|
Perm. Vertegenwoordiger VN
Geregistreerd: 25 april 2005
Berichten: 12.883
|
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bob
De nva is een stuk kleiner (toen het vb nog zo klein was, maakte men ook geen drama over racisme), is op dat punt minder radikaal (zelfs bhv hebben ze nog niet kunnen laten splitsen), en zit nu veilig weggeborgen onder kloek cdv (of moeten we acv zeggen ? remenber jmdd).
Bij spirit moet ik dan nog wel degenen kennen, die er alleszins voor uit komt, dat hij Belgie wil doen barsten, idem bij de open vld.
Allé, als men de subsidis van het vb wil afnemen (met medewerking van spirit) omdat fdw in een interview voor een buitenlands tijdschrift gezegd heeft, dat hij eerder een islamfoob dan een jodenfoob is. Met wat zijn we dan bezig.
|
Dat is een fabeltje door dhr. PDW, van die islamofobie.
De aanklacht is veel ruimer:
Citaat:
HET DOSSIER TEGEN HET VLAAMS BELANG
VERSIE VOOR DE RAAD VAN STATE
Kif Kif vzw - Bondgenotenstraat 52 - 1190 Brussel
www.kifkif.be - [email protected]
2
AANVRAAG TOT INTREKKING VAN DE DOTATIE TOEGEKEND AAN EEN POLITIEKE PARTIJ
(op grond van artikel 15ter van de wet van 4.07.1989)
Aan de Algemene Vergadering van de Afdeling Administratie van de Raad van State
TEN VERZOEKE VAN :
De leden van de controlecommissie op de verkiezingsuitgaven:
1. Philippe DE COENE, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers;
2. Francis DELPEREE, senator;
3. Thierry GIET, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers;
4. Jean-François ISTASSE, senator;
5. Karine LALIEUX, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers;
6. Philippe MAHOUX, senator;
7. Geert LAMBERT, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers;
8. Myriam VANLERBERGHE, senator;
9. Daniel BACQUELAINE, lid van de kamer van volksvertegenwoordigers;
10. Christine DEFRAIGNE, senatrice;
die samen één derde van de leden der commissie uitmaken,
allen voor de indiening van het verzoekschrift en de voortzetting van de procedure vertegenwoordigd door Annemie Schaus, advocaat, en Luc Walleyn, advocaat.
3
TEGEN :
1. De vereniging zonder winstoogmerk VRIJHEIDSFONDS, waarvan de zetel gevestigd is te 1210 Brussel, Madouplein 8 bus 9, vereniging aangeduid en erkend op basis van artikel 22 van de wet van 4 juli 1989 om de dotatie in ontvangst te nemen van de politieke partij VLAAMS BELANG, vroeger VLAAMS BLOK (K.B. 31 oktober 2005, B.S. 25 november 2005, 2de uitgave, p. 50775)
2. voor zoveel als nodig, de vereniging zonder winstoogmerk VLAAMSE CONCENTRATIE, eveneens met zetel te 1210 Brussel, Madouplein 8 bus 9, voorheen aangeduid in dezelfde functie.
Overeenkomstig artikel 15ter, § 2, 5de lid van de wet van 4 juli 1989 wordt deze aanvraag opgesteld in het Nederlands met een franse vertaling die wordt meegedeeld onder voorbehoud van eventuele verbetering of goedkeuring door de diensten van de Raad van State op grond van artikel 15ter, § 2, 2de lid van dezelfde wet.
I. ONDERWERP VAN DE AANVRAAG
1. Overeenkomstig art. 15ter van de wet betrefffende de beperking en de controle van de verkiezingsuitgaven, de financiering en de open boekhouding van de politieke partijen vorderen verzoekers, na onderzoek in rechte en in feite van de hierna uiteengezette feiten en middelen, de voor een door de Raad te bepalen periode de dotatie in te trekken die wordt toegekend aan de politieke partij VLAAMS BELANG, voor zover zal komen vast te staan dat deze partij, door eigen toedoen of door toedoen van haar componenten, lijsten, kandidaten of gekozenen, duidelijk en door middel van verscheidene, met elkaar overeenstemmende tekenen, vijandig staat tegenover de rechten en vrijheden die gewaarborgd worden door het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens en de fundamentele vrijheden van 4 november 1950 en door de aanvullende Protocollen bij dat Verdrag die in België van kracht zijn.
2. De gevraagde beslissing is een maatregel die moet waarborgen dat alleen democratische partijen kunnen genieten van publieke financiering.
4
3. Zoals blijkt uit de toelichting bij het wetsvoorstel tot invoering van het art. 15ter was de bedoeling van de wetgever art. 15bis van dezelfde wet te effectief maken , krachtens hetwelke “…het voorrecht van de overheidsfinanciering alleen toegekend (wordt) aan de partijen die zich ertoe verbinden de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, zoals die zijn gewaarborgd bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden en in zijn aanvullende protocollen, in hun politieke actie in acht te nemen en door hun diverse geledingen en verkozen mandatarissen te doen in acht nemen. De wetgever wou een en ander niet beperkt zien tot het opleggen van een formele verplichting aan de politieke partijen… dat het de bedoeling was de tekst een concrete invulling te geven en de niet-naleving ervan te bestraffen met de schapping van de overheidsdotatie1”
4. Dergelijke maatregel is in zekere zin zelfs een positieve verplichting. Het Europees Hof zelf stelde: "een Staat die partij is bij het Verdrag kan, op basis van zijn positieve verplichtingen, aan de politieke partijen en formaties die geroepen zijn deel te nemen aan de uitoefening van de macht een belangrijk deel van het staatsapparaat te leiden, de verplichting opleggen de rechten en vrijheden gewaarborgd door het Verdrag te waarborgen alsook de verplichting geen politiek programma voor te stellen dat in tegenspraak is met de grondbeginsel van de democratie" (vert.)2 i.
5. In dezelfde lijn heeft de Europese Commissie tegen Racisme en Onverdraagzaamheid (E.C.R.I.) zich er recent over verontrust dat in het Belgisch politieke leven het racistisch en xenofoob discours nog steeds aanwezig is, alsook over het steeds groeiend succes van partijen die rassendiscriminatie propageren. De Commissie heeft België uitgenodigd erop toe te zien dat de auteurs van racistische en xenofobe geschriften worden vervolgd, ook wanneer het gaat om politieke partijen of organisaties die daarmee verbonden zijn3.
6. Het Comité voor Mensenrechten van de V.N. heeft zich in een verslag van 14 augustus 2004 verontrust over de toepassing door België van artikel 20 van het Verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, o.m. omwille van het feit dat in België "de politieke partijen die aanzetten tot rassenhaat verder kunnen genieten van het systeem van overheidsfinanciering" (vert.)4 ii.
1 Doc. Hand, Kamer, 1996-97, 1084/1, p. 257.
2 Refah Partisi (Welvaartspartij) c. Turkije, 13 februari 2003 § 103. Zie ook, Sébastien Van Drooghenbroeck en François Tulkens, Observations sous Bruxelles, 26 februari 2003, J.T., 2003, p. 750.
3 CRI (2004), 1/99
4 C.C.P.R.-CO/81/BEL., Eindbemerkingen van het Comité.
5
7. Het Comité voor de uitbanning van rassendiscriminatie tenslotte heeft in het verslag over België van 14.8.2004 eveneens de aandacht gevestigd op de aanwezigheid in België van politieke partijen die rassendiscriminatie verkondigen5
8. De wet van 4 juli 1989 laat België toe een antwoord te geven op deze internationale verplichtingen en de rechten en vrijheden te beschermen die in een democtratie fundamenteel zijn en gewaarborgd door het E.V.R.M. en waartegen het VLAAMS BELANG zich vijandig opstelt.
II. RECHTEN DIE GEWAARBORGD WORDEN DOOR HET E.V.R.M. EN DE AANVULLENDE PROTOCOLLEN EN WAARTEGEN HET VLAAMS BELANG ZICH VIJANDIG TOONT
9. De toepassing van art. 15bis van de wet van 14 juli 1987 vergt volgens het Arbitragehof een strikte interpretatie van de beschikkingen van het EVRM. Zo dient de Raad van State, om de vermoede vijandigheid te beoordelen, geen uitspraak te doen over enig standpunt dat het voorwerp uitmaakt van een doctrinale controverse. Bij het interpreteren van de inhoud van deze grondrechten zal uw Raad zich echter kunnen laten leiden door een klare en vaste rechtspraak van het Hof van Straatsburg zelf.
10. Voor het Arbitragehof dient de bepaling of de bepalingen van het EVRM ten opzichte waarvan vijandigheid zou zijn gebleken, betrekking te hebben op « een beginsel is dat essentieel is voor het democratisch karakter van het regime », in de interpretatie die het Europees Hof van de Rechten van de Mens hieraan geeft.
11. Zowel het Arbitragehof als het Europees Hof zelf zijn van oordeel dat het verkondigen van discriminatie ten opzichte van vreemdelingen en allochtonen ingaat tegen een essentiëel beginsel, dat als een hoeksteen van het EVRM wordt beschouwd.
Het Europees Hof en voordien de Commissie hebben een uitgebreide rechtspraak ontwikkelt in het kader van artikel 14 van het E.V.R.M., dat discriminatie op welke grond ook verbiedt in het genot van de rechten van vrijheden die door het Verdrag worden gewaarborgd, met name het maken van
5 C.E.R.D./C/60/CO/2
6
onderscheid gegrond op het geslacht, ras, kleur, taal, godsdienst, politieke opinie of andere overtuiging, nationale of maatschappelijke herkomst, het behoren tot een nationale minderheid, vermogen, geboorte, of andere status.
12. Verzoekers menen dat het VLAAMS BELANG vijandig staat tegenover de rechten van vreemdelingen en allochtonen op menswaardige behandeling (art. 3), op privé en gezinsleven (art. 8), op vrije godsdienstbeleving, op het verwerven van bepaalde patrimoniale rechten met name in de sfeer van de sociale zekerheid (art. 1, protocol I), alsook tegenover het recht op gelijke behandeling inzake het genot van die rechten. Deze partij staat eveneens vijandig tegenover het verbod van collectieve uitwijzing van vreemdelingen (art. Protocol IV). Als deze deze rechten dienen begrepen te worden in de concrete invulling die er aan gegeven wordt door het Europees Hof van de Rechten van de Mens.
III. FEITEN EN OVEREENSTEMMENDE TEKENEN IN DE ZIN VAN DE WET EN DE NATUURLIJKE OF RECHTSPERSONEN DIE HIERBIJ BETROKKEN ZIJN
13. De wet van 12.02.1999 die het artikel 15ter invoerde in de wet van 4.07.1989 trad in werking op 28.03.1999. Zowel in de Kamer als in de Senaat heeft de partij VLAAMS BLOK zich krachtig tegen de stemming van dit artikel verzet, oordelend dat dit op haar van toepassing was. In de Senaat verklaarden Verreycken en Van Hauthem (beiden VLAAMS BLOK, thans VLAAMS BELANG) uitdrukkelijk dat dit wetsontwerp hun partij viseerde.6
14. Het VLAAMS BLOK werd inderdaad opgericht met als officiële ideologie het solidarisme, dat een niet-democratische ideologie en staatsvorm is. In de “Grondbeginselen” van de partij, werd dit uitdrukkelijk en herhaaldelijk bevestigd. In deze tekst werd niet alleen de onafhankelijkheid van Vlaanderen geëist met Brussel als hoofdstad, algehele en onvoorwaardelijke amnestie voor alle “repressieslachtoffers” van WO2, maar ook “binnen een redelijke termijn, terugkeer van de niet Europese gastarbeiders naar hun eigen vaderland”. Het gelijkheidsgebinsel werd in deze tekst uitdrukkelijk verworpen: “Waar aan de ene kant de gelijkwaardigheid van velen nagestreefd wordt, is het onmogelijk de fundamentele natuurlijke ongelijkheid... van enkelingen en gemeenschappen
6 Parl. Hand, Senaat, 3.2.1999, p. 7031-7032.
7
over het hoofd te zien “. Meer nog “uit deze vrije ontplooiing [van individuele gaven en bekwaamheden] vloeien onvermijdelijk ongelijkheden voort, die echter... ten goede komen aan de gehele volksgemeenschap”. Als alternatief voor “het democratisme en de verzieking van het parlementarisme” streeft het VLAAMS BLOK naar een “organische volks- en Europese volkerengemeenschap... om een hiërarchisch gestructureerde natuur- en volksverbonden gemeenschap op te bouwen7”.
15. Na de invoering van art. 15bis in de wet op de verkiezingsuitgaven schreef de partij in 1995 in haar statuten de verbintenis in om het EVRM te respecteren, doch bleef in deze statuten verwijzen als programma naar de “Grondbeginselen”, waarvan de aanvaarding als toetredingsvoorwaarde van de partij geldt (Statuten,2,1).
Het VLAAMS BLOK werkte tevens, met name in het inmiddels beruchte “70-punten programma”8, een programma uit dat haaks stond op de waarden aan de basis van het E.V.R.M. Het voornaamste kenmerk hiervan was discriminatie, ook inzake rechten gewaarborgd door het Verdrag, zoals het recht op eigendom, vrijheid van godsdienst en onderwijs en recht op gezinsleven, alsook inzake rechten gewaarborgd door het Protocol IV, zoals het verbod op collectieve uitwijzing van vreemdelingen. In de propaganda werd stelselmatig gepleit voor de (niet-vrijwillige) verwijdering uit de samenleving van de bevolkingsgroep die omschreven werd als “niet-Europese vreemdelingen”, begrip dat tot op zekere hoogte ook betrekking had op landgenoten van allochtone afkomst.
Dit discriminerend programma werd bovendien gepopulariseerd door propaganda die aanzette tot haat, misprijzen en discriminatie van genoemde bevolkingsgroep, die als zondebok werd opgevoerd voor alle economische en sociale problemen.
16. Sinds het in voege treden van de artikelen 15bis en art. 15ter van de wet heeft de politieke partij VLAAMS BLOK deze dan ook stelselmatig overtreden:
- Door het aanhouden van haar “Grondbeginselen” en statuten strijdig met de waarden van het EVRM: de statuten van 1995 bleven ongewijzigd tot het congres van 14 november 2004.
- Door talloze geschriften - meestal met als verantwoordelijke uitgever de partijvoorzitter Frank Van Hecke - die aanzetten tot haat en discriminatie van bepaalde
7 Vlaams Blok, Grondbeginselen, p. 18.
8
bevolkingsgroepen, en met name de verkiezingsprogrammas van 1999 en 2000, partijbladen als de “Eigen Volk Eerst krant”, “Veuijvechter”, en “Antwerps Nieuws”, het boek van Filip Dewinter “Baas in eigen land”, en talloze vlugschriften en brochures.
- Door uitspraken in meetings en openbare vergaderingen
17. De vzw Vlaamse Concentratie, rechtsopvolger van de vzw "Vrijheidsfonds" werd overigens, samen met twee andere vzw’s, bij arrest van 21.04.2004 van de 8ste Kamer van het Hof van Beroep van Gent veroordeeld tot een geldboete van 2.500 €, de kosten van het geding en een schadevergoeding aan de burgerlijke partijen om “te Brussel en bij samenhang elders in het Rijk sinds 2 juli 1999, als dader, mededader of medeplichtige, inbreuk te hebben gepleegd op artikel 3 van de wet van 30.07.1981 tot bestraffing van bepaalde door racisme of xenofobie ingegeven daden, door te behoren tot en zijn medewerking te hebben verleend aan een groep of vereniging die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie bedrijft of verkondigt in de omstandigheden genoemd in artikel 444 van het Strafwetboek, te weten, de politieke partij VLAAMS BLOK’.
18. Het Hof van Beroep citeerde in dit arrest een groot aantal teksten die door verzoekers als bijlage aan huidig verzoekschrift worden gevoegd en te beschouwen zijn als elementen en aanwijzigingen in de zin van artikel 15ter van de wet van 14 juli 1989. Volgens het Hof van Beroep tonen deze teksten “met zekerheid aan dat het VLAAMS BLOK, zowel vóór als hangende de geïncrimineerde periode, wetens en willens kennelijk en herhaaldelijk en in de omstandigheden van het artikel 444 van het Strafwetboek heeft aangezet tot haat ten aanzien van bepaalde bevolkingsgroepen, niet alleen op grond van hun nationaliteit doch tevens op grond van hun zogenaamd ras, minstens op grond van het etnisch aspect van hun nationale afstamming (geografishe ligging van de landen van herkomst en onderlinge verbondenheid door cultuur, welke criminogeen zou zijn, godsdienst en gewoontes en zelfs uiterlijk en kledij), hetgeen, zoals hierboven reeds uiteengezet, te aanzien is als een door de wet verboden vorm van aanzetten tot discriminatie”.
19. Het Hof stelde tevens dat “een discriminerend maatschappelijk discours, welke grote delen van de bevolking aanzet tot door racisme en xenofobie ingegeven onverdraagzaamheid, hetgeen in een democratische, vrije en pluralistische staat volstrekt onaanvaardbaar voorkomt en, zoals hierboven uiteengezet, van aard is de meest fundamentele rechten en vrijheden van de geviseerde
8 Het 70-Puntenprogramma werd voor het eerst uitgewerkt in 1996 in het werk van F. Dewinter « Immigratie. De tijdbom tikt », en nog uitdrukkelijk opgenomen in het verkiezingsprogramma van Juni 1999.
9
bevolkingsgroepen aan te tasten, kan in geen geval de legitimiteitstoets doorstaan en door geen der door beklaagden aangehaalde rechten, vrijheden en beginselen worden gewettigd”.
20. Alhoewel de geïncrimineerde periode afliep op 29.01.2001 (datum van de dagvaarding) stelde het Hof bij de beoordeling van de zaak vast “van enige fundamentele evolutie in de aldus vooropgestelde ‘vreemdelingenpolitiek’ is er, naar het oordeel van het Hof, derhalve geen sprake. Er dient overigens op gewezen te worden dat het artikel 2.1 van de statuten van het VLAAMS BLOK bepaalt : “Overleg op politiek-ideologisch gebied wordt beheerst door de Grondbeginselen, vermeld in het 'oranje boekje' en waarvan de aanvaarding als toetredingsvoorwaarde tot de partij geldt. Er kunnen geen standpunten ingenomen worden die ingaan tegen deze beginselen, terwijl in dit 'oranje boekje', zijnde het manifest van het rechtse Vlaamse nationalisme, inhoudende de grondbeginselen van het VLAAMS BLOK, welk werd overgelegd door de beklaagden, onder de hoofding ‘eisen’ wordt vermeld: ‘Wij eisen, binnen een redelijke termijn, de terugkeer van de overgrote meerderheid der niet-Europese gastarbeiders naar hun vaderland’...”
21. De teksten die dateren van na de in voeging treding van art. 15bis van de wet van 14 juli 1989, doch waarop het Hof van Beroep zich mede steunde, worden ter staving aan het verzoekschrift gevoegd, met name:
• De Veujvechter, 1999
• Brussels Nieuws, september 1999
• Brussels Nieuws, december 1999-januari 2000
• Het Vilvoords Nieuws, februari 2000
• Den Brigand, 2000
• ’t Blok in Aalst, 2000, nr 4
• De Vlaams-nationalist, mei 2000
• ’t Kapblok, juni 2000
• 70-punten programma, oorspronkelijk opgenomen in het werk “De tijdbom tikt” van 1996, doch waarna verwezen wordt in het verkiezingsprogramma 1999
• Antwerpen Eerst, april 2000
• het boek “Baas in eigen land”, van Filip Dewinter, uitgave april 2000
22. ”Baas in eigen land”, waarvan de titel overigens eveneens als verkiezingsprogramma voor de gemeenteverkiezingen van 2000 werd gebruikt, zal tot de naamsverandering van november 2004
10
het voornaamste referentiepunt blijven van de partij. In tegenstelling met de propaganda die zich richt tot een groot publiek, is dit boek geschreven in een vrij gematigde stijl. Agressieve titels zoals “135 miljoen nieuwe immigranten: genocide op het eigen volk” (p. 141) zijn eerder uitzondering. Ten gronde blijft echter discriminatie de hoeksteen van het programma inzake vreemdelingen en allochtone minderheden. In het hoofdstuk : “De immigratiestroom omkeren” (p. 205) worden een aantal voorstellen geformuleerd die volgens de schrijver een “samenvatting zijn van het 70-punten programma van het Vlaams Blok”:
• de gezinshereniging dient te worden afgeschaft: “De vreemdelingen –en dat is het fundamentele verschil met de huidige toestand- moeten echter uitgenodigd worden zich in hun landen van herkomst te herenigen met de rest van hun familie” (p. 206)
• “Asielzoekers moeten in de toekomst hoe dan ook opgevangen worden in de regio waarvan ze afkomstig zijn”
• omwille van het “aanzuigeffect van ons sociaal zekerheidssysteem” moet “de sociale zekerheid enkel toegangkelijk gemaakt worden voor staatsburgers Eventueel kan voor de niet-europese vreemdelingen een eigen sociaal-zekerheidsstelsel opgericht worden”
• er moet werk gemaakt worden van “een begeleide terugkeer van de meerderheid van de hier verblijvende niet-europese vreemdelingen” (p.29). “Criminele vreemdelingen”, in het verkiezingsprogramma 2000 verder gepreciseerd als een vreemdeling die “een veroordeling oploopt voor een misdrijf, waarop tenminste zes maanden gevangenis staat” (p. 30), moeten onmiddellijk worden uitgewezen. Ook werkloze vreemdelingen moeten het voorwerp uitmaken van een gedwongen terugkeer. Deze eis dient gezien te worden in het licht van het voorstel tot het heffen van belasting op de tewerkstelling van niet-europese vreemdelingen. Voor de overige niet-europese vreemdelingen wordt voorgesteld eveneens een begeleide doch vrijwillige terugkeer te organiseren (Baas in eigen land, p. 210), o.m. door het toekennen van premies."
Dit beleid wordt samengevat in de slogan “Assimilatie of terugkeer”, waarbij assimilatie duidelijk tegenover integratie wordt geplaatst.
23. Over dit boek, dat gedurende de jaren 2000-2004 de basis was van de “vreemdelingenpolitiek van het Vlaams Blok” zegt het Hof van Beroep te Gent : “
11
“De vreemdelingenpolitiek zoals vooropgesteld in het aangehaalde werk Baas in eigen land zal, hangende de geïngrimineerde periode de ‘vreemdelingenpolitiek’ zijn en blijven van het VLAAMS BLOK, onder meer naar aanleidig van de gemeenteraads- en provincieraadsverkiezingen van 2000. In het desbetreffende verkiezingsprogramma was te lezen onder ‘onze eisen’: ‘Vreemdelingen die zich hier permanent willen vestigen, moeten zich volledig assimileren. Het alternatief is een begeleide terugkeer naar het land van oorsprong’.
De discriminerende maatregel ‘assimilatie of terugkeer’ wordt met andere woorden nog steeds openlijk verdedigd. Hoe en met welke middelen deze terugkeer zal dienen te worden bewerkstelligd, wordt evenwel niet meer uiteengezet, hetgeen inhoudt dat de talrijke andere concrete discriminerende maatregelen welke voorheen uitdrukkelijk werden voorgesteld teneinde deze terugkeer te bewerkstelligen en hierboven werden besproken, niet meer ten berde komen.”. (onderlijning door verzoekers).
24. Ook waren er tussen 29.01.2001 en 09.11.2004 geen grondige wijzigingen in de wijze waarop dit programma werd kenbaar gemaakt naar de bevolking toe. Bij wijze van voorbeeld:
25. Een tweetalig verkiezingsdrukwerk «Feiten- Réalité» dd. mei 2003, nr. 4 , dat in Brussel « huis-aan-huis » werd verspreid op 505.000 exemplaren, met op de blz. 2 en 3 een artikel met de titel « Bevolkingsevolutie in Brusssel », ondertekend door Bart LAEREMANS, volksvertegenwoordiger en tweede kandidaat op de lijst voor de Kamer van Volksvertegenwoordigers, waarin hij pleit voor een terugkeerbeleid voor vreemdelingen « die zich niet kunnen of willen integreren ». Dit artikel wordt geïllustreerd (blz. 3) met de foto van een gesluierde vrouw, waarmee hij weinig twijfel laat over wat hij hieronder verstaat. In de punten die worden uitgewerkt onder de hoofding « Wat wil het Vlaams Blok ? », staat o.m. te lezen dat het Vlaams Blok meent dat de massale aanwezigheid van buitenlanders in België « een fundamenteel gevaar betekent voor onze identiteit en voor onze beschaving ». Onder de titel « Behoorlijke woningen » stelt het VB dat de allochtonen bevoordeeld worden ten opzichte van de autochtonen die eigenlijk van deze woningen gebruik moeten kunnen maken.
26. De « Eigen volk eerst krant » van mei 2003 drukt een veelzeggende affiche af met als tekst : « Stop criminialiteit, grenzen dicht », die een duidelijk oorzakelijk verband suggereert tussen immigratie in het algemeen en criminaliteit, een artikel « Werk voor Eigen volk eerst », getekend door senator Buysse, dat een oproep inhoudt tot discriminatie bij aanwerving. Een ander « Overheid discrimineert vlaamse werklozen », dat « maatregelen van begeleiding en opleiding van mensen van
12
buitenlandse afkomst » aanklaagt en andere maatregelen om werkloosheid bij allochtonen terug te dringen.
27. Een brochure « Eigen volk eerst », van februari 2003, dat een campagne tegen moskeeën aankondigt met de affiche « Geen moskee in onze buurt », alsook een voorstel tot beperking van het percentage vreemdelingen in sociale woonwijken tot maximum 10%
28. De publicatie « Antwerps nieuws » van maart 2004, met een artikel dat pleit voor behoud van het « Vlaams karakter » van bepaalde winkelstraten door « Arabische en in gebrekkig Nederlands opgestelde opschriften » te taxeren, een ander dat « ritueel slachten moet ontmoedigd worden », en een interview met een gewezen nederlandse minister waarin als opschrift wordt onderlijnd « Vreemdelingen moeten werken of terug naar huis !».
29. Tenslotte werd het arrest van het Hof van Beroep van Gent door het Hof van Cassatie bekrachtigd op 09.11.2004. Het is niet zonder belang vast te stellen dat één van de elementen die aanleiding gaven tot de veroordeling van de vzw Vlaamse Concentratie was dat zij namens het Vlaams Blok de overheidsdotatie in ontvangst nam. De vzw had overigens ingeroepen dat zij slechts de wet van 4 juli 1989 uitvoerde. Het Hof van Cassatie zegde hierover: “Overwegende dat artikel 22 van de wet van 4 juli 1989 betreffende de beperking en de controle van de verkiezingsuitgaven voor de verkiezingen van de federale kamers, de financiering en de open boekhouding van de politieke partijen, bepaalt dat elke politieke partij die voldoet aan de voorwaarden van de wet een instelling, opgericht in de vorm van een vereniging zonder winstoogmerk, aanwijst die de krachtens hoofdstuk III van de wet toegekende dotatie ontvangt; dat deze wetsbepaling niet inhoudt dat deze instelling niet zelf beschikt over het al of niet verlenen van zijn medewerking aan een politieke partij die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie of segregatie bedrijft of verkondigt zoals omschreven in artikel 3 Racismewet”.
Waar Het Hof van Cassatie aldus bevestigt dat het in ontvangst nemen van de overheidstoelage van het VLAAMS BLOK een constitutief element is van een overtreding van de anti-racismewet, houdt dit impliciet in dat deze overheidstoelage onterecht werd toegekend.
30. Naar aanleiding van het cassatiearrest van 9 november 2004 besliste de partij echter over te gaan tot een naamsverandering en tot het aanpassen van de door het Hof van Beroep bekritiseerde grondbeginselen, statuten en programma, in die zin dat niet langer werd gepleit voor solidarisme en de openlijk discriminerende punten er uit werden geschrapt. Zoals hierna zal worden aangetoond,
13
heeft deze partij ook na haar naamsverandering echter geenszins afstand genomen van dit programma noch van het discours dat beschouwd werd als aanzetting tot haat en discriminatie, terwijl de leiders van de partij duidelijk verklaarden dat zij alleen de nodige aanpassingen doorvoerden om zich in regel te stellen met de wet.
31. Partijvoorzitter Frank Van Hecke verklaarde op het stichtingscongres uitdrukkelijk dat alleen de vorm werd gewijzigd “wij veranderen van naam maar niet van programma”.
Waar Filip Dewinter de dag van de uitspraak van het Hof van Cassatie (9 november2004) op het VTM-nieuws nog verklaarde dat “elke moslimvrouw die een hoofddoek draagt, een terugkeercontract tekent” zag hij zich verplicht naderhand deze uitspraak als een “boutade” af te doen..
32. In de na het congres van 14 november dat de naamsverandering bekrachtigde , probeerde de partij aanvankelijk zijn publicaties een zekere terughoudendheid aan de dag te leggen. Enige maanden na de naamsverandering kon echter te worden vastgesteld dat deze partij net als vroeger aanzet tot haat en misprijzen ten opzichte van een bepaalde bevolkingsgroep, en zich nog steeds vijandig toont ten opzichte van de door het EVRM en de aanvullende protocollen gewaarborgde rechten, minstens in zover deze ook aan voornoemde bevolkingsgroep deze rechten waarborgen op een niet-discriminerende wijze.
33. Ten titel van illustratie volgen hierna een aantal tekenen die dat aantonen.
- Toespraken en verklaringen van partijverantwoordelijken
34. Op 10.11.2004 tijdens de persconferentie in Brussel na de uitspraak in cassatie stelde Filip Dewinter, Vlaams volkvertegenwoordiger, nog dat zijn partij de beslissing van het Hof van Beroep zou respecteren. Op het partijcongres enkele dagen later verklaart hij echter : “het eigen volk eerst principe blijft ons eerste gebod omdat we baas zouden blijven in ons eigen land” (zie ook de hoger geciteerde toespraak van voorzitter Frank Van Hecke).
35. Op 12.12.2004 op een ledencongres van het VLAAMS BELANG verklaart Filip Dewinter dat in het programmatorisch alternatief van het VLAAMS BELANG het uitgangspunt is en blijft “aanpassen of terugkeren”, en dat de verplichte inburgering gekoppeld moet worden aan de verblijfsvergunning. Rekening houdend met de invulling door het VLAAMS BELANG van het
14
begrip inburgering, dat neerkomt op een volledige assimilatie (zie verder) komt hierbij de facto opnieuw de eis naar voor van een begeleide terugkeer van de overgrote meerderheid van niet-Europese vreemdelingen.
36. In zijn 1 mei toespraak zegt dezelfde Dewinter : “Antwerpen is niet van iedereen [...] Antwerpen is niet [...] van de aangepaste vreemdelingen die weigeren onze taal te spreken, weigeren onze manier van leven tot de hunne te maken, weigeren om Vlaming onder de Vlamingen te worden”. Volgens de beschrijving op de eigen website van betrokkene, neemt hij in deze toespraak ook de verdediging op van het bedrijf Ferryn in Londerzeel dat in opspraak was geraakt wegens een discriminerend aanwervingsbeleid.
37. Op 15.06.2005 verscheen in het blad “Metro” een interview met Filip Dewinter onder de titel :”Multicultureel betekent multicrimineel”, waarin gesuggereerd wordt dat andere dan vlaamse culturen crimineel zijn. Dit artikel wordt nog steeds op de website van betrokkene weergegeven, waarbij ook de verantwoordelijkheid voor deze provocerende titel wordt opgeëist.
38. Tijdens een meeting in Voortkapel op 21.10.2005, integraal weergegeven op de website van de plaatstelijke afdeling, verklaart de heer Pieter Huybrechts, eveneens Vlaams volksvertegenwoordiger : “Het Belgisch regime heeft ons gedwongen om van naam te veranderen maar daar is dan ook alles mee gezegd. We zullen steeds als VLAAMS BELANG het VLAAMS BLOK blijven dat wij waren. Onze voorzitter heeft op het stichtingscongres van het VLAAMS BELANG in de stadsschouwburg van Antwerpen op 12.12.2004 beloofd, en ik citeer onze voorzitter, laat er dus geen misverstand over bestaan, ook VLAAMS BELANG blijft de partij anders dan de andere, wij blijven de non-conformistische partij, wij blijven de politiek niet correcte partij [...] wij blijven de partij die bij ons in het democratische, open en moderne Vlaanderen zal blijven zeggen en zal blijven verdedigen: Vlaanderen eerst en Vlamingen eerst”. De toespraak werd beëindigd met slogans : “Baas in eigen land – Eigen volk eerst – Vlaanderen en Vlamingen eerst”.
39. Eveneens op systematische wijze zet de propaganda van deze partij bevolkingsgroepen tegen elkaar op en worden bepaalde groepen als "zondebok" opgevoerd.
Tenslotte valt het op dat in nagenoeg alle toespraken of interviews van partijverantwoordelijken nadrukkelijk gehamerd wordt op de noodzaak van strijd tegen de islam en van discriminerende maatregelen tegen de moslimgemeenschappen. In een interview van Filip Dewinter in Jewish Week van 28.10.2005 beschrijft deze zelf zijn partij als “islamofoob”. Systematisch bepleit de partij dan
15
ook het stopzetten van de immigratie vanuit islamitische landen, beperkende maatregelen ten opzichte van de islamitische bevolking in België en met betrekking tot deze godsdienst.
40. De vijandigheid ten opzichte van bepaalde bevolkingsgroepen van het recht om op niet-gediscrimineerde wijze zijn cultuur en godsdienst te kunnen beleven komt nog duidelijker naar voor in diverse artikelen in persorganen en op websites van de partij.
- Artikelen, publicaties en vermeldingen op de website van de partij, van mandatarissen en componenten
41. Op een persconferentie op 03.12.2004 werd een tekst voorgesteld met als titel “Inburgering. Kritiek en alternatieven van het Vlaams Belang”. Punt 6, bladzijde13 onder de hoofding « Inburgering in de praktijk » klinkt het : « Inburgering betekent meer dan alleen het volgen van een cursus of het afleggen van een examen. De inburgering moet blijken uit de praktijk, moet blijken uit de feiten. Het Vlaams Belang meent dat ieder inburgeringexamen voor hier verblijvende vreemdelingen gepaard moet gaan met een buurtonderzoek waarbij gepeild wordt naar de inburgeringsvraag en de inburgeringsbereidheid. Enkel bij positief resultaat wordt toelating verleend voor ondertekening van het inburgeringscontract en het afleggen van de loyauteitseed. » Op bladzijde 13, onder de hoofding « Inburgering en islam » : « Alhoewel het Vlaams Belang op geen enkel moment wil raken aan de individuele godsdienstvrijheid wil het Vlaams Belang het feit dat de islam een erkende godsdienst is in vraag stellen. Godsdienstvrijheid impliceert immers geenszins dat de overheid verplicht zou zijn elke religie te erkennen en te ondersteunen. Door de islam te erkennen en te subsidiëren wordt een islamitische zuil gecreëerd die de inburgering van de vele in ons land verblijvende islamieten bemoeilijkt en zelfs onmogelijk maakt. Het inburgeringbeleid van de Vlaams overheid moet gericht zijn op de volledige aanpassing van de hier verblijvende islamieten. Hun godsdienst moet herleid worden tot een persoonlijke religieuze overtuiging. Terzake pleit het Vlaams Belang voor het streng controleren van de bedienaars en de structuren van de islamitische eredienst. Het Vlaams Belang pleit ervoor om, in overleg met de vertegenwoordigers van de islamitische godsdienst en met respect voor de godsdienstvrijheid, het netwerk van moskeeën, koranscholen en moskeeverenigingen in te perken en af te bouwen. Ter vervanging wil het Vlaams Belang door de overheid gecontroleerde centrale moskeeruimtes (geen islamkathedralen maar geschikte locaties op een neutrale plaats buiten de stedelijke centra) organiseren waar door de overheid gescreende Nederlandstalige imams de eredienst zullen leiden. Op deze manier wordt de mogelijke overlast beperkt, wordt de gettovorming tegengegaan en wordt
16
de controle op het functioneren van de islamistische eredienst verscherpt.» Dit uittreksel illustreert de wil van het Vlaams Belang om zoveel als mogelijk de islamitische godsdienst te beteugelen op een onevenredige wijze, waarbij deze duidelijk een vijandigheid aan de dag legt tegen het recht op godsdienstbeleving van een religieuse minderheidsgroep. Het gebruikt opnieuw het beeld van de islamgetto’s.
42. In januari 2005 werd in Gent een publicatie vespreid onder de titel “De Strop” waarin opnieuw de vroegere VLAAMS BLOK affiche “Geen moskee in onze buurt” werd gepopulariseerd, waarmee de partij systematisch actie voert tegen de bouw van moskeeën in buurten waar moslims wonen.
43. Op 1 mei 2005 werd een document verspreid “Werk in eigen stad” dat pleit voor discriminatie bij aanwervingen “Het werk voor eigen volk eerst-principe moet in Antwerpen meer dan ooit de leidraad vormen van het stedelijk werkgelegenheidsbeleid”.
44. Op 18.7.2005 plaatst Rob Verreycken, lid van het Vlaams Parlement, in een colomn op zijn persoonlijke website (ook nog vandaag on line) waarin het beruchte 70 puntenprogramma als « visionnair » wordt opgehemeld : « Het toenmalige Vlaams Blok had de visie om toen reeds te pleiten voor een terugkeerbeleid, en zelfs de moed om daarvoor een concreet plan op te stellen, het door Filip Dewinter geïnspireerde visionaire 70-punten-plan, waarmee de evolutie naar immigratiegetto’s, waar criminaliteit en nu ook terreur een voedingsbodem vinden, had kunnen gekeerd worden – indien het 15 jaar geleden was uitgevoerd. »
45. De editie zomer 2005 van de « Vlaams Belang Krant Vilvoorde » publiceert naar aanleiding van de verkiezing van de nieuwe moslimexecutieve een artikel getekend FDM (Filip de Man), met als titel “Moslimdemocraten?”. Hierin verwijst de auteur naar zijn uitspraak in “Ter Zake” dat “islam en democratie niet compatibel zijn” . Op de laatste bladzijde wordt een artikel “Molenbeek en andere gettowijken”, geïlustreerd met de foto van een bedelaar van duidelijk allochtone afkomst met daarover het opschrift “De tijdbom tikt” (meteen ook een knipoog naar de oorspronkelijke titel van het “70 punten programma)”9.
46. De uitgave “Antwerps Nieuws”, die sinds november 2005 wordt verspreid is nog radicaler. Niet alleen wordt paniek gezaaid rond het stijgend aantal allochtonen in Antwerpen (“nu 24%, in 2026
9 Zie voetnoot 3.
17
51%”) doch als oplossing wordt o.m. naar voor gebracht “een immigratiestop en inschrijvingsstop voor vreemdelingen in Antwerpen ” , waarbij expliciet een onwettige maatregel10 wordt gepropageerd en voorgesteld als deel uitmakend van het gemeentelijk programma. In de mond van de verantwoordelijken van het stadsbestuur wordt gelegd dat zij pleiten voor een “Cordoba aan de Schelde” en in koor zeggen dat “de Kerkstraat moet Moskeestraat worden”. Uitdrukkelijk wordt opnieuw gepleit voor “aanpassen of terugkeer”.
47. In het tijdschrift van de Gentse afdeling “De Strop” nummer 23, verspreid einde 2005 wordt eveneens opnieuw allusie gemaakt op het gedwongen verwijderen van vreemdelingen “die zich niet willen aanpassen” , en dit met de woorden: “Geef ze alstublieft een one way ticket naar hun land van herkomst”. Op pagina 10 wordt een grootschalige pamfletten- en affichecampagne “Stop immigratie” aangekondigd.
48. Het pamflet met de titel « Stop Immigratie », waarna in het vorige punt verwezen wordt, wordt massaal verspreid sinds einde 2005, ook huis aan huis in bepaalde steden en wijken. Deze folder is bijzonder agressief van toon ten opzichte van de islambevolking en poneert duidelijk dat “aanpassen of terugkeren de regel dient te zijn”, dat er werk moet gemaakt worden van “verplichte inburgering voor alle vreemdelingen met koppeling van een inburgeringsproef aan de verblijfsvergunning” . In een inzet wordt publiciteit gemaakt voor het boek van Filip Dewinter “Baas in eigen land”, gepubliceerd in 2002, dat wordt aangekondigd als “ het vreemdelingenstandpunt van het VLAAMS BELANG”. Het boek is op het partijsecretariaat te verkrijgen mits een speciale bestelbon. Het opnieuw verspreiden van het boek « BAAS IN EIGEN LAND » van Filip DEWINTER en de brede promotie ervan, is een hernieuwd teken van kennelijke vijandigheid ten aanzien van de rechten en vrijheden die door het EVRM worden gewaarborgd, nu dit boek door het Hof van Beroep van Gent als discriminerend werd beschouwd (cfr. supra).
49. In het algemeen kan worden vastgesteld dat sinds medio 2005 de standpunten van de partijverantwoordelijken verstrakken en dat ook in de basispropaganda weer systematisch wordt aangezet tot haat en discriminatie van allochtonen zoals in de “Vlaams Blok periode”. Waar kamerlid Filip De Man in de periode maart-april nog geïsoleerd leek te staan met zijn uitspraak dat “gematigde islamieten niet bestaan”, wordt op de website van betrokkene een artikel uit ‘De
10 Het vroegere artikel 18bis in de wet van 15.12.1980 op het verblijf van vreemdelingen werd afgeschaft, zodat een beperking van de vestiging van vreemdelingen in bepaalde gemeenten niet meer kan worden toegestaan door de minister.
18
Morgen’ geciteerd en bijgetreden dat stelt : “Twee maanden later heeft de visie van De Man duidelijk de bovenhand gekregen. In het interview in Metro schept Dewinter klaarheid. Op de vraag of hij problemen heeft met gematigde islamieten antwoordt hij: ‘Ik geloof niet in een gematigde islam. Ze doen zich een bepaalde tijd zo voor maar dat is schone schijn. Ze creëren een rookgordijn om ons te misleiden.’ Voorzitter Frank Van Hecke sluit zich volledig aan bij het standpunt van Dewinter:’Ik ben geen godsdienstdeskundige. Vanuit linkse hoek wordt er gehoopt op een modern en verlichte islam, maar ikzelf ken geen gematigde islamieten [...] Wat Filip Dewinter zegt, is dus een waarheid als een koe’. Gerolf Annemans, enkele maanden geleden nochtans tegenstander van uitspraken van Filip De Man laat het minst onduidelijkheid bestaan:’Of het over de islam of islamieten gaat, dat is puur theoretisch onderscheid. Ik sluit mij dan ook volmondig aan bij de uitspraak van Filip Dewinter. Wat zijn gematigde islamieten ? Ik ken ze niet. Ik geloof er niet in. Als ze bestaan, zouden ze toch moeten rechtstaan? Maar ik zie niets bewegen’.”.
50. In "Terugslag", publicatie van de Vlaams Belang Jongeren Antwerpen van november 2005 wordt de criminaliteit herleid tot hoofdzakelijk het feit van allochtonen : “De modale burger is vaak het slachtoffer van nodeloos geweld door jongeren van vreemde origine. Ze worden overvallen, bedreigd, beledigd, ...”. Het blad kondigt ook een vergadering aan over “de geschiedenis van onze partij” waarbij een illustratie de continuïteit moet aantonen tussen de VNP (Vlaams Nationalistische Partij), het Vlaams Blok en het Vlaams Belang.
51. De "Vlaams Belang krant Tienen", editie december 2005- januari 2006 schrijft onder de titel “Teveel vreemdelingen”: “De VLD is er weliswaar in geslaagd om het zigeunerprobleem van enkele jaren geleden in te dammen, zij heeft anderzijds een veel te gul vluchtelingenbeleid gevoerd via het OCMW. Bovendien trekt Tienen stilaan moslims aan, die zeer royaal door het stadsbestuur op hun wenken worden bediend, denken we maar aan de aparte begraafplaats. Tienen komt vergeleken met andere steden nog goed weg, maar er is een trend gezet die dringend moet worden afgeblokt.”.
52. De voorzitter van de Vlaams Belang Jongeren, Hans Verreyt, neemt op zijn website de Vlaams Blok slogan “Eigen volk eerst” over, waarbij uiteraard de islamgemeenschap wordt geviseerd : “De islamitische gemeenschap stelt zich bovendien steeds veeleisender en agressiever op en de politici van de systeempartijen geven alsmaar meer toe tegenover die agressieve islam [...] Inzake tewerkstelling kunnen vreemdelingen niet klagen over gebrek aan medewerking van de overheid : positieve discriminatie is tegenwoordig de regel. Bedrijven die vreemdelingen in dienst nemen
19
ontvangen daarvoor geld. Bij de overheid krijgen vreemdelingen vaak voorrang bij vacatures. Hallo Pater Leman? Neen, zolang het het eigen volk maar is dat gediscrimineerd wordt, is er blijkbaar geen racismeprobleem.”.
53. Dezelfde discriminerende teneur vindt men in een dossier “Immigratie: vijf na twaalf”, in het vierde nummer (zesde jaar) van het blad van de VLAAMS BELANG-jongeren “Breuklijn”. Het nummer is gedateerd december 2005. Het werd op 7 januari 2006 on line geplaatst op de website van de partij. Het dossier wordt aangehaald met name voor de inleiding:« Als Vlaams-nationale partij is het Vlaams Belang het aan zichzelf verplicht om aandacht te besteden aan het fenomeen van de immigratie en de daaruit voortvloeiende problemen. Het streven naar het behoud van onze Vlaamse, volkse identiteit ligt niet alleen ten grondslag aan onze standpunten inzake Vlaamse onafhankelijkheid, het vormt tevens de invalshoek van waaruit wij de immigratieproblematiek benaderen. Ieder volk heeft recht op zijn eigenheid, op een plek waar het zichzelf kan zijn, zijn taal kan spreken, zijn normen en waarden kann doen gelden, het recht om zich thuis te voelen en zich geborgen te voelen op zijn eigen territorium. Op het eigen territorium is de nationale gemeenschap vrij om aan haar eigen bestemming gestalte te geven, haar eigen toekomst richting te geven en om tot ontplooiing te komen van haar ‘eigen-aardig-heid’. De idee van een multiculturele samenleving zet het territorialiteitsbeginsel op losse schroeven. De verwerving van Vlaamse onafhankelijkheid zou een lege doos zijn, indien op het grondgebied van de Vlaamse staat andere culturen dan de Vlaamse evenveel rechten zouden kunnen doen gelden. Om het met een boutade te zeggen: de wereld is van iedereen, maar Vlaanderen niet. Het multiculturalisme is fundamenteel in strijd met de doelstellingen en verworvenheden van de Vlaamse Beweging. “Franstaligen, pas u aan of verhuis”, luidt een oude slogan van de Vlaamse Beweging. Er is geen enkele reden te bedenken waarom hetzelfde principe minder geldigheid zou bezitten als het om vreemdelingen gaat, waarvan de cultuur en levensgewoonten nog veel verder afstaan van de Vlaamse. Ook hen moeten we voor de keuze stellen: aanpassen of terugkeren! Het Vlaams Belang is niet bereid om de verworvenheden van de Vlaamse Beweging en de gaafheid van de Vlaamse cultuur op te offeren op het altaar van de politieke correctheid en de multiculturele samenleving. » (p.2).
54. Op de website van Filip De Man, lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, staat sinds october 2005 een stukje gepubliceerd over de recente wet die naturalisaties toekent. Op een teller die het cijfer 112 aangeeft, voorafgegaan door de woorden “immigratieteller – vandaag zijn er weer ... immigranten bijgekomen” is een link die onmiddellijk toegang geeft tot het Kameerdocument 511898/002 van de Commissie Naturalisatie en dat de lijst bevat van alle personen die bij deze wet
20
werden genaturaliseerd. De heer De Man stelt dat “de meesten van deze ‘nouveaux belges’ een paar jaar geleden nog “illegale vreemdelingen waren, mensen die dus de wet overtraden maar hierdoor door CD&V, VLD, SPA en Groen! nu beloond worden” en doet de oproep: “Stuur de lijst in bijlage naar alle adressen in uw e-post bestand zodat zoveel mogelijk mensen zouden weten wat er in het Paleis der Natie gebeurt”. Merkwaardigerwijze werd voornoemde tekst, die op 7.1.06 nog op de site stond, intussen ingekort en de oproep tot verspreiding van de lijst werd weggelaten.
55. Ook de websites van plaatselijke afdelingen en mandatarissen volgen dezelfde teneur. Bij wijze van voorbeeld kunnen een aantal karikaturen worden aangehaald op de website van Vlaams Belang Lovendegem (23.01.2006):
• Op de Antwerpse Ring worden de rijstroken onderverdeeld in de categorieën “democraten”, “moslims” en “Vlaams Belang”.”, hetgeen aanduidt dat ook het Vlaams Belang zelf zich blijkbaar niet als “democraat” beschouwt.
• Leiders van de partij (Filip Dewinter en Frank Van Hecke) worden de mond gesnoerd met kleefband waarop “mensenrechten” te lezen is, wat op zijn minst het begrip “mensenrechten” als iets negatiefs voorstelt.
- Recente elementen
56. De jongste maanden, met name in de periode van 60 dagen voorafgaand aan de indiening van het verzoekschrift, heeft de politieke partij Vlaams Belang haar houding van vijandigheid tegenover de mensenrechten van de allochtone gemeenschap zeker niet laten vallen, wel integendeel. Toen in maart de partij afstand weigerde te nemen van een racistische e-mail die door een Antwerps gemeenteraadslid werd doorgestuurd naar een aantal allochtone stadsambtenaren met Arabisch klinkende namen, dit naar aanleiding van de beroering rond de Deense mohamed-cartoons. De website van de partij schrijft dat deze e-mail, waartegen klacht werd ingediend door het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding en de stad Antwerpen, niet beledigend of racistisch is doch "eerder een wat prikkelende opsomming van nuchtere feiten".
57. Op een “veiligheidsmeeting” te Antwerpen op 11 april werden niet alleen systematisch criminaliteit, vreemdelingen en allochtonen op één hoop gegooid, doch werd, met name door Vlaams Parlementslid Dewinter, uitdrukkelijk aangezet tot geweld met als motto “De angst moet van kamp veranderen”. “Dat betekent dat je als inbreker niet moet jammeren als je een tand of zelfs een heel gebit moet missen als je bij een inbraak wordt betrapt. Een verkrachter moet niet op
21
mededogen van de rechtbank kunnen rekenen wanneer hij een paar van zijn edele delen mist wanneer hij door de vader van het verkrachte meisje wordt aangepakt. Wanneer een gangster een juwelier overvalt en de juwelier schiet terug en raakt de overvaller, dan moet niet de juwelier maar wel de overvaller achter de tralies belanden. Zelfverdediging tegen criminelen mag nooit worden vervolgd.”
58. Deze oproep tot “wettige zelfverdediging” wordt voorafgegaan door de waarschuwing dat Antwerpen niet “de meest noordelijke stad van de islam” mag worden en gevolgd door steun aan de firma Ferreyn, tegen wie een klacht loopt wegens discriminatie, en de herhaling van de slogan “Multiculturaliteit leidt tot multicriminaliteit”.
59. Criminaliteit wordt zelfs verbonden met godsdienst : “De criminaliteit en het geweld hebben in nogal wat wijken van onze steden een politiek, een ideologisch of een godsdienstig karakter gekregen. De jacht op alles wat niet-islamitisch, niet-arabisch en niet vreemd is, is in bepaalde wijken al een tijdje geopend. We hebben er genoeg van om als autochtoon opgejaagd wild te fungeren. In plaats van als angsthazen door het leven te gaan, kunnen we maar beter boswachter worden.”.
De termen “oorlog” en zelfs “etnische burgeroorlog in de straten van onze hoofdsteden” worden gebruikt.
60. Op dezelfde bijeenkomst legde kamerlid Gerolf Annemans een duidelijke band tussen”(on)leefbaarheid” van een stad en de aanwezigheid van “gesluierde jonge vrouwen” in het straatbeeld. Hij verklaarde: “In plaats van jeugdsanctierecht krijgen de zogenaamde jongeren – we kennen ze allemaal die ‘jongeren’, die minderjarige bendeleden, de zogenaamde rondhangjongeren, we kennen ze, in veel gevallen gewoon kutmarokkaantejes- in plaats van jeugdsanctierecht... krijgen die zogenaamde jongeren een sociaal assistent, een job, een pamper en als het even kan een BMW onder hun kont.”
61. Uiteraard kunnen al deze elementen niet op zichzelf worden beschouwd doch maken ze een geheel van elementen uit die aanduiden dat het Vlaams Belang, zoals de verantwoordelijken ervan zelf toegeven, niet fundamenteel zijn programma en propaganda gewijzigd heeft ten opzichte van deze uit de Vlaams Blok periode en verder voorstander blijft van een discriminerende politiek, die ook aan de man wordt gebracht door een discours dat aanzet tot haat en misprijzen ten opzichte van bepaalde minderheden van de bevolking.
22
Het sluitstuk van programma en propaganda van het Vlaams Belang blijft dat de moslimgemeenschappen in Vlaanderen (en Brussel) niet thuis horen, dat de leden ervan overwegend crimineel en werkschuw zijn, profiteren van “onze” sociale zekerheid en een bedreiging vormen voor onze veiligheid, waarden en cultuur. Waar voortdurend herhaald wordt dat deze bevolingsgroep zich onmogelijk kan aanpassen, wordt anderzijds als oplossing de “terugkeer” van deze bevolkingsgroep, m.a.w. de uitsluiting uit de samenleving, geponeerd als oplossing, hierbij voorbijgaand aan het feit dat de overgrote meerderheid van deze groep staatsburgers betreft.
IV. ONTVANKELIJKHEID RATIONE TEMPORIS
62. Artikel 3 van het K.B. van 31 augustus 2005 bepaalt: “De aanvraag verjaart zestig dagen nadat de verzoekers kennis hebben gehad van het laatste feit of teken bedoeld in artikel 15ter van de wet ”.
De ratio van dit artikel is volgens het Verslag aan de Koning de rechtszekerheid. M.a.w. een maatregel kan niet worden getroffen tegen een partij die inmiddels niet langer vijandig staat tegen de gewaarborgde rechten en vrijheden. Een partij moet de kans krijgen te breken met het verleden, en af te stappen van een vroegere houding.
63. De vijandigheid van het VLAAMS BELANG jegens de grondrechten door het EVRM gewaarborgd is permanent, en uit zich bijna dagelijks door nieuwe feiten en elementen, met name het blijven on line houden van een aantal standpunten en uitspraken op talrijke websites van de partij, zijn componenten en mandatarissen, zonder er afstand van te nemen.
64. Met name de standpunten verdedigd op de veiligheidsmeeting in Antwerpen van 11.04.2006 zijn recente feiten en elementen in de zin van de wet.
De aanvraag is dus ontvankelijk.
23
V. MIDDEL: DE AANGEHAALDE FEITEN EN ELEMENTEN TONEN AAN DAT DE PARTIJ VLAAMS BELANG , HAAR COMPONENTEN, KANDIDATEN EN MANDATARISSEN VIJANDIG STAAN TEGENOVER DE RECHTEN VAN DE MENS ZOALS GEWAARBORGD DOOR DE EUROPESE CONVENTIE VOOR DE RECHTEN VAN DE MENS EN DE AANVULLENDE PROTOCOLLEN DIE IN BELGIE VAN KRACHT ZIJN.
65. Bij het onderzoeken van het karakter van de talrijke feiten en elementen die de vijandigheid van het VLAAMS BELANG tegenover de door het Europees Verdrag gewaarborgde rechten aantonen (B), is het niet zonder belang eraan te herinneren dat de partij VLAAMS BELANG dezelfde partij is als het vroegere VLAAMS BLOK (A).
A. De politieke partij VLAAMS BELANG is dezelfde partij als deze die vroeger de naam VLAAMS BLOK droeg
66. De statuten van het VLAAMS BELANG bepalen : “De partij VLAAMS BELANG is de partijpolitieke erfgenaam van de politieke partij VLAAMS BLOK. Dit betekent dat de partij VLAAMS BELANG alle partijpolitieke activiteiten van het VLAAMS BLOK overneemt en dit vanaf 14/11/2004”;
67. Op het partijcongres van 14 november 2004 verklaarde Frank VANHECKE : “Wij veranderen van naam maar niet van streken, wij veranderen van naam maar niet van programma, wij veranderen van naam maar wij laten geen enkele medestander in de steek, wij veranderen van naam omdat het moet, maar laat er geen vergissing zijn : wij blijven die partij �*nders dan alle andere, wij blijven de consequent rechts Vlaams-nationale partij, wij blijven de partij die nooit 'eigen volk alleen' heeft gezegd maar die altijd, ook als wij het niet meer mogen zeggen, 'eigen volk eerst' zal blijven denken”;
68. Op de website van het VLAAMS BELANG (25 november 2004) wordt vermeld : “In het Laatste Nieuws zet Filip Dewinter de puntjes op de 'i' : [...] Wij zijn de juridische opvolgers en politieke erfgenamen van het VLAAMS BLOK. Dat staat duidelijk in onze nieuwe statuten. Wij
24
hebben het VLAAMS BLOK getransformeerd tot het VLAAMS BELANG. We zijn dan ook verkozen op de lijsten van het VLAAMS BLOK. Het is dezelfde fractie met identiek dezelfde mensen” ;
69. Een algemene vergadering van 15 november 2004 wijzigde de statuten van de vzw VLAAMSE CONCENTRATIE, die tot dan krachtens artikel 22 van de wet van 4 juli 1989 was aangesteld om de dotatie te ontvangen die wordt toegekend uit hoofde van de parlementaire vertegenwoordiging van het VLAAMS BELANG. Het gewijzigde artikel 4 bepaalt : « De vereniging heeft het doel, met uitsluiting van enig winstoogmerk, het VLAAMS BELANG – politiek opvolger en rechtsopvolger van het VLAAMS BLOK – financieel en materieel te ondersteunen. Meer in het bijzonder zal de vereniging de dotaties ontvangen die de overheidswege voor het VLAAMS BELANG – politieke opvolgers en rechtsopvolgers van het VLAAMS BLOK – voorzien zijn, in ontvangst te nemen (…).
70. Bovenal evenwel, kennen de artikelen 15, 15bis en 16 van de wet van 4 juli 1989 aan elke politieke partij die is vertegenwoordigd in Kamer en Senaat een dotatie toe in functie van het aantal geldige stemmen uitgebracht « op de door de politieke partij erkende kandidatenlijsten bij de laatste wetgevende verkiezingen tot de gehele vernieuwing van de Kamer van Volksvertegenwoordigers en van de Senaat ». Indien het VLAAMS BELANG aanzien was als een nieuwe partij die verschilt van het VLAAMS BLOK, dan diende te worden vastgesteld dat deze bij de laatste wetgevende verkiezingen geen kandidatenlijsten had ingediend en daarom volgens de wet helemaal geen recht hebben op de desbetreffende dotatie. De door het VLAAMS BELANG erkende verenigingen zijn zonder onderbreking de dotaties blijven ontvangen waarvoor het VLAAMS BLOK de rechten had verkregen.
71. Naar aanleiding van de bekendmaking van de financiële verslagen over de boekhouding van de politieke partijen en hun componenten (dienstjaar 2004) gebruikt de controlecommissie overigens : « VLAAMS BELANG (voorheen VLAAMS BLOK) » hierbij de bewoordingen overnemend van een document dat werd doorgestuurd door de vzw VLAAMSE CONCENTRATIE, belast met de consolidatie van de rekeningen.11 .
72. De feiten die tekenen van vijandigheid laten vermoeden ten aanzien van de rechten en vrijheden gewaarborgd door het EVRM en zijn aanvullende protocols, en die zijn toegerekend aan de partij en haar componenten, mandatarissen, lijsten en kandidaten onder de benaming VLAAMS
11 Doc., Kamer, 51 – 1752/002 en Doc., Senaat 51 – 3-1172/2 – boekdeel II, pp. 537 en vlg.
25
BLOK, blijven derhalve toe te rekenen aan dezelfde partij onder haar benaming VLAAMS BELANG.
73. Het VLAAMS BELANG heeft overigens nooit afstand genomen van standpunten ingenomen voor november 2004 of daarna door zijn mandatarissen en componenten
74. In zijn arrest n° 10/2001, heeft het Arbtragehof de voorwaarden omlijnt waarin een partij op grond van art. 15ter verantwoordelijk geacht kan worden voor de tussenkomst van derden: ” B.4.8.2. Volgens de bestreden bepalingen kan een politieke partij haar dotatie verliezen wanneer zij blijk geeft van de in artikel 15ter, § 1, bedoelde vijandigheid, zowel «door eigen toedoen of door toedoen van haar componenten, lijsten, kandidaten of gekozenen ». De wetgever kon naar die geledingen verwijzen, rekening houdend met het feit dat politieke formaties doorgaans geen rechtspersoonlijkheid hebben en het beïnvloeden van de volkswil kan geschieden zowel door een politieke partij als zodanig als door geledingen ervan, voor zover geen twijfel bestaat over de band tussen die geledingen en de betrokken politieke partij. De maatregel zou evenwel kennelijk onevenredig zijn wanneer hij tot gevolg zou hebben dat de betrokken partij een deel van haar dotatie zou verliezen door een in artikel 15ter, § 1, bedoelde vijandigheid uitgaande van een van de voormelde geledingen, niettegenstaande die partij zulks openlijk en duidelijk heeft afgekeurd. ” .
Mutatis mutandis geld deze verplichting van openlijke en duidelijke afkeuring ook voor standpunten die in het verleden werden ingenomen.
B. Feiten en elementen die de klaarblijkelijke vijandigheid van het VLAAMS BELANG12 tegenover de rechten en vrijheden gewaarborgd door het E.V.R.M. en de aanvullende protocollen.
75. Het Arbitragehof heeft bepaald hoe de vijandigheid tegenover het E.V.R.M. waarvan een politieke partij blijkt geeft moet worden beoordeeld om te vallen onder de toepassing van artikel 15ter. Het heeft aldus de begrippen “vijandigheid” en “rechten en vrijheden” geïnterpreteerd die de wet gebruikt. Dit wettelijk kader moet inderdaad gezien worden in het licht van de rechtspraak van
12 Van zijn leden, lijsten, kandidaten of verkozen mandatarissen
26
het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Een onderzoek hiervan (a) is nodig alvorens de vijandigheid van het VLAAMS BELANG in concreto te beoordelen (b).
a. Voorwaarden waaraan de vijandigheid tegenover de door het E.V.R.M. gewaarborgde rechten dient te beantwoorden.
76. In het arrest 10/2001 van 7 februari 2001 heeft het Arbitragehof bepaald hoe artikel 15ter moet worden geïnterpreteerd om conform te zijn aan de grondwettelijke regels waarop het Hof toeziet, met name de vrijheid van meningsuiting.
- Vijandigheid
77. Het Hof stelt dat de notie “vijandigheid” begrepen dient te worden als een “aanzetting tot schending van een vigerende rechtsnorm”. Voor het Hof kan deze aanzetting de vorm hebben van “onder meer”, en dus niet uitsluitend van “het aanzetten tot het plegen van geweld en het verzet tegen genoemde regels”.
78. Het Arbitragehof oordeelt echter niet dat het aanzetten tot verzet tegen een “vigerende rechtsnorm” een overtreding van de strafwet moet uitmaken, noch dat het verzet waartoe wordt aangezet een strafbare gedraging moet zijn. Met name een discriminerende handelwijze is steeds strijdig met een vigerende rechtsnorm (het gelijkheidsbeginsel) zelfs wanneer de strafwet niet wordt overtreden.
79. Overigens heeft het Hof van Cassatie geoordeeld dat aanzetten tot discriminatie in de zin van de wet van 30 juli 1981 een strafbare opinie is, zelfs wanneer dit niet noodzakelijk de klaarblijkelijke wil inhoudt om het publiek of een bepaald individu ertoe te brengen bepaalde concrete handelingen te stellen13,.
Evenmin eist het Arbitragehof dat voor de toepassing van artikel 15ter een bijzonder opzet bewezen is, terwijl het wel oordeelde dat het geval moet zijn om aanzet tot discriminatie strafbaar te kunnen stellen14.
13 « L’expression d’une opinion peut être constitutive d’une infraction [d’incitation], notamment lorsque l’opinion exprimée consiste en une incitation �* la discrimination, �* la haine ou �* la violence » (Cass., 19 mei, 1993, Pas. I, p. 498)
27
80. Dat het criterium van artikel 15ter van de financieringswet minder streng is dan bijvoorbeeld dit van artikel 3 van de wet van 30 juli 1981 is logisch, nu een partij die kennelijk en herhaaldelijk discriminatie verkondigt in de zin van de antiracismewet de facto geen bestaansrecht heeft, vermits het behoren ertoe of het medewerken eraan een strafbaar feit uitmaakt op grond van artikel 3. Wegens zijn vijandige houding tegenover de rechten gewaarborgd door het E.V.R.M. kan een partij slechts het voorwerp uitmaken van een maatregel die “geen strafsanctie is maar een financiële maatregel die bestaat in de intrekking van een overheidsdotatie [...] De aangevochten bepalingen doen geen afbreuk aan de rechten van kandidaten om zich verkiesbaar te stellen, verkozen te worden en zitting te nemen in de parlementaire vergaderingen mogen niet zo begrepen worden dat zij afbreuk zouden doen aan de parlementaire immuniteit gewaarborgd bij artikel 58 van de Grondwet”15. Een partij wiens overheidsdotatie geheel of gedeeltelijk wordt ingetrokken kan immers verder blijven bestaan als partij en desgevallend zijn vijandelijke houding tegenover het E.V.R.M. behouden. Artikel 15ter heeft overigens slechts betrekking op een gedeelte van de overheidssubsidie die aan politieke partijen en hun componenten wordt verstrekt (en niet bijvoorbeeld op de dotatie toegekend aan de parlementaire fracties).
81. Anderzijds is het uiteraard zo dat een partij die de voorwaarden overtreedt, gesteld door de Strafwet en met name artikel 3 van de wet van 30 juli 1981, a fortiori het voorwerp kan uitmaken van een maatregel inzake overheidsfinanciering16.
82. Art. 15ter viseert dus niet alleen daden waardoor een politieke partij aanmoedigt of aanzet tot het plegen van strafbare feiten maar elk aankondigen en verspreiden van standpunten of voorstellen van daden die klaarblijkelijk in strijd zijn met het E.V.R.M. en de aanvullende protocollen17.
- De rechten en vrijheden gewaarborgd door het E.V.R.M. en door de aanvullende protocollen
14 Arbitragehof, 1572004, dd. 06.10.2004
15 Arbitragehof, 10/2001 van 7 februari 2001, B.4.7.4
16 Eva Brems en Sébastien Van Drooghenbroeck, Le Vlaams Blok, groupement raciste. A propos de l’arrêt de la cour d’appel de Gand du 21 avril 2004, J.T., 2004, p. 590
17 Marc Verdussen, Le financement public d’un parti raciste est-il légitime dans un Etat démocratique ? R.T.D.H., 2001, p. 649 ; Olivier De Schutter Priver de son financement le Vlaams Blok, R.D.E., 2001, p. 665. Frédéric Krenc, Le financement public des partis liberticides, in Partis liberticides et la Convention européenne des droits de l’homme, Brussel, Bruylant/Nemesis, 2005, p. 105.
28
83. Zoals hierboven uiteengezet zijn de rechten en vrijheden waarvan sprake in art. 15ter van de wet van 14 juli 1989 deze die door het Europees Hof zelf werden afgeleid uit het Verdrag en de protocollen18.
Het Arbitragehof heeft bepaald dat “de in het geding zijnde bepalingen strikt worden geïnterpreteerd en niet op dusdandige wijze dat zij toestaan dat financiële middelen [...] worden ontzegd aan een partij die enkel zou hebben voorgesteld dat één of andere regel [...] een nieuwe interpretatie krijgt of wordt herzien“ en dat “het de rechtscolleges die zich moeten uitspreken over een aanvraag ingediend op grond van artikel 15ter gehouden zijn te onderzoeken “of het voorwerp van die vijandigheid wel degelijk een beginsel is dat essentieel is voor het democratische karakter van het regime”.
84. Het Hof onderlijnt echter :“de veroordeling van racisme en vreemdelingenhaat vormt ontegenzeglijk zulk een beginsel want dergelijke tendensen zouden, mochten zij worden gedoogd, onder andere gevaren, ertoe leiden dat ze bepaalde categorieën van burgers, in verband met hun rechten, met inbegrip van hun politieke rechten, op basis van hun afkomst zouden discrimineren”19.
- De voorwaarden voor toepassing van artikel 15ter van de wet van 4 juli 1989 in het licht van de rechtspraak van het Europees Hof
85. Zowel het artikel 15ter van de wet als het voornoemde arrest van het Arbitragehof dienen gelezen te worden in het licht van de rechtspraak van het Europees Hof. Dit laatste onderlijnt haar bezorgdheid dat een politieke partij zich vrij kan uitdrukken in een pluralistisch debat en niet verontrust wordt "voor het enkel feit van het lot van een deel van de bevolking van een Staat in het publiek debat te willen brengen en zich in het politiek leven van die Staat te mengen om, in respect van de democratische regels, oplossingen te vinden die alle betrokken actoren kunnen bevredigen" (vert.)20 iii.
18 cfr. infra. VI
19 Arbitragehof, B.4.7.2.
20 E.H.R.M., Refah Partisi c. Turkije van 13 februari 2003 ; zie eveneens, Lehideux et Isorni c. France, rapport van de Commissie van 8 april 1997; arrest Jersild c. Denemarken van 23 september 1994 ; Gündüz c. Turquie van 4 décember 2003
29
86. Het Hof oordeelt eveneens dat "een politieke partij kan voorstellen doen met het oog op een wijziging van de wetgeving, de wettelijke of grondwettelijke structuren van een Staat, maar dit onder twee voorwaarden:
a. de middelen die hierbij worden aangewend moeten op alle punten wettelijk en democratisch zijn
b. de voorgestelde wijziging moet zelf verenigbaar zijn met de democratische grondbeginselen21” (vert)iii.
Dit betekend noodzakelijk dat een politieke partij waarvan de verantwoordelijken aanzetten tot geweld of een politiek project voorstellen dat rassendiscriminatie inhoudt, één of meerdere regels van de democratie niet respecteert of zelfs de vernietiging van deze nastreeft, zich niet kan beroepen op de bescherming van het Verdrag tegen sancties die om deze motieven worden opgelegd22. Zoals Jean-Yves Dupeux terecht opmerkt, mag een politieke partij in het licht van deze rechtspraak van het Hof weliswaar verandering voorstaan doch zijn eisen kunnen niet van die aard zijn dat ze in vraag stellen "het beginsel van niet discriminatie der individuen in het genot van hun publieke vrijheden dat één van de grondbeginselen uitmaakt van de democratie (geen overheersing van één categorie burgers over een andere" (vert.)23 iv. We weten immers dat de democratie volgens het Europees Hof het enige model is dat door het Verdrag wordt overwogen en het enige dat er mee verenigbaar is24.
87. De voorstellen van het VLAAMS BELANG worden meer en meer op een beschaafde wijze naar voor worden gebracht en uitgezuiverd van de meest opvallend discriminerende aspecten. Overeenkomstig de rechtspraak van het Europees Hof is dit echter niet doorslaggevend : "de statuten en het programma en van een politieke partij kunnen niet als enig criterium worden aangewend om vast te stellen wat zijn objectieven en intensies zijn. De politieke ervaring van de Staten heeft inderdaad aangetoond dat in het verleden politieke partijen die doelstellingen aankleven die strijdig zijn met de grondbeginselen van de democratie, deze niet bekendmaken in officiële teksten totdat zij zich de macht hebben toegeëigend. Daarom (…) kan men niet uitsluiten
21 E.H.R.M., Refah Partisi (parti de la prospérité) c Turquie du 31 juillet 2001
22 Ibid.
23 La dissolution des partis liberticides, in Les partis liberticites et la Convention européenne des droits de l’homme, Brussel, Bruylant/Nemesis, 2005, P. 82 ; zie eveneens op p. 87.
24 E.H.R.M. Parti communisti unifié de Turquie c. Turkije, 30 januari 1998, § 45.
30
dat het politiek programma van een partij objectieven en intenties verbergt die verschillend zijn van deze die hij publiek aankondigt. Om zich daarvan te vergewissen, moet de inhoud van dit programma vergeleken worden met de daden en standpunten ingenomen door de leden en leiders van betrokken partij" (vert.)25 v.
b) Klaarblijkelijke vijandigheid ten opzichte van de rechten en vrijheden door het E.V.R.M. gewaarborgd.
1. Het VLAAMS BELANG staat een politiek van rassendiscriminatie voor die vijandig is aan het E.V.R.M.
88. De feiten en elementen hierboven aangehaald zijn evenveel overeenstemmende aanwijzingen van de politiek van rassendiscriminatie die deze partij voorstaat.
De boodschap die gebracht wordt door het geheel van de stukken van het dossier dient beschouwd te worden als discriminerend op grond van nationale of etnische afkomst waar tot vervelens toe, ad nauseam, op het idee wordt gehamerd dat leden van identificeerbare groepen, vreemdelingen en allochtonen (illegalen, genaturaliseerden, asielzoekers, etc.) geen statuut van gelijke rechten in de samenleving moeten genieten en geen aanspraak kunnen maken op hetzelfde respect als de anderen. In het algemeen wordt deze bevolkingsgroep voorgesteld onder een bijzonder negatief daglicht (crimonogeen milieu, profiteurs, verdachte gebruiken, fraude, etc.).
89. Waar vroeger door het VLAAMS BLOK uitdrukkelijk de realisatie van een monoraciale, later monoculturele samenleving als einddoel werd geprezen, wordt ook nu nog als ideaal een samenleving zonder immigratie vanuit andere culturen vooropgesteld, alsook gedwongen assimilatie of de "terugkeer naar huis" van de allochtone bevolkingsgroepen. Terwijl de slogan "aanpassen of terugkeren" wordt naar voor gebracht als enige oplossing, wordt terzelfdertijd uitgelegd dat aanpassing van welbepaalde groepen vreemdelingen en allochtonen per definitie onmogelijk is, hetgeen hun “terugkeer” onvermijdelijk maakt. Dergelijke propaganda is discriminatie op grond van ras, nationale of etnische afkomst en in sommige gevallen, godsdienst.
90. In verband met een deel van de feiten van dit verzoekschrift, maakte het Hof van Beroep van Gent, reeds de vaststelling, die ten opzichte van deze feiten gezag van gewijzde heeft verworven:
25 E.H.R.M., Refah Partisi c. Turkije, waarin het Hof bepaalt dat men van een dergelijke partij
31
redelijkerwijze niet kan verwachten dat hij aan de macht komt
"Het beeld dat aldus van de 'vreemdelingen' wordt opgehangen is dat van de vreemdelingen als misdadigers verantwoordelijk voor het gevoel van onveiligheid bij de eigen bevolking ingevolge allerhande criminaliteit (1), van vreemdelingen als broodrovers verantwoordelijk voor de werkloosheid bij de eigen bevolking (2), van de vreemdelingen als profiteurs van de sociale voorzieningen op kosten van de hardwerkende eigen bevolking (3), van de vreemdelingen als bevoordeeld door de multiculturele maatschappij (4), gepromoot door de klassieke partijen, ten nadele van de eigen bevolking, die door dezelfde klassieke partijen in de kou wordt gelaten (5), en van de vreemdelingen als ingevolge hun cultuur, godsdienst en gewoontes onintegreerbare fanatiekelingen (6), die een bedreiging vormen voor de eigenheid en de cultuur van het eigen volk (7)"
"Feiten, cijfermatige gegevens en statistisch materiaal strekken er duidelijk niet toe de bevolking louter te informeren of op te komen tegen bepaalde wantoestanden, hetgeen uiteraard is toegelaten, doch wel degelijk, gelet op de systematische en eenzijdige wijze waarop deze gegevens worden aangebracht en op de daarbij gehanteerde slogantaal of sarcasme, de bevolking aan te zetten tot vreemdelingenhaat en deze ook warm te maken voor de voorgestelde discriminerende maatregelen"
"De geviseerde 'vreemdelingen' zijn, afgezien van de illegalen en de Afrikanen in het algemeen, de overgrote groep van de allochtone bevolking van het land [...], meer bepaald de Noord-Afrikanen en de Turken, zowel van de eerste, de tweede als de derde generatie, zonder onderscheid naar hun verblijfstatuut en ongeacht zelfs de desgevallend inmiddels door hen verworven Belgische nationaliteit"
"Van enige fundamentele evolutie in de aldus vooropgestelde 'vreemdelingenpolitiek' is er, naar het oordeel van het Hof, derhalve geen sprake. [...] De 'vreemdelingenpolitiek' zoals vooropgesteld in het aangehaald werk "Baas in eigen land" zal, hangende de geïncrimineerde periode, de 'vreemdelingenpolitiek' zijn en blijven van het VLAAMS BLOK , onder meer naar aanleiding van de gemeenteraads- en provincieraadsverkiezingen van 2000 [...] De discriminerende matregel "assimilatie of terugkeer" wordt met andere woorden nog steeds openlijk verdedigd".
91. Dit is ook vandaag nog het geval. Een dergelijke politiek van discriminatie is op zich strijdig met het EVRM
32
2. Rassendiscriminatie verkondigen is op zichzelf vijandig ten opzichte van het E.V.R.M.
92. Indien racisme op zich niet verboden is door het E.V.R.M., dan zien toch zowel het Europees Hof als het Arbitragehof in rassendiscriminatie een vijandigheid ten opzichte van de rechten gewaarborgd door het E.V.R.M. en "de beginselen essentieel voor het democratisch karakter van het regime"26.
Onafhankelijk van het miskennen van artikel 14 van het Verdrag dat specifiek discriminatie verbiedt in de uitoefening van de door het E.V.R.M. gewaarborgde rechten, blijkt inderdaad duidelijk uit het Verdrag en het geheel van de rechtspraak van het Hof dat niet discriminatie een grondbeginsel is van het gehele rechtssysteem van bescherming van de gewaarborgde rechten en vrijheden. Het Verdrag is van toepassing op alle personen die ressorteren onder de rechtsmacht van de verdragsluitende partijen (artikel 1 van het Verdrag) zonder onderscheid.
Anders gezegd, ongeacht het aantasten van subjectieve rechten van personen en groepen wordt hier het principe geviseerd dat elkeen op gelijke wijze van zijn grondrechten en vrijheden kan genieten. Het is het ontkennen van dit principe dat een aantasting is van het grondbeginsel zelf van de democratie27.
93. Het Europees Hof heeft bij herhaling onderlijnd dat de waarden verkondigd en gewaarborgd door het Verdrag gegrondvest zijn op tolerantie, sociale vrede en niet discriminatie28, en dat "il importe au plus haut point de lutter contre la discrimination raciale sous toutes ses formes".
94. De strijd tegen rassendiscriminatie laat beperking toe van de vrijheid van meningsuiting, stemrecht, recht zich kandidaat te stellen bij wetgevende verkiezingen of toegang tot het openbaar ambt29. De strijd tegen het racisme heeft het Europees Hof er ook toe gebracht vast te stellen dat het artikel 6 van het Verdrag, dat een eerlijk proces waarborgt, geschonden kan zijn indien een jurylid
26 Abitragehof., 10/2001, op. cit.
27 Zie Marc Verdussen, Le financement public d'un parti raciste ets-il légitime dans un Etat démocratique, R.T.D.H., 2001, p. 649
28 Beslissing C.E.D.H., Norwood c. Royaume-Uni, verz.. 23131/03, van 16 november 2004 (in het engels op de site echr.coe.int).
29 E.a., E.H.R.M. Rekvényi c. Hongarije van 20 mei 1999 en Ahmed e.a. c. Verenigd Koningkrijk van 2 september 1998.
33
als racistisch kan worden beschouwd30. Recent heeft het Hof zelfs een rassendiscriminatie vastgesteld in de procedure met betrekking tot een schending van artikel 2 waaraan Bulgarije zich zou hebben schuldig gemaakt31.
95. Volgens de Europese Commissie en het Hof voor Mensenrechten wordt artikel 17 van het Verdrag, dat misbruik van recht uitsluit van de bescherming van het Verdrag, van toepassing wanneer de activiteiten of voorstellen van de groep "een terminologie van rassendiscriminatie bevatten of de ontkenning van grondrechten verkondigen door rassendiscriminatie te bevorderen" (vert.)vi. De uitsluiting is eveneens van toepassing op verklaringen die ertoe strekken de rechten en vrijheden gewaarborgd door het Verdrag af te schaffen of te beperken.
96. Recent heeft het Hof zich uitgesproken over een islamofoob discours. Het Hof oordeelde dat een algemene scherpe aanval tegen een religieuze groep, die deze groep als geheel verbindt met een zwaarwichtige daad van terrorisme, onverenigbaar is met de waarden die verkondigd en gewaarborgd worden door het Verdrag, met name tolerantie, sociale vrede en niet discriminatie.
"De woorden en beelden op deze affiche zijn in feite een openlijke de openlijke uitdrukking van een aanval op alle moslims en het Verenigd Koninkrijk. Dergelijke algemene geweldige aanval tegen een religieuze groep, door de groep als geheel te verbinden met een belangrijke daad van terrorisme, is niet verenigbaar met de waarden die verkondigt en gewaarborgd worden door het Verdrag, met name tolerantie, sociale vrede en niet discriminatie" (vert.)vii
De boodschap door de in deze beslissing bekritiseerde poster, dat er een uitdrukkelijke band is tussen terrorisme en islam, en dat terrorismebestrijding ook bestrijding van de islam inhoudt, is een identieke boodschap als deze die herhaaldelijk terugkomt in de propaganda van het Vlaams Belang, en die er zelfs toe neigt de kern uit te maken van de propaganda van deze partij.
97. Dit type discours is inderdaad van aard onder het publiek gevoelens van misprijzen, afwijzing, zelfs haat ten opzichte van vreemdelingen op te roepen. Een dergelijk discours rechtvaardigt dit type van gevoelens en eist het zelfs op, terwijl, zoals het Europese Hof opmerkt, "openlijk en publiek zijn racistische neigingen erkennen is iets dat de meeste mensen natuurlijkerwijze vermijden" (vert.)viii . Dit type discours legitimeert aldus een reële aanzet tot discriminatie, zelfs haat of geweld.
30 E.H.R.M., Remli c. Frankrijk van 23 april 1996; in dezelfde zin Comité voor de uitbanning van rassendiscriminatie, mededeling 3/1191, Narrainen c. Noorwegen, van15 maart 1994. Zie echter E.H.R.M. Gregory c. V.K. van 25 februari 1997.
34
98. Ter illustratie van het standpunt van het Arbitragehof dat de veroordeling van racisme en xenofobie een grondbeginsel is van de democratie kan met Sébastien Van Droogenbroeck verwezen worden naar de beslissing inzake Seurot, waarvan de uitspraken "bijlange niet zover gaan als wat te lezen is in heel wat publicaties van het Vlaams Blok / Belang en dat door het Europees Hof als vijandig aan het Verdrag werd beschouwd32".
Onder de titel "Trop c'est trop" schreef deze professor in een schoolkrant de volgende tekst die door het Hof als vijandig aan het Verdrag werd beschouwd:
"De illusionisten hadden niet voorzien dat in ruil voor die vervloekte Fransen die hals over kop Noord-Afrika ontvlucht zijn, horden onintegreerbare moslims zouden ontschepen en zich vestigen in onze meest uitgeweken kantons. Ze zijn vandaag vijf miljoen, bouwen overal moskeeën en als ze het hebben over "mettre les voiles" … verheug u niet te snel, ze hebben het alleen over hun arrongante meiden!" (vert.)33 ix.
99. De door het VLAAMS BELANG voorgestane discriminaties zijn bovendien strijdig met artikelen 3, 8, 9 en 1 van het aanvullend protocol nummer I, afzonderlijk genomen of in samenhang met artikel 14.
- Recht op menselijke waardigheid (artikel 3)
100. Het verkondigen van een politiek die aanzet tot rassendiscriminatie miskent het recht op menselijke waardigheid, gewaarborgd door artikel 3 E.V.R.M.
In het licht van de internationale instrumenten inzake mensenrechten en van zijn eigen rechtspraak onderlijnt het Hof dat tolerantie en respect voor gelijkwaardigheid van alle menselijke wezens een grondbeginsel is van een democratische pluralistische samenleving en dat dit de strijd rechtvaardigt tegen elke vorm van propaganda of aanzetting of verrechtvaardiging van haat die gesteund is op onverdraagzaamheid, met inbegrip van de religieuze onverdraagzaamheid34.
31 E.H.R.M..Natchova en a c. Bulgarie, 6 juli 2005.
32 Zie Sébatien Van Drooghenbroeck en François Tulkens, Observations sous Bruxelles, 26 februari 2003, J.T., 2003, p. 750.
33 E.H.R.M., Beslissing Jacques Seurot c France van 18.05.2004, req. 07383/80. Zie ook Norwood c U.K., Besl. 16.11.2004, req. 23131/03. op.cit.
34 E.H.R.M., Gündüz c. Turkije, 4 december 2003, § 40.
35
De Europese Commissie van de Rechten van de Mens en later ook het Hof oordeelde dat een discriminatie op etnische basis op zichzelf, "abstraction faite de l'article 14", een mensonwaardige behandeling kan uitmaken in de zin van artikel 3 E.V.R.M.35, hierbij aannemend dat rassendiscriminatie een specifieke aantasting kon zijn van de menselijke waardigheid.
De hoger geciteerde uitspraken op het “Veiligheidscongres” van 11 april, tonen overigens aan dat de partij ook rechtstreeks vijandig staat tegenover het recht van onder meer verdachten op een menswaardige behandeling.
101. Ten opzichte van dit basisbeginsel van het democratisch regime dat deze grondvesten36, toont het VLAAMS BELANG zich duidelijk vijandig.
- Recht op respect van privéleven (artikelen 8 en/of 14 E.V.R.M.)
102. De voorstellen om zonder onderscheid alle voor strafbare feiten veroordeelde vreemdelingen een verblijfsrecht te ontnemen, zonder acht te slaan op het gezinsleven dat zij in België hebben ontwikkeld, is eveneens strijdig met het recht op privé- en gezinsleven37. A fortiori is dit het geval voor het ontnemen van een verblijfsrecht aan iemand die weigert zich "aan te passen".
103. De rechtspraak van het Europees Hof is inderdaad constant dat bij elke intrekking van een verblijfsrecht een individuele analyse zich opdringt van de gevolgen die deze maatregel heeft op het privéleven van de persoon.
104. In het arrest Mustaquim / België38 had dit met name betrekking voor "tweede generatie-vreemdelingen" die veroordeeld werden wegens strafbare feiten, doch in het onthaalland sterke bindingen hebben, in het arrest Berrehab / Nederland39 op het recht op gezinsleven tussen vader en kind.
105. Het standpunt van het VLAAMS BELANG dat de aanwezigheid van vreemdelingen in Vlaanderen slechts duldbaar is wanneer zij "onze taal spreken, onze manier van leven tot de hunne
35 E.C.R.M.,Beslissing van 10 oktober 1970. Zaak der Oost-Aziatische Afrikanen, Annuaire de la Convention européenne des Droits de l'Homme, 1790, p. 995
36 E.a. E.H.R.M., Soering c.V.K., 7 juli 1989; McCann et al. c. V.K., 27 september 1995
37 E.H.R.M., Moustaquim c. België van 18 februari 1991, noot van Paul Martens, Respect de la vie familiale et sauvegarde de l'ordre public, R.T.D.H., 1991, p. 385.
38 E.H.R.M. Arrest van 18.2.1991, Series A, 131.
36
- Verbod van collectieve uitwijzingen (artikel 4 Protocol IV)
maken, kortom, Vlaming onder de Vlamingen worden" (1 mei toespraak Filip Dewinter), dat zij "hun cultuur en levensgewoonten" moeten aanpassen onder sanctie van een intrekking van het verblijfsrecht (inburgering koppelen aan verbijfsvergunning) is een programma dat radicaal ingaat tegen het recht op privéleven van de allochtone bevolking, d.w.z. het recht van elk individu om in relatie met zijn gelijken zonder inmenging van buitenuit zijn persoonlijkheid te ontwikkelen40.
106. De voorstellen van het VLAAMS BELANG om bepaalde categorieën vreemdelingen (onaangepasten, delinquenten, afgewezen asielzoekers, en in het verleden ook werklozen) zonder uitzondering uit te wijzen, zijn eveneens strijdig met het artikel 4 van het Protocol IV.
107. De Commissie voor de Rechten van de Mens oordeelde dat onder 'collectieve uitzetting', verboden door het Protocol IV, dient verstaan te worden : “elke maatregel van de bevoegde overheid die vreemdelingen als groep dwingt een land te verlaten, behalve wanneer een dergelijke maatregel genomen wordt op grond van een redelijk en objectief onderzoek van de specifieke situatie van iedere individuele vreemdeling die deel uitmaakt van de groep41”. Deze bepaling betreft dus niet enkel gedwongen verwijderingen van het grondgebied in het kader van de wet van 15 december 1980 betreffende de toegang tot het grondgebid, het verblijf, de vestiging en de verwijdering van vreemdelingen42, maar elke maatregel die tot gevolg heeft dat een groep de facto gedwongen wordt het grondgebied te verlaten.
108. In de zaak Conka / België werd ons land veroordeeld43 op grond van het Protocol IV wegens de wijze waarop de terugkeer werd georganiseerd van een groep Slowaakse afgewezen asielzoekers die na een individuele behandeling van hun aanvraag met een gezamenlijke vlucht werden uitgewezen. Het Hof oordeelde met name dat "in geen enkel stadium van de periode, vanaf de oproeping van betrokkenen op het Commissariaat met het oog op hun uitwijzing, de gevolgde procedure voldoende waarborgen bood van een werkelijk en gedifferentieerd in rekening brengen
39 E.H.R.M. Arrest van 21.06.1998, Series A, 138.
40 E.a. E.H.R.M. Von Hannover c. Duitsland, 24 juni 2004.
41 E.H.R.M., 3 december 1975, Becerk t. Denemarken, nr. 7011/75, D.R. vol. 4, p. 215. Zie ook 4 oktober 1968, X t. Zweden nr. 3803/68 en 3804/68, D.R., vol. 5, p. 890. Zie hierover CARLIER, J-Y., Les étrangers, Journ. proc., nr. 378, 1999, p. 11.
42 B.S., 31 december 1980
37
- Vrijheid van godsdienstbeleving (artikel 9)
van de individuele situatie van elk van betrokken personen. Tot besluit is er een schending van artikel 4 van het 4de Protocol aan het Verdrag" (vert.) x
109. Zowel het artikel 8 als het artikel 4 van het Protocol IV leggen op dat een uitwijzing een individuele beslissing moet zijn die bovendien rekening houdt met de privé- en gezinssituatie van betrokkene, principe waar het VLAAMS BELANG klaarblijkelijk vijandig tegenover staat.
110. Uit de feiten in dit verzoekschrift blijkt dat het VLAAMS BELANG, meer nog dan in de periode waarop het arrest van het Hof van Beroep van Gent betrekking had, campagne voert om de islam, erkende godsdienst in België, af te kammen. In de propaganda gericht op het groot publiek wordt permanent een beeld opgehangen van de moslims dat beledigend, kwetsend en hatelijk is, dat van aard is bij de bevolking gevoelens op te roepen – of aan te wakkeren wanneer die reeds aanwezig zijn – van onbegrip, gebrek aan respect en haat ten opzichte van deze personen die behoren tot een bepaalde religieuze minderheidsgroep.
Moslimriten worden systematisch als barbaars gekwalificeerd en dit geloof wordt voorgesteld als noodzakelijk onverenigbaar met democratie. Gebedshuizen worden voorgesteld als een onvermijdelijke bron van verstoring van de openbare orde en overlast, hetgeen de sluiting ervan en/of overbrenging naar plaatsen buiten de stadscentra zou rechtvaardigen. De erkenning van de islam als godsdienst moet worden ingetrokken.
111. Het Europees Hof stelt: "Zoals gewaarborgd door artikel 9 is de vrijheid van gedachten, van geweten en religie één van de grondvesten van een "democratische samenleving" in de zin van het Verdrag. In haar religieuze dimensie behoort ze bij de meest essentiële elementen van de identiteit van de levensbeschouwing van de gelovigen, doch ze is eveneens waardevol voor de atheïsten, agnostici, sceptici of onverschilligen. Er gaat om het pluralisme – door de eeuwen heen met grote kost verworven – consubstantieel aan dergelijke samenleving.
Indien de religieuze vrijheid eerst en vooral intern is, dan 'impliceert' zij eveneens met name deze om 'zijn religie te manifesteren' individueel en in privé of op een collectieve wijze, in het publiek en in de sfeer van diegenen waarvan men het geloof deelt. Het getuigenis in woorden en daden is verbonden met het bestaan van religieuze overtuigingen. Deze vrijheid veronderstelt, onder andere
43 E.H.R.M., Arrest van 5.2.2002.
38
deze al dan niet toe te treden tot een religie en deze ze al dan niet te pratikkeren (arrest Kokkinakis t. Griekenland, 25 mei 1993, serie A nr. 260-A, p. 17, § 31, Buscarini e.a. t. Saint-Martin (GC), nr. 24645/94, § 34, EHRM 1999-I).Artikel 9 somt de diverse vormen op die de uitdrukking van een religie of overtuiging kan aannemen, te weten de cultus, het onderwijs, de praktijken en het vervullen van rituelen" (vert.)44 xi.
112. Zeker, het Hof aanvaardt dat artikel 9 niet om het even welke godsdienstige of door godsdienst geïnspireerde daad beschermt45 en neemt aan dat in een democratische samenleving, waar verschillende religies binnen de bevolking bestaan, het noodzakelijk kan zijn deze vrijheid bepaalde beperkingen op te leggen teneinde de belangen van de verschillende groepen te verzoenen en het respect voor de overtuiging van elk kind te waarborgen46.
113. In verband met deze beperkingen preciseert het Hof nochtans: "in de uitoefening van zijn bevoegdheid van zijn reglementerende bevoegdheid inzake en in relatie tot diverse religies, culten en geloven, moet de Staat zich neutraal en onpartijdig opstellen (arrest Hassan en Tchaouch t. Bulgarije (CG), nr. 30985/96, §78). Het gaat hier over het behoud van het pluralisme en de goede functionering van de democratie waarvan één der voornaamste kenmerken bestaat in de mogelijkheid die zij biedt door dialoog en zonder toevlucht tot geweld de problemen op te lossen die zich stellen in een land, zelfs wanneer deze problemen storen (Comministische Partij van Turkije e.a. t. Turkije, arrest van 30 januari 1998, Receuil 1998-I, p. 27, § 57). De rol van de overheid is derhalve niet de oorzaak van de spanningen in te dijken door het pluralisme weg te nemen maar zich ervan te verzekeren dat groepen die aan elkaar tegengesteld zijn elkaar tolereren (arrest Serif t. Griekenland, nr. 381178/97, § 53, EHRM 1999-I) (vert.) 47 xii.
Het Hof herinnert er eveneens aan "dat in beginsel het recht op godsdienstrvijheid in de zin van de Conventie de appreciatie van een Staat uitsluit met betrekking tot de legitimiteit van religieuze geloven of de modaliteiten waarop deze zich uitdrukken" (vert.)48 xii.
114. De eis om alle moskeeën te verplaatsen buiten de stadscentra, werd reeds door het Hof van Beroep van Gent beoordeeld als een voorstel dat de vrije godsdienstbeleving beperkt. In dit verband kan verwezen worden naar de rechtspraak van het Europees Hof die stelt dat het opleggen van
44 E.H.R.M., Eglise Métropolitaine de Bessarabie et autres c. Moldova, 27 maart 2002, § 114.
45 Ibid.
46 E.H.R.M., Kokkinakis c. Grèce, § 33 et Eglise Métropolitaine de Bessarabie c. Moldova, § 115.
47 E.H.R.M., Eglise Métropolitaine de Bessarabie et autres c. Moldova, § 116.
48 Ibid.
39
voorwaarden aan bepaalde godsdiensten die onevenredig streng zijn, en het opwerpen van hindernissen voor het oprichten van gebedshuizen van een welbepaalde godsdienst strijdig is met artikel 9.
115. De intrekking van de erkenning van de islam als godsdienst zou als voornaamste gevolg hebben dat binnen officiële onderwijsnetten geen onderricht meer gegeven zou kunnen worden in deze godsdienst, ondanks het feit dat in tal van openbare scholen, vooral in de grote steden, een belangrijke minderheid, zoniet zelfs een meerderheid van de ouders voor deze godsdienst opteert.
Nu het volgen van godsdienstig of levensbeschouwelijk onderricht in ons onderwijssysteem verplicht is, betekent dit dat aan de kinderen van de ouders die een van de in ons land belangrijkste belangrijkste filosofische strekkingen vertegenwoordigen, niet alleen het recht zou worden ontzegd een opleiding te krijgen in eigen godsdienst maar bovendien een opleiding in een andere godsdienst of levensbeschouwing zou worden opgelegd. Waar bovendien de finaliteit van dergelijke maatregel alleen wordt verrechtvaardigd door het zogenaamd verwerpelijk karakter van deze godsdienst op zich (en niet door enig objectief criteria zoals het aantal aanhangers ervan), is dit toch wel belangrijk punt van het programma van het VLAAMS BELANG ontegensprekelijk strijdig met het recht op vrije godsdienstbeleving op een niet gediscrimineerde wijze.
116. Wat tenslotte de kwetsende uitlatingen betreft ten opzichte van de moslimriten en meer bepaald de riten van het offerfeest en het ritueel slachten in het algemeen, verwijzen verzoekers naar de standpunten ingenomen door het Europees Hof dat het ritueel slachten beschouwt als "een 'ritueel' zoals het woord aanduidt, die ertoe strekt aan de gelovigen een vlees te waarborgen afkomstig van dieren die geslacht werden conform aan de religieuze voorschriften, hetgeen een essentieel element is in de praktijk van [sommige] 'religie(s)" (vert.)xiii, en derhalve beschermd door artikel 9, zelfs indien het Hof van oordeel is "het in het algmeen belang is wilde slachtingen te vermijden die uitgevoerd worden in twijfelachtige hygiënische omstandigheden en dat het dus de voorkeur verdient, als er toch een rituele slacht is, dat deze wordt uitgevoerd in slachthuizen die door de openbare overheid worden gecontroleerd" (vert.)49, zoals overigens de overheid in België organiseert naar aanleiding van religieuze feesten die ritueel slachten met zich brengen, dikwijls onder protest van het VLAAMS BELANG.
49 E.H.R.M., Cha’are Shalom Ve Tsedek c. France, 27 juni 2000, § 77.
40
- Recht op een niet discriminerende behandeling inzake tewerkstellinge en sociale zekerheid (artikel 14 en Protocol I, artikel 1)
117. Het VLAAMS BLOK heeft van het organiseren van een eigen stelsel van sociale zekerheid en het uitsluiten van vreemdelingen uit het algemeen stelsel steeds een hoeksteen van zijn programma gemaakt. Na de veroordeling van Gent werd deze eis formeel geschrapt. Toch blijft de propaganda van het VLAAMS BELANG het hebben over het “aanzuigeffect van onze sociale zekerheid” en over het onevenredig hoog aantal personen van allochtone afkomst die genieten van sociale uitkeringen. Het blijft ook een “eigen volk eerst politiek inzake tewerkstelling” propageren.
118. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens stelt criteria voorop volgens dewelke elk land op basis van zijn nationale soevereiniteit in bepaalde domeinen een onderscheid kan maken tussen zijn eigen onderdanen en vreemdelingen.
Dergelijk onderscheid is alleen duldbaar op voorwaarde dat dit onderscheid wordt gesteund op een objectieve en redelijke rechtvaardiging, die dient beoordeeld in functie van het doel en de gevolgen van de betrokken maatregel, hierbij rekening houdend met de in een democratische samenleving algemeen geldende principes.50
119. In het arrest Gaygusus c. Oostenrijk 51, heeft het Hof zich uitgesproken in een problematiek die nauw aansluit bij het soort maatregelen die herhaaldelijk door de politieke partij VLAAMS BLOK werden verkondigd inzake sociale voordelen voor vreemdelingen. Het Hof oordeelde dat een sociale uitkering, net als een inkomen uit arbeid, beschouwd dient te worden als een patrimoniaal recht in de zin van artikel 1 van het Protocol I, ongeacht of hierbij een band was tussen de toekenning van deze spoeduitkering en de verplichting belastingen of andere bijdragen te betalen.
120. Het Hof oordeelde verder dat een dergelijk onderscheid op basis van nationaliteit in de toekenning van een sociale uitkering een schending is van het artikel 14 wanneer hiervoor geen objectieve en redelijke rechtvaardiging is, d.w.z. wanneer er geen legitiem doel wordt nagestreefd of er geen redelijke verhouding is tussen het nagestreefde doel en de aangewende middelen;
50 E.H.R.M., 23 juli 1968, T.P.B., 1969, 228, Annuaire de la Convention européenne des Droits de l’Homme, 1968, 832-1019.
51 Nr. 39/1995/545/631.
41
121. Indien de Staten een ruime appreciatiemarge hebben om te bepalen wanneer en in welke mate een verschillende behandeling kan worden gegeven aan analoge situaties, kunnen nochtans alleen heel sterke motiveringen het Hof ertoe brengen te beslissen dat een onderscheid op basis van nationaliteit gerechtvaardigd is: "Alleen heel sterke overwegingen kunnen het Hof ertoe brengen te oordelen dat een verschillende behandeling die enkel en alleen op de nationaliteit gebaseerd is, verenigbaar is met het Verdrag" (vert.)52 xiv.
122. De uitsluiting of het beperken van recht op sociale uitkering, zoals een discriminerende politiek inzake private of publieke tewerkstelling, is strijdig met artikel 1 van het aanvullend Protocol I in combinatie met artikel 14.
VI. FINANCIERINGSWIJZE
123. Het overgrote deel van de aangehaalde feiten werden gefinancierd bij middel van de door de overheid verstrekte dotaties, die het leeuwendeel uitmaken van alle jaarrekeningen door het VLAAMS BLOK-VLAAMS BELANG werden ingediend.
OM DEZE REDENEN
BEHAGE HET DE RAAD VAN STATE:
Vast te stellen en dat de politieke partij VLAAMS BLOK, thans VLAAMS BELANG, tussen 28 maart 1999 en de indiening van het verzoekschrift, door haar eigen toedoen en/of dat van haar componenten, lijsten of verkozen mandatarissen, op klaarblijkelijke wijze aan de hand van verscheidene met elkaar overeenstemmende tekenen haar vijandigheid heeft aangetoond ten aanzien van de rechten en vrijheden die worden gewaarborgd door het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden van 4 november 1950 en de aanvullende protocollen bij dit Verdrag die in België van kracht zijn ;
52 E.H.R.M., Gaygusuz c. Oostenrijk, op.cit., §41, Zie ook Koua Poirriez c. Frankrijk , 30 september 2003.
42
Te beslissen tot de opheffing van de dotatie toegekend aan tegenpartij voor een periode door de Raad te bepalen.
Kosten als naar recht.
Brussel, 17 mei 2006,
Voor verzoekers, hun raadslieden.
Luc Walleyn Annemie Schaus
Voor eensluidend afschrift
43
i "un Etat contractant �* la Convention, en se fondant sur ses obligations positives, peut imposer aux partis politiques, formations destinées �* accéder au pouvoir et �* diriger une part importante de l'appareil étatique, le devoir de respecter et de sauvegarder les droits et libertés garantis par la Convention ainsi que l'obligation de ne pas proposer un programme politique en contradiction avec les principes fondamentaux de la démocratie"
ii “les parties politiques incitant la haine raciale peuvent continuer �* bénéficier du système de financement public”
iii “un parti politique peut promouvoir un changement de la législation, des structures légales ou constitutionnelles de l’Etat mais ce �* deux conditions:
a. les moyens utilisés �* cet effet doivent être �* tous points de vue légaux et démocratiques
b. le changement proposé doit lui-même être compatible avec les principes démocratiques fondamentaux
c.
iv “le principe de non-discrimination des individus dans leur jouissance des libertés publiques, qui constitue l’un des principes fondamantaux de la démocratie (pas de domination d’une catégorie d’individus sur une autre)”
v "les statuts et le programme d'un parti politique ne peuvent être pris en compte comme seul critère afin de déterminer ses objectifs et intentions. En effet, l'expérience politique des Etats a montré que dans le passé, les partis politiques ayant des buts contraires aux principes fondamentaux de la démocratie ne les ont pas dévoilés dans des textes officiels jusqu'�* ce qu'ils s'approprient le pouvoir. C'est pourquoi [...] on ne saurait exclure que le programme politique d'un parti cache des objectifs et intentions différents de ceux qu'il affiche publiquement; pour s'en assurer, il faut comparer le contenu de ce programme avec les actes et prises de position des membres et dirigeants du parti en cause"
vi "contiennent des termes de discrimination raciale ou prônent la méconnaissance de droits fondamentaux en favorisant la discrimination raciale".
vii "The words and immages on the poster amounted to a public expression of attack on all moslims in the United Kingdom. Such a general vehement attack against a religious group, linking the group as a whole with a great act of terrorism, is incompatible with the values proclaimed and garanteed by the Convention, notably tolerance, social peace and non discrimination".
viii "reconnaître ouvertement et publiquement ses penchants racistes est une chose que le commun des mortels a une tendance naturelle �* éviter"
ix "Les illusionistes n'avaient pas prévu qu'en échange de la fuite éperdue de ces maudits Français d'Afrique du Nord, des hordes de musulmans inassimilables débarqueraient et investiraient les plus reculés de nos cantons.
Ils sont aujourd'hui cinq millions, construisent partout des mosquées et quand ils parlent de mettre les voiles ... ne vous réjouissez pas trop, ce n'est qu'�* leurs sales gamines arrogantes!
x "�* aucun stade de la période, allant de la convocation des intéressés au commissariat �* leur expulsion, la procédure suivie n'offrait des garanties suffisantes attestant d'une prise en compte réelle et différenciée de la situation individuelle de chacune des personnes concernées. En conclusion, il y a eu violation de l'article 4 du Protocole n° 4 �* la convention"
xi "telle que protégée par l'article 9, la liberté de pensée, de conscience et de religion représente l'une des assises d'une ‘société démocratique’ au sens de la Convention. Elle figure, dans sa dimension religieuse, parmi les éléments les plus essentiels de l'identité des croyants et de leur conception de la vie, mais elle est aussi bien précieux pour les athées, les agnostiques, les sceptiques ou les indifférents. Il y va du pluralisme – chèrement conquis au cours des sciècles- consubstantiel �* parielle société.
Si la liberté religieuse relève d'abord du fort intérieur, elle ‘implique’ de surcroît, notamment, celle de ‘manifester sa religion’ individuellement et en privé, ou de manière collective, en public et dans le cercle de ceux dont on partage la foi. Le témoignage, en paroles et en actes, se trouve lié �* l'existence de convictions religieuses. Cette liberté suppose, entre autres, celle d'adhérer ou non �* une religion et celle de la pratiquer ou non ( C.E.D.H., Kokkinakis c. Grèce, 25 mai 1993, série A, n° 260-A, p. 17, § 31, Buscarini et autres c. Saint-Marin GC, n° 24645/94, § 34, CEDH 1999-I). L'article 9 énumère les diverses formes que peut prendre la manifestation d'une religion ou d'une conviction, �* savoir le culte, l'enseignement, les pratiques et l'accomplissement des rites".
xii "dans l'exercise de son pouvoir de réglementation en la matière et dans sa relation ave les divers religions, cultes et croyances, l'Etat se doit d'être neutre et impartial (arrêt Hassan et Tchaouch c. Bulgarie (CG), n° 30985/96, § 78). Il y
44
va du maintien du pluralisme et du bon fonctionnement de la démocratie, dont l'une des principales caractéristiques réside dans la possibilité qu'elle offre de résoudre par le dialogue et sans recours �* la violence les problèmes que rencontre un pays, et cela même quand ils dérangent (Parti communiste unifié de Turquie et autres c. Turquie, arrêt du 30 janvier 1998, Recueil 1998-I, p. 27, § 57). Dès lors, le rôle des autorités dans ce cas n'est pas d'enrayer la cause des tensions en éliminant le pluralisme, mais de s'assurer que des groupes opposés l'un �* l'autre se tolèrent (arrêt Serif c. Grèce, n°38178/97, § 53, CEDH 1999-I)" (…) “qu’en principe le droit �* la liberté de religion tel que l’entend la Convention exclut l’appréciation de la part de l’Etat quant �* la légitimité des croyances religieuses ou aux modalités d’expression de celles-ci”.
xiii “un “rite”, comme son nom d’ailleurs l’indique, qui vise �* fournir aux fidèles une viande provenant d’animaux abattus conformément aux prescriptions religieuses, ce qui représente un élément essentiel de la pratique de [certaines] religion[s]” [...] “qu’il est dans l’intérêt général d’éviter les abattages sauvages, effectués dans des conditions d’hygiène douteuses, et qu’il est donc préférable, si abattage rituel il y a, que celui-ci soit pratiqué dans des abbatoirs contrôlés par l’autorité publique”
xiv “Seul des considérations très fortes peuvent amener la Cour �* estimer compatible avec la convention une différence de traitement exclusivement fondée sur la nationalité”.
|
Laatst gewijzigd door ericferemans : 21 april 2007 om 17:18.
|
21 april 2007, 16:48
