Homohuwelijk in Spanje

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

Ik ben tegen het homohuwelijk, het huwelijk is nog altijd een heilig verbondschap tussen man en vrouw, het is gevaarlijk de vaste ethische waarden van een maatschappij te ondermijnen, op dat vlak ben ik conservatief.
Ook de vervolging van homo's in veel landen is verwerpelijk, maar men mag niet in het andere uiterste vervallen, homosexualiteit blijft een uitzondering, een minderheid, net als moslim's een minderheid zijn in ons land en moslims dus niet zomaar de arbeidswetgeving kunnen aanpassen aan de ramadan bijvoorbeeld. We moeten hen respecteren en aanvaarden, maar het blijft een minderheid die er een afwijkende vorm van sexualiteit op nahoudt, net als sm'ers, mensen die prostituée's bezoeken enz. het moet kunnen maar het is niet de norm.

Er zijn alleszins landen in Europa die nog lang niet toezijn aan het homohuwelijk zoals de meeste Oost-Europese landen.

Het is interessant te vernemen dat jij zo denkt.

Kijk, ik ben een voorstander van het homo-huwelijk. Ik denk dat de familie de hoeksteen van de maatschappij is, maar de vorm van een familie doet er niet toe. Traditioneel of anders maakt niet uit.

Man & vrouw met kinderen.
Man & vrouw zonder kinderen.
Man & man met kinderen.
Man & man zonder kinderen.
Vrouw & vrouw met kinderen.
Vrouw & vrouw zonder kinderen.
Alleenstaande man met kinderen.
Alleenstaande vrouw met kinderen.
Alleenstaande man zonder kinderen.
Alleenstaande vrouw zonder kinderen.

Allemaal goed. Ik bergijp de heisa niet.

[Volksstormer]

Oorspronkelijk geplaatst door Antoon

Het is interessant te vernemen dat jij zo denkt.

Kijk, ik ben een voorstander van het homo-huwelijk. Ik denk dat de familie de hoeksteen van de maatschappij is, maar de vorm van een familie doet er niet toe. Traditioneel of anders maakt niet uit.

Man & vrouw met kinderen.
Man & vrouw zonder kinderen.
Man & man met kinderen.
Man & man zonder kinderen.
Vrouw & vrouw met kinderen.
Vrouw & vrouw zonder kinderen.
Alleenstaande man met kinderen.
Alleenstaande vrouw met kinderen.
Alleenstaande man zonder kinderen.
Alleenstaande vrouw zonder kinderen.

Allemaal goed. Ik bergijp de heisa niet.

U hebt er geen flauw benul van hoeveel onheil er uit een gebroken of problematisch gezinsleven kan voortkomen.

Het stijgende aantal misbruikte kinderen zal in de toekomst voor een drastische toename van het aantal seriemoordenaars �* la Fourniret zorgen, zei Jef Vermassen onlangs op TV.

Het is maar één aspect van noodlottige sociale en familiale experimenten als het homohuwelijk.

[dronyon]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

U hebt er geen flauw benul van hoeveel onheil er uit een gebroken of problematisch gezinsleven kan voortkomen.

Het stijgende aantal misbruikte kinderen zal in de toekomst voor een drastische toename van het aantal seriemoordenaars �* la Fourniret zorgen, zei Jef Vermassen onlangs op TV.

Het is maar één aspect van noodlottige sociale en familiale experimenten als het homohuwelijk.

De stap van homohuwelijk naar 'gebroken of problematisch gezinsleven' is al redelijk misselijk, maar dan over 'misbruikte kinderen' beginnen is ronduit walgelijk.

Dat homohuwelijk en -adoptie 'noodlottige' experimenten zijn, laat ik eveneens voor uw rekening over. Homo's moeten bewust voor een kroost kiezen en hebben dus geen 'ongelukjes' rondlopen; dit lijkt mij een meer dan overtuigend argument te zijn om te betwijfelen of kinderen van homo's er per definitie slechter aan toe zijn

[Funghus]

Oorspronkelijk geplaatst door dronyon

De stap van homohuwelijk naar 'gebroken of problematisch gezinsleven' is al redelijk misselijk, maar dan over 'misbruikte kinderen' beginnen is ronduit walgelijk.

Dat homohuwelijk en -adoptie 'noodlottige' experimenten zijn, laat ik eveneens voor uw rekening over. Homo's moeten bewust voor een kroost kiezen en hebben dus geen 'ongelukjes' rondlopen; dit lijkt mij een meer dan overtuigend argument te zijn om te betwijfelen of kinderen van homo's er per definitie slechter aan toe zijn

Wie zorgt er voor kinderen? Meestal zijn dat de natuurlijke ouders die hun eigen bloed, hun eigen toekomst in de ogen kijken. Daar zijn uitzonderingen op en in feite is het best mogelijk om kinderen te adopteren. Dat er homo's zijn met heel oprechte gevoelens betwijfel ik niet. Maar hoe denken de kinderen daar over eens ze wat ouder worden? Je zou versteld staan van de psychologische consequenties van de gebeurtenissen tijdens onze prille jeugd. Heel onze psychologische gezondheid valt of staat met de aanvaarding van onszelf en onze ouders of gezinssituatie. Verstikkende affectie, te weinig affectie, verkeerde affectie,... Het feit of ze kinderen mogen adopteren is een moeilijke zaak. Als men uitgaat van de situatie van de kinderen, kan men zich afvragen of ze beter in een weeshuis zitten of andere vergelijkbare situatie of bij homo-pleegouders. Daar is geen eenvoudig antwoord op.

Sociale toestanden zijn altijd "riskant", het hetero-huwelijk ook. Dat is gewoon het leven. Niets is perfect. Als je kijkt naar de natuur, dan zie je dat slechts een kleine minderheid van de jongen van een dier het zullen brengen tot ouder met nakomelingen. Een tijger-moeder heeft 3 of 4 jongen, waarvan statistisch gezien maar ééntje overleeft tot volwassen leeftijd. De mensheid daarentegen is een echte plaag die de wereld overspoelt en jaarlijks tientallen soorten doet uitsterven en het milieu zwaar aantast. We worden in onze artificiële wereld veel minder geconfronteerd met de harde werkelijkheid van de natuur, waar faling en willekeurige selectie fataal zijn.

Moeten we tolerant zijn? Mij lijkt het voor de hand liggend dat homo's mensen zijn met dezelfde rechten als hetero's. Per slot van rekening gaat het vooral over hun leven. Wat zij doen gaat anderen niet aan, tenzij ze de vrijheden van anderen schenden. Het is wel mogelijk dat ze daarbij mensen op de tenen trappen. Maar mensen die ongelukkig zijn omwille van hun onderdrukte sexualiteit doen de maatschappij ook geen deugd.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

U hebt er geen flauw benul van hoeveel onheil er uit een gebroken of problematisch gezinsleven kan voortkomen.

Het stijgende aantal misbruikte kinderen zal in de toekomst voor een drastische toename van het aantal seriemoordenaars �* la Fourniret zorgen, zei Jef Vermassen onlangs op TV.

Het is maar één aspect van noodlottige sociale en familiale experimenten als het homohuwelijk.

Dus volgens u staat homokoppel gelijk aan misbruik van de kinderen die erdoor geadopteerd worden. Tja ...

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door Funghus

Wie zorgt er voor kinderen? Meestal zijn dat de natuurlijke ouders die hun eigen bloed, hun eigen toekomst in de ogen kijken. Daar zijn uitzonderingen op en in feite is het best mogelijk om kinderen te adopteren. Dat er homo's zijn met heel oprechte gevoelens betwijfel ik niet. Maar hoe denken de kinderen daar over eens ze wat ouder worden? Je zou versteld staan van de psychologische consequenties van de gebeurtenissen tijdens onze prille jeugd. Heel onze psychologische gezondheid valt of staat met de aanvaarding van onszelf en onze ouders of gezinssituatie. Verstikkende affectie, te weinig affectie, verkeerde affectie,... Het feit of ze kinderen mogen adopteren is een moeilijke zaak. Als men uitgaat van de situatie van de kinderen, kan men zich afvragen of ze beter in een weeshuis zitten of andere vergelijkbare situatie of bij homo-pleegouders. Daar is geen eenvoudig antwoord op.

Sociale toestanden zijn altijd "riskant", het hetero-huwelijk ook. Dat is gewoon het leven. Niets is perfect. Als je kijkt naar de natuur, dan zie je dat slechts een kleine minderheid van de jongen van een dier het zullen brengen tot ouder met nakomelingen. Een tijger-moeder heeft 3 of 4 jongen, waarvan statistisch gezien maar ééntje overleeft tot volwassen leeftijd. De mensheid daarentegen is een echte plaag die de wereld overspoelt en jaarlijks tientallen soorten doet uitsterven en het milieu zwaar aantast. We worden in onze artificiële wereld veel minder geconfronteerd met de harde werkelijkheid van de natuur, waar faling en willekeurige selectie fataal zijn.

Moeten we tolerant zijn? Mij lijkt het voor de hand liggend dat homo's mensen zijn met dezelfde rechten als hetero's. Per slot van rekening gaat het vooral over hun leven. Wat zij doen gaat anderen niet aan, tenzij ze de vrijheden van anderen schenden. Het is wel mogelijk dat ze daarbij mensen op de tenen trappen. Maar mensen die ongelukkig zijn omwille van hun onderdrukte sexualiteit doen de maatschappij ook geen deugd.

Daarom ook dat er strenge voorwaarden worden verbonden aan adoptie in het algemeen. Ik zie de link niet echt naar het opgevoed zijn door een homokoppel.

De enige verwijzing die ik min of meer kan maken is dat een kind zich daar later (pubertijd) vragen kan over stellen. Het gaat daar echter overduidelijk over een maatschappelijke aanvaarding.

Zeer gevaarlijke denkpiste. Ik zou binnen hetzelfde kader kunnen beweren dat zwarten eigenlijk beter geen kinderen zouden krijgen omdat die kinderen zich later vragen zouden kunnen gaan stellen over diezelfde maatschappelijke aanvaarding.

Aan die maatschappelijke aanvaardig zelf moet dus gewerkt worden, niet aan de homos. De anti-homo (of neger etc.) opinie die argumentsloos om zich heen slaat en die bevolkingsgroep met allerhande probleme belaadt is m.i. het echte probleem, niet de mensen met een andere sexuele voorkeur.

[Antoon]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

U hebt er geen flauw benul van hoeveel onheil er uit een gebroken of problematisch gezinsleven kan voortkomen.

Juist wel.

Vandaar dat in mijn ogen een gezonde familieverhouding bij bijvoorbeeld een alleenstaande moeder met kind of een homo-koppel met kind veel beter is dan een traditionele familie-structuur waarin papa regelmatig mama bont en blauw slaat of zijn dochter regelmatig misbruikt.

Ik denk dat wij ons beter inhoudelijk concentreren op het promoten van een goed gezinsleven en het detecteren en begeleiden van gezinnen waar problemen voorkomen dan ons te staren op de vorm van een familie-structuur (homo, hetero of alleenstaand).

[Funghus]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Daarom ook dat er strenge voorwaarden worden verbonden aan adoptie in het algemeen. Ik zie de link niet echt naar het opgevoed zijn door een homokoppel.

De enige verwijzing die ik min of meer kan maken is dat een kind zich daar later (pubertijd) vragen kan over stellen. Het gaat daar echter overduidelijk over een maatschappelijke aanvaarding.

Zeer gevaarlijke denkpiste. Ik zou binnen hetzelfde kader kunnen beweren dat zwarten eigenlijk beter geen kinderen zouden krijgen omdat die kinderen zich later vragen zouden kunnen gaan stellen over diezelfde maatschappelijke aanvaarding.

Aan die maatschappelijke aanvaardig zelf moet dus gewerkt worden, niet aan de homos. De anti-homo (of neger etc.) opinie die argumentsloos om zich heen slaat en die bevolkingsgroep met allerhande probleme belaadt is m.i. het echte probleem, niet de mensen met een andere sexuele voorkeur.

Ik ben het met je eens. Er zijn hoe dan ook mensen die zichzelf niet aanvaarden. Of ze nu uit een heterogezin komen of niet. Men moet werken aan maatschappelijke aanvaarding. Zowel op het niveau van de media als dat van het individu. Zonder sirenes, gewoon uitgaan van het feit dat we allemaal maar mensen zijn en in hetzelfde bootje zitten.

[dronyon]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Daarom ook dat er strenge voorwaarden worden verbonden aan adoptie in het algemeen. Ik zie de link niet echt naar het opgevoed zijn door een homokoppel.

De enige verwijzing die ik min of meer kan maken is dat een kind zich daar later (pubertijd) vragen kan over stellen. Het gaat daar echter overduidelijk over een maatschappelijke aanvaarding.

Zeer gevaarlijke denkpiste. Ik zou binnen hetzelfde kader kunnen beweren dat zwarten eigenlijk beter geen kinderen zouden krijgen omdat die kinderen zich later vragen zouden kunnen gaan stellen over diezelfde maatschappelijke aanvaarding.

Aan die maatschappelijke aanvaardig zelf moet dus gewerkt worden, niet aan de homos. De anti-homo (of neger etc.) opinie die argumentsloos om zich heen slaat en die bevolkingsgroep met allerhande probleme belaadt is m.i. het echte probleem, niet de mensen met een andere sexuele voorkeur.

[de Vexille]

Maatschappelijke aanvaarding gekoppeld weliswaar aan afdoende kennis van zaken. Het eerste neemt heel wat tijd in beslag, want onze samenleving is terzake niet verdeeld in twee scherp afgelijnde kampen... Denken dat je met een paar wetswijzigingen de heersende opvattingen als bij toverslag zal keren is een illusie. Het tweede, die "kennis van zaken", wel... ik denk dat we er vrij algemeen eens over kunnen worden dat de manier waarop volwassen mensen hun leven inrichten (samenwonend, gehuwd, LAT,...) eigenlijk hun zaak is en dat we dit moeten respecteren. Maar zodra we over kinderen spreken is voorzichtigheid geboden.

Ik hoor in dit debat enkel gespeculeer over een materie waar we tot op heden bitter weinig ervaring mee hebben. De vraag is dus: zijn we bereid om met de opvoeding van kinderen te experimenteren omwille van "een principe"? Of gaan we hierover nog eens grondig nadenken en dit gegeven heel voorzichtig (en met een afdoende begeleiding) benaderen vooraleer we aan onze wetgeving beginnen te prutsen?

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Maatschappelijke aanvaarding gekoppeld weliswaar aan afdoende kennis van zaken. Het eerste neemt heel wat tijd in beslag, want onze samenleving is terzake niet verdeeld in twee scherp afgelijnde kampen... Denken dat je met een paar wetswijzigingen de heersende opvattingen als bij toverslag zal keren is een illusie. Het tweede, die "kennis van zaken", wel... ik denk dat we er vrij algemeen eens over kunnen worden dat de manier waarop volwassen mensen hun leven inrichten (samenwonend, gehuwd, LAT,...) eigenlijk hun zaak is en dat we dit moeten respecteren. Maar zodra we over kinderen spreken is voorzichtigheid geboden.

Ik hoor in dit debat enkel gespeculeer over een materie waar we tot op heden bitter weinig ervaring mee hebben. De vraag is dus: zijn we bereid om met de opvoeding van kinderen te experimenteren omwille van "een principe"? Of gaan we hierover nog eens grondig nadenken en dit gegeven heel voorzichtig (en met een afdoende begeleiding) benaderen vooraleer we aan onze wetgeving beginnen te prutsen?

Eerste deel van uw tekst:
Wie zegt dat maatschappelijke aanvaarding er zal komen door wetswijziging? Maatschappelijke aanvaardig zal er komen door een combinatie van factoren, waaronder de wet, maar vooral door moedige homofielen. Hoe meer er zo opkomen voor hun rechten, hoe meer de maatschappij ze zal aanvaarden. Dat is echter een discussie die niets met de grond van mijn betoog te maken had, en dat is dat de discriminatie het probleem is, niet het subject ervan. Ik wil als nadenkertje ook nog even wijzen op de hetze over het homo huwelijk, die duidelijk aantoont hoe uw these over hoe eens we het zijn over hoe mensen hun leven wensen in te richten nogal wankel is.

Tweede deel van uw tekst:
We hebben reeds ge-experimenteerd met kinderen. Homoadoptie is reeds in detail bestudeerd. Blijkbaar resulteert het niet in de creatie van hordes homos en hebben die kinderen geen noemenswaardige problemen tov klassieke adoptiekinderen, en zeker niet tov kinderen opgevoed in een weeshuis. Er is een moment waarop "We moeten daar nog eens over nadenken" niet langer redelijk is, en m.i. is dat punt bereikt.

[Turkje]

Oorspronkelijk geplaatst door Volksstormer

U hebt er geen flauw benul van hoeveel onheil er uit een gebroken of problematisch gezinsleven kan voortkomen.

Het stijgende aantal misbruikte kinderen zal in de toekomst voor een drastische toename van het aantal seriemoordenaars �* la Fourniret zorgen, zei Jef Vermassen onlangs op TV.

Het is maar één aspect van noodlottige sociale en familiale experimenten als het homohuwelijk.

Van homohuwelijken naar Fourniret: een grote stap voor de mens, een kleine klik voor Volksstormer.

Ik vraag me af in wat voor een omgeving Volksstormer is opgevoed, en pleit ervoor onmiddellijk een wet uit te vaardigen die zulks verbied voor kinderen. Brrrr....

[JoeQpublic]

Oorspronkelijk geplaatst door tomm

als dat uw visie is op het huwelijk, een loutere optelling van financiële voorwaarden en papiertjes, dat vind ik nogal triestig, en dan is er inderdaad geen enkele reden meer om niet vreemd te gaan en een hedonistisch leven te leiden.

correct tomm, da's mijn visie op wat een huwelijk minimaal is.

Persoonlijke invulling daarrvan maakt onze mensenlevens interessant, maar daar heeft de Staat of iemand anders imho weinig over te zeggen, zolang de wet niet overtreden wordt.

Ik zie dus niet in waarom je zulks zou weigeren aan 'n koppel van hetzelfde geslacht.
Enige niet-emotionele argument zou kunnen zijn dat homo's en lesbiënnes niet in staat zijn tot "langdurige en exclusieve relatie tussen 2 volwassen personen" maar oh ramp, dat kan je niet hard maken zonder hetzelfde te zeggen over het huwelijk tussen man en vrouw (scheidingscijfers etc)

Over kinder-recht en adoptie spreek ik me niet uit, een andere discussie...

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Eerste deel van uw tekst:
Wie zegt dat maatschappelijke aanvaarding er zal komen door wetswijziging? Maatschappelijke aanvaardig zal er komen door een combinatie van factoren, waaronder de wet, maar vooral door moedige homofielen. Hoe meer er zo opkomen voor hun rechten, hoe meer de maatschappij ze zal aanvaarden. Dat is echter een discussie die niets met de grond van mijn betoog te maken had, en dat is dat de discriminatie het probleem is, niet het subject ervan. Ik wil als nadenkertje ook nog even wijzen op de hetze over het homo huwelijk, die duidelijk aantoont hoe uw these over hoe eens we het zijn over hoe mensen hun leven wensen in te richten nogal wankel is.

Ik heb nergens beweerd dat wetswijziging een factor is in het proces van maatschappelijke aanvaarding... Wel integendeel; de wet wordt aangepast in functie van de maatschappelijke aanvaarding en kan m.i. niet gebruikt worden om die te "forceren".

De hetze tegen het homohuwelijk is hoofzakelijk een achterhoedegevecht (sterk uitvergroot op een forum zoals dit); het is een gevecht om "symbooltjes" en principes waar we in de praktijk niks voor kopen. Ik ben niet gelukkig met het homohuwelijk om heel andere (technische) redenen, maar da's een heel ander verhaal. (ps. ik heb niks tegen de idee, en heb ook afstand genomen van het geleuter rond woordjes.... ik wens dus ook niet te discrimineren)

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Tweede deel van uw tekst:
We hebben reeds ge-experimenteerd met kinderen. Homoadoptie is reeds in detail bestudeerd. Blijkbaar resulteert het niet in de creatie van hordes homos en hebben die kinderen geen noemenswaardige problemen tov klassieke adoptiekinderen, en zeker niet tov kinderen opgevoed in een weeshuis. Er is een moment waarop "We moeten daar nog eens over nadenken" niet langer redelijk is, en m.i. is dat punt bereikt.

Wie heeft reeds geëxperimenteerd en is dit ergens gedocumenteerd? Ik ben heel geïnteresseerd in studies of zelfs factuele verslagen die dit kunnen verduidelijken. Heb ook al een hele boel literatuur doorgenomen om tot de conclusie te komen dat er eigenlijk nog maar bitter weinig geweten is over de verschillende adoptiesituaties (want er zijn meerdere scenario's, nietwaar ?) Het lijkt me dus zeer zeker niet onverstandig om hier eerst wat meer "kennis van zaken" over te verzamelen... En ik ben alvast niet bereid om in "experimentjes" te trappen om één of ander princiepje goedgekeurd te zien.

[Dies]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Ik ben heel geïnteresseerd in studies of zelfs factuele verslagen die dit kunnen verduidelijken.

Ondanks ik toch al wel enige tijd heb gezocht vond ik tot op heden nog steeds geen enkele studie gevonden die online staat.
Ik kan je echter wel een lijstje geven met literatuur omtrent dit onderwerp:

Alexander,Christopher J. (2001) Developmental attachment and gay and lesbian adoptions.
Uittreksel: Discusses the numerous challenges gay men and lesbians face while trying to foster developmental attachment with their adopted children. The author states that children with attachment-related disturbances inevitably manifest with a variety of behaviors that often can be classified as oppositional or disruptive. Ultimately, the author stresses that we need to trust that the extensive research on gay and lesbian families is correct, that is, that children raised in these households have to contend with unique circumstances, but that social and emotional development proceeds in a normal manner. He also stresses the importance of considering other variables besides the sexual orientation of the parents when assessing the effects on children of growing up in a gay or lesbian household; otherwise, conclusions can be drawn that don't accurately reflect the total picture for these children and families.

Bennett,Susanne (2001) Two mothers and their child: A multimethod study of parenting bonds and division of labor within lesbian adoptive families.

Brooks,Devon , Goldberg,Sheryl (2001) Gay and lesbian adoptive and foster care placements: Can they meet the needs of waiting children?

Colberg,Michael (1997) Clinical issues with gay and lesbian adoptive parenting.

Green,G.Dorsey , Bozett,Frederick W. (1991) Lesbian mothers and gay fathers.

Hargaden,Helena , Llewellin,Sara (1996) Lesbian and gay parenting issues.

Hicks,S. , McDermott,J. (1998) Lesbian and gay fostering and adoption.

Mallon,Gerald P. (2000) Gay men and lesbians as adoptive parents.

Patterson,Charlotte J. , Redding,Richard E. (1996) Lesbian and gay families with children: Implications of social science research for policy.

Patterson,Charlotte J. (1997) Children of lesbian and gay parents.

Perrin,E.C. (2002) Technical report: Coparent or second-parent adoption by same-sex parents
Uittreksel: A growing body of scientific literature demonstrates that children who grow up with 1 or 2 gay and/or lesbian parents fare as well in emotional, cognitive, social, and sexual functioning as do children whose parents are heterosexual. Children's optimal development seems to be influenced more by the nature of the relationships and interactions within the family unit than by the particular structural form it takes.

Ricketts,Wendell , Achtenberg,Roberta (1989) Adoption and foster parenting for lesbians and gay men: Creating new traditions in family.

[TomB]

Mercie Dies.

Enfin, het punt is dat er al ge-experimenteert is en dat de conclusies van deze studies zijn dat die adoptie geen problemen met zich meebrengt.

Er is een punt waarop het 'we zullen het considereren' omslaat in 'we hebben geen reden, maar we willen het niet', ik denk dat dat punt ondertussen al lang bereikt is.

[de Vexille]

De helft van de studies die Dies hier heeft geciteerd, heb ik daadwerkelijk geconsulteerd en daaruit blijkt -op z'n zachtst gezegd- dat de conclusies heel wat genuanceerder zijn dan de abstracts zouden doen geloven.

Het Technical report van Perrin (2002) geeft toe dat het onderzoek heel fragmentarisch is en zeker niet het gehele spectrum van gay & lesbian parenting omvat. Hier gaat het om co-parenting of second-parent adoptions. (ik neem aan TomB dat je die termen heel goed begrijpt... het is dus niet homo-adoptie as such)

De studie van Alexander (2001) is mij ook bekend en is eveneens zeer voorzichtig in z'n bewoordingen en conclusies. Opnieuw beklemtonend dat het hier nogal "unieke" gevallen betrof. Die "extensive research" waarvan sprake omvatte echter nauwelijks enige systematische wetenschappelijke studie, doch merendeels factuele verslagen van welzijnswerkers.

De studie van Mallon (2000) hoort zelfs in dit rijtje niet thuis omdat die geen enkele hands-on wetenschappelijke praktijkstudie omvat en enkel afgaat op rapporten van sociale werkers die zeer algemeen en fragmentarisch zijn. - aangevuld met een aantal interviews met homoseksuele vaders (leuke quotes, maar geen grondige research).

De studie van Susanne Bennett (2001) handelt over de meest gekende en minst drastische vorm van adoptie: de situatie waarin de natuurlijke moeder van het kind uit de echt scheidt en een lesbische relatie aangaat waarbij het kind evenwel nog in contact blijft met de natuurlijke vader. Niet echt een situatie die je onder de algemene noemer "homo-adoptie" kan plaatsen.

Ik zal de referenties die ik nog niet heb geconsulteerd zeker opzoeken (als ik ze vind, want zonder bronverwijzing is dat lastig). Gelukkig heb ik nog toegang tot een gespecialiseerde bibliotheek. Ik spreek graag met kennis van zaken over onderwerpen die me nauw aan het hart liggen.


Begrijp me niet verkeerd, het idee van een homoseksueel koppel dat een kind adopteert en opvoedt stoot mij zeker niet a priori af. Ik ben het stadium van homofobie reeds zeer lang gepasseerd en denk heel open in deze materie. Mijn standpunt is er een van voorzichtigheid, want de inzet van deze discussie is ongemeen hoog. Het eerste wat men moet inzien is dat er niet zoiets bestaat als "de" homoadoptie; er bestaan talloze varianten en die moeten stuk voor stuk in overweging genomen worden. (precisie, weet u nog wel?) En laat dat nu aub eerst gebeuren vooraleer we aan onze wetgeving beginnen prutsen. Ik zal me neerleggen bij elke wetenschappelijk onderbouwde conclusie die zonder reserve de equivalentie aangeeft tussen hetero- resp. homoseksuele gezinssituaties. Maar zover ik weet bestaat die conclusie tot op vandaag niet. (alleen voorzichtige speculaties als je de terminologie van de wetenschappelijke studie een beetje weet aan te voelen)


Dank Dies, voor de referenties... ik stel dit ten zeerste op prijs.

[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

De helft van de studies die Dies hier heeft geciteerd, heb ik daadwerkelijk geconsulteerd en daaruit blijkt -op z'n zachtst gezegd- dat de conclusies heel wat genuanceerder zijn dan de abstracts zouden doen geloven.

Het Technical report van Perrin (2002) geeft toe dat het onderzoek heel fragmentarisch is en zeker niet het gehele spectrum van gay & lesbian parenting omvat. Hier gaat het om co-parenting of second-parent adoptions. (ik neem aan TomB dat je die termen heel goed begrijpt... het is dus niet homo-adoptie as such)

De studie van Alexander (2001) is mij ook bekend en is eveneens zeer voorzichtig in z'n bewoordingen en conclusies. Opnieuw beklemtonend dat het hier nogal "unieke" gevallen betrof. Die "extensive research" waarvan sprake omvatte echter nauwelijks enige systematische wetenschappelijke studie, doch merendeels factuele verslagen van welzijnswerkers.

De studie van Mallon (2000) hoort zelfs in dit rijtje niet thuis omdat die geen enkele hands-on wetenschappelijke praktijkstudie omvat en enkel afgaat op rapporten van sociale werkers die zeer algemeen en fragmentarisch zijn. - aangevuld met een aantal interviews met homoseksuele vaders (leuke quotes, maar geen grondige research).

De studie van Susanne Bennett (2001) handelt over de meest gekende en minst drastische vorm van adoptie: de situatie waarin de natuurlijke moeder van het kind uit de echt scheidt en een lesbische relatie aangaat waarbij het kind evenwel nog in contact blijft met de natuurlijke vader. Niet echt een situatie die je onder de algemene noemer "homo-adoptie" kan plaatsen.

Ik zal de referenties die ik nog niet heb geconsulteerd zeker opzoeken (als ik ze vind, want zonder bronverwijzing is dat lastig). Gelukkig heb ik nog toegang tot een gespecialiseerde bibliotheek. Ik spreek graag met kennis van zaken over onderwerpen die me nauw aan het hart liggen.


Begrijp me niet verkeerd, het idee van een homoseksueel koppel dat een kind adopteert en opvoedt stoot mij zeker niet a priori af. Ik ben het stadium van homofobie reeds zeer lang gepasseerd en denk heel open in deze materie. Mijn standpunt is er een van voorzichtigheid, want de inzet van deze discussie is ongemeen hoog. Het eerste wat men moet inzien is dat er niet zoiets bestaat als "de" homoadoptie; er bestaan talloze varianten en die moeten stuk voor stuk in overweging genomen worden. (precisie, weet u nog wel?) En laat dat nu aub eerst gebeuren vooraleer we aan onze wetgeving beginnen prutsen. Ik zal me neerleggen bij elke wetenschappelijk onderbouwde conclusie die zonder reserve de equivalentie aangeeft tussen hetero- resp. homoseksuele gezinssituaties. Maar zover ik weet bestaat die conclusie tot op vandaag niet. (alleen voorzichtige speculaties als je de terminologie van de wetenschappelijke studie een beetje weet aan te voelen)


Dank Dies, voor de referenties... ik stel dit ten zeerste op prijs.

Dus laat het me even goed begrijpen: Het onderzoek dat gedaan werd naar homoadoptie vind je niet goed omdat het niet genoeg gaat over "echte adoptie", maar wel over allerhande vormen van adoptie, en enkel gebaseerd is op mensen die ermee in contact kwamen. Het feit dat ze allemaal tot dezelfde conclusie komen is uiteraard niet belangrijk. Verder vind je dat er zo'n onderzoek moet komen op grotere schaal, maar wil je inmiddels geen adoptie op grote schaal toelaten, wat uiteraard het onderzoek waarnaar je vraagt onmogelijk maakt.

Leg me misschien eens de negatieve kanten uit die je vreest mogelijk te zijn, want ik geloof niet zo echt meer in Sinterklaas die niet homofoob is.

[Raf]

Oorspronkelijk geplaatst door snoodaard

Als homo's mogen trouwen,waarom mogen groepsexuelen dan niet trouwen?(word leuk 17 venten met 23 wijven)In welk land mag ik trouwen met mijn konijn?

In Nigeria zijn de mogelijkheden al wat uitgebreider: Fela Anikulapo Kuti, een Nigeriaans protestzanger, huwde tijdens één enkele ceremonie met zijn 27 "Queens". Hij overleed in 1997 aan de gevolgen van AIDS. Elke medaille heeft een keerzijde: als je aan groepsseks wil doen, zijn de risico's op seksueel overdraagbare aandoeningen nu eenmaal groter. Waar je met je konijn kan huwen, weet ik niet, maar als je met je konijn wil huwen, kan je misschien maar beter eerst eens aan je huisarts vragen of myxomatose niet overdraagbaar is op mensen...

[de Vexille]

Oorspronkelijk geplaatst door TomB

Dus laat het me even goed begrijpen: Het onderzoek dat gedaan werd naar homoadoptie vind je niet goed omdat het niet genoeg gaat over "echte adoptie", maar wel over allerhande vormen van adoptie, en enkel gebaseerd is op mensen die ermee in contact kwamen. Het feit dat ze allemaal tot dezelfde conclusie komen is uiteraard niet belangrijk. Verder vind je dat er zo'n onderzoek moet komen op grotere schaal, maar wil je inmiddels geen adoptie op grote schaal toelaten, wat uiteraard het onderzoek waarnaar je vraagt onmogelijk maakt.

Leg me misschien eens de negatieve kanten uit die je vreest mogelijk te zijn, want ik geloof niet zo echt meer in Sinterklaas die niet homofoob is.

Ik zal het je even goed laten begrijpen, mijn beste TomB... Het onderzoek dat gedaan is, focust quasi volledig in op die ene situatie waarbij de natuurlijke ouder van het kind (in 95% de moeder) na een echtscheiding een homoseksuele relatie aanknoopt en een nieuwe gezinssituatie schept. In de meerderheid van de gevallen blijft het kind trouwens ook contact behouden met de andere natuurlijke ouder. De kinderen in kwestie hebben meestal ook de meest kwestbare jaren in hun ontwikkeling achter de rug. Adoptie wordt zo een quasi-technische ingreep, niet meer dan dat. Da's eerder een geval van co-ouderschap dan wel van zgn. "zuivere" adoptie waarbij een kind, zonder z'n natuurlijke ouders gekend te hebben, gedropt wordt bij een homoseksueel paar. Die laatste situatie is hoegenaamd NIET onderzocht en da's nog maar één van de redenen waarom onderzoekers die een klein beetje ernstig zijn in hun vakgebied zich zeer voorzichtig uitdrukken.

In tegenstelling tot sommigen (en jammergenoeg ook policy-makers) beperk ik m'n lektuur niet tot een paar zinnetjes uit één of ander abstract, maar wil ik wel weten hoe bepaalde onderzoekers tot hun conclusies komen. Ik raad je aan hetzelfde te doen vooraleer je me hier poogt om de oren te slaan met straffe, maar zeer kwestieuze en totaal ongefundeerde uitspraken.

En als je iemand voor homofoob wil uitmaken... zoek dan een ander hol om voor te keffen. Bij mij ben je aan het verkeerde adres.