Economisch programma van de N-VA?

[Tantist]

Misschien kan iemand op dit forum mij helpen uitleggen wat de economische visie van de N-VA is? Bij PI kreeg ik niet veel gehoor

[Supe®Staaf]

Economische 'visie' van de N-VA, zoals Superstaaf ze begrijpt:

België splitsen en hopen dat de gebakken kiekens hen in de mond vliegen.
Om aan de bak te blijven zeker géén referendum op volksinitiatief toestaan, en van confetti-staat Vlaanderen op bestuurlijk vlak een doorslag maken van de belgische autoritaire particratie.
Eigen 'economie' eerst dus.
Nauwelijks verschil met wat hun gehate VB er wil van bakken.
Bekijk ook hoe deze 'vlaamsnationalisten' mekaar 'doodknuffelen' op onderstaande luchtige koetjes en kalfjes-topic:

http://www.politics.be/phpBB/viewtopic.php?t=1517

Voila, graag gedaan, geen dank.

[stijnVL]

Oorspronkelijk geplaatst door Tantist

Misschien kan iemand op dit forum mij helpen uitleggen wat de economische visie van de N-VA is? Bij PI kreeg ik niet veel gehoor

Afgelopen weekeinde heeft de N-VA in een speciale zitting van haar partijraad naar het schijnt haar congresresoluties uitgediept en een sociaal-economische en ecologisch luik toegevoegd aan haar programma.

Schrijf eens een mailtje naar Ben Weyts, de huissloof van Bourgeois, hij kan u de nodige teksten wel bezorgen vermoed ik.

[Patriot!]

Economie? Vlaanderen onafhankelijk en al de rest is er bij de haren bij gesleurd!

[zorroaster]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot

Economie? Vlaanderen onafhankelijk en al de rest is er bij de haren bij gesleurd!

Onze specialist ter zake, dames en heren! Misschien eens het programma lezen en dan uw visie nog eens geven?

BUB heeft niet eens een poging tot programma, en wat ze neerschrijven om België te rechtvaardigen (België was een democratie! België was meertalig! Nationalisme (tenzij het belgisch is) is foei!) staat zo vol historische kemels (al voldoende bewezen door Jan Vandenberghe en tantist!) dat het zelfs voor een moppenboek niet meer in aanmerking komt.

[Patriot!]

Niets is bewezen, alles weerlegd.

En wij hebben o.a. ook programmapunten over veiligheid, milieu, individuele tweetaligheid en het basisinkomen.

[VL]

Basisinkomen? Waar haalt men het???? Wie wil bijverdienen, die mag dat. Maar je hoeft natuurlijk niet te werken. Je hoeft niet te werken. Wat een stimulans!!! De BUB neemt Vivant-standpunten in op dat vlak. De zogeheten extreem klinkende kant van links???

Volgens mij zal uw economie na enkele weken geschiedenis zijn. Wegens totaal onhaalbaar!!

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door Patriot

Economie? Vlaanderen onafhankelijk en al de rest is er bij de haren bij gesleurd!

Projectie of zo? Jullie programma is gewoon België één en de rest is er met de haren bij gesleurd, de N-VA is een partij die vanuit een consequente manier aan politiek doet en zich juist niet tot dit nationalisme beperkt. Dat ook het Vlaams Blok niet zo eng denkt als jullie, bewijst dat er een tweede partij nodig was (N-VA) om de vlaamsgezinde kiezer met een andere opinie in op te vangen omwille van de andere standpunten.

StijnVL, alvast bedankt, ga direct Ben Sloef eens mailen

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door zorroaster

BUB heeft niet eens een poging tot programma, en wat ze neerschrijven om België te rechtvaardigen (België was een democratie! België was meertalig! Nationalisme (tenzij het belgisch is) is foei!) staat zo vol historische kemels (al voldoende bewezen door Jan Vandenberghe en tantist!) dat het zelfs voor een moppenboek niet meer in aanmerking komt.

Met die allerlaatste bewering ben ik het niet eens

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door VL

Basisinkomen? Waar haalt men het????

De BUB is gegroeid vanuit Vivant-milieus, onder andere de Führer Hans Van De Cauter... Moet er nog zand zijn?

[Tantist]

I. ECONOMIE - SOCIAAL - FISCALITEIT




A. ANALYSE

Vlaanderen is, binnen Europa en zeker in de wereld, één van de meest welvarende en economisch performante regio’s. Zowel het gemiddeld welvaartspeil van onze bevolking als het niveau van onze welvaartscreatie liggen hoog. Vlaanderen kan zich economisch meten met hoogontwikkelde welvaartstaten als Denemarken en Zweden, en met sterke regio’s als Beieren en Catalonië. Ook op sociaal vlak doen we het in vergelijkend perspectief relatief goed.

Vlaanderen heeft voldoende troeven in handen om ook in de toekomst aan de economische top te blijven, en zo aan heel de Vlaamse bevolking een hoog niveau van welvaart en welzijn te waarborgen. Het probleem is echter dat de Belgische eenheidsstructuur Vlaanderen belet een efficiënt beleid te voeren zowel op economisch als op sociaal vlak. De economische en sociale situatie in Vlaanderen en Wallonië zijn dermate verschillend, dat het voor beide landsdelen nadelig en zelfs absurd is éénzelfde beleid te voeren. Toch houden de Walen krampachtig vast aan het zo unitair mogelijk blijven van de bevoegdheden inzake werkloosheidsuitkeringen, pensioenen, werkgelegenheidsbeleid, fiscaliteit, gezinsbeleid en export. Dit omdat zij via de bekende geldstromen van noord naar zuid – een oud-CVP-voorzitter sprak ooit van de Vlaamse melkkoe - afhankelijk zijn van België. Om dit te legitimeren doen Wallonië en ook sommige Vlaamse politici klassiek een beroep op de solidariteit. Maar echte solidariteit zou bijdragen tot het herstel van de Waalse economie. De huidige geldstromen dringen de Walen alleen in een positie van financiële afhankelijkheid en zijn dus ook voor hen structureel nadelig. Daarenboven, dient solidariteit te spelen tussen deelstaten in hun geheel, niet op elk deeldomein van beleid. Als in Vlaanderen en Wallonië andere keuzen gemaakt worden, moet elke deelstaat ook de financiële verantwoordelijkheid van die eigen keuze dragen.

De Vlaamse economie staat voor uitdagingen die onze toekomstige groeikracht bedreigen. De voornaamste zijn de volgende:
Het feit dat in Vlaanderen slechts een beperkt aandeel van de Vlamingen op actieve leeftijd (ongeveer zes op tien) beroepsactief is: te weinig Vlamingen werken - te veel zijn afhankelijk van uitkeringen. Samen met de hoge transfers naar Wallonië, leidt dit tot een bijna ondraaglijke fiscale en parafiscale druk op zij die aan het werk zijn. Als over enkele jaren de vergrijzing zich volop doorzet, dreigt dit te leiden tot onbetaalbaarheid van onze sociale voorzieningen en tot grote tekorten op onze arbeidsmarkt.
Het feit dat er nauwelijks Vlaamse bedrijven zijn die meetellen op internationaal niveau, en dat Vlaamse groeibedrijven zelden wereldspelers worden. Vlaanderen steekt in dit opzicht negatief af tegenover, bijvoorbeeld, Nederland en de Scandinavische landen. Recente voorbeelden tonen bovendien aan dat Vlaamse bedrijven mét wereldambities de regels van het internationale spel vaak niet beheersen, en dat - omgekeerd - wat uit Vlaanderen komt door het internationale zakenwereldje argwanend wordt bekeken. Nog meer dan vroeger dreigt Vlaanderen een land van filialen en van lokale spelers te worden, waar nauwelijks echte economische beslissingsmacht aanwezig is. In een economie die mondiaal heet te zijn, maar waar grote bedrijven nog steeds de belangen van hun ‘thuisland’ voor ogen houden, is dit een nefaste ontwikkeling.
Het feit dat het aantrekken van buitenlandse investeringen naar Vlaanderen en de oprichting van nieuwe Vlaamse bedrijven wordt gehinderd, onder meer door gebrek aan bedrijfsruimte, door toenemende congestie en bereikbaarheidsproblemen, door administratieve overbelasting, rechtsonzekerheid en onvoldoende kwaliteit van de overheidsinstellingen.

Onvermijdelijk wordt economisch beleid uitgedrukt in centen en cijfers. Helaas dringt deze logica ook door op terreinen in de samenleving waar ze niet thuishoort. Arbeid staat meer en meer in functie van geld verdienen: de maatschappelijke appreciatie voor iemand die werkt, wordt alsmaar eenzijdiger bepaald door wat hij/zij verdient. Wie een zinvolle taak verricht buiten de arbeidsmarkt – zoals het opvoeden van kinderen of het verzorgen van familieleden - wordt te weinig gewaardeerd, soms zelfs gebrandmerkt als luiaard. De mondialisering van de economie versterkt onmiskenbaar deze tendens. Daarenboven hebben we allen de mond vol van ‘onthaasting’, doch de actieven lijken slechts zelden aan de tredmolen van steeds hogere eisen van productie en consumptie te ontsnappen.

Stelden we dat Vlaanderen het in wereldperspectief zowel economisch als sociaal vrij goed doet, zulks mag ons de ogen niet doen sluiten voor de armoede, zowel materiële als geestelijke, die nog steeds grote groepen Vlamingen teistert. Nog al te veel Vlamingen zijn slachtoffer van sociale en culturele uitsluiting. Alleen een beleid dat gericht is op het insluiten van alle Vlamingen in een samenleving die voldoende welvaart en welzijn mogelijk maakt, kan derhalve aanvaard worden. Het zou echter verkeerd zijn de rol van de sociale zekerheid te reduceren tot deze van een minimumbescherming: elke Vlaming heeft het recht om zich een behoorlijke en duidelijk bovenminimale levensstandaard gegarandeerd te zien als hij oud, ziek of werkloos wordt. Vlaanderen wil niet slechts baas in eigen sociaal huis worden, maar heeft ook reeds bouwplannen voor dit huis.




B. VISIE

In het belang van Vlaanderen én Wallonië moeten zo snel mogelijk alle hefbomen voor sociaal-economisch beleid van het Belgisch niveau worden overgeheveld.
Vlaanderen kan dan een economisch beleid voeren dat zijn groeikracht vergroot, dit door onze sterke punten ten volle uit te buiten en onze zwakke punten weg te werken. Vlaanderen kan dan aan al zijn inwoners een goede, levenskrachtige sociale bescherming bieden. Doel van onze economische groeikracht moet de welvaart en het welzijn van alle Vlamingen zijn, zowel die van de huidige als die van de toekomstige generaties. Een vrijemarkteconomie, gebaseerd op vrij ondernemerschap en volop deelnemend aan het internationale handelsgebeuren, vormt hiervoor de beste garantie. Maar ook hier wordt voor de N-VA vrijheid begrensd door verantwoordelijkheid: de nodige sociale, ethische, ecologische, culturele en consumentgerichte correcties moeten aangebracht worden in de werking en de uitkomsten van de vrije markt. De toename van welzijn en welvaart moeten hand in hand gaan.
Vlaanderen moet een nieuwe ondernemingsdynamiek op gang brengen, zowel gericht op het ontstaan van méér nieuwe levensvatbare en levenskrachtige bedrijven als op de groei van bestaande KMO’s.
De N-VA is voorstander van een “sociale marktmaatschappij”. Ze pleit voor het recht op en de plicht tot nuttige arbeid, maar verwerpt met klem de gelijkstelling tussen arbeidsethos en geldverdien-ethos.
Op sociaal vlak onderlijnt de N-VA de solidariteit van allen én de verantwoordelijkheid van elkeen. Niemand heeft het recht zich buiten de gemeenschap te plaatsen: alleen aanspraak te maken op zijn rechten, zonder zijn plichten na te komen. De gemeenschap komt het niet toe enige Vlaming uit te sluiten of zichzelf te laten uitsluiten. De beginselen van sociale zekerheid moeten gelijk zijn voor allen; de uitwerking van deze principes kan verschillen naar gelang men werknemer of zelfstandige is. Mensen moeten de sociale zekerheid als ‘hun’ sociale zekerheid kunnen ervaren, niet als een overheids-melkkoe.



C. OP WEG NAAR DE TOEKOMST

C.1. Een Nieuw-Vlaamse economische overheidsrol

a) De spelregels van de vrije markt moeten worden nageleefd, en dus moet de overheid optreden tegen monopolievorming, kartelafspraken en oneerlijke concurrentie. Vlaanderen heeft, zoals de ons omringende landen, nood aan een sterke mededingingsautoriteit. Er moet over gewaakt worden dat er een voldoende aantal van elkaar onafhankelijke aanbieders van goederen en diensten naast mekaar blijft bestaan.

b) De overheid moet de sociale, ecologische en culturele regels bepalen waaraan de economische actoren zich te houden hebben. Deze regels moeten duurzaam, helder en toepasbaar zijn. De naleving ervan moet door de overheid consequent gehandhaafd en gehonoreerd worden. De overheid zal overal waar nodig optreden om de rechten van de consument te beschermen. Een fusie en een meer pro-actief optreden van bestaande controlediensten die de bescherming van de consument tot doel hebben, moeten hieraan gekoppeld worden.

c) De overheid moet zorgen dat de infrastructuur (verkeerswegen, spoorwegen, toegangspoorten zoals havens en luchthavens, energievoorziening, moderne bedrijventerreinen, opleidingsvoorzieningen…) die nodig is om het economisch leven mogelijk te maken, aanwezig is en permanent onderhouden wordt. Dit impliceert dat de infrastructuur in publieke handen moet blijven en door de overheid moet worden uitgebouwd. De uitbating van een aantal nutsvoorzieningen, zoals energie en openbaar vervoer, kan eventueel wel aan private ondernemingen worden overgelaten. Het criterium voor privatisering is dan dat er garanties gegeven worden voor een betere en betaalbare dienstverlening aan de burger.

d) De N-VA eist meer oppervlakte voor bedrijventerreinen dan de 7000 ha die opgenomen zijn in het ruimtelijk structuurplan Vlaanderen, gekoppeld aan een versnelde uitrusting van de op plan bestaande bedrijventerreinen en de aanleg van collectieve voorzieningen op bedrijventerreinen, zoals (ondergrondse) parking, zuiniger benutting van de ruimte door de verplichting om in de hoogte en de diepte te bouwen (bv. Voor kantoorruimte).


C.2. Een Nieuw-Vlaams ondernemingsklimaat

De overheid moet het ondernemen aanmoedigen en een goed ondernemingsklimaat met sociale vrede bevorderen door :

a) de ondernemingen te ondersteunen en te stimuleren om méér te investeren in de vorming van hun werknemers en managers; dit kan o.a. door een aangepast fiscaal en sociaal beleid.

b) overleg te organiseren tussen de werkgevers en vertegenwoordigers van het sociaal-economische middenveld. Het spreekt voor zich dat ook een kader moet geschapen worden waarbinnen Vlaamse Collectieve Arbeidsovereenkomsten kunnen afgesloten worden. De verouderde en kunstmatige opsplitsing van het sociaal overleg in paritaire comités moet worden herdacht.

c) ook voor vakorganisaties vrijheid en verantwoordelijkheid aan mekaar te koppelen. Vakorganisaties moeten over voldoende onafhankelijkheid beschikken om hun eigen roeping, de belangenvertegenwoordiging van hun leden in het sociaal-economisch leven waar te maken. Dit kan er echter niet langer toe leiden de vakorganisaties een algemene juridische immuniteit te verlenen. Tevens moet een eind gemaakt worden aan de huidige discriminerende criteria inzake de al dan niet erkenning van vakorganisaties als representatieve vakorganisaties. Er moet over gewaakt worden dat er bij de autonome overheidsbedrijven op regelmatige tijdstippen syndicale verkiezingen georganiseerd worden, dit om te vermijden dat organisaties decennia lang zonder verkiezingen erkend kunnen blijven als representatieve syndicale organisatie zoals thans het geval is bij een aantal van deze bedrijven. Vakbonden mogen niet langer werkloosheidsuitkeringen uitbetalen. De uitbetaling moet worden overgenomen door een onafhankelijke Vlaamse overheidsinstantie.

d) enerzijds zich zelf strikt aan het recht te houden, anderzijds ook oog te hebben voor de kenbaarheid en de realiteit van de toepasbaarheid ervan op het werkveld, onder meer door te voorzien in een gezaghebbend advies (zogenaamde ‘ruling’). Betere handhaving gaat hand in hand met bescheidener regulering. Indien een onderneming of een burger voor zijn planning nood heeft te weten hoe de overheid zal reageren, moet deze onderneming of burger van alle overheidsdiensten kunnen vernemen hoe ze ten overstaan van welomschreven situaties zullen beslissen. In ieder geval kan aan de burger of de ondernemer die voortgaat op het gezaghebbend advies dat hij verkreeg dan achteraf niet een sanctie opgelegd worden, omdat hij of zij de wet niet heeft nageleefd.

e) De overheid moet de handhaving van de fiscale wetgeving overal op een zelfde wijze verzekeren (geen fiscale oases). Fiscale en parafiscale fraude zijn kankers die het gezond functioneren van elke maatschappij ondergraven; zij moeten overal en met de nodige kennis van zaken bestreden worden. Zo ook moeten onoordeelkundige bestedingen van gemeenschapsgeld systematisch opgespoord worden. Enkele opmerkingen terzake in de jaarlijkse verslagen van het Rekenhof volstaan niet in geval van fraude. De N-VA wil de heroprichting van een onafhankelijk Hoog Comité van Toezicht als een parlementaire instelling.


C.3. Een Nieuw-Vlaams economisch beleid

a) Het optrekken van de activiteitsgraad moet een beleidsprioriteit zijn. Het aantal mensen dat deelneemt aan de arbeidsmarkt in Vlaanderen (de activiteitsgraad) moet toenemen. Dit door uitkeringstrekkers te reïntegreren in het arbeidsproces, onder meer via het sluiten van de zogeheten werkloosheidsval (d.i. de situatie waarin het financieel niet of onvoldoende aantrekkelijk is om op de arbeidsmarkt te komen). Daartoe moeten dezelfde fiscale en parafiscale (socialezekerheidsafdrachten) lasten aan vervangingsinkomen als arbeidsinkomsten opgelegd worden. Daarnaast moet de reële uittredingsleeftijd worden verhoogd via geleidelijke afbouw van het hele gamma aan mogelijkheden tot vervroegd pensioen. Daarnaast moet de uittredingsleeftijd worden verhoogd door het stimuleren van uitgroeibanen. De N-VA pleit voor een evenwichtig doelgroepenbeleid. De relatief hoge vrouwelijke werkloosheid moet teruggedrongen worden, o.a. door een betere voorziening in kinderopvang. De tewerkstelling van allochtonen moet drastisch opgedreven worden door gepaste vorming: zowel beroepsvorming, taalkennis als arbeidsattitude.

b) Het opdrijven van de werkgelegenheid en het verbeteren van de concurrentiekracht van Vlaamse ondernemingen, vraagt ook een vermindering van de vele administratieve lasten. De complexe en vaak wisselende sociale wetgeving – die vaak verspreid is over verschillende rechtsbronnen (bv. reglementering inzake arbeidsduur) - moet dringend vereenvoudigd en gegroepeerd worden.

c) Er moet werk gemaakt worden van de verlichting van de fiscale en parafiscale lasten op arbeid waardoor de bruto-loonkost kan dalen, uiteraard zonder verlaging van de nettolonen. Dit kan door de kosten van de gezondheidszorg en van de gezinstoelagen te financieren uit volksverzekeringsbijdragen op het gehele inkomen en alternatieve financieringsbronnen; en dus niet langer te vertalen in lasten op arbeid, waar ze in se weinig mee te maken hebben.

d) Werken moet ook aantrekkelijker worden door een verhoging van de arbeidskwaliteit, wat trouwens bijdraagt tot een verbetering van de productiviteit.
Werkgevers mogen bijvoorbeeld inzake werkuren een redelijke flexibiliteit vragen in het bedrijfsbelang, maar ze moeten die ook toestaan als het in het belang is van de werknemer. Verder kunnen maatregelen inzake onthaasting en thuiswerk het leven van een werknemer aangenamer maken. Tenslotte is het belang van een goede werksfeer niet te onderschatten en dus moet er kordaat opgetreden worden tegen pesterijen of intimidaties.

e) Het maatschappelijk herwaarderen van vakmanschap en van vaktechnische beroepen is belangrijk. Dit kan onder meer door het wegwerken van het onderscheid arbeiders-bedienden. Verder via een betere omkadering van het technisch en beroepsonderwijs, onder meer door het stimuleren van stages in het bedrijfsleven van zowel leerlingen als leerkrachten.

f) Jongeren moeten aangemoedigd worden een eigen bedrijf te starten. Dit stimuleren van het zelfstandig initiatief bij jongeren kan door het uitwerken van een gunstige sociale en fiscale regeling voor starters en het verstrekken van financiële en administratieve ondersteuning.

g) Het personeel moet betrokken worden bij de ondernemingsresultaten, door het ontwikkelen van werkbare, efficiënte en aantrekkelijke vormen van werknemersparticipatie die op maat van de mogelijkheden van de ondernemingen en de wensen van de werknemers kunnen opgezet worden, met hieraan gekoppeld een gunstig fiscaal en sociaal statuut.

h) Het onderwijs moet vanaf de lagere school vaardigheden en attitiudes bijbrengen die gericht zijn op het ondernemerschap ( creativiteit, innovativiteiten, proactiviteit, zin voor risico…). De aandacht voor ondernemen moet aan de eindtermen toegevoegd worden.

i) De overheid moet, in het belang van de toekomstige generaties, een engagement aangaan om de overheidsschuld af te bouwen.


C.4. Een Nieuw-Vlaamse verankering

a) Levenslang en levensbreed leren
De enige Vlaamse grondstof is onze hersenmassa. Levenslang en levensbreed leren is dus voor ons van bijzonder belang. Dit met speciale aandacht voor het bijbrengen van technische kennis en managementvaardigheden enerzijds, en van meertaligheid anderzijds.

b) Verankering van kennis en bedrijven
Er is nood aan het verankeren van kennis en competenties in Vlaanderen, dit door de ontwikkeling van op kennis gebaseerde bedrijven en het behoud van hun beslissingscentrum in Vlaanderen, alsook door sterke samenwerking tussen kennisinstituten (universiteiten en onderzoeksinstituten) en het bedrijfsleven. Dit mag echter niet leiden tot een afhankelijkheidsrelatie van onze universiteiten ten opzichte van het bedrijfsleven. De autonomie van de universiteiten en onderzoekscentra is onontbeerlijk om hun kritische functie in de samenleving te vrijwaren. Het belang van het fundamenteel onderzoek voor onze plaats in de Europese kennismaatschappij kan nauwelijks onderschat worden. Waar Vlaamse verankering niet binnen bereik ligt, moet Vlaanderen het voortouw nemen in de Europese verankering en daarbij Vlaanderen tot een motor van de Europese kennismaatschappij laten worden.



c) Aanpassen van de vennootschapsstructuren in functie van de verankering
Een vennootschap moet worden bestuurd in functie van het algemeen vennootschapsbelang en niet uitsluitend uit winstbelang van de aandeelhouders. Deze doelstelling wordt bereikt door ‘evenwichten’ in te bouwen tussen de algemene vergadering, de raad van bestuur en het management, wat uitmondt in een versterking van de Raad van Bestuur en van het management ten opzichte van de algemene vergadering, die nu vaak al te machtig is. De N-VA pleit voor een verplicht directiecomité dat het vennootschapsbelang behartigt. De raad van Bestuur wordt in dat model belast met het nemen van de grote strategische opties en met het toezicht houden op het directiecomité. De N-VA wil ook dat in alle beursgenoteerde bedrijven verplicht onafhankelijke bestuurders benoemd worden, die niet langer zomaar (ad nutum) kunnen afgezet worden.
Bovendien is voor de N-VA ‘ethisch ondernemen’ belangrijk, door op een gepaste wijze de (sociale, ecologische en culturele) verantwoordelijkheid van de ondernemingen ook buiten de ondernemingsmuren invulling te geven.

d) Naar een volwaardige Vlaamse kapitaalmarkt
De ontwikkeling van een volwaardige Vlaamse (risico-)kapitaalmarkt, waardoor het geld van de Vlamingen bij Vlaamse groeibedrijven kan renderen, kan de Vlaamse ondernemingen voor hun financieringsbehoeften minder afhankelijk maken van buitenlandse grootbanken en beurzen. Ten einde de betrouwbaarheid van deze investeringen te garanderen en het geloof in onze groeibedrijven ook internationaal te beveiligen (in het licht van recente malversaties) zal de maatschappelijke controle op deze bedrijven ook professioneel en volstrekt onafhankelijk uitgebouwd worden.

e) De Vlaamse regering moet dringend voorzien in de mogelijkheid van goedkoop extern kapitaal. Deze externe kapitaalsvoorziening moet er niet alleen zijn voor starters, maar ook voor bestaande KMO’s


C.5. Een Nieuw-Vlaams arbeidsethos

De N-VA is ervan overtuigd dat zinvolle arbeid het beste wapen is tegen sociale uitsluiting en vereenzaming.

a) N-VA ijvert voor de volwaardige erkenning van arbeid buiten de arbeidsmarkt.
Geld verdienen is belangrijk, maar mag voor de N-VA niet het enige criterium zijn om te bepalen of arbeid waardevol is. Mensen die zich buiten de echte arbeidsmarkt zinvol inspannen voor de samenleving, moeten maatschappelijk en financieel meer waardering krijgen.
Het sociale zekerheidsrecht en het arbeidsrecht moeten bijgevolg loskomen van de stereotiepe opvattingen over arbeid die erin vervat zitten. Daarnaast moet er budgettair meer ruimte komen voor de vergoeding van mensen die zich zinvol inzetten zonder een betaalde job op te nemen.
De N-VA verdedigt uiteraard niet het recht op luiheid. Het volstaat niet dat iemand van zichzelf vindt dat hij/zij nuttige arbeid doet opdat de samenleving daar ook zo over moet oordelen. Het nut van inzet moet toetsbaar zijn.

b) De N-VA pleit naast een arbeidsethos ook voor een ontspanningsethos. Dit betekent dat iedereen recht heeft op vrije tijd voor sociaal en cultureel leven. Flexibele arbeidstijden mogen dit niet onmogelijk maken en moeten er ook in voorzien dat minstens een deel van de vrije tijd kan opgenomen worden op de traditionele dagen van ontspanning, met name het weekend en ’s avonds. Er moet ook een eind gemaakt worden aan feitelijke situaties waarbij sommige beroepsgroepen verhinderd worden hun jaarlijkse vakantie effectief op te nemen.


C.6. Een Nieuw-Vlaamse Sociale Zekerheid

a) De sociale zekerheid moet samen met alle andere sociale-beleidsinstrumenten een eigen bevoegdheid van Vlaanderen worden. Als een eerste stap in die richting moeten onverwijld de gezondheidszorg(verzekering) en de gezinsbijslagen Vlaamse gemeenschapsmaterie worden. De eigen sociale zekerheid dekt dan alle inwoners van het Vlaamse gewest en de inwoners van het Brussels stadsgewest die daarvoor opteren.

b) Het profiel van de nieuwe sociale zekerheid omvat voor de N-VA een volksverzekering als basis, een solidaire verzekering op de diverse niveaus van professionele activiteit als tweede niveau en een mogelijkheid tot individuele of niet-solidaire groepsverzekering als derde niveau. Het aantrekkelijk maken van het sociale zekerheidssysteem en een sterkere overeenkomst tussen de bijdragen en de uitkeringen die eraan beantwoorden moeten vooropstaan bij de verdere evolutie van de sociale zekerheid, zonder dat afbreuk wordt gedaan aan het herverdelend element van de sociale zekerheid.

c) De Vlaamse zorgverzekering moet uitgebouwd worden voor allen die in Vlaanderen
wonen. De sluipende ondergraving van de Vlaamse zorgverzekering door onbekwaam beleid moet duidelijk een halt toegeroepen worden.

d) Zorg, gezondheidszorgverzekering en gezinsbijslagen moeten voor alle Vlamingen gelijk zijn.

e) Gezondheidszorg is de eerste uitdaging voor de toekomst. De best mogelijke gezondheidszorg bieden op een voor allen toegankelijke wijze, moet vooropstaan. Er moeten criteria voor gezondheidseconomische keuzes vastgelegd worden. De kostenfactor moet in de hand gehouden worden, ook al weten we allen dat in de toekomst steeds meer middelen voor gezondheidszorg gereserveerd zullen moeten worden.

f) Eenieder moet een reële kans krijgen om door werk uit armoede te treden of te blijven.

g) De parafiscale druk op arbeid wordt verlicht door gezondheidszorg en gezinsbijslagen, volkspensioen en zorgverzekering te financieren uit bijdragen die geheven worden op het gehele inkomen (niet slechts het arbeidsinkomen), evenals op andere, niet arbeidsgerelateerde belastingsobjecten.

h) Op termijn moeten de zuilgebonden medewerkende organismen van de sociale zekerheid als daar zijn de werkloosheidskassen v an de vakbonden, ziekenfondsen en sociale-verzekeringskassen van zelfstandigen, opgaan in de klantvriendelijke geïntegreerde gemeentelijke sociale huizen van een Vlaamse Sociale Zekerheidsdienst (die ook een aantal van de OCMW-functies zullen overnemen).

i) De N-VA wil de beginselen die ten grondslag liggen aan het Plan voor Aanpassing van het Sociaal Statuut der Zelfstandigen zo spoedig mogelijk doorgevoerd zien. De zelfstandige heeft immers recht op een evenwichtige en goede sociale bescherming onder meer gesteund op de navolgende beginselen:
· Gelijke behandeling van alle ingezetenen inzake gezondheidszorg en gezinslasten;
· Afschaffen van de degressiviteit van de huidige bijdrageregeling en invoering van proportionele bijdragen;
· Invoering van een bijdragedrempel en progressieve afschaffing van het minimumpensioen; vervanging van de huidige vrijstellingsregeling door een bijdragebetaling door het OCMW;
· Individualisering van de sociale zekerheidsrechten van de huidige helper van de zelfstandige;
· Afschaffing van de bijzondere regelingen van de zelfstandigen in bijberoep en gepensioneerde zelfstandigen;
· Inning van de bijdragen voor het sociaal statuut van de zelfstandigen via de belastingen (dus op het inkomen van vorig jaar en niet op dat van drie jaar tevoren);
· Jaren voor 1984 ontkoppelen van de vaste bijdragebasis voor de berekening van de pensioenen en dit compenseren met een dubbeltelling van een nieuwe bijdragebasis;
· Opheffing van de (gesubsidieerde) aanvullende wettelijke pensioenen voor zelfstandigen;
· Volledige gelijkschakeling van alle beroepseigen regelingen voor zelfstandigen met de huidige en uit te werken bedrijfstakregelingen voor werknemers, inzonderheid zaken aanvullende pensioenen;
· Invoering van het alternatief van de vervangdienst in de arbeidsongeschiktheidsregeling voor zelfstandigen;
· Bijdrage- en dus inkomensrelatering van de arbeidsongeschiktheidsuitkeringen voor zelfstandigen;
· Afschaffing van de faillissementsverzekering en invoering van (werkloosheids)uitkeringen voor de onvrijwillig werkloos geworden, werkzoekende zelfstandige ter hoogte van de uitkeringen die aan de schoolverlaters worden uitgekeerd.

[C uit W]

De queeste van tantist is voorbij

[Tantist]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

De queeste van tantist is voorbij

***triomfantelijk trompettegeschal!!***

[jan hyoens]

Deze topic zou binnenkort weleens heel interessant worden kwestie van te weten in hoeverre de nva haar beginselen zal opgeven voor machtsdeelname!