Huis te huur?

[Marie van de koster]

Een vriend van mij moet door omstandigheden verhuizen. Hij wil graag niet te ver uit de buurt waar hij al zo'n 30 jaar woont (Brasschaat, Schoten). Een heel klein eenvoudig appartementje is voor hem voldoende, hij heeft slechts een minimumpensioen maar in deze gemeenten is er onder de 500 € echt niets te vinden.
Dat geeft mij te denken. Als ik ooit moet verhuizen (best mogelijk binnen afzienbare tijd want mijn huisbazin is een dame op gevorderde leeftijd), dan zal ik nergens terechtkunnen aan een betaalbare prijs ...

[Tavek]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Een vriend van mij moet door omstandigheden verhuizen. Hij wil graag niet te ver uit de buurt waar hij al zo'n 30 jaar woont (Brasschaat, Schoten). Een heel klein eenvoudig appartementje is voor hem voldoende, hij heeft slechts een minimumpensioen maar in deze gemeenten is er onder de 500 € echt niets te vinden.
Dat geeft mij te denken. Als ik ooit moet verhuizen (best mogelijk binnen afzienbare tijd want mijn huisbazin is een dame op gevorderde leeftijd), dan zal ik nergens terechtkunnen aan een betaalbare prijs ...

Het klinkt cru maar een eigen huis is de beste pensioenspaarformule.

[Tavek]

Anyway, als de babyboomers beginnen de pijp uit te gaan of naar het rusthuis te vertrekken (any time now) gaan er massas jaren 60-70 woningen op de markt komen in de prijscategorie 150-250k euro.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

Een vriend van mij moet door omstandigheden verhuizen. Hij wil graag niet te ver uit de buurt waar hij al zo'n 30 jaar woont (Brasschaat, Schoten). Een heel klein eenvoudig appartementje is voor hem voldoende, hij heeft slechts een minimumpensioen maar in deze gemeenten is er onder de 500 € echt niets te vinden.
Dat geeft mij te denken. Als ik ooit moet verhuizen (best mogelijk binnen afzienbare tijd want mijn huisbazin is een dame op gevorderde leeftijd), dan zal ik nergens terechtkunnen aan een betaalbare prijs ...

Dat klopt als een bus en dat is geen goed vooruitzicht waar we in gaan belanden.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Het klinkt cru maar een eigen huis is de beste pensioenspaarformule.

Zal wel zijn, maar ik zou degenen die halfweg hun leven hun huis terug verliezen door scheiding of eender wat toch de kost niet willen geven.
En eenmaal daar ligt een nieuwe aankoop niet meer voor de hand.
Blijft over...huren.

Vraag maar aan de sociale huisvestingen, ellenlange wachtlijsten.

[Klarekijk]

Oorspronkelijk geplaatst door Mambo

Zal wel zijn, maar ik zou degenen die halfweg hun leven hun huis terug verliezen door scheiding of eender wat toch de kost niet willen geven.
En eenmaal daar ligt een nieuwe aankoop niet meer voor de hand.
Blijft over...huren.

Vraag maar aan de sociale huisvestingen, ellenlange wachtlijsten.

Klopt .

wat ik niet begrijp waarom er nog geen alternatief is .

Ik had zo'n idee .

Vb een twintigtal mensen richten een vennootschap op en droppen er wat geld in , de vennootschap koopt vb een apartementsblok van 10 en nog een volgende van 10 .

Je betaald vb huur aan de vennootschap waar je zelf voor 1/20 eigenaar van bent .

je kan je aandeel verkopen aan een andere koper wat er op neer komt dat je in weze je appartementje kan verkopen en of inkopen zonder notariskosten . want je koopt in weze een aandelenpakketje .

Laat de scheiding of de tegenslag maar komen . je zet de aandelen op naam van een kind of schuift het even door en HUP .

de gezamelijke vennootschap is sterk en laat individueel tegen gaan wat wil ,

[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Het klinkt cru maar een eigen huis is de beste pensioenspaarformule.

U hebt zeker gelijk. Maar jammer genoeg heeft niet iedereen de gelegenheid een huis te kopen. Of men kan zijn huis ook kwijtgeraken zoals die vriend die ik hierboven vermeld door een echtscheiding. Voor zo'n situaties zijn er geen serieuze oplossingen.
Sociale woningen zijn een lachertje : ik heb me jaren geleden op een wachtlijst laten zetten en er nooit iets van gehoord. Overigens vind ik die huurprijzen voor mensen die echt in de problemen zitten ondanks het feit dat ze heel hun leven gewerkt hebben, nog hoog.

[Liederik]

Oorspronkelijk geplaatst door Tavek

Anyway, als de babyboomers beginnen de pijp uit te gaan of naar het rusthuis te vertrekken (any time now) gaan er massas jaren 60-70 woningen op de markt komen in de prijscategorie 150-250k euro.

Te vroeg denk ik.
Neem piek op 1950. Die eerste hausse is nu 60-65 en gaat op pensioen. Binnen 10 jaar pas zullen ze beginnen sterven of naar een rusthuis vertrekken.

Waar het wel het moment voor is, is werkgelegenheid creëren.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Klopt .

wat ik niet begrijp waarom er nog geen alternatief is .

Ik had zo'n idee .

Vb een twintigtal mensen richten een vennootschap op en droppen er wat geld in , de vennootschap koopt vb een apartementsblok van 10 en nog een volgende van 10 .

Je betaald vb huur aan de vennootschap waar je zelf voor 1/20 eigenaar van bent .

je kan je aandeel verkopen aan een andere koper wat er op neer komt dat je in weze je appartementje kan verkopen en of inkopen zonder notariskosten . want je koopt in weze een aandelenpakketje .

Laat de scheiding of de tegenslag maar komen . je zet de aandelen op naam van een kind of schuift het even door en HUP .

de gezamelijke vennootschap is sterk en laat individueel tegen gaan wat wil ,

Er zit wel iets in.
Maar ik denk dat de meeste mensen net buiten een vennootschap een huis zoeken als zekerheid. Niet in een vennootschap en al helemaal gruwelen van het aandelen gedachte.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Klarekijk

Klopt .

wat ik niet begrijp waarom er nog geen alternatief is .

Ik had zo'n idee .

Vb een twintigtal mensen richten een vennootschap op en droppen er wat geld in , de vennootschap koopt vb een apartementsblok van 10 en nog een volgende van 10 .

Je betaald vb huur aan de vennootschap waar je zelf voor 1/20 eigenaar van bent .

je kan je aandeel verkopen aan een andere koper wat er op neer komt dat je in weze je appartementje kan verkopen en of inkopen zonder notariskosten . want je koopt in weze een aandelenpakketje .

Laat de scheiding of de tegenslag maar komen . je zet de aandelen op naam van een kind of schuift het even door en HUP .

de gezamelijke vennootschap is sterk en laat individueel tegen gaan wat wil ,

Ik denk ook dat mensen meer moeten samenspannen en met formules van samen-aankopen zouden kunnen gaan experimenteren.

Het is ieder op z'n eentje niet meer te doen.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Marie van de koster

U hebt zeker gelijk. Maar jammer genoeg heeft niet iedereen de gelegenheid een huis te kopen. Of men kan zijn huis ook kwijtgeraken zoals die vriend die ik hierboven vermeld door een echtscheiding. Voor zo'n situaties zijn er geen serieuze oplossingen.
Sociale woningen zijn een lachertje : ik heb me jaren geleden op een wachtlijst laten zetten en er nooit iets van gehoord. Overigens vind ik die huurprijzen voor mensen die echt in de problemen zitten ondanks het feit dat ze heel hun leven gewerkt hebben, nog hoog.

Sociale woningen zijn in Leuven uitsluitend voor mensen met minimaal twee kinderen. Flats gaan naar alleenstaanden of gezinnen met één kind. Wachtlijst 6 jaar.

De formule sociale woningen is ontoereikend. Er moet verder gekeken worden naar nieuwe formules.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Sociale woningen zijn in Leuven uitsluitend voor mensen met minimaal twee kinderen. Flats gaan naar alleenstaanden of gezinnen met één kind. Wachtlijst 6 jaar.

De formule sociale woningen is ontoereikend. Er moet verder gekeken worden naar nieuwe formules.

een stukje van uw living zou kunnen volstaan. je kan het toch zo goed vertellen tegenover minder bedeelden.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

een stukje van uw living zou kunnen volstaan. je kan het toch zo goed vertellen tegenover minder bedeelden.

Ik woon in een sociale woning. In het vorige sociaal appartement stond de frigo in de living. En het verdiep erboven was er geen muur tussen mijn slaapkamer en de living. Met kleuters was dat dus levensgevaarlijk.

Nu staat mijn was te drogen in de living. In de winter.

En soms is die living niet van mij maar van mijn buren die zes kinderen hebben.

In een sociale woning na een tweeling (4 en 5) nog nr 6 maken ... Ga tegen die mensen iets zeggen.

Met nieuwe formules bedoel ik formules van samenleven en bepaalde functionele vertrekken in beperkte kring gemeenschappelijk maken. Allerlei formules.
Een neef van mij huurt samen met twee anderen een huis. Een broer van hem heeft thuis een zolderverdieping ingericht voor zichzelf. Mijn zoon deelt een appartement met een vriend.

Al die jonge mensen werken al of studeren nog. Zelfs zij die full-time werken kunnen geen appartement in de privé betalen, tenzij meer dan de helft van je loon naar huisvesting gaat. En dat kan toch niet.

En met de sociale huisvesting loopt het ook mis. Een autochtoon raakt daar niet meer binnen. Een grote kuis houden is nodig. Het is geweten dat allochtone gezinnen eigendom hebben in hun thuisland. In juli en augustus is het hier vredig stil. Ge peist toch niet dat die grote families twee maanden lang bij familie verblijven.

[Rudy]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Ik woon in een sociale woning. In het vorige sociaal appartement stond de frigo in de living. En het verdiep erboven was er geen muur tussen mijn slaapkamer en de living. Met kleuters was dat dus levensgevaarlijk.

Nu staat mijn was te drogen in de living. In de winter.

En soms is die living niet van mij maar van mijn buren die zes kinderen hebben.

In een sociale woning na een tweeling (4 en 5) nog nr 6 maken ... Ga tegen die mensen iets zeggen.

Met nieuwe formules bedoel ik formules van samenleven en bepaalde functionele vertrekken in beperkte kring gemeenschappelijk maken. Allerlei formules.
Een neef van mij huurt samen met twee anderen een huis. Een broer van hem heeft thuis een zolderverdieping ingericht voor zichzelf. Mijn zoon deelt een appartement met een vriend.

Al die jonge mensen werken al of studeren nog. Zelfs zij die full-time werken kunnen geen appartement in de privé betalen, tenzij meer dan de helft van je loon naar huisvesting gaat. En dat kan toch niet.

En met de sociale huisvesting loopt het ook mis. Een autochtoon raakt daar niet meer binnen. Een grote kuis houden is nodig. Het is geweten dat allochtone gezinnen eigendom hebben in hun thuisland. In juli en augustus is het hier vredig stil. Ge peist toch niet dat die grote families twee maanden lang bij familie verblijven.

Ik wist niet dat je in een sociale woning leeft. Ik kan je er moeilijk in voorstellen. En als je mij vraagt waarom dan is dit simpelweg omdat je er het profiel niet voor hebt ? Ik dacht dat je zo'n goedbedeelde babyboomer was, in het onderwijs, met veel tijd om het uit leggen. Mis dus. En bij deze mijn excuses. Vooroordelen durven al eens parten spelen.

Sociale huisvesting. Ik ben er niet tegen maar wel tegen de manier waarop het tegenwoordig wordt georganiseerd. Sociale huisvesting wordt overgesubsidieerd, kwestie dat de sociale woningen een marktwaarde krijgen vergelijkbaar met de privesector. Een vicieuze cirkel dus. Als u weinig huur betaalt voor uw sociale woning dan wordt het verschil aan de huisvestingsmaatschappij bijgelegd door de belastingbetaler. Hoe groter de groep sociale huurders hoe meer de anderen - huirders op deprivemarkt - of eigenaars - betalen.

Wat de maatschappij int kan best omlaag, dan volgt de privemarkt ook wel. Maar wie tevreden is met een blokje in een rij, daar weinig zelf voor betaalt, ligt daar uiteraard niet wakker van. Ik kan ze geen ongelijk geven. Maar er klopt iets niet, al'ging het maar om het rechtvaardigheidsgevoel.

[parsprototem]

Oorspronkelijk geplaatst door Rudy

Ik wist niet dat je in een sociale woning leeft. Ik kan je er moeilijk in voorstellen. En als je mij vraagt waarom dan is dit simpelweg omdat je er het profiel niet voor hebt ? Ik dacht dat je zo'n goedbedeelde babyboomer was, in het onderwijs, met veel tijd om het uit leggen. Mis dus. En bij deze mijn excuses. Vooroordelen durven al eens parten spelen.

Sociale huisvesting. Ik ben er niet tegen maar wel tegen de manier waarop het tegenwoordig wordt georganiseerd. Sociale huisvesting wordt overgesubsidieerd, kwestie dat de sociale woningen een marktwaarde krijgen vergelijkbaar met de privesector. Een vicieuze cirkel dus. Als u weinig huur betaalt voor uw sociale woning dan wordt het verschil aan de huisvestingsmaatschappij bijgelegd door de belastingbetaler. Hoe groter de groep sociale huurders hoe meer de anderen - huirders op deprivemarkt - of eigenaars - betalen.

Wat de maatschappij int kan best omlaag, dan volgt de privemarkt ook wel. Maar wie tevreden is met een blokje in een rij, daar weinig zelf voor betaalt, ligt daar uiteraard niet wakker van. Ik kan ze geen ongelijk geven. Maar er klopt iets niet, al'ging het maar om het rechtvaardigheidsgevoel.

Normaal gezien zou ik ook die 'goedbedeelde ...' hebben kunnen zijn maar niet ieders professioneel leven verloopt vlekkeloos.

Maar er klopt indd iets niet. Mensen die full-time werken hebben het moeilijk om in de privé te huren. Er kan ook niet gespaard worden om een huis te kopen. Sommigen krijgen van thuis nog iets mee maar nu is er een hele generatie die nooit iets aan hun kinderen zal kunnen meegeven, laat staan die kinderen krijgen.

Op de 12 dichtsbijzijnde buren (4 slaapkamers), ben ik de enige autochtone.
In '94 (nieuwbouw) waren 6 van die 12 huizen (mij niet inbegrepen) bewoond door autochtone gezinnen. Die zijn allemaal vertrokken(blijven werken en de alleenstaande vrouwen vonden een relatie met een werkende partner, en één vrouw is naar een kleinere woonst verhuisd voor bejaarden). Zij werden vervangen door Nigerianen, Jordaanse Palestijnen, Marokkanen en Somaliërs.

Plots zijn er dus geen alleenstaande ouders meer met twee of meer kinderen bij de autochtonen. Hoe redden die zich, vraag ik me af.

Er klopt van alles niet.

[D.J.G.]

Dit onderwerp herinnerd mij aan een oud idee dat ik had waar ik trouwens niet van weet of het wel OK is;:

Om een vzw op te richten dat huizen bouwt met haar leden. Leden werken in het weekend en na de uren of vrijwillige basis of loopbaan onderbreking, of personen met een handicap, aan huizen van de leden, op erkende wijze natuurlijk bouwtechnisch in orde, maar dus zonder loonkosten maar laat ons zeggen alpine club verzekering soort van kost. Misschien wel kleine vzw groepen dat volledige bouw op zich kunnen nemen en elkaar hun bouwplannen waarmaken Voor en na de uren, en met gepensioneerde leden dat bijvoorbeeld niks meer hoeven te bouwen

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door parsprototem

Ik woon in een sociale woning. In het vorige sociaal appartement stond de frigo in de living. En het verdiep erboven was er geen muur tussen mijn slaapkamer en de living. Met kleuters was dat dus levensgevaarlijk.

Nu staat mijn was te drogen in de living. In de winter.

En soms is die living niet van mij maar van mijn buren die zes kinderen hebben.

In een sociale woning na een tweeling (4 en 5) nog nr 6 maken ... Ga tegen die mensen iets zeggen.

Met nieuwe formules bedoel ik formules van samenleven en bepaalde functionele vertrekken in beperkte kring gemeenschappelijk maken. Allerlei formules.
Een neef van mij huurt samen met twee anderen een huis. Een broer van hem heeft thuis een zolderverdieping ingericht voor zichzelf. Mijn zoon deelt een appartement met een vriend.

Al die jonge mensen werken al of studeren nog. Zelfs zij die full-time werken kunnen geen appartement in de privé betalen, tenzij meer dan de helft van je loon naar huisvesting gaat. En dat kan toch niet.

En met de sociale huisvesting loopt het ook mis. Een autochtoon raakt daar niet meer binnen. Een grote kuis houden is nodig. Het is geweten dat allochtone gezinnen eigendom hebben in hun thuisland. In juli en augustus is het hier vredig stil. Ge peist toch niet dat die grote families twee maanden lang bij familie verblijven.

Het ‘kan’ en zelfs meer, het ‘is’ steeds meer en meer realiteit aan het worden.
Je kan daar als overheid wel iets aan doen.
Maar de ruimte waarbinnen een democratisch verkozen overheid moet manoeuvreren wordt ook steeds enger.

Als je gasten uitnodigt en je hebt een tafel die geschikt is voor zes personen dan is dat je kader waarbinnen je creatief kan zijn.

Je kan kiezen om een feestje voor 5 van je vrienden te geven, dan heeft ieder een plaatsje.
Als je beslist om slechts 3 vrienden uit te nodigen heeft ieder wat meer ruimte natuurlijk.
Omgekeerd als je er 10 uitnodigt dan dien je pas echt creatief te gaan wezen.
Wat doen we ?
2 shiften of staand buffet of ieder om beurt gaan zitten.
Eenmalig kunnen dit soort van fratsen nog voor de nodige hilariteit zorgen.
Op lange termijn is het een situatie waar niemand echt wil in leven.

Toch is het deze situatie waar overheden (en mensen)overal ter wereld meer en meer mee geconfronteerd worden.
De ruimte wordt met onze toenemende aantallen, meer en meer beperkt alsook de beschikbare middelen en toch wordt van hen verwacht dat ze eigenlijk op miraculeuze wijze dingen hun hoge hoed toveren die er niet zijn.

Ik schreef het elders reeds, een dak boven je hoofd is één van de meest elementaire voorzieningen waar een mens naar streeft.

Ieder mens.

Het is een nood die zich stelt tot in het kleinste uithoekje van de wereld.
En gezien het op dit vlak op de meeste plaatsen elders nog erger gesteld is dan hier krijg je een aanzuigeffect naar mensen die in dergelijke plaatsen leven.
Je kan het een arme drommel niet kwalijk nemen dat hij hier probeert te vinden wat hij in zijn eigen land niet kan vinden.
Je kan het je eigen overheid wel kwalijk nemen dat ze van je eigen land een soort zelfbedieningsland maken in plaats van er een burcht van te maken waar gelukszoekers enkel binnen raken als ze iets van meerwaarde kunnen meebrengen.

Dat is een verlangen waar ik wel begrip kan voor opbrengen, maar er zijn anderzijds ook heel veel mensen die pleiten voor verregaande solidariteit. Bijgevolg doen de meeste democratisch verkozen overheden iets dat wat tussenin ligt.

Het bronprobleem (onze aantallen) wordt bijna nergens aangepakt.
Het gevolg de zoektocht naar de laatste kruimels van onze economische boom (die ondertussen steeds meer doom en gloom wordt) is volop aan de gang.

Ieder probeert met zijn hand nog in de pot te raken om de laatste restjes uit te schrapen.
Bij dit spel zijn winnaars en verliezers.
Steeds meer verliezers naarmate crises zich verder uitdiepen.
Niet alleen op vlak van woongelegenheid trouwens.
Je moet de draden maar eens doorlopen die hier zoal gepost worden.

Kommer en kwel.

Dit alles in een land dat zogezegd in de top staat van meest welvarende ter wereld.
Kan je nagaan hoe het met de rest van de wereld gesteld is.
Maar wie maalt er ook weer om een mondje meer

[satiper]

Oorspronkelijk geplaatst door D.J.G.

Dit onderwerp herinnerd mij aan een oud idee dat ik had waar ik trouwens niet van weet of het wel OK is;:

Om een vzw op te richten dat huizen bouwt met haar leden. Leden werken in het weekend en na de uren of vrijwillige basis of loopbaan onderbreking, of personen met een handicap, aan huizen van de leden, op erkende wijze natuurlijk bouwtechnisch in orde, maar dus zonder loonkosten maar laat ons zeggen alpine club verzekering soort van kost. Misschien wel kleine vzw groepen dat volledige bouw op zich kunnen nemen en elkaar hun bouwplannen waarmaken Voor en na de uren, en met gepensioneerde leden dat bijvoorbeeld niks meer hoeven te bouwen

Heb zelf een gelijkaardig idee gehad dat breder gaat.
Oprichting van soort club/clan/vereniging waar je als lid een bepaald kunnen (talent/beroep) ter beschikking stelt. Je kan niets van geld verdienen wel punten. Principe van vriendendienst en wederdienst.
Het voordeel is dat diensten niet beperkt hoeven te blijven tussen twee personen. Jan doet iets voor piet en verdient duizend punten, piet doet iets voor eric en verdient 800 punten. Nu kan jan met zijn 1000 punten een bepaalde dienst bij Eric aanvragen hoewel ze mekaar niet eens hoeven te kennen (enkel lid zijn van een club die een puntensysteem op poten zet dat wederzijdse onbetaalde hulp mogelijk maakt).

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door satiper

Heb zelf een gelijkaardig idee gehad dat breder gaat.
Oprichting van soort club/clan/vereniging waar je als lid een bepaald kunnen (talent/beroep) ter beschikking stelt. Je kan niets van geld verdienen wel punten. Principe van vriendendienst en wederdienst.
Het voordeel is dat diensten niet beperkt hoeven te blijven tussen twee personen. Jan doet iets voor piet en verdient duizend punten, piet doet iets voor eric en verdient 800 punten. Nu kan jan met zijn 1000 punten een bepaalde dienst bij Eric aanvragen hoewel ze mekaar niet eens hoeven te kennen (enkel lid zijn van een club die een puntensysteem op poten zet dat wederzijdse onbetaalde hulp mogelijk maakt).

Een dergelijk systeem bestaat al jaren tussen zelfstandigen. Hoe het noemt weet ik niet meer, ik heb er nooit echt veel belangstelling voor gehad ook.
Veel belangstelling in het algemeen is er ook niet voor wat redelijk logisch is omdat je om den duur geheel in dat systeem kunt opgaan en geen tijd meer hebt om geld te verdienen.
Uiteindelijk draait het altijd terug om gewoon geld.

[Mambo]

Oorspronkelijk geplaatst door D.J.G.

Dit onderwerp herinnerd mij aan een oud idee dat ik had waar ik trouwens niet van weet of het wel OK is;:

Om een vzw op te richten dat huizen bouwt met haar leden. Leden werken in het weekend en na de uren of vrijwillige basis of loopbaan onderbreking, of personen met een handicap, aan huizen van de leden, op erkende wijze natuurlijk bouwtechnisch in orde, maar dus zonder loonkosten maar laat ons zeggen alpine club verzekering soort van kost. Misschien wel kleine vzw groepen dat volledige bouw op zich kunnen nemen en elkaar hun bouwplannen waarmaken Voor en na de uren, en met gepensioneerde leden dat bijvoorbeeld niks meer hoeven te bouwen

Er bestaan zulke vzw's. In werkelijkheid worden dat altijd firma's die als vzw doorgaan en gewoon zoveel mogelijk verplichtingen ontwijken.
qua prijs zijn ze doorgaans ook niet goedkoper dan gewone bedrijven.