Automatische index levert je niets op als je werkloos wordt

[Spitting Image]

'Wat ben je als werknemer met een automatische indexering van je loon, als je werkloos wordt?'

N-VA wil breken met de 'jobvernietigende automatische indexering', schrijven Hendrik Vuye en Veerle Wouters. Zij willen sectoriële all-in-akkoorden. 'Een anti-vakbondstandpunt? Geenszins, het versterkt zelfs de rol van de vakbonden. Alleen durven Belgische vakbonden deze handschoen niet op te nemen.'

Is automatische indexering een verstandige keuze?

Vakbonden verdedigen met klem de automatische indexering. Zo leest men op de site van het ABVV: "Automatische indexering is geen luxe, maar een noodzaak. Zonder indexeringen zou je op enkele jaren tijd straatarm zijn". Gelijkaardige taal op de webstek van het ACV: "De index beschermt je koopkracht". Maar is dit wel zo?
Koopkracht is belangrijk. Dat spreekt vanzelf, zeker voor een partij als N-VA die werken en ondernemen wil belonen. De vraag is dus niet of je inflatie moet compenseren. Dat is wenselijk en zelfs noodzakelijk. De vraag is wel: is het huidige compensatiemechanisme, de automatische indexering, de meest verstandige keuze? Dat debat is niet nieuw. Integendeel, het is al veertig jaar oud. Diverse internationale organisaties zijn zelfs kritisch over de automatische indexering. Europese Commissie, OESO en IMF adviseren het systeem te herbekijken.

De Belgische automatische loonindexering is vrij uniek. Het systeem is algemeen van toepassing op het overheidspersoneel en alle werknemers. De precieze indexeringsmodaliteiten verschillen van sector tot sector. De Nationale Bank (NBB) onderscheidt twee grote systemen, een vast en een variabel systeem. In het vaste systeem stijgt het loon met 2% zodra de spilindex wordt overschreden. Het overheidspersoneel en veertig procent van de werknemers vallen onder deze regeling. De overige werknemers vallen onder het variabele systeem: de indexering gebeurt op vaste tijdstippen (bv. maandelijks of jaarlijks), maar je weet niet vooraf met hoeveel. Terecht besluit de NBB dat het effect op de loonkost van beide varianten, bekeken over een langere periode, vergelijkbaar is.

Verlies van jobs

Vaak denkt men dat de automatische indexering een billijk mechanisme is. Wanneer de prijzen stijgen, dan zijn de inkomsten van de bedrijven toch hoger? Dus kunnen de bedrijven toch makkelijk de indexering van de lonen betalen? Dat is een foute redenering. Het is niet omdat de prijzen stijgen, dat de ondernemingen meer winst boeken. Zo kan de prijsstijging het gevolg zijn van duurdere grondstoffen of duurdere energie. Komt er in dit geval een indexering van de lonen, dan wordt de loonkost voor de werkgever groter. Wanneer de lonen sneller stijgen dan de productiviteit van een onderneming heeft dat zelfs verlies van arbeidsplaatsen en concurrentiekracht tot gevolg. Om dit op te vangen, moet een ondernemer de productiviteit van zijn bedrijf verhogen.

Overheid is betrokken partij

Wat wordt geïndexeerd, is niet alleen het netto-loon dat de werknemer ontvangt, maar de volledige loonlast. Dit betekent dat door een indexering ook de sociale lasten voor de werkgever stijgen. Bovendien stijgen ook de belastingen die de werknemer betaalt.

De Leuvense econoom Theo Peeters schrijft dat de overheid met de automatische indexering ook automatisch haar eigen koopkracht op peil houdt. De overheid is hier inderdaad betrokken partij. Eigenlijk maakt het indexeringmechanisme dat de overheid niet moet besparen en boven haar stand kan blijven leven. Ooit verklaarde Laurette Onkelinx (PS) dat de automatische indexering van de volledige loonlast de sociale zekerheid betaalbaar houdt. Zo bekeken is dit juist, maar het is tegelijk een mechanisme dat de sociale zekerheid verder laat ontsporen. Het zijn uiteindelijk de ondernemingen die al deze lasten moeten torsen. En net de kosten van die sociale zekerheid swingen de pan uit.

Geen index = verlies koopkracht?

In een rapport van 2012 vergelijkt de NBB het Belgische automatische indexeringssysteem met de buurlanden. De NBB besluit dat wanneer er geen formele indexering bestaat, dit niet noodzakelijk inhoudt dat de koopkracht op lange termijn wordt uitgehold. Bij loononderhandelingen wordt sowieso rekening gehouden met de inflatie. Ook in systemen waar geen automatische indexering bestaat, doet men dus aan inflatiecompensatie. Meer nog, in de periode 1996-2011 stegen de reële lonen en dus de koopkracht sterker in Nederland en Frankrijk dan in België. Ook in Duitsland was er geen daling van het reëel loon.

Automatische indexering zorgt wel voor een neerwaartse rigiditeit van de lonen. Wanneer het slecht gaat in een onderneming zullen werknemers vaak tijdelijk bereid zijn om op hun salaris in te leveren om hun bedrijf te redden en hun job te behouden. Het automatische indexeringssysteem beperkt evenwel net die ruimte voor loonmatiging.

Uit de studie van de NBB blijkt ook dat ondernemingen wanneer ze met negatieve schokken worden geconfronteerd hun personeelsbestand aanpassen. Ze zullen het aantal vaste werknemers terugschroeven en het aantal werkuren van het tijdelijk personeel verminderen. De automatische indexering werkt dus jobvernietigend.

Wat ben je als werknemer met een automatische indexering van je loon, als je werkloos wordt? De automatische indexering heeft nog een ander ongewenst neveneffect: de consumenten worden ongevoeliger voor bepaalde prijsstijgingen. In België staan producenten en distributeurs dan ook minder onder druk om de prijzen onder controle te houden dan in landen zonder automatische loonindexering. Het resultaat is dat de prijzen sterker stijgen dan in de buurlanden.

Durf te veranderen

Het regeerakkoord raakt niet aan de automatische indexering. Wel komt er een eenmalige indexsprong. N-VA steunt dit regeerakkoord loyaal. Het is, rekening houdend met de verkiezingsuitslag, het beste wat men in een democratie kan bereiken.

N-VA zelf is ambitieuzer en staat voor verandering. Er is een fundamentele hervorming van het systeem nodig. Wij pleiten voor het afsluiten van all-in akkoorden per sector, dat zijn akkoorden over het geheel van de arbeids- en loonvoorwaarden. Op bedrijfsniveau kunnen werknemer en werkgever hiervan afwijken. Dergelijke loononderhandelingen zorgen voor een goede afstemming tussen vraag en aanbod op de regionale arbeidsmarkt.

In dergelijk systeem van sectoriële all-in akkoorden is er inflatiecompensatie en behouden de werknemers hun koopkracht, zoals blijkt uit buitenlandse voorbeelden. We breken wel met de jobvernietigende automatische indexering. Is dit een anti-vakbondstandpunt? Geenszins, het versterkt zelfs de rol van de vakbonden bij loononderhandelingen. Alleen durven Belgische vakbonden deze handschoen blijkbaar niet op te nemen.

Hendrik Vuye en Veerle Wouters

http://www.knack.be/nieuws/belgie/wa...on-563731.html

Een verfrissende en niet-oerconservatieve kijk op de nefaste kant van de automatische loonindexering. Ook wordt er duidelijk gemaakt hoe zwaar de loonindexering op bedrijven werkt - per indexering stijgen niet alleen de lonen van de werknemers met 2% ook de sociale bijdragen en de belastingen op die lonen. Vooral voor bedrijven in problemen is dat er vaak te veel aan waardoor er ontslagen vallen, zoals onder Di Rupo I haast dagelijks het geval was. Gepleit wordt voor sectorbeker all-inakkoorden waarvan bewezen is dat ze zoals in het buitenland bewezen is dat ze niet tot vermindering van de koopkracht leiden.
"Is dit een anti-vakbondstandpunt? Geenszins, het versterkt zelfs de rol van de vakbonden bij loononderhandelingen. Alleen durven Belgische vakbonden deze handschoen blijkbaar niet op te nemen."

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Spitting Image

http://www.knack.be/nieuws/belgie/wa...on-563731.html

Een verfrissende en niet-oerconservatieve kijk op de nefaste kant van de automatische loonindexering. Ook wordt er duidelijk gemaakt hoe zwaar de loonindexering op bedrijven werkt - per indexering stijgen niet alleen de lonen van de werknemers met 2% ook de sociale bijdragen en de belastingen op die lonen. Vooral voor bedrijven in problemen is dat er vaak te veel aan waardoor er ontslagen vallen, zoals onder Di Rupo I haast dagelijks het geval was. Gepleit wordt voor sectorbeker all-inakkoorden waarvan bewezen is dat ze zoals in het buitenland bewezen is dat ze niet tot vermindering van de koopkracht leiden.
"Is dit een anti-vakbondstandpunt? Geenszins, het versterkt zelfs de rol van de vakbonden bij loononderhandelingen. Alleen durven Belgische vakbonden deze handschoen blijkbaar niet op te nemen."

Als u dat verfrissend vindt,dat is uw probleem,ik vind het eerder klinken als een verarming ....

Wat men in het buitenland bewijst is hier niet van toepassing mijn beste....

Ten eerste,een indexaanpassing is al een uitgestelde aanpassing op de gestegen levensduurte...

Ten tweede,is de indexkorf hier al zodanig gemanipuleerd dat de meeste produkten die met de levensstandaard te maken hebben,en die onderhevig zijn aan prijsstijgingen allang uit diezelfde indexkorf zijn gewipt...

Ten derde,zijn er nog altijd sectoren waar de onderhandelingspositie van de vakbonden véél minder sterk is,zullen deze sectoren dan uiteindelijk het gelag moeten betalen waardoor hun aangesloten leden van deze sector geleidelijk zullen moeten verarmen ondanks hun arbeid én bijdrage aan de economie....

[Jay-P.]

Automatische index levert je niets op als je werkloos wordt

Goed zo, dus is er ook niks om je zorgen over hoeven te maken.
Bliss.

[Spitting Image]

Oorspronkelijk geplaatst door Svennies

Als u dat verfrissend vindt,dat is uw probleem,ik vind het eerder klinken als een verarming ....

Wat men in het buitenland bewijst is hier niet van toepassing mijn beste....

Ten eerste,een indexaanpassing is al een uitgestelde aanpassing op de gestegen levensduurte...

Ten tweede,is de indexkorf hier al zodanig gemanipuleerd dat de meeste produkten die met de levensstandaard te maken hebben,en die onderhevig zijn aan prijsstijgingen allang uit diezelfde indexkorf zijn gewipt...

Ten derde,zijn er nog altijd sectoren waar de onderhandelingspositie van de vakbonden véél minder sterk is,zullen deze sectoren dan uiteindelijk het gelag moeten betalen waardoor hun aangesloten leden van deze sector geleidelijk zullen moeten verarmen ondanks hun arbeid én bijdrage aan de economie....

Verfrissend was misschien niet het juiste woord, maar verhelderend was de bijdrage in ieder geval voor wie lezen wil. Temeer daar er niet vanuit het obligate perspectief van de werknemer, maar ook vanuit het perspectief van de werkgever naar de automatische index wordt gekeken.
Wat je schrijft over de uitgeholde index, klopt. Daarom dat het systeem een doekje voor het bloeden geworden is. Het behoudt al lang de koopkracht niet meer, wat de vakbonden en traditionele partijen ook mogen beweren. Bij elke indexaanpassing verlies je aan koopkracht omdat de producten in de indexkorf helemaal niet de consumptiegoederen van elke dag vertegenwoordigen. Komt daarbij nog dat voor de spilindex overschreden wordt, je al lang meer aan producten aan het betalen bent dan die gekost hebben bij de vorige indexaanpassing. De index is dus een fake zoethouder.
Wat de onderhandelingspositie van de vakbonden betreft wil ik het volgende kwijt. Bij sectoriële akkoorden kan voor de sector onderhandeld worden in functie van de situatie in de sector. Mensen uit sectoren die het goed doen kunnen daar dan veel meer uithalen dan bij een automatische indexaanpassing. Mensen uit sectoren die tijdelijk de concurrentie niet aankunnen, kunnen ervoor kiezen tijdelijk wat minder looneisen te stellen om alzo hun job te vrijwaren. Nu zijn beide groepen gebonden door overkoepelende akkoorden die dan ook een van die sectoren of beide benadelen: de sectoren die het goed doen gaan niet de eisen kunnen verkrijgen die ze apart wel zouden verkregen hebben, de minder concurrentiële sectoren gaan door de te hoge algemene eis banen op de tocht zetten. Waardoor de werkloosheid stijgt, de Sociale zekerheid duurder wordt, wat weer meer besparingen of belastingen met zich meebrengt.
Verder zouden bij aparte sectoriële akkoorden de vakbonden werkelijk kunnen laten zien hoe verantwoordelijk ze zijn voor de verschillende sectoren door aangepaste akkoorden te bedingen in plaats van zich achter een algemeen akkoord te verschuilen dat in de meeste gevallen niet op het lijf van de nodenin elke sector geschreven is.

[Boduo]

Vuye & Wouters mogen nog 100 artikelen schrijven volgens het principe "verdeel & heers", de vakbonden zullen de index nooit laten vallen.
Zéker weten.

[Klein Licht]

Wij pleiten voor het afsluiten van all-in akkoorden per sector, dat zijn akkoorden over het geheel van de arbeids- en loonvoorwaarden. Op bedrijfsniveau kunnen werknemer en werkgever hiervan afwijken

https://www.youtube.com/watch?v=kHYiyv68q2o

[Nyquist]

Oorspronkelijk geplaatst door Svennies

Als u dat verfrissend vindt,dat is uw probleem,ik vind het eerder klinken als een verarming ....

Wat men in het buitenland bewijst is hier niet van toepassing mijn beste....

Het bewijst alleszins dat de index helemaal geen noodzaak voor het behoud van koopkracht is, integendeel.

[Boduo]

Oorspronkelijk geplaatst door Nyquist

Het bewijst alleszins dat de index helemaal geen noodzaak voor het behoud van koopkracht is, integendeel.

Die theorie bewijst helemaal NIETS ! ! !