Christelijke hiphop rukt op in de hitlijsten

Het Skill Effect · 5 november 2004, 15:19

[size=4]Christelijke hiphop rukt op in de hitlijsten [/size]
WYBE FRAANJE

Leeuwarden – Negatieve publiciteit rond ‘dissende’ rappers in Nederland bezorgen de rap- en hiphopscene de laatste tijd een slecht imago. In de Verenigde Staten worden rappers al veel langer met argusogen bekeken, vooral vanuit protestants-christelijke hoek.

Om tegenwicht te bieden aan het scabreus verbale geweld van 50 Cent of Snoop Dogg staan er aan de andere kant van de oceaan steeds meer gospel-rappers op. Zo heeft op dit moment de in Nederland (nog) onbekende Cam’ron een grote hit in de VS met Lord You know . De ‘seculiere’ rapper LL Cool J ziet een groeimarkt in de nieuwe reli-hiphop, en begint een platenlabel voor gospelrap.

Het lijkt wat profaan: opgeschoten tieners die ritmisch ,, God is my nigga, my homie ’’ (straattaal voor ‘God is mijn toffe peer, mijn maatje’) zeggen. Vaak blijkt het echter oprecht. Kanye West smeekt in Jesus Walks of God aan zijn zijde wil blijven. West: ,,Jesus Walks gaat over mijn relatie met Hem. Over hoe God in mijn leven is terwijl ik leef in een seculiere wereld.’’

Deze vermenging van popcultuur en het christelijk geloof is vergelijkbaar met de opkomst van harde christelijke metalvormen die eind jaren tachtig, begin jaren negentig plaatsvond. Bands als Living Sacrifice en Mortification brulden onder snoeiharde gitaarriffs teksten over de verdoemenis die satan en zijn trawanten in de Apocalyps te wachten staat.

In 1988 was DC Talk (Decent Christian Talk) de band die de hiphop in de gospelmuziek introduceerde. Niet veel later volgde T-Bone, een echte home boy (jongen van de straat uit een zwarte Amerikaanse achterstandswijk), die het waagde om gangsta-rap te maken. Die stijl was toen nog vrij braaf; Public Enemy, Run DMC of Ice T waren alleen te betrappen op politiek verbaal geweld (bijvoorbeeld het nummer Copkiller van Ice T, de eerste rap-plaat die een maatschappijbrede discussie aanzwengelde). De gangsta-rap ging nog niet over tienersex, begin jaren negentig. T-Bone kreeg het wel aan de stok met gangs en andere rappers. Regelmatig is hij met de dood bedreigd of in elkaar geslagen. Run DMC bekeerden zich overigens een paar jaar geleden tot het christendom, en rapten plots ,, The King’s a ruler. The Ruler rules’’ .
Trend

Christen-hiphoppers waren lange tijd persona non grata in de Amerikaanse popscene. Daar is nu verandering in gekomen. De hits van Kanye West en Cam’ron worden grijsgedraaid op de radio en in de clubs. Er lijkt sprake van een trend om religie te verweven in deze muziekstijl.

,,Een trend?” vraagt Jim Jones, die zijn volgende plaat My way to church heeft genoemd. ,,Dat is bullshit . Elke keer als ik het over God heb, dan ben ik oprecht. God is my nigga. He is my homie. Ik hoop dat ik dat nooit vergeet. Dat ik nooit het contact met Zijn realiteit verlies.’’

jOOSt · 5 november 2004, 15:42

En wedden dat die rappers op Bush gestemd hebben?

Vlaanderen Boven · 5 november 2004, 17:11

Die Amerikanen toch, waar dat ze toch allemaal mee afkomen...

Zo zijn er ook enkelen in geslaagd 'christian punk' te maken. WTF? Dat gaat toch regelrecht tegen de fundamenten van punk in?

snoodaard · 7 november 2004, 19:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Het Skill Effect

[size=4] [/size] (bijvoorbeeld het nummer Copkiller van Ice T, de eerste rap-plaat die een maatschappijbrede discussie aanzwengelde).

Het nummer cop-killer is een rock nummer gespeeld door body count de groep had als zanger wel ice-t.

ingenious · 7 november 2004, 19:26

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Vlaanderen Boven

Die Amerikanen toch, waar dat ze toch allemaal mee afkomen...

Zo zijn er ook enkelen in geslaagd 'christian punk' te maken. WTF? Dat gaat toch regelrecht tegen de fundamenten van punk in?

tja, dat kan je van heel wat punk zeggen hé. denk maar aan poppunk, pretpunk, emopunk en weet ik wat nog.

ossaert · 7 november 2004, 23:54

Ik maak me eerder zorgen over de niet te stuiten opmars van de staight-edge hardcore-polka...

VlaamseBelg · 9 november 2004, 10:44

Ik heb zelfs nog christelijke hardcore death-metal CD's liggen van in de tijd dat ik nog niet zelfstandig kon denken. Sommige van mijn vroegere "christelijk getinte" CD's leg ik soms nog op, zoals Sixpense None The Richer...

Het Skill Effect · 9 november 2004, 10:50

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door snoodaard

Het nummer cop-killer is een rock nummer gespeeld door body count de groep had als zanger wel ice-t.

Fout!

Het is wel degelijk een rapnummer met rockinvloeden geschreven en geproduced door de rapper ICE T !

Westland New Post · 9 november 2004, 15:03

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Het Skill Effect

[size=4]Christelijke hiphop rukt op in de hitlijsten [/size]
WYBE FRAANJE

Leeuwarden – Negatieve publiciteit rond ‘dissende’ rappers in Nederland bezorgen de rap- en hiphopscene de laatste tijd een slecht imago. In de Verenigde Staten worden rappers al veel langer met argusogen bekeken, vooral vanuit protestants-christelijke hoek.

Om tegenwicht te bieden aan het scabreus verbale geweld van 50 Cent of Snoop Dogg staan er aan de andere kant van de oceaan steeds meer gospel-rappers op. Zo heeft op dit moment de in Nederland (nog) onbekende Cam’ron een grote hit in de VS met Lord You know . De ‘seculiere’ rapper LL Cool J ziet een groeimarkt in de nieuwe reli-hiphop, en begint een platenlabel voor gospelrap.

Het lijkt wat profaan: opgeschoten tieners die ritmisch ,, God is my nigga, my homie ’’ (straattaal voor ‘God is mijn toffe peer, mijn maatje’) zeggen. Vaak blijkt het echter oprecht. Kanye West smeekt in Jesus Walks of God aan zijn zijde wil blijven. West: ,,Jesus Walks gaat over mijn relatie met Hem. Over hoe God in mijn leven is terwijl ik leef in een seculiere wereld.’’

Deze vermenging van popcultuur en het christelijk geloof is vergelijkbaar met de opkomst van harde christelijke metalvormen die eind jaren tachtig, begin jaren negentig plaatsvond. Bands als Living Sacrifice en Mortification brulden onder snoeiharde gitaarriffs teksten over de verdoemenis die satan en zijn trawanten in de Apocalyps te wachten staat.

In 1988 was DC Talk (Decent Christian Talk) de band die de hiphop in de gospelmuziek introduceerde. Niet veel later volgde T-Bone, een echte home boy (jongen van de straat uit een zwarte Amerikaanse achterstandswijk), die het waagde om gangsta-rap te maken. Die stijl was toen nog vrij braaf; Public Enemy, Run DMC of Ice T waren alleen te betrappen op politiek verbaal geweld (bijvoorbeeld het nummer Copkiller van Ice T, de eerste rap-plaat die een maatschappijbrede discussie aanzwengelde). De gangsta-rap ging nog niet over tienersex, begin jaren negentig. T-Bone kreeg het wel aan de stok met gangs en andere rappers. Regelmatig is hij met de dood bedreigd of in elkaar geslagen. Run DMC bekeerden zich overigens een paar jaar geleden tot het christendom, en rapten plots ,, The King’s a ruler. The Ruler rules’’ .
Trend

Christen-hiphoppers waren lange tijd persona non grata in de Amerikaanse popscene. Daar is nu verandering in gekomen. De hits van Kanye West en Cam’ron worden grijsgedraaid op de radio en in de clubs. Er lijkt sprake van een trend om religie te verweven in deze muziekstijl.

,,Een trend?” vraagt Jim Jones, die zijn volgende plaat My way to church heeft genoemd. ,,Dat is bullshit . Elke keer als ik het over God heb, dan ben ik oprecht. God is my nigga. He is my homie. Ik hoop dat ik dat nooit vergeet. Dat ik nooit het contact met Zijn realiteit verlies.’’

Wat een gelul. Rap is een product van de Afro-Amerikanen. Een echte nationalist luistert niet naar die rotzooi!!!

ingenious · 9 november 2004, 15:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Westland New Post

Wat een gelul. Rap is een product van de Afro-Amerikanen. Een echte nationalist luistert niet naar die rotzooi!!!

inderdaad, een echte nationalist luistert naar will tura en jo vally

5 november 2004, 15:19	#1
Het Skill Effect Banneling Geregistreerd: 15 mei 2003 Berichten: 7.917	Christelijke hiphop rukt op in de hitlijsten [size=4]Christelijke hiphop rukt op in de hitlijsten [/size] WYBE FRAANJE Leeuwarden – Negatieve publiciteit rond ‘dissende’ rappers in Nederland bezorgen de rap- en hiphopscene de laatste tijd een slecht imago. In de Verenigde Staten worden rappers al veel langer met argusogen bekeken, vooral vanuit protestants-christelijke hoek. Om tegenwicht te bieden aan het scabreus verbale geweld van 50 Cent of Snoop Dogg staan er aan de andere kant van de oceaan steeds meer gospel-rappers op. Zo heeft op dit moment de in Nederland (nog) onbekende Cam’ron een grote hit in de VS met Lord You know . De ‘seculiere’ rapper LL Cool J ziet een groeimarkt in de nieuwe reli-hiphop, en begint een platenlabel voor gospelrap. Het lijkt wat profaan: opgeschoten tieners die ritmisch ,, God is my nigga, my homie ’’ (straattaal voor ‘God is mijn toffe peer, mijn maatje’) zeggen. Vaak blijkt het echter oprecht. Kanye West smeekt in Jesus Walks of God aan zijn zijde wil blijven. West: ,,Jesus Walks gaat over mijn relatie met Hem. Over hoe God in mijn leven is terwijl ik leef in een seculiere wereld.’’ Deze vermenging van popcultuur en het christelijk geloof is vergelijkbaar met de opkomst van harde christelijke metalvormen die eind jaren tachtig, begin jaren negentig plaatsvond. Bands als Living Sacrifice en Mortification brulden onder snoeiharde gitaarriffs teksten over de verdoemenis die satan en zijn trawanten in de Apocalyps te wachten staat. In 1988 was DC Talk (Decent Christian Talk) de band die de hiphop in de gospelmuziek introduceerde. Niet veel later volgde T-Bone, een echte home boy (jongen van de straat uit een zwarte Amerikaanse achterstandswijk), die het waagde om gangsta-rap te maken. Die stijl was toen nog vrij braaf; Public Enemy, Run DMC of Ice T waren alleen te betrappen op politiek verbaal geweld (bijvoorbeeld het nummer Copkiller van Ice T, de eerste rap-plaat die een maatschappijbrede discussie aanzwengelde). De gangsta-rap ging nog niet over tienersex, begin jaren negentig. T-Bone kreeg het wel aan de stok met gangs en andere rappers. Regelmatig is hij met de dood bedreigd of in elkaar geslagen. Run DMC bekeerden zich overigens een paar jaar geleden tot het christendom, en rapten plots ,, The King’s a ruler. The Ruler rules’’ . Trend Christen-hiphoppers waren lange tijd persona non grata in de Amerikaanse popscene. Daar is nu verandering in gekomen. De hits van Kanye West en Cam’ron worden grijsgedraaid op de radio en in de clubs. Er lijkt sprake van een trend om religie te verweven in deze muziekstijl. ,,Een trend?” vraagt Jim Jones, die zijn volgende plaat My way to church heeft genoemd. ,,Dat is bullshit . Elke keer als ik het over God heb, dan ben ik oprecht. God is my nigga. He is my homie. Ik hoop dat ik dat nooit vergeet. Dat ik nooit het contact met Zijn realiteit verlies.’’

7 november 2004, 23:54	#6
ossaert Minister-President Geregistreerd: 19 april 2003 Locatie: Mechelen Berichten: 4.827	Ik maak me eerder zorgen over de niet te stuiten opmars van de staight-edge hardcore-polka... __________________ Ik wil zeggen dat de mens Is, dat de mens Bestaat... welnu, laat hem zijn, laat hem bestaan! En dan zou het bestaan op zichzelf het enige einddoel zijn: de mens zou bestaan, en hij zou er alleen voor zorgen om te blijven bestaan in zo-groot-mate-mogelijk van relatief geluk en relatieve vrijheid. En dan zou het verkeerd zijn, misdadig, de mens zijn relatief geluk en relatieve vrijheid te doen opofferen voor een idee: voor god, de gemeenschap of de Staat.

9 november 2004, 10:44	#7
VlaamseBelg Parlementslid Geregistreerd: 14 mei 2003 Locatie: Vilvoorde Berichten: 1.828	Ik heb zelfs nog christelijke hardcore death-metal CD's liggen van in de tijd dat ik nog niet zelfstandig kon denken. Sommige van mijn vroegere "christelijk getinte" CD's leg ik soms nog op, zoals Sixpense None The Richer... __________________ Tis nepis potentis negro te!

5 november 2004, 15:42	#2
jOOSt Minister-President Geregistreerd: 21 mei 2004 Berichten: 5.047	En wedden dat die rappers op Bush gestemd hebben?

5 november 2004, 17:11	#3
Vlaanderen Boven Perm. Vertegenwoordiger VN Geregistreerd: 8 mei 2003 Locatie: Leuven, Vlaanderen Berichten: 12.745	Die Amerikanen toch, waar dat ze toch allemaal mee afkomen... Zo zijn er ook enkelen in geslaagd 'christian punk' te maken. WTF? Dat gaat toch regelrecht tegen de fundamenten van punk in?