Belgische werknemers krijgen beetje opslag

[MARE]

Om de concurrentiepositie van ons land veilig te stellen, mogen de lonen in België de komende twee jaren met 5,5% stijgen. Dat heeft de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) berekend op basis van de loonkostontwikkeling in onze belangrijkste buurlanden. Sinds 1996 werd immers in de wet verankerd dat de lonen in België niet niet sneller mogen stijgen dan de in ons omringende landen Nederland, Frankrijk en Duitsland - onze belangrijkste handelspartners binnen de eurozone. Toch stijgen de lonen in België gemiddeld sneller dan in de buurlanden. De voorbije twee jaar bedroeg die loonkostenontsporing 1,1 procentpunt. Terwijl de lonen in de periode 2005-2006 in België met 4,7% stegen, hielden de buurlanden die op 3,6%. Het voorbije decennium zijn de lonen in België 1,5% sneller gestegen dan in de drie buurlanden.
De Vlaamse werknemer zal in zijn portefeuille maar weinig voelen van de stijging van 5,5%. In dat cijfer zitten al de indexverhogingen verrekend en daarnaast moet rekening worden gehouden met een inflatie van 3,9%

Leuk toekomstbeeld hé? Ze hebben het blijkbaar nog altijd niet begrepen. Om de concurrentiepositie van ons land veilig te stellen mogen de lonen stijgen? Wat een grap. En alsof er nog noemenswaardige concurrentie is met onze buurlanden die deel uitmaken van dezelfde markt. De echte internationale concurrentie die is blijkbaar niet belangrijk. Wanneer worden ze hier in ons land eens wakker? Of mag ik mijn hoop daarop stilaan laten varen?

[solidarnosc]

Och niemand zal u tegenhouden om deze "opslag" te weigeren en uw "verantwoordelijkheid" te nemen. Op twee jaar tijd zal u dan wel 5% van uw koopkracht verliezen.

Deze opslag van 5% is wellicht minder dan de reële stijging van de index. Zelfs met die zogenaamde 1% opslag verspreid over twee jaar zullen de lonen in reële termen wellicht opnieuw achteruit gaan. Als men dan nog eens rekening houdt met de stijging van de produktiviteit dan gaan de lonen per eenheid produkt er nog verder op achteruit. Gelukkig hebben we een links-progressieve regering.

Terwijl men hier lult over hoofddoeken en franstaligen vindt de grootste kraak uit de Belgische geschiedenis plaats maar tegen die vorm van criminaliteit houden zowel het links als rechts als would be establishment in Vlaanderen hun mond. Yep als een oostblokker ergens inbreekt en een paar honderd euro's pikt dan mag die man neergeschoten worden als een hond maar als alle werkenden Vlamingen/Belgen voor honderden euro's genaaid worden dan hoor je niemand.

[Erw]

Lonen doen stijgen is tof, inflatie biedt de gelegenheid om geld om te leiden naar belangengroepen, als lonen en prijzen verdubbelen dan verandert er niks, maar door gericht te kiezen wie en waar heeft het regime een stevige vinger in de pap om bvb mensen hun spaargeld af te romen (de koopkracht ervan daalt).

[MARE]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Och niemand zal u tegenhouden om deze "opslag" te weigeren en uw "verantwoordelijkheid" te nemen. Op twee jaar tijd zal u dan wel 5% van uw koopkracht verliezen.

Deze opslag van 5% is wellicht minder dan de reële stijging van de index. Zelfs met die zogenaamde 1% opslag verspreid over twee jaar zullen de lonen in reële termen wellicht opnieuw achteruit gaan. Als men dan nog eens rekening houdt met de stijging van de produktiviteit dan gaan de lonen per eenheid produkt er nog verder op achteruit. Gelukkig hebben we een links-progressieve regering.

Terwijl men hier lult over hoofddoeken en franstaligen vindt de grootste kraak uit de Belgische geschiedenis plaats maar tegen die vorm van criminaliteit houden zowel het links als rechts als would be establishment in Vlaanderen hun mond. Yep als een oostblokker ergens inbreekt en een paar honderd euro's pikt dan mag die man neergeschoten worden als een hond maar als alle werkenden Vlamingen/Belgen voor honderden euro's genaaid worden dan hoor je niemand.

Als ik mijn opslag weiger, dan zal dat niet veel helpen vrees ik. Punt is dat de international concurrentiepositie achteruit gaat met de loonstijgingen en niet vooruit. Als u dat niet inziet, en uw loon niet wil zien dalen, dan hoop ik dat u wel voorstander kan zijn van een afschaffing van de inkomstenbelasting, hetgeen meteen het einde betekent van de sociale verzorgingsstaat. Dan blijft uw netto-loon hetzelfde en zal het spoedig stijgen door de sterke verbetering van onze internationale concurrentiepositie. For the sake of the country, please...

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Och niemand zal u tegenhouden om deze "opslag" te weigeren en uw "verantwoordelijkheid" te nemen. Op twee jaar tijd zal u dan wel 5% van uw koopkracht verliezen.

Deze opslag van 5% is wellicht minder dan de reële stijging van de index. Zelfs met die zogenaamde 1% opslag verspreid over twee jaar zullen de lonen in reële termen wellicht opnieuw achteruit gaan. Als men dan nog eens rekening houdt met de stijging van de produktiviteit dan gaan de lonen per eenheid produkt er nog verder op achteruit. Gelukkig hebben we een links-progressieve regering.

Terwijl men hier lult over hoofddoeken en franstaligen vindt de grootste kraak uit de Belgische geschiedenis plaats maar tegen die vorm van criminaliteit houden zowel het links als rechts als would be establishment in Vlaanderen hun mond. Yep als een oostblokker ergens inbreekt en een paar honderd euro's pikt dan mag die man neergeschoten worden als een hond maar als alle werkenden Vlamingen/Belgen voor honderden euro's genaaid worden dan hoor je niemand.

Je slaat enkele nagels met koppen, maar de betreffende beslissingen komen niet uit de lucht gevallen en zijn genomen door het regime, waarin de Waalse PS de plak zwaait en de andere partijen vazallen ervan zijn. Dus dat 'gelul' zit wel pal op de oorzaak...

En onderschat de politiek-correcte draaimolen niet. Veel mensen weten of beseffen gewoon niet dat 80% van hetgeen hun baas betaalt afgedragen wordt als belastingen, en dat die werkdruk en de hoge prijzen van hier geproduceerde zaken daardoor komt. Ik weet het sinds nog maar twee jaar.

Aangaande hoofddoeken, das een andere discussie, die gaat over cultuur, eigenheid, enzovoort, en die hoofddoek is een symbool met niet-zo-fraaie achtergrond van een andere cultuur, die een beetje te vaak op negatieve wijze in het nieuws komt.

Ik heb ook wel begrip voor de standpunten van marxisten enzovoort, alleen hun 'oplossing' is veel te extreem en kan enkel leiden tot een drastische verlaging van het welvaartspeil, de meeste ondernemers zijn geen haaien en nemen serieuze risico's om hun spaargeld te investeren in een bedrijf en werkgelegenheid. Ik zie 3 boemannen: het regime, de banken die woekerwinsten halen simpelweg uit de inflatie en de niet compenserende rente en een handvol grote bedrijven die monopolie of betere concurrentie posities bezitten dankzij het regime en op de rug van de anderen.

Het regime is de spil hiervan. Is het dan niet logisch om daar iets aan te doen? Een veel te groot deel van de bevolking werkt voor het staatsapparaat en degenen die het leiden kunnen de facto ongestraft andermans gegenereerde middelen uitgeven, dat is vragen voor misbruik.

Het VB wil dat staatsapparaat ook afslanken, en de belastingsdruk doen dalen . Lees eens http://www.vlaamsblok2004.be/pdf/pro2004_7.pdf

[solidarnosc]

Kan het VB ook concreet zeggen welke delen van het staatsapparaat te vet zouden zijn. Weten die mensen meteen ook waar ze staan en op wie ze niet moeten stemmen. Waarvoor dank. Los daarvan. Ik begrijp niet waar men haalt dat het staatsapparaat te vet zou zijn als men het lijstje er naast legt van de staatsbedrijven die de afgelopen 10 jaar verkocht zijn en geprivatiseerd. Ten andere. Als men hypotetisch tientallen miljarden zou kunnen besparen door overheidsambtenaren op straat te zetten dan staat men nog nergens als dat geld vervolgens wordt gebruikt voor lastenverlagingen aan de bedrijfswereld.

[Boadicea]

Lijkt me een beetje aan mijn topic gelinkt.

http://forum.politics.be/showthread.php?t=67491

Sommigen gaan er nog steeds van uit dat stijgende lonen de welvaart enkel te goede kunnen komen.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Lijkt me een beetje aan mijn topic gelinkt.

http://forum.politics.be/showthread.php?t=67491

Sommigen gaan er nog steeds van uit dat stijgende lonen de welvaart enkel te goede kunnen komen.

Nogmaals. Neem een voorbeeld aan MARE en weiger uw volgende loonsverhoging.

PS. Lonen van topmanagment en middenkader stijgt al jaren sneller dan die van de overgrote meerderheid van de werkenden. Dan heb ik het nog niet over de extra's en de inkomsten uit kapitaal (een element die quasi nooit in discussie aan bod komt). Een beetje ironisch vind ik dat net diegenen die constant de mond vol hebben van de hoge loonkosten zelf hun loonkosten vele malen sneller zien stijgen dan die van hun personeel. Dat is erger minder een probleem merk ik.

[Boadicea]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Nogmaals. Neem een voorbeeld aan MARE en weiger uw volgende loonsverhoging.

Sorry, ik leef van een uitkering. Ik zal niet weigeren, want mijn inkomen wordt meteen door hogere bazen bepaald.

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door Boadicea

Sorry, ik leef van een uitkering. Ik zal niet weigeren, want mijn inkomen wordt meteen door hogere bazen bepaald.

Als het een geruststelling kan zijn. De gemiddelde uitkering in vergelijking met het gemiddeld brutoloon in percent. In vergelijking met nettoloon is het verschil nog groter geworden.

Van de pensioenen is men relatief afgebleven:
1980: 34%
2003: 32%

De werkloosheidsuitkering geeft echter een ander beeld:
1980: 42%
2003: 28%

En de invaliditeitsuitkering volgt deze trend:
1980: 44%
2003: 33%

[Gorefest]

"We moeten ook niet overdrijven. Dit en vorig jaar stegen de lonen in België sneller dan in de drie buurlanden, volgens de CRB met 1,1 procent. Niet omdat de vakbonden hier grote loonsverhogingen afdwongen, wel omdat de loonkost in Duitsland daalde als gevolg van werktijdverlenging en minder sociale lasten op arbeid"
---
Beetje misleidende cijfers?

Opinie van E. Donckier in HBVL.

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Kan het VB ook concreet zeggen welke delen van het staatsapparaat te vet zouden zijn. Weten die mensen meteen ook waar ze staan en op wie ze niet moeten stemmen. Waarvoor dank. Los daarvan. Ik begrijp niet waar men haalt dat het staatsapparaat te vet zou zijn als men het lijstje er naast legt van de staatsbedrijven die de afgelopen 10 jaar verkocht zijn en geprivatiseerd.

Wist je dat ooit alle gemeenten en dorpjes een gemeentebestuur, een postkantoor, politie enzovoort hadden? Toen kwamen de fusies. Intussen zijn we nog enkele decennia later en staat de overheid, of beter gezegd, het niveau dat de beslissingen maakt, steeds verder af van de burger, tot 'het moet van Europa toe'.
Wel, toen had het staatsapparaat de helft personeel van nu.

En het gaat niet over delen van het staatsapparaat die 'te vet' zouden zijn. Het gaat om compleet overbodige of vermijdbare bemoeienissen die vaak meer kosten dan ze opbrengen en dus een verlieslatende factor zijn voor de gemeenschap. Miserie en armoede veroorzaken door economische groei in te perken en dan armoedespecialisten aanwerven om dat 'aan te pakken'. Criminelen nauwelijks straffen en dan meer politie aanwerven en peperdure justitiepaleizen bouwen voor het afhandelen van de 20 keer pak me op laat me gaan spelletjes. Geld voor nieuwe sloten op gevangenisdeuren is er niet (hopsa 25 boeven ontsnapt) maar geld voor een honderden miljoenen euro kostend justitiepaleis ('vlinderpaleis') is er wèl.

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Ten andere. Als men hypotetisch tientallen miljarden zou kunnen besparen door overheidsambtenaren op straat te zetten dan staat men nog nergens als dat geld vervolgens wordt gebruikt voor lastenverlagingen aan de bedrijfswereld.

Waarom niet? Als het bedrijf waar je nu werkt en waar je nu overuren moet kloppen en je opjagen, met om de haverklap productiekemels en organisatieproblemen tot gevolg, en klanten moet afwimpelen omdat ze door het werk niet raken, plotseling personeel zou kunnen aanwerven aan nettoloon = loonkost, denk je dan werkelijk dat die bedrijven die kans gaan laten liggen?
Dus ik herhaal: waarom denk je dat lastenverlagingen aan de bedrijfswereld de economische groei, de werkgelegenheid niet gaan doen toenemen en eruitvolgend, armoede en miserie doen afnemen, en daaruit volgend, volk bij het staatsapparaat overbodig maken, en daaruit volgend, de belastingsdruk kunnen doen verlagen, kortom, de omgekeerde spiraal van de laatste decennia?

Waarom denk je dat het Belgisch regime het VB wil buitenhouden? Racisme? Of bang dat al die lage-werkdruk postjes, bestaande op de kap van de ongesubsidieerde werknemers in de privé sector, gaan wegvallen?

[Erw]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Als het een geruststelling kan zijn. De gemiddelde uitkering in vergelijking met het gemiddeld brutoloon in percent. In vergelijking met nettoloon is het verschil nog groter geworden.

Van de pensioenen is men relatief afgebleven:
1980: 34%
2003: 32%

De werkloosheidsuitkering geeft echter een ander beeld:
1980: 42%
2003: 28%

En de invaliditeitsuitkering volgt deze trend:
1980: 44%
2003: 33%

Van waar komen deze cijfers?

Gisteren stond in het Nieuwsblad pagina 2 (ik typ het inleidingsstukje over, het staat niet op hun website):

Welvaart van gepensioneerden in België stagneert al 25 jaar. Het armoederisico voor gepensioneerden wil maar niet dalen. Daarmee scoort ons land veel slechter dan bijna alle buurlanden.
België hoorde vroeger bij de kopgroep van de welvaartstaten. Maar nu is ons land afgegleden naar het achterste van het peloton. Dat zei Karel Van de Bosch van de universiteit Antwerpen gisteren op een studiedag over de vergrijzing in Vlaanderen. In de jaren 70 en 80 lag de armoede onder Belgische ouderen de helft lager dan in alle andere Westerse welvaartsstaten.
In 1980 leefde 12.4 procent van de ouderen onder de armoedegrens. Toen deed alleen Nederland beter, met 4,2 procent.
In 2003 leefde nog altijd 11 procent van de Belgische ouderen onder de armoedegrens, terwijl in bijna alle Europese landen dat percentage lager lag

En even verder staat: "in Wallonië is de situatie nog veel erger" (inzake ouderenzorg).
Nederland halveerde over die tijd trouwens z'n al goede score van 4% 65+'ers onder armoedegrens tot 2%, Duitsland van 14% naar 8%, Portugal van 45% naar 14%, Spanje van 33% naar 15% (laagste in 1999 op 10%), en het Verenigd Koninkrijk van 24% naar 14%.

[lantjes]

dit heb ik een tijdje geleden op het forum gezet, het stemt tot nadenken dat "de kleintjes een aalmoes van 2% over twee jaar krijgen:

Volgens regering en werkgeversorganisaties is er geen ruimte voor loonsopslag.
Net diegenen die hiervoor pleiten, bedienen zichzelf meer dan royaal.
Laat u dus bij uw volgend evaluatiegesprek niet bij uw spreekwoordelijk pietje nemen !!
De gemiddelde loonsopslag voor directie en hoger kader was vorig jaar 15% !!


Volgende cijfers zijn een schoolvoorbeeld van de hypocriete houding van regering en werkgevers :

Bedrijfswinst in 2005

Bedrijf Winst in miljard€ Evolutie tav 2004

Fortis 3.9 +32%
Dexia 2.0 +12%
KBC 2.2 +39%
ING 7.2 +25%
Total 9.0 +31%
Colruyt 0.4 +101%
Solvay 0.8 +51%
BASF 3.0 +50%
InBev 0.9 +26%
Arcelor 3.8 +66%
Electrabel 1.9 +60%
Mobistar 0.2 +10%



Hoeveel verdiende een directielid in 2005 (1)

Bedrijf Loon in € Evolutie tav 2004

Fortis 2.322.309 +32.08%
Suez 2.166.457 +99.42%
Dexia (2) 2.148.073 +60.47%
KBC 1.432.469 +87.44%
UCB 1.302.990 -6.93%
Umicore(3) 1.086.593 +99.32%
Solvay 815.202 +17.79%
Cofinimmo 379.318 +1.27%
Mobistar 346.449 +21.79%
Barco 333.916 +10.87%
Omega Pharma 272.000 +29.46%


(1) Bedragen zijn gemiddelden voor het directiecomité, de waarde van opties is inbegrepen
(2) De stijging is voornamelijk te wijten aan de (tijdelijke) reductie van het aantal directieleden van 8 naar 3
(3) De grote schommeling is te wijten aan de fel gestegen waarde van de opties


Cijfers, bron LBC

[MARE]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Nogmaals. Neem een voorbeeld aan MARE en weiger uw volgende loonsverhoging.

PS. Lonen van topmanagment en middenkader stijgt al jaren sneller dan die van de overgrote meerderheid van de werkenden. Dan heb ik het nog niet over de extra's en de inkomsten uit kapitaal (een element die quasi nooit in discussie aan bod komt). Een beetje ironisch vind ik dat net diegenen die constant de mond vol hebben van de hoge loonkosten zelf hun loonkosten vele malen sneller zien stijgen dan die van hun personeel. Dat is erger minder een probleem merk ik.

Heb je mij de lonen van de topmanagers hier horen verdedigen?

[Chipie]

Het idiote aan opslag in tijden dat het economisch (wat) beter gaat, is dat deze niet terug naar beneden kan/mag gaan als het (wat) slechter gaat...

[solidarnosc]

Oorspronkelijk geplaatst door CHIPIE

Het idiote aan opslag in tijden dat het economisch (wat) beter gaat, is dat deze niet terug naar beneden kan/mag gaan als het (wat) slechter gaat...

Als we de loonkosten van de bedrijfsleiders en managers al referentie nemen dan is het de laatste decennia nog nooit slecht gegaan. Ik hoop dat dit een geruststelling is voor u. Ik stel alleen vast dat de reële koopkracht (ondanks al die zogenaamde loonsverhogingen) voor de gemiddelde Belg er op achteruit is gegaan in diezelfde periode. Nope als het slecht gaat dan mogen de lonen niet stijgen omdat het slecht gaat en als het goed gaat mogen de lonen niet stijgen omdat het goed gaat. Conclusie. Lonen mogen niet stijgen los van alles.

[Heftruck]

Oorspronkelijk geplaatst door solidarnosc

Als we de loonkosten van de bedrijfsleiders en managers al referentie nemen dan is het de laatste decennia nog nooit slecht gegaan. Ik hoop dat dit een geruststelling is voor u. Ik stel alleen vast dat de reële koopkracht (ondanks al die zogenaamde loonsverhogingen) voor de gemiddelde Belg er op achteruit is gegaan in diezelfde periode. Nope als het slecht gaat dan mogen de lonen niet stijgen omdat het slecht gaat en als het goed gaat mogen de lonen niet stijgen omdat het goed gaat. Conclusie. Lonen mogen niet stijgen los van alles.

Wat wil je, als je de belastingen nog sterker laat stijgen. De socialisten beroven de werknemer nog voor hij zijn loon heeft gekregen.

[Vorenus]

Feitelijk zien jullie het verkeerd.

* De BRUTOLONEN moeten niet stijgen maar de KOOPLAST moet stijgen.

Nadeel stijgen brutolonen:

* Concurentienadeel tov het buitenland.
* Verhoging prijzen van producten
* Minder groei werkgelegenheid door mindere investeringen van bedrijven
* Werknemer ziet van stiojging brutolonen weinig.

Voordeel stijging Kooplast.

* Betere concurentie tov het buitenland
* Stijging economie door hogere uitgave van de werknemer.
- Hogere kooplast
- Producten stijgen niet
- Meer inkomsten BTW voor de staat.
- Meer omzet bedrijven
* Hogere stijging van investeringen van bedrijven = meer werkgelegenheid.

[Erw]

Aan mijn laatste post zou ik nog willen toevoegen dat in die periode België een enorme staatsschuld opbouwde. België toenmalig laag armoedepercentage onder gepensioneerden kan dus niet niet echt beschouwd worden als een goede prestatie van het regime, het deed het immers op de kap van toekomstige generaties. Iets dat intussen van erg naar catastrofaal evolueerde, begrotingen worden kunstmatig in evenwicht gehouden door schattingen staan bol van éénmalige operaties.

NV België - alarmpeil bereikt. Rudy Aernoudt in Trends.
Submitted by eric.verhulst on 9 November, 2006 - 23:35. general | Nederlands

Dit artikel hoeft weinig commentaar. De lokalisatie van R&D is al een feit. Binnenkort blijven hier alleen nog verkoopskanalen, bakkers en beenhouwers. Alleen, waar gaat de burger het inkomen vandaan halen om nog iets te kopen? Te meer daar de burger volop zal mogen meebetalen aan de schuld die de vorige generatie achter gelaten zal hebben?

Als bedrijven even alarmerende cijfers zouden neerzetten als de nv België, zouden ze op de beurs worden afgeslacht en ingrijpende herstructureringen moeten aankondigen.

Ondernemingen houden permanent hun evolutie in het oog. Beursgenoteerde ondernemingen worden zelfs continu in de gaten gehouden door experts. Omzetevoluties en marktaandelen zijn daarbij belangrijk. Maar ook de financiële structuur van een bedrijf is een topic van permanente aandacht. Enkele ratio's bijvoorbeeld mogen niet onder een bepaald niveau dalen. De solvabiliteit (eigen vermogen over balanstotaal) mag niet minder dan 15 % bedragen, het bedrijfskapitaal mag niet onder de 10 % van het balanstotaal zakken en de cashflow mag niet lager zijn dan 6 % van het balanstotaal. Vooral delicaat wordt het wanneer die zogenaamde alarmpeilen samen worden overschreden. Als het bedrijf dan toch nog overeind wil blijven, dringt een herstructurering zich op.

Die benadering is geldig voor alle ondernemingen, met uitzondering van één: de nv België ontsnapt blijkbaar aan die logica. De nv België verloor de jongste vijftien jaar immers 20 % marktaandeel tegenover de geïndustrialiseerde landen en 7 % sinds 2000. Het alarmpeil voor de nv België is vanzelfsprekend niet hetzelfde als voor een individuele onderneming, maar de logica blijft ook hier toepasselijk. Gezien de beperkte accuratesse van een aantal indicatoren is vooral de evolutie belangrijk. Daarnaast worden, indien mogelijk, verschillende bronnen geraadpleegd. Laten we even een paar indicatoren op een rijtje zetten.

De competitiviteit van ons land daalde, afhankelijk van de bron, in vijf jaar tijd van de 18de naar de 33ste plaats (bron: WEF Genève) of van de 18de naar de 27ste plaats (bron: IMD Lausanne). Logisch dus dat ook het risico op delokalisatie is verhoogd. Op 61 landen bevond België zich qua risico voor delokalisatie van de productie-eenheden op de 60ste plaats in 2006 (in 2003 was dat nog de 41ste plaats). Nu blijken heel wat politici dit te relativeren; sommigen beweren zelfs dat we er op termijn naar moeten streven om de R&D-afdelingen hier te houden en de productie te laten vertrekken. Die redenering is fundamenteel verkeerd. Op termijn zal de R&D-afdeling immers (fysische) toenadering zoeken tot de productie-eenheid. Als alle industrie delokaliseert, mogen wij er ook van uitgaan dat de R&D-afdelingen zullen volgen. Trouwens, ook wat betreft het risico op delokalisatie van de R&D-afdeling verliezen wij gestaag terrein. Op de 61 onderzochte landen zijn wij het 54ste risicovol (cijfers voor 2006). Drie jaar eerder bevond ons land zich nog op de 26ste plaats.

Sense of urgency. Terwijl een bedrijf dat wordt geconfronteerd met dergelijke alarmpeilen zou worden afgeslacht op de beurs en ingrijpende herstructureringen zou moeten aankondigen, is de nv België immuun voor die evoluties. Zo blijft de fiscale en parafiscale druk op de lonen de hoogste ter wereld. De loonkosten in hun totaliteit bevinden zich op de 119de plaats (van de 125 door het WEF onderzochte landen). Onze legendarische hoge productiviteit, bijproduct van de te hoge belastingen, zorgt ervoor dat wij inzake loonkosten per arbeidsproduct op de 73ste plaats belanden.

Wie denkt dat die benauwende cijfers leiden tot een beter beheer van de publieke middelen of een efficiënte overheidsdienst, vergist zich schromelijk. Inzake verspilling van de overheidsuitgaven dalen wij van de 17de (in 2002) naar de 50ste plaats (in 2005). Onze belastingdiensten bekleden qua efficiëntie de 115de plaats op 117. Alleen Benin en Brazilië doen nog slechter.

Verbeteringen in de marge zullen niet leiden tot een fundamentele oplossing. Integendeel, kleine ingrepen strooien zand in de ogen zodat de werkelijke uitdaging eventjes wordt onderdrukt. Radicale ingrepen zijn nodig, onder meer inzake de lasten op arbeid, de flexibiliteit van de lonen, de regulering van de arbeidsmarkt en de efficiëntie van de overheidsadministratie. Zonder dergelijke ingrepen zal de nv België nog meer marktaandeel verliezen en zal de sociale welvaartsstaat niet langer sociaal en ook niet langer welvaartsstaat kunnen blijven.

De overheid kan dergelijke ingrepen niet alleen realiseren. Ze heeft daarbij de steun nodig van de sociale partners en de hele bevolking. Als we verwijzen naar voorbeelden van landen die het de jongste tien jaar bijzonder goed doen, vernoemen we steevast Ierland en Finland. Nochtans was Ierland een arm land bij de toetreding tot de Europese Unie, met emigratie van hun geschoolde arbeidskrachten. Finland dan weer kende een diepe economische crisis door het ineenstorten van de grote buur: het Russische imperium. Bovenstaande cijfers zijn dan ook helemaal niet bedoeld om aan de klaagmuur te staan. Ze tonen alleen aan dat de situatie ernstig is en dat ingrepen in de marge weinig zinvol zijn.

We hebben een sense of urgency nodig, zodat fundamentele ingrepen mogelijk worden. Al moeten we hier misschien verwijzen naar het recente boek van gewezen Barcotopman Hugo Vandamme en journalist Karel Cambien: Wat baten kaars en bril, als de uil toch niet zien wil ...

(De auteur, secretaris-generaal van het Vlaams Departement voor Economie, Wetenschap en Innovatie, schrijft deze column in persoonlijke naam.)

Laat de Overheid inleveren anno 1984
Submitted by eric.verhulst on 15 October, 2006 - 23:49. Employment | general | Nederlands

Beste lezer, soms is het nuttig eens op zolder naar het verleden te gaan zoeken. Hierbij ben ik op een eerste Vrije Tribune gestoten. Gedateerd 16 April 1984 in De Standaard. Er was toen een algemene roep vanwege de regering dat de burger moest inleveren. ...

Als ik mij goed herinner is dat o.a. gebeurd door een flinke devaluatie (8%) van de toenmalige belgische frank. Zoals vandaag lag het probleem evenwel bij de uit haar voegen gebarsten belgsische overheid. Vandaar de titel. De tekst kan vandaag nog steeds letterlijk overgenomen worden. De cijfers evenwel zijn er wel dramatisch op verslechterd. De gaten worden vandaag gevuld door sale and lease back operaties, enron schemas, verdoken schulden en nieuwe belastingen. Een scenario dat men ook aantreft bij bedrijven die wanhopige pogingen doen om nog wat drijvend te blijven zonder in eigen vlees te gaan snijden. Liever verzuipen met zijn allen dan de volgende generaties nog een kans te geven. http://www.workforall.org/assets/Vrije%20Tribune.pdf

http://www.workforall.org/drupal/?q=en/node/16

De economisch-fiscale politiek van Paars, een evaluatie
Submitted by Tom Potoms on 2 October, 2006 - 23:00. general | general | Nederlands | Policy

We keren terug in de tijd: 1999, Verhofstadt, toen nog keizer van centrum-rechts Vlaanderen en vader van het Burger Manifest (“Baby Thatcher”), vormt een Paars kabinet. De burger die hoopte op een vrijere economie, minder overheid, lagere belastingen en een gedecentraliseerd bestuur voelde zich bekocht. Het werd al snel duidelijk dat de steun van de rood-groene coalitiepartner betaald werd met wetten en regeltjes die het toch al complexe en opgezwollen Belgische systeem alleen maar erger maakten. We zijn nu 2006, met nog een jaar voor de volgende federale verkiezingen. Tijd om een korte balans op te maken van de (wan)prestaties van Paars.

Begrotingsbeleid: opsmuk troef zonder structurele bijsturing

Ondanks verschillende aanmaningen van de Europese Commissie om structurele maatregelen te nemen, de begroting in evenwicht te houden en een overschot te verkrijgen, werd dit vooral een illustratie van perfecte Enronitis. Boekhoudkundige opsmuk heet dan in het jargon. Boeken wat men niet heeft en de schuld naar de volgende generatie doorsluizen. Zo heeft de overheid in allerijl het laatste gat gedicht door een groot deel van haar overheidspatrimonium te verkopen (“opbrengst” zo’n 600 miljoen euro) aan een door haar gecontroleerde bevak en dan de noodzakelijke gebouwen terug te huren, niet alleen kostelijk, maar ook bedrieglijk. De primaire ruimtes die aanvankelijk werden opgespaard, zijn grotendeels opgesoupeerd aan maatregelen om de burger hier en daar te paaien. De andere operaties waarbij pensioenfondsen overgenomen worden, zelfs lege, en er lucht in het Zilverfonds geblazen werd, zijn bekend. Men heeft ondertussen ook al het nucleaire energie fonds in het vizier gekregen. Het heet niet zo, maar stuk voor stuk zijn het voorbeelden van aanslagen op reeds betaalde bijdragen die omgezet worden in een schuld van de volgende generaties. Weinig solidair en immoreel tegenover onze kinderen. De facto heeft men alleen de private en productieve sector van de economie nog maar eens overvallen met een verdoken belasting. Strafrechterlijk heet zoiets “oplichting”.

Kortstondige operaties en consumptie beleid

Niettegenstaande het water aan de kin staat, is het budgettair beleid van Paars II geen voorbeeld van vernieuwing. De economische logica ontbreekt totaal. Zo probeert ze - zeer mooi gezegd -"de koopkracht van de burger te verhogen", om in principe de hoge en instabiele grondstofprijzen te counteren, en aldus de consumptie en vraag draaiende te houden. M.a.w. de overheid voert een korte termijn economisch beleid, van de Keynesiaanse verbruiksstimulerende middeltjes gebruik makend. Op langere termijn worden zo de beschikbare middelen opgeconsumeerd, de budgettaire ruimte verspeeld aan pseudo-gratis verkiezingsstunts en blijft er minder en minder ruimte voor structurele maatregelen en investeringen. De Verbrande Brug is niet toevallig door haar kabels gezakt. Die investeringen vandaag zijn nodig om morgen nog competitief te blijven in Europa en de globaliserende wereld. Paars is de regering van de micro-maatregeltjes en potverteren de regel.

Competitief belastingstelsel?

Ja, de belasting op arbeid is lichtjes gedaald. Althans zo lijkt het. In werkelijkheid is de belasting verschoven en is het besteedbaar inkomen gedaald. Het resultaat is 1.2 miljoen RVA steuntrekkers, een kwart van de beroepsbevolking ook al is het officiële werkloosheid maar een derde ervan. Enronitis ? De vennootschapsbelasting werd nominaal teruggebracht van 40.17% naar 33.99% , maar in reële cijfers en via extra regeltjes is de werkelijke druk op ondernemen ten opzichte van 1994 hetzelfde gebleven. De notionele intrestaftrek was een goede maatregel, maar onvoldoende en zeker niet de meest efficiënte maatregel. Sparen, al onder druk door de hogere inflatie en lage rente werd verder afgestraft. Deze belasting werd ingevoerd sinds het Generatiepact dat als doel had om de vergrijzing op te vangen, terwijl sparen juist het middel bij uitstek is om dat laatste te doen. De federale regering heeft aangekondigd de indirecte belasting op de toegevoegde waarde te verhogen, maar dat zonder bijkomende verlagingen op de directe belastingen, waardoor het gewenste effect helemaal verloren gaat. Het probleem van de werkloosheid is ook niet op te lossen door de werkloosheidsuitkering te verlagen, maar door werken te belonen, zeker voor gezinnen. De lasten op arbeid zouden drastisch moeten worden verlaagd, en dat zal werklozen wel verhinderen om in een ‘werkloosheidsval’ verzeild te geraken. De uitkeringen zijn niet te hoog, maar de nettolonen te laag.

Bureaucratische rompslomp en chaos

Zoals o.a. de Warande groep, eerst verguisd en dan stilzwijgend geluk gewenst, aangegeven heeft is de huidige unitair-federale structuur ook een hinderpaal voor verdere economische vooruitgang. De diverse overheden in ons land voeren diverse, kostelijke, rechtzaken tegen elkaar, gewoon vanwege bevoegdheidsonduidelijkheden en –geschillen. Dit laatst verwondert niemand nog. De staatsstructuur is dermate ingewikkeld geworden, vol met compromissen en loodgieterij dat bijna niemand nog de kwisvraag over hoeveel regeringen we nu hebben nog correct kan beantwoorden. Het is de evidentie zoals Unizo, Voka en de Oeso pleitten, om dit zootje niet langer voor de schone schijn te behouden maar te regionaliseren. Wie de werkelijkheid blijft negeren komt vroeg of laat van een zeer kale reis terug. De administratie vereenvoudigen op federaal niveau is dweilen met de kraan open. Decentralisatie, deregulering en minder ambtenaren zijn de echt noodzakelijke administratieve vereenvoudigingen. Hoeveel landen hebben er een ambtenaar per tien inwoners ? Hoeveel landen maken 80000 pagina’s wetten per jaar ?

Een nieuwe politiek

Om aan alle uitdagingen een uitweg te bieden zullen stevige ingrepen nodig zijn. Het zal soms zwaar vallen, maar deze ingrepen zijn noodzakelijk en dringend, om onze economische vooruitgang en sociale stabiliteit te blijven garanderen. Om de vergrijzing te beantwoorden hebben we economische groei nodig. Wat is er zoal vereist?

1. Een afgeslankte, gezonde overheid.

Structurele maatregelen om de begroting in evenwicht te houden. Ophouden met steeds meer belastingen te heffen op de rug van de krimpende productieve en werkende burgers. Als men er niet in slaagt het overtollige gewicht af te slanken, zou men kunnen aanvangen met een bevriezing in absolute termen. Overmatige overheidsbestedingen en hoge belastingdruk gaan vaak hand in hand. Het Ierse model leert ons dat men, indien men minder uitgeeft in nominale termen en de focus legt op groei, men in reële termen veel meer aan sociale maar gerichte voorzieningen kan uitgeven.

2. Een aanbodgericht economisch beleid.

Dit houdt in dat men investeren en werken niet langer bestraft. De vennootschapsbelasting naar het EU 25 gemiddelde (26.8%) brengen en zelfs nog lager. Een eenvoudige vlaktaks met vrijstelling zou ook zeer heilzaam werken en eerlijker zijn. Ook een verschuiving van directe naar indirecte belastingen is aangeraden indien men tegelijkertijd wel de totale belastingsdruk verlaagt, wat men op dit ogenblik nalaat te doen omdat men de overheidssector met haar aanhangels niet durft te saneren.

3. Stop het consumptie gericht beleid.

De Keynesiaanse federale maatregelen om de koopkracht te verhogen loopt mank. Als men kunstmatig de vraag gaat stimuleren, verhoogt het prijsniveau en de inflatie ook al is die in toom gehouden geweest door de sterke invoer uit lage loon landen. Vroeg of laat leidt dit tot hogere intrestvoeten, wat leidt tot minder investeringen en bijgevolg tot minder jobs, en dan is de koopkracht helemaal ondergraven. Als men de consumptie aanzwengelt, dan stijgt de prospectieve geldvraag, waardoor het geldaanbod moet herzien worden, via een intrestverhoging, wat leidt tot minder investeringen, en bijgevolg tot een lagere reële output, of zoals ECB- voorzitter Trichet nog niet zo lang geleden zei: "There are increases in the input, that do not result in increases in the output, like consuming goods and service goods." Consumptie heeft een lage multiplicator factor in tegenstelling tot investeringen. Wat we vandaag op aanzet van de overheid geconsumeerd hebben, zullen we morgen ontberen om te investeren.

4. Herziening van de Sociale Zekerheid.

Er moeten afgestapt worden van het hedendaagse scheef gegroeide welvaartsmodel. Bv. zou het mogelijk moeten worden om grote delen van de sociale zekerheid te privatiseren, en voor een eigen rekening te beheren, of met andere woorden, een kapitalisatiestelsel uitbouwen zou een beter alternatief zijn. Sociale Zekerheid waarbij men verhindert wordt van zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen is geen sociale zekerheid maar een sociale gevangenis. Laat ons hopen op een volgende regering die werk maakt van een echte liberalisering van de economie, de regio’s en van de burger. Zelfgenoegzaamheid en arrogantie zijn slechte raadgevers als de men op de Titanic zit.

Tom Potoms, medewerker www.WorkForAll.org