Narcisten en psychopaten

[IJsboer]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Neen, nog erger zijn degenen die "narcist" schreeuwen naar anderen om de aandacht af te leiden van hun eigen narcisme.

Dat is een aspect dat juist is, maar het biedt geen garantie. Het klopt wel in die zin dat mensen die het slachtoffer zijn van een narcist vaak stil zijn en gemanipuleerd worden en het dus niet snel zullen zeggen, laat staan schreeuwen. Het hangt er vanaf wie het zegt. Als je jezelf als slachtoffer van een narcist beschouwt en je schreeuwt het zo uit, dan denk ik dat het aandacht afleiden is naar eigen issues (niet per se narcisme, kan ook borderline of gewoon hele grote onzekerheid zijn).

Echter: Zeg je dit over een derde dan denk ik niet dat het een afleiding is van je eigen narcisme. Bijvoorbeeld: Je kent iemand die lijdt onder narcisme en je wil die persoon verdedigen en je noemt diens partner een narcist. Dan denk ik dat de kans klein is dat je dit zegt om je eigen narcisme te verstoppen hebt wanneer je dit uit pure empathie zegt, aangezien narcisten geen empathie hebben. Ze kunnen heel goed tonen dat ze empathie hebben en heel goed doen alsof ze empathie hebben, maar enkel als ze er zelf iets bij te winnen hebben. Ze "voelen" niks.

[CUFI]

Oorspronkelijk geplaatst door IJsboer

Dat is een aspect dat juist is, maar het biedt geen garantie. Het klopt wel in die zin dat mensen die het slachtoffer zijn van een narcist vaak stil zijn en gemanipuleerd worden en het dus niet snel zullen zeggen, laat staan schreeuwen. Het hangt er vanaf wie het zegt. Als je jezelf als slachtoffer van een narcist beschouwt en je schreeuwt het zo uit, dan denk ik dat het aandacht afleiden is naar eigen issues (niet per se narcisme, kan ook borderline of gewoon hele grote onzekerheid zijn).

Echter: Zeg je dit over een derde dan denk ik niet dat het een afleiding is van je eigen narcisme. Bijvoorbeeld: Je kent iemand die lijdt onder narcisme en je wil die persoon verdedigen en je noemt diens partner een narcist. Dan denk ik dat de kans klein is dat je dit zegt om je eigen narcisme te verstoppen hebt wanneer je dit uit pure empathie zegt, aangezien narcisten geen empathie hebben. Ze kunnen heel goed tonen dat ze empathie hebben en heel goed doen alsof ze empathie hebben, maar enkel als ze er zelf iets bij te winnen hebben. Ze "voelen" niks.

Echt.
Er is een manier om alles te exposen en meteen zekerheid te verwerven.

1. Zeg neen op iets waarin je altijd gemanipuleerd wordt. Dit maakt een lang verhaal kort dus let ermee op. Gebruik het voorzichtig.

2. Doe eens iets buiten uw comfortzone en prijs uw geluk en dat van anderen. Dit kan/mag wat onzekerheid opwekken, jaloezie is echter een rode vlag.

3. Wees bloedeerlijk en let op ogen. Crazy eyes is een absolute rode vlag. Vooral als ze even moet nadenken om strategie uit te spuwen.

Vrouwen zijn manipulatief dat geen naam heeft.

[CUFI]

De intermitterende liefde-haatfase bij verdoken narcisten is vaak een complex en verwarrend patroon. Dit gedrag kan zowel bewust als onbewust zijn, afhankelijk van de persoon en de situatie.

### Bewust gedrag
In veel gevallen zijn narcisten zich bewust van de dynamiek die ze creëren. Ze kunnen de liefde en aandacht afwisselen met kritiek en verwaarlozing om hun partner emotioneel afhankelijk te maken. Dit creëert een cyclus van hoop en teleurstelling, waardoor de partner blijft proberen de goedkeuring van de narcist te verdienen. Dit kan een strategische manier zijn om controle en macht te behouden in de relatie.

### Onbewust gedrag
Aan de andere kant kunnen sommige narcisten zich niet volledig bewust zijn van de impact van hun gedrag. Ze kunnen onbewust in deze cyclus vervallen zonder te begrijpen hoe schadelijk het is voor hun partner. Hun eigen emotionele instabiliteit en behoefte aan bevestiging kunnen hen ertoe brengen om liefde en afwijzing af te wisselen, zonder dat ze zich realiseren wat ze aanrichten.

### Conclusie
De intermitterende liefde-haatfase is vaak een combinatie van beide bewustzijnsniveaus. Het kan zowel een bewuste tactiek zijn om controle te behouden als een onbewust patroon dat voortkomt uit hun eigen emotionele problemen. Dit maakt het voor de partner des te moeilijker om de relatie te begrijpen en te navigeren.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door CUFI

De intermitterende liefde-haatfase bij verdoken narcisten is vaak een complex en verwarrend patroon. Dit gedrag kan zowel bewust als onbewust zijn, afhankelijk van de persoon en de situatie.

### Bewust gedrag
In veel gevallen zijn narcisten zich bewust van de dynamiek die ze creëren. Ze kunnen de liefde en aandacht afwisselen met kritiek en verwaarlozing om hun partner emotioneel afhankelijk te maken. Dit creëert een cyclus van hoop en teleurstelling, waardoor de partner blijft proberen de goedkeuring van de narcist te verdienen. Dit kan een strategische manier zijn om controle en macht te behouden in de relatie.

### Onbewust gedrag
Aan de andere kant kunnen sommige narcisten zich niet volledig bewust zijn van de impact van hun gedrag. Ze kunnen onbewust in deze cyclus vervallen zonder te begrijpen hoe schadelijk het is voor hun partner. Hun eigen emotionele instabiliteit en behoefte aan bevestiging kunnen hen ertoe brengen om liefde en afwijzing af te wisselen, zonder dat ze zich realiseren wat ze aanrichten.

### Conclusie
De intermitterende liefde-haatfase is vaak een combinatie van beide bewustzijnsniveaus. Het kan zowel een bewuste tactiek zijn om controle te behouden als een onbewust patroon dat voortkomt uit hun eigen emotionele problemen. Dit maakt het voor de partner des te moeilijker om de relatie te begrijpen en te navigeren.

Nah, het onbewuste is geen bewustzijnsniveau. Het is maar eerst wanneer een psychologische functie voldoende libido verzamelt/bijeen krijgt/beladen wordt dat het aan de onbewuste treshold kan ontsnappen en al doende het bewustzijn ontstaat.

[CUFI]

Oorspronkelijk geplaatst door Xenophon

Nah, het onbewuste is geen bewustzijnsniveau. Het is maar eerst wanneer een psychologische functie voldoende libido verzamelt/bijeen krijgt/beladen wordt dat het aan de onbewuste treshold kan ontsnappen en al doende het bewustzijn ontstaat.

Ok, maar nu draai je een ander straatje in dan wat er in vraag staat.

De vraag is of mensen die manipulatie met voorbedachte rade doen, dus moedwillig, of ze zich daar niet bewust van zijn.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door CUFI

Ok, maar nu draai je een ander straatje in dan wat er in vraag staat.

De vraag is of mensen die manipulatie met voorbedachte rade doen, dus moedwillig, of ze zich daar niet bewust van zijn.

Als ze zich niet bewust zijn dat ze het doen is het sowieso nog voorbedachte rade, ook al weet het bewustzijn daar niets van.

Je zou dan kunnen opbrengen, die jongen daar is zich niet bewust dat zijn onbewuste een stoorzender is, maar dat onbewuste maakt evenveel deel uit van een persoon als het bewustzijn.
Er is dus niet zoiets als de bewuste persoon en de onbewuste persoon, die twee zijn deel van één persoon.

[CUFI]

Maar een blinde vlek en iets strategisch met doel doen, zijn 2 andere zaken.
Als iemand het zonder blinde vlek doet, dus echt emotioneel mishandelen, dan vraag ik mij oprecht af wat die mensen zo maakt.
En het antwoord is simpel: de vrouwelijkheid.

[Xenophon]

Oorspronkelijk geplaatst door CUFI

Maar een blinde vlek en iets strategisch met doel doen, zijn 2 andere zaken.
Als iemand het zonder blinde vlek doet, dus echt emotioneel mishandelen, dan vraag ik mij oprecht af wat die mensen zo maakt.
En het antwoord is simpel: de vrouwelijkheid.

Je vergeet de psychologische functies die niet genoeg libido hebben om aan het onbewuste te ontsnappen.
Die hebben ook doelen, en ook al zijn ze onbewust, ze maken deel uit van de menselijke psychologie als drijvende kracht. Veel mensen nemen aan dat dat de psychologische functies die in het onbewuste resideren dit doen omdat ze te zwak zijn, wat meestal niet zo is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door CUFI

Waar je dus kindermoord steunde.

Leg eens uit wat er fundamenteel verkeerd zou zijn aan kindermoord. En aan moord in het algemeen trouwens.

Dat er speltheoretische redenen zijn om moord te verbieden begrijp ik. Maar dat is gewoon enkel voor eigen voordeel.
Essentieel een overeenkomst "omdat ik zelf niet vermoord wil worden, sluit ik een overeenkomst hierover af, en de prijs die ik moet betalen is om anderen ook niet te vermoorden". Maar dat is gewoon een overeenkomst OMDAT ik daar voordeel uit haal, en dus een prijs moet betalen.

Waarom er een a priori probleem met moord zou zijn moet je eens proberen uit te leggen. Moord is universeel in gans het levende, sinds miljarden jaren. Het doden van ander leven is een fundamenteel onderdeel van het leven zelf. Waarom zou daar plots een probleem mee zijn op principieel vlak ?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door CUFI

Hoe slecht mensen zijn van aard en hoe ze daarin anderen slecht maken om er zelf als goeie uit te komen.

Het zijn natuurlijk enkel dwaze openbaringen die universeel gaan duiden wat nu 'slecht' en wat nu "goed" is he. Als je je tot het fundamentele beperkt, "goed is wat mij goed doet en slecht is wat belet dat het mij goed doet" dan heb je die hefboom niet om een moraliserend vingertje op te steken. Iets is goed of slecht naargelang het je voordeel brengt of niet he.

Zo kan je onmogelijk zeggen dat "een doelpunt scoren" in een voetbal match "goed" dan wel "slecht" is he. Een doelpunt in het doel van de tegenploeg is goed, een doelpunt in eigen doel is slecht he. Nochtans zijn het alletwee "doelpunten".

[patrickve]

Om tot de originele titel terug te komen,

narcisten zijn mensen die een verkeerd idee hebben van hoe anderen hen zien, en zijn vol bewondering van zichzelf en denken dat anderen ook verondersteld zijn hen te bewonderen. Geconfronteerd met de onverschilligheid van de werkelijkheid worden die boos. Ze gaan ook enorm ijveren om haantje de voorste te spelen, en ze hebben totaal geen inlevingsvermogen, en begrijpen daarom niet hoe anderen reageren. Haantje de voorste, ijdeltuit, en gevaarlijke zelfingenomen zot. Willen altijd in de belangstelling staan, domineren voor het gevoel van dominantie.

Psychopaten, daarentegen, zijn mensen die onbedwingbare impulsen hebben, ook al weten ze zelf dat dat niet in hun voordeel is. Zij zijn geen meester van hun gedrag. Zij hebben plots een drang om eens gaan te moorden, en kunnen daar niet aan weerstaan, en nadien zitten ze met de gebakken peren, want die moord bracht niks op en een ganse hoop ambras.

[E. Gidius]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het zijn natuurlijk enkel dwaze openbaringen die universeel gaan duiden wat nu 'slecht' en wat nu "goed" is he. Als je je tot het fundamentele beperkt, "goed is wat mij goed doet en slecht is wat belet dat het mij goed doet" dan heb je die hefboom niet om een moraliserend vingertje op te steken. Iets is goed of slecht naargelang het je voordeel brengt of niet he.

Zo kan je onmogelijk zeggen dat "een doelpunt scoren" in een voetbal match "goed" dan wel "slecht" is he. Een doelpunt in het doel van de tegenploeg is goed, een doelpunt in eigen doel is slecht he. Nochtans zijn het alletwee "doelpunten".

Maar we zitten met steeds meer hysterische wereldverbeteraars die denken dat ze niet alleen De Waarheid in pacht hebben maar ook De Deugd en dat ze beter zijn dan alle mensen die hun waan niet delen.

Gewoon een verschijnsel van de verwendheidsmaatschappij. Binnen 20 jaar, als onze welvaart op een dieptepunt zit, is dat verwaande nihilisme achter de rug. Dan zijn mensen weer bezig met wat echt telt.

[Libro]

Weer een draad over Conner?

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door E. Gidius

Maar we zitten met steeds meer hysterische wereldverbeteraars die denken dat ze niet alleen De Waarheid in pacht hebben maar ook De Deugd en dat ze beter zijn dan alle mensen die hun waan niet delen.

Gewoon een verschijnsel van de verwendheidsmaatschappij. Binnen 20 jaar, als onze welvaart op een dieptepunt zit, is dat verwaande nihilisme achter de rug. Dan zijn mensen weer bezig met wat echt telt.

Ik zou daar stukken minder optimistisch over zijn. Als het slecht gaat is het meestal een glorietijd voor totalitairen, die juist wel een of ander lulverhaal met een heel moraliserend vingertje gebruiken om elke tegenstand te smoren he. En een wanhopig volk dat achter elke rattenvanger van Hamelen aanloopt die hen verbetering belooft als men maar zijn moraliteitszever aanhangt.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Om tot de originele titel terug te komen,

narcisten zijn mensen die een verkeerd idee hebben van hoe anderen hen zien, en zijn vol bewondering van zichzelf en denken dat anderen ook verondersteld zijn hen te bewonderen. Geconfronteerd met de onverschilligheid van de werkelijkheid worden die boos. Ze gaan ook enorm ijveren om haantje de voorste te spelen, en ze hebben totaal geen inlevingsvermogen, en begrijpen daarom niet hoe anderen reageren. Haantje de voorste, ijdeltuit, en gevaarlijke zelfingenomen zot. Willen altijd in de belangstelling staan, domineren voor het gevoel van dominantie.

Psychopaten, daarentegen, zijn mensen die onbedwingbare impulsen hebben, ook al weten ze zelf dat dat niet in hun voordeel is. Zij zijn geen meester van hun gedrag. Zij hebben plots een drang om eens gaan te moorden, en kunnen daar niet aan weerstaan, en nadien zitten ze met de gebakken peren, want die moord bracht niks op en een ganse hoop ambras.

Dat geldt maar voor een deel van de psychopaten. Je hebt een groep die net heel planmatig te werk gaat en jarenlang onder de radar kan blijven. Ik zou een belangrijke kern van de zogeheten psychopathie - met die bedenking dat dergelijke classificaties inherent nog prewetenschappelijk zijn omdat ze enkel herhaalde manifestatievormen bij benadering beschrijven in plaats van onderliggende wetmatigheden bloot te leggen (en de lezer weet wellicht dat ik die wetmatigheden bij Girard terugvind) - omschrijven als de volledige afwezigheid van gelaagdheid in de doelstellingen ('goed' is wat mij naar ik meen op elk moment een kick bezorgt), in combinatie met een strijdlogica (die haast vanzelf domineert als het mimetisme nauwelijks vanuit een hoger niveau gekanaliseerd wordt) wat die kicks makkelijk in de richting stuurt van domineren en overschrijden van grenzen die slechts zgn. 'simpelaars' zouden afschrikken (wat niet wegneemt dat de slimmeriken onder de psychopaten zich langdurig kunnen indekken) en eventueel wraak nemen voor eerdere 'verliezen' (en dat eventueel zelfs geserialiseerd bij de keuze van een bepaald type slachtoffer bij menig seriemoordenaar of verruimd tot 'de maatschappij' in het algemeen). Uiteraard gaat het in de praktijk om een continuüm; daarnaast is onze maatschappij als geheel gaandeweg gepsychopathologiseerd: de mate waarin de medemens in het dagelijkse leven door anderen geobjectiveerd wordt (indien die niet toevallig een focus van fascinatie is) is sterk toegenomen.

Wat de zogeheten 'narcist' betreft: je beschrijft de 'mislukte' narcist, die overigens aanvankelijk ook niet zeker is van zijn waarde maar die zich frenetiek allerlei 'tekens' ervan eigen wil maken in de hoop dat het 'aanslaat'. Echter: er zijn ook 'gelukte' narcisten (en mensen bij wie het soms 'lukt' en soms 'mislukt' natuurlijk) en die kunnen net zelf onverschillig worden voor hun bewonderaars. Hun succes wordt voor henzelf evident door de spiegeling van de bewondering vanwege anderen en raakt losgekoppeld van dit of dat 'teken': hun 'zijn' zelf lijkt exclusief te zijn (wat kan leiden tot een zelfverzekerde uitstraling die samen met de bewondering van anderen de fascinatie nog versterkt). Een voorbeeld daarvan zie je soms bij Trump (die je zowel 'psychopaat' als 'narcist' kan noemen: zoals gezegd, ik doe nu even mee aan die termen maar eigenlijk is dat niet essentieel; classificaties zijn enkel nuttig als daar om vaak maar half begrepen chemische redenen medicatie aan gekoppeld kan worden, wat hier niet echt van toepassing is). Trump zegt soms dingen als (bij een rally): 'ik hoop dat jullie niet ziek worden want dan kunnen jullie niet gaan stemmen. Jullie kunnen me niets schelen maar ik wil wel jullie stem'. Hij is zo zeker van de bewondering van zijn aanhangers dat hij sadistische trekjes kan vertonen en soms zijn bewonderaars kleineren. Interessant is dat hij ooit zei dat een lievelingsnummer van hem "Is that all there is" van Peggy Lee is: dat lied drukt de houding en de verveling van de 'gelukte' narciste uit.

https://www.youtube.com/watch?v=EMKDdb7ADUA

Natuurlijk zit ook daar de tragiek in van de onbereikbaarheid van hogere doelen, maar de doorgedreven psychopaat of narcist kan die onbereikbaarheid zelf enkel nog als een soort nihilistisch achtergrondgevoel ervaren. Hij zit in wat metaforisch de 'hel' genoemd wordt: een psychische 'plaats' waar geen attractiebeweging meer naar niet-cynische hogere doelen bestaat. (Of om nog preciezer te zijn: dicht bij de 'Satan' zelf, aangezien je ook mensen hebt die vanwege verslavingen tijdelijk of permanent in 'de hel' zitten: de 'zonden van de begeerte' zijn echter nog altijd minder verlagend dan de 'zonden van de hoogmoed' die juist neerkomt op de afgeslotenheid voor al het hogere).

PS: Ik spreek hier over de moderne en vandaar doorgedreven gepsychologiseerde context. 'Satan' aan de oorsprong en in primitievere fasen van de cultuur is ook, naast verlangen en strijd, de 'verlossing' via een collectieve uitdrijving, al dan niet in geritualiseerde vorm. Maar er zijn wel markante overeenkomsten, mutatis mutandis uiteraard, te ontwaren: zo kan het collectieve slachtoffer ook 'het mooiste meisje van de groep' zijn dat zowel bewondering als ergernis oproept en zo in de focus van alle aandacht kan komen en dat van het ene 'proto-narcistische' uiterste in het andere (als vertrapt vuil) gestort wordt (en dan vanuit de herinnering eventueel weer verheerlijkt). Of denk aan Oedipus die ook eerst 'zelfverzekerd' was... Echter: in een moderne context zijn zulke collectieve effecten beperkt; het conflict blijft woekeren, ook in het innerlijk van de mens ('de psychologie' zelve ontstaat...).

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Dat geldt maar voor een deel van de psychopaten. Je hebt een groep die net heel planmatig te werk gaat en jarenlang onder de radar kan blijven.

Het verandert niks aan het feit dat ze drangen hebben waarvan ze zelf heel goed weten dat die niet echt voordelig zijn voor hen. Dat is zoals de alcoholist die stiekem de aankopen van zijn drank organiseert opdat zijn partner het niet zou zien. Die weet in de grond dat zuipen niet echt goed is, weet dat hij er niet zal kunnen aan weerstaan, en organiseert gewoon het minimaliseren van de negatieve consequenties. Maar in de grond zou die liever geen zatlap zijn.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

'ik hoop dat jullie niet ziek worden want dan kunnen jullie niet gaan stemmen. Jullie kunnen me niets schelen maar ik wil wel jullie stem'.

Dat lijkt mij eerder een normaal idee. Ik zou zeggen dat wij een hypocriete maatschappij hebben waar wij allemaal verondersteld zijn van de komedie te spelen dat we om elkaar geven, maar daar is natuurlijk geen ballen van waar.
Een eerlijke mens die dat zo nu en dan eens toont, is geen narcist of psychopaat he, maar iemand die even de veronderstelde hypocrisie opzij zet.

Iedereen is zo he. Geen kat geeft in het algemeen om anderen. Maar we zijn allemaal verondersteld van te doen alsof. En dat is ergens begrijpelijk, want om voortdurend moeten te horen dat anderen U eigenlijk liever afmaken en zo is niet plezant, dus doen we allemaal alsof we dat helemaal niet willen he. Een vorm van beleefdheid, laten we het zo zeggen. En dat inspireert zelfs om dingen collectief te doen waar we speltheoretisch voordeel aan hebben. Maar in de grond weten we allemaal dat daar niks van aan is.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Het verandert niks aan het feit dat ze drangen hebben waarvan ze zelf heel goed weten dat die niet echt voordelig zijn voor hen. Dat is zoals de alcoholist die stiekem de aankopen van zijn drank organiseert opdat zijn partner het niet zou zien. Die weet in de grond dat zuipen niet echt goed is, weet dat hij er niet zal kunnen aan weerstaan, en organiseert gewoon het minimaliseren van de negatieve consequenties. Maar in de grond zou die liever geen zatlap zijn.

Ik denk dat niet eigenlijk. Volgens mij genieten psychopaten doorgaans effectief - aan de oppervlakte natuurlijk, maar achter die oppervlakte is er nu eenmaal niet echt veel aanwezig bij hen - van hun kicks en dominantiespelletjes. Natuurlijk kan er bij criminele psychopaten een angst voor gepakt worden bijkomen, maar dat is 'slechts' een ongemak. Trump geniet van zijn dominantiespelletjes, de bezoekers van Epstein genoten van hun transgressies, seriemoordenaars zijn vaak trots op hun palmares.

[Der Wanderer]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

Dat lijkt mij eerder een normaal idee. Ik zou zeggen dat wij een hypocriete maatschappij hebben waar wij allemaal verondersteld zijn van de komedie te spelen dat we om elkaar geven, maar daar is natuurlijk geen ballen van waar.
Een eerlijke mens die dat zo nu en dan eens toont, is geen narcist of psychopaat he, maar iemand die even de veronderstelde hypocrisie opzij zet.

Iedereen is zo he. Geen kat geeft in het algemeen om anderen. Maar we zijn allemaal verondersteld van te doen alsof. En dat is ergens begrijpelijk, want om voortdurend moeten te horen dat anderen U eigenlijk liever afmaken en zo is niet plezant, dus doen we allemaal alsof we dat helemaal niet willen he. Een vorm van beleefdheid, laten we het zo zeggen. En dat inspireert zelfs om dingen collectief te doen waar we speltheoretisch voordeel aan hebben. Maar in de grond weten we allemaal dat daar niks van aan is.

Projectie. Dat is gewoon niet zo. Meer nog, dat is een illustratie van wat ik 'de hel' noemde: de strijdlogica die de blik zodanig vernauwt dat niets anders meer zichtbaar is. Zij het dat het bij jou natuurlijk vooral een theoretische kwestie is.

[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Der Wanderer

Projectie. Dat is gewoon niet zo.

Rare mensen he. Kijk, ik heb levendige herinneringen in het verleden dat als er ergens iemand die ik niet speciaal kende iets voorhad (bijvoorbeeld, een auto ongeluk en je was op straat) dat mij dat altijd een gevoel van geinteresseerd spectakel gaf, en dat ik mij toen expliciet herinnerde van mezelf te zeggen: "oei, ik zal moeten doen alsof ik dat erg vind" wat in totale strijd was met het wat euforische gevoel van eens iets mee te maken dat apart was. En uiteraard zette ik mijn beste beentje voor om het "erg" te vinden, al jubelend vanbinnen. En gezien mijn gelukte comedie nam ik aan dat dat bij anderen ook zo was, want iedereen deed uiterlijk zoals ik.