Opvoeding van kinderen

[C2C]

Het moderne kerngezin -- mama-papa-et-moi -- is van zeer recente datum. Zo ook de opvoedingspatronen die daarbij horen, alsook de concepten over ouderliefde en de verplichtingen binnen het gezin. Dat geheel is hoogstens 200 jaar oud.

Daarvoor, en zelfs tot diep in de 19de eeuw, werden kinderen, ook bij ons, opgevoed door een ruime gemeenschap van verwanten. Meestal de uitgebreide familie, nog algemener het dorp of de stam.

Nergens ter wereld bestaat het concept van één enkel ouderpaar - mama en papa - die kinderen als hun bezit zien en ze opvoeden met hun tweeën.

De Human Relations Area Files tonen dat het een haast universeel gegeven is dat kinderen worden opgevoed door de gemeenschap.

Als er al een "papa" bestaat, dan is dat meestal een mannelijke verwant, zoals de oom langs moederszijde. Zelden speelt de biologische vader de rol van papa zoals wij die kennen. Er zijn zeer vele andere figuren die de collectieve "vader" en "moederrol" opnemen. Papa en mama als zodanig bestaan niet, en zijn louter sociale constructies, uitgevonden sinds de moderniteit.


De verkleutering en verkleining van het opvoedingsnetwerk, zoals wij dat vandaag kennen in onze moderne huishoudens, heeft gevolgen die vele psychiaters verwonderd hebben. Een hele reeks neuroses en psychoses wordt gerelateerd aan dat verkneuterde netwerkje.

Vele studies wijzen er bovendien op dat zeer kleine kinderen geen enkel probleem hebben met opvoeding door zeer vele diverse actoren en verwanten. Kinderen zijn niet gemaakt om op te groeien in een "mama-papa-et-moi" universum.


Gelukkig zien sociologen vandaag sporen van een terugkeer naar opvoedingspatronen die niet langer het papa-mama-et-moi keurslijf wegdragen. Nieuwe gezinsvormen steunen veel meer op verdere verwanten, zoals grootouders, die ook omwille van hun langere levens en hogere welvaart, meer tijd kunnen vrijmaken voor hun kleinkinderen.

In zeer hoogopgeleide gezinnen zien we zelfs een terugkeer naar echte collectivistische opvoedingsnetwerken (de zogenaamde RE-dorpen, die, in het licht van milieuverloedering, peak oil en grootsteedse frustratie teruggrijpen naar voor-moderne samenlevingsvormen -- toegegeven, het gaat hier om een kleine avant-garde).


De vraag is interessant: welke historische opvoedingsvorm vindt u het meest geschikt voor onze kinderen? Verklaar ook waarom, en leg desnoods uit in welke maatschappelijke context u deze opvoedingsvorm wil zien - want zomaar een model transplanteren zonder dat daar een geijkte samenlevingsvorm voor bestaat, is ondoenbaar en misschien onzinnig.

[HAMC]

Heb je die draden gereed liggen om te copy-paisten misschien?

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door HAMC

Heb je die draden gereed liggen om te copy-paisten misschien?

Nee, mijn brein werkt sneller dan copy-paste.

[HAMC]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Nee, mijn brein werkt sneller dan copy-paste.

Ik geloof u.

[freespirit]

Het beste is kinderen in een zo verscheiden mogelijk milieu op te voeden. Met veel verschillende karakters en stemmen. Zo leren kinderen wat veelzijdigheid is en raken ze niet bevangen in de bekrompen wereld van vader / moeder en de bijbehorende beperkingen. Daarom dat het ook zo weinig een rol speelt of men nu een vader / moeder of twee mannen / vrouwen of een éénoudergezin als wettelijke ouders heeft. Als men opvoedt in ruimere kring, krijgt men sowieso genoeg gevarieerde mannelijke en vrouwelijke rolmodellen en dat symboliseert ook beter onze huidige maatschappij.

[Ambiorix]

zowel door de staat als in het gezin. Dat laatste is zeker belangrijk, maar collectief onderwijs (waarin een deel opvoeding) is nodig om de enorme verschillen tussen de achtergrondmilieu's te verminderen of zelfs te nivelleren.

[C2C]

Oorspronkelijk geplaatst door freespirit

Het beste is kinderen in een zo verscheiden mogelijk milieu op te voeden. Met veel verschillende karakters en stemmen. Zo leren kinderen wat veelzijdigheid is en raken ze niet bevangen in de bekrompen wereld van vader / moeder en de bijbehorende beperkingen. Daarom dat het ook zo weinig een rol speelt of men nu een vader / moeder of twee mannen / vrouwen of een éénoudergezin als wettelijke ouders heeft. Als men opvoedt in ruimere kring, krijgt men sowieso genoeg gevarieerde mannelijke en vrouwelijke rolmodellen en dat symboliseert ook beter onze huidige maatschappij.

Goed gezegd.

En het interessante van de zaak is dat keihard onderzoek ook aantoont dat babies en kleuters die diversiteit perfect aankunnen, en ze zelfs verwachten.

De neurosen duiken pas op wanneer ze in het papa-mama keurslijf worden gedwongen, tégen hun zin en tégen hun fundamenteel communistische aard in.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door freespirit

Het beste is kinderen in een zo verscheiden mogelijk milieu op te voeden.

Dat verhoogt de weerbaarheid, de overlevingskansen, van het individu, juist.

Deze topic doet me wel denken aan de twijfels die ik heb over bepaalde opvoedingspraktijken vooral bij jonge kinderen. Samenvattend, het gebrek aan 'empathie' bevorderend gedrag bij het kind door bepaalde opvoedkundige praktijken die steeds meer voor komen, zoals het gebruik van creches of de neiging 'opvoeding' gelijk te stellen met 'conditionering'. De gevolgen zijn een bevolking die niet in staat is zich in te leven in de problemen van de medemens, en wel in staat is tot potentieel zeer grote schendingen van de mensenrechten.

[Mambo]

Er zijn kinderen die opgroeien in de vorige editie van moeder-vader en bij uitbreiding nonkels-tantes en zelfs stam of dorp.
Weeskinderen in een tehuis.
Zelden gelukkig, meestal onderkomen en over het algemeen slecht terechtgekomen.

[LastMohican]

Kinderen laten opvoeden door papa en mama en ook de hele Blood & Honour club.

[Goldband]

Oorspronkelijk geplaatst door LastMohican

Kinderen laten opvoeden door papa en mama en ook de hele Blood & Honour club.

Of je kunt ze misbruiken, dat heeft hetzelfde resultaat. Ze worden òf onnodig agressief òf ziekelijk onzeker. Looks like B&H to me ...

[AdrianHealey]

Allemaal aan de staat overlaten.

[piraat]

Oorspronkelijk geplaatst door C2C

Goed gezegd.

En het interessante van de zaak is dat keihard onderzoek ook aantoont dat babies en kleuters die diversiteit perfect aankunnen, en ze zelfs verwachten.

De neurosen duiken pas op wanneer ze in het papa-mama keurslijf worden gedwongen, tégen hun zin en tégen hun fundamenteel communistische aard in.

Heb jij zelf veel last van al die neurosen, of ben je in een "avant-garde community" opgegroeid, of tussen de hippies of zo ?