De meidenspeach van Di Rupo in 1988

[Knuppel]

Wie had dat gedacht?
Di Rupo die voor confederalisme pleitte?

Op de dag des Heren Op de dag des Heren 14 mei 1988 betreedt Elio Di Rupo het spreekgestoelte van de Kamer voor zijn maidenspeech. Het debat gaat over de regeerverklaring van Martens VIII. De regering is er gekomen na een crisis van 148 dagen, toen de langste regeringsvorming ooit. Na jaren oppositie zit de PS terug in de regering.

Namens zijn partij verklaart Elio Di Rupo in het Frans (ik vertaal):'Zoals Jules Destrée het stelde, wij worden geconfronteerd met een grote waarheid: er zijn geen Belgen, dit wil zeggen dat België een politieke staat is, maar geen nationaliteit. Twee gemeenschappen negeren elkaar of ze staan lijnrecht tegenover elkaar en het gebruik van een verschillende taal is het fundamenteel substraat van deze situatie.
Een citaat uit de brief van Jules Destrée aan de koning leert: 'Er is iets mysterieus aan de gehechtheid aan een taal, want het heeft minder van doen met de mens als denkend wezen dan met het diepe onderbewuste. En het is maar wanneer men deze problematiek zo benadert, wanneer men denkt aan dat miljoen wortels die diep verankerd zitten tot in het verste verleden, dat men het sacrale karakter van de taal begrijpt en hoe delicaat en onoplosbaar door de rede, de problemen zijn die het gebruik van een taal oproept'

En dan vervolgt Elio Di Rupo over het België waarvan hij nu stelt dat het hem 'o zo dierbaar' is:
'Het samengaan van Vlamingen en Walen, artificieel gerealiseerd in 1831, is na verloop van tijd een heterocliet geheel gebleken, zelfs een explosief geheel. Het is volstrekt nutteloos om het behoud van die eenheid na te streven.
Daarentegen zal de oprichting van een evenwichtig en stabiel federaal of confederaal België beantwoorden aan de verzuchtingen van beide gemeenschappen. Elkeen zal op die manier op een efficiënte wijze voordeel halen uit de culturele en economische verschillen.'

Vandaag argumenteert de PS dat federalisme (of confederalisme) met twee Gemeenschappen een onmogelijke zaak is. Echt onmogelijk? Heel echt onmogelijk?

Hoe dacht Elio Di Rupo daar over in zijn maidenspeech? Hij poneert:
'Sommigen zeggen dat het federalisme met twee Gemeenschappen onmogelijk is en aanleiding zal zijn tot een nieuwe confrontatie.Ik deel deze mening niet. Bovendien hebben we geen andere keuze. De unitaire staat bestaat niet meer. Mocht een doordacht en constructief federalisme onmogelijk zijn, dan zullen we ongetwijfeld geconfronteerd worden met een eventueel separatisme. (...) Een afwachtende houding ten overstaan van het noodzakelijk geworden federalisme, is irrationeel.'

Op het VVV-congres van N-VA citeerde congresvoorzitter Ben Weyts een korte passage uit de toespraak van Elio Di Rupo. Het werd een historisch moment: applaus voor Elio Di Rupo vanwege meer dan 4.000 enthousiaste N-VA'ers.
Elio Di Rupo, verdediger van een doorgedreven federalisme of confederalisme op basis van beide Gemeenschappen. Wie had dat gedacht? En bovendien heeft hij groot gelijk!
Met verwijzing naar Jules Destrée, argumenteert de jonge Di Rupo dat het volstrekt zinloos is om de eenheid van België na te streven. Jules Destrée, de man die in 1912 al schreef dat er geen Belgen zijn, maar Vlamingen en Walen.

In zijn boeiend boek over Destrée schrijft Rik Van Cauwelaert dat de PS altijd de regionalistische kaart trekt wanneer deze partij in de oppositie zit. Zit de partij in de meerderheid, dan gaat de PS op stalinistische wijze de unitaire toer op. Onder Di Rupo is dit niet anders, besluit Van Cauwelaert.

Elio Di Rupo, Belgicist pour les besoins de la cause socialiste'. Indien het de PS goed uitkomt is de PS Belgisch, indien het nog beter uitkomt is de PS wel degelijk confederalistisch. Zelfs Elio Di Rupo!

https://www.n-va.be/nieuws/machtspar...federalistisch

[Knuppel]

Di Rupo over confederalisme in 2014

zo 09/02/2014 "Het woord confederalisme verbergt eigenlijk separatisme. De waarheid moet worden gezegd."

http://www.deredactie.be/cm/vrtnieuw...209_DiRupo_NVA

[Svennies]

Er gaat hier weer een stukje afgefloten worden,gelukkig is het duister....

[Svennies]

Arme Belgicisten,ook al verraden door hunne waalse god...

[Knuppel]

Ook Di Rupo eigenaar vastgoedvennootschap

Na Johan Vande Lanotte en Rudy De Leeuw blijkt ook federaal premier Elio Di Rupo (PS) eigenaar te zijn van een vastgoedvennootschap. Die luistert naar de naam ‘Patrimons’. Volgens de woordvoerder van Di Rupo gaat het om een ‘uitdovende vennootschap’.

Elio Di Rupo (PS) richtte op 28 juli 2005 de burgerlijke vennootschap met beperkte aansprakelijkheid Patrimons op, met een kapitaal van 65.000 euro. Dat blijkt uit de bedrijvengids van De Tijd. Di Rupo bezit voor 63.050 euro aandelen. Daarnaast zitten zijn familieleden Marie-France Di Rupo, David Di Rupo en Alberta Sugia elk nog voor 650 euro in het kapitaal. De vastgoedvennootschap is gevestigd op het thuisadres van Elio Di Rupo in Bergen.
‘De vennootschap werd opgericht bij de aankoop van twee huizen, die opgeknapt zouden worden tot studentenkoten. Het ging om een familiaal project, waarbij een lening werd aangegaan. Voor de duidelijkheid werd gekozen een vennootschap op te richten. Maar de huizen bleken in slechte staat, waarna ze met verlies weer zijn verkocht.
Uitdovend
Het gaat dan ook om een uitdovende vennootschap’, zegt de woordvoerder van Di Rupo in een reactie. Hij ontkent met klem dat
de vennootschap opgericht zou zijn om minder belastingen te moeten betalen. ‘Er is ook nooit gebruik gemaakt van de notionele intrest aftrek. En er is nooit een loon uitbetaald.’
De panden werden in 2010 verkocht. Uit de jaarrekening blijkt dat Patrimons in dat jaar een nettowinst boekte van 38.921 euro, waarop slechts 984 euro belastingen werd betaald. De reden is dat verliezen uit de vorige jaren werden overgedragen. Patrimons beschikt nu nog over 300.000 euro aan liquide middelen en geldbeleggingen.
Vande Lanotte
Maandag was er ook veel te doen om de commanditaire vennootschap JVL van vicepremier Johan Vande Lanotte (sp.a). Ook hij ontkende gisteren met klem dat hij die vennootschap opgericht had om minder belastingen te betalen.
Als voorzitter van de raad van bestuur van Electrawinds was een zelfstandigenstatuut nodig om uitbetaald te kunnen worden. Vande Lanotte beweert ook bij hoog en bij laag dat hij evenveel belastingen en sociale bijdragen betaald zou hebben zonder vennootschap. Hij ontkende eerder al gebruik te hebben gemaakt van de notionele intrestaftrek.
De Leeuw
ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw kwam eveneens al in opspraak, omdat hij een patrimoniumvennootschap had opgericht voor het opknappen van een huis. Hij maakte wel gebruik van de notionele intrestaftrek om zo weinig mogelijk belastingen te betalen. Wel beweerde hij ontslag te hebben genomen als bestuurder, nadat hij vernomen had dat zijn boekhouder de notionele intrestaftrek had toegepast.
Dat de socialisten Di Rupo, Vande Lanotte en De Leeuw zelf een vennootschap hebben opgericht, ligt gevoelig. Vanuit socialistische hoek wordt het oneigenlijke gebruik van vennootschappen en de notionele intrestaftrek al langer bekritiseerd.

http://www.tijd.be/nieuws/politiek_e...3136.art?ckc=1

[Henri1]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Wie had dat gedacht?
Di Rupo die voor confederalisme pleitte?


https://www.n-va.be/nieuws/machtspar...federalistisch

Wat voor onzin heeft De Wever sinds 1988 al verkondigd dat hij allemaal ingetrokken heeft?

[Knuppel]

"Als de Vlamingen hun institutioneel debat willen, dan eisen wij de uitbreiding van Brussel. U moet begrijpen dat wij aan Franstalige kant niet veel verder kunnen gaan op de weg van de regionalisering. De Franstaligen zijn al een minderheid in België, wat betekenen we nog als ons ook solidariteit ontzegd wordt?"

Elio Di Rupo over solidariteit - De Morgen - 29-04-2006

[Svennies]

De eerste fluiter is al op post,nu de rest van het ensemble nog...

[Knuppel]

Di Rupo spreekt Nederlands

https://www.youtube.com/watch?v=QF7hHbuPrlM

[Knuppel]

Het Engels van Di Rupo is nog véél belabberder.

Geen enkel filmpje waarin Di Rupo een briefje afleest (in aanwezigheid van Flipke en Obama) werkt nog. Hij heeft ze allemaal van het internet laten halen.
Je hoeft niet te vragen hoe slecht zijn Engels was.

Zoek zelf maar op: Di Rupo spreekt Engels.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Di Rupo spreekt Nederlands

https://www.youtube.com/watch?v=QF7hHbuPrlM

U weet nét zo goed als ik dat de regeringsonderhandelingen steevast in het Frans verlopen...

Nog géén 10 jaar geleden,spraken de Vlamingen op een bepaald moment onderling Nederlands aan de onderhandelingstafel,en de Francofonen voelden zich gelijk geschoffeerd ...

Het was volgens hun een regelrechte provocatie gericht aan hun adres...

[Knuppel]

Degenen die beweren dat Franstaligen steeds beter Nederlands spreken zuigen dat dus uit hun duim.Di Rupo was Belgisch premier, en hij bakte noch van het Nederlands, noch van het Engels iets.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Degenen die beweren dat Franstaligen steeds beter Nederlands spreken zuigen dat dus uit hun duim.Di Rupo was Belgisch premier, en hij bakte noch van het Nederlands, noch van het Engels iets.

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Geen enkel filmpje waarin Di Rupo een briefje afleest (in aanwezigheid van Flipke en Obama) werkt nog. Hij heeft ze allemaal van het internet laten halen.
Je hoeft niet te vragen hoe slecht zijn Engels was.

Zoek zelf maar op: Di Rupo spreekt Engels.

Hier suske.....

https://www.youtube.com/watch?v=CIM7ysPOpaY



Hij heeft er eentje gemist....

[BWarrior]

Terecht dat die wallingant aan de schandpaal genageld wordt. De B.U.B. wijdde er enkele jaren geleden ook een tekst aan.

EEN WALLINGANTISCHE PARTICRAAT

De vroegere Belgische premier, Elio Di Rupo (PS), die op 23 november 2014 als voorzitter van de Franstalige socialistische partij werd herverkozen met een score van 93,6% (hij was de enige kandidaat), wordt door vele Belgen uit noord en zuid nog steeds aanzien als een Belgischgezind politicus die België tijdens de lange politiek-communautaire crisis van 2010 tot 2012 zogezegd “gered” heeft. De realiteit is wel heel anders.

Elio Di Rupo werd in 1951 in Italië geboren. Uit economische noodzaak emigreerden zijn ouders naar België. Aan de universiteit van Bergen in de provincie Henegouwen studeerde hij met succes chemie, hetgeen in 1978 in een doctorstitel resulteerde. Tussen 1977 en 1978 werkte hij in het Verenigd Koninkrijk. In de jaren ‘70 – de Belgische socialistische partij (BSP) was toen nog niet gesplitst – kwam hij in contact met de socialistische beweging.

Carrièrebegin in regionalistisch milieu

Het eerste luik van zijn politieke carrière speelde zich af op lokaal en op regionaal vlak. In 1982 werd hij gemeenteraadslid in Bergen. De laatste dertig jaar was de huidige premier ononderbroken in de lokale politiek actief afwisselend als schepen, gemeenteraadslid en burgemeester. Tussen 1981 en 1985 was Di Rupo kabinetsmedewerker van “Waals” minister van begroting Busquin. Die laatste was een overtuigde regionalist die al in 1983 verklaarde dat men “niet moest vrezen om over een maximale autonomie te onderhandelen, die eventueel zelfs aan de sociale zekerheid raakt” (LLB, 22 augustus 2007). Nadat in 1978 de BSP gesplitst was, ging de Franstalige PS een zeer regionalistische toer op. Vandaar ook dat in 1980 de tweede “staatshervorming” goedgekeurd werd en de gewesten en de gemeenschappen een ruime autonomie toebedeeld kregen. Het is in die context dat de politieke ontwikkeling van Di Rupo begrepen moet worden.

Politieke opgang

Vanaf 1987 kwam de carrière van Di Rupo in een stroomversnelling: hij werd achtereenvolgens lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers (1987), Europees Parlementslid (1989), Senator (1991), voorzitter van de raad van de “Franse” gemeenschap (1992) en nationaal vice-premier (1994-1999).

Naar aanleiding van de derde “staatshervorming” (1988), waarbij o.a. onderwijs, openbare werken en streekvervoer werden gesplitst, hield Di Rupo een opmerkelijke redevoering in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Di Rupo begon met zich af te vragen wat we met “dit land” gingen doen. In zijn gebruikelijke stijl riep hij vervolgens op tot zogenaamde « verantwoordelijkheidszin » (lees : toegeven aan het taalnationalisme). Vervolgens bejubelde hij de “uitdieping van de regionalisering”. Di Rupo liet ook geen misverstand verstaan over de vraag waarom die verdere regionalisering zo nodig was.

We citeren:

“…we moeten een belangrijke realiteit onder ogen durven zien, namelijk dat er geen Belgen bestaan, t.t.z. België een politieke staat is, maar geen nationaliteit. Twee gemeenschappen kennen elkaar niet of bestrijden en het gebruik van een andere taal blijkt de fundamentele oorzaak van deze situatie te zijn […] Het samengaan van ‘Vlamingen’ en ‘Walen’ werd in 1831 op kunstmatige wijze bewerkstelligd. Doorheen de tijd bleek het een heterogeen, soms explosief mengsel. Het is tevergeefs het behoud hiervan te wensen. Daarentegen zou het tot stand komen van een Belgische federatie of confederatie […] aan de verzuchtingen van de twee gemeenschappen beantwoorden. Bijgevolg is, volgens mij, het regeerakkoord, één van de laatste kansen om ons land niet op een chaotische manier op te delen”. (Parl. Handelingen, Kamer van Volksvertegenwoordigers, Buitengewone Zitting, 14 mei 1988, kol. 375-376).

Uit dit citaat blijkt dat Di Rupo niet in België geloofde en het land als een louter politieke constructie beschouwde, zonder sociologische onderbouw. De laatste zin toont bovendien duidelijk aan dat het federalisme dient om België op te delen en niet om het beter te doen werken, zoals de Belgen altijd door de particratie werd en wordt voorgehouden. Di Rupo verkoos een “ordelijke opdeling”, geen chaotisch separatisme. Dit proces kon volgens Di Rupo zelfs uitmonden in een confederatie, d.w.z. een bond van onafhankelijke staten (zie onze tekst). Deze zeer anti-Belgische interventie putte uit de “Waals”-regionalistische fraseologie.

Kortom, eind jaren 1980 was voor Di Rupo het zogenaamde “Wallonië” al het referentiekader, waaraan België in het beste geval nog nevengeschikt was.

Vijf jaar later zou de PS ook de zogezegd “definitieve” staatshervorming van 1993 goedkeuren. Op dat moment was Di Rupo vice-premier. Zijn enorm belangrijke rol in dit institutioneel drama staat buiten kijf.

Een nieuw communautair opbod

In 1999 werd Di Rupo voorzitter van de socialistische partij. Dat jaar viel samen met de beruchte resoluties van het “Vlaams” “parlement” aangaande een nieuwe en vergaande staatshervorming. Als partijleider onderhandelde Di Rupo de “vijfde staatshervorming” van 2001, die de gemeente- en provinciewet volledig, het ministerie van buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking gedeeltelijk alsook landbouw grotendeels regionaliseerde.

Nadat het onderwijs van de “Franse” gemeenschap door een herfinanciering voorlopig uit de problemen was, stelde Di Rupo zich als “belgicist” op. In de nationalistische heisa omtrent de splitsing van BHV, die na 2004 groteske proporties aannam, stelde hij het heel scherp: « Elio Di Rupo herinnert er tevens aan dat de Franstaligen geen vragende partij zijn voor een nieuwe staatshervorming en dat indien ze aan zo’n discussie zouden deelnemen, de eerste eis die ze op tafel zouden leggen, de uitbreiding van het Brussels hoofdstedelijk gewest is» (persbericht PS, 26 november 2006).


Een “staatshervorming” was voor de PS volledig onbespreekbaar, ook nadat in 2007 het taalnationalistisch kartel CD&V-N-VA een relatieve verkiezingsoverwinning behaalde. Vanaf het moment dat de communautaire crisis in 2007 losbarstte, nam Di Rupo een driedubbel gezicht aan: dat van Belgisch staatsman, van verdediger van de Franstaligen en van defaitist. Wat dat laatste gezicht betreft, verklaarde hij in september 2007 in Le Soir Magazine: “We moeten nuchterheid aan de dag leggen: er zal een moment komen, zelfs al willen we dat niet, dat Vlaanderen met zijn eigen vleugels zal willen vliegen”. Het Vlaams Belang feliciteerde hem toen voor deze uitspraak. Maar op 19 november 2007 liep Di Rupo wel mee in de grote mars voor de eenheid van België, die in de straten van Brussel zo’n 50.000 Belgen op de been bracht.

Begin 2008 overhandigde informateur Guy Verhofstadt (VLD) een nota aan de Koning voor (weeral) een nieuwe staatshervorming. De nota was in feite een voorafspiegeling van de zesde “staatshervorming” van 2011, maar ging op een aantal vlakken nog verder. Ze voorzag in een splitsing van de werkloosheidsuitkeringen, het brugpensioen, het tijdskrediet, een rol voor de gewesten in de CAO’s, de splitsing van het wetenschapsbeleid, de opleiding van magistraten, een deel van de vennootschapsbelasting enz..

Anderzijds werden minimale herfederaliseringen zoals ontwikkelingssamenwerking en een federale kieskring in het vooruitzicht gesteld.

De reactie van Di Rupo was als volgt: “deze nota bevestigt voor ons, Franstaligen, dat het noodzakelijk is de ogen te openen wanneer zelfs een gematigde zoals Guy Verhofstadt ideeën voor de toekomst uit die erg doordrenkt zijn van Nederlandstalige eisen” (Le Soir, 9 januari 2008).

En hij besloot dat het land weliswaar gestabiliseerd moest worden, maar dan wel op een redelijke manier. Later, in 2011 heeft Di Rupo wel zelf grote delen van die nota in het kader van de zesde staatshervorming gerealiseerd.

Naar de crisis van 2010-2011

Achteraf bezien zijn de jaren 2008 en 2009 nog relatief rustig op communautair vlak. Pas wanneer OPEN VLD in april 2010 de regering liet vallen, raakte België in een totale politieke impasse verzeild. Toen de twee “grote” verkiezingsoverwinnaars De Wever (N-VA) en Di Rupo elkaar voor het eerst ontmoetten, verklaarde laatstgenoemde meteen dat hij er enkel op uit was om de belangen van de Franstaligen in het zogenaamde “Wallonië”, Brussel en de rand te verdedigen. Tot verbazing van zelfs de N-VA legde hij de regionalisering van de hele justitie op tafel. De sfeer was aanvankelijk erg goed. Di Rupo verklaarde dat het “zwaartepunt” van de Belgische staat naar de deelstaten moest verschuiven.

Op 12 augustus 2010 meldde La Libre Belgique dat “zowat alle bevoegdheidsdomeinen” door de staatshervorming geraakt zouden worden. Maar voornamelijk omdat de N-VA de eis tot een nieuwe financieringswet op tafel legde, verzandden de gesprekken. Verscheidene kopstukken van de PS kondigden in september 2010 het einde van België aan. Op 18 oktober 2010 werd de beruchte “nota-De Wever” aan de Koning overhandigd. Di Rupo schoot die tekst nog dezelfde dag af, maar op 19 oktober verklaarde Paul Magnette – als goede loopjongen van Di Rupo – dat de nota van De Wever voor 90% met die van Di Rupo overeenstemde.

N-VA en PS: één strijd

Wat De Wever en de PS voor ogen stond, was nog veel vergaander dan de laatste “staatshervorming” van 2011. Zij eisten ondermeer een ceremoniële monarchie, een vergaande splitsing van de arbeidsmarkt gekoppeld aan een totale fiscale autonomie, de volledige splitsing van justitie, de totale splitsing van het ministerie van buitenlandse handel, van ontwikkelingssamenwerking, het kadaster, de delen van het burgerlijk wetboek m.b.t. onroerende goederen, het hele mobiliteits- en verkeersveiligheidsbeleid, de splitsing van de belangrijkste bevoegdheden van het ministerie van binnenlandse zaken: de brandweer, de civiele bescherming, het veiligheids- en preventiebeleid. Sterker nog, de gewesten zouden een eigen Rekenhof kunnen oprichten en een totale grondwetgevende autonomie verkrijgen. Maar een blijvende onenigheid tussen de PS en de N-VA over de financieringswet en het Brussels gewest (lees de belangen van de Franstalige Belgen) heeft ervoor gezorgd dat deze voorstellen niet werden uitgevoerd. Nochtans speelde de eenheid van België voor de PS al lang geen rol meer. N-VA wilde 20 miljard euro fiscale autonomie voor de gewesten en gemeenschappen. Om louter financiële en regionalistische redenen wou de PS aanvankelijk maar 7 miljard euro. In december 2010 kondigde Di Rupo aan dit bedrag tot 14 miljard te willen verhogen (40% van de reële belastingsinkomsten; de nota Vande Lanotte ging tot méér dan 15 miljard euro). Uiteindelijk zou het bedrag “slechts” 25% van de reële inkomsten bedragen.

Pseudo-Belgischgezinde

Na nog een jaar onderhandelingen, verklaarde Di Rupo dat er over 95% van de bevoegdheden een overeenkomst was. Het ging dus niet meer over de bevoegdheden zelf (lees: niet meer om België), maar enkel nog om geld en de positie van het Brussels gewest. De tweetalige kieskring BHV werd definitief opgegeven.

De weinige min of meer positieve punten uit de formateursnota van Di Rupo – werden, zeer gewillig, door de toekomstige premier (onder druk van CD&V) geschrapt. Diezelfde Di Rupo had zelfs niet het gezag (of meer precies: de wil) om de meest ingrijpende en anti-Belgische hervorming van het bicameralisme sinds 1830, die enkel de kleine partij Groen wou, tegen te houden. Sterker nog, hij liet de goedkeuring van gemengde internationale verdragen door de Senaat uit het akkoord halen.

Di Rupo kan dat uitleggen als noodzakelijke toegevingen om “het land te redden”, maar gelet op zijn wallingantische achtergrond is dat zeer ongeloofwaardig. Zijn doel was alleen om via het behoud van de “federale” solidariteit op vlak van de sociale zekerheid (behoudens de kinderbijslagen en 15% van de gezondheidszorgen dan wel) zijn politiek hachje en de suprematie van de PS in Zuid-België te redden.

Overigens is de B.U.B. nog niet het grenzeloos cynisme vergeten waarmee Di Rupo het Koningshuis aanviel, nl. door wijlen Koningin Fabiola bij de oprichting van het Fonds Pereos te bekritiseren alsook Prins Laurent n.a.v. een burgerlijk proces waarbij hij verkeerdelijk betrokken was (zie onze tekst), door het weren van de prinsen uit de Senaat en, tenslotte, door op 5 juli 2013 (Koning Albert II had amper zijn troonsafstand aangekondigd) geniepig aan te kondigen dat de rol van de Koning bij de verklaring tot grondwetsherziening van 2014 “herbekeken kon worden”.

Ondertussen is deze wallingantische separatist gelukkig geen eerste minister van België meer, ook al speelt hij als partijvoorzitter van de PS nog een belangrijke rol in de Belgische politiek (voor zover men die nog ‘Belgisch’ kan noemen).

Elio Di Rupo is geen rolmodel voor een nieuw en modern België. Hij is het toonbeeld van een particraat, die amper de grootste staal van ons land spreekt en die zijn onterecht “belgicistisch” aureool misbruikt om België steeds verder af te breken zogezegd om het te redden. Di Rupo heeft België op twee jaar tijd meer schade berokkend dan de N-VA en het VB samen op 35 jaar. Hij heeft samen met zijn “agressieve en arrogante partij”, de PS (terechte uitspraak van UCL-politoloog Vincent Laborderie in Le Vif, 21-27 november 2014, p. 28) alsook de rest van de particratie België en het Belgisch volk verloochend.

[Knuppel]

Mijn dankbaarheid zal je eeuwig achtervolgen.


Geweldig filmpje!

[Knuppel]

Dat was voor Svennies bedoelt.
Zeker niet voor Bruno.

[Knuppel]

"Di Rupo is een particraat die amper de grootste staal van ons land spreekt..."

De Walen hebben hem nu als minister-president. Ze zullen content zijn. Ze hebben immers voor hem gekozen?

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Knuppel

Dat was voor Svennies bedoelt.
Zeker niet voor Bruno.

Geweldig filmpje toch.....

Zou Obama daar ook maar iets van begrepen hebben....

Flupke zijn gezicht sprak anders boekdelen,die mens had graag luidop in lachen uitgebarsten...

Our segonde world war leeberators......

[Knuppel]

Bergen en Charleroi ontduiken sociale bijdragen en belastingen

25/01/10

Charleroi en Bergen, de stad van PS-voorzitter Di Rupo, krijgen het verwijt sociale bijdragen en belastingen te ontduiken. Dat berichten de Coreliokranten.

Eindejaarspremie in maaltijdcheques
Bergen en Charleroi zijn de twee grootste steden die voorkomen in een rapport van de inspectie van de RSZPPO - de socialezekerheidskas van de gemeenten - over die fraude. Dat rapport beschrijft hoe een aantal Waalse openbare besturen de eindejaarspremie van hun personeel niet uitbetalen in geld, maar omzetten in maaltijdcheques waarop ze geen belastingen en sociale bijdragen betalen.

Al twintig jaar
Er zijn steden en gemeenten bij, OCMW's, provincies, openbare ziekenhuizen en intercommunales. Sommigen doen dit al sinds het begin van de jaren negentig.

Enkelen hebben al aanvaard de fout recht te zetten. Charleroi en Bergen weigeren. Hun dossier ligt nu bij de arbeidsauditeur.

Het beheerscomité van de RSZPPO gaf zijn inspectie de opdracht het gebruik van maaltijdcheques te controleren in alle gemeenten. Ook in Vlaanderen. (belga/lb)

http://www.demorgen.be/dm/nl/989/Bin...astingen.dhtml

[Knuppel]

Oorspronkelijk geplaatst door Svennies

Geweldig filmpje toch.....

Zou Obama daar ook maar iets van begrepen hebben....

Flupke zijn gezicht sprak anders boekdelen,die mens had graag luidop in lachen uitgebarsten...

Our segonde world war leeberators......

Flipke is niet van de slimsten maar toch weet hij niet waar te kijken van plaatsvervangende schaamte. Je voelt dat hij graag de benen zou hebben genomen.

Obama staat erbij als een standbeeld, het verstand op nul, wachtend op het einde van de pijniging.

Wat een situatie! Dankzij premier Di Rupo is de reputatie van het belziekske wereldwijd gevestigd.