Experimenteren met kinderen

[ACV]

Beste Annick,




Een tijdje terug was ik op een infodag over dienstencheques en PWA.

Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.

Onlangs werd er gediscussieerd in het Limburgse om de speciale kinderopvang (daarmee bedoel ik de kinderopvang zeer vroeg of laat) met dienstencheques te regelen. Het verhaal is nog niet rond, maar het voorstel stond in de krant.
Een categorie B werknemer (zonder tijdslimiet per opdracht) kan dus ook opgetrommeld worden voor 1 uur in die vroege ochtend of avond.

Zeker met mijn achtergrond(je) in de sociale economie, heb ik toch vragen over het feitelijk ontbreken van enige sociale doelstelling in het hele verhaal van dienstencheques.
Zo wordt de Categorie A werknemer (uit sociale doelgroep) als prioriteit beschouwd, maar nergens staat verduidelijkt wat die prioriteit inhoudt...
Wat de kinderopvang betreft: Onze gemeente betaalt (dus onze inwoners) vijf mensen die deze opvang verzorgen. De Vlaamse overheid subsidieert één personeelslid. Als men de gelden voor kinderopvang aan gemeenschapsvoorzieningen zou geven in plaats van individueel uit te keren, dan zou een veelvoud van kinderen en ouders geholpen kunnen worden. Dus dit zit scheef.

Tijdens die infodag kwam ook het verhaal over kinderopvang en dienstencheques kort aan bod. Dit gebruik van dienstencheques werd toen wel nog voorzichtigheidshalve tussen haakjes gezet, maar nu is de kogel door de kerk.

een tijdje terug stond echter in de standaard dat de Raad van State een negatief advies gaf. Landuyt reageerde in hetzelfde artikel dat hij dit advies "overdreven conservatief" vond. Hij wou het advies langs zich neer leggen.
Vlak daarna hoor ik op het nieuws als eerste punt dat de dienstencheques voor kinderopvang goedgekeurd worden.

Dienstencheques hebben eerst en vooral geen sociale doelstelling. Hiermee bedoel ik dat het niet uitmaakt welke personen je hiervoor in dienst neemt. Het is dus geen tewerkstellingsmaatregel zoals een sociale werkplaats bijvoorbeeld.
Dit punt is allemaal zeer "vrijblijvend".

Wat mij stoort zijn de interimbureaus die gedurende 2 jaar mogen experimenteren met kinderopvang via dienstencheques.
Na twee jaar geklommel kan men hen een volledige erkenning geven, tot in de eeuwigheid amen.

Bestaande kinderopvang krijgt een snoepje, omdat de regering blijkbaar beseft dat je geen dienstencheques kan invoeren zonder snoepjes uit te delen aan de bestaande kinderopvang.

Zou je echter al het geld dat in dienstencheques gepompt wordt, in de bestaande kinderopvang investeeren, dan geraken we nog een stuk verder dan met dienstencheques.
Dienstencheques blijven echter duurder voor de staat dan de reguliere kinderopvang (zoals blijkt uit studie van VVSG).

Mijn vraag voor jou is dan ook of jij je kinderen of je grootmoeder wil laten verzorgen door een interimmer?
Ervaring kunnen zij niet meteen opdoen, aangezien er geen minimumduur gesteld is aan hun interimcontract (Men kan dus bijvoorbeeld maar 1 uur per maand als dienstenchequer werken, als categorie B werknemer.)

Opleiding nog minder, en je kan je ook vragen stellen bij de 'roeping' die de huidige kinderopvangers en zorgverleners toch gevoeld hebben bij de keuze van dit beroep.

Veel van de vereisten zijn dus uiterst vrijblijvend.

Het enige wat mischien moeilijk lijkt, is de aanvraag voor erkening. Gelukkig is dit een stokpaardje van het huidige werkgelegenheidsbeleid, dus delen ze die erkenningen graag uit.

Iterims kunnen toch 2 jaar lang experimenteren, dus zo ingewikkeld lijkt me dat niet.

De sociale bescherming van de werknemers is net zo'n vrijblijvend iets.

Een interimbureau zal inderdaad werknemers selecteren. Mijn vraag is op basis van welke criteria?
Productiviteit hoogstwaarschijnlijk, maar is dit in de zorgsector (want dat is de kinderopvang) dan zo makkelijk te meten en zijn er niet nog belangrijke aspecten in de zorg waar een interimbureau niet bij stilstaat?

Ik laat mijn kluis ook niet bewaken door een interimagent. Kinderen zijn echter waard dan alle kluizen samen!

Dan kom ik tenslotte bij de laatste vraag.
Indien er meer mensen zoals mij vinden dat hun kinderen geen risico's moeten lopen die onvermijdelijk zijn bij interimoppassers, hoe ga je dan opvang oplossen?
Mischien toch maar het zwarte circuit?

Een voordeel-nadeel analyse is dan toch gauw gemaakt.


Kort samengevat zijn mijn bedenkingen dus:
Het statuut van de dienstenchequewerknemer.
De 'creatie' van nieuwe jobs.
De commercialisering van kinderopvang en zorg.
Het feit dat dit verhaal duurder is de nodige investering in de bestaande kinderopvang/zorg.
Het terugdringen van het zwarte circuit.
Last maar zeker niet least, dit verhaal gaat volgens mij overwegend over de financiering en minimaal over sociaal of kwaliteit. (we spreken hier tenslotte toch over een twerkstellingsmaatregel en ook over kinderopvang en zorg!!!)
Daar had ik toch enkele bedenkingen bij het verhaal van dienstencheques waar ik niet meteen een antwoord op had.

[Dies]

Dan zal ik hier ook nog maar eens antwoorden:

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Mijn vraag voor jou is dan ook of jij je kinderen of je grootmoeder wil laten verzorgen door een interimmer?

Ik begrijp nog steeds niet waarom bepaalde mensen hier een probleem van maken hoor.

Niemand verplicht mensen of wenst mensen te verplichten om zijn kinderen/grootouders door interimmers te laten verzorgen.
Ik vind de hele discussie dan ook nogal zinloos.
Is het aan de staat om te beslissen welke diploma's jouw kinderoppas nopdig heeft?

Als jij enkel mensen wil met een doctoraat in de psychologie, ga uw gang, maar moet je daarom andere mensen verplichten van hetzelfde te doen? Niemand verplicht namelijk mensen om gebruik te maken van die dienstencheques en ik begrijp dan ook het probleem niet. Je kan nog steeds eisen dat diegene die je in dienst neemt ervaring heeft, de vraag is echter of je dat ook kan eisen voor iemand anders zijn kinderen en dat is wat je hier eigenlijk probeert te doen!

Nu gebeurt kinderoppas vaak door 14-17 jarigen, die helemaal geen diploma hebben.

[circe]

volledig akkoord met Dies!

men kan natuurlijk wel bepaalde eisen stellen aan de opleiding/leeftijd/crimineel verleden /of origine van de dienstencheque-aanbieder indien het om zijn kinderen gaat.

Waarschijnlijk gaan er nu weer een deel forummers reclameren dat men geen onderscheid mag maken op basis van ... etc....

[Annick De Ridder]

Het voordeel van het systeem van dienstencheques in deze sector is naar mijn mening vooral dat men een soepele manier van tewerkstelling voorziet. (vraag die uit de sector zelf kwam, eigenlijk +- vergelijkbaar met gelegenheidsarbeid in horeca-sector).
Dit komt van pas bij de "speciale opvang" waar je over spreekt (sporadisch enkele late en/of vroege uurtjes per maand) , waarvoor men normaal gezien vrees ik beroep zou doen op zwartwerkers.
Door het systeem van dienstencheques creëert men dus niet enkel nieuwe jobs, voorziet men soepele invulling van de noden, maar dringt men inderdaad ook het 'zwarte circuit' terug !

Wat je bekommernis voor de kwaliteit van mensen die via het interim circuit tewerkgesteld worden betreft, denk ik niet dat het verschil zo groot is met personen die vast zijn aangenomen. Het is uiteindelijk maar aan de werkgever om bepaalde vereisten te stellen, en in een gesprek te toetsen of de personen in kwestie geschikt zijn voor de job. Of men nu iemand vast aanneemt, of slechts voor enkele uren per maand via dienstencheques, verandert hier weinig aan. De vrees dat je je kinderen zou moeten toevertrouwen aan onkundige interimmers is dus denk ik onterecht.

Het voorzien van voldoende (kwalitatief hoogstaande) kinderopvang en -zorg is naar mijn aanvoelen een van de belangrijke items van de toekomst. Daarin volg ik je volledig. Het uitwerken van een volwaardig statuut voor onthaalmoeders, en de regeling omtrent dienstencheques zijn voor mij echter belangrijke stappen in de goede richting, waarbij men als overheid het private initiatief ondersteunt en aanmoedigt.

[ACV]

Oorspronkelijk geplaatst door Annick De Ridder

Het voordeel van het systeem van dienstencheques in deze sector is naar mijn mening vooral dat men een soepele manier van tewerkstelling voorziet. (vraag die uit de sector zelf kwam, eigenlijk +- vergelijkbaar met gelegenheidsarbeid in horeca-sector).
Dit komt van pas bij de "speciale opvang" waar je over spreekt (sporadisch enkele late en/of vroege uurtjes per maand) , waarvoor men normaal gezien vrees ik beroep zou doen op zwartwerkers.
Door het systeem van dienstencheques creëert men dus niet enkel nieuwe jobs, voorziet men soepele invulling van de noden, maar dringt men inderdaad ook het 'zwarte circuit' terug !

Wat je bekommernis voor de kwaliteit van mensen die via het interim circuit tewerkgesteld worden betreft, denk ik niet dat het verschil zo groot is met personen die vast zijn aangenomen. Het is uiteindelijk maar aan de werkgever om bepaalde vereisten te stellen, en in een gesprek te toetsen of de personen in kwestie geschikt zijn voor de job. Of men nu iemand vast aanneemt, of slechts voor enkele uren per maand via dienstencheques, verandert hier weinig aan. De vrees dat je je kinderen zou moeten toevertrouwen aan onkundige interimmers is dus denk ik onterecht.

Het voorzien van voldoende (kwalitatief hoogstaande) kinderopvang en -zorg is naar mijn aanvoelen een van de belangrijke items van de toekomst. Daarin volg ik je volledig. Het uitwerken van een volwaardig statuut voor onthaalmoeders, en de regeling omtrent dienstencheques zijn voor mij echter belangrijke stappen in de goede richting, waarbij men als overheid het private initiatief ondersteunt en aanmoedigt.

Flexibiliteit in de kinderopvang is inderdaad belangrijk, maar dat kan toch ook op andere manieren dan via de dure dienstencheques.

Het systeem van dienstencheques blijft duurder dan de nodige investeringen in de reguliere kinderopvang (zie studie VVSG).

Ook is het nog maar de vraag of er daadwerkelijk veel "nieuwe" jobs zullen bijkomen. Veel van die nieuwe jobs door dienstencheques komen van de PWA (die een langzame dood sterft).

Een nieuwe job zonder minimumduur, is voor mij geen job.

Zwartwerk heeft ook het grote voordeel dat dat werk wordt gepresteerd door een gekende persoon. Dat heb je niet bij interimoppassers.

Ik wil je ook eens vragen wat je rond het statuut van die dienstenchequer vind. Allemaal toch uiterst vrijblijvend, lijkt me.

Wat betreft de begeleiding door interimkantoors heb ik toch zo mijn vragen. Bijvoorbeeld rond veiligheid zie je duidelijk dat interimarbeiders voor een groot gedeelte toch aan hun lot worden overgelaten, zolang ze maar kwantitatief voldoende werk verrichten.
Zeker in sectoren als de bouw is dit zeer opvallend!
Als de eigen veiligheid dan al met moeite gewaarborgd is, wat dan met de veiligheid van anderen?

Ik ben niet voor de volledige afweer van privé-initiatief binnen de zorg en kinderopvang, maar dan liever een invoegbedrijf of andere privé-initiatieven dan een interimbureau.

[Dies]

3de keer, goede keer zullen we maar denken:

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Mijn vraag voor jou is dan ook of jij je kinderen of je grootmoeder wil laten verzorgen door een interimmer?

Ik begrijp nog steeds niet waarom bepaalde mensen hier een probleem van maken hoor.

Niemand verplicht mensen of wenst mensen te verplichten om zijn kinderen/grootouders door interimmers te laten verzorgen.
Ik vind de hele discussie dan ook nogal zinloos.
Is het aan de staat om te beslissen welke diploma's jouw kinderoppas nopdig heeft?

Als jij enkel mensen wil met een doctoraat in de psychologie, ga uw gang, maar moet je daarom andere mensen verplichten van hetzelfde te doen? Niemand verplicht namelijk mensen om gebruik te maken van die dienstencheques en ik begrijp dan ook het probleem niet. Je kan nog steeds eisen dat diegene die je in dienst neemt ervaring heeft, de vraag is echter of je dat ook kan eisen voor iemand anders zijn kinderen en dat is wat je hier eigenlijk probeert te doen!

Nu gebeurt kinderoppas vaak door 14-17 jarigen, die helemaal geen diploma hebben.

[ACV]

Oorspronkelijk geplaatst door Dies

3de keer, goede keer zullen we maar denken:

Ik begrijp nog steeds niet waarom bepaalde mensen hier een probleem van maken hoor.

Niemand verplicht mensen of wenst mensen te verplichten om zijn kinderen/grootouders door interimmers te laten verzorgen.
Ik vind de hele discussie dan ook nogal zinloos.
Is het aan de staat om te beslissen welke diploma's jouw kinderoppas nopdig heeft?

Als jij enkel mensen wil met een doctoraat in de psychologie, ga uw gang, maar moet je daarom andere mensen verplichten van hetzelfde te doen? Niemand verplicht namelijk mensen om gebruik te maken van die dienstencheques en ik begrijp dan ook het probleem niet. Je kan nog steeds eisen dat diegene die je in dienst neemt ervaring heeft, de vraag is echter of je dat ook kan eisen voor iemand anders zijn kinderen en dat is wat je hier eigenlijk probeert te doen!

Nu gebeurt kinderoppas vaak door 14-17 jarigen, die helemaal geen diploma hebben.

Geduld loont!

Ik heb echter negens gezegd dat de kinderopvangers doctoraten moeten hebben, laten we dus redelijk blijven.

De begeleiding van de uitzendarbeiders door de interims is al beperkt als het over de veiligheid van de werknemers zelf gaat. De rest zie je al aankomen...

Er zijn trouwens meer zaken die mij in dit verhaal storen dan enkel de gebrekkige begeleiding van interims voor haar werknemers in het hele kinderopvang en zorgverlening.
De korte samenvatting vind je in mijn eerste post in deze topic.



Die babysitters die jij aanhaalde hebben geen arbeidscontract dus zijn niet van toepassing in dit verhaal.
Maar niet iedereen heeft zo leuke buren /familie.
Zulke vormen van 'mantelzorg' (met wat zakgeld als compensatie) kan je toch niet echt zwartwerk noemen.

Het zal wel een interessant alternatief zijn voor die uitzendoppasser.

Maar ook dit alternatief heeft zijn beperkingen. Vandaar dat een investering in de bestaande kinderopvanginitiatieven mij nog steeds de beste oplossing lijkt.

[Jos Verhulst]

Ik vind 'kinderopvang' een héél raar woord.

Alsof kinderen problemen zijn, die moeten 'opgevangen' worden. Soit.

In elk geval vind ik dat ouders ivm die kinderopvang vrij moeten kunnen kiezen en dat alle soorten 'opvang' gelijk moeten worden behandeld.

Indien de staat geld geeft wanneer je je kind in een dagkinderverblijf onderbrengt, of wanneer je je kind aan een onthaalmoeder toevertrouwt, dan dien je ook geld te krijgen wanneer je zelf je kind opvangt. Evenveel geld.

Er is geen enkele objectieve reden om wél geld te geven aan mensen die hun kinderen door anderen laten 'opvangen', en géén geld te geven aan mensen die hun kinderen zelf verzorgen. Met het huidige systeem zou je kunnen meemaken dat twee moeders die hun eigen kinderen 'opvangen' daarvoor niets krijgen, maar dat diezelfde twee moeders wel subsidie zouden krijgen wanneer ze hun kinderen overdag ruilen en wederzijds 'onthalen'.

De politieke kaste bevordert natuurlijkerwijs alles wat gezinsleden uit elkaar haalt. Want hoe meer het gezinsleven versplintert, hoe groter de greep van de politieke kaste op ons leven wordt. Politici hebben van nature de neiging om geldstromen te creëren die de ontrafeling van de gezinnen bevorderen. Er is geen reden om ons daar bij neer te leggen. Ieder kind moet gelijk behandeld worden. Kinderen moeten ceteris paribus evenveel kindergeld/subsidie enz krijgen ongeacht de keuze die de ouders maken ivm met hun opvoeding. Dus evenveel geld voor de 'opvang', of die nu door de moeder zelf of door kinderdagverblijf-personeel gebeurt; evenveel leergeld, of dat kind nu naar school gaat dan wel thuis leert enz. Het beste systeem om op dit domein, zoals op vele andere, gerechtigheid te creëren: het universeel, individueel & onvoorwaardelijk basisinkomen + de leerbon voor leerplichtige kinderen.

[Jos Verhulst]

Ik vind 'kinderopvang' een héél raar woord.

Alsof kinderen problemen zijn, die moeten 'opgevangen' worden. Soit.

In elk geval vind ik dat ouders ivm die kinderopvang vrij moeten kunnen kiezen en dat alle soorten 'opvang' gelijk moeten worden behandeld.

Indien de staat geld geeft wanneer je je kind in een dagkinderverblijf onderbrengt, of wanneer je je kind aan een onthaalmoeder toevertrouwt, dan dien je ook geld te krijgen wanneer je zelf je kind opvangt. Evenveel geld.

Er is geen enkele objectieve reden om wél geld te geven aan mensen die hun kinderen door anderen laten 'opvangen', en géén geld te geven aan mensen die hun kinderen zelf verzorgen. Met het huidige systeem zou je kunnen meemaken dat twee moeders die hun eigen kinderen 'opvangen' daarvoor niets krijgen, maar dat diezelfde twee moeders wel subsidie zouden krijgen wanneer ze hun kinderen overdag ruilen en wederzijds 'onthalen'.

De politieke kaste bevordert natuurlijkerwijs alles wat gezinsleden uit elkaar haalt. Want hoe meer het gezinsleven versplintert, hoe groter de greep van de politieke kaste op ons leven wordt. Politici hebben van nature de neiging om geldstromen te creëren die de ontrafeling van de gezinnen bevorderen. Er is geen reden om ons daar bij neer te leggen. Ieder kind moet gelijk behandeld worden. Kinderen moeten ceteris paribus evenveel kindergeld/subsidie enz krijgen ongeacht de keuze die de ouders maken ivm met hun opvoeding. Dus evenveel geld voor de 'opvang', of die nu door de moeder zelf of door kinderdagverblijf-personeel gebeurt; evenveel leergeld, of dat kind nu naar school gaat dan wel thuis leert enz. Het beste systeem om op dit domein, zoals op vele andere, gerechtigheid te creëren: het universeel, individueel & onvoorwaardelijk basisinkomen + de leerbon voor leerplichtige kinderen.

[ACV]

Beste Jos,

Als huisfilosoof van Vivant komt het niet verrassend over dat je aan dit verhaal het basisinkomen wil plakken.
Dat zou echter een uitgebreide discussie zijn die we best elders zouden voeren.

Inderdaad is het belangrijk dat het gezin zoveel mogelijk bijeen zou kunnen blijven.
Tijdskrediet, ouderschapsverlof,... zijn maar enkele mogelijkheden met ieder zijn beperkingen.
Als je trouwens de reactie van Unizo en VBO hoort op de beslissingen van de laatste ministerraad, dan zijn de werkgevers toch niet happig op verlof voor gezin.

Een basisinkomen voorziet toch nog steeds de behoefte om te werken (hoe hoog zou dat inkomen dan zijn?), zodat de werkgevers als nog de eis zullen stellen dat hun personeel flexibel inzetbaar blijft.
Ook andere, misschien minder voor de hand liggende ororzaken zorgen er ook voor dat niet iedereen kan/wil 24 uur op 24 voor zijn kinderen thuis wil opvoeden of ze zelf les geven.
Er zou inderdaad ruimte mogen voorzien worden voor zij die dit wensen, maar mij lijkt het toch een minderheid die dit wil/kan.

Zelf heb ik van mijn hobby mijn werk kunnen maken, maar dan nog zal de vraag naar weekend of avondwerk blijven.

Het feit dat ouders niet betaald worden om hun kindern op te voeden klopt niet helemaal. Zij krijgen net als anderen kindergeld hiervoor, alleen besteed de buitenshuiswerkende die opvang uit en staat dus een deel van dat kindergeld af.
Ik vind het inderdaad belangrijk dat zelfvoorzieningen (zoals boven aangehaald met die babysitters) gestimuleerd mag worden.

Thuiswerken zou ook al een stap in de goede richting zijn.
Wij vergaderen hier op dit forum eigenlijk ook, waarom dan niet op deze manier vergaderen op het werk?

Nu ben ikzelf wel van het verhaal van dienstencheques aan praten.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Een basisinkomen voorziet toch nog steeds de behoefte om te werken (hoe hoog zou dat inkomen dan zijn?), zodat de werkgevers als nog de eis zullen stellen dat hun personeel flexibel inzetbaar blijft.
Ook andere, misschien minder voor de hand liggende ororzaken zorgen er ook voor dat niet iedereen kan/wil 24 uur op 24 voor zijn kinderen thuis wil opvoeden of ze zelf les geven.
Er zou inderdaad ruimte mogen voorzien worden voor zij die dit wensen, maar mij lijkt het toch een minderheid die dit wil/kan.

De kinderen van die minderheid, hoe groot of hoe klein ook, zouden precies evenveel middelen moeten krijgen als de kinderen van de meerderheid.

Het feit dat ouders niet betaald worden om hun kindern op te voeden klopt niet helemaal. Zij krijgen net als anderen kindergeld hiervoor, alleen besteed de buitenshuiswerkende die opvang uit en staat dus een deel van dat kindergeld af.

De buitenhuiswerkende vrouw/man krijgt nog geld bovenop het kindergeld, want die buitengaatse 'kinderopvang' wordt ten dele met belastingsgeld gesubsidieerd, terwijl de ouder die de eigen kinderen 'opvangt' zo'n toelage niet ontvangt.

[ACV]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

De kinderen van die minderheid, hoe groot of hoe klein ook, zouden precies evenveel middelen moeten krijgen als de kinderen van de meerderheid.

Het gaat niet enkel over middelen, maar zeker ook over mogelijkheden en kansen.

Ze mogen mij dezelfde middelen geven als een thuiswerkende ouder, dan nog kan ik mijn kinderen niet zelf opvangen, omdat mijn job die mogelijkheid niet voorziet.
Mijn job vraagt veel avond en weekendwerk, dat zal ook zo blijven.

Uiteraard ben ik ook voorstander van gelijke verdeling van middelen.

De buitenhuiswerkende vrouw/man krijgt nog geld bovenop het kindergeld, want die buitengaatse 'kinderopvang' wordt ten dele met belastingsgeld gesubsidieerd, terwijl de ouder die de eigen kinderen 'opvangt' zo'n toelage niet ontvangt.

Als je gaat werken krijg je ook extra kosten, omdat je juist niet zelf voor je kinderen kan instaan.
Zelfvoorziening kost doorgaans minder.
Voor een deel speelt hier ook de solidariteit. Je zou ook kunnen stellen dat diegene die werken meer bijdragen en minder krijgen van de werkloosheidsuitkeringen.

De subsidiering van de kinderopvang buitenshuis is net om de extra kosten die je niet zou hebben als je thuis je kinderen opvangt te beperken.
Voor vele werkzoekende vrouwen is het net een probleem als ze willen gaan werkenn, dat ze na de eindafrekening minder verdienen dan wanneer ze thuis blijven op den dop.

Die subsidiëring vind ik dus in principe niet slecht, maar ik wil gerust eens een denkoefening doen om te zien in hoeverre de thuisopvangende ouder beter gestimuleerd kan worden.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Als je gaat werken krijg je ook extra kosten, omdat je juist niet zelf voor je kinderen kan instaan.
Zelfvoorziening kost doorgaans minder.
Voor een deel speelt hier ook de solidariteit. Je zou ook kunnen stellen dat diegene die werken meer bijdragen en minder krijgen van de werkloosheidsuitkeringen.

De subsidiering van de kinderopvang buitenshuis is net om de extra kosten die je niet zou hebben als je thuis je kinderen opvangt te beperken.
Voor vele werkzoekende vrouwen is het net een probleem als ze willen gaan werkenn, dat ze na de eindafrekening minder verdienen dan wanneer ze thuis blijven op den dop.

Die subsidiëring vind ik dus in principe niet slecht, maar ik wil gerust eens een denkoefening doen om te zien in hoeverre de thuisopvangende ouder beter gestimuleerd kan worden.

Omgekeerde solidariteit: mensen die buitenhuis werken verdienen doorgaans al meer dan gezinnen met slechts één inkomen. Waarom zouden die mensen dan nog eens extra geld moeten krijgen voor het feit dat ze gaan werken? Hun loon moet die kosten dekken - als je meer wil verdienen moet je daarvoor niet nog eens extra subsidie voor je kinderen krijgen. De kinderen zelf van gezinnen met twee resp één verdiener moeten evenveel krijgen; dat is een kwestie van elementaire rechtvaardigheid. Er is geen enkele reden waarom gezinnen met één verdiener via de fiscaliteit 'solidair' moeten zijn met gezinnen met twee verdieners. Indien een gezin verkiest om het met wat minder te doen, zodanig dat de kinderen meer ouderzorg kunnen ontvangen (wat die kinderen bijna altijd ook zelf verkiezen), dan moet die keuze niet gesanctioneerd worden met minder geld voor de kinderen van die gezinnen. En spreek me niet over werkloosheidsvergoeding: toen mijn vrouw ophield met werken, om gedurende een tiental jaren voor onze vier kinderen te zorgen, verloor ze haar recht op uitkering. Toen ze daarna terug wou gaan werken, bleek ze een tweederangskandidaat te zijn tov leeftijdgenoten die hun kinderen wél in gesubsidieerde opvang hadden geplaatst en bleven doorwerken. Die laatsten waren wél uitkeringsgerechtigd, hadden bijgevolg ook voorrang voor diverse soorten jobs enz. Ook hier speelde omgekeerde solidariteit. Indien je tien jaar thuis blijft om voor je kinderen te zorgen, dan speel je je recht op werkloosheidsuitkering kwijt. Indien je als uitkeringsgerechtigde iemand vermoordt en na tien jaar gevangenis weer vrijkomt, ben je daarentegen je recht op uitkering niét kwijt. Politici, en blijkbaar ook de vakbonden, vinden het verkieselijk dat gezinsleden elkaar zo weinig mogelijk zien, en subsidiëren leefwijzen waarbij de ouders hun kinderen zo weinig mogelijk ontmoeten.

Idem dito met thuisleren. Talloze kinderen worden gedwongen om enkele overbodige jaren op school door te brengen, omdat schoolonderwijs wordt gesubsidieerd en thuisleren niet. Voor duizenden kinderen zou thuisleren veel aangenamer en veel minder tijdrovend zijn. Maar tegelijk minder controleerbaar door de politieke klasse. Wij hebben al twee kinderen die hoger onderwijs volgen en nooit op een middelbare school les hebben gevolgd. Een scholier in het middelbaar kost 5000 euro per jaar. De staat stak dus tot nu toe reeds 2 x 6 x 5000 euro = 60.000 euro in zijn zak op kosten van ons thuislerend gezin. Toch hebben wij het niet zo breed: ons inkomen is volledig gekend door de fiscus en onze kinderen zijn beursstudenten. Omgekeerde solidariteit!

[ACV]

Werken zorgt ook voor meer kosten Jos.
Soms is het zelfs zo dat werkloos blijven meer loont dan te gaan werken.

Niet ieder gezin bestaat trouwens uit tweeverdieners, echter juist minder en minder...

Dat voorval met je vrouw heeft grotendeels te maken met een mentaliteitsverschil dat men moet teweegbrengen.
Het mag inderdaad niet zo zijn dat ouders die kiezen voor zelf voor hun kinderen in te staan, later bij het zoeken naar werk aanzien worden als tweederangswerkzoekenden.

Hetzelfde geldt bij het hele verhaal van ouderen aan het werk houden. We zullen langer moeten werken, dat vraagt iedere poiltieker. Maar als je dan eens aan een baas vraagt waarom hij geen oudere werknemers aanneemt, komen productiviteit, kosten, bijscholingen,... allemaal als argument naar boven om dit toch maar niet te doen.

Wat betreft onderwijs en thuisleren zijn er langs beide zijden positieve en negatieve punten aan te halen.
Ik kan je er dus niet een éénzijdig antwoord op geven.

De mogelijkheid moet inderdaad goed gevrijwaard worden, met de nodige voorzieningen eraan gekoppeld.


(Ondertussen wijken we wel enorm af van het originele onderwerp van deze topic...)

[ACV]

Om voor Annick nog even de draad op te pikken, quote ik even dit bericht:

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Flexibiliteit in de kinderopvang is inderdaad belangrijk, maar dat kan toch ook op andere manieren dan via de dure dienstencheques.

Het systeem van dienstencheques blijft duurder dan de nodige investeringen in de reguliere kinderopvang (zie studie VVSG).

Ook is het nog maar de vraag of er daadwerkelijk veel "nieuwe" jobs zullen bijkomen. Veel van die nieuwe jobs door dienstencheques komen van de PWA (die een langzame dood sterft).

Een nieuwe job zonder minimumduur, is voor mij geen job.

Zwartwerk heeft ook het grote voordeel dat dat werk wordt gepresteerd door een gekende persoon. Dat heb je niet bij interimoppassers.

Ik wil je ook eens vragen wat je rond het statuut van die dienstenchequer vind. Allemaal toch uiterst vrijblijvend, lijkt me.

Wat betreft de begeleiding door interimkantoors heb ik toch zo mijn vragen. Bijvoorbeeld rond veiligheid zie je duidelijk dat interimarbeiders voor een groot gedeelte toch aan hun lot worden overgelaten, zolang ze maar kwantitatief voldoende werk verrichten.
Zeker in sectoren als de bouw is dit zeer opvallend!
Als de eigen veiligheid dan al met moeite gewaarborgd is, wat dan met de veiligheid van anderen?

Ik ben niet voor de volledige afweer van privé-initiatief binnen de zorg en kinderopvang, maar dan liever een invoegbedrijf of iets dergelijks.

[Jos Verhulst]

Oorspronkelijk geplaatst door ACV

Werken zorgt ook voor meer kosten Jos.

En dan? Veel op vakantie zorgt ook voor meer kosten. Een buitenverlbijf kopen zorgt ook voor meer kosten. Thuis voor je kinderen werken zorgt ook voor meer kosten, je derft bijvoorbeeld een loon. Het is niet omdat een activiteit of een keuze voor meer kosten zorgt, dat er onmiddellijk via belastingsgeld subsidiestromen moeten gaan vloeien. Als je gaat werken heb je enerzijds een extra loon, en anderzijds ook extra kosten. Je moet de baten mét de kosten nemen, of laten. Dat doen diegenen die verkiezen om thuis te werken voor hun kinderen net zo goed. Alle kinderen moeten in fiscaal/budgettair opzicht gelijk behandeld worden.

[ACV]

Oorspronkelijk geplaatst door Jos Verhulst

En dan? Veel op vakantie zorgt ook voor meer kosten. Een buitenverlbijf kopen zorgt ook voor meer kosten. Thuis voor je kinderen werken zorgt ook voor meer kosten, je derft bijvoorbeeld een loon. Het is niet omdat een activiteit of een keuze voor meer kosten zorgt, dat er onmiddellijk via belastingsgeld subsidiestromen moeten gaan vloeien. Als je gaat werken heb je enerzijds een extra loon, en anderzijds ook extra kosten. Je moet de baten mét de kosten nemen, of laten. Dat doen diegenen die verkiezen om thuis te werken voor hun kinderen net zo goed. Alle kinderen moeten in fiscaal/budgettair opzicht gelijk behandeld worden.

Ik hoop dat Annick nog kan volgen waar ik van haar een antwoord van wil, maar met dat risico in mijn achterhoofd dwaal ik dan toch maar even af van het originele onderwerp [size=2](Annick kan terugkijken naar mijn post vlak voor deze.)[/size].

Natuurlijk Jos zal een buitenverblijf geld kosten en op vakantie gaan ook.

Laten we echter even terug op de grond landen, dan wil ik jou de vraag stellen over het onderwerp waarover we het hadden.

Kan kinderopvang buitenshuis wel voorzien kan worden zonder die oneerlijke subsidies?
Gaan we dan niet nog meer naar een dualisering evolueren en zo de mensen die het niet meer kunnen permiteren onrechtstreeks dwingen om thuis te blijven voor hun kinderen?

Ergens vind ik die subsidie aan kinderopvang voor werkende ouders nog niet zo oneerlijk.
Onze maatschappij is opgebouwd dankzij de werkende mens. Vanwaar denk je dat het merendeel van het geld komt waaruit die subsidies voortkomen?
Er zal inderdaad een solidariteit moeten blijven, want de regel dat wie betaald enkel geniet is niet wenselijk.

Maak eens even de rekenoefening voor mensen die eerst werkloos zijn en daarna gaan werken. Voor mij en u als filosoof zal dat een groter verschil zijn dan iemand die via dienstenchequeskes tewerkgesteld zal worden.
Hun balans inkomsten/uitgaven komt dikwijls nog negatiever uit dan tijdens hun werkloosheid.
Tuurlijk herb je méér inkomsten en meer kosten, wat ik je tracht duidelijk te maken, is dat het evenwicht daartussen nadeliger uitkomt als je gaat werken.

Idealiter zou kinderopvang, wat voor soort dan ook, moeten kunnen overleven zonder staatssubsidies, met maximale toegankelijkheid voor iedereen en iedere vraag moeten kunnen opvangen.
Dat is zelfs niet zo met dienstencheques en zal met een ander systeem ook niet mogelijk zijn.

Naast het dure prijskaartje voor de kinderopvang via dienstencheques ook nog eens de thuisopgevangen kinderen met hetzelfde bedrag subsidiëren zal onze beperkte staatsspaarpot helemaal om zeep helpen, lijkt me.

Wat stel jij eigenlijk voor?