleen omdat nevenfuncties wijdverspreid zijn, maar ook omdat er in België geen enkele transparantie over bestaat.

Christian Denoyelle, voorzitter van de Hoge Raad voor de Justitie, bevestigt dat niemand precies weet hoeveel magistraten bijklussen, waar ze dat doen of hoeveel ze verdienen. 'Ik ken wel die provisoire lijst van bijna 300 comités en commissies waarin magistraten zitten, maar ze is volledig noch actueel. Sportfederaties waarin heel wat rechters actief zijn, staan bijvoorbeeld niet op die lijst. Het is evenmin duidelijk hoe vaak die comités samenkomen of hoeveel vergoedingen er worden betaald.'

Een magistraat spreekt off the record tegen dat zowat alle magistraten overwerkt zijn. 'Dat is absoluut niet zo. Sommigen houden dat beeld wel graag in stand. Er zijn vrederechters die overstelpt worden door dossiers, maar er zijn er nog meer met heel veel vrije tijd. Ook sommige rechters in arbeidsrechtbanken hebben een zalig leventje omdat ze te weinig werk hebben. Anderen, zoals familierechters, hebben wel te veel werk, al hangt dat af van het gerechtelijk arrondissement waar ze zetelen.'

Die grote verschillen zijn volgens de rechter een van de redenen waarom werklastmetingen maar niet ingevoerd raken. 'Want dan kom je te weten wie hard werkt en wie er de kantjes afloopt en gaat golfen tijdens de werkuren.' (lacht)

Bij het Antwerpse hof van beroep liep in de jaren 2005-2010 een proefproject om de werklast te vergelijken met collega's in Bergen. In die periode was het nationale gemiddelde van de vijf hoven van beroep 85 arresten per jaar per magistraat. In Antwerpen leverden sommige magistraten meer dan honderd arresten per jaar. In Bergen kwam men gemiddeld niet aan de helft daarvan. Het proefproject in Bergen werd afgevoerd.

De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter.

Een anonieme collega drukt het scherp uit: 'We zijn zeker met genoeg magistraten om al het werk te doen, en wellicht zelfs met te veel. Alleen zit niet altijd iedereen op de juiste plaats. Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast. De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter. We vinden blijkbaar dat we ons werk goed doen zoals het nu loopt.'

Wat mag en wat niet?
Rechters moeten onafhankelijk en onpartijdig zijn. Artikel 292 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek bepalen dat magistraten niet mogen cumuleren (zogenaamde 'onverenigbaarheden'). Politieke en administratieve functies of betaalde ambten als notaris, gerechtsdeurwaarder of advocaat kunnen niet. Ook militaire en geestelijke functies zijn uitgesloten.

Handel drijven in de rechtbank is vanzelfsprekend evenmin toegelaten. Dominique Renotte, substituut-procureur in Limburg, werd vorig jaar gearresteerd op verdenking van commerciële handel in oldtimers, fraude en witwassen. Renotte werd er naar verluidt zelfs op betrapt dat hij tijdens rechtszittingen op zijn laptop auto's verhandelde. Hoewel het onderzoek van het parket-generaal nog steeds loopt, is de magistraat in alle stilte sinds eind juli toch weer in functie.

Wat wel kan, mét toestemming van de minister van Justitie, zijn onderwijsopdrachten of 'detachering' naar commissies die toezicht houden op een openbare instelling, zoals het Comité P, of naar internationale instellingen, zoals het Internationaal Strafhof in Den Haag. Dat geldt zowel voor de zittende (rechters) als de staande (leden van het Openbaar Ministerie) magistratuur.

Maar afgezien van die officiële opdrachten, die vaak door de wetgever zijn verplicht, vervullen magistraten ook nevenfuncties in het bestuur van sportfederaties, zorginstellingen, beroepsverenigingen van bedrijfsjuristen, revisoren, aannemers en boekhouders, vrije beroepen van dierenartsen, architecten, artsen, apothekers enzovoort.

Sterkens schat het percentage magistraten met nevenfuncties op tien tot twintig procent. 'Ik heb zelf ook nevenfuncties,' geeft hij toe, 'maar dat zijn geen wekelijkse of maandelijks terugkerende bezigheden. Ik heb die boot altijd afgehouden omdat het de kwaliteit van mijn werk zou aantasten. Ik geef dus geen les, zit niet in commissies, maar ik ben wel lid van enkele redacties van juridische bladen. In mijn vrije tijd schrijf ik graag over mijn vakgebied, en daar word ik deels voor vergoed. Ik heb de afgelopen 27 jaar ruim honderd juridische teksten gepubliceerd.'

Sommige nevenfuncties zijn onbezoldigd, maar een groot aantal wordt wel vergoed. Vaak gaat het om zitpenningen van 250 ?* 300 euro per vergadering, plus een kostenvergoeding. Volgens een ingewijde verdienen sommige rechters zo per jaar tienduizenden euro's bij. Ter illustratie: een rechter in de rechtbank van eerste aanleg verdient tussen 5517 euro (startersloon) en 8947 euro bruto (27 jaar anciënniteit), een onderzoeksrechter tussen 6117 en 9547 euro.

Voor officiële nevenfuncties is er in ons land een wettelijke beperking: je mag er maximaal twee hebben en die mogen niet meer opbrengen dan een tiende van de bruto jaarwedde van je hoofdambt als magistraat. Maar voor alle andere, niet-officiële nevenfuncties is er geen wettelijk maximum.

Risico op belangenvermenging
Om een begin van overzicht te krijgen deed de Hoge Raad voor de Justitie enkele jaren geleden een audit over het personeelsbeheer bij de dertien rechtbanken van eerste aanleg. Voorzitter Denoyelle: 'Daaruit bleek dat sommige korpschefs een behoorlijk zicht hadden op de nevenfuncties van hun rechters en andere totaal niet. Daarom stuurden we in 2017 een aanbeveling naar alle rechtbanken van eerste aanleg om een register aan te leggen. Dat is intussen gebeurd.'

Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?*ét bijklussen.

Ere-vrederechter Jan Nolf
Ondanks die aanbeveling weet de HRJ nog altijd niet welke rechter welke nevenfuncties uitoefent. Pottenkijkers worden blijkbaar niet geduld, maar volgens Denoyelle zal dat veranderen. 'Wie kandideert om magistraat te worden of om bevorderd te worden, moet sinds kort ook zijn nevenfuncties opgeven.'

Zouden niet alle rechtbanken en hoven zo'n register moeten hebben? Denoyelle antwoordt diplomatisch: 'Dat is het overwegen waard, net zoals de aangifte van de inkomsten.'

Volgens Denoyelle worden magistraten vooral voor nevenfuncties gevraagd wegens hun expertise: 'Rechters zijn het gewoon om met procedures om te gaan, en in sommige gevallen geeft het ook enig prestige aan zo'n organisatie.' Sterkens beaamt dat: 'Een rechter wordt soms als lid gevraagd omdat dat een vereniging een zekere uitstraling oplevert. Maar het vertrouwen dat een magistraat uitstraalt, kan misbruikt worden door mensen die er voor zichzelf of hun club voordeel uit willen halen. Daar moeten we oog voor hebben.'

Populaire nevenfuncties zijn onderwijsopdrachten. Daar ziet Denoyelle geen graten in. 'Op die manier kan een rechter zijn praktijkervaring doorgeven.'

Ere-vrederechter Jan Nolf denkt daar anders over: 'Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?*ét bijklussen. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe.'

In Nederland mogen rechters bijvoorbeeld geen les meer geven aan advocaten, omdat de onafhankelijkheid van de rechter daardoor in het gedrang kan komen. 'Ik vind dat risico op belangenvermenging beperkt', reageert Denoyelle. 'Het is toch niet omdat je een middag lesgeeft aan een groep advocaten dat je hen enkele jaren later voor je rechtbank niet objectief en onpartijdig zou behandelen? Bovendien is een rechter deontologisch verplicht om zich terug te trekken uit een zaak wanneer er kans is op belangenvermenging.'

Een recent voorbeeld daarvan was het gerechtelijk onderzoek naar corruptie bij voetbalmakelaars en -clubs. Onderzoeksrechter Joris Raskin bleek als nevenbaan ook lid te zijn van de licentiecommissie van de Belgische Voetbalbond. Hij had dat niet vermeld en werd daarom gewraakt door advocaat Hans Rieder.

Nolf vertelt een anekdote over een wel heel bijzondere nevenjob, waarbij een advocaat zijn zogenaamde conclusies (de juridische argumentatie in een dossier) liet schrijven door een bevriend magistraat die hij daarvoor betaalde. Het verhaal werd aan Knack door een tweede bron bevestigd. Een klacht daarover werd toegedekt.

De Hoge Raad voor de Justitie publiceerde in 2012, samen met de Adviesraad van de Magistratuur, de Gids voor de magistraten als deontologische leidraad, maar de werkethiek voor magistraten blijft al bij al redelijk flou.

Sterkens stelt dat nevenfuncties zeer waardevol kunnen zijn zolang ze gepaard gaan met openheid, want die is van essentieel belang voor het vertrouwen van het publiek. 'Toen Noorwegen in 2002 toelating en registratie van nevenfuncties verplicht maakte, leidde dat zelfs tot gerechtelijke procedures door magistraten en uiteindelijk tot minder magistraten met nevenfuncties. Mijn Noorse collega's zijn hun transparante systeem inmiddels gewoon omdat de Noorse samenleving nu eenmaal sterk op vertrouwen gebaseerd is.'

Magistraten zitten ook in het bestuur van privé-instellingen zoals woonzorgcentra. Denoyelle: 'Ook in zijn vrije tijd is een rechter magistraat en moet hij of zij oppassen. Maar hij of zij mag zich ook engageren voor de goede zaak. Men zegt toch dat rechters uit hun ivoren toren moeten komen? Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd, is zijn zaak.'

Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis.

Ere-vrederechter Jan Nolf
Marc Sterkens is het met dat laatste niet eens: 'Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd is n?*ét geheel zijn zaak. De officiële leidraad in Nederland is daarover heel duidelijk. Die stelt dat nevenfuncties in algemene zin wenselijk zijn, want maatschappelijke ervaring is onontbeerlijk om als rechter goed te kunnen functioneren. Maar wat schadelijk is voor de goede gang van zaken of voor het vertrouwen in de rechtspraak kan niet, aldus die leidraad.'

Een nevenfunctie opnemen in een verzorgingsinstelling vindt Sterkens 'delicaat': 'Het zijn vaak vzw's die werken met overheidssubsidies en dus afhankelijk zijn van politieke en bestuursrechtelijke beslissingen. Alles wat met subsidies en investeringen te maken heeft, kan je in de problemen brengen. Ik ben ooit gevraagd voor een schoolbestuur, maar ik heb dat geweigerd. Ik zou, als strafrechter, ook nooit actief willen zijn in bestuursorganen van sportorganisaties. Daarvoor heb ik in mijn dagelijkse praktijk te veel dossiers gezien van trainers en instructeurs die voor seksuele misdrijven vervolgd werden.'

Meer transparantie
'Het fundamentele probleem', zegt Jan Nolf, 'is dat magistraten van zichzelf vinden dat ze onafhankelijk zijn en dat niemand zich ermee hoort te bemoeien hoe ze hun werk doen. Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis.'

Rechter Sterkens vindt twee zaken van wezenlijk belang voor een zittend magistraat: vertrouwen en afstand houden. 'Ons vak moet integriteit uitstralen. Gezagsdragers, ook rechters, worden vandaag nu eenmaal door de media en de bevolking kritischer bekeken. Die bijzondere publieke gevoeligheid zal niet afnemen. Het is overigens kenschetsend dat in Nederland, Denemarken en Noorwegen de pers de nevenfuncties van gezagsdragers, en dus ook van magistraten, nauwgezet opvolgt en onregelmatigheden meldt.'

Een anonieme magistraat klinkt nog cassanter: 'Als rechterlijke macht moet je de samenleving tonen dat je zuiver op de graat bent. De bevolking moet weten dat wie haar beoordeelt dat onafhankelijk en onpartijdig doet. De rechterlijke macht is in feite de rots in de branding van de democratie, maar tegelijk ook de enige macht die over haar functies en inkomsten geen openheid geeft. De wetgevende en uitvoerende macht hebben daar regels voor. Als magistraten die ook zouden hebben, dan hadden we meteen argumenten om te bewijzen dat we te weinig middelen hebben in vergelijking met de andere machten.'

Er zijn ooit voorzichtige pogingen ondernomen tot meer transparantie, maar die stierven tien jaar geleden al een stille dood. Het Hof van Cassatie vermeldde van 2003 tot 2009 in zijn jaarverslag de nevenactiviteiten van zijn leden, maar niet per magistraat. Het parket-generaal bij Cassatie deed dat ook vanaf 2005, maar ook niet per parketmagistraat.

In 2015 diende Kamerlid Servais Verherstraeten (CD&V) een wetsvoorstel in 'ter bevordering van een transparante en onpartijdige rechter'. Het voorstel voorzag in de aangifte bij het Rekenhof van nevenfuncties, net zoals voor ministers, parlementsleden en hoge ambtenaren, met vermelding of ze al dan niet bezoldigd zijn. De Hoge Raad voor de Justitie zou een controlerende rol krijgen. Over het voorstel is nooit gestemd.

Op 22 oktober 2019 diende Verherstraeten een nieuw wetsvoorstel in, dit keer over de detachering van parketmagistraten. Die werken nu ook voor ministeriële kabinetten en beleidscellen. Daar kwam felle kritiek op na de zaak-Fortis, omdat kabinetsfuncties uiteraard tot informele contacten leiden die 'de scheiding der machten in het gedrang kunnen brengen'. Het voorstel wil detachering beperken tot de departementen Justitie en Binnenlandse Zaken. Afwachten of dit nieuwe voorstel ooit wet wordt.

'In Nederland', zegt Marc Sterkens tot slot, 'verscheen in 1996 een rapport over de integriteit van de rechterlijke macht. Een artikel daarover had als titel "De rechterlijke macht: een gilde op drift!" Ik zit écht niet te wachten op een Belgische versie daarvan. Politici vinden transparantie bij justitie blijkbaar niet belangrijk genoeg. Het is een kwestie van prioriteiten, vermoed ik. Misschien moet er eerst een groot schandaal rond nevenfuncties van magistraten uitbreken voor de wetgever ingrijpt?'

------------------
Rechters en onderzoeksrechters proberen alle werk dat binnenkomt te seponeren, ze weigeren soms onderzoeken te doen, de burger blijft in de kou staan

Xenophon · 2 september 2020, 18:01

We vatten samen, macht corrumpeert enz...

Anselmo · 2 september 2020, 18:15

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten'
Uit Knack van 02/09/2020

Bron : Knack
Michel Vandersmissen Jan Lippens

....

In 2015 diende Kamerlid Servais Verherstraeten (CD&V) een wetsvoorstel in 'ter bevordering van een transparante en onpartijdige rechter'. Het voorstel voorzag in de aangifte bij het Rekenhof van nevenfuncties, net zoals voor ministers, parlementsleden en hoge ambtenaren, met vermelding of ze al dan niet bezoldigd zijn. De Hoge Raad voor de Justitie zou een controlerende rol krijgen. Over het voorstel is nooit gestemd.

Op 22 oktober 2019 diende Verherstraeten een nieuw wetsvoorstel in, dit keer over de detachering van parketmagistraten. Die werken nu ook voor ministeriële kabinetten en beleidscellen. Daar kwam felle kritiek op na de zaak-Fortis, omdat kabinetsfuncties uiteraard tot informele contacten leiden die 'de scheiding der machten in het gedrang kunnen brengen'. Het voorstel wil detachering beperken tot de departementen Justitie en Binnenlandse Zaken. Afwachten of dit nieuwe voorstel ooit wet wordt.

....

Politici vinden transparantie bij justitie blijkbaar niet belangrijk genoeg. Het is een kwestie van prioriteiten, vermoed ik. Misschien moet er eerst een groot schandaal rond nevenfuncties van magistraten uitbreken voor de wetgever ingrijpt?'

Hoe wil je dat via het parlement veranderen?

Het parlement is vergeven van de juristen op haar banken en die gaan hun eigen nest niet bevuilen.
In die wereld kent iedereen iedereen en men gaat de eigen "familie" toch niet benadelen.

Boduo · 2 september 2020, 21:49

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten'
Uit Knack van 02/09/2020

Bron : Knack
Michel Vandersmissen Jan Lippens

'Sommige magistraten hebben zo veel nevenfuncties, dat het de kwaliteit van hun werk in het gedrang brengt.' Dat zegt Marc Sterkens (56), kamervoorzitter van het hof van beroep in Antwerpen. Knack deed een kleine rondvraag en stuitte niet alleen op veel discretie over wie wat doet als nevenjob, maar ook op forse kritiek op regelrechte misbruiken.

10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten'
'Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast.'

Traditioneel wordt begin september het gerechtelijk jaar geopend met plechtige redevoeringen. Vaak grijpt de magistratuur dat moment aan om kritische bedenkingen bij het justitiebeleid te formuleren. Maar de kritiek op de magistratuur zelf is de laatste tijd ook niet van de lucht. Symptomatisch was een incident vorige week bij het hof van beroep in Brussel. Een advocaat had een pleitdatum gevraagd en kreeg tot zijn verbijstering te horen dat zijn zaak op z'n vroegst in september 2026 kan worden gepleit.

Maar er was ook beklijvendere kritiek. Begin dit jaar haalden de ouders van Julie Van Espen, de 23-jarige studente die op 4 mei 2019 in Antwerpen werd vermoord, snoeihard uit in een open brief aan de koning. Ze schreven dat hun dochter vandaag nog in leven zou zijn als justitie adequaat had gewerkt. Eerder had een audit van de Hoge Raad voor de Justitie (HRJ) al gewezen op de vele 'disfuncties' in dat dossier. Ook in het ophefmakende 'euthanasieproces' over Tine Nys in Gent viel er heel wat aan te merken op het bochtenwerk van het Openbaar Ministerie.

Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe.

Jan Nolf, erevrederechter
En vooraan in de actualiteit zitten twee zaken die vragen oproepen over de onafhankelijkheid en efficiëntie van het gerecht. Rond de zogenoemde Reuzegomzaak - waarbij leden van de Leuvense studentenclub Reuzegom, onder wie de zoon van een magistraat, worden vervolgd voor de dood van student Sanda Dia - hangt een ons-kent-onssfeertje, suggereerde Sven Mary, advocaat van de familie van het slachtoffer, vorige week in Knack. En dan is er het gerechtelijk onderzoek naar het dodelijke politiegeweld op Jozef Chovanec in een cel in Charleroi. Dat sleepte al twee en een half jaar aan... tot de gruwelbeelden in de media uitlekten. Het bracht advocaat Hugo Lamon ertoe om zich in een recente column hardop af te vragen of 'een volledige crash van justitie' niet langer uit te sluiten valt.

De gerechtelijke wereld reageert op kritiek doorgaans met het argument dat justitie te weinig mensen en middelen heeft, waardoor magistraten haast permanent overbelast zijn. Maar klopt dat wel? Want van de goed 2600 magistraten - rechters en leden van het Openbaar Ministerie - in België heeft een niet gering aantal kennelijk nog voldoende tijd over om bij te klussen. Knack kon een lijst inkijken met een paar honderd nevenfuncties die magistraten uitoefenen, naast hun voltijdse baan. Sommige van die functies zijn betaald. De lijst is overigens allesbehalve volledig, en bij het departement Justitie heeft niemand zicht op wie wat precies doet.

Marc Sterkens, kamervoorzitter bij het hof van beroep in Antwerpen, is een van de weinige magistraten die bereid zijn openlijk over die nevenfuncties te praten. Collega-magistraten wilden vaak alleen anoniem hun mening kwijt. Met de steun van de Hoge Raad voor de Justitie heeft Sterkens de afgelopen jaren de praktijk van het bijklussen in België vergeleken met die in Nederland, Denemarken en Noorwegen. In Nederland, bijvoorbeeld, mogen rechters in principe alleen buiten de werkuren bijklussen. 'Terwijl ik het hier bij ons als parketmagistraat meemaakte dat ik zeven maanden moest wachten op een rechterlijke uitspraak', zegt Sterkens. 'Toen ik bij collega's informeerde hoe dat kon, werd me gezegd dat de tijdrovende bezoldigde nevenfuncties van die magistraat de oorzaak waren. Ik stel me daar vragen bij.'

Sterkens noemt het onderwerp 'zeer explosief', niet alleen omdat nevenfuncties wijdverspreid zijn, maar ook omdat er in België geen enkele transparantie over bestaat.

Christian Denoyelle, voorzitter van de Hoge Raad voor de Justitie, bevestigt dat niemand precies weet hoeveel magistraten bijklussen, waar ze dat doen of hoeveel ze verdienen. 'Ik ken wel die provisoire lijst van bijna 300 comités en commissies waarin magistraten zitten, maar ze is volledig noch actueel. Sportfederaties waarin heel wat rechters actief zijn, staan bijvoorbeeld niet op die lijst. Het is evenmin duidelijk hoe vaak die comités samenkomen of hoeveel vergoedingen er worden betaald.'

Een magistraat spreekt off the record tegen dat zowat alle magistraten overwerkt zijn. 'Dat is absoluut niet zo. Sommigen houden dat beeld wel graag in stand. Er zijn vrederechters die overstelpt worden door dossiers, maar er zijn er nog meer met heel veel vrije tijd. Ook sommige rechters in arbeidsrechtbanken hebben een zalig leventje omdat ze te weinig werk hebben. Anderen, zoals familierechters, hebben wel te veel werk, al hangt dat af van het gerechtelijk arrondissement waar ze zetelen.'

Die grote verschillen zijn volgens de rechter een van de redenen waarom werklastmetingen maar niet ingevoerd raken. 'Want dan kom je te weten wie hard werkt en wie er de kantjes afloopt en gaat golfen tijdens de werkuren.' (lacht)

Bij het Antwerpse hof van beroep liep in de jaren 2005-2010 een proefproject om de werklast te vergelijken met collega's in Bergen. In die periode was het nationale gemiddelde van de vijf hoven van beroep 85 arresten per jaar per magistraat. In Antwerpen leverden sommige magistraten meer dan honderd arresten per jaar. In Bergen kwam men gemiddeld niet aan de helft daarvan. Het proefproject in Bergen werd afgevoerd.

De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter.

Een anonieme collega drukt het scherp uit: 'We zijn zeker met genoeg magistraten om al het werk te doen, en wellicht zelfs met te veel. Alleen zit niet altijd iedereen op de juiste plaats. Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast. De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter. We vinden blijkbaar dat we ons werk goed doen zoals het nu loopt.'

Wat mag en wat niet?
Rechters moeten onafhankelijk en onpartijdig zijn. Artikel 292 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek bepalen dat magistraten niet mogen cumuleren (zogenaamde 'onverenigbaarheden'). Politieke en administratieve functies of betaalde ambten als notaris, gerechtsdeurwaarder of advocaat kunnen niet. Ook militaire en geestelijke functies zijn uitgesloten.

Handel drijven in de rechtbank is vanzelfsprekend evenmin toegelaten. Dominique Renotte, substituut-procureur in Limburg, werd vorig jaar gearresteerd op verdenking van commerciële handel in oldtimers, fraude en witwassen. Renotte werd er naar verluidt zelfs op betrapt dat hij tijdens rechtszittingen op zijn laptop auto's verhandelde. Hoewel het onderzoek van het parket-generaal nog steeds loopt, is de magistraat in alle stilte sinds eind juli toch weer in functie.

Wat wel kan, mét toestemming van de minister van Justitie, zijn onderwijsopdrachten of 'detachering' naar commissies die toezicht houden op een openbare instelling, zoals het Comité P, of naar internationale instellingen, zoals het Internationaal Strafhof in Den Haag. Dat geldt zowel voor de zittende (rechters) als de staande (leden van het Openbaar Ministerie) magistratuur.

Maar afgezien van die officiële opdrachten, die vaak door de wetgever zijn verplicht, vervullen magistraten ook nevenfuncties in het bestuur van sportfederaties, zorginstellingen, beroepsverenigingen van bedrijfsjuristen, revisoren, aannemers en boekhouders, vrije beroepen van dierenartsen, architecten, artsen, apothekers enzovoort.

Sterkens schat het percentage magistraten met nevenfuncties op tien tot twintig procent. 'Ik heb zelf ook nevenfuncties,' geeft hij toe, 'maar dat zijn geen wekelijkse of maandelijks terugkerende bezigheden. Ik heb die boot altijd afgehouden omdat het de kwaliteit van mijn werk zou aantasten. Ik geef dus geen les, zit niet in commissies, maar ik ben wel lid van enkele redacties van juridische bladen. In mijn vrije tijd schrijf ik graag over mijn vakgebied, en daar word ik deels voor vergoed. Ik heb de afgelopen 27 jaar ruim honderd juridische teksten gepubliceerd.'

Sommige nevenfuncties zijn onbezoldigd, maar een groot aantal wordt wel vergoed. Vaak gaat het om zitpenningen van 250 ?* 300 euro per vergadering, plus een kostenvergoeding. Volgens een ingewijde verdienen sommige rechters zo per jaar tienduizenden euro's bij. Ter illustratie: een rechter in de rechtbank van eerste aanleg verdient tussen 5517 euro (startersloon) en 8947 euro bruto (27 jaar anciënniteit), een onderzoeksrechter tussen 6117 en 9547 euro.

Voor officiële nevenfuncties is er in ons land een wettelijke beperking: je mag er maximaal twee hebben en die mogen niet meer opbrengen dan een tiende van de bruto jaarwedde van je hoofdambt als magistraat. Maar voor alle andere, niet-officiële nevenfuncties is er geen wettelijk maximum.

Risico op belangenvermenging
Om een begin van overzicht te krijgen deed de Hoge Raad voor de Justitie enkele jaren geleden een audit over het personeelsbeheer bij de dertien rechtbanken van eerste aanleg. Voorzitter Denoyelle: 'Daaruit bleek dat sommige korpschefs een behoorlijk zicht hadden op de nevenfuncties van hun rechters en andere totaal niet. Daarom stuurden we in 2017 een aanbeveling naar alle rechtbanken van eerste aanleg om een register aan te leggen. Dat is intussen gebeurd.'

Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?*ét bijklussen.

Ere-vrederechter Jan Nolf
Ondanks die aanbeveling weet de HRJ nog altijd niet welke rechter welke nevenfuncties uitoefent. Pottenkijkers worden blijkbaar niet geduld, maar volgens Denoyelle zal dat veranderen. 'Wie kandideert om magistraat te worden of om bevorderd te worden, moet sinds kort ook zijn nevenfuncties opgeven.'

Zouden niet alle rechtbanken en hoven zo'n register moeten hebben? Denoyelle antwoordt diplomatisch: 'Dat is het overwegen waard, net zoals de aangifte van de inkomsten.'

Volgens Denoyelle worden magistraten vooral voor nevenfuncties gevraagd wegens hun expertise: 'Rechters zijn het gewoon om met procedures om te gaan, en in sommige gevallen geeft het ook enig prestige aan zo'n organisatie.' Sterkens beaamt dat: 'Een rechter wordt soms als lid gevraagd omdat dat een vereniging een zekere uitstraling oplevert. Maar het vertrouwen dat een magistraat uitstraalt, kan misbruikt worden door mensen die er voor zichzelf of hun club voordeel uit willen halen. Daar moeten we oog voor hebben.'

Populaire nevenfuncties zijn onderwijsopdrachten. Daar ziet Denoyelle geen graten in. 'Op die manier kan een rechter zijn praktijkervaring doorgeven.'

Ere-vrederechter Jan Nolf denkt daar anders over: 'Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?*ét bijklussen. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe.'

In Nederland mogen rechters bijvoorbeeld geen les meer geven aan advocaten, omdat de onafhankelijkheid van de rechter daardoor in het gedrang kan komen. 'Ik vind dat risico op belangenvermenging beperkt', reageert Denoyelle. 'Het is toch niet omdat je een middag lesgeeft aan een groep advocaten dat je hen enkele jaren later voor je rechtbank niet objectief en onpartijdig zou behandelen? Bovendien is een rechter deontologisch verplicht om zich terug te trekken uit een zaak wanneer er kans is op belangenvermenging.'

Een recent voorbeeld daarvan was het gerechtelijk onderzoek naar corruptie bij voetbalmakelaars en -clubs. Onderzoeksrechter Joris Raskin bleek als nevenbaan ook lid te zijn van de licentiecommissie van de Belgische Voetbalbond. Hij had dat niet vermeld en werd daarom gewraakt door advocaat Hans Rieder.

Nolf vertelt een anekdote over een wel heel bijzondere nevenjob, waarbij een advocaat zijn zogenaamde conclusies (de juridische argumentatie in een dossier) liet schrijven door een bevriend magistraat die hij daarvoor betaalde. Het verhaal werd aan Knack door een tweede bron bevestigd. Een klacht daarover werd toegedekt.

De Hoge Raad voor de Justitie publiceerde in 2012, samen met de Adviesraad van de Magistratuur, de Gids voor de magistraten als deontologische leidraad, maar de werkethiek voor magistraten blijft al bij al redelijk flou.

Sterkens stelt dat nevenfuncties zeer waardevol kunnen zijn zolang ze gepaard gaan met openheid, want die is van essentieel belang voor het vertrouwen van het publiek. 'Toen Noorwegen in 2002 toelating en registratie van nevenfuncties verplicht maakte, leidde dat zelfs tot gerechtelijke procedures door magistraten en uiteindelijk tot minder magistraten met nevenfuncties. Mijn Noorse collega's zijn hun transparante systeem inmiddels gewoon omdat de Noorse samenleving nu eenmaal sterk op vertrouwen gebaseerd is.'

Magistraten zitten ook in het bestuur van privé-instellingen zoals woonzorgcentra. Denoyelle: 'Ook in zijn vrije tijd is een rechter magistraat en moet hij of zij oppassen. Maar hij of zij mag zich ook engageren voor de goede zaak. Men zegt toch dat rechters uit hun ivoren toren moeten komen? Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd, is zijn zaak.'

Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis.

Ere-vrederechter Jan Nolf
Marc Sterkens is het met dat laatste niet eens: 'Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd is n?*ét geheel zijn zaak. De officiële leidraad in Nederland is daarover heel duidelijk. Die stelt dat nevenfuncties in algemene zin wenselijk zijn, want maatschappelijke ervaring is onontbeerlijk om als rechter goed te kunnen functioneren. Maar wat schadelijk is voor de goede gang van zaken of voor het vertrouwen in de rechtspraak kan niet, aldus die leidraad.'

Een nevenfunctie opnemen in een verzorgingsinstelling vindt Sterkens 'delicaat': 'Het zijn vaak vzw's die werken met overheidssubsidies en dus afhankelijk zijn van politieke en bestuursrechtelijke beslissingen. Alles wat met subsidies en investeringen te maken heeft, kan je in de problemen brengen. Ik ben ooit gevraagd voor een schoolbestuur, maar ik heb dat geweigerd. Ik zou, als strafrechter, ook nooit actief willen zijn in bestuursorganen van sportorganisaties. Daarvoor heb ik in mijn dagelijkse praktijk te veel dossiers gezien van trainers en instructeurs die voor seksuele misdrijven vervolgd werden.'

Meer transparantie
'Het fundamentele probleem', zegt Jan Nolf, 'is dat magistraten van zichzelf vinden dat ze onafhankelijk zijn en dat niemand zich ermee hoort te bemoeien hoe ze hun werk doen. Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis.'

Rechter Sterkens vindt twee zaken van wezenlijk belang voor een zittend magistraat: vertrouwen en afstand houden. 'Ons vak moet integriteit uitstralen. Gezagsdragers, ook rechters, worden vandaag nu eenmaal door de media en de bevolking kritischer bekeken. Die bijzondere publieke gevoeligheid zal niet afnemen. Het is overigens kenschetsend dat in Nederland, Denemarken en Noorwegen de pers de nevenfuncties van gezagsdragers, en dus ook van magistraten, nauwgezet opvolgt en onregelmatigheden meldt.'

Een anonieme magistraat klinkt nog cassanter: 'Als rechterlijke macht moet je de samenleving tonen dat je zuiver op de graat bent. De bevolking moet weten dat wie haar beoordeelt dat onafhankelijk en onpartijdig doet. De rechterlijke macht is in feite de rots in de branding van de democratie, maar tegelijk ook de enige macht die over haar functies en inkomsten geen openheid geeft. De wetgevende en uitvoerende macht hebben daar regels voor. Als magistraten die ook zouden hebben, dan hadden we meteen argumenten om te bewijzen dat we te weinig middelen hebben in vergelijking met de andere machten.'

Er zijn ooit voorzichtige pogingen ondernomen tot meer transparantie, maar die stierven tien jaar geleden al een stille dood. Het Hof van Cassatie vermeldde van 2003 tot 2009 in zijn jaarverslag de nevenactiviteiten van zijn leden, maar niet per magistraat. Het parket-generaal bij Cassatie deed dat ook vanaf 2005, maar ook niet per parketmagistraat.

In 2015 diende Kamerlid Servais Verherstraeten (CD&V) een wetsvoorstel in 'ter bevordering van een transparante en onpartijdige rechter'. Het voorstel voorzag in de aangifte bij het Rekenhof van nevenfuncties, net zoals voor ministers, parlementsleden en hoge ambtenaren, met vermelding of ze al dan niet bezoldigd zijn. De Hoge Raad voor de Justitie zou een controlerende rol krijgen. Over het voorstel is nooit gestemd.

Op 22 oktober 2019 diende Verherstraeten een nieuw wetsvoorstel in, dit keer over de detachering van parketmagistraten. Die werken nu ook voor ministeriële kabinetten en beleidscellen. Daar kwam felle kritiek op na de zaak-Fortis, omdat kabinetsfuncties uiteraard tot informele contacten leiden die 'de scheiding der machten in het gedrang kunnen brengen'. Het voorstel wil detachering beperken tot de departementen Justitie en Binnenlandse Zaken. Afwachten of dit nieuwe voorstel ooit wet wordt.

'In Nederland', zegt Marc Sterkens tot slot, 'verscheen in 1996 een rapport over de integriteit van de rechterlijke macht. Een artikel daarover had als titel "De rechterlijke macht: een gilde op drift!" Ik zit écht niet te wachten op een Belgische versie daarvan. Politici vinden transparantie bij justitie blijkbaar niet belangrijk genoeg. Het is een kwestie van prioriteiten, vermoed ik. Misschien moet er eerst een groot schandaal rond nevenfuncties van magistraten uitbreken voor de wetgever ingrijpt?'

------------------
Rechters en onderzoeksrechters proberen alle werk dat binnenkomt te seponeren, ze weigeren soms onderzoeken te doen, de burger blijft in de kou staan

Hoeveel forummers ZOUDEN zo'n lang evangelie lezen ???

Boduo · 2 september 2020, 21:51

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anselmo

Hoe wil je dat via het parlement veranderen?

Het parlement is vergeven van de juristen op haar banken en die gaan hun eigen nest niet bevuilen.
In die wereld kent iedereen iedereen en men gaat de eigen "familie" toch niet benadelen.

Juist:
indertijd was er een rechter in Brugge die openlijk op de rechtbank zegde: "Beren eten geen beren op" !!!

Echt gebeurd begin jaren 60.

N-Vb · 2 september 2020, 22:09

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anselmo

Hoe wil je dat via het parlement veranderen?

Het parlement is vergeven van de juristen op haar banken en die gaan hun eigen nest niet bevuilen.
In die wereld kent iedereen iedereen en men gaat de eigen "familie" toch niet benadelen.

het zal natuurlijk via de verkiezingen moeten gaan,

maar zolang het gepeupel voor de traditionele partijen stemmen zal er niks veranderen,

ik probeer wel, maar je ziet zelfs hier op dit forum dat er weinig beweging is in vastgeroeste gewoonten

toch nog maar eens proberen
je weet nooit dat het coronavirus sommigen hun brein gunstig beïnvloed heeft

http://solidaria-democratia.org/flanders/

lamenielachen · 3 september 2020, 01:14

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door N-Vb

het zal natuurlijk via de verkiezingen moeten gaan,

maar zolang het gepeupel voor de traditionele partijen stemmen zal er niks veranderen,

ik probeer wel, maar je ziet zelfs hier op dit forum dat er weinig beweging is in vastgeroeste gewoonten

toch nog maar eens proberen
je weet nooit dat het coronavirus sommigen hun brein gunstig beïnvloed heeft

http://solidaria-democratia.org/flanders/

Vlaanderen, vergeet dat ook al maar er is meer nodig dan dat, of vind men dat VL het dan zo goed doet?
Meer, welke partij kan je hier in Vlaanderen nog vertrouwen, welke partij doet waar ze ideologisch voor staat en kan ons vooruit helpen?
Al eens naar de overheidsschulden in Vlaanderen gekeken, gemeenten mee tellen hé ......
Al eens gekeken waar onze steden met hun moslimgemeenschappen heen gaan, binnenkort moeten wij ons aanpassen.

lamenielachen · 3 september 2020, 07:11

https://www.hln.be/nieuws/binnenland...iden~a7128d3c/

Het zou kunnen helpen zeker moest men datzelfde op het ganse overheids vehikel toepassen.
Of zijn het gewoon wat oogverblindende stuiptrekkingen zoals na de Witte mars?

patrickve · 3 september 2020, 07:18

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Anselmo

Hoe wil je dat via het parlement veranderen?

Het parlement is vergeven van de juristen op haar banken en die gaan hun eigen nest niet bevuilen.
In die wereld kent iedereen iedereen en men gaat de eigen "familie" toch niet benadelen.

Zoals je zegt, het werkt naar behoren. Het werkt niet zoals men zegt dat het werkt, of zoals men denkt dat het zou moeten werken. Het doel van justitie is NIET van "recht te spreken" he. Het doel van justitie is zoals elk staatsdoel waar het deel van uit maakt: de staatsmacht en staatsprivileges bestendigen. Ik denk dat justitie dat niet slecht doet.

Universalia · 3 september 2020, 07:54

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

De bewijzen dat heel Belgique rottend is stapelen zich op.

Zoals ik zelfs héél vroeger al wel eens geschreven heb en dat is dat er nog héél wat lijken uit kasten en muren zullen vallen als men dit alles gaat proberen recht te trekken.

Een voorbeeld van de werking van het 'apparaat'

‘Ik meld u een ernstig diplomatiek incident’

N-Vb · 3 juni 2021, 11:26

Onlangs publiceerde het College van de hoven en rechtbanken de statistieken van de correctionele zaken bij de hoven van beroep. Na een inleiding van bijna 20 pagina’s verschijnt de ultieme statistiek, waaruit blijkt dat er op 1 januari 2020 bij de hoven van beroep 9.434 strafzaken “hangend” waren en dat dit een jaar later lichtjes was teruggedrongen tot 9.318. Het hof in Antwerpen “verwerkt” het meeste zaken van alle hoven en in het hof van beroep in Luik – waar de grootste achterstand was – is die op één jaar tijd nog toegenomen met bijna 20 %. Wanneer wordt dit voorwerp van maatschappelijke beroering?

Recent verscheen ook het eerste jaarverslag van het College van Toezicht van de Orde van Vlaamse Balies. Dat is een extern toezichtsorgaan dat toezicht houdt op het tuchtbeleid binnen de advocatuur. Voor het eerst zijn er statistieken over sjoemelende advocaten. Koploper is de “verwaarlozing van de belangen van de cliënt”, op afstand gevolgd door “inbreuken op reglement derdengelden” (in mensentaal: met geld van de cliënt gaan lopen), het niet naleven van de regels inzake permanente vorming en het “niet diligent handelen”. Het College van Toezicht geeft ook een aantal aanbevelingen, waaronder als eerste dat de tuchtvervolgende overheden (zoals de stafhouders) beter moeten worden opgeleid. Het gaat niet echt over hun kennis over seksueel of intrafamiliaal geweld, maar wel dat “bij naar verwachting recurrente vergrijpen, waarvan het niet naleven van de norm inzake permanente vorming het bij uitstek typische voorbeeld is, geen eenvormigheid te zien valt van balie tot balie. De disparate aanpak kan nu gepercipieerd worden als onrechtvaardig”. Dat is dus omfloerste taal om te zeggen dat het toch een beetje als willekeur aanvoelt. Ook de laatste aanbeveling verdient aandacht: “De stafhouders en de voorzitters van de tuchtraden (…) moet zich beraden over een in baliekringen gemanifesteerde bekommernis over de perceptie dat advocaten onvoldoende zouden worden vervolgd c.q. niet streng genoeg zouden worden bestraft”.

fabianen · 3 juni 2021, 11:35

Wanneer komt een magistraat eens in de afspraak ivm een politieker?

lamenielachen · 3 juni 2021, 11:36

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Zeus

M.a.w., het draait vierkant in de regering bij gebrek aan visie en inkomsten.

Niet de schuld van de magistraten.

Als die "magistraten" nu eens zelf met een realistisch, haalbaar voorstel zouden komen?
Zij kennen justitie beter dan wie ook.

lamenielachen · 3 juni 2021, 11:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Universalia

Zoals ik zelfs héél vroeger al wel eens geschreven heb en dat is dat er nog héél wat lijken uit kasten en muren zullen vallen als men dit alles gaat proberen recht te trekken.

Een voorbeeld van de werking van het 'apparaat'

‘Ik meld u een ernstig diplomatiek incident’

Als ik Pieter de Crem en Coen Geens naast mekaar zie zitten weet ik op voorhand dat het foute boel wordt.
Feit is dat we er teveel van dat soort rondlopen hebben.
Crembo denkt dat hij God de vader is en Coen Geens kijkt naar de wolken als hij iemand aanspreekt .....

Herr Flick · 3 juni 2021, 12:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door lamenielachen

Als die "magistraten" nu eens zelf met een realistisch, haalbaar voorstel zouden komen?
Zij kennen justitie beter dan wie ook.

Jij denkt toch niet dat die dat willen oplossen en hun macht wilen zien verdwijnen.

De stilstand is ideaal voor die figuren, juist dat, wat ze willen doen, doen en de rest laten verroten. Ze moeten toch niet opdraaien voor hun miskleuenen.

Weet je hoe je dit oplost ? Heel simpel hoor, magistratuur en rechters verkiesbaar stellen, om de 4 jaar de mogelijheid om hun post kwijt te raken zal hen wel doen nadenken over procedure fouten .

3 september 2020, 07:11	#93
lamenielachen Eur. Commissievoorzitter Geregistreerd: 7 januari 2003 Berichten: 9.398	https://www.hln.be/nieuws/binnenland...iden~a7128d3c/ Het zou kunnen helpen zeker moest men datzelfde op het ganse overheids vehikel toepassen. Of zijn het gewoon wat oogverblindende stuiptrekkingen zoals na de Witte mars? __________________ België is een politiek kippenhok met steeds meer kakelende kippen die alsmaar meer vreten maar geen eieren leggen.

2 september 2020, 17:40	#86
N-Vb Minister-President Geregistreerd: 11 juni 2013 Locatie: Vlaanderen, België, Europa Berichten: 4.345	10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten' Uit Knack van 02/09/2020 Bron : Knack Michel Vandersmissen Jan Lippens 'Sommige magistraten hebben zo veel nevenfuncties, dat het de kwaliteit van hun werk in het gedrang brengt.' Dat zegt Marc Sterkens (56), kamervoorzitter van het hof van beroep in Antwerpen. Knack deed een kleine rondvraag en stuitte niet alleen op veel discretie over wie wat doet als nevenjob, maar ook op forse kritiek op regelrechte misbruiken. 10 ?* 20 procent van onze rechters heeft een bijberoep: 'We zijn wellicht met te veel magistraten' 'Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast.' Traditioneel wordt begin september het gerechtelijk jaar geopend met plechtige redevoeringen. Vaak grijpt de magistratuur dat moment aan om kritische bedenkingen bij het justitiebeleid te formuleren. Maar de kritiek op de magistratuur zelf is de laatste tijd ook niet van de lucht. Symptomatisch was een incident vorige week bij het hof van beroep in Brussel. Een advocaat had een pleitdatum gevraagd en kreeg tot zijn verbijstering te horen dat zijn zaak op z'n vroegst in september 2026 kan worden gepleit. Maar er was ook beklijvendere kritiek. Begin dit jaar haalden de ouders van Julie Van Espen, de 23-jarige studente die op 4 mei 2019 in Antwerpen werd vermoord, snoeihard uit in een open brief aan de koning. Ze schreven dat hun dochter vandaag nog in leven zou zijn als justitie adequaat had gewerkt. Eerder had een audit van de Hoge Raad voor de Justitie (HRJ) al gewezen op de vele 'disfuncties' in dat dossier. Ook in het ophefmakende 'euthanasieproces' over Tine Nys in Gent viel er heel wat aan te merken op het bochtenwerk van het Openbaar Ministerie. Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe. Jan Nolf, erevrederechter En vooraan in de actualiteit zitten twee zaken die vragen oproepen over de onafhankelijkheid en efficiëntie van het gerecht. Rond de zogenoemde Reuzegomzaak - waarbij leden van de Leuvense studentenclub Reuzegom, onder wie de zoon van een magistraat, worden vervolgd voor de dood van student Sanda Dia - hangt een ons-kent-onssfeertje, suggereerde Sven Mary, advocaat van de familie van het slachtoffer, vorige week in Knack. En dan is er het gerechtelijk onderzoek naar het dodelijke politiegeweld op Jozef Chovanec in een cel in Charleroi. Dat sleepte al twee en een half jaar aan... tot de gruwelbeelden in de media uitlekten. Het bracht advocaat Hugo Lamon ertoe om zich in een recente column hardop af te vragen of 'een volledige crash van justitie' niet langer uit te sluiten valt. De gerechtelijke wereld reageert op kritiek doorgaans met het argument dat justitie te weinig mensen en middelen heeft, waardoor magistraten haast permanent overbelast zijn. Maar klopt dat wel? Want van de goed 2600 magistraten - rechters en leden van het Openbaar Ministerie - in België heeft een niet gering aantal kennelijk nog voldoende tijd over om bij te klussen. Knack kon een lijst inkijken met een paar honderd nevenfuncties die magistraten uitoefenen, naast hun voltijdse baan. Sommige van die functies zijn betaald. De lijst is overigens allesbehalve volledig, en bij het departement Justitie heeft niemand zicht op wie wat precies doet. Marc Sterkens, kamervoorzitter bij het hof van beroep in Antwerpen, is een van de weinige magistraten die bereid zijn openlijk over die nevenfuncties te praten. Collega-magistraten wilden vaak alleen anoniem hun mening kwijt. Met de steun van de Hoge Raad voor de Justitie heeft Sterkens de afgelopen jaren de praktijk van het bijklussen in België vergeleken met die in Nederland, Denemarken en Noorwegen. In Nederland, bijvoorbeeld, mogen rechters in principe alleen buiten de werkuren bijklussen. 'Terwijl ik het hier bij ons als parketmagistraat meemaakte dat ik zeven maanden moest wachten op een rechterlijke uitspraak', zegt Sterkens. 'Toen ik bij collega's informeerde hoe dat kon, werd me gezegd dat de tijdrovende bezoldigde nevenfuncties van die magistraat de oorzaak waren. Ik stel me daar vragen bij.' Sterkens noemt het onderwerp 'zeer explosief', niet alleen omdat nevenfuncties wijdverspreid zijn, maar ook omdat er in België geen enkele transparantie over bestaat. Christian Denoyelle, voorzitter van de Hoge Raad voor de Justitie, bevestigt dat niemand precies weet hoeveel magistraten bijklussen, waar ze dat doen of hoeveel ze verdienen. 'Ik ken wel die provisoire lijst van bijna 300 comités en commissies waarin magistraten zitten, maar ze is volledig noch actueel. Sportfederaties waarin heel wat rechters actief zijn, staan bijvoorbeeld niet op die lijst. Het is evenmin duidelijk hoe vaak die comités samenkomen of hoeveel vergoedingen er worden betaald.' Een magistraat spreekt off the record tegen dat zowat alle magistraten overwerkt zijn. 'Dat is absoluut niet zo. Sommigen houden dat beeld wel graag in stand. Er zijn vrederechters die overstelpt worden door dossiers, maar er zijn er nog meer met heel veel vrije tijd. Ook sommige rechters in arbeidsrechtbanken hebben een zalig leventje omdat ze te weinig werk hebben. Anderen, zoals familierechters, hebben wel te veel werk, al hangt dat af van het gerechtelijk arrondissement waar ze zetelen.' Die grote verschillen zijn volgens de rechter een van de redenen waarom werklastmetingen maar niet ingevoerd raken. 'Want dan kom je te weten wie hard werkt en wie er de kantjes afloopt en gaat golfen tijdens de werkuren.' (lacht) Bij het Antwerpse hof van beroep liep in de jaren 2005-2010 een proefproject om de werklast te vergelijken met collega's in Bergen. In die periode was het nationale gemiddelde van de vijf hoven van beroep 85 arresten per jaar per magistraat. In Antwerpen leverden sommige magistraten meer dan honderd arresten per jaar. In Bergen kwam men gemiddeld niet aan de helft daarvan. Het proefproject in Bergen werd afgevoerd. De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter. Een anonieme collega drukt het scherp uit: 'We zijn zeker met genoeg magistraten om al het werk te doen, en wellicht zelfs met te veel. Alleen zit niet altijd iedereen op de juiste plaats. Het liefst zwijgen magistraten over hun echte werklast. De sfeer is er eentje van ieder voor zich. Hoe minder men weet, hoe beter. We vinden blijkbaar dat we ons werk goed doen zoals het nu loopt.' Wat mag en wat niet? Rechters moeten onafhankelijk en onpartijdig zijn. Artikel 292 en volgende van het Gerechtelijk Wetboek bepalen dat magistraten niet mogen cumuleren (zogenaamde 'onverenigbaarheden'). Politieke en administratieve functies of betaalde ambten als notaris, gerechtsdeurwaarder of advocaat kunnen niet. Ook militaire en geestelijke functies zijn uitgesloten. Handel drijven in de rechtbank is vanzelfsprekend evenmin toegelaten. Dominique Renotte, substituut-procureur in Limburg, werd vorig jaar gearresteerd op verdenking van commerciële handel in oldtimers, fraude en witwassen. Renotte werd er naar verluidt zelfs op betrapt dat hij tijdens rechtszittingen op zijn laptop auto's verhandelde. Hoewel het onderzoek van het parket-generaal nog steeds loopt, is de magistraat in alle stilte sinds eind juli toch weer in functie. Wat wel kan, mét toestemming van de minister van Justitie, zijn onderwijsopdrachten of 'detachering' naar commissies die toezicht houden op een openbare instelling, zoals het Comité P, of naar internationale instellingen, zoals het Internationaal Strafhof in Den Haag. Dat geldt zowel voor de zittende (rechters) als de staande (leden van het Openbaar Ministerie) magistratuur. Maar afgezien van die officiële opdrachten, die vaak door de wetgever zijn verplicht, vervullen magistraten ook nevenfuncties in het bestuur van sportfederaties, zorginstellingen, beroepsverenigingen van bedrijfsjuristen, revisoren, aannemers en boekhouders, vrije beroepen van dierenartsen, architecten, artsen, apothekers enzovoort. Sterkens schat het percentage magistraten met nevenfuncties op tien tot twintig procent. 'Ik heb zelf ook nevenfuncties,' geeft hij toe, 'maar dat zijn geen wekelijkse of maandelijks terugkerende bezigheden. Ik heb die boot altijd afgehouden omdat het de kwaliteit van mijn werk zou aantasten. Ik geef dus geen les, zit niet in commissies, maar ik ben wel lid van enkele redacties van juridische bladen. In mijn vrije tijd schrijf ik graag over mijn vakgebied, en daar word ik deels voor vergoed. Ik heb de afgelopen 27 jaar ruim honderd juridische teksten gepubliceerd.' Sommige nevenfuncties zijn onbezoldigd, maar een groot aantal wordt wel vergoed. Vaak gaat het om zitpenningen van 250 ?* 300 euro per vergadering, plus een kostenvergoeding. Volgens een ingewijde verdienen sommige rechters zo per jaar tienduizenden euro's bij. Ter illustratie: een rechter in de rechtbank van eerste aanleg verdient tussen 5517 euro (startersloon) en 8947 euro bruto (27 jaar anciënniteit), een onderzoeksrechter tussen 6117 en 9547 euro. Voor officiële nevenfuncties is er in ons land een wettelijke beperking: je mag er maximaal twee hebben en die mogen niet meer opbrengen dan een tiende van de bruto jaarwedde van je hoofdambt als magistraat. Maar voor alle andere, niet-officiële nevenfuncties is er geen wettelijk maximum. Risico op belangenvermenging Om een begin van overzicht te krijgen deed de Hoge Raad voor de Justitie enkele jaren geleden een audit over het personeelsbeheer bij de dertien rechtbanken van eerste aanleg. Voorzitter Denoyelle: 'Daaruit bleek dat sommige korpschefs een behoorlijk zicht hadden op de nevenfuncties van hun rechters en andere totaal niet. Daarom stuurden we in 2017 een aanbeveling naar alle rechtbanken van eerste aanleg om een register aan te leggen. Dat is intussen gebeurd.' Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?ét bijklussen. Ere-vrederechter Jan Nolf Ondanks die aanbeveling weet de HRJ nog altijd niet welke rechter welke nevenfuncties uitoefent. Pottenkijkers worden blijkbaar niet geduld, maar volgens Denoyelle zal dat veranderen. 'Wie kandideert om magistraat te worden of om bevorderd te worden, moet sinds kort ook zijn nevenfuncties opgeven.' Zouden niet alle rechtbanken en hoven zo'n register moeten hebben? Denoyelle antwoordt diplomatisch: 'Dat is het overwegen waard, net zoals de aangifte van de inkomsten.' Volgens Denoyelle worden magistraten vooral voor nevenfuncties gevraagd wegens hun expertise: 'Rechters zijn het gewoon om met procedures om te gaan, en in sommige gevallen geeft het ook enig prestige aan zo'n organisatie.' Sterkens beaamt dat: 'Een rechter wordt soms als lid gevraagd omdat dat een vereniging een zekere uitstraling oplevert. Maar het vertrouwen dat een magistraat uitstraalt, kan misbruikt worden door mensen die er voor zichzelf of hun club voordeel uit willen halen. Daar moeten we oog voor hebben.' Populaire nevenfuncties zijn onderwijsopdrachten. Daar ziet Denoyelle geen graten in. 'Op die manier kan een rechter zijn praktijkervaring doorgeven.' Ere-vrederechter Jan Nolf denkt daar anders over: 'Als rechters hun onafhankelijkheid belangrijk vinden, moeten ze consequent zijn en n?ét bijklussen. Wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Ik heb vrederechters gekend met naast hun ambt een fulltime onderwijsopdracht. Het rechtbankpersoneel wenste die rechter op maandagmiddag al een goed weekend toe.' In Nederland mogen rechters bijvoorbeeld geen les meer geven aan advocaten, omdat de onafhankelijkheid van de rechter daardoor in het gedrang kan komen. 'Ik vind dat risico op belangenvermenging beperkt', reageert Denoyelle. 'Het is toch niet omdat je een middag lesgeeft aan een groep advocaten dat je hen enkele jaren later voor je rechtbank niet objectief en onpartijdig zou behandelen? Bovendien is een rechter deontologisch verplicht om zich terug te trekken uit een zaak wanneer er kans is op belangenvermenging.' Een recent voorbeeld daarvan was het gerechtelijk onderzoek naar corruptie bij voetbalmakelaars en -clubs. Onderzoeksrechter Joris Raskin bleek als nevenbaan ook lid te zijn van de licentiecommissie van de Belgische Voetbalbond. Hij had dat niet vermeld en werd daarom gewraakt door advocaat Hans Rieder. Nolf vertelt een anekdote over een wel heel bijzondere nevenjob, waarbij een advocaat zijn zogenaamde conclusies (de juridische argumentatie in een dossier) liet schrijven door een bevriend magistraat die hij daarvoor betaalde. Het verhaal werd aan Knack door een tweede bron bevestigd. Een klacht daarover werd toegedekt. De Hoge Raad voor de Justitie publiceerde in 2012, samen met de Adviesraad van de Magistratuur, de Gids voor de magistraten als deontologische leidraad, maar de werkethiek voor magistraten blijft al bij al redelijk flou. Sterkens stelt dat nevenfuncties zeer waardevol kunnen zijn zolang ze gepaard gaan met openheid, want die is van essentieel belang voor het vertrouwen van het publiek. 'Toen Noorwegen in 2002 toelating en registratie van nevenfuncties verplicht maakte, leidde dat zelfs tot gerechtelijke procedures door magistraten en uiteindelijk tot minder magistraten met nevenfuncties. Mijn Noorse collega's zijn hun transparante systeem inmiddels gewoon omdat de Noorse samenleving nu eenmaal sterk op vertrouwen gebaseerd is.' Magistraten zitten ook in het bestuur van privé-instellingen zoals woonzorgcentra. Denoyelle: 'Ook in zijn vrije tijd is een rechter magistraat en moet hij of zij oppassen. Maar hij of zij mag zich ook engageren voor de goede zaak. Men zegt toch dat rechters uit hun ivoren toren moeten komen? Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd, is zijn zaak.' Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis. Ere-vrederechter Jan Nolf Marc Sterkens is het met dat laatste niet eens: 'Wat een magistraat doet in zijn vrije tijd is n?*ét geheel zijn zaak. De officiële leidraad in Nederland is daarover heel duidelijk. Die stelt dat nevenfuncties in algemene zin wenselijk zijn, want maatschappelijke ervaring is onontbeerlijk om als rechter goed te kunnen functioneren. Maar wat schadelijk is voor de goede gang van zaken of voor het vertrouwen in de rechtspraak kan niet, aldus die leidraad.' Een nevenfunctie opnemen in een verzorgingsinstelling vindt Sterkens 'delicaat': 'Het zijn vaak vzw's die werken met overheidssubsidies en dus afhankelijk zijn van politieke en bestuursrechtelijke beslissingen. Alles wat met subsidies en investeringen te maken heeft, kan je in de problemen brengen. Ik ben ooit gevraagd voor een schoolbestuur, maar ik heb dat geweigerd. Ik zou, als strafrechter, ook nooit actief willen zijn in bestuursorganen van sportorganisaties. Daarvoor heb ik in mijn dagelijkse praktijk te veel dossiers gezien van trainers en instructeurs die voor seksuele misdrijven vervolgd werden.' Meer transparantie 'Het fundamentele probleem', zegt Jan Nolf, 'is dat magistraten van zichzelf vinden dat ze onafhankelijk zijn en dat niemand zich ermee hoort te bemoeien hoe ze hun werk doen. Magistraten blijven zich omringen met een aura van bijna goddelijke onfeilbaarheid en wijzen iedere controle af als heiligschennis.' Rechter Sterkens vindt twee zaken van wezenlijk belang voor een zittend magistraat: vertrouwen en afstand houden. 'Ons vak moet integriteit uitstralen. Gezagsdragers, ook rechters, worden vandaag nu eenmaal door de media en de bevolking kritischer bekeken. Die bijzondere publieke gevoeligheid zal niet afnemen. Het is overigens kenschetsend dat in Nederland, Denemarken en Noorwegen de pers de nevenfuncties van gezagsdragers, en dus ook van magistraten, nauwgezet opvolgt en onregelmatigheden meldt.' Een anonieme magistraat klinkt nog cassanter: 'Als rechterlijke macht moet je de samenleving tonen dat je zuiver op de graat bent. De bevolking moet weten dat wie haar beoordeelt dat onafhankelijk en onpartijdig doet. De rechterlijke macht is in feite de rots in de branding van de democratie, maar tegelijk ook de enige macht die over haar functies en inkomsten geen openheid geeft. De wetgevende en uitvoerende macht hebben daar regels voor. Als magistraten die ook zouden hebben, dan hadden we meteen argumenten om te bewijzen dat we te weinig middelen hebben in vergelijking met de andere machten.' Er zijn ooit voorzichtige pogingen ondernomen tot meer transparantie, maar die stierven tien jaar geleden al een stille dood. Het Hof van Cassatie vermeldde van 2003 tot 2009 in zijn jaarverslag de nevenactiviteiten van zijn leden, maar niet per magistraat. Het parket-generaal bij Cassatie deed dat ook vanaf 2005, maar ook niet per parketmagistraat. In 2015 diende Kamerlid Servais Verherstraeten (CD&V) een wetsvoorstel in 'ter bevordering van een transparante en onpartijdige rechter'. Het voorstel voorzag in de aangifte bij het Rekenhof van nevenfuncties, net zoals voor ministers, parlementsleden en hoge ambtenaren, met vermelding of ze al dan niet bezoldigd zijn. De Hoge Raad voor de Justitie zou een controlerende rol krijgen. Over het voorstel is nooit gestemd. Op 22 oktober 2019 diende Verherstraeten een nieuw wetsvoorstel in, dit keer over de detachering van parketmagistraten. Die werken nu ook voor ministeriële kabinetten en beleidscellen. Daar kwam felle kritiek op na de zaak-Fortis, omdat kabinetsfuncties uiteraard tot informele contacten leiden die 'de scheiding der machten in het gedrang kunnen brengen'. Het voorstel wil detachering beperken tot de departementen Justitie en Binnenlandse Zaken. Afwachten of dit nieuwe voorstel ooit wet wordt. 'In Nederland', zegt Marc Sterkens tot slot, 'verscheen in 1996 een rapport over de integriteit van de rechterlijke macht. Een artikel daarover had als titel "De rechterlijke macht: een gilde op drift!" Ik zit écht niet te wachten op een Belgische versie daarvan. Politici vinden transparantie bij justitie blijkbaar niet belangrijk genoeg. Het is een kwestie van prioriteiten, vermoed ik. Misschien moet er eerst een groot schandaal rond nevenfuncties van magistraten uitbreken voor de wetgever ingrijpt?' ------------------ Rechters en onderzoeksrechters proberen alle werk dat binnenkomt te seponeren, ze weigeren soms onderzoeken te doen, de burger blijft in de kou staan

3 juni 2021, 11:26	#96
N-Vb Minister-President Geregistreerd: 11 juni 2013 Locatie: Vlaanderen, België, Europa Berichten: 4.345	Onlangs publiceerde het College van de hoven en rechtbanken de statistieken van de correctionele zaken bij de hoven van beroep. Na een inleiding van bijna 20 pagina’s verschijnt de ultieme statistiek, waaruit blijkt dat er op 1 januari 2020 bij de hoven van beroep 9.434 strafzaken “hangend” waren en dat dit een jaar later lichtjes was teruggedrongen tot 9.318. Het hof in Antwerpen “verwerkt” het meeste zaken van alle hoven en in het hof van beroep in Luik – waar de grootste achterstand was – is die op één jaar tijd nog toegenomen met bijna 20 %. Wanneer wordt dit voorwerp van maatschappelijke beroering? Recent verscheen ook het eerste jaarverslag van het College van Toezicht van de Orde van Vlaamse Balies. Dat is een extern toezichtsorgaan dat toezicht houdt op het tuchtbeleid binnen de advocatuur. Voor het eerst zijn er statistieken over sjoemelende advocaten. Koploper is de “verwaarlozing van de belangen van de cliënt”, op afstand gevolgd door “inbreuken op reglement derdengelden” (in mensentaal: met geld van de cliënt gaan lopen), het niet naleven van de regels inzake permanente vorming en het “niet diligent handelen”. Het College van Toezicht geeft ook een aantal aanbevelingen, waaronder als eerste dat de tuchtvervolgende overheden (zoals de stafhouders) beter moeten worden opgeleid. Het gaat niet echt over hun kennis over seksueel of intrafamiliaal geweld, maar wel dat “bij naar verwachting recurrente vergrijpen, waarvan het niet naleven van de norm inzake permanente vorming het bij uitstek typische voorbeeld is, geen eenvormigheid te zien valt van balie tot balie. De disparate aanpak kan nu gepercipieerd worden als onrechtvaardig”. Dat is dus omfloerste taal om te zeggen dat het toch een beetje als willekeur aanvoelt. Ook de laatste aanbeveling verdient aandacht: “De stafhouders en de voorzitters van de tuchtraden (…) moet zich beraden over een in baliekringen gemanifesteerde bekommernis over de perceptie dat advocaten onvoldoende zouden worden vervolgd c.q. niet streng genoeg zouden worden bestraft”.

3 juni 2021, 11:35	#97
fabianen Gouverneur Geregistreerd: 16 april 2007 Berichten: 1.146	Wanneer komt een magistraat eens in de afspraak ivm een politieker?