de zinloze kiesmaatschappij

[Mitgard]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Het gaat erom wat Bush en Chavez uitstralen: compromisloosheid, een zo-en-niet-anders-mentaliteit, koppigheid. Mensen willen geen politici die nuanceren, wikken en wegen. Ze willen duidelijkheid, zwart en wit, om hun onzekerheid weg te nemen. De inhoud van het programma is niet belangrijk.

klopt ja.
ge moet 'pluche' eens lezen van K de gucht, die heeft daar eveneens een gezonde kijk op.

[eno2]

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Dan ben je rijp voor de psychiatrie.

Neenee,de psychiatrie is voor overgevoeligen die eronderdoorgaan. Terwijl de wereld geleid wordt door psychopaten.

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Er is wel een tendens naar steeds meer grensoverschrijding, een verlangen naar steeds iets nieuws: in de media, in de politiek, in onze vrijetijd. Niet omdat het nieuwe waardevoller zou zijn, maar omdat we het oude beu zijn - het verveelt ons, het heeft geen bestendige betekenis. Die tendens kun je niet louter terugvoeren op enkele afzonderlijke psyches. Elke verkiezing wordt tegenwoordig beleefd als een 'aardverschuiving'. Met minder nemen we geen genoegen meer. Alles moet anders, maar dat andere heeft geen inhoud. Het volstaat dat het anders is.

Hebt u bewijzen voor zo'n tendens(en)? Of moet ik enkel op uw perceptie afgaan?

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Uh-Huh

Hebt u bewijzen voor zo'n tendens(en)? Of moet ik enkel op uw perceptie afgaan?

Een combinatie van historisch besef en goed rondkijken volstaat. Neem zoiets als 'zinloos geweld', geweld zonder betekenis dus. Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat dat altijd heeft bestaan. Geweld had een functie: verdedigen of veroveren van grondgebied, beslechten van geschillen, uitbuiting, etc. We hadden ook geen 'kicks' nodig: we werkten ons te pletter, we geloofden nog in God. Geen enkele kick is groter dan het idee dat er een transcendente werkelijkheid is en dat de mens daarmee in verbinding staat.

Met de "dood van God" en de opkomst van de Romantiek is de mens op zichzelf teruggeworpen: hij moet zélf de wereld én zichzelf betekenis geven. Hij moet ook steeds meer keuzes maken. In een hyperindividualistische maatschappij komt het erop aan je een identiteit aan te meten. Alleen ligt niemand ervan wakker welke identiteit je aanneemt en daardoor is het ook voor jezelf niet meer van belang.

Heb je ooit Elephant gezien van Gus van Sant? Eigenlijk een van de weinige écht relevante films van de voorbije tien jaar. Twee jongeren die zwelgen in onverschilligheid, die geen keuzes kunnen maken omdat elke keuze op hetzelfde neerkomt. "Hoe vrijer de keuze is, des te minder wordt ze als keuze ervaren", vat Zygmunt Bauman het mooi samen. Beide tieners rest niets anders dan een keuze te maken die de grenzen van het bestaande overschrijdt: die van het onalledaagse, in dit geval: die van het moordende geweld. Het is een soort revolutie die, zij het tijdelijk, het banale opblaast en eindelijk nog eens 'verschil' maakt, emoties losmaakt, de apathie doorbreekt. Van Sant geeft dat mooi weer in een klasconversatie: de leraar laat de jongeren hun mening geven over homoseksualiteit en ongeacht wat ze zeggen: het is allemaal goed. Zelfs als iemand het onderwerp verandert is het goed. Allemaal om het even, allemaal onverschillig. Als alles dan toch om het even is, kun je net zo goed de school binnenvallen en erop los beginnen te knallen, niet?

[Ambiorix]

wel een goei samenvatting van m'n cursus "religie, zingeving, en levensbeschouwing"

[Uh-Huh]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Een combinatie van historisch besef en goed rondkijken volstaat. Neem zoiets als 'zinloos geweld', geweld zonder betekenis dus. Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat dat altijd heeft bestaan. Geweld had een functie: verdedigen of veroveren van grondgebied, beslechten van geschillen, uitbuiting, etc. We hadden ook geen 'kicks' nodig: we werkten ons te pletter, we geloofden nog in God. Geen enkele kick is groter dan het idee dat er een transcendente werkelijkheid is en dat de mens daarmee in verbinding staat.

Met de "dood van God" en de opkomst van de Romantiek is de mens op zichzelf teruggeworpen: hij moet zélf de wereld én zichzelf betekenis geven. Hij moet ook steeds meer keuzes maken. In een hyperindividualistische maatschappij komt het erop aan je een identiteit aan te meten. Alleen ligt niemand ervan wakker welke identiteit je aanneemt en daardoor is het ook voor jezelf niet meer van belang.

Heb je ooit Elephant gezien van Gus van Sant? Eigenlijk een van de weinige écht relevante films van de voorbije tien jaar. Twee jongeren die zwelgen in onverschilligheid, die geen keuzes kunnen maken omdat elke keuze op hetzelfde neerkomt. "Hoe vrijer de keuze is, des te minder wordt ze als keuze ervaren", vat Zygmunt Bauman het mooi samen. Beide tieners rest niets anders dan een keuze te maken die de grenzen van het bestaande overschrijdt: die van het onalledaagse, in dit geval: die van het moordende geweld. Het is een soort revolutie die, zij het tijdelijk, het banale opblaast en eindelijk nog eens 'verschil' maakt, emoties losmaakt, de apathie doorbreekt. Van Sant geeft dat mooi weer in een klasconversatie: de leraar laat de jongeren hun mening geven over homoseksualiteit en ongeacht wat ze zeggen: het is allemaal goed. Zelfs als iemand het onderwerp verandert is het goed. Allemaal om het even, allemaal onverschillig. Als alles dan toch om het even is, kun je net zo goed de school binnenvallen en erop los beginnen te knallen, niet?

Ja, hoor eens, eh, ik ben géén psycholoog.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Een combinatie van historisch besef en goed rondkijken volstaat. Neem zoiets als 'zinloos geweld', geweld zonder betekenis dus. Ik ben er helemaal niet van overtuigd dat dat altijd heeft bestaan. Geweld had een functie: verdedigen of veroveren van grondgebied, beslechten van geschillen, uitbuiting, etc. We hadden ook geen 'kicks' nodig: we werkten ons te pletter, we geloofden nog in God. Geen enkele kick is groter dan het idee dat er een transcendente werkelijkheid is en dat de mens daarmee in verbinding staat. ...

Als er iets nieuw is, dan is het wel die 'cultus van de geweldloosheid' die de afgelopen halve eeuw opgang heeft gemaakt. Ik daag je uit om terug te zappen naar het begin van vorige eeuw -niet eens zo ver dus- en vast te stellen hoe bepaalde vormen van wat wij vandaag veroordelen als 'blind', 'dom' of 'zinloos' geweld schering en inslag waren. Geweld in huiselijke kring was doodnormaal; het was zeker niet uitzonderlijk dat caféruzies steevast met de vuisten werden uitgevochten, dat er van die irrationele gewelddadige antipathieën bestonden tussen verschillende volkswijken, dat 'vreemde vogels' (in alle betekenissen) maar beter ogen in hun rug moesten hebben, etc... We zijn het gewoonweg verleerd om met geweld om te gaan.

Dat mensen hun grenzen steeds verder verleggen is ook al zo'n wijd openstaande deur openstampen... Als je de legendarische uitspattingen in het romeinse keizerrijk bestudeert, dan waren de vorsten tijdens het daaropvolgende millennium koorknaapjes. Ook dat is een stukje historisch besef en een kwestie van goed rondkijken.

[Fonske]

Dat postmodernisme zorgt ten minste voor een intellectuele uitdaging. Het is niet meer genoeg gewoon in iets te geloven (omdat het zo is), men moet het kunnen beargumenteren. Neem nu uw klasdiscutie over homofilie, alles is goed zolang men het kan onderbouwen.
Waar jij nihilisme ziet, zie ik pluralisme.

[Bhairav]

De leegte die alles bevat, etc...

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Als er iets nieuw is, dan is het wel die 'cultus van de geweldloosheid' die de afgelopen halve eeuw opgang heeft gemaakt. Ik daag je uit om terug te zappen naar het begin van vorige eeuw -niet eens zo ver dus- en vast te stellen hoe bepaalde vormen van wat wij vandaag veroordelen als 'blind', 'dom' of 'zinloos' geweld schering en inslag waren. Geweld in huiselijke kring was doodnormaal; het was zeker niet uitzonderlijk dat caféruzies steevast met de vuisten werden uitgevochten, dat er van die irrationele gewelddadige antipathieën bestonden tussen verschillende volkswijken, dat 'vreemde vogels' (in alle betekenissen) maar beter ogen in hun rug moesten hebben, etc... We zijn het gewoonweg verleerd om met geweld om te gaan.

De vraag is of mensen dat in die tijd wel als 'zinloos' ervoeren... Er was meer geweld, dat is juist (of het was minder gemonopoliseerd), maar daar gaat het mij niet om. Het gaat om de hoedanigheid van dat geweld: het slaan van vrouwen en kinderen was een onderdeel van disciplinering, caféruzies kenden meestal een aanleiding... Ik beschouw wat we vandaan als 'zinloos geweld' omschrijven als 'geweld om het geweld' of in het beste geval 'geweld om een pietluttigheid'.

Dat mensen hun grenzen steeds verder verleggen is ook al zo'n wijd openstaande deur openstampen... Als je de legendarische uitspattingen in het romeinse keizerrijk bestudeert, dan waren de vorsten tijdens het daaropvolgende millennium koorknaapjes. Ook dat is een stukje historisch besef en een kwestie van goed rondkijken.

Juist, omdat die vorsten, en later de Middeleeuwse landadel (die evengoed in totale inertie kon vervallen, wat een uiting is van hetzelfde gevoel van leegte), geen normen boven zich hoefden te dulden. In een gedemocratiseerde en minder hiërarchische samenleving breidt dat gevoel van normeloosheid zich m.i. uit naar alle lagen van de bevolking: de mens die zijn eigen meester is.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Dat postmodernisme zorgt ten minste voor een intellectuele uitdaging. Het is niet meer genoeg gewoon in iets te geloven (omdat het zo is), men moet het kunnen beargumenteren. Neem nu uw klasdiscutie over homofilie, alles is goed zolang men het kan onderbouwen.
Waar jij nihilisme ziet, zie ik pluralisme.

Ik zie geen enkele intellectuele uitdaging in dat klasgesprek. De leerlingen worden uitgedaagd om hun mening te zeggen, maar wat is daar intellectueel uitdagend aan? Waarom zou je de moeite nemen werkelijk diep na te denken als het eerste het beste dat je eruit flapt even hoog/laag wordt gewaardeerd?

[Fonske]

Ik zie geen enkele intellectuele uitdaging in dat klasgesprek. De leerlingen worden uitgedaagd om hun mening te zeggen, maar wat is daar intellectueel uitdagend aan? Waarom zou je de moeite nemen werkelijk diep na te denken als het eerste het beste dat je eruit flapt even hoog/laag wordt gewaardeerd?

Heb jij mijn post wel gelezen of enkel de eerste zin. Een mening moet tegenwoordig worden beargumenteerd, moet onderbouwd worden. Met andere woorden men moet nadenken over zijn overtuigingen. "Daarom" of "Omdat meneer pastoor het zegt" gaat geen hoge waardering krijgen. Het eerste het beste dat je eruit flapt zal evenmin hoge waardering krijgen (ik weet niet waar jij uit hangt of op welke school jij hebt gezeten natuurlijk).

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Fonske

Heb jij mijn post wel gelezen of enkel de eerste zin. Een mening moet tegenwoordig worden beargumenteerd, moet onderbouwd worden. Met andere woorden men moet nadenken over zijn overtuigingen. "Daarom" of "Omdat meneer pastoor het zegt" gaat geen hoge waardering krijgen. Het eerste het beste dat je eruit flapt zal evenmin hoge waardering krijgen (ik weet niet waar jij uit hangt of op welke school jij hebt gezeten natuurlijk).

Ik zie die 'argumentatie' dagelijks op mijn tv. Niks om van onder de indruk te zijn. In het onderwijs is het al niet veel beter. De nadruk ligt veel meer op 'zelfverwerkelijking', 'zich leren uitdrukken'. In de praktijk volstaat een of ander cliché, een argumentatie. De kwaliteit ervan is niet zo belangrijk. Vraag maar eens aan mensen die al wat langer in het onderwijs actief zijn hoe het zit: serveer de jongeren hapklare brokken, geef ze bevestiging want anders voelen ze zich tekortgedaan, maak het niet te moeilijk want we moeten iedereen aan een diploma helpen - onder druk van de arbeidsmarkt. Met name het universitair onderwijs lijdt daaronder, zeker in Nederland: daar zitten ze ondertussen met de handen in het haar.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

De vraag is of mensen dat in die tijd wel als 'zinloos' ervoeren... Er was meer geweld, dat is juist (of het was minder gemonopoliseerd), maar daar gaat het mij niet om. Het gaat om de hoedanigheid van dat geweld: het slaan van vrouwen en kinderen was een onderdeel van disciplinering, caféruzies kenden meestal een aanleiding... Ik beschouw wat we vandaan als 'zinloos geweld' omschrijven als 'geweld om het geweld' of in het beste geval 'geweld om een pietluttigheid'.

Ik vraag me af of heel die sfeerschepping rond de 'zinloosheid' van het geweld veel meer is dan de zoveelste mediahype... Wordt dat gevoelen van 'zinloosheid' ook gedragen door de bevolking, of is het weer iets wat ons verwoed wordt ingelepeld?

Nen 'bruinen' ineentimmeren omdat hij je scheef bekijkt op straat is vandaag niet meer of niet minder zinloos dan veertig jaar geleden. En toen gebeurde dat relatief zelfs nog vaker dan vandaag. Alleen... het haalde amper de middenbladzijden van de streekkrant, terwijl er nu in prime time een halszaak van wordt gemaakt.

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Juist, omdat die vorsten, en later de Middeleeuwse landadel (die evengoed in totale inertie kon vervallen, wat een uiting is van hetzelfde gevoel van leegte), geen normen boven zich hoefden te dulden. In een gedemocratiseerde en minder hiërarchische samenleving breidt dat gevoel van normeloosheid zich m.i. uit naar alle lagen van de bevolking: de mens die zijn eigen meester is.

Bijlange niet... Integendeel: als ik veel jongeren zo bezig hoor vandaag, dan blijkt die hang naar meer discipline, meer 'normen' (god weet waar ze die vandaan willen halen) heel duidelijk aanwezig. En dat is echt de eerste keer dat ik zoiets opmerk. In mijn jonge dagen waren we véél rebelser.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Ik vraag me af of heel die sfeerschepping rond de 'zinloosheid' van het geweld veel meer is dan de zoveelste mediahype... Wordt dat gevoelen van 'zinloosheid' ook gedragen door de bevolking, of is het weer iets wat ons verwoed wordt ingelepeld?

Nen 'bruinen' ineentimmeren omdat hij je scheef bekijkt op straat is vandaag niet meer of niet minder zinloos dan veertig jaar geleden. En toen gebeurde dat relatief zelfs nog vaker dan vandaag. Alleen... het haalde amper de middenbladzijden van de streekkrant, terwijl er nu in prime time een halszaak van wordt gemaakt.

Maybe, maybe not. Ik weet het niet. Ik vermoed alleen maar. Zulks valt natuurlijk moeilijk te bewijzen.

Bijlange niet... Integendeel: als ik veel jongeren zo bezig hoor vandaag, dan blijkt die hang naar meer discipline, meer 'normen' (god weet waar ze die vandaan willen halen) heel duidelijk aanwezig. En dat is echt de eerste keer dat ik zoiets opmerk. In mijn jonge dagen waren we véél rebelser.

Uiteraard. Velen voelen heel goed aan dat al die zogenaamde vrijheid niet per definitie een zegen is. Ik denk dat er meer polarisatie is tussen de 'brave' jongeren, die misschien nogal schoolmeesterachtig overkomen, en de 'stoute', die steeds vroeger experimenteren met seks, drugs, etc. - in vergelijking met vroeger.

Ten andere: als je zegt dat ze vroeger rebelser waren, illustreert dat perfect mijn betoog. Waartegen zou je nog rebelleren? Mijn indruk is dat rebelleren niet meer loont omdat niemand nog werkelijk in de waarde van de alternatieven gelooft. Het kan anders, maar dat 'anders' is kwalitatief niet waardevoller. Ook de criteria waarmee je waardeloos van waardevol onderscheidt zijn onderling inwisselbaar: een kwestie van persoonlijke smaak. Gevolg: apathie bij de ene troep jongeren, conservatisme bij de andere, en kicks zoeken bij de derde.

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Maybe, maybe not. Ik weet het niet. Ik vermoed alleen maar. Zulks valt natuurlijk moeilijk te bewijzen.

Meer nog: het valt m.i. onmogelijk te bewijzen omdat het grotendeels een semantische discussie is. Zinloosheid, heeft dat iets met perceptie te maken of is het een (gebrek aan) een absoluut definieerbaar 'iets'? Filosofisch trapezewerk van de bovenste plank. Ik moet daarvoor passen.

Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot

Uiteraard. Velen voelen heel goed aan dat al die zogenaamde vrijheid niet per definitie een zegen is. Ik denk dat er meer polarisatie is tussen de 'brave' jongeren, die misschien nogal schoolmeesterachtig overkomen, en de 'stoute', die steeds vroeger experimenteren met seks, drugs, etc. - in vergelijking met vroeger.

Ten andere: als je zegt dat ze vroeger rebelser waren, illustreert dat perfect mijn betoog. Waartegen zou je nog rebelleren? Mijn indruk is dat rebelleren niet meer loont omdat niemand nog werkelijk in de waarde van de alternatieven gelooft. Het kan anders, maar dat 'anders' is kwalitatief niet waardevoller. Ook de criteria waarmee je waardeloos van waardevol onderscheidt zijn onderling inwisselbaar: een kwestie van persoonlijke smaak. Gevolg: apathie bij de ene troep jongeren, conservatisme bij de andere, en kicks zoeken bij de derde.

Leuk dat je over 'kwalitatieve criteria' begint; daar kunnen we ongetwijfeld een heel interessante boom over opzetten. Maar in feite begint alles al een stuk eerder: bij de kwantitatieve criteria. Anders gezegd: hoeveel tijd en moeite spenderen we nog aan onze sociale leefomgeving? Niet dat we vandaag minder tijd zouden 'hebben' daarvoor (wel integendeel), we 'maken' er gewoon te weinig tijd voor. Het doet me spontaan denken aan het op stapel staande straatfeest (ergens begin augustus): één keer per jaar komen alle bewoners samen om te eten, een pintje te pakken, ... En de conclusie 's avonds laat is altijd dat we dat toch eens vaker zouden moeten doen. Een maand later zitten we allemaal weer netjes in onze schulp gekeerd. Dit is dan nog een klein plattelandsdorpje waar iedereen iedereen een beetje kent... mijn ervaringen met de stad zijn nog stukken erger. Daar gebeurt het wel vaker dat mensen pas opmerken dat de bovenbuur overleden is wanneer z'n stoffelijk overschot door het plafond begint te sijpelen op een hete zomerdag. (authentiek dat trouwens)

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Bijlange niet... Integendeel: als ik veel jongeren zo bezig hoor vandaag, dan blijkt die hang naar meer discipline, meer 'normen' (god weet waar ze die vandaan willen halen) heel duidelijk aanwezig. En dat is echt de eerste keer dat ik zoiets opmerk. In mijn jonge dagen waren we véél rebelser.

Allemaal een bende pc conformisten in mei '68 waren jullie.
Jullie materialisme heeft jullie opgevreten, nu komt een nieuwe jeugd en een nieuw ideaal

[Desiderius]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Allemaal een bende pc conformisten in mei '68 waren jullie.
Jullie materialisme heeft jullie opgevreten, nu komt een nieuwe jeugd en een nieuw ideaal

Ik zou mezelf nou niet meteen een mei '68-er willen noemen. Conformist enkel in die zin dat ik altijd tegen om het even welk watertje wou inzwemmen. (is ook een vorm van conformisme, als ik er goed over nadenk) Heb dus geproefd van de stengheid van een hyperkatholiek internaat om even later de cryptocommunistische anarcho-weetikveelwat uit te hangen. Jeugdzonden... En gelukkig dat ik ze gehad heb; zou ze zo opnieuw begaan!

Die nieuwe jeugd... vraagje: welk ideaal eigenlijk? D�*t is me niet zo duidelijk? Een nieuw conformisme of zo?

[C uit W]

Oorspronkelijk geplaatst door Desiderius

Ik zou mezelf nou niet meteen een mei '68-er willen noemen. Conformist enkel in die zin dat ik altijd tegen om het even welk watertje wou inzwemmen. (is ook een vorm van conformisme, als ik er goed over nadenk) Heb dus geproefd van de stengheid van een hyperkatholiek internaat om even later de cryptocommunistische anarcho-weetikveelwat uit te hangen. Jeugdzonden... En gelukkig dat ik ze gehad heb; zou ze zo opnieuw begaan!

Pfff, een beetje zwakjes he. conformisme hier, conformisme daar.

Die nieuwe jeugd... vraagje: welk ideaal eigenlijk? D�*t is me niet zo duidelijk? Een nieuw conformisme of zo?

Heel erg snel (en kort door de bocht):
Geen (linkse) heilsleren meer, maar de zoektocht naar zichzelf, bij zichzelf, daarom weer nood aan sociale eenheid en gemeenschapszin. En dus normen en waarden.
'Rechts' zit in een zetel.

[Den Duisteren Duikboot]

Oorspronkelijk geplaatst door C uit W

Heel erg snel (en kort door de bocht):
Geen (linkse) heilsleren meer, maar de zoektocht naar zichzelf, bij zichzelf, daarom weer nood aan sociale eenheid en gemeenschapszin. En dus normen en waarden.
'Rechts' zit in een zetel.

Dat valt nog te bezien. Er zijn inderdaad meer jongeren die openlijk uitkomen voor hun "conservatievere" waarden: seks alleen in een relatie , huwen, gemeenschapsvorming, solidariteit, religiositeit, etc. Of men dat soort waarden ook meer dan alleen met de mond belijdt is een ander paar mouwen. Of ze het monopolie zijn van een rechterzijde durf ik ook niet te beweren. Naast déze jongeren zijn er ook andere, die almaar vroeger aan seks beginnen en/of multiculturaliteit omarmen, individualistischer worden, een stedelijke mentaliteit koesteren, meer experimenteren, etc. Ik zie dus vooral meer polarisering tussen 'moralisten' en 'hedonisten', een polarisering die zich ook in mijn eigen hoofd lijkt af te spelen.