De Belgische problemen oplossen in Belgische context

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door demonen

Links zou nooit de kans krijgen om te regeren in Vlaanderen dus uw theorie klopt niet. Sp.a komt enkel in een federale regering dankzij de PS en niet dankzij hun 12% stemmen (dwergpartij). Zij moeten dan ook braaf uitvoeren wat hun zusterpartij oplegt. Dit gaat in tegen de Vlaamse belangen en de facto degrageert het deze partij tot een postjespartij zonder idealen maar vol leugens (denk aan de 200 Euro/maand opslag voor alle gepensioneerden; ze wilden zelfs niet in een regering stappen als hieraan niet werd voldaan!).

Want bij rechts wordt er uiteraard nooit met centjes gegoocheld...

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door djimi

Léo Collard, André Renard, Arthur Gailly e.v.a. toonden in 1950 wat 'moed en wil' binnen Belgische context teweeg kunnen brengen.

http://en.wikipedia.org/wiki/Royal_Question


In de Belgische context van 1886 http://en.wikipedia.org/wiki/Walloon_Jacquerie_of_1886 en die van 1893 http://en.wikipedia.org/wiki/Belgian...strike_of_1893 waren het anderen die 'moed en wil' opbrachten.

Volgens dezelfde logica moeten we dus rekening houden met mogelijke rellen na een opera?

We zijn nu 2014, en het politieke landschap ziet er helemaal anders uit.

[demonen]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Want bij rechts wordt er uiteraard nooit met centjes gegoocheld...

U kunt niet ontkennen dat links focust op belastingsverhogingen die nefast zijn voor werkgevers en -nemers en rechts op matiging vh overheidsapparaat en haar verdoken werklozen met exuberante voordelen en pensioenen.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Dit is een contradictie. Een stem die geneutraliseerd wordt, is duidelijk NIET evenveel waard als diegene die wel meetellen.

Kijk gerust eens op http://verkiezingen2010.belgium.be/n..._CKR00000.html

Vergelijk bijvoorbeeld:
VB: net geen 800.000 stemmen en 12 zetels
PS: 724.000 stemmen en 26!! zetels

Minder stemmen halen en toch meer dan het DUBBELE aantal zetels. En hetzelfde fenomeen zien we bij ELKE franstalige partij. Dit is meer dan "neutraliseren door allerlei factoren", dit is een systematische onderwaardering van de Vlaamse stem.

CORRECTIE: Ik heb de cijfers van 2007 gebruikt zie ik nu. De juiste cijfers zijn 500.000 voor VB en bijna 900.000 voor PS. De PS haalt dus niet het dubbele van het VB, maar krijgt wel meer dan het dubbele aan zetels. De disproportionaliteit blijft.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door demonen

U kunt niet ontkennen dat links focust op belastingsverhogingen die nefast zijn voor werkgevers en -nemers en rechts op matiging vh overheidsapparaat en haar verdoken werklozen met exuberante voordelen en pensioenen.

Kan zijn, maar dat heeft niks te maken met fraude of geldverkwanseling.

[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Kan zijn, maar dat heeft niks te maken met fraude of geldverkwanseling.

Fraude is het misschien niet, maar goed bestuur kan men het zeker niet noemen.
Trouwens, als de kost voor de ambtenarij gevoelig hoger ligt dan in onze buurlanden dan kan het niet anders of er moet een zekere mate van geldverkwanseling zijn.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Dit is een contradictie. Een stem die geneutraliseerd wordt, is duidelijk NIET evenveel waard als diegene die wel meetellen.

Kijk gerust eens op http://verkiezingen2010.belgium.be/n..._CKR00000.html

Vergelijk bijvoorbeeld:
VB: net geen 800.000 stemmen en 12 zetels
PS: 724.000 stemmen en 26!! zetels

Minder stemmen halen en toch meer dan het DUBBELE aantal zetels. En hetzelfde fenomeen zien we bij ELKE franstalige partij. Dit is meer dan "neutraliseren door allerlei factoren", dit is een systematische onderwaardering van de Vlaamse stem.

(je bent inderdaad verkeerd met uw cijfers, maar ik was toch van plan eerder "algemeen" te antwoorden )

De neutralisatie van een stem kan drie oorzaken hebben:
- een blanco of ongeldige stem;
- een stem die niet gebruikt kan worden om een zetel toe te wijzen omdat de partij waarop gestemd is, geen zetel heeft behaald;
- de "reststemmen" die overblijven nadat de zetels in het kiesarrondissement zijn verdeeld

Wat er momenteel gebeurt is dat alle die stemmen onrechtstreeks verdeeld worden over de partijen heen. Dit omdat het aantal oorpsonkelijke zetels in het Parlement (150) bepaald is op basis van de bevolking, en niet van de effectief geldige stemmen.
Ik heb de berekening gedaan: op basis van de "kiesgerechtigden" heb je zo'n 51.000 stemmen per zetel nodig; op basis van de "effectief geldige stemmen", zo'n 46.000. Alleen al door de blanco, ongeldige en niet afwezige stemmen, heb je al 5000 stemmen minder per zetel nodig.
De berekening is wel een nationale berekening. Zij moet verfijnd worden op kieskringniveau. Hoe meer blanco, ongeldige en afwezeige stemmen, hoe minder stemmen per zetel je nodig gaat hebben. En niet vergeten dat het aantal stemmen en zetels per kieskring verschilt. Het gaat dus niet om absolute dan wel om relatieve cijfers: hoe kleiner uw aantal stemmen en zetels, hoe zwaarder een blanco, ongeldige of afwezige stem weegt.
En laat het nu zo zijn dat de Franstalige kieskringen minder stemmen en zetels hebben dan de Vlaamse.
Daarnaast is het ook zo dat de zwaarte van elke partij ook een factor gaat spelen: hoe zwaarder de partij relatief weegt, hoe meer zij gaat profiteren van die "geneutraliseerde" stemmen. In Wallonië is het fenomeen zichttbaarder dan in Vlaanderen omdat er gewoon minder partijen zetels behalen, vier in plaats van zes (ik tel de PP en de LDD eventjes niet mee) : die partijen "recupereren" relatief gezien dus meer stemmen dan in Vlaanderen, waar er twee partijen meer zijn.

Dat is een eerste factor.

De tweede factor zijn de "verloren" stemmen, zijnde de stemmen die niet leiden tot een zetel. Ik kan dat illustreren met het geval van de LDD: met 150.000 stemmen zou de LDD niet één, maar drie zetels moeten behalen. Helaas voor die partij zijn die stemmen verdeeld over verschillende kiesarrondissement, waardoor een deel ervan niet meegeteld wordt.
Bovendien ga je ook stemmen verliezen binnen éénzelfde arrondissement, omdat de verdeling uiteraard helemaal niet precies valt. Simplistisch voorbeeld: een kiearrondissement met 200.000 stemmen en 2 zetels zal waarschijnlijk nooit een resultaat kennen van partij A 100.000 zetels, partij B 100.000 zetels, elke partij één zetel. Het zal eerder iets zijn all�* partij A 140.000 zetels, partij B, 60.000 zetels. Ik laat jou bepalen wie de tweede zetel krijgt, en daarna uittellen hoeveel stemmen per zetel nodig zijn voor beide partijen.

Daarnaast heb je uiteraard alle stemmen voor partijen die geen enkel zetel behalen. Weer eens, als je juist telt, zou PVDA eigenlijk een zetel moeten behaald hebben, helaas voor haar waren haar stemmen te verspreid.

En weer eens speelt de relatieve zwaarte hier een zeer belangrijke rol. Die stemmen zijn "verloren" en worden "gerecupereerd" door partijen die wel zetels behalen.
Ik heb al uitgelegd waarom Wallonië daar "meer" van profiteert dan Vlaanderen, maar met een bijkomende vaststelling: Wallonië kent veel meer kleine partijen die samen toch wel een aanzienlijk aantal stemmen vertegenwoordigen, Vlaanderen kent dat veel minder.

Dat allemaal maakt dat elk van de 4 Franstalige partij die in het Parlement zetelen veel (Franstalige) stemmen recupereren en dus meer zetels behalen dan wat hun stemmenaantal laat uitschijnen. Maar die stemmen en zetels zijn van oorsprong Franstalig, niet Vlaams. Zij "recupereren" geen Vlaamse stemmen.

Ik heb eens uitgeteld op basis van de 51.000 stemmen per zetel. Als men nationaal telt op basis van de aantal behaalde stemmen, hebben alle partijen samen 120 zetels behaalt. Omdat het federaal parlement 150 zetels telt, betekent dat dat er voor 30 (!) zetels aan stemmen "gerecupereerd" moet worden. Van die 30 zetels, zijn er 20 die tussen de 4 Franstalige partijen, samen goed voor 42 zetels, moeten verdeeld worden om tot de 62 zetels te komen waarop zij recht hebben op basis van hun bevolking. En de PS profiteert daar het meeste van.

De reden waarom de PS zoveel minder stemmen per zetel nodig heeft, is, samengevat, dat veel Walen niet stemmen, blanco stemmen, ongeldig stemmen, of op veel partijen stemmen die geen zetel behalen. Relatief gezien veel meer dan in Vlaanderen.

Ik heb trouwens het gevoel dat de provinciale kieskringen dat fenomeen enorm verstrekt hebben. Ik ben eens gaan zien naar de resultaten van 1999, en daar vallen de verschillen véél minder op...

[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Henri1

Alle gewestregeringen afschaffen en enkel de federale overhouden.
Instant besparing van Miljarden.

Ik volg even uw redenering: ook de federale regering afschaffen alsook het federaal parlement. Ook alle gemeenteraden, provincieraden.

Daarna installeren we één sterke man, bijgestaan door een aantal technocraten.

Ja, een "instant besparing van miljarden"!

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Bob

Fraude is het misschien niet, maar goed bestuur kan men het zeker niet noemen.
Trouwens, als de kost voor de ambtenarij gevoelig hoger ligt dan in onze buurlanden dan kan het niet anders of er moet een zekere mate van geldverkwanseling zijn.

Het aantal ambtenaren vermindert van jaar tot jaar.

[Distel]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

(je bent inderdaad verkeerd met uw cijfers, maar ik was toch van plan eerder "algemeen" te antwoorden )

De neutralisatie van een stem kan drie oorzaken hebben:
- een blanco of ongeldige stem;
- een stem die niet gebruikt kan worden om een zetel toe te wijzen omdat de partij waarop gestemd is, geen zetel heeft behaald;
- de "reststemmen" die overblijven nadat de zetels in het kiesarrondissement zijn verdeeld

Wat er momenteel gebeurt is dat alle die stemmen onrechtstreeks verdeeld worden over de partijen heen. Dit omdat het aantal oorpsonkelijke zetels in het Parlement (150) bepaald is op basis van de bevolking, en niet van de effectief geldige stemmen.
Ik heb de berekening gedaan: op basis van de "kiesgerechtigden" heb je zo'n 51.000 stemmen per zetel nodig; op basis van de "effectief geldige stemmen", zo'n 46.000. Alleen al door de blanco, ongeldige en niet afwezige stemmen, heb je al 5000 stemmen minder per zetel nodig.
De berekening is wel een nationale berekening. Zij moet verfijnd worden op kieskringniveau. Hoe meer blanco, ongeldige en afwezeige stemmen, hoe minder stemmen per zetel je nodig gaat hebben. En niet vergeten dat het aantal stemmen en zetels per kieskring verschilt. Het gaat dus niet om absolute dan wel om relatieve cijfers: hoe kleiner uw aantal stemmen en zetels, hoe zwaarder een blanco, ongeldige of afwezige stem weegt.
En laat het nu zo zijn dat de Franstalige kieskringen minder stemmen en zetels hebben dan de Vlaamse.
Daarnaast is het ook zo dat de zwaarte van elke partij ook een factor gaat spelen: hoe zwaarder de partij relatief weegt, hoe meer zij gaat profiteren van die "geneutraliseerde" stemmen. In Wallonië is het fenomeen zichttbaarder dan in Vlaanderen omdat er gewoon minder partijen zetels behalen, vier in plaats van zes (ik tel de PP en de LDD eventjes niet mee) : die partijen "recupereren" relatief gezien dus meer stemmen dan in Vlaanderen, waar er twee partijen meer zijn.

Dat is een eerste factor.

De tweede factor zijn de "verloren" stemmen, zijnde de stemmen die niet leiden tot een zetel. Ik kan dat illustreren met het geval van de LDD: met 150.000 stemmen zou de LDD niet één, maar drie zetels moeten behalen. Helaas voor die partij zijn die stemmen verdeeld over verschillende kiesarrondissement, waardoor een deel ervan niet meegeteld wordt.
Bovendien ga je ook stemmen verliezen binnen éénzelfde arrondissement, omdat de verdeling uiteraard helemaal niet precies valt. Simplistisch voorbeeld: een kiearrondissement met 200.000 stemmen en 2 zetels zal waarschijnlijk nooit een resultaat kennen van partij A 100.000 zetels, partij B 100.000 zetels, elke partij één zetel. Het zal eerder iets zijn all�* partij A 140.000 zetels, partij B, 60.000 zetels. Ik laat jou bepalen wie de tweede zetel krijgt, en daarna uittellen hoeveel stemmen per zetel nodig zijn voor beide partijen.

Daarnaast heb je uiteraard alle stemmen voor partijen die geen enkel zetel behalen. Weer eens, als je juist telt, zou PVDA eigenlijk een zetel moeten behaald hebben, helaas voor haar waren haar stemmen te verspreid.

En weer eens speelt de relatieve zwaarte hier een zeer belangrijke rol. Die stemmen zijn "verloren" en worden "gerecupereerd" door partijen die wel zetels behalen.
Ik heb al uitgelegd waarom Wallonië daar "meer" van profiteert dan Vlaanderen, maar met een bijkomende vaststelling: Wallonië kent veel meer kleine partijen die samen toch wel een aanzienlijk aantal stemmen vertegenwoordigen, Vlaanderen kent dat veel minder.

Dat allemaal maakt dat elk van de 4 Franstalige partij die in het Parlement zetelen veel (Franstalige) stemmen recupereren en dus meer zetels behalen dan wat hun stemmenaantal laat uitschijnen. Maar die stemmen en zetels zijn van oorsprong Franstalig, niet Vlaams. Zij "recupereren" geen Vlaamse stemmen.

Ik heb eens uitgeteld op basis van de 51.000 stemmen per zetel. Als men nationaal telt op basis van de aantal behaalde stemmen, hebben alle partijen samen 120 zetels behaalt. Omdat het federaal parlement 150 zetels telt, betekent dat dat er voor 30 (!) zetels aan stemmen "gerecupereerd" moet worden. Van die 30 zetels, zijn er 20 die tussen de 4 Franstalige partijen, samen goed voor 42 zetels, moeten verdeeld worden om tot de 62 zetels te komen waarop zij recht hebben op basis van hun bevolking. En de PS profiteert daar het meeste van.

De reden waarom de PS zoveel minder stemmen per zetel nodig heeft, is, samengevat, dat veel Walen niet stemmen, blanco stemmen, ongeldig stemmen, of op veel partijen stemmen die geen zetel behalen. Relatief gezien veel meer dan in Vlaanderen.

Ik heb trouwens het gevoel dat de provinciale kieskringen dat fenomeen enorm verstrekt hebben. Ik ben eens gaan zien naar de resultaten van 1999, en daar vallen de verschillen véél minder op...

Ik moet zeggen dat ik deze informatie niet kende. En dat gooit een heel ander licht op de zaak. Wat betreft de pariteit in de kamer trek ik dan ook mijn woorden terug.

Nu, op vlak van pariteit en zetelverdeling zitten we natuurlijk wel nog steeds met 2 problemen als ik het goed heb:

1. Er is een pariteit op vlak van de regering. En naar mijn weten worden de meeste wetten gelanceerd door ministers, niet door de kamer. Dit is dus niet enkel ondemocratisch en discriminerend, we worden ook disproportioneel geregeerd door mensen die in theorie de belangen van alle mensen behartigen, maar in de praktijk best selectief kunnen zijn (ik ken de dossiers niet ten gronde, daarvoor interesseert de rotte politiek mij al lang niet genoeg meer, maar ik denk bvb aan Flahaut toen hij minister van defensie was).

2. De zetelverdeling in de kamer is momenteel uiterst voordelig voor de Franstaligen, zelfs al gaat het om een logisch fenomeen. Maar het lijkt mij wel dat dat voordeel verdwijnt mochten we de kieskringen afschaffen en naar één federale kieskring gaan. Ik ken een hoop politici in het zuiden van het land die dus niet meteen zullen staan springen om al te hard te rommelen aan de huidige structuur.

De problemen zijn dus van een geheel andere aard dan ik dacht. En ook nu weer lijkt een oplossing binnen Belgische context niet bepaald evident. Of zie ik dit verkeerd?

[Bob]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Het aantal ambtenaren vermindert van jaar tot jaar.

Maar daarom vermindert de kost voor de ambtenarij nog niet. Die zal pas verminderen als de gepensioneerde ambtenaren zo vriendelijk zijn om er het bijltje bij neer te leggen. Het is de som van het aantal ambtenaren in actieve dienst, samen met de gepensioneerde ambtenaren dat telt.

[fonne]

Oorspronkelijk geplaatst door Boduo

Het aantal ambtenaren vermindert van jaar tot jaar.

Dat is toch wat de federale regering ons tracht wijs te maken.
Even naar de reële cijfertjes kijken:

Overheid en onderwijs
2011: 810000
2012: 809800
2013: 809000

Gezondheid en Welzijnszorg
2011: 546500
2012: 557800
2013: 567000

Anders gezegd: elk jaar komen er 10.000 jobs bij in de sociale zekerheidssector, en gaan er een paar honderd weg bij de overheid.
We vergeten dan nog even de fikse groei in gesubsidiëerde sectoren, zoals kultuur, ngo's en sociale tewerkstelling (dienstenchequebedrijven): +12000 in 2013.
Niet echt iets om over te staan juichen dus.
De federale overheid komt daarbij slecht weg door een netto stijging van de uitgaven in de sociale zekerheid, gecompenseerd door een scherpe daling van de uitgaven bij de gemeenten en de gewesten.
Bovendien blijken de gemiddelde overheidslonen met 3,1% gestegen te zijn vorig jaar, tegenover slechts 2,2% voor de werkende mens.

Er zijn in vergelijking met het buitenland 25% ambtenaren teveel, er zouden er dus 200.000 moeten afvloeien om concurrentiëel te kunnen zijn!

Bron: jaarverslag 2013 van de NBB, nationale rekeningen 2013.

[Bad Attila]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

1. Er is een pariteit op vlak van de regering. En naar mijn weten worden de meeste wetten gelanceerd door ministers, niet door de kamer. Dit is dus niet enkel ondemocratisch en discriminerend, we worden ook disproportioneel geregeerd door mensen die in theorie de belangen van alle mensen behartigen, maar in de praktijk best selectief kunnen zijn (ik ken de dossiers niet ten gronde, daarvoor interesseert de rotte politiek mij al lang niet genoeg meer, maar ik denk bvb aan Flahaut toen hij minister van defensie was).

Ik denk dat je twee dingen door elkaar haalt. De regering kan wel voorstellen doen, maar ze kan ze niet stemmen. Tot daar is er eigenlijk geen probleem. Waar het een probleem wordt, is wanneer die voorstellen door het Parlement gejaagd worden zonder dat de kamerleden daar iets aan kunnen doen of veranderen.

En dat brengt ons bij de kern van de zaak, namelijk dat België nog enkel op papier een parlementaire democratie is. Parlementsleden vertegenwoordigen het volk niet meer, maar hun partij. Ministers moeten geen verantwoording afleggen tegenover het Parlement, aar tegenover hun partij. België is gewoon een representatieve particratie geworden, waar de tools van een parlementaire democratie nog wel aanwezig zijn, maar zonder veel efficiëntie meer. Zo bestaat de parlementaire controle op Ministers (het "vragenuurtje") wel, maar wie beslist er uiteindelijk over een eventueel ontslag van een Minister? Juist, de betrokken partijvoorzitter.

Dat is het grootste democratisch gevaar voor Brussel, en daar speelt de paritaire samenstelling van de regering eigenlijk geen rol. Dat is gewoon een organisationele verdeling van de postjes tussen de regeringspartijen, zodat zij niet beginnen te ruzieen over de aantallen. Ja, zo laag zijn zij gevallen...

Kan dat opgelost worden in een Belgisch kader. Ja, in zoverre iedereen het spel terug speelt volgens de geest van de parlementaire democratie. Dat is helaas niet voor morgen. Kan dat aangepakt worden buiten het Belgisch kader? Dat betwijfel ik ten zeerste : Vlaanderen doet exact hetzelfde...

Een oplossing zou kunnen zijn dat het Parlement de geheime stemming in zou voeren, maar dat veroorzaakt dan andere problemen.

2. De zetelverdeling in de kamer is momenteel uiterst voordelig voor de Franstaligen, zelfs al gaat het om een logisch fenomeen. Maar het lijkt mij wel dat dat voordeel verdwijnt mochten we de kieskringen afschaffen en naar één federale kieskring gaan. Ik ken een hoop politici in het zuiden van het land die dus niet meteen zullen staan springen om al te hard te rommelen aan de huidige structuur.

Straks worden alle Vlaams-nationalisten nog voorstander van de nationale kieskring.

Serieuzer, als de Franstalige partijen zetels zouden verliezen, dan is dat maar zo. Maar weer eens, het is absoluut niet zeker dat dit ook het geval zou zijn. Bovendien zou een federale kieskring een complete dynamiek met zich meebrengen die niemand nu kan voorspellen. Als je de populariteit ziet van Verhofstadt langs Franstalige kant, en in mindere mate van De Block, zou een VLD die in een nationale kieskring opkomt een rare score kunnen behalen.

En zouden er terug nationale partijen zijn, zou een partij als de NVA in een compleet andere situatie terecht komen als nu, waar zij de grootste partij is.

Maar dit is politic-fiction.

De problemen zijn dus van een geheel andere aard dan ik dacht. En ook nu weer lijkt een oplossing binnen Belgische context niet bepaald evident. Of zie ik dit verkeerd?

Evident? Zeker niet. Maar dat heeft niks met een Belgische context te maken, maar alles met de zwaktes van ons democratisch systeem. Of denk je echt dat het in Vlaanderen beter zou zijn? Daar ben ik echt niet van overtuigd. Ik zie exact dezelfde spelletjes, en dezelfde problemen, maar dan gezuiverd van het communautair component.

[djimi]

Oorspronkelijk geplaatst door Distel

Volgens dezelfde logica moeten we dus rekening houden met mogelijke rellen na een opera?

We zijn nu 2014, en het politieke landschap ziet er helemaal anders uit.

Wat ik bedoelde was dat 'binnen de Belgische context' diegenen worden beloond die bereid zijn tot rel schoppen (en erger).

Voor het rel schoppen hoeft heus niet op een opera te worden gewacht.

[epicurist_dirk]

Ook hier toepasselijk
Nu Verkiezing der verkiezingen. Maar wat ervaar ik! PS, non, agressief, sprak nooit onze taal, stond niet op onze kieslijst? Democratisch? Di Rupo eerste minister? waar we als meerderheid niet op konden kiezen? Democratisch? Min. financiën stond niet op de kieslijst? Democratisch? Vandenbroucke, ja die begreep ik maar werd verbannen? Democratisch? Lanotte stelde voor de 500dagen: de kiezer heeft steeds gelijk, maar ongelijk? Democratisch? Staatsgreep Brux-Wallon? Democratisch? Verhofstadt bedreigt zelfs democratische referendum van de Zwitsers? Democratisch? Open VLD, CD&V, sp.a duidelijke programma doelstellingen AUB. Want mijn persoonlijke stem is minder waard dan deze van de Franstaligen. Democratisch? Eis van Europa Het Sociaal economische dat aangepakt moet worden. NVA hun aanpak staat duidelijk in hun programma verwijzend naar Duits model en eis van Europa. Was al duidelijk en reden om de NVA uit te sluiten bij vorige regering vorming. Democratisch? Om zo de stempel te krijgen alleen voor de bedrijven te zorgen. Als de NVA Sociaal economische aanpak onmogelijk is. Dat de particratie partijen dan duidelijk maken in hun programma wat ze dan voorstellen als hun Sociaal economische aanpak is. Om democratisch voor de goeie te kiezen, Dummy. Met de klucht van de vleugels denk ik aan weg vliegen van ons Geld. Dus ik eis Democratisch duidelijkheid. Zelfs op een fles water die aangeboden word moet juiste de inhoud staan.

Daar de Franstalige partij nu al bevestigen niet met NVA te willen samen werken. Zal de NVA België niet hoeven te splitsen, de Franstaligen gaan het door hun on-democratisch handelen wel volbrengen.

[HRobin]

Oorspronkelijk geplaatst door Bad Attila

Ik denk dat je twee dingen door elkaar haalt. De regering kan wel voorstellen doen, maar ze kan ze niet stemmen. Tot daar is er eigenlijk geen probleem. Waar het een probleem wordt, is wanneer die voorstellen door het Parlement gejaagd worden zonder dat de kamerleden daar iets aan kunnen doen of veranderen.

En dat brengt ons bij de kern van de zaak, namelijk dat België nog enkel op papier een parlementaire democratie is. Parlementsleden vertegenwoordigen het volk niet meer, maar hun partij. Ministers moeten geen verantwoording afleggen tegenover het Parlement, aar tegenover hun partij. België is gewoon een representatieve particratie geworden, waar de tools van een parlementaire democratie nog wel aanwezig zijn, maar zonder veel efficiëntie meer. Zo bestaat de parlementaire controle op Ministers (het "vragenuurtje") wel, maar wie beslist er uiteindelijk over een eventueel ontslag van een Minister? Juist, de betrokken partijvoorzitter.

Dat is het grootste democratisch gevaar voor Brussel, en daar speelt de paritaire samenstelling van de regering eigenlijk geen rol. Dat is gewoon een organisationele verdeling van de postjes tussen de regeringspartijen, zodat zij niet beginnen te ruzieen over de aantallen. Ja, zo laag zijn zij gevallen...

Kan dat opgelost worden in een Belgisch kader. Ja, in zoverre iedereen het spel terug speelt volgens de geest van de parlementaire democratie. Dat is helaas niet voor morgen. Kan dat aangepakt worden buiten het Belgisch kader? Dat betwijfel ik ten zeerste : Vlaanderen doet exact hetzelfde...

Een oplossing zou kunnen zijn dat het Parlement de geheime stemming in zou voeren, maar dat veroorzaakt dan andere problemen.

Straks worden alle Vlaams-nationalisten nog voorstander van de nationale kieskring.

Serieuzer, als de Franstalige partijen zetels zouden verliezen, dan is dat maar zo. Maar weer eens, het is absoluut niet zeker dat dit ook het geval zou zijn. Bovendien zou een federale kieskring een complete dynamiek met zich meebrengen die niemand nu kan voorspellen. Als je de populariteit ziet van Verhofstadt langs Franstalige kant, en in mindere mate van De Block, zou een VLD die in een nationale kieskring opkomt een rare score kunnen behalen.

En zouden er terug nationale partijen zijn, zou een partij als de NVA in een compleet andere situatie terecht komen als nu, waar zij de grootste partij is.

Maar dit is politic-fiction.

Evident? Zeker niet. Maar dat heeft niks met een Belgische context te maken, maar alles met de zwaktes van ons democratisch systeem. Of denk je echt dat het in Vlaanderen beter zou zijn? Daar ben ik echt niet van overtuigd. Ik zie exact dezelfde spelletjes, en dezelfde problemen, maar dan gezuiverd van het communautair component.

Mag ik je bedanken omdat je toch in deze zandbak bent gebleven

Ik denk dat je gelijk hebt wat betreft de kern van de zaak.

Alle anderen wijzen op de symptomen en/of gevolgen hiervan en willen daar aan werken. Misschien omdat het daar misschien gemakkelijker zal lukken, wie weet.

Ik spreek over één grote kieskring en jij haalt nationale partijen aan, mooi

Dat de situatie voor bepaalde partijen in dat geval compleet anders zal zijn, lijkt me logisch en hoeft daarom niet verkeerd te zijn.

Zijn er manieren om die particratie bij te sturen tot een democratie?
Over welke mogelijkheden beschikken wij - de eenvoudige burgers in dit land - om dit in gang te zetten?

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door HRobin

Mag ik je bedanken omdat je toch in deze zandbak bent gebleven

Ik denk dat je gelijk hebt wat betreft de kern van de zaak.

Alle anderen wijzen op de symptomen en/of gevolgen hiervan en willen daar aan werken. Misschien omdat het daar misschien gemakkelijker zal lukken, wie weet.

Ik spreek over één grote kieskring en jij haalt nationale partijen aan, mooi

Dat de situatie voor bepaalde partijen in dat geval compleet anders zal zijn, lijkt me logisch en hoeft daarom niet verkeerd te zijn.

Zijn er manieren om die particratie bij te sturen tot een democratie?
Over welke mogelijkheden beschikken wij - de eenvoudige burgers in dit land - om dit in gang te zetten?

De particratie is voortgekomen uit de hegemonie van de toenmalige "katholieke volkspartij".
Dus...

[Bece]

Eigenlijk word hier uitgegaan van een aantal misverstanden.

Is België een democratie?
Dan moet we eerst de definitie bepalen.
In een democratie bepaald de meerderheid wat mag of niet mag. In een dictatuur bepaald de minderheid wat mag of niet mag. In beide gevallen zal het steeds in het voordeel zijn van de bepalende groep.

Als we het daar over eens zijn dan is België grondwettelijk geen democratie want in België bepaald max 34% wat mag of niet mag zelfs als dat, en vooral, in het voordeel zou zijn van 66% van de burgers.
Dat is theorie want we zitten met politiek partijen. Deze moeten samen dus een 2/3e meerderheid hebben. Politiek partijen zijn in 2 groepen verdeeld. De regeringspartijen en de oppositie partijen. Principieel staan deze groepen tegenover elkaar. Dat wil zeggen. Wat de regeringspartijen beslissen word, per definitie, afgekeurd door de oppositie. Wat de oppositie naar voor brengt word eveneens, per definitie, afgebroken door de regeringspartijen. Dat betekend dat een kleine partij, die de regeringspartijen nodig hebben voor de 2/3e meerderheid, gewoon alles kan blokkeren. (Een prullenpartij heeft zo verleden jaar belet dat de rijken, die zij vertegenwoordigen, eerlijker belasting zouden moeten betalen)

Daaruit kan je heel eenvoudig besluiten dat democratie en particratie nog slechter samen gaan dan vuur en water.

Een tweede misverstand is de strijd tussen Vlamingen en Walen.
Deze bestaat alleen in de geesten van fanatiekelingen. De gemiddelde Waal wil precies hetzelfde als de gemiddelde Vlaming. Namelijk dat het land goed en economisch verantwoord word bestuurd. Die strijd bestaat allen op het politieke vlak waar het om de postjes, en de daaraan verbonden topinkomens, gaat.

Als je dus daadwerkelijk iets wil veranderen aan de situatie moet je dus overgaan van een dictatuur naar een democratie. Doe je dat niet zal er nooit iets veranderen. De zakkenvullerij en de corruptie, eigen aan een dictatuur, zullen steeds voorrang hebben op het algemeen belang.

[demonen]

Oorspronkelijk geplaatst door Bece

Een tweede misverstand is de strijd tussen Vlamingen en Walen.
Deze bestaat alleen in de geesten van fanatiekelingen. De gemiddelde Waal wil precies hetzelfde als de gemiddelde Vlaming. Namelijk dat het land goed en economisch verantwoord word bestuurd.

De Franstalige partijvoorzitters zijn akkoord om de deelstaten verantwoordelijk te maken, maar enkel voor de uitgaven, niet voor de inkomsten.
Ze benadrukken vooral dat Wallonië niet mag verarmen. Ze willen extra geld voor Brussel en de federale overheid sterker maken.
'En wat met Vlaanderen?' vraag ik dan. Mag Vlaanderen wel verarmen? Moeten wij het allemaal betalen? Waarna een van de medewerkers zijn Franstalige partijvoorzitter influistert: il faut changer le discours . (...)

De onderkant van wat Vlaanderen vraagt, is ver verwijderd van de bovenkant van wat de Franstaligen willen geven. Hoe moet je op die manier een akkoord bereiken? Di Rupo heeft achteraf gezegd: Les patrons flamands ne comprennent rien de la politique.

Luc De Bruyckere, voorzitter van VOKA, over zijn gesprek met de Franstalige partijvoorzitters, geïnterviewd door Alain Mouton en Johan Van Overtveldt in Trends, 19 mei 2011

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door demonen

De Franstalige partijvoorzitters zijn akkoord om de deelstaten verantwoordelijk te maken, maar enkel voor de uitgaven, niet voor de inkomsten.
Ze benadrukken vooral dat Wallonië niet mag verarmen. Ze willen extra geld voor Brussel en de federale overheid sterker maken.
'En wat met Vlaanderen?' vraag ik dan. Mag Vlaanderen wel verarmen? Moeten wij het allemaal betalen? Waarna een van de medewerkers zijn Franstalige partijvoorzitter influistert: il faut changer le discours . (...)

De onderkant van wat Vlaanderen vraagt, is ver verwijderd van de bovenkant van wat de Franstaligen willen geven. Hoe moet je op die manier een akkoord bereiken? Di Rupo heeft achteraf gezegd: Les patrons flamands ne comprennent rien de la politique.

Luc De Bruyckere, voorzitter van VOKA, over zijn gesprek met de Franstalige partijvoorzitters, geïnterviewd door Alain Mouton en Johan Van Overtveldt in Trends, 19 mei 2011

De deelstaten krijgen op 1 januari 2015 een zéér belangrijke verantwoordelijkheid: ze kunnen (eindelijk) zélf een referendum organiseren.