Kerk vecht hersendood aan

[Goe weere]

Kerk negeert hersendood als levenseinde

Voor de zoveelste keer komt de katholieke kerk van aartsconservatief Ratzinger met beide voeten vooruit en met volle studs tussen in de kwesties van leven en dood. In de Osservatorio Romano verzet de hoofdredacteur zich tegen het beschouwen van hersendood (morto cerebrale) als het einde van een menselijk leven. Dit bericht heeft in de hele wetenschappelijke en vooral in de medische wereld vandaag consternatie en ongeloof met zich meegebracht.

Over dit concept bestaat in de wetenschappelijke wereld sinds geruime tijd de grootst mogelijke consensus. De moderne wetenschap heeft de afgelopen jaren onze opvattingen over leven en dood, en met name over de overgang of grens tussen beide, grondig beïnvloed. De hersendood is met 100% zekerheid vast te stellen en is irreversibel, en mag dus niet met coma worden verward. Zonder hersenen kan het lichaam in principe niet leven, zelfs niet in vegetale zin. Alleen via dure apparatuur kan dit vegeteren – op tegennatuurlijke wijze dus – worden gecontinueerd.

Deze nieuwe aanval van de kerk op de wetenschappelijke wereld en op de burgerlijke moraal die zich door wetenschappelijke inzichten laat leiden, is een zoveelste stap terug naar het zogenaamde obscurantisme, een terugkeer naar de ‘dark ages’ van vóór het Verlichtingsdenken. Het is in elk opzicht een anti-moderne en fundamentalistische houding.

Een obscurantistische stap met zware ethische consequenties. Het is natuurlijke duidelijk welke strategie hierachter zit. Men wil door het dicteren van een kunstmatige en betwistbare doctrine over het levenseinde beletten dat bij hersendode mensen (die dus volgens de medische wetenschap met recht en reden dood kunnen worden verklaard) de apparatuur kan worden stilgelegd. Onnodig te zeggen dat dit voor de omgeving van betrokkenen groot lijden met zich mee kan brengen, aangezien het hen belet om waardig van hun dierbare afscheid te nemen en een normaal rouwproces door te maken. Met behulp van dure technologie kan het hersendode lichaam immers nog jaren in stand gehouden worden, ook al is er geen schijn van een kans op nog een menselijk leven dat die naam waard is.

Een tweede en wellicht nog ernstiger immoreel gevolg zou zijn dat hersendoden niet meer in aanmerking komen voor orgaantransplantatie. Als immers door toedoen van de kerkelijke doctrine hersendoden als vormen van volwaardig menselijk leven moeten worden beschouwd (vergelijk met de juridische status van het embryo) dan kan men hieraan niet ongevraagd organen onttrekken. Het hoeft geen betoog dat juist door orgaantransplantatie van zulke lichamen honderden zieke mensen nieuwe levenskansen hebben gekregen.

De kerk bewijst hiermee nog eens dat het absolutisme van haar leer het enige is wat haar interesseert, ook als dat ten koste gaat van nutteloos lijden en leed en aan zieke mensen een nieuw levensperspectief ontzegt.

Kortom: de zon moet weer rond de aarde draaien! Giordano Bruno is nog maar eens op de brandstapel gebracht.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door Goe weere

Kerk negeert hersendood als levenseinde

Natuurlijk,volgens de kerk moet iederéén maar lijden omdat zij vinden dat het nodig is om hun hemel te bereiken....

Of die persoon nu het christelijk geloof aanhangt of niet ,doet er voor hun niet ter zake toe....

[Scarabaeida]

Spijtig dat er katholieke hospitalen bestaan. Bijgelovigheid is nefast voor een volwassen maatschappij.

[Andro]

Als een gelovig persoon geen euthanasie wenst, is dat zijn recht. Wie graag lijden wil, moet kunnen lijden. Maar als een niet kerkelijk persoon actieve levensbeëindiging wil, moet dat ook kunnen. Niemand maar dan ook niemand mag zomaar de ander voorschrijven of hij/zij wel of niet mag sterven, en al helemaal niet omdat er ergens in een religieus boek zou staan dat slechts god beschikt over leven en dood. Dergelijke teksten mogen nooit op iedereen van toepassing zijn. Godsdienst is voor jezelf, nooit mag je je eigen aannames ook op een ander toepassen. Bekende fout van veel gelovigen, helaas. Zelfde ellende is er met homosexualiteit en abortus; de kerk bepaalt wel effe jouw standpunt. Schandalig en middeleeuws! Die strijd hebben we in ons land ook gehad. De kerk verloor die strijd gelukkig. Baas in eigen buik, baas over eigen lichaam en baas over eigen sexualiteit. Geen religie mag zomaar voor anderen beslissen. Maar ja, de kerk oefent nou eenmaal graag macht uit. En die machtsinvloed is niet zomaar even verdwenen, helaas. Er is nog steeds religieus onderwijs en er zijn meer dan genoeg politieke partijen die gestoeld zijn op een religieuze basis.

[Herr Oberst]

Oorspronkelijk geplaatst door Goe weere

Deze nieuwe aanval van de kerk op de wetenschappelijke wereld en op de burgerlijke moraal die zich door wetenschappelijke inzichten laat leiden, is een zoveelste stap terug naar het zogenaamde obscurantisme, een terugkeer naar de ‘dark ages’ van vóór het Verlichtingsdenken. Het is in elk opzicht een anti-moderne en fundamentalistische houding.

Een beetje minder Verlichtingsdenken is steeds welkom in deze overbelichte tijden. Ik vraag me trouwens af waar de wetenschap dan wél haar Goddelijk absolutisme vandaan meent te mogen halen.

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Goe weere

Kerk negeert hersendood als levenseinde

Voor de zoveelste keer komt de katholieke kerk van aartsconservatief Ratzinger met beide voeten vooruit en met volle studs tussen in de kwesties van leven en dood. In de Osservatorio Romano verzet de hoofdredacteur zich tegen het beschouwen van hersendood (morto cerebrale) als het einde van een menselijk leven. Dit bericht heeft in de hele wetenschappelijke en vooral in de medische wereld vandaag consternatie en ongeloof met zich meegebracht.

Over dit concept bestaat in de wetenschappelijke wereld sinds geruime tijd de grootst mogelijke consensus. De moderne wetenschap heeft de afgelopen jaren onze opvattingen over leven en dood, en met name over de overgang of grens tussen beide, grondig beïnvloed. De hersendood is met 100% zekerheid vast te stellen en is irreversibel, en mag dus niet met coma worden verward. Zonder hersenen kan het lichaam in principe niet leven, zelfs niet in vegetale zin. Alleen via dure apparatuur kan dit vegeteren – op tegennatuurlijke wijze dus – worden gecontinueerd.

Deze nieuwe aanval van de kerk op de wetenschappelijke wereld en op de burgerlijke moraal die zich door wetenschappelijke inzichten laat leiden, is een zoveelste stap terug naar het zogenaamde obscurantisme, een terugkeer naar de ‘dark ages’ van vóór het Verlichtingsdenken. Het is in elk opzicht een anti-moderne en fundamentalistische houding.

Een obscurantistische stap met zware ethische consequenties. Het is natuurlijke duidelijk welke strategie hierachter zit. Men wil door het dicteren van een kunstmatige en betwistbare doctrine over het levenseinde beletten dat bij hersendode mensen (die dus volgens de medische wetenschap met recht en reden dood kunnen worden verklaard) de apparatuur kan worden stilgelegd. Onnodig te zeggen dat dit voor de omgeving van betrokkenen groot lijden met zich mee kan brengen, aangezien het hen belet om waardig van hun dierbare afscheid te nemen en een normaal rouwproces door te maken. Met behulp van dure technologie kan het hersendode lichaam immers nog jaren in stand gehouden worden, ook al is er geen schijn van een kans op nog een menselijk leven dat die naam waard is.

Een tweede en wellicht nog ernstiger immoreel gevolg zou zijn dat hersendoden niet meer in aanmerking komen voor orgaantransplantatie. Als immers door toedoen van de kerkelijke doctrine hersendoden als vormen van volwaardig menselijk leven moeten worden beschouwd (vergelijk met de juridische status van het embryo) dan kan men hieraan niet ongevraagd organen onttrekken. Het hoeft geen betoog dat juist door orgaantransplantatie van zulke lichamen honderden zieke mensen nieuwe levenskansen hebben gekregen.

De kerk bewijst hiermee nog eens dat het absolutisme van haar leer het enige is wat haar interesseert, ook als dat ten koste gaat van nutteloos lijden en leed en aan zieke mensen een nieuw levensperspectief ontzegt.

Kortom: de zon moet weer rond de aarde draaien! Giordano Bruno is nog maar eens op de brandstapel gebracht.

'k vraag me dan wel af wanneer aldus de kk iemand de grond _uiteraard verassen is uit den boze_ wordt ingestoken
maw hoe determineert men dan dat de tijd rijp is om aan die put te beginnen ?
gaan ze wachten tot de putrefactie _dat is zowat drie dagen nadien_ in de ijdele hoop van een nieuwe opstanding te kunnen getuigen ?

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Herr Oberst

Een beetje minder Verlichtingsdenken is steeds welkom in deze overbelichte tijden. Ik vraag me trouwens af waar de wetenschap dan wél haar Goddelijk absolutisme vandaan meent te mogen halen.

dat hoef je jezelf niet eens af te vragen want wetenschap claimt die dan ook niet

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Goe weere

Kerk negeert hersendood als levenseinde

Voor de zoveelste keer komt de katholieke kerk van aartsconservatief Ratzinger met beide voeten vooruit en met volle studs tussen in de kwesties van leven en dood. In de Osservatorio Romano verzet de hoofdredacteur zich tegen het beschouwen van hersendood (morto cerebrale) als het einde van een menselijk leven. Dit bericht heeft in de hele wetenschappelijke en vooral in de medische wereld vandaag consternatie en ongeloof met zich meegebracht.

Over dit concept bestaat in de wetenschappelijke wereld sinds geruime tijd de grootst mogelijke consensus. De moderne wetenschap heeft de afgelopen jaren onze opvattingen over leven en dood, en met name over de overgang of grens tussen beide, grondig beïnvloed. De hersendood is met 100% zekerheid vast te stellen en is irreversibel, en mag dus niet met coma worden verward. Zonder hersenen kan het lichaam in principe niet leven, zelfs niet in vegetale zin. Alleen via dure apparatuur kan dit vegeteren – op tegennatuurlijke wijze dus – worden gecontinueerd.

Deze nieuwe aanval van de kerk op de wetenschappelijke wereld en op de burgerlijke moraal die zich door wetenschappelijke inzichten laat leiden, is een zoveelste stap terug naar het zogenaamde obscurantisme, een terugkeer naar de ‘dark ages’ van vóór het Verlichtingsdenken. Het is in elk opzicht een anti-moderne en fundamentalistische houding.

Een obscurantistische stap met zware ethische consequenties. Het is natuurlijke duidelijk welke strategie hierachter zit. Men wil door het dicteren van een kunstmatige en betwistbare doctrine over het levenseinde beletten dat bij hersendode mensen (die dus volgens de medische wetenschap met recht en reden dood kunnen worden verklaard) de apparatuur kan worden stilgelegd. Onnodig te zeggen dat dit voor de omgeving van betrokkenen groot lijden met zich mee kan brengen, aangezien het hen belet om waardig van hun dierbare afscheid te nemen en een normaal rouwproces door te maken. Met behulp van dure technologie kan het hersendode lichaam immers nog jaren in stand gehouden worden, ook al is er geen schijn van een kans op nog een menselijk leven dat die naam waard is.

Een tweede en wellicht nog ernstiger immoreel gevolg zou zijn dat hersendoden niet meer in aanmerking komen voor orgaantransplantatie. Als immers door toedoen van de kerkelijke doctrine hersendoden als vormen van volwaardig menselijk leven moeten worden beschouwd (vergelijk met de juridische status van het embryo) dan kan men hieraan niet ongevraagd organen onttrekken. Het hoeft geen betoog dat juist door orgaantransplantatie van zulke lichamen honderden zieke mensen nieuwe levenskansen hebben gekregen.

De kerk bewijst hiermee nog eens dat het absolutisme van haar leer het enige is wat haar interesseert, ook als dat ten koste gaat van nutteloos lijden en leed en aan zieke mensen een nieuw levensperspectief ontzegt.

Kortom: de zon moet weer rond de aarde draaien! Giordano Bruno is nog maar eens op de brandstapel gebracht.

Ik vind dit helemaal geen simpele zaak, en tot op zekere hoogte kan ik de kerk volgen in deze zaak, alhoewel ik de redeneringen en de motivaties van de kerk niet ken op dit moment. ‘Hersendood’ is inderdaad niet hetzelfde als ‘dood’, en kan alzo ook niet het ‘einde van het leven’ genoemd worden.

Ook al kunnen we het niet observeren, dat betekent nog niet dat er geen bewustzijn meer bestaat, want we kunnen de fysieke plaats van bewustzijn niet vaststellen. Bewustzijn hoeft niet overeen te komen met ‘hersenactiviteit’ namelijk, tenzij we het op die wijze zouden definiëren, maar dan blijft nog steeds de vraag naar de ‘ziel’ van een mens. Men zou kunnen verdedigen de idee dat het concept ‘ziel’ en het concept’ ‘bewustzijn’ samenvallen, of dat het bestaan van een ‘ziel’ afhankelijk is van een ‘bewustzijn’, maar eigenlijk kunnen we hierover slechts speculeren. We kunnen niet met zekerheid bevestigen dat iemand die de medische conditie ‘hersendood’ heeft namelijk geen ziel (meer) heeft, en dat is wat we doen indien we ‘hersendood’ willen gelijkstellen met ‘dood’.

Ik bekritiseer ook de gedachte dat leven noodzakelijkerwijze verbonden is met datgene wat zich in de hersenen afspeelt. Het menselijke lichaam is een geheel, en als een geheel bepalend voor de conditie van het individu die we ‘leven’ noemen. We kunnen niet één deel van het lichaam isoleren en bepalen dat slechts dat deel bepaald of een mens leeft, net zoals we nooit een ‘plaats’ voor de ziel kunnen aanduiden.

Daarnaast stelt er zich een probleem met de ‘waarde’, de ‘kwaliteit’ van het ‘hersendode’ menselijk leven. Eigenlijk kunnen we hierover niet oordelen, slechts veronderstellen, maar niet zeker weten. Zelfs al gaan we ervan uit dat er geen zintuiglijke waarnemingen meer zijn, en geen communicatie meer mogelijk is met de hersendode, dan nog kunnen we niet met zekerheid vaststellen of het leven voor de betrokkene en voor zijn omgeving ‘zinloos’ genoemd kan worden. We zouden er wel van kunnen uitgaan dat de ‘hersendode’ geen ‘volwaardig’ leven meer kan leiden.


Maar, ook al kunnen we niet oordelen over de levenskwaliteit van de ‘hersendode’ mens, betekent het feit dat een ‘hersendode’ geen ‘volwaardig’ leven meer kan leiden dan dat we dit leven kost wat kost ‘in stand’ moeten proberen te houden? Dat is een hele andere discussie, waar niet alleen het leven van de betrokkene in meespeelt, maar eveneens zijn/haar omgeving, en waar het antwoord niet ‘automatisch’ ‘ja’ hoeft te zijn. Is het ‘niet handelen’ van de omgeving om het hersendode leven in stand te houden hetzelfde als dit leven ‘beëindigen’? Ook al komt het daarop neer in de praktijk, betekent dit niet dat het noodzakelijkerwijze onethisch is het hersendode leven niet te willen in stand houden. Als leven slechts kan leven bij gratie van zijn/haar omgeving, dan is dat leven ook onderhevig aan de belangen van die omgeving, in de eerste plaats het belang van de omgeving om zelf te leven. Indien we dit ‘recht’ van de omgeving niet erkennen dreigen we in een ‘cultuur van de dood’ te vervallen.

[Svennies]

Oorspronkelijk geplaatst door praha

'k vraag me dan wel af wanneer aldus de kk iemand de grond _uiteraard verassen is uit den boze_ wordt ingestoken
maw hoe determineert men dan dat de tijd rijp is om aan die put te beginnen ?
gaan ze wachten tot de putrefactie _dat is zowat drie dagen nadien_ in de ijdele hoop van een nieuwe opstanding te kunnen getuigen ?

Hehe, misschien wel omdat wat niet meer functioneert bijgevolg ook niet meer kan nadenken over de dingen des levens,en de daaraan verbonden twijfels...
De ware gelovige dus....

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Ik vind dit helemaal geen simpele zaak, en tot op zekere hoogte kan ik de kerk volgen in deze zaak, alhoewel ik de redeneringen en de motivaties van de kerk niet ken op dit moment. ‘Hersendood’ is inderdaad niet hetzelfde als ‘dood’, en kan alzo ook niet het ‘einde van het leven’ genoemd worden.

Ook al kunnen we het niet observeren, dat betekent nog niet dat er geen bewustzijn meer bestaat, want we kunnen de fysieke plaats van bewustzijn niet vaststellen. Bewustzijn hoeft niet overeen te komen met ‘hersenactiviteit’ namelijk, tenzij we het op die wijze zouden definiëren, maar dan blijft nog steeds de vraag naar de ‘ziel’ van een mens. Men zou kunnen verdedigen de idee dat het concept ‘ziel’ en het concept’ ‘bewustzijn’ samenvallen, of dat het bestaan van een ‘ziel’ afhankelijk is van een ‘bewustzijn’, maar eigenlijk kunnen we hierover slechts speculeren. We kunnen niet met zekerheid bevestigen dat iemand die de medische conditie ‘hersendood’ heeft namelijk geen ziel (meer) heeft, en dat is wat we doen indien we ‘hersendood’ willen gelijkstellen met ‘dood’.

Ik bekritiseer ook de gedachte dat leven noodzakelijkerwijze verbonden is met datgene wat zich in de hersenen afspeelt. Het menselijke lichaam is een geheel, en als een geheel bepalend voor de conditie van het individu die we ‘leven’ noemen. We kunnen niet één deel van het lichaam isoleren en bepalen dat slechts dat deel bepaald of een mens leeft, net zoals we nooit een ‘plaats’ voor de ziel kunnen aanduiden.

Daarnaast stelt er zich een probleem met de ‘waarde’, de ‘kwaliteit’ van het ‘hersendode’ menselijk leven. Eigenlijk kunnen we hierover niet oordelen, slechts veronderstellen, maar niet zeker weten. Zelfs al gaan we ervan uit dat er geen zintuiglijke waarnemingen meer zijn, en geen communicatie meer mogelijk is met de hersendode, dan nog kunnen we niet met zekerheid vaststellen of het leven voor de betrokkene en voor zijn omgeving ‘zinloos’ genoemd kan worden. We zouden er wel van kunnen uitgaan dat de ‘hersendode’ geen ‘volwaardig’ leven meer kan leiden.


Maar, ook al kunnen we niet oordelen over de levenskwaliteit van de ‘hersendode’ mens, betekent het feit dat een ‘hersendode’ geen ‘volwaardig’ leven meer kan leiden dan dat we dit leven kost wat kost ‘in stand’ moeten proberen te houden? Dat is een hele andere discussie, waar niet alleen het leven van de betrokkene in meespeelt, maar eveneens zijn/haar omgeving, en waar het antwoord niet ‘automatisch’ ‘ja’ hoeft te zijn. Is het ‘niet handelen’ van de omgeving om het hersendode leven in stand te houden hetzelfde als dit leven ‘beëindigen’? Ook al komt het daarop neer in de praktijk, betekent dit niet dat het noodzakelijkerwijze onethisch is het hersendode leven niet te willen in stand houden. Als leven slechts kan leven bij gratie van zijn/haar omgeving, dan is dat leven ook onderhevig aan de belangen van die omgeving, in de eerste plaats het belang van de omgeving om zelf te leven. Indien we dit ‘recht’ van de omgeving niet erkennen dreigen we in een ‘cultuur van de dood’ te vervallen.

da's allemaal héél interessant Johan Bollen ... we kunnen daar zelfs úren blijven over palaveren en filosoferen
maar ik vermoed het de openingsposter de nadruk wou leggen over de strategie van de kerk omzich te gaan bemoeien met de aangehaalde zaken

bovendien, stel dan nog dat het zonder verder bijbedoelingen zou zijn dan vraag ik me af wat de kerk voorstelt... gezien het irrevisible karakter van hersendood mag je nog zoeel veronderstellen wat je wilt ... maar uiteindelijk zo je dan niet anders kunnen dan al die 'doden' ergens in een, ik veronderstel, niet al te gekoelde ruimte tot het einde der tijden blijven bewaren

is het dat wat oa Paulus bedoelde met de grote opstanding op de dag van het laatste oordeel ?

[circe]

Bewustzijn hoeft niet overeen te komen met ‘hersenactiviteit’ namelijk, tenzij we het op die wijze zouden definiëren, maar dan blijft nog steeds de vraag naar de ‘ziel’ van een mens. Men zou kunnen verdedigen de idee dat het concept ‘ziel’ en het concept’ ‘bewustzijn’ samenvallen, of dat het bestaan van een ‘ziel’ afhankelijk is van een ‘bewustzijn’, maar eigenlijk kunnen we hierover slechts speculeren. We kunnen niet met zekerheid bevestigen dat iemand die de medische conditie ‘hersendood’ heeft namelijk geen ziel (meer) heeft, en dat is wat we doen indien we ‘hersendood’ willen gelijkstellen met ‘dood’.

grandioze lapsus.
Je vindt eerst de ziel uit (was die niet eeuwig? sinds wanneer gaat de ziel dood???) en dan beweer je dat je iemands dood niet kan vaststellen omdat je de ziel niet kan vinden....

[praha]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

grandioze lapsus.
Je vindt eerst de ziel uit (was die niet eeuwig? sinds wanneer gaat de ziel dood???) en dan beweer je dat je iemands dood niet kan vaststellen omdat je de ziel niet kan vinden....

esoterische begrippen gelijk 'ziel' hoeven de regels van klassieke logica niet te volgen, circe

[Scherven A. Mok]

Kerk negeert hersendood als levenseinde

Nogal wiedes. Als ze dat zou doen zou ze haar eigen leden als ten einde leven bestempelen.

[Alvas]

Men zou denken dat de kerk het eerder raar vind dat een machine de mens levend houd

[Tavek]

De kerk is een vat vol tegenstrijdigheden....

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door circe

grandioze lapsus.
Je vindt eerst de ziel uit (was die niet eeuwig? sinds wanneer gaat de ziel dood???) en dan beweer je dat je iemands dood niet kan vaststellen omdat je de ziel niet kan vinden....

Dat is niet wat ik doe, de ziel uitvinden. Ik probeer mogelijkheden aan te geven eerder dan definitieve antwoorden. Ik heb twijfels aan het 'mechanische' wereldbeeld waar het (menselijk) leven vereenzelvigd wordt met wat zich in de hersenen afspeeld, met de meting van 'breinactiviteit'. Ik denk ook niet dat moest er zoiets als een 'ziel' bestaan dat die een 'plaats' zou hebben 'in het lichaam'. Dat lijkt me een te enge visie. Evenzeer lijkt het me een enge visie echter dat 'bewustzijn' noodzakelijkerwijze zou meetbaar zijn door medische instrumenten gericht op hersenactiviteit. Persoonlijk maak ik liever geen onderscheid tussen ziel en bewustzijn. Je zal me dan ook niet horen zeggen dat 'ziel' iets is wat 'slechts' de mens kenmerkt. Maar het is een geladen woord, 'ziel', ik had die vergelijking misschien beter achterwege gelaten.

(Ik vond je kommentaar wel humoristisch en spitsvondig)

[Pietje]

De rkk is zelf hersendood.

[Johan Bollen]

Oorspronkelijk geplaatst door Praha

bovendien, stel dan nog dat het zonder verder bijbedoelingen zou zijn dan vraag ik me af wat de kerk voorstelt... gezien het irrevisible karakter van hersendood mag je nog zoeel veronderstellen wat je wilt ... maar uiteindelijk zo je dan niet anders kunnen dan al die 'doden' ergens in een, ik veronderstel, niet al te gekoelde ruimte tot het einde der tijden blijven bewaren

Wat met die 'breindode' mensen te doen dat is een heel andere vraag dan de vraag of breindood gelijk gesteld mag worden met dood. Ik verdedig het verschil tussen breindood en dood, maar trek daaruit niet noodzakelijk dezelfde conclusies als de kerk. Ik ga er niet van uit dat het breindode leven noodzakelijkerwijze 'ad infinitum' gerekt moet worden op 'kunstmatige wijze'. Mijn visie is dus misschien niet die van de kerk als het op praktische consequenties aankomt , ook al ga ik niet akkoord met het 'gelijk stellen' van hersendood en dood.

Waardig sterven is soms de enigste mogelijke vorm van waardig leven.

[circe]

Oorspronkelijk geplaatst door Johan Bollen

Dat is niet wat ik doe, de ziel uitvinden. Ik probeer mogelijkheden aan te geven eerder dan definitieve antwoorden. Ik heb twijfels aan het 'mechanische' wereldbeeld waar het (menselijk) leven vereenzelvigd wordt met wat zich in de hersenen afspeeld, met de meting van 'breinactiviteit'. Ik denk ook niet dat moest er zoiets als een 'ziel' bestaan dat die een 'plaats' zou hebben 'in het lichaam'. Dat lijkt me een te enge visie. Evenzeer lijkt het me een enge visie echter dat 'bewustzijn' noodzakelijkerwijze zou meetbaar zijn door medische instrumenten gericht op hersenactiviteit. Persoonlijk maak ik liever geen onderscheid tussen ziel en bewustzijn. Je zal me dan ook niet horen zeggen dat 'ziel' iets is wat 'slechts' de mens kenmerkt. Maar het is een geladen woord, 'ziel', ik had die vergelijking misschien beter achterwege gelaten.

(Ik vond je kommentaar wel humoristisch en spitsvondig)

zo begrijp ik je althans al een pak beter.

Ik vind het een gevaarlijke weg die de RKK hier op wenst te gaan. Zelf hebben ze eeuwenlang het "kloppend hart" als maatstaf genomen, tot bleek dat ze het hart van iemand die dood was in iemand anders' borstkas konden laten kloppen. Bleek beetje probleem te zijn voor de kerk : wie was er dan dood en wie levend?

Voor mijn part mag de kerk gerust zeggen dat ze hersendood niet als ultiem bewijs voor de dood willen aanvaarden, maar dan moet die "levende" patient ook niet mechanisch in beweging worden gehouden (longen, hart, spijsvertering etc...) dan kan die patient dat gerust zelf allemaal doen, want hij "leeft toch nog".
Het gevaar schuilt er echter in dat in sommige kwistenbiebelgemeenschappen, mensen dus vijftig jaar en meer aan de pomp kunnen liggen met dooie hersenen, omdat ze "toch niet dood zijn" volgens ratzingen.

Soms vind ik wel dan den Benny gelijk heeft, maar hij slaagt er toch nogal dikwijls naast tegenwoordig. Zal vast nog verergeren.
Zolang ze mij maar niet van het "eeuwige leven" voorzien.

Iemand enig idee hoe Ratzinger de "dood" gaat vaststellen als je al twintig jaar aan de pompen ligt?

[PoCo?]

Ik ben nieuw hier, maar ik snap niet goed waarom dit een topic waard is. Wat is de relevantie van de rkk in deze? Bestaat er gevaar dat wetenschappers of medici hun mening gaan herzien over het begrip hersendood? Ik dacht het niet. Toch niet onder die wetenschappers die wetenschap bedrijven zoals het hoort. En mutatis mutandi geldt hetzelfde natuurlijk voor medici.