Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 26 juni 2005
Locatie: Vlaanderen
Berichten: 13.313
|
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven)
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.
- Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invaliden behouden.[edit]
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven)
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.
- Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invaliden behouden.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven)
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.
- Uiteraard blijft de sociale bescherming voor zieken en invalieden behouden.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:23
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot (wat leidt tot minder tewerkstelling, gedwongen werkloosheid en zeer hoge werkdruk in bedrijven)
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:22
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te klein
- de lasten op arbeid zijn veel te groot
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:20
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot
- de lasten op arbeid zijn veel te groot
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het erg nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:18
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot
- de lasten op arbeid zijn veel te groot
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen (wat dan weer een te hoge werkdruk met zich meebrengt)
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[size=1] Edit:[/size] [size=1]After edit by max4westland on 09-10-2005 at 17:17
Reason:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot
- de lasten op arbeid zijn veel te groot
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...). Ook een verhoging van de geldhoeveelheid gekoppeld aan een restrictief prijsbeleid vormt een optie (verhoging geldhoeveelheid kan inflatie veroorzaken tenzij de overheid de maximumprijzen bepaald)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[size=1]Before any edits, post was:
--------------------------------
Hier wordt dus nogmaals de noodzaak van een nationaal solidaristisch systeem heel duidelijk. Zowel het asociale globalistische en kapitalistische systeem en het socialisme/marxisme hebben afgedaan.
Kapitalisme:
- door de vrije markt en globalisering moet de productiviteit en werkdruk alleen maar naar omhoog, wat leidt tot sociale onrust (immers de Vlaamse bedrijven moeten concurreren met het vaak goedkopere buitenland)
- de kleine Vlaamse middenstand en KMO's krijgen het steeds moeilijker om te concurreren tegen de grote buitenlandse multinationals
- grote kloof tussen arm en rijk, geen solidariteit meer tussen de bevolking
Socialisme/marxisme:
- de vakbonden hebben een zeer grote macht waardoor ze het ondernemerschap in Vlaanderen extra moeilijk maken
- stakingen kunnen zware schade aan de economie toebrengen en dit zowel voor de werknemer als de bedrijven, waardoor de tewerkstelling in het gedrang komt
- het verschil tussen een uitkering en het loon van iemand die de inspanning doet om te werken is te groot
- de lasten op arbeid zijn veel te groot
Nationaal Solidarisme is de oplossing:
- steun aan de kleine Vlaanse ondernemer en landbouwer door protectionistische maatregelen tegen de alsmaar toenemende globalisering
- belastingen op arbeid moeten omlaag omdat die vaak de Vlaamse KMO's treffen en de tewerkstelling verhinderen
- arbeiders moeten inspraak krijgen in het beleid van de onderneming, samenspraak tussen werkgever en werknemer en de werknemer moet als gelijkwaardig behandeld worden
- de vennootschapsbelastingen moeten fors omlaag (zeker voor de kleine venootschappen) en vereenvoudigd worden, wat industrie van het buitenland aantrekt, maar bedrijven die verhuizen naar het buitenland puur omwille van meer winst te willen maken, daar kan de overheid ingrijpen en het bedrijf nationaliseren. Dus de industrie krijgt een gunstig tarief, maar moet wel eventuele overheidsinterventie dulden
- groter verschil tussen uitkering en lonen (wie werkt moet beloond worden, dit moet niet door de bruto lonen te laten stijgen, maar door de belastingen te verlagen) Iedereen moet wel recht krijgen op een uitkering, zelfs als hij niet wil werken. Daarom een onderscheid tussen werkzoekenden en werkweigeraars. Werkweigeraars krijgen dan een minimumbedrag waar ze van kunnen leven, zij het nipt
- De kosten van de loonlastenverlagingen en de verlaging van venootschapsbelasting worden gedekt door belastingen op kapitaal, allerlei belastingen in het kader van protectionistische maatregelen (bijvoorbeeld invoerheffingen, extra belastingen voor grote buitenlandse multinationals als Coca Cola, Macdonalds, enz...)
- Bestuurders en managers, die zich zwaar verrijken op kosten van hun onderneming en hun werknemers, moeten door de overheid hard aangepakt worden. Ook dit kan een bron van inkomsten vormen.
- Door de protectionistische maatregelen tegen de globalisering zullen de Vlaamse bedrijven het iets makkelijker hebben, wat dan weer de tewerkstelling en de zeer hoge werkdruk en productiviteit van tegenwoordig ten goede komt.
- Mensen vanaf 55 jaar hebben allemaal het recht deeltijds te werken, indien ze dat willen. Natuurlijk verdienen ze dan minder, maar dat deeltijds werk zal geen invloed hebben op hun toekomstig pensioen. Formules genoeg als 4/5, 3/5 of halftijds werk.[/size] |
[/edit]
Laatst gewijzigd door Max van Dietschland : 9 oktober 2005 om 16:23.
|