Het huis van God

[duveltje382]

Ik zag net op de Nederlande tv en reportage van hulpverlening in zuid Afrika
Mensen kregen daar een nieuwe dienstencentuum wat erg knap was van die Nederlandse organisatie

Een paar meter verder stond een kerk,een paar golfplaten op elkaar gestapeld,nu waren ze geld aan het vragen om het huis van god te vernieuwen en knap op te bouwen
Wel ik vind dat nu juist verkeerd,god geeft om zijn armen en moet hem niet aftroeven

Het huis van god zou juist een afspiegeling van de samenleving moeten zijn,weg met al die grote onechte huizen van God

[guerin]

zei een duveltje

[duveltje382]

Oorspronkelijk geplaatst door guerin

zei een duveltje

Wat heeft dat nu met het topic te maken,gelieve Uw flauwe mopjes voor U zelve te houden en zinvol bij te dragen aan deze post .....

[ElFlamencoLoco]

Even een paar bedenkingen bij deze opmerking. Zuiver utilitaristisch gezien heeft Duveltje382 gelijk.

Maar utilitarisme is "maar" één van de vele levensbeschouwingen. Zij is zeker niet de belangrijkste, en even goed aan kritiek onderhevig als welke andere levensbeschouwing dan ook.

Eén van mijn kritieken situeert zich rond het niet te loochenen feit dat mensen zich in hun doen en laten nooit enkel en alleen laten leiden vanuit de overweging of dit doen of laten op één of andere wijze nuttig is. Eén voorbeeld is het - volgens sommige vergezochte - godsidee, maar een veel minder ver gezocht voorbeeld is de keuze van onze levenspartner.

En zelfs dan nóg kan er een "hoger" nut ingeroepen worden. Immers, het bouwen van kerken is door de eeuwen een groepsbindende aangelegenheid geweest. Zoals elk prestigeproject bevordert ook de kerkbouw het groepsgevoel. Aangezien alleen het beste goed genoeg is, voelen mensen zich geïnspireerd tot het volbrengen van verbazingwekkende prestaties, het verwerven van nieuwe technieken. En van die nieuwe kennis kan vervolgens de hele groep weer profiteren.

Je kan het een beetje vergelijken met bvb. de ruimtevaart. Welk nut heeft het mensen op de maan te laten landen, als wij niet eens in staat zijn om alle aardbewoners een min of meer fatsoenlijk leven te bieden? Hoe terecht deze opmerking ook moge wezen, het neemt niet weg dat zeer grote groepen mensen vandaag meeprofiteren van de kennis, verworven t.g.v. het nastreven van de uitzonderlijke prestatie die de maanlanding hoedanook wás.

Het bouwen van een "gewoon" huis zal mensen veel minder vaak inspireren tot opmerkelijke prestaties, precies omdat een huis maar "gewoon" is. Maar een gebouw dat zij als het huis van God zien, is geen "gewoon" huis meer. Daar kan je dus mee experimenteren. En de resultaten van die ontelbare experimenten in het verleden, deel van ons cultureel erfgoed, mogen best gezien worden, dacht ik zo.

Hadden de Romeinen niet eenzelfde inspiratiebron aangeboord om tempels op te richten voor hun goden, dan hadden zij wellicht de kennis die zij leenden van de Etrusken (de rondboog en het gewelf) en van de Grieken (architraafbouw) nooit op zulk gigantische schaal kunnen toepassen. En het Romeinse Rijk heeft het vele eeuwen lang uitgezongen!!!

Dan heb ik het alleen nog maar over architectuur gehad. Nemen we bvb. de muziek: akoestisch gezien is een gigantische kathedraalruimte een regelrechte ramp: een nagalm van ettelijke seconden (tot méér dan 10 in sommige kerkgebouwen) is hoedanook een nachtmerrie voor elke musicus. De meeste concertzalen hebben een nagalm van anderhalve �* tweeënhalve seconde, dat schijnt ideaal te zijn.

Maar de Mattäuspassion beluister je niet in een concertzaal, doch best in een kerk: Bach concipieerde die muziek met de lange nagalm in gedachte. Ook de koning van de muziekinstrumenten, het orgel, komt pas tot zijn recht in een ruimte met veel nagalm: ik heb ooit een orgel beluisterd, dat geheel gemonteerd klaarstond in de bouwhal van de orgelbouwer, alvorens het (in gedemonteerde toestand) naar het kerkgebouw van bestemming werd overgebracht. Een hal met een kurkdroge akoestiek. Wel, zo'n orgel klinkt daar dan ook... gortdroog.

Zelf speel ik ook: af en toe een iets groter instrument in een grote kerk. Boven op het doksaal, vlakbij de honderden of duizenden pijpen, klinkt zo'n instrument totaal anders - en vaak veel minder "mooi" - dan beneden, waar alle klanken harmonieus met mekaar samenvloeien.

Had men nooit die kathedralen opgetrokken, dan zou dit zeker zijn weerslag gehad hebben op tal van andere kunsten, en zou ook de muziekgeschiedenis er heel anders hebben uitgezien. In een tijd dat popmuziek hoogtij viert, is het aantal liefhebbers van "statische" kerkmuziek enigszins gedaald. Toch zijn die liefhebbers nooit weggeweest, en lijkt het erop dat men aan een revival begint. Steeds meer jonge musici kiezen opnieuw voor het leren interpreteren van oude muziek, beginnend vanaf de late middeleeuwen, over de barok en klassiek tot avant-garde. Ook het aantal goede organisten loopt sedert een paar jaar weer in lichtjes stijgende lijn...

[duveltje382]

Nee,het huis van god dient enkel maar voor gelovige zoals ik een huis te geven om te bidden naar deze God ,God is mijn huis waar ik altijd binnen kan....

[ElFlamencoLoco]

Oorspronkelijk geplaatst door duveltje382

Nee,het huis van god dient enkel maar voor gelovige zoals ik een huis te geven om te bidden naar deze God ,God is mijn huis waar ik altijd binnen kan....

Het huis van God heeft heel wat méér functies dan alleen maar er binnengaan om te bidden, mijn waarde. Onze hele cultuur en samenleving zijn ervan doordrongen, hoe geseculariseerd ze de laatste 50 jaar ook mogen zijn.

Mensen vereenzelvigen zich méér met een kerkgebouw dan je kan bevroeden hoor. Ik herinner me hoe een twintigtal jaar geleden in één of andere Brusselse voorstad een kerkgebouw uit de 19e eeuw noodgedwongen tegen de vlakte moest, nadat een lek in een waterleiding de fundering ervan had weggespoeld. Het gebouw was niet langer veilig, en reddeloos verloren.

Terwijl tv-camera's de sloop tot in onze huiskamers brachten, interviewde de reporter de omstanders, die het hele tafereel met moede ogen gadesloegen. Verscheidenen van hen verklaarden allesbehalve een pilarenbijter te zijn, en hoogstens één- of tweemaal jaarlijks de kerk aan de binnenkant gezien te hebben. Toch konden velen van hen hun tranen niet bedwingen, op het ogenblik dat de kerktoren werd weggeslagen door de sloophamer.

In dat gebouw waren hun kinderen gedoopt, vond de uitvaart van hun ouders plaats, hadden zijzelf hun Communie gedaan en waren ze gehuwd.

Zoals ik al eerder zei: zo'n kerkgebouw is hoedanook een groepsversterkend element in onze cultuur. Onderschat dit nooit!

Zelf vertrok ik op 6 mei 1996 voor het eerst in mijn leven op een maandenlange fietstocht, o.a. heen en terug naar Compostela. Toen ik na een 20-tal minuutjes fietsen bovenop één van onze Hagelandse heuvels achterom keek, naar die andere heuvel, waar de toren hoog boven de huizen uitpriemt, en van verre zichtbaar is, moest ook ik eventjes een traantje wegpinken. Die toren is méér dan zomaar een kerktoren: hij symboliseert mijn thuis, de wortels van mijn bestaan. Heel mijn leven woon ik al in dit dorp, en mijn jeugdjaren zijn er onlosmakelijk mee verbonden.

Stel dat dit gebouw ooit - om welke reden dan ook - tegen de vlakte moet, dan kan ik me héél goed voorstellen dat heel wat dorpelingen, ook de wat minder gelovigen, het daarmee erg moeilijk zouden hebben.

In mijn geboortejaar, 1965, raasde een wervelwind door het Kempische Oostmalle, waarbij het centrum werd verwoest. Ook de kerk werd gewoon omvergeblazen, slechts de toren bleef staan. Maar die toren is heden geïntegreerd in een nieuw kerkgebouw.

Stel je eens voor, je maakt een reis naar een ver land, waar het christendom niet zo'n dikke wortels heeft als hier in onze contreien. Naar een land waar kerktorens zeldzaam, zoniet onbestaande zijn. Waar dorpen en steden géén bakens hebben waarop je je kan oriënteren. Zelf herinner ik me van mijn fietsreizen, hoe makkelijk je je op zo'n toren kan oriënteren, zeker wanneer je op zoek bent naar een plekje om je tentje op te slaan, in openlucht te overnachten, of ergens een droge slaapplaats te versieren bij regenweer. Mijn fietsreizen beperkten zich dan ook (voorlopig) tot Europa, en het lijkt me een geruststellende gedachte dat daar, waar er een kerktoren staat, ook mensen leven.

Zeker in het zeer dun bevolkte Spanje was die gedachte soms héél geruststellend...

[Ramuntxo]

Tja, de geschiedenis van de katholieke kerk is hartontroerend.

[Gun]

Weg met al dat gelovig gespuis!

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Gun

Weg met al dat gelovig gespuis!

Ik sommige kerken ervaar ik nochtans een gewijde, eerbiedwaardige rust. Zoals in de Romaanse OLV-kerk, bij de Maas, in Maastricht. Ik beveel u deze kerk aan. En dat is dus geen grap.