Niet-begeleide minderjarige vreemdelingen: UNICEF België luidt de alarmbel

[Politics.be]

Dit jaar registreerde het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en de Staatlozen 2.370 asielaanvragen van niet-begeleide minderjarige vreemdelingen (NBMV) in België. Dat is bijna 5 keer meer dan de asielaanvragen voor niet-begeleide buitenlandse kinderen in 2014, een niveau dat sinds 2006 niet meer bereikt werd. En we weten nu al, dat dit cijfer niet onmiddellijk gaat afnemen… .


Hoewel er inderdaad sprake is van een duidelijke politieke wil van de kant van onze autoriteiten om de NBMV op te vangen, is het op dit punt noodzakelijk om de mate van betrokkenheid te verhogen en operationele reacties met spoed in te voeren. Kinderen kunnen niet wachten op een ” ramp “voordat de autoriteiten, op alle niveaus van de macht (zowel federaal, regionaal als lokaal) hun verantwoordelijkheden opnemen.

Wie zijn de "Belgische" NBMV?

De meeste niet-begeleide minderjarige vreemdelingen die nu in België toekomen zijn afkomstig uit Afghanistan (1376), Syrië (436), Irak (181), Somalië (98) en Guinee (46). Meestal jongens: 91,5% tegen 8,5% meisjes.

Omdat deze minderjarigen een erkenningsgraad als vluchteling hebben van bijna 100%, blijven ze allemaal in België.

Maar hun profiel is veranderd en vereist daarom passende antwoorden. Op dit moment, zien we haast dagelijks zeer jonge kinderen toekomen (soms jonger dan 12 jaar). Zij hebben behoefte aan passende ondersteuning en opvang die niet voorzien is in de collectieve opvang.

Kinderen die het slachtoffer werden van mensenhandel worden niet altijd als zodanig geïdentificeerd terwijl ze speciale ondersteuning moeten krijgen. We weten ook dat 300 onbegeleide jonge buitenlanders momenteel zijn ondergebracht bij volwassenen zonder begeleiding. Het ontbreken van een geschikte opvangplaats voor de kinderen vergroot het risico op uitbuiting of geweld. Deze week nog werd melding gemaakt van twee gevallen van jonge kinderen die op straat verbleven en regelmatig wordt melding gemaakt van uitbuiting van kinderen ondergebracht in faciliteiten voor volwassenen.

Het gaat niet langer over een humanitair probleem, maar over de bescherming van kinderen

Volgens UNICEF, zijn de 100 plaatsen gevraagd door Fedasil bij de Gemeenschappen onvoldoende. Volgens UNICEF België is er een nood aan 300 plaatsen per maand voor de opvang van kinderen. Het is niet omdat we worden geconfronteerd met een vluchtelingencrisis die we niet aan de verplichtingen moeten voldoen op het vlak van de bescherming van kinderen.

UNICEF België dringt er bij alle niveaus van de overheid op aan een politieke prioriteit te maken van de problematiek rond de NBMV, en maakt dringende aanbevelingen.

Het is bijvoorbeeld essentieel om gepaste oplossingen te vinden voor kinderen onder de 12 jaar (kleine opvangstructuur of gastgezinnen) en een begeleiding te voorzien voor een familiale ondersteuning vanaf een periode van drie maanden. Het is ook noodzakelijk om minderjarige slachtoffers van mensenhandel te identificeren en bij te staan. De crisis mag de rechten op bescherming van deze kinderen niet overschaduwen.

Ondertussen heeft ons land nood aan extra opvangplaatsen die op korte termijn operationeel kunnen zijn. De crisis moet de creativiteit en samenwerking stimuleren tussen de verschillende sectoren.

Tot slot, is UNICEF België overtuigd van de noodzaak om specifieke maatregelen in te voeren voor niet-begeleide minderjarige vreemdelingen in het verplicht spreidingsplan dat door de federale regering werd goedgekeurd.

Beleidsmakers kunnen zich dus niet veroorloven om een ​​maand te wachten om te reageren. Op maandag 14 december werden 80 NBMV geregistreerd. Op dinsdag 15 december, nog eens 30. Het Hoog Commissariaat voor de Vluchtelingen van de VN, verwacht geen daling van het aantal asielaanvragen in 2016. UNICEF België trekt dan ook aan de alarmbel, zodat de politieke toezeggingen openbaar worden gemaakt en alle niveaus van de overheid federaal zowel als regionaal en lokaal, dringend en kordaat reageren en de niet-begeleide minderjarige vreemdelingen in België een vooraanstaande plaats geven op de politieke agenda.

Bron: politics.be