SPA-Rood / PvdA / CAP / LSP / ...

[Pelgrim]

Wat heeft 'neutron' te zeggen over het stakingsrecht?

[roger verhiest]

Zonder Kd Eric voorwaar reeds een fraaie discussie !

Eventjes "De nieuwe Werker" citeren"schone schijn: LDD 1 Co doorprikt"

1. Wil u ook dat uw pensioen verzekerd is?

Wij ook. U hebt er tenslotte heel uw leven voor gewerkt.

Rechste partije zoals... delen deze mening echter niet. Ze willen de sociale uitgaven drastisch verminderen. Daardoor is er minder geld voor sociale uitkeringen.

"De overheid moet zich tot doel stellen de totale uitgaven aan sociale uitkeringen te verminderen tot het EU gemiddelde (en alleszins minder dan 20 % van het bbp), de reserveringen voor de toekomststige pendioen- en gezondheidsuitgaven inbegrepen schrijft het LDD programma.

Vandaag besteedt de overheid 22, % vanb onze rijkdom (bbp) aan sociale uitgaven. LDD wil dit verminderen tot lager dan 20 % dat is 8,7 miljard euro minder. Daarmee kan je de huidige pensioenen niet meer betalen, laat staan de toekomstige !

...

KIjk dit is op zichzelf al reden genoeg om een sterke verenigde arbeidersbeweging te wensen en een dito sterke verenigde vakbond... Indien men ons bestaand systeem als zijnde een deel van het "establishment" wil gaan bestrijden zal het resulaat nogal belabberd zijn !

[Erik De Bruyn]

Over dit onderwerp is al zeer veel geschreven. Ik ben geen partijfetisjist. Voor mij is het socialisme het doel en niet de SP.a. Maar waaraan heeft SP.a Rood momenteel haar hoog politiek soortelijk gewicht te danken? Aan haar positie binnen de SP.a! Laat de rode leeuw in de savanne, in een klein linkse dierentuin zou zijn vacht snel verdoffen en zouden zijn tanden uitvallen. Zoiets heet dialectiek: pluk de bloem en ze zal verwelken. Overigens vind ik dat klein links eerst eens orde op zaken moet stellen in eigen huis alvorens een sirenenzang aan te vatten richting SP.a Rood. Waarom bestaan er naast PVDA nog altijd CAP, SAP, LSP...?
Bart De Wever, Kathleen Van Brempt en klein links zijn het over één zaak eens: SP.a Rood zou best zo snel mogelijk uit de SP.a stappen. Dat sterkt mij natuurlijk om erin te blijven .
Overigens wil ik hier ook eens een plat opportunistische electorale overweging meegeven: in de provincie Antwerpen heb je meer dan 50.000 stemmen om via de PVDA-lijst een linkse socialist in het parlement te krijgen. Via de SP.a- Rood formule 'kost' dat slechts 15.000 tot 25.000 (voorkeurs)stemmen, afhankelijk van het globale resultaat van de SP.a lijst. Bovendien is het domino-effect van een SP.a verkozene in de SP.a veel groter: het 'human resources management' in de SP.a zou daarmee grondig worden verstoord. De dominosteen van Peter Mertens staat alleen, die van mij staat in een lange rij. En denk nu niet dat partijtucht mij eronder krijgt. Ik ben voor partijtucht, maar op voorwaarde van interne partijdemocratie. En die is er in de SP.a momenteel niet.

[Herr Oberst]

Oorspronkelijk geplaatst door Pelgrim

De belangen van de werknemers verdedigen is niet neutraal.

(even compleet off-topic):

Wat is uw persoonlijke mening over de 'bevoorrechte' positie die de drie traditionele vakbonden in dit land hebben? Akkoord dat een vakbond ideologisch niet neutraal kan zijn, maar vindt u niet dat ze alleszins los moet staan van de politieke machtsstructuren?

[neutron]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

(even compleet off-topic):

Wat is uw persoonlijke mening over de 'bevoorrechte' positie die de drie traditionele vakbonden in dit land hebben? Akkoord dat een vakbond ideologisch niet neutraal kan zijn, maar vindt u niet dat ze alleszins los moet staan van de politieke machtsstructuren?

Inderdaad, de drie grote vakbonden willen hun macht behouden, en zo
de kleine man onder de knoet houden.
Stakingen moeten zo vlug mogelijk gebroken worden.

[Pelgrim]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

(even compleet off-topic):

Wat is uw persoonlijke mening over de 'bevoorrechte' positie die de drie traditionele vakbonden in dit land hebben? Akkoord dat een vakbond ideologisch niet neutraal kan zijn, maar vindt u niet dat ze alleszins los moet staan van de politieke machtsstructuren?

welke politieke structuren? De staatsstructuren en de bureaucratie? Liefst wel. Een slagvaardige politieke vleugel eventueel in de vorm van een eigen partij? Dringend nodig.

[neutron]

Oorspronkelijk geplaatst door neutron

Inderdaad, de drie grote vakbonden willen hun macht behouden, en zo
de kleine man onder de knoet houden.
Stakingen moeten zo vlug mogelijk gebroken worden.

opgelet, deze tekst niet misverstaan!

er moet gelezen worden:
[volgens de grote vakbonden] moeten de stakingen zo vlug mogelijk gebroken worden en gestopt worden.

Daar kunnen veel vakbondsafgevaardigden van getuigen!

[abou Anis]

Oorspronkelijk geplaatst door Erik De Bruyn

Over dit onderwerp is al zeer veel geschreven. Ik ben geen partijfetisjist. Voor mij is het socialisme het doel en niet de SP.a. Maar waaraan heeft SP.a Rood momenteel haar hoog politiek soortelijk gewicht te danken? Aan haar positie binnen de SP.a! Laat de rode leeuw in de savanne, in een klein linkse dierentuin zou zijn vacht snel verdoffen en zouden zijn tanden uitvallen. Zoiets heet dialectiek: pluk de bloem en ze zal verwelken. Overigens vind ik dat klein links eerst eens orde op zaken moet stellen in eigen huis alvorens een sirenenzang aan te vatten richting SP.a Rood. Waarom bestaan er naast PVDA nog altijd CAP, SAP, LSP...?
Bart De Wever, Kathleen Van Brempt en klein links zijn het over één zaak eens: SP.a Rood zou best zo snel mogelijk uit de SP.a stappen. Dat sterkt mij natuurlijk om erin te blijven .
Overigens wil ik hier ook eens een plat opportunistische electorale overweging meegeven: in de provincie Antwerpen heb je meer dan 50.000 stemmen om via de PVDA-lijst een linkse socialist in het parlement te krijgen. Via de SP.a- Rood formule 'kost' dat slechts 15.000 tot 25.000 (voorkeurs)stemmen, afhankelijk van het globale resultaat van de SP.a lijst. Bovendien is het domino-effect van een SP.a verkozene in de SP.a veel groter: het 'human resources management' in de SP.a zou daarmee grondig worden verstoord. De dominosteen van Peter Mertens staat alleen, die van mij staat in een lange rij. En denk nu niet dat partijtucht mij eronder krijgt. Ik ben voor partijtucht, maar op voorwaarde van interne partijdemocratie. En die is er in de SP.a momenteel niet.

Beste Erik

Je doet hier uitschijnen dat het immens veel gemakkelijker is voor een linkse socialist om in het parlement te geraken via de SP.a-lijst dan via de PDVA+-lijst. En cijfermatig zal je vergelijking wel kloppen, daar twijfel ik niet aan.

Maar dan heb ik toch een aantal vraagjes: hoelang zijn er nu ook alweer linkse socialisten actief binnen de SP(.a); en hoeveel daarvan zijn gedurende al die jaren verkozen geraakt; en op welke plaatsen staan jij en je kameraden bij de volgende verkiezingen?

En ook in verband met je houding tegenover partijtucht een vraagje: gesteld dat je verkozen geraakt (en ik hoop dat jij en Peter ooit schouder aan schouder in het parlement zullen staan) en gesteld dat je gedurende de periode dat je in het parlement zit consequent die houding aanneemt en onvermijdelijk een heel aantal keren tégen de partijrichtlijnen in stemt en tussenkomt in debatten, hoe groot acht je je kans om een volgende keer een plaats op een lijst van die partij te krijgen, laat staan een verkiesbare?

[ReX342]

Nu de rechterflank opsplitst en de economische crisis in het nieuws komt, is nu het niet dé ultieme moment om een marxistische partij op te richten die egalitair functioneert?

Laat SPA-Rood hun ding intussen maar proberen binnen SPA, alsof de hiërarchie daar ooit zou doorbroken worden.

Maar PvdA, CAP & LSP zouden reeds lange tijd samen een kiesdrempeltje hebben moeten halen op basis van 3 kern en misschien nog 2 optionele programmapunten. Niets meer, maar radicaal en overduidelijk. Als ze allemaal over enkele zaken overeen zouden komen, is de kans dat ze effectief de kiesdrempel halen (en dus vroeg of laat nationaal-vlaamse opiniepeilingen, die tellen blijkbaar meer) aanzienlijk groter dan nu.

Eerlijk, waar wachten jullie op?
Welk onverzoenbaar verschil moet er eerst wegvallen?

[ministe van agitatie]

Oorspronkelijk geplaatst door ReX342

Nu de rechterflank opsplitst en de economische crisis in het nieuws komt, is nu het niet dé ultieme moment om een marxistische partij op te richten die egalitair functioneert?...

Maar PvdA, CAP & LSP zouden reeds lange tijd samen een kiesdrempeltje hebben moeten halen
...
Eerlijk, waar wachten jullie op?
Welk onverzoenbaar verschil moet er eerst wegvallen?

Klinkt charmant maar is om diverse redenen niet realistisch.

Ten eerste is het behalen van de kiesdrempel of vertegenwoordigers niet de essentie van de strijd. Radicale veranderingen zijn zelden of nooit het resultaat van burgerlijke democratische verkiezingen. Dat systeem is opgezet om de status quo te behouden en het functioneert prima wat dat betreft.
Als je per sé een verkozene wil halen: kom dan op met een flatulent, populistisch en breedsprakerig programma dat au fond in niets verschilt van wat de huidige partijen doen (cfr. LDD of VB), dan haal je zo een aantal verkozenen. Maar dat is nooit links.

Ten tweede is linkse eenheid in functie van verkiezingen onzin. Die eventuele eenheid is het resultaat van een gelijklopende praktijk en analyse. Niet van een opportunistische opstoot vlak voor de verkiezingen die in essentie toch niet het grote verschil zullen maken.

Ten derde is het geen kwestie van een 'nieuwe marxistische partij' op te richten. De herschikking van links (die nodig en gewenst is) zal niet gebeuren op zo'n synthetische manier. Het gebeurt als daar een organische reden toe is, als er organische voedingsbodem voor bestaat.

Ik had kort die indruk bij CAP: enerzijds het afscheuren van belangrijke kritische kopstukken van de sociaal-democraten, anderzijds initiële teresse en bereidheid van de radicale linkerzijde en tot slot een toevloed van niet georganiseerde mensen en nieuwe krachten. Dat is dan het resultaat van evoluties, gebeurtenissen zoals c.q. het generatiepact en de Europese Grondwet.

Maar als het (onvrijwillige) leiderschap (Sleeckx, Van Outryve) weigeren hun verantwoordelijkheid te nemen en diverse fracties de opbouw van hun eigen partij belangrijker blijven vinden, dan is zoiets een kort leven beschoren.

Dan krijg je wat het nu verworden is: tegen haar eigen analyse en uitgangspunten in tòch een klein 'kapelleke' oprichten en de verdeeldheid ter linkerzijde groter maken in plaats van kleiner. Ter meerdere eer en glorie van een paar pipo's die al lang niet meer bezig zijn met 'andere politiek' of linkse eenheid maar met hun eigen profilering. Faut-le-faire ...

De Beweging voor Sociale Vernieuwing in Antwerpen kende een gelijkaardig verloop, al haalden ze wel drie verkozenen tot Patsy Sörensen eieren voor haar geld en een mandaat in plaats van de strijd koos.

Mij lijkt de NPA in Frankrijk interessant. Maar daar zijn we in België nog niet aan toe. Zoals Jaap Kruithof zei: "Het zal eerst nog slechter moeten worden voor het beter wordt". Ik vrees dat de volgende verkiezingen zullen aantonen wat dat "slechter worden" in de praktijk betekent.

Ondertussen gewoon verder werken, kameraden...

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door fb718882

Zonder me echt ter willen moeien , maar toch efkes hetvolgende . Kijk , ik ben in 't begin van de jaren 1970 , uit volle overtuiging , lid geworden van de Kommunistische Partij van België . Toen al vond ik het stom en onzinnig dat " Klein Links " zo verdeeld was . Heb dat ook in de KP ter sprake gebracht , zonder resultaat uiteraard . Het komt me zelfs voor dat die verdeeldheid nu nog erger geworden is ! Eén radikaal-linkse , vuurrode Socialistische Partij is méér dan ooit nodig !

Hoe dichter we bij de verkiezingen komen, hoe meer ik de slotzin van fb718... onderschrijf. Ik zet hem hier dan ook in het vet en ik neem hem op in mijn vernieuwde signatuur.

[ministe van agitatie]

Oorspronkelijk geplaatst door AEvanLoon

Hoe dichter we bij de verkiezingen komen, hoe meer ik de slotzin van fb718... onderschrijf. Ik zet hem hier dan ook in het vet en ik neem hem op in mijn vernieuwde signatuur.

Hoe ging het ook al weer? "proletariërs allerhande, ..."

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Erik De Bruyn

(...) in de provincie Antwerpen heb je meer dan 50.000 stemmen (nodig) om via de PVDA-lijst een linkse socialist in het parlement te krijgen. Via de SP.a- Rood formule 'kost' dat slechts 15.000 tot 25.000 (voorkeurs)stemmen, afhankelijk van het globale resultaat van de SP.a lijst.

Erik staat op nummer 11 op lijst 1.
Zijn campagneteam schijnt er intussen van overtuigd te zijn dat hij al verkozen is met veel minder dan 15.000 stemmen: 11.000 stemmen voor nr. 11 zal volstaan, beweerde Erik op 19 april (de feestelijke aftrap van de ROODshow in de Ten Eekhovelei in Deurne/Antwerpen). Ik heb het nagerekend en dat klopt. Volgens mij zijn zelfs 10.000 stemmen genoeg. Maar laten we maar gaan voor 11.000: dat past mooi bij de "onverkiesbare" plek waarop de partijtop hem heeft menen te kunnen begraven.

Niet dus. Ik heb de indruk dat dit historische verkiezingen worden voor het linkse socialisme in Vlaanderen/België. Niet omdat het Vlaamse parlement zo belangrijk is, maar omdat Antwerpen hier zijn reputatie als pioniersstad voor politieke vernieuwing opnieuw kan waarmaken.

Succes, Erik!

[AEvanLoon]

Oorspronkelijk geplaatst door neutron

Stakingen moeten zo vlug mogelijk gebroken worden.

De super-syndicalist van de zogenaamd neutrale 'vakbond' neutron toont hier in hilarisch duidelijke bewoordingen zijn ware aard.

Ik hoop dat iedereen die het goed voor heeft met de belangen van de werkende mens dit staaltje van extreem patroonsgeslijm gelezen heeft.

[ReX342]

Aan de minister van agitatie: Dank U voor het wederwoord.
Toch moet ik opmerken dat elke Sociale Beweging die kristaliseert in een partij, in België, de kiesdrempel moet halen. Althans als het de bedoeling is verkozenen te behalen of ooit deel te nemen aan de macht (Bv. op de wip zitten bij tripartites of cordon sanitair in 'eer' houden).

Mijn persoonlijke visie zal nooit in 1 en slechts 1 partij terug te vinden zijn. Diversiteit ten top! Ik tracht dan ook zelden achtereenvolgens op dezelfde partij te stemmen. Zonder op te gaan in de discussie rond particratie, moet wel opgemerkt worden dat -ik vind dat- elk individu minstens 1 eigen partij per verkiezing moet hebben.

Miljoenen programmas en voorstellen dienen te circuleren. Er dient stemrecht te zijn voor elke burger bij een wetsvoorstel/ontwerp in de wetgevende 'kamers' (de wetgevende macht moet direct het volk zijn, als niemand behalve parlementariers stemmen, is er sprake van de huidige stand van zaken).

In the meanwhile, in the real world, waarom niet samen naar het kiezerspubliek stappen? LSP en CAP zijn toch ook reeds in het verleden in een kartel kunnen stappen. (of vergis ik mij?)

Verder debat tussen de facties (partijen binnen het 'monsterverbond') zal hevig opwaaien zodra er daadwerkelijke beslissingen worden genomen door verkozenen. En na 1 verkiezing valt zo'n alliantie waarschijnlijk uit elkaar. Elke factie/partij denkt het nu wel alleen te halen, OMDAT ze in de media geraakt zijn en doorgedrongen tot het brede publiek.

Alle andere pogingen om de macht te grijpen zullen niet gedragen worden door de bevolking (die niet op de hoogte is van het bestaan of programmapunten of interne verschillen tussen marxistische partijen die ze net onverzoenbaar maken, bij dat laatste reken ik mezelf) vereisen een vangarde, een elite, professionele revolutionairen, bolsjevieken. Dat lijkt me ondemocratisch. Marxisme is dan slechts een opium voor de intellectuelen.

[ministe van agitatie]

Oorspronkelijk geplaatst door ReX342

Toch moet ik opmerken dat elke Sociale Beweging die kristaliseert in een partij, in België, de kiesdrempel moet halen. Althans als het de bedoeling is verkozenen te behalen of ooit deel te nemen aan de macht (Bv. op de wip zitten bij tripartites of cordon sanitair in 'eer' houden).

Ik wil me niet opwerpen als verdediger van (de deelname aan) burgerlijk-democratische verkiezingen. Ze zijn niet zaligmakend en - when push comes to shove - soms zelfs betekenisloos. Er hebben al revoluties plaatsgevonden nauwelijks een maand na zogenaamde democratische verkiezingen.

Verder is je stelling niet correct: een sociale beweging hoeft niet noodzakelijk in een partij uit te monden. Er bestaat in dit land bijvoorbeeld geen ACW-partij of een ABVV-partij terwijl die twee bewegingen toch miljoenen leden tellen en zwaar wegen op de politiek. Ze tonen aan dat een beweging geen partij hoeft te worden om toch te wegen. Dat was in de Spaanse burgeroorlog niet anders.
Zo'n beweging moet vroeg of laat wel een politieke uitdrukking krijgen en waar dat voor ACW en ABVV vroeger eenduidig CVP en SP waren, is dat vandaag veel difuser geworden. Het wijst op het einde van de status quo in dit land.

Je profileert je hier als anarchist (duidelijk) en ik kan je wat dat bereft alleen versterken in je analyses: er is politiek buiten de politieke partijen. En da's een goeie zaak.

Mijn persoonlijke visie zal nooit in 1 en slechts 1 partij terug te vinden zijn. Diversiteit ten top! Ik tracht dan ook zelden achtereenvolgens op dezelfde partij te stemmen.

Ja. So?! Ik vind dat noch een goeie noch een slechte zaak. Je hebt namelijk in theorie gelijk. In de praktijk is de strijd die we voeren echter altijd (ALTIJD) een kwestie van machtsverhoudingen. En in die zin heb je ongelijk: door dat soort wispelturig handelen versterk je niet bepaald de macht van 'het proletariaat'. Je verzwakt ze alleen maar.
Op het eind van het verhaal blijft de vraag van macht. Wie bezit ze en hoe wordt ze gehanteerd. Door ze difuser te maken aan de linkerkant versterk je altijd de rechterkant. Het is een vorm van algebra.

Zonder op te gaan in de discussie rond particratie, moet wel opgemerkt worden dat -ik vind dat- elk individu minstens 1 eigen partij per verkiezing moet hebben.

"ik vind dat" is idealisme; (lees misschien eens van Lenin 'de linkse stroming, een kinderziekte van het communisme'.
De vraag wat jij (of ik for that mather) vinden, is een irrelevante vraag. Sommige dingen zijn. Zoals krachtsverhoudingen. Ter rechterzijde heeft men dat bijzonder goed begrepen. Het wordt stilaan tijd dat ook de linkerzijde dat begrijpt.
Je verandert geen samenleving door middel van 'meningen' en 'ik vind dat'. Je verandert een samenleving als je macht hebt. Dat moeten we ambiëren: macht. Over ons eigen leven, onze voeding, ons werk, de straten die we oversteken, de lucht die we inademen, het water dat we drinken, de opvoeding die onze kinderen genieten, de economie waar het het middelpunt, slachtoffer of actor van zijn. Zo simpel is het au fond.

Miljoenen programmas en voorstellen dienen te circuleren. Er dient stemrecht te zijn voor elke burger bij een wetsvoorstel/ontwerp in de wetgevende 'kamers' (de wetgevende macht moet direct het volk zijn, als niemand behalve parlementariers stemmen, is er sprake van de huidige stand van zaken).

Twee dingen: je aanvaardt het idee van het parlementair systeem met 'kamers' zoals het vandaag is. Ik niet. Dat is geen historische verworvenheid of eeuwigdurend iets. Het is een bijzonder burgerlijke en zelfs kleinburgerlijke gedachtengang, with all due respect.

Er hoeven bovendien geen miljoenen programma's te circuleren. Het is namelijk geen idealistische strijd over ideeën maar een concrete strijd om belangen. En er zijn in deze samenleving geen miljoenen belangen, al zijn er miljoenen ideeën. Dat heet namelijk aliënatie: de verwarring over wat een goed idee is en wat in ons belang is.
Er zijn een paar duidelijke keuzes die gemaakt moeten worden: miljonairstaks of verlaging van erfenisrechten (VLD). Miljonairstaks of vlaktaks (LDD). Miljonairstaks of langer werken (SP.A). Het is tussen dat soort dingen dat gekozen zal (moeten) worden. Tijdens de verkiezingen, maar meer nog in de strijd in de fabrieken, bedrijven, scholen en vooral op straat. Verkiezingen zijn een beetje secundair, denk ik.

In the meanwhile, in the real world, waarom niet samen naar het kiezerspubliek stappen? LSP en CAP zijn toch ook reeds in het verleden in een kartel kunnen stappen. (of vergis ik mij?)

Ach. Dat soort pogingen zie ik sinds ELA (Ecologisch Links Alternatief) en dus zeer lang voor er sprake was van AGALEV. Laat ons maar eerst in de concrete strijd een gemeenschappelijke strategie, praktijk en ideologie ontwikkelen. Daaruit volgt bijna automatisch een eenheid waarmee we naar de kiezer kunnen stappen. Dat laatste lijkt me niet zo belangrijk. Kiezers kiezen soms tussen de pest en de cholera. That's not the point.

Alle andere pogingen om de macht te grijpen zullen niet gedragen worden door de bevolking (die niet op de hoogte is van het bestaan of programmapunten of interne verschillen tussen marxistische partijen die ze net onverzoenbaar maken, bij dat laatste reken ik mezelf) vereisen een vangarde, een elite, professionele revolutionairen, bolsjevieken. Dat lijkt me ondemocratisch. Marxisme is dan slechts een opium voor de intellectuelen.

Zevendertig stellingen in nauwelijks twee zinnen. Faut le faire ...

Het volk grijpt de macht op het moment dat alle andere opties zijn uitgeput. Als ze alle illusies en elke hoop kwijt zijn. Het volk is namelijk niet idealistisch (en terecht). Dat is geen historisch dogma maar het wordt elke dag geïlustreerd: Georgië, Oekraïne; Nepal, ... Revolutie is aan de orde van de dag. Juist, ja: niet hier en niet nu. Maar elke dag ergens. Namelijk op het moment dat de bevolking al haar geloof in de politieke, economische en jurdische orde kwijt is.
Hoever staan we daar in dit land van af? Volgens mij niet zo bijzonder ver.

Mijn dogma is dus dat van vele revolutionairen voor mij: get the fuck organised. Simple come bonjour.

[ReX342]

1) Ik dacht aan BWP, BSP. Ik keer me niet af van syndicale of andere organisaties. Maar sommige dingen 'zijn' gewoon. Of althans, in de ogen van de bevolking op het moment; misschien dat dit mits bewustwording op langere termijn allemaal afgeschaft kan worden. Ik ben niet noodzakelijk voor een Trias Politica. Maar ik zie op middellange termijn wel iets voor de wetgevende macht (die wel historisch gegroeid is, zij het door de financiers van de koning voor zijn oorlogen via magna charta etc). Representatieve democratie en verkiezingen als tussenfase om tot sociale verwovenheden te komen. Als iedereen in België of Europa een klein opstel kan schrijven over de Spaanse Revolutie hoeft dit misschien niet, in de tussentijd had ik iets praktischer in gedachten.
2) Ik ben niet te vinden voor de dictatuur van het proletariaat. Misschien verander ik morgen van mening. Dat is mijn recht. Ik zie mensenrechten als toegangspoort tot een collectief bewustzijn van de mensheid. Mijn initiële vraag in deze thread ging dan ook over de algebraïsche meerwaarde van een links front te vormen (welliswaar binnen het burgerlijke parlementaire gebeuren, althans zolang de revolutie niet uitbreekt -die uitgesteld wordt door hervormers-)
3) Ik wou mijn individualistische invulling onderscheiden van sommige marxistische invullingen. Om zo bepaalde assumpties bloot te leggen (bij mezelf).
4) Ik dacht altijd dat aliënatie iets te maken had met kapitalisme en de scheiding der productiefactoren. Democratie moet inderdaad eerst gebeuren in de werkomgeving etc. Zolang er rijkeren zijn, zijn er armeren. Ik ga akkoord met die analyse.
5) 'gemeenschappelijke strategie, praktijk en ideologie ontwikkelen' Met een marxistische invulling TOCH deelnemen aan verkiezingen is niet genoeg?
6) De stelling waren wat te veel van het goede. Toegegeven. Ik wil maar zeggen dat nationaliseren via een revolutie evengoed kan uitdraaien op nationaal-socialisme(lees: fascisme); een rode bureaucratie (orwelliaanse toestanden, marx was ook nergens in animal farm te bespeuren) met een gespecialiseerde klasse/kaste/partij die zichzelf uitroept net iets gelijker te zijn dan de anderen.
Revoluties zijn niet makkelijker te kapen dan verkiezingen, maar ze zijn des te bloederiger. Dus ik zou liefst op voorhand weten hoe het uitdraait.

...Nu weet ik nog steeds niet op welk niveau ik op welke partij moet/ga stemmen...

[Jonas Elossov]

Oorspronkelijk geplaatst door ReX342

5) 'gemeenschappelijke strategie, praktijk en ideologie ontwikkelen' Met een marxistische invulling TOCH deelnemen aan verkiezingen is niet genoeg?

Op zich is deelnemen niet genoeg, en linkse eenheidslijsten zijn niet ideaal. Maar in een periode van kapitalistische crisis, waarbij heel links verspreid staat, zou het wel een stap in de goede richting zijn.

http://vimeo.com/4779969

Bart Vandersteene gaat in deze tussenkomst daar voor een stuk op in.

...Nu weet ik nog steeds niet op welk niveau ik op welke partij moet/ga stemmen...

Mocht het u interesseren. LSP heeft voor de verkiezingen zowel SPa-rood als PVDA opgeroepen voor een linkse eenheidslijst. (zoals we ook in Brussel hebben gedaan en opkomen met de PC, PH en LCR - en in Wallonië met de LCR) LSP en LCR-PSL hebben gisteren daarin ook de steun gekregen van de NPA van Besancenot.

Dus als je effectief voor die eenheid bent, dan raad ik je aan om strategisch voor LSP te stemmen. Omdat op die basis we na de verkiezingen sterker zullen staan in onze oproep tot samenwerking. Als de PVDA echter te snel succes krijgt met haar 'zachte lijn' bestaat het gevaar erin dat ze dezelfde a-politieke lijn gaan verder volgen - en bovendien nog arroganter gaan worden naar de rest van links toe.

[Pølle]

Als je radicaal links wilt stemmen, stem dan PvdA (of SP.a-rood). Dat zijn de enigen die toch nog iets of wat te zeggen hebben. LSP is verwaarloosbaar, steekt hooguit wat stokken in de wielen van PvdA, niet in die van de traditionele partijen.

[Woetse]

LSP heeft een voorstel tot samenwerking gedaan. Stokken tussen de wielen steken vind ik dat dus niet echt. Punt is ook dat LSP wel radicaal-links blijft en niet een zachtere koers gaat voeren om electoraal succes te boeken. Hopelijk trekt PVDA hun conclusies na de verkiezingen. Want een link strijdfront is gewoon noodzakelijk. Iedereen weet dat.