De wereld is leeg ... ???

[MIS]

Wat we zien is niet de werkelijkheid. We zien dat de zon opkomt, maar ‘weten’ dat in werkelijkheid de zon ten opzichte van ons (de aarde) stilstaat en dat de aarde draait. In de wereld van het onzichtbaar kleine is het nog gekker, want de wereld is vooral leeg. Materie is niet van materie gemaakt.

‘Als we de kern van een atoom vergroten tot een rijstkorrel, zou het hele atoom de grootte hebben van een voetbalstadion en de elektronen zouden als rijstkorrels zijn die tussen de plaatsen doorvliegen. Sir Arthur Eddington zei: “De materie is overwegend spookachtige lege ruimte.” Om preciezer te zijn, het is 99,9999999% lege ruimte.

Maar waarom zakt die 99,9…% lege ruimte van mijn hand niet door de 99,9… % lege ruimte van de tafel, waarop mijn hand ligt? De makkelijkste verklaring hiervoor is dat de elektronen zo snel rond de kern draaien dat ze een ondoordringbaar pantser vormen. Stel je voor dat iemand een gewicht aan een touw rond zich slingert. Je kunt niet in de buurt komen om hem of haar aan te raken, want het rondcirkelende gewicht houdt je op afstand. Wanneer twee atomen elkaar ontmoeten, zorgt de cirkelende beweging van hun elektronen ervoor dat ze elkaar niet kunnen raken en gedragen ze zich als massieve ballen.’ – Peter Russel

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Wat we zien is niet de werkelijkheid. We zien dat de zon opkomt, maar ‘weten’ dat in werkelijkheid de zon ten opzichte van ons (de aarde) stilstaat en dat de aarde draait. In de wereld van het onzichtbaar kleine is het nog gekker, want de wereld is vooral leeg. Materie is niet van materie gemaakt.

‘Als we de kern van een atoom vergroten tot een rijstkorrel, zou het hele atoom de grootte hebben van een voetbalstadion en de elektronen zouden als rijstkorrels zijn die tussen de plaatsen doorvliegen. Sir Arthur Eddington zei: “De materie is overwegend spookachtige lege ruimte.” Om preciezer te zijn, het is 99,9999999% lege ruimte.

Maar waarom zakt die 99,9…% lege ruimte van mijn hand niet door de 99,9… % lege ruimte van de tafel, waarop mijn hand ligt? De makkelijkste verklaring hiervoor is dat de elektronen zo snel rond de kern draaien dat ze een ondoordringbaar pantser vormen. Stel je voor dat iemand een gewicht aan een touw rond zich slingert. Je kunt niet in de buurt komen om hem of haar aan te raken, want het rondcirkelende gewicht houdt je op afstand. Wanneer twee atomen elkaar ontmoeten, zorgt de cirkelende beweging van hun elektronen ervoor dat ze elkaar niet kunnen raken en gedragen ze zich als massieve ballen.’ – Peter Russel

Wat is uw punt?

[MIS]

Dat we in een luciferdoosje passen ? Waar is die God dan ?

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Dat we in een luciferdoosje passen ? Waar is die God dan ?

We passen niet in een luciferdoosje. En waar God is, weet ik niet. Voor mijn part bestaat die gast niet. wat het een met het ander te maken heeft is al een even groot mysterie.

[MIS]

Best grappig, misschien bestaan we zelf ook niet. Zou wat zijn. Wat is die 99.9999 % ‘ruimte’ dan uiteindelijk, enig idee ?

[Andro]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Wat we zien is niet de werkelijkheid. We zien dat de zon opkomt, maar ‘weten’ dat in werkelijkheid de zon ten opzichte van ons (de aarde) stilstaat en dat de aarde draait. In de wereld van het onzichtbaar kleine is het nog gekker, want de wereld is vooral leeg. Materie is niet van materie gemaakt.

‘Als we de kern van een atoom vergroten tot een rijstkorrel, zou het hele atoom de grootte hebben van een voetbalstadion en de elektronen zouden als rijstkorrels zijn die tussen de plaatsen doorvliegen. Sir Arthur Eddington zei: “De materie is overwegend spookachtige lege ruimte.” Om preciezer te zijn, het is 99,9999999% lege ruimte.

Maar waarom zakt die 99,9…% lege ruimte van mijn hand niet door de 99,9… % lege ruimte van de tafel, waarop mijn hand ligt? De makkelijkste verklaring hiervoor is dat de elektronen zo snel rond de kern draaien dat ze een ondoordringbaar pantser vormen. Stel je voor dat iemand een gewicht aan een touw rond zich slingert. Je kunt niet in de buurt komen om hem of haar aan te raken, want het rondcirkelende gewicht houdt je op afstand. Wanneer twee atomen elkaar ontmoeten, zorgt de cirkelende beweging van hun elektronen ervoor dat ze elkaar niet kunnen raken en gedragen ze zich als massieve ballen.’ – Peter Russel

Hmmm...

[MIS]

Tja, zoals je weet was de man vroeger enkel een klootzak, toen heeft men er pootjes ondergezet om de evolutie mogelijk te maken. Slim bekeken van die God, bedenk het maar hé.

[backfire]

Oorspronkelijk geplaatst door Andromeda1968

Hmmm...

LOL

[backfire]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Best grappig, misschien bestaan we zelf ook niet. Zou wat zijn. Wat is die 99.9999 % ‘ruimte’ dan uiteindelijk, enig idee ?

Ik kan niet geloven dat ik maar voor 0,0001 stront in mijn pot schijt en dat de rest slechts lege ruimte is. Zo voelt het toch niet, hoor.

[MIS]

Misschien moet je dat eens aan een grondige analyse onderwerpen, wellicht een hoop wind komt je tegemoet ... Vanelle

[backfire]

Oorspronkelijk geplaatst door MIS

Misschien moet je dat eens aan een grondige analyse onderwerpen, wellicht een hoop wind komt je tegemoet ... Vanelle

[Tavek]

Het draait allemaal om krachten.

[MIS]

Het draait allemaal om krachten

Veel dwaze krachten, BHV krachten bestaan blijkbaar ook. Hoe leg je dan het verband tussen de splitsing van BHV en de 99.9999 % ‘ruimte’ ? Iets met holle hersenen te maken dan of hoe moeten we dat zien ? En straks gaat God zich nog mengen ook, het wordt nog wat.

[ElFlamencoLoco]

Dat materie uit 99,9999 % leegte bestaat? Bij normale druk en temperatuur is dat inderdaad het geval. En met "normale druk en temperatuur" doel ik op de omstandigheden hier op aarde, die wij als "normaal" ervaren.

Materie kan echter, zij het onder enorme krachten, samengeperst worden. Een voorbeeldje daarvan treffen we aan bij supernova's. Een ster is onderhevig aan de zwaartekracht, die alle in de ster aanwezige materie naar haar middelpunt trekt. Tegelijkertijd duwt de kernenergie in het sterrencentrum de materie weer naar buiten. Deze twee krachten houden mekaar in evenwicht totdat...

... de brandstof uitgeput raakt. Op dat ogenblik valt de druk naar buiten weg en stort de hele ster o.i.v. de zwaartekracht in elkaar. De materie in het centrum wordt daardoor zo enorm ineengedrukt dat zij "ontaardt". Electronen worden gewoon in de atoomkernen gedrukt, waardoor die kernen neutronen worden. Zo ontstaat er een bolvormig lichaam van slechts een paar tientallen km doormeter, maar van een massa die minstens de helft van de originele (reuzen-)ster bedraagt. De rest van de ineenstortende (imploderende) materie kaatst terug op het onnoemelijk harde oppervlak van de ontaarde kern en schiet de ruimte in. De kern blijft als een zgn. neutronenster achter. Opmerkelijk is dat dit bolvormig lichaam tientallen, ja zelfs honderden malen per seconde om zijn eigen as draait.

Omdat de materie in zo'n neutronenster in mekaar is gedrukt, kan niet langer gesteld worden dat zij voor 99,9999 % uit leegte bestaat. Alle lege gaatjes zijn immers opgevuld, want de neutronen liggen gewoon tegen mekaar. Het gevolg daarvan is dat 1 enkel theelepeltje van dergelijke materie een massa van honderden miljoenen tonnen vertegenwoordigt.

[rudolfhendriques]

Als je alle lege ruikte tussen materie zou weghalen, dan zou New York op een suikerklontje passen. We passen dus "makkelijk" in een luciferdoosje..

[MIS]

Omdat de materie in zo'n neutronenster in mekaar is gedrukt, kan niet langer gesteld worden dat zij voor 99,9999 % uit leegte bestaat. Alle lege gaatjes zijn immers opgevuld, want de neutronen liggen gewoon tegen mekaar. Het gevolg daarvan is dat 1 enkel theelepeltje van dergelijke materie een massa van honderden miljoenen tonnen vertegenwoordigt.

Dan lijkt materie op uitgezette energie en geen gebalde energie, niet dan ? Wie zijn we dan zelf in dat verhaal ?

[MIS]

Als je alle lege ruikte tussen materie zou weghalen, dan zou New York op een suikerklontje passen. We passen dus "makkelijk" in een luciferdoosje

Dat dacht ik ook. Tenminste, alle materie toch.

[MIS]

De biofysicus Mea-Wan Ho heeft erop gewezen dat de bestanddelen van het organisme, ongeacht hoezeer ze van elkaar verschillen, altijd met elkaar samenwerken als een goede jazzband, waarin iedere musicus onmiddellijk en spontaan op de improvisaties van alle anderen reageert. De bandbreedte van de ‘muziek’ van het lichaam beslaat ruim zeventig octaven. Zij bestaat uit de trillingen van plaatsgebonden chemische verbindingen, het draaien van de moleculaire raderen, de ritmische bewegingen van trilharen, de voortgeleiding van elektronen en protonen, het stromen van metabolieten, en de ionenstromen binnen en tussen de cellen over maar liefst tien orden van ruimtelijke grootte. Deze muziek houdt nooit op, zolang het organisme leeft. Ze brengt de harmonieën en melodieën van het individuele organisme tot expressie in een terugkerende maat, terugkerende ritmen en onuitputtelijke variaties. De organische jazzband kan spontaan en zonder tijdsverloop van toonaard, tempo en zelfs melodie veranderen, al naargelang de situatie dat vereist. Er is een basisstructuur, maar de eigenlijke kunst bestaat in het improviseren, waarbij letterlijk iedere speler zich kan verheugen in een maximale vrijheid van expressie, zonder ooit uit de maat te raken of te disharmoniëren met alle overige spelers

[fox]

Oorspronkelijk geplaatst door rudolfhendriques

Als je alle lege ruikte tussen materie zou weghalen, dan zou New York op een suikerklontje passen. We passen dus "makkelijk" in een luciferdoosje..

We passen niet in een luciferdoosje. Toch niet in een doosje van het hangbare formaat. U mag het altijd eens proberen, maar ik vrees ervoor.

En New York past overduidelijk niet op een suikerklontje. Ik kan geen eindeloze wandelingen maken op een suikerklontje, in New York kan ik dat wel.

[MIS]

We passen niet in een luciferdoosje. Toch niet in een doosje van het hangbare formaat. U mag het altijd eens proberen, maar ik vrees ervoor. En New York past overduidelijk niet op een suikerklontje. Ik kan geen eindeloze wandelingen maken op een suikerklontje, in New York kan ik dat wel.

Fox, je mag er zeker van zijn dat het wel zo is. Men heeft er alleen wat leven ingeblazen waardoor je denkt dat het niet kan. Materie is toch uitgezette energie of niet dan ? Vandaar die ruimte natuurlijk, het lijkt allemaal heel echt maar uiteindelijk is dat heel anders dan we doorgaans denken en dat omwille van de identificatie, zoals je ook weet.