Waarom er wel een nieuwe staatshervorming komt...

[De gemuilkorfde]

Zoals ik eerder al schreef, zal de belabberde toestand van de Brusselse en Waalse begroting ervoor zorgen dat er een staatshervorming zal komen.
Ik had de federale overheid nog niet vernoemd, maar ook die zit in de financiële miserie.
Er zijn natuurlijk altijd van die mensen die zich vastklampen aan interviews met Magnette, maar we weten allemaal hoeveel de publieke woorden van politici in de aanloop naar verkiezingen waard zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Knack, Ewald Pironet

Er wordt zedig over gezwegen, maar toch zal het thema na de verkiezingen op tafel komen: een staatshervorming.


Zowat iedereen kwam daarover ooit tot dezelfde conclusie, alleen niet op hetzelfde moment.


In alle stilte zoekt premier Alexander De Croo (Open VLD) in zijn regering naar een akkoord over welke grondwetsartikelen straks voor herziening vatbaar zullen worden verklaard. Zodra het parlement zo'n herzieningsverklaring goedkeurt, wordt het automatisch ontbonden en zijn er binnen de 40 dagen verkiezingen. Aangezien de verkiezingsdatum vastligt op 9 juni zal de herzieningsverklaring ten vroegste begin mei worden goedgekeurd. Na de verkiezingen kan een volgende regering die grondwetsartikelen dan aanpassen.


Dé vraag is of met die lijst ook een grondige staatshervorming mogelijk wordt. Volgens minister van Binnenlandse Zaken en Institutionele Hervormingen Annelies Verlinden (CD&V) zullen slechts vijf grondwetsartikelen voor herziening vatbaar worden verklaard. Een van die vijf is wel artikel 195. Dat is een bijzonder artikel want het is een passe-partout om ook een hele reeks artikelen te wijzigen die niet voor herziening vatbaar verklaard zijn. Anders gezegd: door artikel 195 voor herziening vatbaar te verklaren, kan alles worden herzien. En is dus ook een serieuze staatshervorming mogelijk, zonder dat dit vooraf met zoveel woorden wordt gezegd. Dat is een beetje achterbaks, maar het is zo.


Wélk debat?


In het regeerakkoord van de regering-De Croo van september 2020 staat met betrekking tot de staatshervorming dat er ‘een algemene consensus (bestaat) dat de bevoegdheidsverdeling voor verbetering vatbaar is'. En dan volgt: ‘De regering wil daarom tijdens de komende legislatuur een grondige hervorming voorbereiden van de staatsstructuren. Ze zal hierover een breed democratisch debat met de burger, het middenveld, de academische wereld en de politieke vertegenwoordigers organiseren. Het doel is een nieuwe staatsstructuur vanaf 2024 met een meer homogene en efficiënte bevoegdheidsverdeling met inachtneming van de principes van subsidiariteit en interpersoonlijke solidariteit.'


De communautaire realisaties van de regering-De Croo zijn zo goed als onbestaande.


‘Subsidiariteit' gaat over de taakverdeling tussen ‘hogere' en ‘lagere' openbare overheden, zeg maar tussen België en de regio's. Het houdt in algemene zin in dat hogere instanties (België) niet iets moeten doen wat door lagere instanties (de regio's) kan worden afgehandeld. ‘Interpersoonlijke solidariteit' gaat over de sociale zekerheid, waarbij wie gezond is betaalt voor de zieken, wie werk heeft betaalt voor wie de pech heeft zijn werk te verliezen enzovoort.


Binnen de regering-De Croo werden twee ministers verantwoordelijk voor de ‘Institutionele Hervormingen': naast Annelies Verlinden ook nog David Clarinval (MR) – dus een Nederlandstalige en Franstalige, een christendemocraat en een liberaal. Zij organiseerden de burgerbevraging onder de vlag ‘Een land voor de toekomst' , maar slechts 10.152 mensen vulden de enquête in. De expertengroep die de antwoorden in een rapport goot, besloot dan ook dat de bevraging ‘niet representatief' was voor wat de Belg denkt.


Dat was de ‘voorbereiding van de grondige hervorming van de staatsstructuren' waarover het regeerakkoord sprak. Van een ‘breed democratisch debat met de burger, het middenveld, de academische wereld en de politieke vertegenwoordigers' over de staatshervorming kwam niets in huis, de communautaire realisaties van de regering-De Croo zijn zo goed als onbestaande. Er is ook geen sprake van ‘een nieuwe staatsstructuur vanaf 2024 met een meer homogene en efficiënte bevoegdheidsverdeling', zoals in het regeerakkoord staat.


In aanloop van de verkiezingen is de staatshervorming ook al geen thema. Het is geen sexy onderwerp, de meeste kiezers liggen er niet wakker van, en wellicht willen de politieke partijen het ook niet opwerpen omdat ze anders de N-VA en het Vlaams Belang, die voortdurend de communautaire trom roeren, in de kaart spelen.


Financieel onhoudbaar


Dat de staatshervorming geen thema is in de verkiezingsstrijd wil nog niet zeggen dat politici zich er niet van bewust zijn dat er iets moet gebeuren, zoals uit het regeerakkoord van vier jaar geleden blijkt. De barslechte budgettaire situatie, zowel federaal, in Brussel als in de Franse Gemeenschap maakt een staatshervorming zelfs meer dan ooit noodzakelijk.


Het was staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand (Open VLD) die eind vorig jaar met cijfers duidelijk maakte dat het in elk geval federaal zo niet verder kan. Van de 166,8 miljard euro geïnde belastingen houdt de federale overheid na doorstortingen naar de deelstaten, de sociale zekerheid, Europa en het betalen van de rentelasten nog amper 19,5 miljard over om de uitgaven te financieren. Maar voor haar kerntaken – politie en defensie, justitie, asiel en migratie, wetenschapsbeleid, economie en het betalen van de lonen van de federale ambtenaren – alleen al heeft ze 37,2 miljard euro nodig. De federale overheid beschikt dus over nauwelijks de helft van het geld dat ze nodig heeft.


De federale overheid beschikt over nauwelijks de helft van het geld dat ze nodig heeft.


De budgettaire toestand wordt ook in Wallonië en Brussel onhoudbaar, zeker als gevolg van wat hen de komende jaren met de bijzondere financieringswet te wachten staat


Die bijzondere financieringswet regelt hoeveel federaal geld naar de regio's gaat. Ze beloont goed presterende regio's, Vlaanderen dus. Maar de Franse Gemeenschap, het Waals Gewest en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zullen de volgende jaren minder geld krijgen. En die zitten vandaag al zo diep in het rood. Daar wordt de financiële situatie onhoudbaar. Een herziening van de bijzondere financieringswet is geboden. Dat kan zonder een grondwetswijziging, want het gaat om een bijzondere wet waarvoor wel een tweederdemeerderheid nodig is, plus een meerderheid in elke taalgroep in Kamer en Senaat.


Politicoloog Nicolas Bouteca: ‘Een nieuwe staatshervorming zal Vlaanderen geld kosten'


In het verleden ging het altijd zo: als het Franstalige landsgedeelte in geldnood zat, kwam er een staatshervorming. ‘Men kan moeilijk om de cynische waarheid heen dat onze opeenvolgende institutionele hervormingen steeds weer een ruil van bevoegdheden voor geld waren', schrijft socioloog Mark Elchardus (VUB) in zijn voorwoord bij het Vlaams Manifest van Remi Vermeiren, dat een wegwijzer wil zijn voor een zevende staatshervorming en onderschreven wordt door talrijke prominente Vlaamse zakenlui, financiers en academici.


Niet dat een staatshervorming voldoende zal zijn om de overheidsfinanciën op orde te krijgen: daarvoor zijn nog andere grondige hervormingen nodig, onder meer van de belastingen en pensioenen. Ook daar bracht de regering-De Croo nauwelijks iets van terecht, en ook over die thema's wordt tijdens de kiescampagne niet gesproken.


Zwaartepunt verleggen


In zijn prikkelende voorwoord schrijft Elchardus ook nog dat Vlaanderen en Wallonië hem steeds doen denken aan de uitdrukking van de Duitse kunsthistoricus Wilhelm Pinder, ‘ die Ungleichzeitigkeit des Gleichzeitigen' : geregeld komen mensen met visie in Wallonië en Vlaanderen tot dezelfde inzichten, maar niet tegelijkertijd. Dat geldt ook voor de staatshervorming en hoe die eruit moet zien.


In 1947 kwam het Nationaal Waals Congres tot het besluit dat zelfbestuur beter zou zijn voor Wallonië. Er werd daar toen zelfs een wetsvoorstel voor ingediend waarin stond: ‘We stellen voor België om te vormen tot een Confederatie van gewestelijke staten, Vlaanderen en Wallonië, met een federale stad, Brussel.' Elchardus stelt vast dat vandaag, 77 jaar later, ongeveer hetzelfde wordt voorgesteld in het Vlaams Manifest van Remi Vermeiren. ‘Zelfde inzichten, zelfde hoop, zelfde moed, gelijkaardige oplossingen… maar in andere tijden', noteert Elchardus.


Iets vergelijkbaars zien we trouwens ook als we naar de Vlaamse partijen kijken: op de communisten en de groenen na formuleren ze dezelfde inzichten en oplossingen, alleen niet op hetzelfde moment.


Het valt vandaag, met een premier De Croo die zich afzet tegen een staatshervorming, moeilijk voor te stellen maar ooit waren zelfs de liberalen voor een ‘evolutie naar een confederaal België in een uitgebreide Europese Unie'. Open VLD-voorzitter Guy Verhofstadt schreef in zijn tweede Burgermanifest (1992) hoe ‘de federale staat slechts op zich moet nemen wat de overige niveaus samen beslist hebben om over te dragen, defensie en justitie bijvoorbeeld, of het organiseren van een doorzichtige en omkeerbare solidariteit'. En twee jaar voor ze voorzitter werd van de Open VLD verklaarde Gwendolyn Rutten in 2010: ‘We geven alle bevoegdheden om te beginnen aan de regio's, en dan beslissen we wat we samen nog doen.' Dat leunt allemaal erg nauw aan bij wat Vermeiren nu in zijn Vlaams Manifest bepleit.


In 1947 kwam het Nationaal Waals Congres tot het besluit dat zelfbestuur beter zou zijn voor Wallonië.


CD&V-voorzitter Sammy Mahdi lijkt vandaag ook niet echt geïnteresseerd in een staatshervorming. Maar twee maanden geleden zei ex-minister van Justitie Koen Geens in Het Laatste Nieuws : ‘Geen staatshervorming nodig? Dat men dan eens zegt wat men wél gaat doen om dit land betaalbaar te houden.' Mahdi heeft het confederalisme afgezworen, en noemt wat de N-VA daarover zegt ‘vermoeiend'. Toch verklaarde CD&V-toppoliticus Hilde Crevits vorig jaar nog: ‘Het is tijd om het zwaartepunt écht te verleggen naar de deelstaten' en ‘de deelstaten moeten vervolgens beslissen wat ze nog op Belgisch niveau willen doen'.


Ook bij de Vlaamse socialisten was men ooit de visie van een grondige staatshervorming genegen. In 2011 schreef het socialistische boegbeeld en professor grondwettelijk recht Johan Vande Lanotte een boekje getiteld De Belgische Unie bestaat uit vier deelstaten . Daarin staat te lezen: ‘Vandaag hindert de gebrekkige staatsstructuur de gezamenlijke beleidsinspanningen van de federale en regionale overheden om de welvaart en het welzijn van Brusselaars, Vlamingen en Walen te vrijwaren en te versterken.' Het zou zo uit het Vlaams Manifest van Vermeiren kunnen komen.


Daarom ‘dringt een nieuwe staatsstructuur zich op', zo gaat Vande Lanotte verder, die als artikel 1 van de Grondwet voorstelt: ‘De Belgische Unie bestaat uit vier deelstaten.' Hij zegt daarbij ook dat in veel federale staten de bevoegdheden van de federale overheid worden opgesomd, terwijl de rest bij de deelstaten blijft. Hij herinnert er daarbij aan dat dit in ons land ook zo werd afgesproken en zelfs in de grondwet werd opgenomen, met name in artikel 35. Dat befaamde artikel werd in 1993 onder premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) in de grondwet ingeschreven. Het zegt dat de federale overheid alleen bevoegd is voor de aangelegenheden die de grondwet en de wetten haar uitdrukkelijk toekennen. Alle andere bevoegdheden zijn voor de deelstaten. Maar, zo stelt Vande Lanotte vast, ‘de uitvoering daarvan werd nooit gerealiseerd.'


Verleidelijk vooruitzicht


Ook bij deze Vlaamse partijen zien we dus ‘ die Ungleichzeitigkeit des Gleichzeitigen ': ze komen allemaal tot ongeveer dezelfde conclusie over een staatshervorming, maar niet op hetzelfde moment. Of toch als ze het daarover in het publiek spreken.


Dat geldt zelfs voor PS-voorzitter Paul Magnette. In interviews zei hij de voorbije maanden dat ‘een zevende staatshervorming noodzakelijk noch wenselijk is'. Maar Franstalige journalisten twijfelen aan die uitspraak. De prioriteiten van de PS liggen tijdens de kiescampagne bij de koopkracht, de lonen en de pensioenen, waar de Franstalige socialisten geconfronteerd worden met de strijdvaardige communisten van de PTB/PVDA. Maar zoals nieuwsmanager Alain Narinx van de Franstalige zakenkrant L'Echo schreef: ‘Voor de PS is het een verleidelijk vooruitzicht dat ze haar sociale programma kan ruilen tegen verregaande institutionele hervormingen. Sommige stromingen binnen de PS zijn ronduit regionalistisch. En dan heb je nog de belabberde financiële situatie van Wallonië, Brussel en de Franse Gemeenschap.'


Weinigen twijfelen eraan dat de PS zich in stilte grondig voorbereidt op een hervorming.


Weinigen twijfelen eraan dat de Franstalige socialisten zich in stilte grondig voorbereiden op een hervorming van de financieringswet en dus op een staatshervorming. Daarbij zou het land evolueren naar een België met vier gewesten, waarvoor de grondwet moet worden gewijzigd. Bij die voorbereidingen zou Benoît Bayenet betrokken zijn. Deze professor economie aan de ULB/ULiège schreef in juni 2023 in het politieke ‘maandblad voor een sociaaldemocratie' Sampol ‘hoe we de financieringswet kunnen aanpassen'.


Uitdoofscenario


Over de ‘subsidiariteit', de taakverdeling tussen België en de regio's, lijkt er enige eensgezindheid te bestaan tussen de meeste traditionele partijen, zeker in Vlaanderen en ook met N-VA. In het Vlaams Manifest van Vermeiren blijven op Belgisch niveau ‘alle bevoegdheden die een echt gemeenschappelijk karakter ofwel een internationale dimensie hebben'. Dan gaat het om bijvoorbeeld het lidmaatschap van de Verenigde Naties, de NAVO en de EU. Ook defensie en buitenlandse zaken blijven federaal. Vande Lanotte ziet als kerntaken voor zijn Belgische Unie: defensie, algemeen buitenlands beleid en ontwikkelingssamenwerking, migratie en asiel, en ook politie. Justitie ziet hij naar de deelstaten gaan.


Over de ‘interpersoonlijke solidariteit', het tweede principe dat in het regeerakkoord van 2020 wordt aangehaald en dus gaat over wie solidair moet zijn met wie, is er meer discussie. Vande Lanotte ziet de financiering van de sociale zekerheid en het beheer van de uitgaven sociale zekerheid (dus pensioenen, werkloosheidsuitkeringen enzovoort) als een kerntaak voor de Belgische Unie. Hij houdt vast aan de solidariteit tussen de deelstaten, terwijl Vermeiren de sociale zekerheid splitst en elk gewest zijn eigen sociale zekerheid geeft ‘omdat het een belangrijk instrument is en de uitdagingen in elk deelgebied niet dezelfde zijn'.


Vermeiren ziet wel een overgangsmaatregel: de tekorten in de Waalse sociale zekerheid zouden nog drie jaar opgevangen worden door Vlaanderen en Brussel, en daarna zou het bedrag ‘geleidelijk dalen over een periode van een tiental jaar'. Het zou betekenen dat de veelbesproken transfers van Vlaanderen (en Brussel) naar Wallonië langzaam zouden uitdoven.


Ook over wat de kerntaken moeten zijn van België en de regio's wordt in aanloop van de verkiezingen geen discussie gevoerd. Toch zal het daar eerder vroeg dan laat over gaan, omdat de budgettaire toestand ons daartoe dwingt.

[De gemuilkorfde]

Niemand die hier iets over te zeggen heeft?
Dit spreekt compleet tegen wat anderen willen bewijzen.
Het stelt ook de vraag: als er geen staatshervorming komt, hoe gaat men dan de begrotingsproblemen van de federale, Waalse én Brusselse Regering oplossen?
Nog eens 5 jaar laten aanmodderen zal Europa niet dulden...

[Knuppel]

Arme panda. Die hoopt dat artikel 195 nooit een kans zal maken om uit zijn cordon te geraken.

Arme belgicistjes, die er vast van overtuigd zijn dat noch een staatshervorming, nog confederalisme een kans maken.

Het enige waar rattachist Everytime en co van overtuigd zijn is dat VivaldiII de volgende regering wordt.

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Arme panda. Die hoopt dat artikel 195 nooit een kans zal maken om uit zijn cordon te geraken.

Arme belgicistjes, die er vast van overtuigd zijn dat noch een staatshervorming, nog confederalisme een kans maken.

Het enige waar rattachist Everytime en co van overtuigd zijn is dat VivaldiII de volgende regering wordt.

Het is wel grappig dat hij zegt van De Wever dat die na de verkiezingen wel zijn confederalisme zal laten vallen, dat zijn uitspraken nu, dus niet te vertrouwen zijn.
Tegelijk zwijgt hij over zijn Vivaldi kliek met De Croo die in alle stilte aan het kijken is welke artikels voor grondwetsherziening in aanmerking komen, en artikel 135 zou daar wel eens kunnen bij zijn.

Hetgeen ik eerder zei, dat de financiën van Wallonië en Brussel (en dus ook de federale overheid) in de problemen komen door de financieringswet, en hij in alle toonaarden ontkende, wordt dus nu bevestigd langs alle kanten.

Nooit is daar natuurlijk enig antwoord op gekomen.

De waarheid is dat de federale overheid op haar tandvlees zit.
Ze geeft dubbel zoveel uit als ze overhoudt na de transfers naar de gemeenschappen en de onvermijdelijke uitgaven van sociale zekerheid en defensie.

Hoe ga je dat oplossen zonder aan de staatsstructuur te morrelen?
De Franstalige "demandeurs de rien" doen mij denken aan volgende situatie.
Je kent ze wel, zo van die mensen die in gezelschap op café zitten.
Jij hebt honger en dorst, en komt daar ook voor uit.
Je bestelt een serieuze snack die ze in dat café opdienen.
Die andere heeft geen honger, zegt hij.
Als de snack aankomt, vraagt hij of hij toch geen frietje mag eten.
Met wat mayonaise natuurlijk.
En binnen de kortste keren eet hij de helft van je frieten op.
"Je zou het alleen toch nooit op krijgen".
En of je heel dat stuk vlees gaat opkrijgen, is dat niet wat veel voor één persoon?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Niemand die hier iets over te zeggen heeft?
Dit spreekt compleet tegen wat anderen willen bewijzen.
Het stelt ook de vraag: als er geen staatshervorming komt, hoe gaat men dan de begrotingsproblemen van de federale, Waalse én Brusselse Regering oplossen?
Nog eens 5 jaar laten aanmodderen zal Europa niet dulden...

Een goede raad. Kader het artikel uit de Knack zeker in! Het komt gegarandeerd nog van pas.

In Brussel is de politieke elite trouwens allang bezig met een staatshervorming.

In het verleden ging het altijd zo: als het Franstalige landsgedeelte in geldnood zat, kwam er een staatshervorming. ‘Men kan moeilijk om de cynische waarheid heen dat onze opeenvolgende institutionele hervormingen steeds weer een ruil van bevoegdheden voor geld waren', schrijft socioloog Mark Elchardus (VUB)

Niet dat een staatshervorming voldoende zal zijn om de overheidsfinanciën op orde te krijgen: daarvoor zijn nog andere grondige hervormingen nodig, onder meer van de belastingen en pensioenen. Ook daar bracht de regering-De Croo nauwelijks iets van terecht, en ook over die thema's wordt tijdens de kiescampagne niet gesproken.

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Het is wel grappig dat hij zegt van De Wever dat die na de verkiezingen wel zijn confederalisme zal laten vallen, dat zijn uitspraken nu, dus niet te vertrouwen zijn.

Geen énkele van panda's talloze voorspellingen is uitgekomen. En toch waant hij zichzelf de grootste profeet aller tijden.

Wedden dat we nogal gaan lachen na de verkiezingen?

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Niemand die hier iets over te zeggen heeft?
Dit spreekt compleet tegen wat anderen willen bewijzen.
Het stelt ook de vraag: als er geen staatshervorming komt, hoe gaat men dan de begrotingsproblemen van de federale, Waalse én Brusselse Regering oplossen?
Nog eens 5 jaar laten aanmodderen zal Europa niet dulden...

Ik vind het vanzelfsprekend dat de belgicistjes evenmin piepen over dit onderwerp als hun blauwe dweil. Door dit onderwerp te cordoneren steunen ze mekaar.

Crootje wil snel een volgende regering. Dat zal tegen zijn belgicistische poeper zijn.

Niemand kan voorspellen wat er in de pijplijn zit, maar dat er zwaar onweer op komst is staat vast.

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Ik vind het vanzelfsprekend dat de belgicistjes evenmin piepen over dit onderwerp als hun blauwe dweil. Door dit onderwerp te cordoneren steunen ze mekaar.

Crootje wil snel een volgende regering. Dat zal tegen zijn belgicistische poeper zijn.

Niemand kan voorspellen wat er in de pijplijn zit, maar dat er zwaar onweer op komst is staat vast.

Het past ook in de retoriek van O-VLD, die het graag voorstelt als :

* De keuze voor confederalisme met BDW, wat voor eindeloze conclaven in kastelen zou zorgen.
* De keuze voor 'staatsman' De Croo, wat gegarandeerd tot een snelle regeringsvorming zou leiden.

Toegeven dat je die begrotingen niet op orde krijgt, zonder staatshervorming , zou toegeven zijn dat heel dat verhaaltje maar een fata morgana was, en dat zonder staatshervorming het nog een pak moeilijker zo niet onmogelijk zal zijn om die begrotingen op evenwicht te krijgen.
En Europa kijkt toe, dus geen kans om nog eens 5 jaar de kop in het zand te steken.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Ik vind het vanzelfsprekend dat de belgicistjes evenmin piepen over dit onderwerp als hun blauwe dweil. Door dit onderwerp te cordoneren steunen ze mekaar.

Crootje wil snel een volgende regering. Dat zal tegen zijn belgicistische poeper zijn.

Niemand kan voorspellen wat er in de pijplijn zit, maar dat er zwaar onweer op komst is staat vast.

Er is zwaar weer op komst: inderdaad.
Een "staatshervorming" zal door dat zwaar weer opzij geschoven worden.
Het worden woelige tijden. Niemand kan écht voorzien wat er gebeurt na 9 juni.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Niemand die hier iets over te zeggen heeft?
Dit spreekt compleet tegen wat anderen willen bewijzen.
Het stelt ook de vraag: als er geen staatshervorming komt, hoe gaat men dan de begrotingsproblemen van de federale, Waalse én Brusselse Regering oplossen?
Nog eens 5 jaar laten aanmodderen zal Europa niet dulden...

Er valt niet zoveel over te zeggen hé. Alleen dat het een steengoede, diepgaande en eerlijke analyse lijkt. Dank om dit te posten!

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Er is zwaar weer op komst: inderdaad.
Een "staatshervorming" zal door dat zwaar weer opzij geschoven worden.
Het worden woelige tijden. Niemand kan écht voorzien wat er gebeurt na 9 juni.

Dat klopt. En dat weet iedereen met de nodige hersens.

Het hoort even goed tot de mogelijkheden dat er geen regering meer kan gevormd worden zonder staatshervorming. Maar daar bestaat een oplossing voor. De truc van artikel 195.

Februari 2012.

Ze zijn eraan voor de moeite, zij die hoopten dat het land na 485 dagen gepalaver eindelijk verlost zou zijn van het dossier staatshervorming. En dat hadden ze kunnen weten. Want elke staatshervorming, en a fortiori een 'grote', gaat gepaard met een zeer complexe omzetting van soms vage politieke akkoorden naar gedetailleerde wetteksten. Voeg daar een zeer krappe timing aan toe en je begrijpt waarom partijmedewerkers achter de schermen meer dan ooit op allerhande constitutionele curiositeiten liggen te ploeteren. En waarom sommige daarvan aanleiding geven tot publieke polemieken. Zo ontspon zich onlangs een dispuut over hoe de acht 'vlinderpartijen' hun akkoord over de staatshervorming door het parlement plannen te loodsen.

Er rijst namelijk een probleem: heel wat onderdelen van dat akkoord vergen een aanpassing van grondwetsartikel waaraan men tijdens deze legislatuur niet kan raken. Dat komt omdat onze procedure om de grondwet te herzien vrij rigide is. Het huidige parlement kan enkel die artikelen wijzigen die het vorige parlement voor herziening vatbaar verklaarde. Zo wil het artikel 195 van diezelfde Grondwet. En in het lijstje dat voor de verkiezingen van 2010 werd goedgekeurd staan dus een heel aantal belangrijke artikels niet of maar deels vermeld.

[b]Maar niet getreurd, want artikel 195 zelf staat wél in het lijstje. En dus beslisten de staatshervormers om dat artikel van een overgangsbepaling te voorzien, enkel voor de duur van deze legislatuur, die hen toelaat de noodzakelijke artikels toch aan te passen.

https://www.demorgen.be/nieuws/de-tr...-195~b7417ad2/

[kelt]

Wat na al die jaren ontbreekt is een interne Staatshervorming in Vlaanderen dat,langzaam maar zeker,een overheidsgesubsidieerde soep geworden is waar voor iedere activiteit wel een of andere "overheidsinterventie" nodg lijkt te zijn,tot het vervangen van uw vensters toe. ..

Zo bemoeit,na de Belgische-,ook de Vlaamse overheid zich met IEDERE privé-investering van enig belang .Je bent nu DOM als je geen overheidssubsidie vraagt,ter compensatie van uw belachelijk hoge belastingsen....de PERVERSIE hiervan is onbeschrijflijk.Het aantal bullshitjobbers dat zo bezig gehouden wordt terwijl we ondertussen migranten NODIG hebben voor steeds meer basic jobs (van straatwerken tot het kuisen van onze eigen schaamverkavelingshokken toe) ,waar we dan weer TEGEN stemmen (tegen die migranten)....


We worden Walen met een spraakgebrek....
De PS kan gewoon nog wat wachten...

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door kelt

...Het aantal bullshitjobbers dat zo bezig gehouden wordt terwijl we ondertussen migranten NODIG hebben voor steeds meer basic jobs (van straatwerken tot het kuisen van onze eigen schaamverkavelingshokken toe) ,waar we dan weer TEGEN stemmen (tegen die migranten)....


We worden Walen met een spraakgebrek....
De PS kan gewoon nog wat wachten...

Dat is een rare redenering, als het hier in Vlaanderen totaal niet meer gaat, is het niet dat dat de tekorten in Wallonië en Brussel dempt.
Persoonlijk ben ik niet tegen arbeidsmigratie, en ook oorlogsvluchtelingen mogen wat mij betreft opgevangen worden.
Het probleem zit hem bij die andere groep, en die is veel groter: de gelukzoekers.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Het past ook in de retoriek van O-VLD, die het graag voorstelt als :

* De keuze voor confederalisme met BDW, wat voor eindeloze conclaven in kastelen zou zorgen.
* De keuze voor 'staatsman' De Croo, wat gegarandeerd tot een snelle regeringsvorming zou leiden.

Toegeven dat je die begrotingen niet op orde krijgt, zonder staatshervorming , zou toegeven zijn dat heel dat verhaaltje maar een fata morgana was, en dat zonder staatshervorming het nog een pak moeilijker zo niet onmogelijk zal zijn om die begrotingen op evenwicht te krijgen.
En Europa kijkt toe, dus geen kans om nog eens 5 jaar de kop in het zand te steken.

We weten wat zo'n regeringsvorming waard is.
We zijn 2019-2020 niet vergeten.
Toe De Wever gedropt werd, kwam er heel snel een regeringk om ....
Om eigenlijk niets te doen.

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Er is zwaar weer op komst: inderdaad.
Een "staatshervorming" zal door dat zwaar weer opzij geschoven worden.
Het worden woelige tijden. Niemand kan écht voorzien wat er gebeurt na 9 juni.

Om uit dat zwaar weer te komen zal er toch een staats(her)vorming nodig zijn

[reservespeler]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

Dat is een rare redenering, als het hier in Vlaanderen totaal niet meer gaat, is het niet dat dat de tekorten in Wallonië en Brussel dempt.
Persoonlijk ben ik niet tegen arbeidsmigratie, en ook oorlogsvluchtelingen mogen wat mij betreft opgevangen worden.
Het probleem zit hem bij die andere groep, en die is veel groter: de gelukzoekers.

Wat / wie zijn arbeidsmigranten?
Wat / wie zijn oorlogsslachtoffers?

Ik denk dat we momenteel met genoeg inwoners zijn om het werk te verzetten, we moeten ze alleen aan het werk krijgen.

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Wat / wie zijn arbeidsmigranten?

Mensen die komen om te werken.

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Wat / wie zijn oorlogsslachtoffers?

Zoals de Oekraïeners.
Lijkt mij niet zo moeilijk.

Oorspronkelijk geplaatst door reservespeler

Ik denk dat we momenteel met genoeg inwoners zijn om het werk te verzetten, we moeten ze alleen aan het werk krijgen.

Er zijn veel inactieven, maar ze hebben niet altijd de juiste kwalificaties.
Niet iedereen kan verpleger worden, bijv.
Er mag wel meer activering zijn.

[quercus]

Oorspronkelijk geplaatst door De gemuilkorfde

De waarheid is dat de federale overheid op haar tandvlees zit.
Ze geeft dubbel zoveel uit als ze overhoudt na de transfers naar de gemeenschappen en de onvermijdelijke uitgaven van sociale zekerheid en defensie.

Hoe ga je dat oplossen zonder aan de staatsstructuur te morrelen?
De Franstalige "demandeurs de rien" doen mij denken aan volgende situatie.
Je kent ze wel, zo van die mensen die in gezelschap op café zitten.
Jij hebt honger en dorst, en komt daar ook voor uit.
Je bestelt een serieuze snack die ze in dat café opdienen.
Die andere heeft geen honger, zegt hij.
Als de snack aankomt, vraagt hij of hij toch geen frietje mag eten.
Met wat mayonaise natuurlijk.
En binnen de kortste keren eet hij de helft van je frieten op.
"Je zou het alleen toch nooit op krijgen".
En of je heel dat stuk vlees gaat opkrijgen, is dat niet wat veel voor één persoon?

De Federale Overheid zit op haar tandvlees, het Waals Gewest zit op zijn tandvlees, het Brussels Gewest zit op zijn tandvlees, de Franse Gemeenschap zit op haar tandvlees. En allemaal willen ze mee eten van de Vlaamse frietjes met mayonaise.
Ik denk dat dit voor Bart De Wever wel een unieke gelegenheid is om het spel deze maal te spelen in een ondubbelzinnige sfeer van voor wat hoort wat en te eisen dat wel degelijk een staatshervorming op de agenda van de nieuwe Federale regering wordt geplaatst. Een staatshervorming die van de huidige Gewesten echte Deelstaten maakt met meer eigen bevoegdheden en dito verantwoordelijkheden. En die staatshervorming kan dan leiden tot een confederatie tussen de Deelstaten.

[De gemuilkorfde]

Oorspronkelijk geplaatst door quercus

De Federale Overheid zit op haar tandvlees, het Waals Gewest zit op zijn tandvlees, het Brussels Gewest zit op zijn tandvlees, de Franse Gemeenschap zit op haar tandvlees. En allemaal willen ze mee eten van de Vlaamse frietjes met mayonaise.
Ik denk dat dit voor Bart De Wever wel een unieke gelegenheid is om het spel deze maal te spelen in een ondubbelzinnige sfeer van voor wat hoort wat en te eisen dat wel degelijk een staatshervorming op de agenda van de nieuwe Federale regering wordt geplaatst. Een staatshervorming die van de huidige Gewesten echte Deelstaten maakt met meer eigen bevoegdheden en dito verantwoordelijkheden. En die staatshervorming kan dan leiden tot een confederatie tussen de Deelstaten.

Inderdaad, maar toch komen Panda en co hier beweren dat er geen staatshervorming komt.
Dat is echter wel logisch, want het is het VLD sprookje van de keuze tussen de maandenlange onderhandelingen in kastelen met N-VA, ten opzichte van de snelle regeringsvorming zonder problemen met VLD.
Hoe dat dan moet als al die Franstalige niveaus met financiële problemen zitten is niet duidelijk.
De Croo zit ondertussen wel in de luwte te beslissen welke grondwetsartikels voor herziening vatbaar zijn.
Hij weet dus wel degelijk dat er een staatshervorming nodig is.

[De schoofzak]

Ik heb zo'n geel-blauw vermoeden dat De Croo zijn plannetje is:
- tot aan de verkiezingen, keihard blijven liegen, in de hoop afscheid te kunnen nemen van zijn partij en haar nationale politiek op een "propere" wijze (alles gedaan om de verkiezingsuitslag van de vld te begunstigen)
- na de verkiezingen: een Europees jobke dat goed betaalt om rijkelijk genoeg te overleven in Brakel.