Eindeloos bewustzijn

[Sjaax]

De Nederlandse cardioloog Pim van Lommel schreef een boek over ervaringen tijdens een fase van klinisch dood. Een aantal mensen beleefde soortgelijke mystieke ervaringen, terwijl ze geen hersenactiviteit meer vertoonden na een hartstilstand. Velen beschreven dat ze door een tunnel gingen, waar aan het eind een fantastisch licht was. Is dat een aanwijzing dat ze bij de hemelpoort aankwamen?

De meesten rapporteerden dat ze teleurgesteld waren dat ze niet dood waren.

http://boeken.vpro.nl/afleveringen/36883086/

[StevenNr1]

http://www.skepp.be/artikels/bijna-doodervaringen

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

http://www.skepp.be/artikels/bijna-doodervaringen

Merci beaucoup voor het overzicht aan artikels.

In een artikel van Werner Eeman 'Een onderzoek naar getuigenissen van bijnadoodervaringen' las ik de volgende passage:

Grey ontdekte echter nog iets heel anders, namelijk dat in een aanzienlijk aantal gevallen gewag werd gemaakt van negatieve ervaringen, die een nachtmerrie-achtig karakter vertoonden. Algemeen werd aangenomen dat de BDE een positieve ervaring is, omdat in alle publikaties dit aspect werd geaccentueerd. De Amerikaanse professor in de medicijnen Maurice Rawlings vormde echter de uitzondering op de regel. Toen hij van een postbode een elektrocardiogram nam en hem aan een stresstest onderwierp, kreeg de man een hartstilstand. Toen hij na de geslaagde reanimatie weer tot bewustzijn kwam, vertelde hij Rawlings dat hij in de hel was geweest.

Dit betekent dat niet iedereen naar de hemel gaat, sommigen zien de hel. Als de BDE een neurologisch verschijnsel was, zou idd iedereen hetzelfde moeten meemaken.

[Percalion]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Als de BDE een neurologisch verschijnsel was, zou idd iedereen hetzelfde moeten meemaken.

Niet per se, toch? Als de BDE werkelijk veroorzaakt wordt door panische laatste 'stuiptrekkingen' van stofwisseling in de hersenen lijkt het me absoluut niet onlogisch dat er redelijk veel verschillende ervaringen mogelijk zijn.

[Dycore]

Oorspronkelijk geplaatst door Percalion

Niet per se, toch? Als de BDE werkelijk veroorzaakt wordt door panische laatste 'stuiptrekkingen' van stofwisseling in de hersenen lijkt het me absoluut niet onlogisch dat er redelijk veel verschillende ervaringen mogelijk zijn.

Uiteraard. Je ziet wat je gelooft.

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Als de BDE een neurologisch verschijnsel was, zou idd iedereen hetzelfde moeten meemaken.

Ah? Dus dromen zijn ook geen neurologisch verschijnsel dan?

[StevenNr1]

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

Ah? Dus dromen zijn ook geen neurologisch verschijnsel dan?

Sterke reply.
Nog een voorbeeld is hoe iemand het onder invloed van een bepaald drug zijn, ervaart.

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Dycore

Uiteraard. Je ziet wat je gelooft.

Ik geloof Pim!

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1

Sterke reply.
Nog een voorbeeld is hoe iemand het onder invloed van een bepaald drug zijn, ervaart.

Volgens mij ervaren mensen dromen en drugs zowat op dezelfde manier. Je zou bijna verschieten van de gelijkaardige 'hallucinaties' die ze hebben.

[system]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

De Nederlandse cardioloog Pim van Lommel schreef een boek over ervaringen tijdens een fase van klinisch dood. Een aantal mensen beleefde soortgelijke mystieke ervaringen, terwijl ze geen hersenactiviteit meer vertoonden na een hartstilstand. Velen beschreven dat ze door een tunnel gingen, waar aan het eind een fantastisch licht was. Is dat een aanwijzing dat ze bij de hemelpoort aankwamen?

De meesten rapporteerden dat ze teleurgesteld waren dat ze niet dood waren.

http://boeken.vpro.nl/afleveringen/36883086/

Een autoriteit op dit vlak is de gekende psychiater Raymond A. MOODY. In zijn boek 'Life after life' (het boek werd in 1975 voor het eerst uitgegeven en werd een wereldbestseller waarvan alleen al de Duitse vertaling 'Leben nach dem Tod', binnen vier jaar een oplage van een kwart miljoen haalde) vertelt MOODY over mensen die klinisch dood waren, maar toen doorleefden en verslag konden doen van hun ervaringen. De meningen zijn verdeeld over wat nu een bijna-dood-ervaring is.

Ik citeer Prof. DE VRIES.
(Prof. Dr. Marco DE VRIES bestudeerde de bijna-dood-ervaring)

"De bijna-dood-ervaring wordt door een aantal mensen geïnterpreteerd als een leven na de dood. Maar dat is een denkfout. De patiënt is immers nog niet dood. Het is wél degelijk een situatie vóór de dood. Dus de bijna-dood-ervaring is geen ervaring met de dood of een toestand na de dood. Aan de andere kant wordt het fenomeen sceptisch bekeken door de traditionele wetenschap. Die heeft er moeite mee. Het wordt daarom soms afgedaan als een pathologische toestand. Maar dat is het geenszins. Het komt trouwens voor bij mensen die heel normaal zijn.Overigens is het niet eens zo een marginaal fenomeen. Uit Amerikaanse onderzoeken is gebleken dat 1 op 10 mensen die bijna-dood-ervaring zelf hebben meegemaakt of een gewezen bijna-dode in zijn kennissenkring heeft. In mijn colleges over bijna-dood-ervaring zit telkens minstens één student die het zelf heeft beleeft of er weet van heeft. Belangrijk bij dit alles is dat de bijna-dood-ervaring omzeggens altijd een positieve ervaring is. Mensen worden nadien veel rustiger, zij zijn niet langer bang van de dood, hebben een betere kijk op het leven. Mensen met een streng kerkelijke ingesteldheid die een bijna-dood-ervaring achter de rug hebben, zien naderhand veel zaken ruimer in, hebben niet langer de streng kerkelijke opvatting. Zij zijn veel toleranter en stellen zich veel opener op. Ze veranderen soms van beroep en hechten voortaan meer belang aan kleine dingen van het menselijk bestaan."

Kortom, personen met zulke ervaringen ondergaan wel eens een fundamentele verandering van hun persoonlijkheid. Tenminste, zo blijkt uit de feiten.

[Sjaax]

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

Ah? Dus dromen zijn ook geen neurologisch verschijnsel dan?

Dromen zijn er in oneindig veel variaties. Hetzelfde geldt voor ervaringen met verschillende soorten drugs.

Maar bij de BDE's schijnt er een dichotomie op te treden. Ofwel er zijn ervaringen die 'hemels' kunnen worden geïnterpreteerd, ofwel 'hels'.

Die dichotomie lijkt in tegenspraak met de variëteit in dromen en bij drugsgebruik.

[StevenNr1]

Dat dichotoom karakter lijkt mij een constructie. "een nachtmerrie-achtig karakter" is bijv. niet eenduidig. En ook dat licht zou wel eens kunnen verschillen van persoon tot persoon. Verder zie ik niet waar u naartoe wilt...

[willem1940NLD]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door StevenNr1
http://www.skepp.be/artikels/bijna-doodervaringen

Merci beaucoup voor het overzicht aan artikels.

In een artikel van Werner Eeman 'Een onderzoek naar getuigenissen van bijnadoodervaringen' las ik de volgende passage:
Citaat:
Grey ontdekte echter nog iets heel anders, namelijk dat in een aanzienlijk aantal gevallen gewag werd gemaakt van negatieve ervaringen, die een nachtmerrie-achtig karakter vertoonden. Algemeen werd aangenomen dat de BDE een positieve ervaring is, omdat in alle publikaties dit aspect werd geaccentueerd. De Amerikaanse professor in de medicijnen Maurice Rawlings vormde echter de uitzondering op de regel. Toen hij van een postbode een elektrocardiogram nam en hem aan een stresstest onderwierp, kreeg de man een hartstilstand. Toen hij na de geslaagde reanimatie weer tot bewustzijn kwam, vertelde hij Rawlings dat hij in de hel was geweest.
Dit betekent dat niet iedereen naar de hemel gaat, sommigen zien de hel. Als de BDE een neurologisch verschijnsel was, zou idd iedereen hetzelfde moeten meemaken.

Moet ik nou blij zijn dat ik geen postbode ben geworden?

[Visjnu]

Dit is wel interessant. Uit het artikel van dr. van Lommel in The Lancet:

"During a night shift an ambulance brings in a 44-year-old cyanotic, comatose man into the coronary care unit. He had been found about an hour before in a meadow by passers-by. After admission, he receives artificial respiration without intubation, while heart massage and defibrillation are also applied. When we want to intubate the patient, he turns out to have dentures in his mouth. I remove these upper dentures and put them onto the 'crash car'. Meanwhile, we continue extensive CPR. After about an hour and a half the patient has sufficient heart rhythm and blood pressure, but he is still ventilated and intubated, and he is still comatose. He is transferred to the intensive care unit to continue the necessary artificial respiration. Only after more than a week do I meet again with the patient, who is by now back on the cardiac ward. I distribute his medication. The moment he sees me he says: 'Oh, that nurse knows where my dentures are'. I am very surprised. Then he elucidates: 'Yes, you were there when I was brought into hospital and you took my dentures out of my mouth and put them onto that car, it had all these bottles on it and there was this sliding drawer underneath and there you put my teeth.' I was especially amazed because I remembered this happening while the man was in deep coma and in the process of CPR. When I asked further, it appeared the man had seen himself lying in bed, that he had perceived from above how nurses and doctors had been busy with CPR. He was also able to describe correctly and in detail the small room in which he had been resuscitated as well as the appearance of those present like myself. At the time that he observed the situation he had been very much afraid that we would stop CPR and that he would die. And it is true that we had been very negative about the patient's prognosis due to his very poor medical condition when admitted. The patient tells me that he desperately and unsuccessfully tried to make it clear to us that he was still alive and that we should continue CPR. He is deeply impressed by his experience and says he is no longer afraid of death. 4 weeks later he left hospital as a healthy man."

[Ovidius]

Ik heb ooit eens een boekske gelezen van een ervaringsdeskundige waarin allerlei getuignissen stonden. Het was een Amerikaanse, na haar BDE('s) had ze er dan maar haar levenswerk van gemaakt en een hulpgroep gesticht.

Rode draad: Er zijn ruwweg twee type ervaringen, zij die naar de Hemel gaan en zij die naar de Hel gaan tijdens hun tripke. De meesten zien familie en bekenden in de Hemel, in de Hel daarentegen ziet men veleer vreemden of is men alleen.

Er zijn veel van die mannen/vrouwen die vinden dat ze op één of andere manier een tweede kans gekregen hebben en er vanaf dan blijkbaar ook in slagen hun leven kompleet om te gooien. (allemaal volgens dat boekske hé)

Persoonlijk zal ik naar de hemel gaan.

Ovidius

[the_dude]

we zijn nog niet eens begonnen met het ontginnen van onze werkelijke kracht.

[Travis66]

Oorspronkelijk geplaatst door Sjaax

Dromen zijn er in oneindig veel variaties. Hetzelfde geldt voor ervaringen met verschillende soorten drugs.

Maar bij de BDE's schijnt er een dichotomie op te treden. Ofwel er zijn ervaringen die 'hemels' kunnen worden geïnterpreteerd, ofwel 'hels'.

Die dichotomie lijkt in tegenspraak met de variëteit in dromen en bij drugsgebruik.

Zou het niet kunnen dat: als je droomt beschik je over je volledige verstand. Bij een BDE niet, je bent tenslotte bijna dood.

Een beetje zoals elke film anders is, maar welke film je ook uitzet op TV, je krijgt altijd diezelfde flits van licht dat verdwijnt. (waarschijnlijk gaat mijn tv ook naar de hemel dus)

Verbazingwekkend dat mensen zo veel schrik van de dood hebben dat ze hun verstand uitschakelen als ze erover nadenken.

[Sjaax]

Ietwat terzijde:

Oorspronkelijk geplaatst door willem1940NLD

Moet ik nou blij zijn dat ik geen postbode ben geworden?

Misschien betrof het de broer van Charles Bukowski.

Oorspronkelijk geplaatst door Travis66

(waarschijnlijk gaat mijn tv ook naar de hemel dus)

Het zou leuk zijn om ook in de hemel tv te kijken. Kan ik altijd voetbal blijven volgen, mocht ik in de hemel komen.

[skaldis]

Als ik fel tl licht uitdoe zie ik ook eventjes een wit licht in een donkere kamer. Dat is waarschijnlijk een galactische poort naar het hiernamaals.